Σήμερα θα σας μιλήσω για την ενέργεια και το κλίμα. Και ίσως αυτό να σας ξαφνιάζει λίγο γιατί, η πλήρους απασχόλησης εργασία μου στο ίδρυμα είναι ως επί το πλείστον για τα εμβόλια και τους σπόρους, αυτά δηλαδή που πρέπει να επινοήσουμε και να παραδώσουμε, για να βοηθήσουμε τα δύο δισεκατομμύρια φτωχότερων ανθρώπων να ζήσουν μια καλύτερη ζωή. Αλλά η ενέργεια και το κλίμα είναι ιδιαίτερα σημαντικά για αυτούς τους ανθρώπους, στην πραγματικότητα για αυτούς είναι πολύ πιο σημαντικά από οποιονδήποτε άλλον στον πλανήτη. Το κλίμα χειροτερεύει πράγμα που σημαίνει ότι σε μερικά χρόνια οι καλλιέργειές τους δεν θα αναπτύσσονται. Θα υπάρχει υπερβολική βροχή ή ελάχιστη βροχή. Τα πράγματα θα αλλάξουν με τρόπο που το ευαίσθητο περιβάλλον τους δεν θα μπορέσει να αντέξει. Και αυτό θα οδηγήσει στην πείνα. Στην αβεβαιότητα. Σε αναταραχές. Άρα λοιπόν, οι κλιματικές αλλαγές θα είναι εφιαλτικές για αυτούς.
I'm going to talk today about energy and climate. And that might seem a bit surprising, because my full-time work at the foundation is mostly about vaccines and seeds, about the things that we need to invent and deliver to help the poorest two billion live better lives. But energy and climate are extremely important to these people; in fact, more important than to anyone else on the planet. The climate getting worse means that many years, their crops won't grow: there will be too much rain, not enough rain; things will change in ways their fragile environment simply can't support. And that leads to starvation, it leads to uncertainty, it leads to unrest. So, the climate changes will be terrible for them.
Επίσης η τιμή της ενέργειας είναι πολύ σημαντική για αυτούς. Στην πραγματικότητα, αν μπορούσαμε να διαλέξουμε μόνο ένα πράγμα για να μειώσουμε την τιμή του, ώστε να περιοριστεί η φτώχεια, θα διαλέγαμε σίγουρα την ενέργεια. Η τιμή της ενέργειας έχει μειωθεί με την πάροδο του χρόνου. Πραγματικά, η ανάπτυξη του προηγμένου πολιτισμού στηρίζεται στην πρόοδο του τομέα της ενέργειας. Η επανάσταση του άνθρακα έδωσε ώθηση στη βιομηχανική επανάσταση, και, ακόμη και το 1900, είδαμε μια πολύ γρήγορη μείωση στην τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας και γι' αυτό έχουμε ψυγεία, κλιματιστικά, μπορούμε να κατασκευάσουμε σύγχρονα υλικά και να κάνουμε πολλά πράγματα. Κι έτσι, η κατάσταση είναι πολύ καλή όσον αφορά την ηλεκτρική ενέργεια στον πλούσιο κόσμο. Αλλά όσο την κάνουμε φθηνότερη – ας πούμε ότι την κάνουμε και δύο φόρες φθηνότερη -- έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν νέο περιορισμό και ο περιορισμός αυτός είναι το διοξείδιο του άνθρακα.
Also, the price of energy is very important to them. In fact, if you could pick just one thing to lower the price of to reduce poverty, by far you would pick energy. Now, the price of energy has come down over time. Really advanced civilization is based on advances in energy. The coal revolution fueled the Industrial Revolution, and, even in the 1900s, we've seen a very rapid decline in the price of electricity, and that's why we have refrigerators, air-conditioning; we can make modern materials and do so many things. And so, we're in a wonderful situation with electricity in the rich world. But as we make it cheaper -- and let's say, let's go for making it twice as cheap -- we need to meet a new constraint, and that constraint has to do with CO2.
Το διοξείδιο του άνθρακα θερμαίνει τον πλανήτη και η εξίσωση του προβλήματος του διοξειδίου του άνθρακα είναι πράγματι πολύ εύκολη. Αθροίζουμε το διοξείδιο του άνθρακα που εκπέμπουμε, έχουμε αύξηση της θερμοκρασίας και η αύξηση της θερμοκρασίας επιφέρει πολύ αρνητικές συνέπειες. Πρόκειται για τις επιπτώσεις στις καιρικές συνθήκες και, ακόμα χειρότερα, τις έμμεσες επιπτώσεις στα φυσικά οικοσυστήματα που δεν μπορούν να προσαρμοστούν στις ραγδαίες αλλαγές και έτσι καταρρέουν.
CO2 is warming the planet, and the equation on CO2 is actually a very straightforward one. If you sum up the CO2 that gets emitted, that leads to a temperature increase, and that temperature increase leads to some very negative effects: the effects on the weather; perhaps worse, the indirect effects, in that the natural ecosystems can't adjust to these rapid changes, and so you get ecosystem collapses.
Βέβαια, η ακριβής καταγραφή μιας συγκεκριμένης αύξησης διοξειδίου του άνθρακα και της αντίστοιχης θερμοκρασίας, καθώς και των θετικών σημείων, δεν μπορεί να γίνει με απόλυτη βεβαιότητα. Και σίγουρα υπάρχει αβεβαιότητα για το μέγεθος των επιπτώσεων το οποίο σίγουρα θα είναι μεγάλο. Ρώτησα τους καλύτερους επιστήμονες αρκετές φορές, είναι αλήθεια ότι πρέπει να φτάσουμε σχεδόν στο μηδέν; Δεν μπορούμε να μειώσουμε στο μισό ή στο ένα τέταρτο; Και η απάντηση είναι ότι, μέχρι να φτάσουμε σχεδόν στο μηδέν, η θερμοκρασία θα συνεχίσει να αυξάνει. Συνεπώς πρόκειται για μια μεγάλη πρόκληση. Δεν είναι σαν να έχουμε ένα φορτηγό 3,5 μέτρων και θέλουμε να περάσουμε από μια γέφυρα 3 μέτρων, οπότε μπορεί και να χωρέσουμε με λίγη προσπάθεια. Πρόκειται για κάτι που πρέπει να μηδενιστεί.
Now, the exact amount of how you map from a certain increase of CO2 to what temperature will be, and where the positive feedbacks are -- there's some uncertainty there, but not very much. And there's certainly uncertainty about how bad those effects will be, but they will be extremely bad. I asked the top scientists on this several times: Do we really have to get down to near zero? Can't we just cut it in half or a quarter? And the answer is, until we get near to zero, the temperature will continue to rise. And so that's a big challenge. It's very different than saying, "We're a twelve-foot-high truck trying to get under a ten-foot bridge, and we can just sort of squeeze under." This is something that has to get to zero.
Εκπέμπουμε πολύ διοξείδιο του άνθρακα κάθε χρόνο, πάνω από 26 δισεκατομμύρια τόνους. Σε κάθε Αμερικανό αντιστοιχούν περίπου 20 τόνοι. Στους ανθρώπους στις φτωχές χώρες αντιστοιχεί λιγότερος από έναν τόνο. Ο μέσος όρος είναι περίπου 5 τόνοι ανά άτομο στον πλανήτη. Και πρέπει με κάποιον τρόπο να γίνουν αλλαγές που θα μειώσουν τον αριθμό αυτό στο μηδέν. Η άνοδος είναι σταθερή. Μόνο διάφορες οικονομικές αλλαγές έχουν περιορίσει κάπως την άνοδο, συνεπώς πρέπει να περάσουμε από την ταχεία αύξηση στη συνεχή μείωση μέχρι να αγγίξουμε το μηδέν.
Now, we put out a lot of carbon dioxide every year -- over 26 billion tons. For each American, it's about 20 tons. For people in poor countries, it's less than one ton. It's an average of about five tons for everyone on the planet. And somehow, we have to make changes that will bring that down to zero. It's been constantly going up. It's only various economic changes that have even flattened it at all, so we have to go from rapidly rising to falling, and falling all the way to zero.
Η εξίσωση έχει τέσσερις συντελεστές. Και λίγο πολλαπλασιασμό. Αριστερά έχουμε το διοξείδιο του άνθρακα που θέλουμε να μηδενίσουμε το οποίο θα πρέπει να υπολογιστεί με βάση τον αριθμό των ανθρώπων, τις υπηρεσίες που χρησιμοποιεί κατά μέσο όρο ο καθένας μας, την ενέργεια που αντιστοιχεί κατά μέσο όρο σε κάθε υπηρεσία και το διοξείδιο του άνθρακα που εκπέμπεται ανά μονάδα ενέργειας. Ας κοιτάξουμε το κάθε ένα από αυτά για να δούμε πώς μπορούμε να το μειώσουμε στο μηδέν. Πιθανώς, ένας από αυτούς τους αριθμούς θα πρέπει να πλησιάσει το μηδέν. Ας θυμηθούμε την Άλγεβρα από το σχολείο
This equation has four factors, a little bit of multiplication. So you've got a thing on the left, CO2, that you want to get to zero, and that's going to be based on the number of people, the services each person is using on average, the energy, on average, for each service, and the CO2 being put out per unit of energy. So let's look at each one of these, and see how we can get this down to zero. Probably, one of these numbers is going to have to get pretty near to zero. (Laughter)
και ας δούμε τι γίνεται.
That's back from high school algebra. But let's take a look.
Κατ΄αρχάς έχουμε τον πληθυσμό. Σήμερα ο κόσμος έχει 6,8 δισεκατομμύρια ανθρώπους. Και τείνει προς τα 9 δισεκατομμύρια περίπου. Αν έχουμε καλά αποτελέσματα όσον αφορά τα νέα εμβόλια, την περίθαλψη και τις υπηρεσίες αναπαραγωγικής υγείας, μπορούμε ίσως να μειώσουμε τον αριθμό κατά 10% ή 15% αλλά και πάλι θα υπάρχει αύξηση 1,3 περίπου.
First, we've got population. The world today has 6.8 billion people. That's headed up to about nine billion. Now, if we do a really great job on new vaccines, health care, reproductive health services, we could lower that by, perhaps, 10 or 15 percent. But there, we see an increase of about 1.3.
Ο δεύτερος συντελεστής είναι οι υπηρεσίες που χρησιμοποιούμε. Περιλαμβάνει τα πάντα, τροφή, ρουχισμό, τηλεόραση, θέρμανση. Αυτά είναι πολύ καλά πράγματα και μείωση της φτώχειας σημαίνει παροχή αυτών των υπηρεσιών σε όλους σχεδόν στον πλανήτη. Και είναι καλό να αυξάνει αυτός ο αριθμός. Στον πλούσιο κόσμο, θα μπορούσε το δισεκατομμύριο που βρίσκεται στην κορυφή να κάνει περικοπές και να περιορίσει διάφορες χρήσεις αλλά κάθε χρόνο, κατά μέσο όρο, ο συγκεκριμένος αριθμός θα αυξάνει και έτσι θα υπερδιπλασιαστούν συνολικά οι υπηρεσίες που προσφέρονται ανά άτομο. Εδώ έχουμε μια πολύ βασική υπηρεσία. Έχουμε ρεύμα στο σπίτι μας για να μπορούμε να μελετάμε ενώ στην πραγματικότητα αυτά τα παιδιά δεν έχουν και βγαίνουν έξω για να διαβάσουν για το σχολείο κάτω από τα φώτα του δρόμου.
The second factor is the services we use. This encompasses everything: the food we eat, clothing, TV, heating. These are very good things. Getting rid of poverty means providing these services to almost everyone on the planet. And it's a great thing for this number to go up. In the rich world, perhaps the top one billion, we probably could cut back and use less, but every year, this number, on average, is going to go up, and so, overall, that will more than double the services delivered per person. Here we have a very basic service: Do you have lighting in your house to be able to read your homework? And, in fact, these kids don't, so they're going out and reading their schoolwork under the street lamps.
Τώρα το Ε, η απόδοση, η ενέργεια για κάθε υπηρεσία, εδώ επιτέλους έχουμε καλά νέα. Έχουμε κάτι που δεν αυξάνει. Μέσω διάφορων εφευρέσεων και νέων τρόπων φωτισμού, μέσω διαφορετικών τύπων αυτοκινήτων, διαφορετικών τρόπων κατασκευής κτιρίων. Υπάρχουν αρκετές υπηρεσίες στις οποίες μπορούμε να μειώσουμε ουσιαστικά την ενέργεια, ακόμα και κάποιες μεμονωμένες υπηρεσίες μπορούν να τη μειώσουν κατά 90%. Υπάρχουν και υπηρεσίες όπως η παρασκευή λιπάσματος ή οι αερομεταφορές, όπου τα περιθώρια για βελτιώσεις είναι πολύ μικρότερα. Και επομένως, αν είμαστε γενικά αισιόδοξοι, μπορούμε να έχουμε υποτριπλασιασμό ή ίσως υποεξαπλασιασμό. Με αυτούς τους τρεις πρώτους συντελεστές, κατεβαίνουμε από τα 26 στα 13 δισεκατομμύρια τόνους, στην καλύτερη περίπτωση και πάλι δεν αρκεί.
Now, efficiency, "E," the energy for each service -- here, finally we have some good news. We have something that's not going up. Through various inventions and new ways of doing lighting, through different types of cars, different ways of building buildings -- there are a lot of services where you can bring the energy for that service down quite substantially. Some individual services even bring it down by 90 percent. There are other services, like how we make fertilizer, or how we do air transport, where the rooms for improvement are far, far less. And so overall, if we're optimistic, we may get a reduction of a factor of three to even, perhaps, a factor of six. But for these first three factors now, we've gone from 26 billion to, at best, maybe 13 billion tons, and that just won't cut it.
Ας δούμε και τον τέταρτο συντελεστή -- ο οποίος είναι βασικός -- και αντιστοιχεί στην ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα που εκπέμπεται ανά μονάδα ενέργειας. Και το ερώτημα είναι, μπορούμε όντως να το μηδενίσουμε; Αν καίμε άνθρακα, όχι. Αν καίμε φυσικό αέριο, όχι. Σχεδόν κάθε τρόπος με τον οποίο παράγουμε ηλεκτρισμό, σήμερα, με εξαίρεση τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και την πυρηνική ενέργεια, εκπέμπει διοξείδιο του άνθρακα. Συνεπώς, αυτό που πρέπει να κάνουμε σε παγκόσμια κλίμακα, είναι να δημιουργήσουμε ένα καινούριο σύστημα. Άρα, χρειαζόμαστε ενεργειακά θαύματα.
So let's look at this fourth factor -- this is going to be a key one -- and this is the amount of CO2 put out per each unit of energy. So the question is: Can you actually get that to zero? If you burn coal, no. If you burn natural gas, no. Almost every way we make electricity today, except for the emerging renewables and nuclear, puts out CO2. And so, what we're going to have to do at a global scale, is create a new system. So we need energy miracles.
Όταν χρησιμοποιώ τον όρο θαύμα, δεν εννοώ κάτι αδύνατο. Ο μικροεπεξεργαστής είναι ένα θαύμα. Ο υπολογιστής είναι ένα θαύμα. Το διαδίκτυο και οι υπηρεσίες του είναι ένα θαύμα. Οι άνθρωποι έχουν συμμετάσχει στη δημιουργία πολλών θαυμάτων. Συνήθως, δεν έχουμε προθεσμίες όπου πρέπει να πετύχουμε το θαύμα μέχρι μια συγκεκριμένη ημερομηνία. Συνήθως, απλώς περιμένουμε και κάποια γίνονται ενώ κάποια άλλα όχι. Σε αυτήν την περίπτωση πρέπει πραγματικά να επιταχύνουμε και να υλοποιήσουμε το θαύμα σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Now, when I use the term "miracle," I don't mean something that's impossible. The microprocessor is a miracle. The personal computer is a miracle. The Internet and its services are a miracle. So the people here have participated in the creation of many miracles. Usually, we don't have a deadline where you have to get the miracle by a certain date. Usually, you just kind of stand by, and some come along, some don't. This is a case where we actually have to drive at full speed and get a miracle in a pretty tight timeline.
Σκέφτηκα πώς θα μπορούσα να δώσω την εικόνα. Με κάποιο είδος φυσικής απεικόνισης, με μια επίδειξη που θα εξάψει τη φαντασία του κοινού. Θυμήθηκα πέρυσι που έφερα κουνούπια και άρεσαν στο κοινό. (Γέλια) Το έκανε να συμμετέχει στην ιδέα ότι υπάρχουν άνθρωποι που ζουν με κουνούπια. Με την ενέργεια, το μόνο που μπόρεσα να βρω ήταν το εξής. Αποφάσισα να απελευθερώσω πυγολαμπίδες, θα ήταν η συνεισφορά μου στο περιβάλλον εδώ φέτος. Εδώ λοιπόν έχουμε αληθινές πυγολαμπίδες. Μου είπαν ότι δεν δαγκώνουν, στην πραγματικότητα μπορεί να μη βγουν καν έξω από το δοχείο. (Γέλια)
Now, I thought, "How could I really capture this? Is there some kind of natural illustration, some demonstration that would grab people's imagination here?" I thought back to a year ago when I brought mosquitoes, and somehow people enjoyed that. (Laughter) It really got them involved in the idea of, you know, there are people who live with mosquitoes. With energy, all I could come up with is this. I decided that releasing fireflies would be my contribution to the environment here this year. So here we have some natural fireflies. I'm told they don't bite; in fact, they might not even leave that jar. (Laughter)
Υπάρχουν ένα σωρό εντυπωσιακές λύσεις σαν αυτή μόνο που δεν σημαίνουν και πολλά. Χρειαζόμαστε λύσεις, είτε μία είτε πολλές, που έχουν απίστευτη κλίμακα και απίστευτη αξιοπιστία και, ενώ υπάρχουν πολλές κατευθύνσεις στις οποίες μπορούμε να ψάξουμε, εγώ βλέπω μόνο πέντε που μπορούν να πετύχουν τα μεγάλα νούμερα. Έχω αφήσει έξω την παλίρροια, τη γεωθερμία, τη σύντηξη και τα βιοκαύσιμα. Όλα αυτά μπορούν να συνεισφέρουν και αν μπορούν περισσότερα από όσα περιμένω, τόσο το καλύτερο αλλά το βασικό μου επιχείρημα εδώ είναι ότι θα πρέπει να δουλέψουμε σε κάθε μία από τις πέντε κατευθύνσεις χωρίς να παραλείψουμε καμία επειδή δείχνει τρομακτική διότι όλες παρουσιάζουν σημαντικές προκλήσεις.
Now, there's all sorts of gimmicky solutions like that one, but they don't really add up to much. We need solutions, either one or several, that have unbelievable scale and unbelievable reliability. And although there's many directions that people are seeking, I really only see five that can achieve the big numbers. I've left out tide, geothermal, fusion, biofuels. Those may make some contribution, and if they can do better than I expect, so much the better. But my key point here is that we're going to have to work on each of these five, and we can't give up any of them because they look daunting, because they all have significant challenges.
Ας δούμε πρώτα την καύση ορυκτών καυσίμων, καύση άνθρακα ή φυσικού αερίου. Αυτό που πρέπει να γίνει εδώ μοιάζει απλό αλλά δεν είναι, να πάρουμε δηλαδή όλο το διοξείδιο του άνθρακα από την εξαγωγή μετά την καύση, να το υγροποιήσουμε υπό πίεση, να το βάλουμε κάπου και να ελπίζουμε ότι θα μείνει εκεί. Έχουμε κάποιες πιλοτικές μεθόδους που το κάνουν αυτό σε επίπεδο 60% με 80% αλλά το να φτάσουμε στο 100%, θα είναι πολύ δύσκολο, όπως και να συμφωνήσουμε πού θα τοποθετηθούν όλες οι ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα, το δυσκολότερο όμως είναι το βάθος χρόνου. Ποιος είναι σίγουρος; Ποιος πρόκειται να εγγυηθεί για κάτι που είναι δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερο από οποιονδήποτε τύπο αποβλήτων σε σύγκριση με την πυρηνική ή άλλη ενέργεια; Είναι μεγάλος ο όγκος. Οπότε αυτό θα είναι δύσκολο.
Let's look first at burning fossil fuels, either burning coal or burning natural gas. What you need to do there seems like it might be simple, but it's not. And that's to take all the CO2, after you've burned it, going out the flue, pressurize it, create a liquid, put it somewhere, and hope it stays there. Now, we have some pilot things that do this at the 60 to 80 percent level. But getting up to that full percentage -- that will be very tricky. And agreeing on where these CO2 quantities should be put will be hard, but the toughest one here is this long-term issue: Who's going to be sure? Who's going to guarantee something that is literally billions of times larger than any type of waste you think of in terms of nuclear or other things? This is a lot of volume. So that's a tough one.
Ύστερα έχουμε την πυρηνική ενέργεια. Έχει επίσης τρία μεγάλα προβλήματα. Το κόστος, ειδικά στις χώρες που υπάγονται σε πολλούς κανονισμούς, είναι υψηλό. Το ζήτημα της ασφάλειας, το να αισθάνεσαι ότι τίποτα δεν μπορεί να πάει λάθος, ότι ακόμη και αν ο χειρισμός γίνεται από ανθρώπους, το καύσιμο δε χρησιμοποιείται για όπλα. Και μετά τι κάνουμε με τα απόβλητα; Παρά το γεγονός ότι δεν είναι πάρα πολλά, προκαλούν αρκετές ανησυχίες. Ο κόσμος πρέπει να νιώθει άνετα. Υπάρχουν λοιπόν τρία πολύ δύσκολα προβλήματα που μπορεί να είναι επιλύσιμα και επομένως, πρέπει να δουλευτούν.
Next would be nuclear. It also has three big problems: cost, particularly in highly regulated countries, is high; the issue of safety, really feeling good about nothing could go wrong, that, even though you have these human operators, the fuel doesn't get used for weapons. And then what do you do with the waste? Although it's not very large, there are a lot of concerns about that. People need to feel good about it. So three very tough problems that might be solvable, and so, should be worked on.
Τα τελευταία τρία από τα πέντε τα έβαλα σε μία ομάδα. Είναι αυτά που συχνά ονομάζονται ανανεώσιμες πηγές. Και στην πραγματικότητα -- ενώ είναι πολύ καλό ότι δε χρειάζονται καύσιμα -- έχουν κάποια μειονεκτήματα. Ένα είναι ότι η πυκνότητα ενέργειας που παράγεται με αυτές τις τεχνολογίες είναι δραματικά μικρότερη από ένα εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Πρόκειται για ενεργειακές φάρμες, οπότε μιλάμε για πολλά τετραγωνικά μίλια, για χιλιάδες φορές μεγαλύτερη έκταση από ένα κανονικό εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Επίσης, πρόκειται για διακοπτόμενες πηγές. Ο ήλιος δε λάμπει όλη μέρα, ούτε κάθε μέρα και ομοίως, ο άνεμος δε φυσά συνεχώς. Επομένως, αν βασιζόμαστε σε αυτές τις πηγές, πρέπει να έχουμε κάποιον τρόπο να παίρνουμε την ενέργεια τις περιόδους που δεν θα είναι διαθέσιμη. Οπότε, έχουμε μεγάλες προκλήσεις από πλευράς κόστους. Έχουμε προκλήσεις στη μεταφορά. Π.χ., αν η πηγή ενέργειας είναι εκτός της χώρας μας, δεν χρειαζόμαστε απλώς την τεχνολογία αλλά έχουμε και να αντιμετωπίσουμε τους κινδύνους του να παίρνουμε ενέργεια από αλλού.
The last three of the five, I've grouped together. These are what people often refer to as the renewable sources. And they actually -- although it's great they don't require fuel -- they have some disadvantages. One is that the density of energy gathered in these technologies is dramatically less than a power plant. This is energy farming, so you're talking about many square miles, thousands of times more area than you think of as a normal energy plant. Also, these are intermittent sources. The sun doesn't shine all day, it doesn't shine every day, and likewise, the wind doesn't blow all the time. And so, if you depend on these sources, you have to have some way of getting the energy during those time periods that it's not available. So we've got big cost challenges here. We have transmission challenges; for example, say this energy source is outside your country, you not only need the technology, but you have to deal with the risk of the energy coming from elsewhere.
Και τέλος, το πρόβλημα της αποθήκευσης. Και για να υπολογίσω τη διάσταση του θέματος έψαξα όλους τους τύπους μπαταριών που κατασκευάζονται, για αυτοκίνητα, για υπολογιστές, για τηλέφωνα, για φακούς, για οτιδήποτε και τους συνέκρινα με την ηλεκτρική ενέργεια που χρησιμοποιεί ο κόσμος και βρήκα ότι όλες οι μπαταρίες που κατασκευάζουμε τώρα μπορούν να αποθηκεύσουν λιγότερο από 10 λεπτά της απαιτούμενης ενέργειας. Οπότε στην πραγματικότητα, χρειαζόμαστε μια μεγάλη ανακάλυψη, κάτι που θα είναι 100 φορές καλύτερο από ό,τι έχουμε τώρα. Δεν είναι αδύνατον αλλά δεν είναι και πολύ εύκολο. Αυτό προκύπτει όταν προσπαθούμε να κάνουμε τη διακοπτόμενη πηγή να αντιστοιχεί για παράδειγμα σε 20% - 30% της χρήσης μας. Αν βασιζόμαστε σε αυτή 100%, χρειαζόμαστε μια απίστευτη θαυματουργή μπαταρία.
And, finally, this storage problem. To dimensionalize this, I went through and looked at all the types of batteries made -- for cars, for computers, for phones, for flashlights, for everything -- and compared that to the amount of electrical energy the world uses. What I found is that all the batteries we make now could store less than 10 minutes of all the energy. And so, in fact, we need a big breakthrough here, something that's going to be a factor of 100 better than the approaches we have now. It's not impossible, but it's not a very easy thing. Now, this shows up when you try to get the intermittent source to be above, say, 20 to 30 percent of what you're using. If you're counting on it for 100 percent, you need an incredible miracle battery.
Πώς θα προχωρήσουμε: ποια είναι η σωστή προσέγγιση; Είναι ένα Σχέδιο Μανχάταν; Πώς θα φτάσουμε εκεί; Κατ' αρχάς χρειαζόμαστε τη συνεργασία πολλών εταιρειών, εκατοντάδων. Σε καθένα από τα πέντε μονοπάτια χρειαζόμαστε τουλάχιστον εκατό άτομα. Πολλοί από αυτούς θα μας φανούν τρελοί. Αυτό είναι καλό. Και πιστεύω ότι εδώ στο TED, έχουμε ήδη αρκετούς που το προσπαθούν. Ο Μπιλ Γκρος έχει αρκετές εταιρείες, συμπεριλαμβανομένης της eSolar που διαθέτει μερικές θαυμάσιες ηλιοθερμικές τεχνολογίες. Ο Βινόντ Κόσλα επενδύει σε δεκάδες εταιρείες που κάνουν σπουδαία πράγματα και έχουν ενδιαφέρουσες πιθανότητες και προσπαθώ να βοηθήσω κι εγώ σ' αυτό. Με τον Νέιθαν Μύρβολντ στηρίζουμε μια εταιρεία που, ίσως αναπάντεχα, ακολουθεί την πυρηνική προσέγγιση. Υπάρχουν καινοτομίες στην πυρηνική ενέργεια: είναι αρθρωτή, σε υγρή μορφή. Και η καινοτομία σταμάτησε σε αυτόν τον τομέα εδώ και αρκετό καιρό συνεπώς το γεγονός ότι υπάρχουν καλές ιδέες δεν πρέπει να εκπλήσσει καθόλου.
Now, how are we going to go forward on this -- what's the right approach? Is it a Manhattan Project? What's the thing that can get us there? Well, we need lots of companies working on this -- hundreds. In each of these five paths, we need at least a hundred people. A lot of them, you'll look at and say, "They're crazy." That's good. And, I think, here in the TED group, we have many people who are already pursuing this. Bill Gross has several companies, including one called eSolar that has some great solar thermal technologies. Vinod Khosla is investing in dozens of companies that are doing great things and have interesting possibilities, and I'm trying to help back that. Nathan Myhrvold and I actually are backing a company that, perhaps surprisingly, is actually taking the nuclear approach. There are some innovations in nuclear: modular, liquid. Innovation really stopped in this industry quite some ago, so the idea that there's some good ideas laying around
Η ιδέα της Terrapower είναι ότι αντί να καίμε ένα τμήμα ουρανίου, το 1%, που είναι το ισότοπο U235, να καίμε το 99%, το ισότοπο U238. Είναι λίγο τρελή ιδέα. Στην πραγματικότητα, συζητιέται εδώ και πολύ καιρό αλλά δεν υπήρχε η δυνατότητα κατάλληλης προσομοίωσης της εφαρμογής της και με τον ερχομό των σύγχρονων υπερυπολογιστών που μπορούν πλέον να κάνουν την προσομοίωση με τα κατάλληλα υλικά, φαίνεται ότι μπορεί και να εφαρμοστεί.
is not all that surprising. The idea of TerraPower is that, instead of burning a part of uranium -- the one percent, which is the U235 -- we decided, "Let's burn the 99 percent, the U238." It is kind of a crazy idea. In fact, people had talked about it for a long time, but they could never simulate properly whether it would work or not, and so it's through the advent of modern supercomputers that now you can simulate and see that, yes, with the right materials approach, this looks like it would work.
Και επειδή καίγεται το 99%, υπάρχει κατά πολύ βελτιωμένο προφίλ κόστους. Στην πραγματικότητα καίγεται το κατάλοιπο και μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν καύσιμα όλα τα κατάλοιπα από τους σημερινούς αντιδραστήρες. Συνεπώς, αντί να ανησυχούμε γι' αυτά, απλώς τα χρησιμοποιούμε. Είναι σπουδαίο πράγμα. Το ουράνιο καταναλώνεται στην πορεία. Σαν κερί. Όπως βλέπετε μοιάζει με κορμό και συχνά ονομάζεται αντιδραστήρας οδεύοντος κύματος. Από πλευράς καυσίμου, αυτό πραγματικά επιλύει το πρόβλημα. Εδώ έχω μια φωτογραφία από το Κεντάκι. Εδώ είναι το κατάλοιπο, το 99%, από όπου έχει αφαιρεθεί το τμήμα που καίγεται σήμερα και λέγεται εξαντλημένο ουράνιο. Αυτό θα μπορούσε να δώσει ενέργεια στις Η.Π.Α. για εκατοντάδες χρόνια. Και φιλτράροντας απλά θαλασσινό νερό με μια οικονομική διαδικασία, θα είχαμε αρκετά καύσιμα για όλη τη διάρκεια ζωής του υπόλοιπου πλανήτη.
And because you're burning that 99 percent, you have greatly improved cost profile. You actually burn up the waste, and you can actually use as fuel all the leftover waste from today's reactors. So instead of worrying about them, you just take that, it's a great thing. It breeds this uranium as it goes along, so it's kind of like a candle. You see it's a log there, often referred to as a traveling wave reactor. In terms of fuel, this really solves the problem. I've got a picture here of a place in Kentucky. This is the leftover, the 99 percent, where they've taken out the part they burn now, so it's called depleted uranium. That would power the US for hundreds of years. And simply by filtering seawater in an inexpensive process, you'd have enough fuel for the entire lifetime of the rest of the planet.
Υπάρχουν λοιπόν αρκετές προκλήσεις μπροστά μας αλλά είναι ένα παράδειγμα των πολλών εκατοντάδων ιδεών που χρειαζόμαστε για να προχωρήσουμε. Ας σκεφτούμε, πώς πρέπει να μετρήσουμε τις δυνάμεις μας; Πώς θα κάνουμε την αξιολόγησή μας; Ας φτάσουμε λοιπόν εκεί που πρέπει και μετά ας κοιτάξουμε το ενδιάμεσο. Έχετε ακούσει πολλούς να μιλούν για μείωση 80% το 2050. Είναι πραγματικά πολύ σημαντικό να φτάσουμε εκεί. Και αυτό το 20% θα χρησιμοποιηθεί στις φτωχές χώρες, στη γεωργία. Αισίως θα έχει βελτιωθεί η κατάσταση με τα δάση και το τσιμέντο. Οπότε, για να φτάσουμε στο 80%, οι ανεπτυγμένες χώρες, συμπεριλαμβανομένων χωρών όπως η Κίνα, θα πρέπει να έχουν αλλάξει εντελώς τους τρόπους παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Αναπτύσσουμε την τεχνολογία μηδενικών εκπομπών, την αναπτύσσουμε σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες και είμαστε στη διαδικασία να την περάσουμε και αλλού. Είναι πάρα πολύ σημαντικό. Είναι βασικό σημείο της αξιολόγησής μας.
So, you know, it's got lots of challenges ahead, but it is an example of the many hundreds and hundreds of ideas that we need to move forward. So let's think: How should we measure ourselves? What should our report card look like? Well, let's go out to where we really need to get, and then look at the intermediate. For 2050, you've heard many people talk about this 80 percent reduction. That really is very important, that we get there. And that 20 percent will be used up by things going on in poor countries -- still some agriculture; hopefully, we will have cleaned up forestry, cement. So, to get to that 80 percent, the developed countries, including countries like China, will have had to switch their electricity generation altogether. The other grade is: Are we deploying this zero-emission technology, have we deployed it in all the developed countries and are in the process of getting it elsewhere? That's super important. That's a key element of making that report card.
Ποια θα είναι λοιπόν η αποτίμησή μας το 2020; Θα πρέπει και πάλι να περιλαμβάνει δύο στοιχεία. Πρέπει να ερευνήσουμε τα μέτρα απόδοσης για να αρχίσουν να σημειώνοται μειώσεις. Όσο λιγότερες εκπομπές, τόσο μικρότερο το σύνολο διοξειδίου του άνθρακα και συνεπώς, τόσο χαμηλότερη θερμοκρασία. Κατά κάποιον τρόπο όμως, ο βαθμός της επιτυχίας, με ενέργειες που δεν μας οδηγούν σε μεγάλες μειώσεις, είναι εξίσου ή έστω κάπως λιγότερο σημαντικός από τον άλλο, δηλαδή την καινοτομία των επαναστατικών ανακαλύψεων.
Backing up from there, what should the 2020 report card look like? Well, again, it should have the two elements. We should go through these efficiency measures to start getting reductions: The less we emit, the less that sum will be of CO2, and therefore, the less the temperature. But in some ways, the grade we get there, doing things that don't get us all the way to the big reductions, is only equally, or maybe even slightly less, important than the other, which is the piece of innovation on these breakthroughs.
Πρέπει να προωθήσουμε τάχιστα τις επαναστατικές ανακαλύψεις και να τις αξιολογήσουμε σε σχέση με εταιρείες, πιλοτικά προγράμματα, ρυθμιστικές διαδικασίες που έχουν αλλάξει. Έχουν γραφτεί πολλά καλά βιβλία για το θέμα. Το βιβλίο του Αλ Γκορ "Η επιλογή μας" και του Ντέιβιντ Μακ Κέι "Βιώσιμη ενέργεια χωρίς τον θερμό αέρα". Αναπτύσσουν το θέμα και δημιουργούν ένα πλαίσιο ευρύτερης συζήτησης διότι και η υποστήριξη που χρειαζόμαστε είναι ευρεία. Πρέπει να γίνουν πολλά.
These breakthroughs, we need to move those at full speed, and we can measure that in terms of companies, pilot projects, regulatory things that have been changed. There's a lot of great books that have been written about this. The Al Gore book, "Our Choice," and the David MacKay book, "Sustainable Energy Without the Hot Air." They really go through it and create a framework that this can be discussed broadly, because we need broad backing for this. There's a lot that has to come together.
Και το εύχομαι. Εύχομαι ολόψυχα να εφεύρουμε την τεχνολογία που χρειάζεται. Αν είχα μόνο μία ευχή για τα επόμενα 50 χρόνια, να διαλέξω ποιος θα γίνει πρόεδρος, να διαλέξω ένα εμβόλιο, ένας τομέας αγαπητός σε μένα ή να διαλέξω αυτό ακριβώς με μισό κόστος, την εφεύρεση της απουσίας διοξειδίου του άνθρακα, αυτήν την ευχή θα διάλεγα. Αυτή έχει τον μεγαλύτερο αντίκτυπο. Αν η ευχή δεν πραγματοποιηθεί, ο διαχωρισμός ανάμεσα σε όσους σκέφτονται βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα θα είναι τρομερός, ανάμεσα στις Η.Π.Α. και την Κίνα, τις φτωχές χώρες και τις πλούσιες και κυρίως θα επιδεινωθεί η ζωή των δύο δισεκατομμυρίων.
So this is a wish. It's a very concrete wish that we invent this technology. If you gave me only one wish for the next 50 years -- I could pick who's president, I could pick a vaccine, which is something I love, or I could pick that this thing that's half the cost with no CO2 gets invented -- this is the wish I would pick. This is the one with the greatest impact. If we don't get this wish, the division between the people who think short term and long term will be terrible, between the US and China, between poor countries and rich, and most of all, the lives of those two billion will be far worse.
Τι πρέπει να κάνουμε, λοιπόν; Ποια έκκληση σας απευθύνω να προωθήσετε; Χρειαζόμαστε περισσότερα κονδύλια για έρευνα. Στις συσκέψεις των χωρών όπως στην Κοπεγχάγη, δεν πρέπει να συζητιέται μόνο το διοξείδιο του άνθρακα. Πρέπει να συζητιέται η ατζέντα της καινοτομίας και θα εκπλαγείτε με τις γελοιωδώς χαμηλές δαπάνες που προορίζονται για τις πρωτοποριακές προσεγγίσεις. Χρειαζόμαστε κίνητρα αγοράς, φορολόγηση του CO2 και ανώτατα όρια και δικαιώματα εμπορίας, για να στείλουμε το μήνυμα των τιμών. Το μήνυμα πρέπει να διαδοθεί. Ο διάλογος πρέπει να έχει περισσότερη λογική και κατανόηση, να συμπεριλαμβάνει τα μέτρα που παίρνει το κράτος. Πρόκειται για μια σημαντική ευχή που νομίζω ότι μπορούμε να πραγματοποιήσουμε.
So what do we have to do? What am I appealing to you to step forward and drive? We need to go for more research funding. When countries get together in places like Copenhagen, they shouldn't just discuss the CO2. They should discuss this innovation agenda. You'd be stunned at the ridiculously low levels of spending on these innovative approaches. We do need the market incentives -- CO2 tax, cap and trade -- something that gets that price signal out there. We need to get the message out. We need to have this dialogue be a more rational, more understandable dialogue, including the steps that the government takes. This is an important wish, but it is one I think we can achieve.
Σας ευχαριστώ. (Χειροκρότημα) Σας ευχαριστώ.
Thank you. (Applause) (Applause ends) Thank you.
Κρις Άντερσον: Ευχαριστώ. Ευχαριστώ. (Χειροκρότημα) Ευχαριστώ. Για να κατανοήσουμε περισσότερο την Terrapower -- θα μπορούσατε κατ' αρχάς να μας εξηγήσετε για τι κλίμακα επένδυσης μιλάμε;
Chris Anderson: Thank you. Thank you. (Applause) CA: Thank you. So to understand more about TerraPower. I mean, first of all, can you give a sense of what scale of investment this is?
Μπιλ Γκέιτς: Για να δημιουργήσουμε το λογισμικό, να αγοράσουμε τον υπερυπολογιστή, να προσλάβουμε σπουδαίους επιστήμονες, όλα αυτά, αντιστοιχούν σε δεκάδες εκατομμύρια και μια φορά που δοκιμάσαμε τα υλικά μας σε ρωσικό αντιδραστήρα για να βεβαιωθούμε ότι λειτουργούν σωστά, ανεβήκαμε σε εκατοντάδες εκατομμύρια. Το δύσκολο είναι να κατασκευάσουμε τον πιλοτικό αντιδραστήρα, να βρούμε αρκετά δισεκατομμύρια, τη ρυθμιστική αρχή, την τοποθεσία που θα χτιστεί ο πρώτος από όλους. Αφού χτιστεί ο πρώτος, αν λειτουργήσει όπως λέγεται, τότε θα μπει μια σειρά διότι τα οικονομικά δεδομένα, η πυκνότητα της ενέργειας διαφέρουν πολύ από τα αντίστοιχα στοιχεία της πυρηνικής ενέργειας όπως τη γνωρίζουμε.
Bill Gates: To actually do the software, buy the supercomputer, hire all the great scientists, which we've done, that's only tens of millions. And even once we test our materials out in a Russian reactor to make sure our materials work properly, then you'll only be up in the hundreds of millions. The tough thing is building the pilot reactor -- finding the several billion, finding the regulator, the location that will actually build the first one of these. Once you get the first one built, if it works as advertised, then it's just clear as day, because the economics, the energy density, are so different
Κ. Ά.: Αν καταλαβαίνω σωστά, θα εισάγετε βαθιά μέσα στη γη
than nuclear as we know it.
μια κατακόρυφη στήλη πυρηνικού καυσίμου, από χρησιμοποιημένο ουράνιο και η διαδικασία θα γίνεται από πάνω προς τα κάτω;
CA: So to understand it right, this involves building deep into the ground, almost like a vertical column of nuclear fuel, of this spent uranium, and then the process starts at the top and kind of works down?
Μπ. Γκ.: Σωστά. Σήμερα ανατροφοδοτούμε τον αντιδραστήρα με πιθανότητα ανθρώπινου ή τεχνολογικού σφάλματος, κατά το άνοιγμα και την εισαγωγή/εξαγωγή. Δεν είναι ιδανικό. Αν είχαμε ένα πολύ φθηνό καύσιμο διάρκειας 60 ετών --
BG: That's right. Today, you're always refueling the reactor, so you have lots of people and lots of controls that can go wrong, where you're opening it up and moving things in and out -- that's not good. So if you have very --
ένα κούτσουρο φανταστείτε -- θα το βάζαμε χωρίς να πρόκειται για κάτι τόσο περίπλοκο. Και θα καιγόταν μέσα σε αυτά τα 60 χρόνια και μετά θα τελείωνε.
(Laughter) very cheap fuel that you can put 60 years in -- just think of it as a log -- put it down and not have those same complexities. And it just sits there and burns for the 60 years, and then it's done.
Κ. Ά.: Ένα πυρηνικό εργοστάσιο ενέργειας με ενσωματωμένη λύση διάθεσης αποβλήτων.
CA: It's a nuclear power plant that is its own waste disposal solution.
Μπ. Γκ.: Ναι. Με τα απόβλητα συμβαίνει το εξής: τα αφήνουμε εκεί που βρίσκονται -- είναι πολύ λιγότερα με αυτήν τη προσέγγιση -- και μετά τα παίρνουμε, τα τοποθετούμε σε άλλον αντιδραστήρα και τα καίμε. Και ξεκινάμε παίρνοντας τα απόβλητα που υπάρχουν ήδη σήμερα, σε δεξαμενές ψύξης ή σε ξηρή αποθήκευση ανά αντιδραστήρα. Με αυτό το καύσιμο ξεκινάμε. Έτσι, αυτό που ήταν πρόβλημα για τους συγκεκριμένους αντιδραστήρες τροφοδοτεί τους δικούς μας και ο όγκος των αποβλήτων μειώνεται κατά πολύ με αυτήν την επεξεργασία.
BG: Yeah; what happens with the waste, you can let it sit there -- there's a lot less waste under this approach -- then you can actually take that and put it into another one and burn that. And we start out, actually, by taking the waste that exists today that's sitting in these cooling pools or dry-casking by reactors -- that's our fuel to begin with. So the thing that's been a problem from those reactors is actually what gets fed into ours, and you're reducing the volume of the waste quite dramatically as you're going through this process.
Κ. Ά.: Έχοντας μιλήσει σε τόσους ανθρώπους ανά τον κόσμο για τις δυνατότητες του εγχειρήματος, πού έχει εκφραστεί μεγαλύτερο ενδιαφέρον για να τεθεί σε εφαρμογή;
CA: You're talking to different people around the world about the possibilities. Where is there most interest in actually doing something with this?
Μπ. Γκ.: Δεν έχουμε επιλέξει συγκεκριμένο μέρος και υπάρχουν ενδιαφέροντες κανονισμοί περί απορρήτου για ό,τι χαρακτηρίζεται πυρηνικό, ενδιαφέρον υπάρχει φυσικά μεγάλο, εκπρόσωποι της εταιρείας έχουν πάει στη Ρωσία, την Ινδία, την Κίνα. Εγώ έμεινα και συναντήθηκα με τον Αμερικανό Υπουργό Ενέργειας για το πώς το εγχείρημά μας μπορεί να ενταχθεί στην ημερήσια διάταξη για την ενέργεια. Είμαι αισιόδοξος λοιπόν. Οι Γάλλοι και Ιάπωνες έχουν προχωρήσει. Και αυτό είναι μια παραλλαγή προηγούμενου μοντέλου. Πρόκειται για σημαντική πρόοδο αλλά μοιάζει με αντιδραστήρα ταχέων νετρονίων που πολλές χώρες έχουν κατασκευάσει, συνεπώς οποιοσδήποτε έχει κατασκευάσει αντιδραστήρα ταχέων νετρονίων, είναι υποψήφιος για να χτιστεί ο πρώτος.
BG: Well, we haven't picked a particular place, and there's all these interesting disclosure rules about anything that's called "nuclear." So we've got a lot of interest. People from the company have been in Russia, India, China. I've been back seeing the secretary of energy here, talking about how this fits into the energy agenda. So I'm optimistic. The French and Japanese have done some work. This is a variant on something that has been done. It's an important advance, but it's like a fast reactor, and a lot of countries have built them, so anybody who's done a fast reactor is a candidate to be where the first one gets built.
Κ. Ά.: Με τι χρονοδιάγραμμα και ποιες πιθανότητες σκέφτεστε ότι μπορεί να υλοποιηθεί κάτι τέτοιο;
CA: So, in your mind, timescale and likelihood of actually taking something like this live?
Μπ. Γκ.: Για έναν αντιδραστήρα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας υψηλής κλίμακας που είναι πολύ φθηνός, χρειαζόμαστε 20 χρόνια για την επινόηση και άλλα 20 για την εφαρμογή. Είναι η χρονική προθεσμία που τα περιβαλλοντικά μοντέλα μας έχουν δείξει ότι πρέπει να πετύχουμε. Και η Terrapower, αν όλα πάνε καλά, ξεπερνώντας τις προσδοκίες, θα μπορούσε εύκολα να το πετύχει. Ευτυχώς, υπάρχουν πλέον δεκάδες εταιρείες, αν και πρέπει να γίνουν εκατοντάδες, που αν πετύχουν επίσης επιστημονικά, αν πάει καλά η χρηματοδότηση για τα πιλοτικά τους εργοστάσια, μπορούν να ανταγωνιστούν στον κλάδο. Είναι καλύτερα να πετύχουν πολλοί διότι θα μπορούν να συνδυαστούν. Σίγουρα πρέπει να πετύχει ένας.
BG: Well, we need -- for one of these high-scale, electro-generation things that's very cheap, we have 20 years to invent and then 20 years to deploy. That's sort of the deadline that the environmental models have shown us that we have to meet. And TerraPower -- if things go well, which is wishing for a lot -- could easily meet that. And there are, fortunately now, dozens of companies -- we need it to be hundreds -- who, likewise, if their science goes well, if the funding for their pilot plants goes well, that they can compete for this. And it's best if multiple succeed, because then you could use a mix of these things. We certainly need one to succeed.
Κ. Ά.: Από τις αλλαγές που ενδέχεται να αλλάξουν τα δεδομένα σε μεγάλη κλίμακα, είναι αυτή η μεγαλύτερη που γνωρίζετε;
CA: In terms of big-scale possible game changers, is this the biggest that you're aware of out there?
Μπ. Γκ.: Ένα ενεργειακό επίτευγμα είναι ό,τι πιο σημαντικό. Θα ήταν ακόμα και χωρίς τον περιβαλλοντικό περιορισμό αλλά ο περιβαλλοντικός περιορισμός το καθιστά ακόμα σπουδαιότερο. Στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας υπάρχουν και άλλοι καινοτόμοι. Δεν γνωρίζουμε το έργο τους τόσο καλά όπως αυτό αλλά η δομοστοιχειωτή είναι διαφορετική προσέγγιση. Υπάρχει αντιδραστήρας υγρού τύπου, ο οποίος φαίνεται λίγο σκληρός αλλά ίσως λένε το ίδιο και για εμάς. Υπάρχουν λοιπόν διαφορετικές προσεγγίσεις αλλά το ζήτημα είναι ότι ένα μόριο ουρανίου έχει ένα εκατομμύριο περισσότερη ενέργεια από ένα μόριο άνθρακα για παράδειγμα και αν μπορούμε να χειριστούμε τις αρνητικές συνέπειες, ουσιαστικά την ακτινοβολία, το ενεργειακό αποτύπωμα, το κόστος, οι δυνατότητες, όσον αφορά τις επιπτώσεις στη γη και αλλού, δεν μπορούν να συγκριθούν με τίποτα άλλο.
BG: An energy breakthrough is the most important thing. It would have been, even without the environmental constraint, but the environmental constraint just makes it so much greater. In the nuclear space, there are other innovators. You know, we don't know their work as well as we know this one, but the modular people, that's a different approach. There's a liquid-type reactor, which seems a little hard, but maybe they say that about us. And so, there are different ones, but the beauty of this is a molecule of uranium has a million times as much energy as a molecule of, say, coal. And so, if you can deal with the negatives, which are essentially the radiation, the footprint and cost, the potential, in terms of effect on land and various things, is almost in a class of its own.
Κ. Ά.: Αν δεν πετύχει, τι γίνεται; Πρέπει να αρχίσουμε να παίρνουμε μέτρα έκτακτης ανάγκης για να διατηρήσουμε σταθερή τη θερμοκρασία της γης;
CA: If this doesn't work, then what? Do we have to start taking emergency measures to try and keep the temperature of the earth stable?
Μπ. Γκ.: Όταν είσαι σε αυτήν την κατάσταση, είναι σαν αν ήσουν παχύσαρκος και πλησίαζες στο έμφραγμα. Πού θα πήγαινες; Ίσως έπρεπε να κάνεις εγχείριση καρδιάς ή κάτι τέτοιο. Υπάρχει ένας ερευνητικός κλάδος που ονομάζεται γεωμηχανική και αφορά διάφορες τεχνικές για την επιβράδυνση της υπερθέρμανσης που θα μας δώσουν περιθώριο 20 με 30 χρόνια να οργανωθούμε. Είναι το ασφαλιστικό μας συμβόλαιο. Κάτι που έχουμε και ελπίζουμε να μην χρησιμοποιήσουμε. Κάποιοι λένε ότι δεν πρέπει καν να ασχολούμαστε με το ασφαλιστικό συμβόλαιο διότι ίσως μας κάνει να τεμπελιάζουμε, συνεχίζουμε να τρώμε επειδή ξέρουμε ότι θα μας σώσει η εγχείριση καρδιάς. Δεν είμαι σίγουρος ότι είναι συνετό δεδομένης της σπουδαιότητας του προβλήματος αλλά οι συζητήσεις της γεωμηχανικής στρέφονται γύρω από το γεγονός ότι θα έπρεπε να έχουμε εναλλακτική αν τυχόν η κατάσταση επισπευτεί ή αν η καινοτομία καθυστερήσει περισσότερο από το αναμενόμενο.
BG: If you get into that situation, it's like if you've been overeating, and you're about to have a heart attack. Then where do you go? You may need heart surgery or something. There is a line of research on what's called geoengineering, which are various techniques that would delay the heating to buy us 20 or 30 years to get our act together. Now, that's just an insurance policy; you hope you don't need to do that. Some people say you shouldn't even work on the insurance policy because it might make you lazy, that you'll keep eating because you know heart surgery will be there to save you. I'm not sure that's wise, given the importance of the problem, but there's now the geoengineering discussion about: Should that be in the back pocket in case things happen faster, or this innovation goes a lot slower than we expect?
Κ. Ά.: Στους σκεπτικιστές του κλίματος, τι θα λέγατε, πώς θα τους πείθατε ότι κάνουν λάθος;
CA: Climate skeptics: If you had a sentence or two to say to them, how might you persuade them that they're wrong?
Μπ. Γκ.: Δυστυχώς, οι σκεπτικιστές προέρχονται από διαφορετικά στρατόπεδα. Εκείνοι που έχουν επιστημονικά επιχειρήματα είναι ελάχιστοι. Ισχυρίζονται ότι υπάρχουν φαινόμενα αρνητικής ανατροφοδότησης τα οποία αφορούν την αντιστάθμιση της κατάστασης από τα σύννεφα. Υπάρχουν πάρα πολύ λίγα πράγματα που μπορούν να πουν, με πιθανότητα μία στο εκατομμύριο. Το βασικό πρόβλημα που έχουμε εδώ είναι κάπως σαν το ΕΪΤΖ. Κάνεις τώρα το λάθος και το πληρώνεις πολύ αργότερα.
BG: Well, unfortunately, the skeptics come in different camps. The ones who make scientific arguments are very few. Are they saying there's negative feedback effects that have to do with clouds that offset things? There are very, very few things that they can even say there's a chance in a million of those things. The main problem we have here -- it's kind of like with AIDS: you make the mistake now, and you pay for it a lot later.
Έτσι, όταν έχεις διάφορα επείγοντα προβλήματα, αν επιβαρυνθείς τώρα θα κερδίσεις αργότερα -- και δεν είναι βέβαιο ότι θα επιβαρυνθείς. Η έκθεση της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή δεν δείχνει το χειρότερο σενάριο και πολλοί στον πλούσιο κόσμο βασίζονται στην έκθεση και λένε, δεν πειράζει, δεν τρέχει τίποτα. Αυτή η αβεβαιότητα είναι που πρέπει να μας κάνει να κινητοποιηθούμε. Όνειρό μου είναι το εξής, αν κάτι είναι οικονομικό και πληροί τους περιορισμούς διοξειδίου του άνθρακα, τότε οι σκεπτικιστές θα πουν, σύμφωνοι, δεν με νοιάζει που δεν εκπέμπει διοξείδιο του άνθρακα, θα προτιμούσα να εξέπεμπε διοξείδιο του άνθρακα αλλά θα το δεχτώ επειδή είναι φθηνότερο από το προηγούμενο. (Χειροκρότημα)
And so, when you have all sorts of urgent problems, the idea of taking pain now that has to do with a gain later, and a somewhat uncertain pain thing. In fact, the IPCC report -- that's not necessarily the worst case, and there are people in the rich world who look at IPCC and say, "OK, that isn't that big of a deal." The fact is it's that uncertain part that should move us towards this. But my dream here is that, if you can make it economic, and meet the CO2 constraints, then the skeptics say, "OK, I don't care that it doesn't put out CO2, I kind of wish it did put out CO2. But I guess I'll accept it, because it's cheaper than what's come before." (Applause)
Κ. Ά.: Αυτό θα απαντούσατε και στο επιχείρημα του Μπιορν Λόμποργκ, ότι αν ξοδέψετε τόση ενέργεια προσπαθώντας να λύσετε το πρόβλημα του διοξειδίου του άνθρακα, δεν θα ασχολείστε με τους άλλους στόχους σας, την εξάλειψη της φτώχειας, της ελονοσίας κ.ο.κ., ότι σπαταλώνται άδικα οι πόροι της Γης σε αυτήν την επένδυση ενώ υπάρχουν καλύτερα πράγματα να κάνουμε.
CA: So that would be your response to the Bjørn Lomborg argument, basically if you spend all this energy trying to solve the CO2 problem, it's going to take away all your other goals of trying to rid the world of poverty and malaria and so forth, it's a stupid waste of the Earth's resources to put money towards that
Μπ. Γκ.: Η πραγματική δαπάνη έρευνας και ανάπτυξης -- ας πούμε ότι οι Η.Π.Α. θα πρέπει να ξοδέψουν 10 δισεκατομμύρια περισσότερα το χρόνο -- δεν είναι τόσο φοβερή. Δεν θα μειωθούν άλλοι τομείς. Πολλοί λογικοί θα διαφωνήσουν αλλά δαπανώνται πολλά χρήματα προσπαθώντας να χρηματοδοτήσουμε κάτι μη οικονομικό. Αυτό είναι κρίμα για μένα. Εκτός αν είσαι πολύ κοντά και χρηματοδοτείς απλώς την καμπύλη εκμάθησης και τότε είναι πολύ φθηνό. Πιστεύω ότι πρέπει να δοκιμάσουμε περισσότερες λύσεις που έχουν τη δυνατότητα να αποδειχθούν μακράν πιο οικονομικές. Αν το αντάλλαγμα είναι να ακριβύνει πολύ η ενέργεια, οι πλούσιοι μπορούν να το κάνουν. Όλοι μας εδώ μπορούμε να πληρώσουμε πενταπλάσια τιμή ενέργειας χωρίς να αλλάξουμε τρόπο ζωής. Η καταστροφή θα συμβεί στα δύο δισεκατομμύρια.
when there are better things we can do. BG: Well, the actual spending on the R&D piece -- say the US should spend 10 billion a year more than it is right now -- it's not that dramatic. It shouldn't take away from other things. The thing you get into big money on, and reasonable people can disagree, is when you have something that's non-economic and you're trying to fund that -- that, to me, mostly is a waste. Unless you're very close, and you're just funding the learning curve and it's going to get very cheap, I believe we should try more things that have a potential to be far less expensive. If the trade-off you get into is, "Let's make energy super expensive," then the rich can afford that. I mean, all of us here could pay five times as much for our energy and not change our lifestyle. The disaster is for that two billion.
Ακόμα και ο Λόμποργκ άλλαξε. Τώρα ρωτάει γιατί δεν συζητάμε περισσότερο για έρευνα και ανάπτυξη. Λόγω του παρελθόντος του, έχει ακόμα σχέσεις με το στρατόπεδο των σκεπτικιστών αλλά συνειδητοποίησε ότι δεν απέμειναν και πολλοί εκεί και έτσι στράφηκε στο επιχείρημα της έρευνας και της ανάπτυξης. Υπάρχει μια σωστή σειρά. Η έρευνα και η ανάπτυξη χρηματοδοτούνται ελάχιστα.
And even Lomborg has changed. His shtick now is, "Why isn't the R&D getting more discussed?" He's still, because of his earlier stuff, still associated with the skeptic camp, but he's realized that's a pretty lonely camp, and so, he's making the R&D point. And so there is a thread of something that I think is appropriate. The R&D piece -- it's crazy how little it's funded.
Κ. Ά.: Μπιλ, μιλώντας εκ μέρους των περισσότερων, υποθέτω, στην αίθουσα εύχομαι ειλικρινά η ευχή σου να πραγματοποιηθεί. Ευχαριστούμε πολύ.
CA: Well, Bill, I suspect I speak on behalf of most people here to say I really hope your wish comes true.
Μπ. Γκ.: Κι εγώ ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)
Thank you so much. BG: Thank you.