Σα Ρουκ Καν: Θάρρος, αποφασιστικότητα, και προσήλωση στον στόχο. Αυτές είναι οι ιδιότητες που έχουν οι πιο επιτυχημένοι άνθρωποι. Γι' αυτές τις γενναίες καρδιές, η αποτυχία δεν αποτελεί επιλογή. Αυτό που στα μάτια μας μοιάζει ανίκητη θάλασσα, είναι το στοιχείο της επόμενή μας ομιλήτριας. Ο λόγος για τον οποίο γεννήθηκε. Ας βουτήξουμε στην ιστορία της ατρόμητης ομιλήτριάς μας, της Μπάκτι Σάρμα, που προκαλεί κυματισμούς στον κόσμο της κολύμβησης μεγάλων αποστάσεων. Σας παρουσιάζω την Μπάκτι Σάρμα.
Shah Rukh Khan: Courage, determination, and a single-minded vision. These are the qualities the biggest achievers have in common. These are those brave hearts for whom failure is not an option. What looks to us an unconquerable sea, to our next speaker is an irresistible stage she was born to perform on. So let's dive straight into the story of our fearless speaker, Bhakti Sharma, who's making waves in the world of long-distance swimming. Bhakti Sharma.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Μπάκτι Σάρμα: Φανταστείτε, την καυτή ζέστη του Ραζαστάν, ένα καυτό καλοκαιρινό απόγευμα, ένα δίχρονο πίσω απ' τη μαμά του σ' ένα μοτοποδήλατο, να μην ξέρει που πηγαίνουν. Κάπου 20 λεπτά αργότερα, το δίχρονο βρίσκεται εντελώς βυθισμένο στο νερό. Πριν καλά καλά το καταλάβω, κλωτσούσα, χτυπούσα τα χέρια μου στο νερό, τσίριζα, καταπίνοντας νερό, γαντζωμένη από τη μαμά μου για να σωθώ. Έτσι έμαθα να κολυμπώ.
Bhakti Sharma: Imagine, in the scorching Rajasthan heat, on a hot summer afternoon, a two-and-a-half-year-old riding on a moped behind her mom, not knowing where they were headed. And 20 minutes later, that two-and-a-half-year-old finds herself completely submerged in water. Before I knew it, I would be kicking, splashing, screaming, gulping down water, holding onto my mom for my dear life. That's how I learned how to swim.
Ξεκίνησα σε πισίνα στα δυόμισι μου χρόνια, και στην ανοιχτή θάλασσα στα 14 μου. Έχω αφιερώσει πάνω από 25 χρόνια ζωής σ' αυτό το άθλημα. Έχω κολυμπήσει και στους πέντε ωκεανούς του κόσμου. Διέσχισα τη θάλασσα της Μάγχης -- γνωστή και ως Έβερεστ της κολύμβησης -- κι έθεσα παγκόσμιο ρεκόρ στον παγωμένο Ανταρκτικό ωκεανό.
I started pool-swimming when I was two and a half, and open water swimming when I was 14 years old. And so I have given over 25 years of my life to this sport, during which I have swum in all five oceans of the world, crossed the English Channel -- which is also known as the Mount Everest of swimming -- and set a world record in the freezing Antarctic ocean.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Όταν περνάς τόσο πολύ χρόνο μ' ένα άθλημα, παύει να είναι απλά ένα άθλημα, και γίνεται ένας καθρέφτης. Δείχνει ποιος πραγματικά είσαι. Η αξία σου ως αθλητή δεν μετριέται μόνο τη μέρα των αγώνων, αλλά κάθε μέρα. Όταν το άθλημα απαιτεί να σηκώνεσαι στις 4:30 το πρωί, να κολυμπάς δυο ώρες, να πηγαίνεις σχολείο, να γυρνάς, να κολυμπάς τρεις ώρες, να πηγαίνεις σπίτι, να τρως και να κοιμάσαι. Όταν κερδίζεις μετάλλια ή σπας το παγκόσμιο ρεκόρ, ο καθρέφτης δείχνει την ευτυχία σου, την ευτυχία των δικών σου, μα και τα δάκρυα που έχυσες ολομόναχη στο νερό.
When you spend so much time with a sport, it ceases to be just that and becomes a mirror. And that shows who you really are. You see that your mettle as an athlete is not only tested on race day but every single day, when the sport demands that you get up at 4:30 in the morning, swim for two hours, go to school, come back, swim for three hours, go home, eat and sleep. When you win a medal or set a world record, this mirror shows the happiness that you and your loved ones feel, but also reflects the tears that you shed all by yourself, alone in the water.
Η κολύμβηση ανοιχτής θαλάσσης είναι πολύ μοναχικό άθλημα. Έχω περάσει ώρες ολόκληρες, κοιτάζοντας τον ατελείωτο, απύθμενο ωκεανό κάτω από το σώμα μου, με μόνο τις σκέψεις μου για συντροφιά. Κι έτσι, δεν έχω δοκιμαστεί μόνο ως αθλήτρια αλλά κι ως άνθρωπος με σκέψεις, συναισθήματα, φαντασία. Είτε στην πρώτη μου δοκιμασία ως μαραθώνιας κολυμβήτριας, όταν αποφάσισα να κολυμπήσω 12 ώρες συνεχόμενα σε μια πισίνα, ή όταν διέσχισα τη θάλασσα της Μάγχης σε 13 ώρες και 55 λεπτά. Όταν κολυμπάς, δε μιλάς. Δεν ακούς πολύ καθαρά. Και όρασή σου περιορίζεται σ' αυτό που είναι μπροστά σου, ή κάτω από το σώμα σου. Αυτή η απομόνωση είναι το μεγαλύτερο δώρο που μου έδωσε το άθλημα αυτό.
Open water swimming is a very lonely sport. I have spent hours looking into the infinite, seemingly bottomless ocean underneath me, with nothing to keep me company but my own thoughts. And so, I have not only been tested as a swimmer but also as a thinking, feeling, imaginative human being. Be it my first test as a marathon swimmer, when I decided to swim for 12 hours non-stop in a swimming pool or crossing the English Channel in 13 hours and 55 minutes. When you're swimming, you don't talk, you don't hear very well, and your vision is restricted to what's right in front of you or underneath you. This isolation has been my sport's biggest gift to me.
Με την κολύμβηση ανοιχτής θαλάσσης, έχω φτάσει να γνωρίζω τον εαυτό μου με τρόπους που δεν θα το περίμενα ποτέ. Θυμάμαι, στα 14 μου, όταν μπήκα για πρώτη φορά σε ωκεανό να κολυμπήσω, όλη την ώρα, τα κύματα να με σηκώνουν ψηλά και ύστερα να με γκρεμίζουν, είδα μέσα μου το παιδί που αγαπάει τέτοιες περιπέτειες. Θυμάμαι να διασχίζω τη θάλασσα της Μάγχης, να έχω ήδη κολυμπήσει 10 ώρες, και να βρίσκομαι κολλημένη σ' ένα σημείο επί μιάμιση ώρα, επειδή είχε ρεύματα, Είδα μέσα μου τη δυνατή κι αφοσιωμένη αθλήτρια, που δεν ήθελε ν' απογοητεύσει τους γονείς της και τη χώρα της. Στον μαραθώνιο ανοιχτής θαλάσσης στην Ελβετία, όπου κέρδισα το πρώτο μου χρυσό μετάλλιο για την Ινδία, --
Through open water swimming, I have come to know myself in ways that I could have never expected to. I remember, at the age of 14, when I jumped into an ocean for the first time for a swim, and throughout this swim, the waves were picking me up and throwing me down, I saw the child in me, who enjoys such adventures. While crossing the English Channel, after already having swam for 10 hours, when I got stuck in one place for one and a half hour because of the currents, I saw the strong and dedicated athlete in me, who did not want to disappoint her parents or her country. In an open water marathon held in Switzerland, when I won my first gold medal for India --
(Χειροκρότημα) --
(Applause)
είδα μια περήφανη Ινδή μέσα μου. Ενώ ξανά διέσχιζα τη Μάγχη, αυτή τη φορά σε σκυταλοδρομία με τη μητέρα μου, μην ξέροντας ότι γράφαμε ιστορία, είδα μέσα μου την προστατευτική κόρη, που απλά ήθελε να δει τη μαμά της να εκπληρώνει τα δικά της όνειρα. Και τέσσερα χρόνια πριν, όταν βρέθηκα στον Ανταρκτικό Ωκεανό, φορώντας μονάχα ένα μαγιό, σκουφάκι και γυαλιά κολύμβησης, και την ακλόνητη διάθεση να πετύχω, είδα μέσα μου μία αγωνίστρια.
I witnessed a proud Indian in me. While crossing the English Channel again, this time in a relay with my mother, not knowing that we were creating history, I saw the protective daughter in me, who just wanted to see her mom fulfill her own dreams. And four years ago, when I jumped into the Antarctic Ocean, wearing nothing but a swimsuit, cap and goggles, with an unwavering spirit of just doing, I saw a fighter in me.
Με το που μπήκα μέσα παγωμένο νερό, συνειδητοποίησα ότι είχα προετοιμάσει το σώμα και το μυαλό μου για το κρύο, όχι όμως και για την πυκνότητα του νερού. Με κάθε χεριά ένιωθα να διασχίζω λάδι. Στα πέντε πρώτα λεπτά, σκεφτόμουν να τα παρατήσω, αυτή η σκέψη με παρέλυε. Πόσο ωραία θα ήταν να τα ξεχνούσα όλα, ν' ανέβαινα στη βάρκα, να έμπαινα κάτω από το καυτό ντους ή να τυλιγόμουν με μια ζεστή κουβέρτα; Μαζί μ' αυτή τη σκέψη, όμως, βγήκε από κάπου βαθιά μέσα μου και μια πιο δυνατή, αποφασιστική φωνή. «Ξέρεις ότι μπορείς να κάνεις άλλη μια χεριά. Το έχεις». Οπότε σήκωσα το μπράτσο μου και την έκανα. «Τώρα ακόμη μία». Οπότε έκανα μια δεύτερη και μια τρίτη. Στην τέταρτη, είδα έναν πιγκουίνο να κολυμπάει κάτω από το στομάχι μου. Ανέβηκε στ' αριστερά μου κι άρχισε να κολυμπάει μαζί μου. «Βλέπεις; Ο πιγκουίνος σ' εμψυχώνει», είπε η φωνή μέσα μου.
When I jumped into that zero-to-one-degree-Celsius water, I realized that I had prepared my body and mind for the cold, but what I wasn't prepared for was the density of the water. Every stroke felt like pulling through oil. And in the first five minutes, I had that paralyzing thought of just giving up. How nice it would be to just forget about all this, get on the boat, stand underneath the hot shower or wrap myself in a warm blanket? But with that thought, also came a stronger, a more willful voice from deep within. "You know you have it in you to just take one more stroke." So I lifted my arm and took a stroke. "Now one more." So I took a second and a third stroke. By the fourth one, I saw a penguin swimming underneath my stomach. It came up to my left and started swimming with me. "See? A penguin is cheering you on," said that voice within.
(Χειροκρότημα κι επευφημίες)
(Applause and cheers)
Κόιταξα τους ανθρώπους μου στη βάρκα. Είχαμε το ίδιο χαμόγελο στα πρόσωπά μας. Το χαμόγελο που έχουμε όλοι, όταν βρισκόμαστε σε μια δυσκολία και βλέπουμε μια αχτίδα ελπίδας. Το δεχόμαστε σαν σημάδι της μοίρας, και συνεχίζουμε τον αγώνα μας. Όπως έκανα κι εγώ, και 41 λεπτά μετά, έθεσα το παγκόσμιο ρεκόρ για τη μεγαλύτερη απόσταση που κολύμπησε ποτέ κανείς στον Ανταρκτικό Ωκεανό.
I looked up to my people on the boat. They had the same smile on their faces that I had on mine. The same smile that we all have when we are stuck in a difficult situation and we see a ray of hope. We take it as a sign from destiny, and we just keep pushing forward. Just as I did, and 41 minutes later, set the world record for swimming the longest distance in the Antarctic Ocean.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Φανταστείτε, ούτε καν χιονίζει στο Ραζαστάν.
Imagine, it doesn't even snow in Rajasthan.
(Γέλια)
(Laughter)
Η φωνή που μ' έχει συνοδεύσει σε όλες τις δύσκολες στιγμές μου, ενώ κολυμπάω, δεν θα μου φανερωνόταν ποτέ αν δεν είχα περάσει τόσο χρόνο μόνη μου, αν δεν είχα προσέξει κάθε σκέψη, που περνούσε απ' το μυαλό μου. Όταν βρίσκεσαι ολομόναχος στον ωκεανό, με τις σκέψεις σου, δεν έχεις ν' αντιμετωπίσεις μονάχα εξωτερικούς κινδύνους, όπως φάλαινες, καρχαρίες, μέδουσες ή ανθρώπους που σου ρίχνουν την ψυχολογία.
That voice, which has accompanied me through all my difficult situations throughout my swims, would have never shown itself if I had not spent so much time alone, had not paid attention to every single thought that crossed my mind. When you find yourself alone in an ocean, with your thoughts, the dangers that you face are not just external, like whales, sharks, jellyfish or even demotivating people.
Οι μεγαλύτεροι δαίμονες που αντιμετωπίζεις, είναι ο φόβος και η αρνητικότητα μέσα σου που σου λένε, «Δεν είσαι αρκετά καλή. Δε θα φτάσεις ποτέ απέναντι. Δεν έχεις κάνει αρκετή προπόνηση. Κι αν αποτύχεις; Τι θα πει ο κόσμος; Σίγουρα όλοι σκέφτονται τώρα πόσο αργή είσαι». Όλοι παλεύουμε με τους δαίμονές μας. Στην καθημερινότητα, τους κρύβεσαι, κρύβεσαι πίσω απ' τη δουλειά σου ή άλλους περισπασμούς. Αλλά όπως είπα, καταμεσής του ωκεανού δεν έχεις πουθενά να κρυφτείς. Πρέπει ν' αντιμετωπίζω τους δαίμονές μου, όπως πρέπει να γεύομαι το αλάτι της θάλασσα, να νιώθω το δέρμα μου σκασμένο, και να αντιλαμβάνομαι τις φάλαινες που κολυμπούν πλάι μου. Το μισώ και το αγαπώ συνάμα.
But the more dangerous demons you face are the fear and negativity inside you that tell you, "You're not good enough. You will never reach the other shore. You haven't trained enough. What if you fail? What will people think? I'm sure everybody is thinking right now how slow you are." We all have our own internal demons, don't we? In a day-to-day life, you can hide from them, behind your work or many other distractions. But like I said, in the middle of the ocean, there is nowhere to hide. I have to face my internal demons, just as much as I have to taste the salt in the sea, feel the chafing on my skin, and acknowledge the whales swimming beside me. I hate it, and I love it.
Το μισώ γιατί μου δείχνει εκείνη την πλευρά του εαυτού μου που δε θέλω να πιστέψω ότι υπάρχει. Την ανθρώπινη, την ατελή πλευρά μου. Το κομμάτι μου που δεν μπορεί να σηκωθωθεί απ' το κρεβάτι το πρωί να πάει για προπόνηση. Το κομμάτι μου που κουράζεται τόσο πολύ, που θέλει να σταματήσει να κολυμπά. Αλλά το αγαπάω κιόλας, γιατί μου έχει χαρίσει στιγμές που μπορώ να αναπολώ, όταν νιώθω ότι μου λείπει το κίνητρο. που με γονατίζουν, γιατί νιώθω τόση ευγνωμοσύνη.
I hate it because this sport shows me the side of myself that I don't want to believe exists. The side of me that is human and not perfect. Like the part of me that can't get out of bed in the morning and make it to practice. The side of me that gets so burned out, so tired, that just wants to quit swimming. But I also love it, because this sport has given me moments that I can look back on when I feel unmotivated. And they bring me to my knees, because I feel so grateful.
Ίσως πολλοί από εσάς δεν έχετε ξοδέψει ατέλειωτες ώρες κολυμπώντας. Με ποιον, όμως, περνάτε τον περισσότερο χρόνο σας; Ίσως μοιράζεστε τον εξωτερικό χώρο σας με πολλούς άλλους, υπάρχει, όμως, ένας σταθερός σύντροφος που όλοι έχετε: Ο εαυτός σάς. Ωστόσο, οι περισσότεροι από εμάς ποτέ δεν καταφέρνουν να γνωρίσουν ποιοι πραγματικά είναι. Είμαι κόρη, Ινδή, κολυμβήτρια, φοιτήτρια. Είμαι όμως και τόσα πολλά ακόμη. Αν δεν επενδύεις στον εαυτό σου, αν δε χαράζεις ένα μονοπάτι που να σε φέρνει πιο κοντά στον εαυτό σου, καμιά «επιτυχία» δεν μπορεί να σου δώσει αληθινή χαρά ή ικανοποίηση.
Many of you may not spend hours swimming non-stop. But who do you spend the most amount of your time with? You may share your external space with many others, but there is one constant companion that you all have: you. And yet, most of us may never come to knowing who we really are. I'm a daughter, an Indian, a swimmer, a student. But I am so much more. If you are not investing in yourself, not setting a path that brings you closer to you, no amount of "success" in life can bring you lasting joy or satisfaction.
Ακόμη και σήμερα, όταν δε μπορώ να βρω κίνητρο ή χαρά σ' αυτό που κάνω, ρωτάω τον εαυτό μου, «Κάνω το καλύτερο που μπορώ;» Και η σημασία του «καλύτερου» αλλάζει. Μερικές μέρες σημαίνει να μην τα παρατάω, να συνεχίζω να κολυμπώ στο παγωμένο νερό και να θέτω παγκόσμια ρεκόρ. Πολλές άλλες μέρες, σημαίνει να υπερνικώ τις καταθλιπτικές μου σκέψεις, να βγαίνω από το σπίτι και να καταφέρνω να κάνω τις καθημερινές δουλειές. Αυτό που δεν αλλάζει είναι η εσωτερική μου φωνή. Αυτή η εσωτερική πυξίδα που με οδηγεί σ' έναν καλύτερο εαυτό κάθε μέρα. Και πιστεύω ότι μια αληθινά επιτυχημένη ζωή, είναι αυτή στην οποία επιδιώκεις να γίνεις η καλύτερη δυνατή εκδοχή του εαυτού σου, όταν παίρνεις εκείνη την τελευταία ανάσα.
Even today, when I can't find motivation or joy in what I'm doing, all I ask myself is, "Is this the best I can do right now?" And the meaning of my "best" changes. On some days, it means not giving up, continuing to swim in freezing water and setting a world record. But on many other days, it means getting over my depressing thoughts, stepping out of the house and being able to do the daily chores. What does not change is that voice within. That internal compass which guides me to a better self every day. And I believe that a truly successful life is the one which is spent in the pursuit of becoming the best possible version of yourself when you take that last breath.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Σ.Ρ.Κ.: Το μόνο άθλημα που δεν μπορώ να κάνω είναι η κολύμβηση. Βουλιάζω σαν πέτρα. Τώρα που στέκομαι πλάι στην καλύτερη κολυμβήτρια του κόσμου, νιώθω σαν να είμαι -- συγχωρέστε μου το λογοπαίγνιο -- χαμένος στον ωκεανό. Αλλά --
SRK: I think the only sport I can't do is swim -- I sink like a rock. So standing next to the world's best swimmer makes me kind of feel -- if you can excuse my pun -- kind of at sea. But --
Μ.Σ.: (Γελάει) Συγχωρεμένος.
BS: (Laughs) No pun intended, of course.
Σ.Ρ.Κ.: Ποιος είναι ο επόμενος κολυμβητικός σου στόχος;
SRK: But what is your next goal as a swimmer?
Μ.Σ.: Φοβάμαι πολύ τον ανταγωνισμό, οπότε τι καλύτερο από τους Ολυμπιακούς; Η κολύμβηση ανοιχτής θαλάσσης έχει γίνει ολυμπιακό άθλημα.
BS: I have a major fear of competition, so what better goal to set than aiming for the Olympics? Because open water swimming is an Olympic sport now.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Ακόμη και που το λέω δυνατά με κάνει να τρέμω, γιατί είναι τόσο τεράστιος στόχος που δε έχω καλά-καλά αποδεχτεί ότι τον έχω θέσει, αλλά είναι κι αυτό μέρος της μεγάλης συγκίνησης. Και σκέφτομαι ότι είτε τα καταφέρω είτε όχι να πάω στους Ολυμπιακούς, δεν είναι αυτό που έχει σημασία, μα το ότι στη διαδικασία της προπόνησης, θα έχω γίνει καλύτερη κολυμβήτρια και καλύτερος άνθρωπος.
Even saying it out loud gives me shivers, because it's such a huge goal that I don't want to accept that I have set that goal, but that's the thrill of it, that's the part of it. And my idea is that if I make it to the Olympics or I don't make it, that doesn't matter, but in the process of training for it, I will have become a better swimmer and a better person.
Σ.Ρ.Κ.: Ο Θεός μαζί σου, θα τα καταφέρεις. Θέλω να σου πω πως πολύς κόσμος που μας βλέπει απ' το σπίτι, σκέφτεται μόνο θετικά για σένα, και όταν πας στους Ολυμπιακούς, φαντάσου μας με κοστούμια πιγκουίνων να κολυμπάμε όλοι μαζί σου και να λέμε, «Πάμε, πάμε, Μπάκτι, πάμε, πάμε».
SRK: Inshallah, you will make it to the Olympics. And I want to tell you a lot of people who are watching this show at home, there's lots of people, all of whom are thinking only positively for you, so when you go for the Olympics, imagine all of us will be wearing our penguin suits and swimming with you, and saying, "Go on, go on, Bhakti, go on, go on."
Μ.Σ.: Θα γίνεις ο πιγκουίνος μου;
BS: Can you be my personal penguin?
Σ.Ρ.Κ.: Είμαι ο πιγκουίνος σου τώρα. Θα ήταν καλύτερο αν μ' έκανες, ας πούμε καρχαρία, αντί για πιγκουίνο --
SRK: I am your penguin now. It would have been cooler if you said, like, a shark and all, but penguin --
Μ.Σ.: Οι όρκες είναι το πνευματικό μου ζώο, γίνε η όρκα μου.
BS: Orcas are my spirit animal, but you can be my orca.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Σ.Ρ.Κ.: Κυρίες και κύριοι, αυτή ήταν η Μπάκτι.
SRK: Ladies and gentleman, Bhakti.
Μ.Σ.: Σας ευχαριστώ.
BS: Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)