When I was a kid, the disaster we worried about most was a nuclear war. That's why we had a barrel like this down in our basement, filled with cans of food and water. When the nuclear attack came, we were supposed to go downstairs, hunker down, and eat out of that barrel.
כשהייתי ילד, האסון שהכי הדאיג אותנו היה מלחמה גרעינית. ולכן היתה לנו במרתף חבית כזאת, מלאה בפחיות שימורי מזון ומים. לכשתגיע ההתקפה הגרעינית, היינו אמורים לרדת למטה, להשתופף, ולאכול את מה שיש בחבית. (צחוק)
Today the greatest risk of global catastrophe doesn't look like this. Instead, it looks like this. If anything kills over 10 million people in the next few decades, it's most likely to be a highly infectious virus rather than a war. Not missiles, but microbes. Now, part of the reason for this is that we've invested a huge amount in nuclear deterrents. But we've actually invested very little in a system to stop an epidemic. We're not ready for the next epidemic.
היום, הסכנה הגדולה ביותר של אסון גלובלי אינה נראית כך. היא נראית כך. אם משהו יהרוג מעל 10 מיליון בני-אדם בעשורים הקרובים, הכי סביר שזה יהיה נגיף מידבק ביותר ולא מלחמה. לא טילים אלא חיידקים. חלק מהסיבה לכך היא שהשקענו המון באמצעי הרתעה גרעיניים, אבל מעט מאד במערכת שיכולה לבלום מגיפה. איננו מוכנים לקראת המגיפה הבאה.
Let's look at Ebola. I'm sure all of you read about it in the newspaper, lots of tough challenges. I followed it carefully through the case analysis tools we use to track polio eradication. And as you look at what went on, the problem wasn't that there was a system that didn't work well enough, the problem was that we didn't have a system at all. In fact, there's some pretty obvious key missing pieces.
הבה נבחן את האבולה. אני בטוח שכולכם קראתם עליה בעיתון, המון אתגרים קשים, עקבתי אחריה בקפידה בעזרת כלי ניתוח המקרה שבהם אנו נעזרים כדי לעקוב אחר חיסול הפוליו (שיתוק ילדים). וכשבודקים מה שקרה, הבעיה לא היתה מערכת שלא פעלה מספיק טוב, אלא שלא היתה לנו בכלל מערכת. למען האמת, חסרים כמה מרכיבים מרכזיים מובנים מאליהם.
We didn't have a group of epidemiologists ready to go, who would have gone, seen what the disease was, seen how far it had spread. The case reports came in on paper. It was very delayed before they were put online and they were extremely inaccurate. We didn't have a medical team ready to go. We didn't have a way of preparing people. Now, Médecins Sans Frontières did a great job orchestrating volunteers. But even so, we were far slower than we should have been getting the thousands of workers into these countries. And a large epidemic would require us to have hundreds of thousands of workers. There was no one there to look at treatment approaches. No one to look at the diagnostics. No one to figure out what tools should be used. As an example, we could have taken the blood of survivors, processed it, and put that plasma back in people to protect them. But that was never tried.
לא היתה לנו קבוצת מומחים למגיפות מוכנה ליציאה, שתצא שתראה מהי המחלה ועד כמה התפשטה. דיווחי החולים הגיעו על גבי נייר. הם התעכבו מאד בטרם הועלו לרשת והיו מאד לא-מדויקים. לא היה לנו צוות רפואי מוכן ליציאה. לא היה לנו איך להכשיר אנשים. ה"רופאים ללא גבולות" עשו מלאכה נפלאה בתיאום מתנדבים. אבל גם כך היינו איטיים הרבה יותר מדי בהבאת אלפי העובדים לאותן מדינות. ומגיפה בהיקף רחב תדרוש מאיתנו מאות אלפי עובדים. לא היה מי שיבחן את הגישות הטיפוליות. לא היה מי שיבחן את האיבחונים. לא היה מי שימצא באילו כלים יש להשתמש. למשל, יכולנו לקחת דם מהניצולים, לעבד אותו ולהחזיר לאנשים את הפלזמה כדי לחסן אותם. אבל מעולם לא ניסו זאת.
So there was a lot that was missing. And these things are really a global failure. The WHO is funded to monitor epidemics, but not to do these things I talked about. Now, in the movies it's quite different. There's a group of handsome epidemiologists ready to go, they move in, they save the day, but that's just pure Hollywood.
אז הרבה היה חסר. והדברים האלה הם אכן בגדר כשלון גלובלי. ארגון הבריאות העולמי ממומן כדי לנטר מגיפות אך לא כדי לעשות את הדברים שציינתי. בסרטים, זה שונה למדי. רואים קבוצת מומחי-מגיפות טובי-מראה -- (צחוק) -- מוכנים ליציאה. הם מגיעים, הם מצילים את המצב, אבל רק בהוליווד זה כך.
The failure to prepare could allow the next epidemic to be dramatically more devastating than Ebola Let's look at the progression of Ebola over this year. About 10,000 people died, and nearly all were in the three West African countries. There's three reasons why it didn't spread more. The first is that there was a lot of heroic work by the health workers. They found the people and they prevented more infections. The second is the nature of the virus. Ebola does not spread through the air. And by the time you're contagious, most people are so sick that they're bedridden. Third, it didn't get into many urban areas. And that was just luck. If it had gotten into a lot more urban areas, the case numbers would have been much larger.
הכשלון להיערך עלול לגרום למגיפה הבאה להיות הרבה יותר הרסנית מאשר האבולה. הבה נתבונן בהתקדמות האבולה במהלך שנה זו. מתו כ-10,000 איש, כמעט כולם - בשלוש מדינות אפריקניות. יש שלוש סיבות מדוע המגיפה לא התפשטה מעבר לכך. הראשונה: מלאכת הגבורה הרבה של עובדי הסיוע הרפואי; הם איתרו את האנשים ומנעו זיהומים נוספים. השניה היא אופי הנגיף; האבולה איננה מתפשטת באוויר. וכשהם נדבקים, רוב האנשים כל-כך חולים שהם רתוקים למיטה. שלישית, היא לא הגיעה לאזורים עירוניים רבים. וזה היה פשוט מזל. אילו הגיעה המגיפה ליותר אזורים עירוניים, כמויות החולים היו גדולות בהרבה.
So next time, we might not be so lucky. You can have a virus where people feel well enough while they're infectious that they get on a plane or they go to a market. The source of the virus could be a natural epidemic like Ebola, or it could be bioterrorism. So there are things that would literally make things a thousand times worse.
בפעם הבאה אולי לא יהיה לנו מזל כזה. אולי זה יהיה נגיף, שהחולים שנדבקו בו ירגישו מספיק טוב כדי לעלות על מטוס או ללכת לשוק. מקור הנגיף אולי יהיה מגיפה טבעית, כמו האבולה, או טרור ביולוגי. אז יש דברים
In fact, let's look at a model of a virus spread through the air, like the Spanish Flu back in 1918. So here's what would happen: It would spread throughout the world very, very quickly. And you can see over 30 million people died from that epidemic. So this is a serious problem. We should be concerned.
שבכוחם להחמיר את המצב אלפי מונים, פשוטו כמשמעו. למשל, הנה דגם של התפשטות נגיף דרך האוויר, לפי השפעת הספרדית משנת 1918. הנה מה שעלול לקרות: זה יתפשט ברחבי העולם במהירות רבה מאד. יהיו אולי מעל 30 מיליון איש שימותו מהמגיפה. כך שזאת בעיה רצינית. מחובתנו להיות מודאגים.
But in fact, we can build a really good response system. We have the benefits of all the science and technology that we talk about here. We've got cell phones to get information from the public and get information out to them. We have satellite maps where we can see where people are and where they're moving. We have advances in biology that should dramatically change the turnaround time to look at a pathogen and be able to make drugs and vaccines that fit for that pathogen. So we can have tools, but those tools need to be put into an overall global health system. And we need preparedness.
אבל האמת היא שביכולתנו להקים מערכת תגובה טובה מאד. לצידנו היתרון של כל המדע והטכנולוגיה עליהם אנו מדברים היום. יש לנו טלפונים סלולריים שמאפשרים לקבל מידע מהציבור ולמסור לו מידע. יש לנו מפות לוויין שמראות איפה האנשים ולאן הם נעים. יש לנו פיתוחים ביולוגיים שישנו באופן דרמטי את משך הזמן מבדיקת גורם המחלה ועד הכנת תרופות וחיסונים שיתאימו לאותו גורם מחלה. כלומר, יש לנו כלים, אבל כלים אלה צריכים להשתלב במערכת רפואית גלובלית כוללת. ובנוסף, נחוצה לנו מוכנות.
The best lessons, I think, on how to get prepared are again, what we do for war. For soldiers, we have full-time, waiting to go. We have reserves that can scale us up to large numbers. NATO has a mobile unit that can deploy very rapidly. NATO does a lot of war games to check, are people well trained? Do they understand about fuel and logistics and the same radio frequencies? So they are absolutely ready to go. So those are the kinds of things we need to deal with an epidemic.
הלקחים הטובים ביותר, לדעתי, איך להתכונן, הם, שוב, כפי שאנו מתכוננים למלחמה. יש לנו חיילים סדירים שמוכנים ליציאה. יש לנו חיילי מילואים שיכולים להגדיל בהרבה את הגייסות. לנאט"ו יש יחידה ניידת שיכולה להתפרס מהר מאד. נאט"ו מנהלת המון משחקי מלחמה כדי לבדוק: האם האנשים מאומנים היטב? האם הם מבינים בנושאי דלק, לוגיסטיקה ותדרי רדיו? כלומר, הם בהחלט מוכנים ליציאה. זהו סוג הדברים שנחוצים לנו כדי להתמודד עם מגיפה.
What are the key pieces? First, we need strong health systems in poor countries. That's where mothers can give birth safely, kids can get all their vaccines. But, also where we'll see the outbreak very early on. We need a medical reserve corps: lots of people who've got the training and background who are ready to go, with the expertise. And then we need to pair those medical people with the military. taking advantage of the military's ability to move fast, do logistics and secure areas. We need to do simulations, germ games, not war games, so that we see where the holes are. The last time a germ game was done in the United States was back in 2001, and it didn't go so well. So far the score is germs: 1, people: 0. Finally, we need lots of advanced R&D in areas of vaccines and diagnostics. There are some big breakthroughs, like the Adeno-associated virus, that could work very, very quickly.
מהם המרכיבים המרכזיים? ראשית, נחוצות לנו מערכות רפואיות חזקות במדינות עניות, מערכות שתאפשרנה לאמהות ללדת בבטחה, לילדים, לקבל את כל החיסונים. אבל גם לנו, לזהות מוקדם מאד התפרצות של מגיפה. אנו זקוקים לחיילי מילואים במקצועות הרפואה: הרבה אנשים בעלי הכשרה ורקע שמוכנים ליציאה עם הידע שלהם. ועלינו לשלב בין אנשי הרפואה ובין הצבא. לנצל את היתרון של הצבא לנוע במהירות, לנהל לוגיסטיקה ולאבטח אזורים. עלינו לנהל הדמיות, משחקי חיידקים במקום משחקי מלחמה, כדי לזהות את נקודות התורפה. הפעם האחרונה בה נוהל משחק חיידקים בארה"ב היתה ב-2001, וזה לא היה הכי מוצלח. בינתיים, התוצאה היא חיידקים: 1, בני-אדם: 0. לבסוף, נחוץ לנו המון מו"פ מתקדם בתחומי החיסון ואבחון. יש כמה פריצות-דרך חשובות, כמו נגיף האדנו, שמאפשרות תגובה מהירה ביותר.
Now I don't have an exact budget for what this would cost, but I'm quite sure it's very modest compared to the potential harm. The World Bank estimates that if we have a worldwide flu epidemic, global wealth will go down by over three trillion dollars and we'd have millions and millions of deaths. These investments offer significant benefits beyond just being ready for the epidemic. The primary healthcare, the R&D, those things would reduce global health equity and make the world more just as well as more safe.
אינני יודע מהו התקציב המדויק לדבר כזה, אבל אני בטוח למדי שהוא צנוע, בהשוואה לנזק הפוטנציאלי. הבנק העולמי מעריך שאם תפרוץ מגיפת שפעת עולמית, הנזקים הבריאותיים הגלובליים יסתכמו ביותר מ-3 טריליון דולר ויהיו לנו מיליונים רבים של מתים. השקעות כאלה מציעות יתרונות משמעותיים, מעבר למוכנות-גרידא לקראת מגיפה. שירותי הבריאות המרכזיים, המו"פ, הדברים האלה יצמצמו את האי-שוויון הבריאותי הגלובלי ויתרמו הן לצדק והן לבטחון העולמיים.
So I think this should absolutely be a priority. There's no need to panic. We don't have to hoard cans of spaghetti or go down into the basement. But we need to get going, because time is not on our side.
אז בעיני, זה בהחלט צריך לקבל עדיפות. אין כל סיבה לבהלה. איננו צריכים לאסוף פחיות ספגטי או לרדת למרתף, אבל עלינו להתחיל לזוז, כי הזמן אינו עומד לצידנו.
In fact, if there's one positive thing that can come out of the Ebola epidemic, it's that it can serve as an early warning, a wake-up call, to get ready. If we start now, we can be ready for the next epidemic.
למעשה, אם יש דבר חיובי אחד שעשוי לנבוע ממגיפת האבולה, הרי זה שהיא עשויה לשמש כהתראה מוקדמת, כקריאת-השכמה, להתחיל להתכונן. אם נתחיל עכשיו נהיה מוכנים למגיפה הבאה.
Thank you.
תודה לכם.
(Applause)
(מחיאות כפיים)