By birth and by choice, I've been involved with the auto industry my entire life, and for the past 30 years, I've worked at Ford Motor Company. And for most of those years, I worried about, how am I going to sell more cars and trucks? But today I worry about, what if all we do is sell more cars and trucks? What happens when the number of vehicles on the road doubles, triples, or even quadruples?
Door m'n geboorte en eigen keuze ben ik heel m'n leven al betrokken bij de auto-industrie. De laatste 30 jaar heb ik voor Ford Motor Company gewerkt. Tijdens de meeste van die jaren ben ik vooral bezorgd geweest over hoe ik meer auto's en vrachtwagens kon verkopen. Maar vandaag maak ik me het meeste zorgen over wat als we alleen nog méér auto's en vrachtwagens verkopen? Wat gebeurt er als het aantal wagens op de weg verdubbelt, verdrievoudigt, of zelfs verviervoudigt?
My life is guided by two great passions, and the first is automobiles. I literally grew up with the Ford Motor Company. I thought it was so cool as a little boy when my dad would bring home the latest Ford or Lincoln and leave it in the driveway. And I decided about that time, about age 10, that it would be really cool if I was a test driver. So my parents would go to dinner. They'd sit down; I'd sneak out of the house. I'd jump behind the wheel and take the new model around the driveway, and it was a blast. And that went on for about two years, until -- I think I was about 12 -- my dad brought home a Lincoln Mark III. And it was snowing that day. So he and mom went to dinner, and I snuck out and thought it'd be really cool to do donuts or even some figure-eights in the snow. My dad finished dinner early that evening. And he was walking to the front hall and out the front door just about the same time I hit some ice and met him at the front door with the car -- and almost ended up in the front hall. So it kind of cooled my test-driving for a little while. But I really began to love cars then. And my first car was a 1975 electric-green Mustang. And even though the color was pretty hideous, I did love the car, and it really cemented my love affair with cars that's continued on to this day.
Mijn leven wordt geleid door twee passies. De eerste is auto's. Ik ben letterlijk opgegroeid bij Ford Motor Company. Ik vond het zo cool dat m'n vader de nieuwste Ford Lincoln mee naar huis nam en op onze oprijlaan parkeerde. Op mijn tiende besloot ik dat het enorm cool zou zijn als ik een testrijder zou zijn. Dus toen m'n ouders uit eten gingen, glipte ik stiekem uit het huis. Ik kroop achter het stuur van de nieuwe auto en reed lekker een rondje. Het was geweldig. Dat deed ik zo'n twee jaar lang, tot - ik geloof tot m'n twaalfde - toen m'n vader een Lincoln Mark III mee naar huis nam. Het sneeuwde die dag. Hij en m'n moeder gingen uit eten en ik glipte er tussenuit om wat gave rondjes te rijden of zelfs achten te draaien in de sneeuw. M'n vader was die avond vroeg klaar met eten. Hij liep vanuit onze hal naar de voordeur net op het moment dat ik slipte op een ijsplek. Ik ontmoette hem bij de deur toen ik de auto bijna onze hal inreed. Sindsdien heb ik wel wat rustiger aan gedaan met mijn testritjes. Maar het was het begin van mijn liefde voor auto's. Mijn eerste auto was een 'electric green' Mustang uit 1975. Ook al was de kleur behoorlijk afschuwelijk, ik hield van mijn auto. Sindsdien ben ik helemaal verslingerd aan auto's wat vandaag de dag nog steeds het geval is.
But cars are really more than a passion of mine; they're quite literally in my blood. My great grandfather was Henry Ford, and on my mother's side, my great grandfather was Harvey Firestone. So when I was born, I guess you could say expectations were kind of high for me. But my great grandfather, Henry Ford, really believed that the mission of the Ford Motor Company was to make people's lives better and make cars affordable so that everyone could have them. Because he believed that with mobility comes freedom and progress. And that's a belief that I share.
Ik houd niet alleen van auto's, ik heb een passie voor ze, het zit vrij letterlijk in mijn bloed. Mijn overgrootvader was Henry Ford, en mijn overgrootvader van moederskant was Harvey Firestone. Dus toen ik werd geboren, zou je kunnen zeggen dat er al vrij hoge verwachtingen waren. Maar mijn overgrootvader, Henry Ford, geloofde heilig in de missie van Ford Motor Company: het leven van mensen beter maken en betaalbare auto's maken zodat iedereen er zich een kon aanschaffen. Want hij geloofde dat samen met mobiliteit, er ook vrijheid en vooruitgang zou komen. En dat geloof ik ook.
My other great passion is the environment. And as a young boy, I used to go up to Northern Michigan and fish in the rivers that Hemingway fished in and then later wrote about. And it really struck me as the years went by, in a very negative way, when I would go to some stream that I'd loved, and was used to walking through this field that was once filled with fireflies, and now had a strip mall or a bunch of condos on it. And so even at a young age, that really resonated with me, and the whole notion of environmental preservation, at a very basic level, sunk in with me.
Mijn andere grote passie is de natuur. Toen ik jong was, ging ik vaak naar het noordelijke gedeelte van Michigan. Ik viste in dezelfde rivieren als Hemingway, die hij later beschreef. Het kwam als een schok voor mij toen ik jaren later ontdekte dat het stroompje dat ik zo geweldig vond, en de velden gevuld met vuurvliegjes, waar ik zo graag door liep, nu vervangen waren door een winkelcentrum en appartementen. Dus zelfs op een jonge leeftijd was ik me daar al bewust van. Het hele idee van natuurbehoud op een basisniveau, raakte me erg diep.
As a high-schooler, I started to read authors like Thoreau and Aldo Leopold and Edward Abbey, and I really began to develop a deeper appreciation of the natural world. But it never really occurred to me that my love of cars and trucks would ever be in conflict with nature. And that was true until I got to college. And when I got to college, you can imagine my surprise when I would go to class and a number of my professors would say that Ford Motor Company and my family was everything that was wrong with our country. They thought that we were more interested, as an industry, in profits, rather than progress, and that we filled the skies with smog -- and frankly, we were the enemy.
Als een middelbare scholier las ik Thoreau, Aldo Leopold en Edward Abbey. Ik begon een diepere waardering te ontwikkelen voor de natuur. Maar zelfs toen kon ik me nog niet voorstellen dat m'n liefde voor auto's en vrachtwagens zou gaan botsen met m'n liefde voor de natuur. Die naïviteit hield ik vol tot aan de hogeschool. Toen ik ging studeren verbaasde het me dat een aantal van m'n professoren zeiden dat mijn familie en de Ford Motor Company, de bron waren van alles wat verkeerd was in ons land. Zij vonden dat wij als industrie meer geïnteresseerd waren in winst in plaats van in vooruitgang. Dat we de lucht met smog vulden en kortweg de vijand waren.
I joined Ford after college, after some soul searching whether or not this is really the right thing to do. But I decided that I wanted to go and see if I could affect change there. And as I look back over 30 years ago, it was a little naive to think at that age that I could. But I wanted to. And I really discovered that my professors weren't completely wrong. In fact, when I got back to Detroit, my environmental leanings weren't exactly embraced by those in my own company, and certainly by those in the industry. I had some very interesting conversations, as you can imagine. There were some within Ford who believed that all this ecological nonsense should just disappear and that I needed to stop hanging out with "environmental wackos." I was considered a radical. And I'll never forget the day I was called in by a member of top management and told to stop associating with any known or suspected environmentalists. (Laughter) Of course, I had no intention of doing that, and I kept speaking out about the environment, and it really was the topic that we now today call sustainability. And in time, my views went from controversial to more or less consensus today. I mean, I think most people in the industry understand that we've got to get on with it.
Na mijn studie ging ik bij Ford werken, ook al vroeg ik me af of dat wel de juiste keuze was. Maar ik besloot het toch te doen om hopelijk iets te kunnen veranderen. Nu, na 30 jaar, besef ik dat ik nogal naïef was te denken dat ik iets kon veranderen, maar ik wilde het zo graag. Eigenlijk ontdekte ik dat mijn leraren deels gelijk hadden. Toen ik terugging naar Detroit kwam ik erachter dat mijn milieu-neigingen niet erg populair waren binnen het bedrijf. laat staan binnen de gehele industrie. Zoals je je kunt voorstellen heb ik een aantal interessante gesprekken gehad. Sommigen bij Ford geloofden dat die ecologische nonsens gewoon maar moesten verdwijnen en dat ik moest stoppen me te associëren met 'natuurfanaten'. Ze vonden me een radicaal. Tot de dag van vandaag zal ik niet vergeten dat een lid van het topmanagement me vroeg te stoppen mezelf te associëren met bekende of mogelijke milieuactivisten. (Gelach) Ik had natuurlijk geen intentie om dat te doen. Ik bleef gepassioneerd over de natuur praten, over het onderwerp wat tegenwoordig onder de noemer 'duurzaamheid' valt. Langzamerhand werden mijn controversiële ideeën overgenomen tot wat nu min of meer algemeen geaccepteerd is. De meeste mensen in de industrie van vandaag snappen dat we er mee aan de slag moeten.
And the good news is today we are tackling the big issues, of cars and the environment -- not only at Ford, but really as an industry. We're pushing fuel efficiency to new heights. And with new technology, we're reducing -- and I believe, someday we'll eliminate -- CO2 emissions. We're starting to sell electric cars, which is great. We're developing alternative powertrains that are going to make cars affordable in every sense of the word -- economically, socially and environmentally. And actually, although we've got a long way to go and a lot of work to do, I can see the day where my two great passions -- cars and the environment -- actually come into harmony.
Het goede nieuws is dat we al aardig wat vooruitgang boeken op gebied van auto's en het milieu. Niet alleen bij Ford, maar in de hele industrie. We proberen steeds efficiënter te zijn met brandstof. En met behulp van nieuwe technologie reduceren - hopelijk ooit zelfs elimineren - we onze CO2-uitstoot. We verkopen zelfs elektrische auto's, wat geweldig is. We zijn bezig met alternatieve aandrijflijnen te bedenken die auto's betaalbaar maken in elke zin van het woord: economisch, sociaal en ecologisch. Maar ondanks dat er nog een lange weg voor ons ligt en er nog veel werk aan de winkel is, zie ik de dag waar m'n twee grote passies -- auto's en de natuur -- zullen samenkomen in harmonie.
But unfortunately, as we're on our way to solving one monstrous problem -- and as I said, we're not there yet; we've got a lot of work to do, but I can see where we will -- but even as we're in the process of doing that, another huge problem is looming, and people aren't noticing. And that is the freedom of mobility that my great grandfather brought to people is now being threatened, just as the environment is. The problem, put in its simplest terms, is one of mathematics. Today there are approximately 6.8 billion people in the world, and within our lifetime, that number's going to grow to about nine billion. And at that population level, our planet will be dealing with the limits of growth. And with that growth comes some severe practical problems, one of which is our transportation system simply won't be able to deal with it.
Helaas, terwijl we bezig zijn om het ene gigantische probleem op te lossen -- zoals ik zei: "Er is nog veel werk aan de winkel" -- kan ik zien waar het zal gebeuren -- zelfs terwijl we proberen dit te voor elkaar te krijgen, duikt er een ander groot probleem op dat we nog niet opmerken: de vrijheid van mobiliteit die m'n overgrootvader naar de gewone mens bracht, wordt nu net als het milieu, bedreigd. Het is een heel simpel wiskundig probleem. Er zijn op dit moment ongeveer 6.8 miljard mensen in de wereld. Wij zullen dit getal nog zien groeien tot negen miljard. Met zo'n hoog bevolkingsaantal zal onze planeet te kampen krijgen met de grenzen van groei. En met die groei zullen een aantal zware praktische problemen ontstaan. Zo zal ons transportsysteem de druk simpelweg niet meer aankunnen.
When we look at the population growth in terms of cars, it becomes even clearer. Today there are about 800 million cars on the road worldwide. But with more people and greater prosperity around the world, that number's going to grow to between two and four billion cars by mid century. And this is going to create the kind of global gridlock that the world has never seen before. Now think about the impact that this is going to have on our daily lives. Today the average American spends about a week a year stuck in traffic jams, and that's a huge waste of time and resources. But that's nothing compared to what's going on in the nations that are growing the fastest. Today the average driver in Beijing has a five-hour commute. And last summer -- many of you probably saw this -- there was a hundred-mile traffic jam that took 11 days to clear in China. In the decades to come, 75 percent of the world's population will live in cities, and 50 of those cities will be of 10 million people or more.
Als we kijken naar de bevolkingsgroei met betrekking tot auto's wordt dat punt nog duidelijker. Er zijn nu wereldwijd ongeveer 800 miljoen auto's in gebruik. Met nog meer mensen en grotere welvaart over de hele wereld, zal dat aantal, halverwege deze eeuw, groeien naar zo'n 2 tot 4 miljard auto's. Dit gaat een wereldwijde verkeersopstopping creëren zoals nooit tevoren. Bedenk wat voor invloed dit gaat hebben op ons dagelijks leven. Tegenwoordig zit de gemiddelde Amerikaan ongeveer een week per jaar vast in files. Dat is een enorme verspilling van tijd en middelen. Maar dat is niks vergeleken met wat er aan de hand is in landen die nu het snelst groeien. In Peking zitten forenzen gemiddeld 5 uur in het verkeer. Waarschijnlijk hebben velen van jullie afgelopen zomer gezien dat er in China een file van 160 kilometer was. Het duurde 11 dagen voordat deze was opgelost. In de komende decennia zal 75 procent van de wereldbevolking in steden wonen en 50 van die steden zullen minimaal 10 miljoen inwoners hebben.
So you can see the size of the issue that we're facing. When you factor in population growth, it's clear that the mobility model that we have today simply will not work tomorrow. Frankly, four billion clean cars on the road are still four billion cars, and a traffic jam with no emissions is still a traffic jam. So, if we make no changes today, what does tomorrow look like? Well I think you probably already have the picture. Traffic jams are just a symptom of this challenge, and they're really very, very inconvenient, but that's all they are. But the bigger issue is that global gridlock is going to stifle economic growth and our ability to deliver food and health care, particularly to people that live in city centers. And our quality of life is going to be severely compromised. So what's going to solve this?
Dus je snapt hoe groot het probleem is waar we mee geconfronteerd worden. Als je dan ook nog de bevolkingsgroei incalculeert, wordt het duidelijk dat het mobiliteitsmodel van vandaag simpelweg niet werkbaar is voor de toekomst. En 4 miljard schone auto's zijn nog steeds 4 miljard auto's. Een file zonder gasuitstoot, is nog steeds een file. Dus als we vandaag niets veranderen, hoe ziet de toekomst er dan uit? Ik denk dat je het plaatje wel snapt. Files zijn een symptoom van dit probleem en ze zijn heel erg vervelend, maar meer ook niet. Het grotere probleem is dat een wereldwijde verkeersopstopping de economische groei belemmert en daarmee ook het vermogen om voedsel en gezondheidszorg te leveren, in het bijzonder in de stadskernen. De kwaliteit van leven zal in groot gevaar komen. Wat gaat dit probleem oplossen?
Well the answer isn't going to be more of the same. My great grandfather once said before he invented the Model T, "If I had asked people then what they wanted, they would have answered, 'We want faster horses.'" So the answer to more cars is simply not to have more roads. When America began moving west, we didn't add more wagon trains, we built railroads. And to connect our country after World War II, we didn't build more two-lane highways, we built the interstate highway system. Today we need that same leap in thinking for us to create a viable future. We are going to build smart cars, but we also need to build smart roads, smart parking, smart public transportation systems and more. We don't want to waste our time sitting in traffic, sitting at tollbooths or looking for parking spots. We need an integrated system that uses real time data to optimize personal mobility on a massive scale without hassle or compromises for travelers. And frankly, that's the kind of system that's going to make the future of personal mobility sustainable.
Meer van hetzelfde is niet het antwoord. M'n overgrootvader zei eens, voordat hij de T-Ford had ontworpen: "Als ik destijds had gevraagd wat mensen wilden, dan hadden ze gezegd: 'We willen snellere paarden'". Dus het antwoord op meer auto's is niet: "Meer wegen." Toen Amerika naar het Westen uitbreidde, zetten we niet meer karavanen in, maar legden spoorwegen aan. Om ons land na de Tweede Wereldoorlog mobieler te maken, legden we niet nog meer tweebaans-snelwegen aan, maar het 'interstate' snelwegsysteem. We moeten nu een soortgelijke gedachtesprong maken om de toekomst leefbaar te houden. We gaan slimme auto's bouwen, maar we moeten ook bouwen aan slimme wegen, slimme parkeerplaatsen slim openbaar vervoer en nog veel meer. We willen onze tijd niet verdoen met stilzitten in het verkeer, wachten voor tolhokjes of het zoeken naar parkeerplaatsen. We hebben een geïntegreerd systeem nodig dat realtime gegevens gebruikt om mobiliteit op een gigantische schaal te optimaliseren zonder gedoe of compromissen voor reizigers. We hebben zo'n systeem echt nodig om de toekomst van mobiliteit duurzaam te maken.
Now the good news is some of this work has already begun in different parts of the world. The city of Masdar in Abu Dhabi uses driverless electric vehicles that can communicate with one another, and they go underneath the city streets. And up above, you've got a series of pedestrian walkways. On New York City's 34th Street, gridlock will soon be replaced with a connected system of vehicle-specific corridors. Pedestrian zones and dedicated traffic lanes are going to be created, and all of this will cut down the average rush hour commute to get across town in New York from about an hour today at rush hour to about 20 minutes. Now if you look at Hong Kong, they have a very interesting system called Octopus there. It's a system that really ties together all the transportation assets into a single payment system. So parking garages, buses, trains, they all operate within the same system. Now shared car services are also springing up around the world, and these efforts, I think, are great. They're relieving congestion, and they're frankly starting to save some fuel.
Het goede nieuws is dat er in verschillende delen van de wereld al aan deze zaken wordt gewerkt. In de stad Masdar, in Abu Dhabi, rijden elektrische wagens zonder bestuurder die met elkaar communiceren en onder de straten door gaan met daarboven een aantal voetpaden voor voetgangers. In '34th Street' in New York worden verkeersopstoppingen binnenkort vervangen door een coherent systeem met voertuig-specifieke banen. Er zullen zones voor voetgangers en speciale banen voor verkeer worden aangelegd. Dit alles zal de tijd die je nodig hebt om je in de spits van de ene naar de andere kant van New York te verplaatsen, reduceren van een uur naar 20 minuten. In Hong Kong hebben ze een heel interessant systeem met de naam 'Octopus'. Dit systeem verbindt echt alle transportmogelijkheden in één enkel betaalsysteem. Dus parkeergarages, bussen en treinen werken allemaal binnen dit systeem. Je ziet wereldwijd dat autodelen ook steeds meer voorkomt. Ik vind deze initiatieven geweldig. Ze verlichten opstoppingen en helpen met het besparen van brandstof.
These are all really good ideas that will move us forward. But what really inspires me is what's going to be possible when our cars can begin talking to each other. Very soon, the same systems that we use today to bring music and entertainment and GPS information into our vehicles are going to be used to create a smart vehicle network. Every morning I drive about 30 miles from my home in Ann Arbor to my office in Dearborn, Michigan. And every night I go home, my commute is a total crapshoot. And I often have to leave the freeway and look for different ways for me to try and make it home. But very soon we're going to see the days when cars are essentially talking to each other. So if the car ahead of me on I-94 hits traffic, it will immediately alert my car and tell my car to reroute itself to get me home in the best possible way. And these systems are being tested right now, and frankly they're going to be ready for prime time pretty soon.
Dit zijn allemaal goede ideeën die vooruitgang boeken. Maar wat me echt inspireert is wat er mogelijk is als onze auto's met elkaar gaan praten. Spoedig zullen dezelfde systemen die we gebruiken om muziek, entertainment en gps-informatie in onze auto's te ontvangen, ook gebruikt worden om een slim voertuignetwerk te creëren. Ik rij elke ochtend zo'n 50 kilometer van m'n huis in Ann Arbor naar mijn kantoor in Dearborn, Michigan. Elke avond als ik naar huis rijd, is m'n terugreis een volledige ramp. Ik moet vaak de snelweg verlaten om naar andere wegen te zoeken die me thuis zullen brengen. Maar binnenkort zullen auto's met elkaar gaan communiceren. Dus als een auto voor mij op de I-94 zwaar verkeer tegenkomt, wordt m'n auto onmiddellijk verwittigd zodat hij een andere route kan zoeken om mij op de beste manier thuis te brengen. Deze systemen worden nu al getest en zullen binnenkort klaar zijn voor algemeen gebruik.
But the potential of a connected car network is almost limitless. So just imagine: one day very soon, you're going to be able to plan a trip downtown and your car will be connected to a smart parking system. So you get in your car, and as you get in your car, your car will reserve you a parking spot before you arrive -- no more driving around looking for one, which frankly is one of the biggest users of fuel in today's cars in urban areas -- is looking for parking spots. Or think about being in New York City and tracking down an intelligent cab on your smart phone so you don't have to wait in the cold to hail one. Or being at a future TED Conference and having your car talk to the calendars of everybody here and telling you all the best route to take home and when you should leave so that you can all arrive at your next destination on time. This is the kind of technology that will merge millions of individual vehicles into a single system.
Maar de potentie van een gekoppeld autonetwerk is bijna eindeloos. Stel je eens voor dat je zeer binnenkort een reis naar het centrum van een stad plant en dat je auto verbinding maakt met een slim parkeersysteem. Dus je stapt in je auto en die reserveert gelijk een parkeerplaats, lang voordat je arriveert. Niet meer rondrijden tot je er een hebt gevonden. Het zoeken van een parkeerplaats is in stedelijke gebieden een van de grootste brandstofverslinders. Of als je in New York bent, gebruik je je smartphone om een slimme taxi te bestellen zodat je niet in de kou hoeft te wachten om er een aan te houden. Of als je in de toekomst een TED-conferentie bijwoont, kan je auto communiceren met de kalenders van iedereen hier om je zo de beste route naar huis voor te stellen én wanneer je moet vertrekken om op tijd bij je volgende afspraak te arriveren. Het is dit soort technologie dat miljoenen onafhankelijke voertuigen zal samenvoegen in een enkel systeem.
So I think it's clear we have the beginnings of a solution to this enormous problem. But as we found out with addressing CO2 issues, and also fossil fuels, there is no one silver bullet. The solution is not going to be more cars, more roads or a new rail system; it can only be found, I believe, in a global network of interconnected solutions. Now I know we can develop the technology that's going to make this work, but we've got to be willing to get out there and seek out the solutions -- whether that means vehicle sharing or public transportation or some other way we haven't even thought of yet; our overall transportation-mix and infrastructure must support all the future options.
Dus ik denk dat het duidelijk is dat we op de rand staan van de oplossing van dit enorme probleem. Maar zoals we hebben ondervonden met het CO2 probleem en fossiele brandstoffen: er is geen magische oplossing. De oplossing kan niet gevonden worden door meer auto's, meer wegen of nieuwe spoorwegen aan te leggen. Naar mijn mening kan dit alleen maar via een wereldwijd netwerk van gekoppelde systemen. Ik weet zeker dat we de technologie hebben om dit te realiseren. Maar dan moeten we wel bereid zijn om oplossingen te zoeken. Of dat nu betekent dat we moeten autodelen of meer het openbaar vervoer moeten gebruiken of zelfs iets anders wat we nog niet hebben bedacht. Onze algemene combinatie van transport en infrastructuur moet alle eisen van de toekomst kunnen weerstaan.
We need our best and our brightest to start entertaining this issue. Companies, entrepreneurs, venture capitalists, they all need to understand this is a huge business opportunity, as well as an enormous social problem. And just as these groups embrace the green energy challenge -- and it's really been amazing to me to watch how much brain power, how much money and how much serious thought has, really over the last three years, just poured into the green energy field. We need that same kind of passion and energy to attack global gridlock. But we need people like all of you in this room, leading thinkers. I mean, frankly, I need all of you to think about how you can help solve this huge issue. And we need people from all walks of life; not just inventors, we need policymakers and government officials to also think about how they're going to respond to this challenge.
We zullen onze beste en slimste mensen nodig hebben om dit probleem aan te pakken. Bedrijven, ondernemers, durfkapitalisten moeten allemaal begrijpen dat dit een enorme kans is om zaken te doen en tegelijk ook een enorm sociaal probleem om op te lossen. Terwijl deze groepen de groene-energie-uitdaging omarmen -- het is echt geweldig om te zien hoeveel mentale kracht, hoeveel geld en diep nadenken in de afgelopen 3 jaar zijn weg heeft gevonden naar het groene-energie-probleem. We hebben diezelfde passie en energie nodig om wereldwijde verkeersopstoppingen te voorkomen. We hebben mensen nodig zoals jullie in deze zaal: vooraanstaande denkers. Ik bedoel, eigenlijk heb ik jullie allemaal nodig om na te denken over hoe je mee kan helpen om dit grote probleem op te lossen. We hebben mensen van alle lagen van de maatschappij nodig, niet alleen uitvinders maar ook beleidsmakers en ambtenaren, om na te denken hoe ze deze uitdaging aan zullen pakken.
This isn't going to be solved by any one person or one group. It's going to really require a national energy policy, frankly for each country, because the solutions in each country are going to be different based upon income levels, traffic jams and also how integrated the systems already are. But we need to get going, and we need to get going today. And we must have an infrastructure that's designed to support this flexible future.
Dit zal niet worden opgelost door één persoon of groep. Elk land zal echt een nationaal energiebeleid nodig hebben omdat de oplossingen per land verschillend zullen zijn, afhankelijk van het inkomen, het aantal files en hoe geïntegreerd de systemen al zijn. Maar we moeten er wel aan beginnen. Vandaag nog! En we moeten een infrastructuur hebben die ontworpen is om de flexibele toekomst te ondersteunen.
You know, we've come a long way. Since the Model T, most people never traveled more than 25 miles from home in their entire lifetime. And since then, the automobile has allowed us the freedom to choose where we live, where we work, where we play and frankly when we just go out and want to move around. We don't want to regress and lose that freedom. We're on our way to solving -- and as I said earlier, I know we've got a long way to go -- the one big issue that we're all focused on that threatens it, and that's the environmental issue, but I believe we all must turn all of our effort and all of our ingenuity and determination to help now solve this notion of global gridlock. Because in doing so, we're going to preserve what we've really come to take for granted, which is the freedom to move and move very effortlessly around the world. And it frankly will enhance our quality of life if we fix this. Because, if you can envision, as I do, a future of zero emissions and freedom to move around the country and around the world like we take for granted today, that's worth the hard work today to preserve that for tomorrow.
We zijn al een heel eind gekomen. Voordat de T-Ford bestond, reisden de meeste mensen in heel hun leven nooit verder dan 40 kilometer van huis. Sindsdien hebben auto's ons de vrijheid gegeven om te kiezen waar we wonen, werken, plezier hebben of gewoon als we er even tussenuit willen. We willen die vrijheid niet verliezen. Zoals ik eerder zei: "We hebben nog een lange weg te gaan." We zijn bezig met oplossingen te zoeken voor de milieuproblemen die onze vrijheid bedreigen. Maar ik geloof dat we al onze inzet, vernuftigheid en doorzettingsvermogen nu moeten gebruiken om wereldwijde verkeersopstoppingen te voorkomen. Want als we dat doen, behouden we datgene wat we nu zo vanzelfsprekend vinden. Namelijk onszelf vrij en gemakkelijk over de hele wereld bewegen. Het zal zeker onze kwaliteit van leven verbeteren als we dit oplossen. Probeer je, net als ik, een toekomst voor te stellen zonder uitstoot van gassen, met de vrijheid om je door heel het land en wereldwijd te verplaatsen. Dat vinden we nu zo vanzelfsprekend. Het is de moeite waard om vandaag hard te werken om de toekomst leefbaar te houden.
I believe we're at our best when we're confronted with big issues. This is a big one, and it won't wait. So let's get started now.
Ik ben ervan overtuigd dat we uitblinken wanneer we geconfronteerd worden met grote problemen. Dit is een grote en het laat niet op zich wachten. Dus laten we vandaag nog beginnen.
Thank you.
Dank je wel.
(Applause)
(applaus)