Before the world of humans began, there was the world of the gods, made of fields, plains and gardens. Four brothers wandered this celestial realm. They had no family other than each other— they didn’t even know who their parents were. One of the brothers, Deminan, looked different from the others. His skin was covered in painful scabs, and he wondered why he alone had been marked with this affliction.
Înainte de a începe lumea oamenilor, exista lumea zeilor, făcută din câmpuri, pajiști și grădini. Patru frați hoinăreau în acest tărâm celest. Nu aveau familie, se aveau doar unul pe celălalt, nici măcar nu știau cine erau părinții lor. Unul dintre frați, Deminan, avea un aspect diferit de ceilalți. Pielea lui era acoperită de cruste dureroase, și se întreba de ce doar el fusese marcat de această suferință.
One day, while the supreme spirit Yaya was out in his gardens, Deminan and his brothers snuck into Yaya’s house. After feasting and exploring, they spotted a giant gourd hanging in the corner. But as they tried to look inside the gourd, they dropped it. The gourd broke apart, releasing a deluge that swept the brothers away, separating them from the celestial lands forever.
Într-o zi, în timp ce spiritul suprem Yaya era în grădinile sale, Deminan și frații săi s-au strecurat în casa lui Yaya. După ce au sărbătorit și au explorat, au observat atârnând o uriașă tărtăcuţă. Însă, în timp ce încercau să se uite în interiorul ei, au scăpat-o. Tărtăcuţa s-a făcut bucăți, eliberând un potop care i-a măturat pe frați, despărțindu-i de pământurile cerești pentru totdeauna.
The waters from the gourd formed a new world. This realm was covered in seas, which didn’t exist in the gods’ world. The waters were full of fish and other creatures, and dotted with islands and caves. This world of seas was also cut off completely from the celestial realm, and the brothers wandered aimlessly, even more lost than they had been before.
Apele din tărtăcuță au format o lume nouă. Acest tărâm era acoperit de mări, care nu existau în lumea zeilor. Apele erau pline de pești și alte creaturi, iar pe alocuri se găseau insule și peșteri. Această lume a mărilor a fost și ea despărțită complet de tărâmul celest, iar frații hoinăreau fără rost, chiar mai pierduți decât fuseseră înainte.
One day, three of the brothers stumbled upon a house. In the house lived an elder named Bayamanacao, and he invited them in. When Deminan caught up slightly later, he followed them into the house. Bayamanacao told the brothers he was their grandfather and gave them a gift of special cassava bread. He revealed their family lineage to them: their mother had been the Earth Mother Goddess Itibi Cahubaba and had died when they were born. The brothers were grateful for his hospitality and insight into their past.
Într-o zi, trei dintre frați au dat de o casă. În casă locuia un bătrân pe nume Bayamanacao, care i-a invitat înăuntru. Când a ajuns și Deminan puțin mai târziu, i-a urmat în casă. Bayamanacao le-a spus fraților că este bunicul lor și le-a oferit cadou o pâine specială de manioc. El le-a dezvăluit descendența familiei lor: mama lor fusese Zeița Mama Pământ, Itibi Cahubaba, care murise la nașterea lor. Frații erau recunoscători de ospitalitate și pentru înțelegerea trecutului lor.
But then Bayamanacao turned on Deminan, blowing tobacco spittle from his nose onto Deminan’s back. The spot where the spittle landed immediately began to swell and sting.
Dar apoi Bayamanacao s-a întors către Deminan, suflând un pic de tutun din nas pe spatele lui Deminan. Locul unde a aterizat tutunul a început imediat să se umfle și să înțepe.
Soon Deminan was delirious and his back was so swollen his brothers feared he would die. Not knowing what else to do, they cut open the welt. A turtle emerged from the wound and swam away, alternating easily between sea and land as she went.
Curând Deminan a început să delireze iar spatele îi era atât de umflat, încât frații lui se temeau că va muri. Neștiind ce altceva să facă, au deschis rana. O broască țestoasă a ieșit din rană și a plecat înotând, alternând ușor între mare și pământ în timp ce mergea.
When Deminan recovered from his delirium, he finally understood what the curse of his disease meant: he was a caracaracol, able to communicate with the gods. He was the link between the celestial realm and the earthly realm.
Când Deminan și-a revenit din delir, a înțeles în sfârșit ce înseamnă blestemul bolii sale: el era un caracaracol, capabil să comunice cu zeii. Era legătura dintre tărâmul ceresc și tărâmul pământesc.
Deminan was the first in a long lineage of caracaracols. The world of seas he and his brothers had created when they dropped the gourd became the world of humans, where the caracaracols who followed Deminan maintained the delicate balance between people and gods. But their unique power came at a price: Deminan and all the caracaracols who followed him continued to suffer from the illness that had first marked Deminan as special. Represented in Taino carvings and figurines with a swollen back and emaciated arms, the caracaracol is both cursed and blessed to be a conduit between worlds.
Deminan a fost primul dintr-un șir lung de caracaracole. Lumea mărilor pe care el și frații săi o creaseră atunci când au scăpat tărtăcuța a devenit lumea oamenilor, unde caracaracolii care l-au urmat pe Deminan au menținut echilibrul delicat dintre oameni și zei. Dar puterea lor unică a avut un preț: Deminan și toți caracaracolii care l-au urmat au continuat să sufere de boala care l-a marcat prima dată pe Deminan. Reprezentat în gravurile și figurinele Taino cu spatele umflat și brațele slabe, caracaracolul este atât blestemat cât și binecuvântat, fiind o legătură între lumi.