15th century Europeans believed they had hit upon a miracle cure: a remedy for epilepsy, hemorrhage, bruising, nausea, and virtually any other medical ailment. This brown powder could be mixed into drinks, made into salves or eaten straight up. It was known as mumia and made by grinding up mummified human flesh.
Europejczycy z XV wieku wierzyli, że mają cudowne lekarstwo: coś na epilepsję, wylewy, siniaki, nudności i na każdą inną dolegliwość. Ten brązowy proszek mieszano z napojami, robiono z niego balsamy lub po prostu jedzono. Zwano go mumią, a robiono ze zmielonych zmumifikowanych ludzkich zwłok.
The word "cannibal" dates from the time of Christopher Columbus; in fact, Columbus may even have coined it himself. After coming ashore on the island of Guadaloupe, Columbus' initial reports back to the Queen of Spain described the indigenous people as friendly and peaceful— though he did mention rumors of a group called the Caribs, who made violent raids and then cooked and ate their prisoners. In response, Queen Isabella granted permission to capture and enslave anyone who ate human flesh. When the island failed to produce the gold Columbus was looking for, he began to label anyone who resisted his plundering and kidnapping as a Caribe. Somewhere along the way, the word "Carib" became "Canibe" and then "Cannibal." First used by colonizers to dehumanize indigenous people, it has since been applied to anyone who eats human flesh.
Słowo "kanibal" pochodzi z czasów Krzysztofa Kolumba. Możliwe, że to on je wymyślił. Po zejściu na ląd wyspy Gwadelupy pierwsze raporty Kolumba wysłane do królowej Hiszpanii opisywały rdzenną ludność jako przyjazną i spokojną, choć wspominał o plotkach o ludności zwanej Karaibami, która napadała, a następnie gotowała i zjadła swoich więźniów. W odpowiedzi królowa Izabela pozwoliła łapać do niewoli każdego, kto jadł ludzkie mięso. Kiedy okazało się, że na wyspie nie ma złota, którego szukał Kolumb, zaczął nazywać Karaibem każdego, kto opierał się jego grabieży i porwaniom. Gdzieś po drodze słowo "Karaib" stało się "Kanibem", a dalej "Kanibalem". Po raz pierwszy użyli go kolonizatorzy do dehumanizacji rdzennej ludności. Odtąd nazywa się tak każdego, kto je ludzkie mięso.
So the term comes from an account that wasn't based on hard evidence, but cannibalism does have a real and much more complex history. It has taken diverse forms— sometimes, as with mumia, it doesn't involved recognizable parts of the human body. The reasons for cannibalistic practices have varied, too. Across cultures and time periods, there's evidence of survival cannibalism, when people living through a famine, siege or ill-fated expedition had to either eat the bodies of the dead or starve to death themselves. But it's also been quite common for cultures to normalize some form of eating human flesh under ordinary circumstances. Because of false accounts like Columbus's, it's difficult to say exactly how common cultural cannibalism has been— but there are still some examples of accepted cannibalistic practices from within the cultures practicing them.
Termin pochodzi więc z bezpodstawnej opowieści, ale kanibalizm ma prawdziwą i znacznie bardziej złożoną historię. Przybierał różne formy: czasem, podobnie jak w przypadku mumii, nie dotyczył rozpoznawalnych części ludzkiego ciała. Przyczyny kanibalizmu były też różne. Na przestrzeni kultur i okresów znaleziono dowody na kanibalizm w celu przetrwania, gdy ludzie żyjący w głodzie, podczas oblężenia lub na nieudanej wyprawie musieli albo jeść zwłoki, albo umrzeć z głodu. Kultury często normalizowały jakąś formę jedzenia ludzkiego mięsa w zwykłych okolicznościach. Z powodu błędnych raportów, takich jak ten Kolumba, ciężko stwierdzić, jak powszechny był kanibalizm kulturowy. Jednak istnieją przykłady akceptowanych zwyczajów kanibalistycznych
Take the medicinal cannibalism in Europe during Columbus's time. Starting in the 15th century, the demand for mumia increased. At first, stolen mummies from Egypt supplied the mumia craze, but soon the demand was too great to be sustained on Egyptian mummies alone, and opportunists stole bodies from European cemeteries to turn into mumia. Use of mumia continued for hundreds of years. It was listed in the Merck index, a popular medical encyclopedia, into the 20th century. And ground up mummies were far from the only remedy made from human flesh that was common throughout Europe. Blood, in either liquid or powdered form, was used to treat epilepsy, while human liver, gall stones, oil distilled from human brains, and pulverized hearts were popular medical concoctions.
w kulturach je praktykujących. Weźmy medyczny kanibalizm w Europie z czasów Kolumba. Od XV wieku wzrósł popyt na mumie. Najpierw kradzione z Egiptu mumie zaspokajały tę modę, ale wkrótce popyt przerósł podaż, więc do wyrobu proszku wykradano ciała z europejskich cmentarzy. Proszek z mumii stosowano przez setki lat. Pojawił się w Indeksie Mercka, czyli popularnej encyklopedii medycznej z XX wieku. Zmielone mumie nie były jedynym lekarstwem z ludzkiego ciała, rozpowszechnionym w całej Europie. Krew w postaci płynnej lub sproszkowanej stosowano w leczeniu padaczki, a ludzka wątroba, kamienie żółciowe, olej destylowany z ludzkich mózgów
In China, the written record of socially accepted cannibalism goes back almost 2,000 years. One particularly common form of cannibalism appears to have been filial cannibalism, where adult sons and daughters would offer a piece of their own flesh to their parents. This was typically offered as a last-ditch attempt to cure a sick parent, and wasn't fatal to their offspring— it usually involved flesh from the thigh or, less often, a finger.
i sproszkowane serca były popularnymi miksturami medycznymi. W Chinach pierwsze pisemne wzmianki o społecznie akceptowanym kanibalizmie mają prawie 2000 lat. Jedną szczególnie powszechną formą kanibalizmu był kanibalizm synowski, który polegał na tym, że dorośli synowie i córki ofiarowali rodzicom kawałek własnego ciała. Traktowano to zwykle jako ostatnią szansę na wyleczenie chorego rodzica i nie było śmiertelne dla dzieci.
Cannibalistic funerary rites are another form of culturally sanctioned cannibalism. Perhaps the best-known example came from the Fore people of New Guinea. Through the mid-20th century, members of the community would, if possible, make their funerary preferences known in advance, sometimes requesting that family members gather to consume the body after death. Tragically, though these rituals honored the deceased, they also spread a deadly disease known as kuru through the community.
Zwykle dotyczyło to mięsa z uda lub, rzadziej, palca. Kanibalistyczne obrzędy pogrzebowe sankcjonowano kulturowo. Najpopularniejszy przykład pochodzi od mieszkańców Nowej Gwinei. Jeszcze w połowie XX wieku członkowie plemienia Fore z góry ujawniali swoje preferencje pogrzebowe, czasem prosząc członków rodziny, żeby zrobili ucztę z ich ciała. [Zjedz mnie, jak umrę] Tragiczne jest to, że chociaż rytuały te uhonorowały zmarłych,
Between the fictionalized stories, verifiable practices, and big gaps that still exist in our knowledge, there's no one history of cannibalism. But we do know that people have been eating each other, volunteering themselves to be eaten, and accusing others of eating people for millennia.
rozprzestrzeniły też śmiertelną chorobę zwaną kuru. Między literacką fikcją a potwierdzonymi zwyczajami i dużymi lukami w obecnej wiedzy nie ma jednej historii kanibalizmu. Jednak wiemy, że ludzie wzajemnie się zjadają, dają się zjadać na ochotnika