When I was a kid, the disaster we worried about most was a nuclear war. That's why we had a barrel like this down in our basement, filled with cans of food and water. When the nuclear attack came, we were supposed to go downstairs, hunker down, and eat out of that barrel.
Toen ik klein was, was een kernoorlog de ramp waarover we ons het meeste zorgen maakten. Daarom hadden we een vat als dit in de kelder, gevuld met blikjes eten en water. Als de nucleaire aanval zou komen, dan moesten we naar beneden gaan, ons verbergen, en uit dat vat eten.
Today the greatest risk of global catastrophe doesn't look like this. Instead, it looks like this. If anything kills over 10 million people in the next few decades, it's most likely to be a highly infectious virus rather than a war. Not missiles, but microbes. Now, part of the reason for this is that we've invested a huge amount in nuclear deterrents. But we've actually invested very little in a system to stop an epidemic. We're not ready for the next epidemic.
Tegenwoordig ziet het grootste risico voor een wereldramp er niet zo uit. Het ziet er zo uit. Als iets in de komende decennia meer dan 10 miljoen levens gaat eisen, dan is dat eerder een zeer besmettelijk virus dan een oorlog. Geen raketten, maar microben. Dit komt gedeeltelijk doordat we heel veel hebben geïnvesteerd in nucleaire afschrikking, en maar erg weinig in een systeem om een epidemie te stoppen. We zijn niet klaar voor de volgende epidemie.
Let's look at Ebola. I'm sure all of you read about it in the newspaper, lots of tough challenges. I followed it carefully through the case analysis tools we use to track polio eradication. And as you look at what went on, the problem wasn't that there was a system that didn't work well enough, the problem was that we didn't have a system at all. In fact, there's some pretty obvious key missing pieces.
Neem bijvoorbeeld Ebola. Jullie hebben er waarschijnlijk over gelezen in de krant, veel grote uitdagingen. Ik heb het zelf gevolgd via de analyse-tools die we gebruiken bij het uitroeien van polio. En als je kijkt wat er aan de hand was, dan was het probleem niet dat het systeem niet goed genoeg werkte. Nee, er was helemaal geen systeem. Er waren overduidelijk een aantal belangrijke onderdelen die ontbraken.
We didn't have a group of epidemiologists ready to go, who would have gone, seen what the disease was, seen how far it had spread. The case reports came in on paper. It was very delayed before they were put online and they were extremely inaccurate. We didn't have a medical team ready to go. We didn't have a way of preparing people. Now, Médecins Sans Frontières did a great job orchestrating volunteers. But even so, we were far slower than we should have been getting the thousands of workers into these countries. And a large epidemic would require us to have hundreds of thousands of workers. There was no one there to look at treatment approaches. No one to look at the diagnostics. No one to figure out what tools should be used. As an example, we could have taken the blood of survivors, processed it, and put that plasma back in people to protect them. But that was never tried.
Er stond geen team epidemiologen klaar om aan het werk te gaan, om te zien wat voor ziekte het was en hoever deze was verspreid. Verslagen omtrent de ziektegevallen kwamen binnen op papier. Het duurde lang voordat deze online werden gezet en ze waren zeer onnauwkeurig. Er stond geen medisch team paraat. Er was niets om mensen voor te bereiden. Artsen zonder Grenzen heeft hard gewerkt aan de uitzending van vrijwilligers. Toch ging het veel langzamer dan gewenst om duizenden medewerkers naar de getroffen landen te krijgen. En een grote epidemie zou de inzet van honderdduizenden vergen. Er was niemand om een behandelstrategie op te stellen. Niemand om de diagnostiek te bestuderen. Niemand om uit te zoeken welke gereedschappen gebruikt moesten worden. Zo had bijvoorbeeld met bloed van overlevenden plasma ontwikkeld kunnen worden om mensen te beschermen. Maar dat is nooit geprobeerd.
So there was a lot that was missing. And these things are really a global failure. The WHO is funded to monitor epidemics, but not to do these things I talked about. Now, in the movies it's quite different. There's a group of handsome epidemiologists ready to go, they move in, they save the day, but that's just pure Hollywood.
Er ontbrak dus een heleboel. Dat is echt een misser van wereldformaat. De WHO is er om epidemieën te monitoren, niet voor uitvoerende taken. In de film is het allemaal anders. Er staat een groep aantrekkelijke epidemiologen paraat. Ze gaan aan het werk en lossen het op, maar dat is alleen maar Hollywood.
The failure to prepare could allow the next epidemic to be dramatically more devastating than Ebola Let's look at the progression of Ebola over this year. About 10,000 people died, and nearly all were in the three West African countries. There's three reasons why it didn't spread more. The first is that there was a lot of heroic work by the health workers. They found the people and they prevented more infections. The second is the nature of the virus. Ebola does not spread through the air. And by the time you're contagious, most people are so sick that they're bedridden. Third, it didn't get into many urban areas. And that was just luck. If it had gotten into a lot more urban areas, the case numbers would have been much larger.
Door het gebrek aan voorbereiding zou de volgende uitbraak wel eens veel meer verwoesting kunnen aanrichten dan Ebola. Laten we eens kijken naar de uitbraak van Ebola over het afgelopen jaar. Er zijn zo´n 10.000 mensen gestorven, bijna allemaal in drie West-Afrikaanse landen. Er zijn 3 redenen waarom de uitbraak beperkt gebleven is. Ten eerste is er veel heldhaftig werk verzet door gezondheidspersoneel. Zij hebben de patiënten gevonden en meer infecties voorkomen. Ten tweede is daar de aard van het virus. Ebola verspreidt zich niet door de lucht. Tegen de tijd dat men besmettelijk is, zijn de meesten zo ziek dat ze hun bed niet meer uitkomen. Ten derde heeft de ziekte niet veel stedelijke gebieden bereikt. Dat was puur geluk. Als meer steden waren getroffen, dan was het aantal gevallen veel hoger geweest.
So next time, we might not be so lucky. You can have a virus where people feel well enough while they're infectious that they get on a plane or they go to a market. The source of the virus could be a natural epidemic like Ebola, or it could be bioterrorism. So there are things that would literally make things a thousand times worse.
Dus de volgende keer hebben we misschien niet zo veel geluk. Bij een volgend virus kan men zich goed genoeg voelen terwijl men besmettelijk is, om op het vliegtuig te stappen of naar een markt te gaan. De bron van het virus kan een gewone epidemie zijn, zoals Ebola, of het kan bioterrorisme zijn. Dus er zijn zaken die de situatie duizend maal erger kunnen maken.
In fact, let's look at a model of a virus spread through the air, like the Spanish Flu back in 1918. So here's what would happen: It would spread throughout the world very, very quickly. And you can see over 30 million people died from that epidemic. So this is a serious problem. We should be concerned.
Laten we eens kijken hoe een virus zich door de lucht verspreidt, zoals de Spaanse Griep in 1918. Dit is wat er dan zou gebeuren: het zou zich zeer snel door de wereld verspreiden. Zoals je ziet heeft deze epidemie ruim 30 miljoen levens geëist. Er is dus een serieus probleem. We moeten ons zorgen maken.
But in fact, we can build a really good response system. We have the benefits of all the science and technology that we talk about here. We've got cell phones to get information from the public and get information out to them. We have satellite maps where we can see where people are and where they're moving. We have advances in biology that should dramatically change the turnaround time to look at a pathogen and be able to make drugs and vaccines that fit for that pathogen. So we can have tools, but those tools need to be put into an overall global health system. And we need preparedness.
Maar we zijn best in staat om een goed reactiesysteem op te zetten. We hebben de voordelen van alle wetenschap en technologie die we hier bespreken. We hebben mobieltjes om informatie van en naar het grote publiek te krijgen. We hebben satellietkaarten om te zien waar mensen zijn en waar ze heen gaan. Vooruitgang in de biologische wetenschap gaat waarschijnlijk veel tijd schelen bij bestudering van een pathogeen en het maken van medicijnen en vaccins. Dus het gereedschap kan er zijn, maar dit moet wel ingebed worden in een wereldwijd gezondheidssysteem. En we moeten voorbereid zijn.
The best lessons, I think, on how to get prepared are again, what we do for war. For soldiers, we have full-time, waiting to go. We have reserves that can scale us up to large numbers. NATO has a mobile unit that can deploy very rapidly. NATO does a lot of war games to check, are people well trained? Do they understand about fuel and logistics and the same radio frequencies? So they are absolutely ready to go. So those are the kinds of things we need to deal with an epidemic.
De beste lessen kunnen we halen uit onze voorbereiding voor oorlog. Er staan permanent soldaten klaar voor vertrek. Er zijn reservisten beschikbaar voor drastische opschaling. De NAVO heeft een mobiele eenheid die snel ingezet kan worden. De NAVO doet oorlogsoefeningen om te zien of iedereen voorbereid is. Heeft men voldoende inzicht in brandstof, logistiek en het gebruik van dezelfde radiofrequentie? Zij zijn dus helemaal klaar voor actie. Dat is het soort zaken die we nodig hebben bij een epidemie.
What are the key pieces? First, we need strong health systems in poor countries. That's where mothers can give birth safely, kids can get all their vaccines. But, also where we'll see the outbreak very early on. We need a medical reserve corps: lots of people who've got the training and background who are ready to go, with the expertise. And then we need to pair those medical people with the military. taking advantage of the military's ability to move fast, do logistics and secure areas. We need to do simulations, germ games, not war games, so that we see where the holes are. The last time a germ game was done in the United States was back in 2001, and it didn't go so well. So far the score is germs: 1, people: 0. Finally, we need lots of advanced R&D in areas of vaccines and diagnostics. There are some big breakthroughs, like the Adeno-associated virus, that could work very, very quickly.
Wat zijn de belangrijkste onderdelen? Ten eerste is er behoefte aan een robuust gezondheidssysteem in arme landen. Daar kunnen moeders veilig hun kind ter wereld brengen, en kinderen ingeënt worden. Maar hier kan men ook de uitbraak van een ziekte in vroegtijdig stadium waarnemen. Er is behoefte aan medisch reservisten: veel mensen met de juiste opleiding en achtergrond die klaar zijn voor actie, met de juiste expertise. Deze medici moeten we koppelen aan het leger, om gebruik te maken van de militaire ervaring met logistiek, met snel handelen en het veiligstellen van gebieden. We moeten situaties naspelen, geen oorlogs- maar virusoefeningen, om te zien wat er nog ontbreekt. De laatste keer dat een dergelijke oefening is gedaan in de Verenigde Staten was in 2001, en dat ging niet zo goed. Tot nu toe is de stand ziektekiemen: 1, mensen: 0. En ten slotte is er veel onderzoek nodig naar vaccinaties en diagnostiek. Er zijn enkele grote doorbraken, zoals het Adeno-geassociëerde virus, die buitengewoon snel kunnen werken.
Now I don't have an exact budget for what this would cost, but I'm quite sure it's very modest compared to the potential harm. The World Bank estimates that if we have a worldwide flu epidemic, global wealth will go down by over three trillion dollars and we'd have millions and millions of deaths. These investments offer significant benefits beyond just being ready for the epidemic. The primary healthcare, the R&D, those things would reduce global health equity and make the world more just as well as more safe.
Ik heb geen precieze begroting voor wat dit allemaal zou kosten, maar ik weet zeker dat de kosten beperkt zijn vergeleken met de potentiële schade. De Wereldbank schat dat een wereldwijde griepepidemie een mondiale schadepost zou betekenen van ruim drie biljoen dollar, en er zouden ettelijke miljoenen doden te betreuren zijn. Deze investeringen bieden aanzienlijke voordelen, naast alleen voorbereid zijn op een epidemie. Basisgezondheidszorg en Onderzoek & Ontwikkeling zouden de mondiale ongelijkheid in gezondheid terugdringen en de wereld zowel rechtvaardiger als veiliger maken.
So I think this should absolutely be a priority. There's no need to panic. We don't have to hoard cans of spaghetti or go down into the basement. But we need to get going, because time is not on our side.
Dus ik vind dat dit beslist prioriteit moet krijgen. Er is geen reden tot paniek. We hoeven niet heel veel blikjes spaghetti in te slaan en in de kelder te kruipen. Maar we moeten wel aan de slag, want er is geen tijd te verliezen.
In fact, if there's one positive thing that can come out of the Ebola epidemic, it's that it can serve as an early warning, a wake-up call, to get ready. If we start now, we can be ready for the next epidemic.
Als er iets positiefs uit de Ebola-epidemie kan komen, dan is dat een vroege waarschuwing, een 'wake-up call', om ons voor te bereiden.
Thank you.
Als we nu beginnen, dan kunnen we klaar zijn voor de volgende epidemie.
(Applause)
Dank jullie wel.