Before the world of humans began, there was the world of the gods, made of fields, plains and gardens. Four brothers wandered this celestial realm. They had no family other than each other— they didn’t even know who their parents were. One of the brothers, Deminan, looked different from the others. His skin was covered in painful scabs, and he wondered why he alone had been marked with this affliction.
Trước khi thế giới của loài người hình thành, có một thế giới của những vị thần, được tạo nên từ những cánh đồng và khu vườn. Bốn anh em lang thang trong vương quốc thiên đường. Họ không có người thân nào khác, họ thậm chí không biết ba mẹ họ là ai. Một trong số anh em là Deminan, trông có vẻ khác với ba người còn lại. Người anh đầy những vết xước đau đớn, và anh tự hỏi sao chỉ mỗi mình bị đánh dấu bằng thứ tai họa này.
One day, while the supreme spirit Yaya was out in his gardens, Deminan and his brothers snuck into Yaya’s house. After feasting and exploring, they spotted a giant gourd hanging in the corner. But as they tried to look inside the gourd, they dropped it. The gourd broke apart, releasing a deluge that swept the brothers away, separating them from the celestial lands forever.
Một ngày nọ, khi linh hồn của Yaya tối cao rời khu vườn của người, Deminan và các anh trai đã lẻn vào nhà của Yaya. Sau khi tham quan và chè chén, họ thấy một bình hồ lô khổng lồ treo trong góc. Nhưng khi họ cố nhìn vào bên trong bình thì họ làm rơi nó. Chiếc bình vỡ ra, một cơn lũ ập đến và cuốn bốn người đi, chia cắt họ với thiên đàng mãi mãi.
The waters from the gourd formed a new world. This realm was covered in seas, which didn’t exist in the gods’ world. The waters were full of fish and other creatures, and dotted with islands and caves. This world of seas was also cut off completely from the celestial realm, and the brothers wandered aimlessly, even more lost than they had been before.
Nước từ bình hồ lô tạo nên một thế giới mới. Vương quốc này bị biển bao phủ, điều này không xảy ra trong thế giới các vị thần. Biển đầy cá và những sinh vật khác, và lác đác vài hòn đảo cùng hang động. Thế giới của đại dương này bị chia cắt hoàn toàn với thiên đàng, và bốn anh em lại lang thang vô định, thậm chí còn lạc lõng hơn trước kia.
One day, three of the brothers stumbled upon a house. In the house lived an elder named Bayamanacao, and he invited them in. When Deminan caught up slightly later, he followed them into the house. Bayamanacao told the brothers he was their grandfather and gave them a gift of special cassava bread. He revealed their family lineage to them: their mother had been the Earth Mother Goddess Itibi Cahubaba and had died when they were born. The brothers were grateful for his hospitality and insight into their past.
Một ngày nọ, ba người tình cờ gặp một ngôi nhà. Đó là ngôi nhà của một người tên là Bayamanacao, ông mời họ vào nhà. Sau đó ít lâu thì Deminan cũng tới, anh cũng theo họ vào nhà. Bayamanacao nói với bốn anh em rằng ông chính là ông nội của họ và tặng họ món quà là món bánh khoai mì đặc biệt. Ông cho họ biết về dòng dõi gia đình: mẹ của họ là Nữ thần Đất Mẹ Itibi Cahubaba và đã chết khi họ được sinh ra. Bốn anh em tỏ lòng biết ơn với ông vì đã đối tốt và cho họ biết về quá khứ.
But then Bayamanacao turned on Deminan, blowing tobacco spittle from his nose onto Deminan’s back. The spot where the spittle landed immediately began to swell and sting.
Nhưng sau đó ông quay sang Deminan, nhổ nước bọt từ mũi ông vào lưng của anh. Chỗ dính nước bọt trên lưng anh bỗng nhiên trở nên sưng phù.
Soon Deminan was delirious and his back was so swollen his brothers feared he would die. Not knowing what else to do, they cut open the welt. A turtle emerged from the wound and swam away, alternating easily between sea and land as she went.
Deminan bắt đầu cuống cuồng lên và lưng anh sưng to đến nỗi các anh trai sợ anh sẽ chết. Không biết phải làm gì khác, họ cắt để mở nốt sưng. Một con rùa hiện ra từ vết thương và bơi đi, bơi tới đâu thì biển và đất xếp xen kẽ đến đó.
When Deminan recovered from his delirium, he finally understood what the curse of his disease meant: he was a caracaracol, able to communicate with the gods. He was the link between the celestial realm and the earthly realm.
Khi Deminan tỉnh táo lại, anh cuối cùng cũng hiểu lời nguyền mà anh phải chịu: anh chính là thánh nhân, người có khả năng truyền đạt lời của thượng đế. Anh là sợi dây nối giữa thiên đàng với hạ giới.
Deminan was the first in a long lineage of caracaracols. The world of seas he and his brothers had created when they dropped the gourd became the world of humans, where the caracaracols who followed Deminan maintained the delicate balance between people and gods. But their unique power came at a price: Deminan and all the caracaracols who followed him continued to suffer from the illness that had first marked Deminan as special. Represented in Taino carvings and figurines with a swollen back and emaciated arms, the caracaracol is both cursed and blessed to be a conduit between worlds.
Deminan là người đầu tiên trong dòng dõi những vị thánh nhân. Thế giới đại dương mà bốn anh em đã tạo ra khi họ làm rơi bình hồ lô đã trở thành thế giới loài người, nơi các vị thánh nhân sau Deminan duy trì sự cân bằng khéo léo giữa người và thần thánh. Nhưng thứ quyền năng này có cái giá của nó: Deminan và những vị thánh nhân sau đó phải tiếp tục mắc căn bệnh mà Deminan đã mang như một người đặc biệt. Hiện thân trên những bức phù điêu và tượng của người Taino với lưng sưng to và cánh tay hốc hác, những vị thánh nhân này vừa bị nguyền vừa được ban phước