Beverly Joubert: We are truly passionate about the African wilderness and protecting the African wilderness, and so what we've done is we've focused on iconic cats. And I know, in the light of human suffering and poverty and even climate change, one would wonder, why worry about a few cats? Well today we're here to share with you a message that we have learned from a very important and special character -- this leopard.
Beverly Joubert: We zijn erg gepassioneerd door de Afrikaanse wildernis en het beschermen van de Afrikaanse wildernis. Daarom hebben we ons gefocust op archetypische katachtigen. Ik weet wel, als je denkt aan het menselijk lijden en armoede en zelfs de klimaatsverandering kan je je best afvragen: waarom maak je je druk over een paar katten? Nou ja, vandaag zijn wij hier om met u de boodschap te delen die wij hebben geleerd van een erg belangrijk en speciaal individu -- deze luipaard.
Dereck Joubert: Well, our lives have basically been like a super long episode of "CSI" -- something like 28 years. In essence, what we've done is we've studied the science, we've looked at the behavior, we've seen over 2,000 kills by these amazing animals. But one of the things that science really lets us down on is that personality, that individual personality that these animals have. And here's a prime example. We found this leopard in a 2,000-year-old baobab tree in Africa, the same tree that we found her mother in and her grandmother. And she took us on a journey and revealed something very special to us -- her own daughter, eight days old. And the minute we found this leopard, we realized that we needed to move in, and so we basically stayed with this leopard for the next four-and-a-half years -- following her every day, getting to know her, that individual personality of hers, and really coming to know her. Now I'm destined to spend a lot of time with some unique, very, very special, individualistic and often seductive female characters. (Laughter) Beverly's clearly one of them, and this little leopard, Legadema, is another, and she changed our lives.
Dereck Joubert: Nou, ons leven is eigenlijk steeds een super lange aflevering van "CSI" geweest -- iets van 28 jaar. De essentie van ons werk is dat we een studie hebben gemaakt. We keken naar het gedrag. We hebben zo'n 2.000 dodelijke aanvallen gezien van deze fantastische dieren. Maar op één punt heeft de wetenschap ons echt in de steek gelaten, namelijk bij de persoonlijkheid, die individuele persoonlijkheid die deze dieren hebben. Hier is een typisch voorbeeld. We hebben deze luipaard in een 2.000 jaar oude baobab-boom in Afrika gevonden. In dezelfde boom hadden we haar moeder en haar grootmoeder gevonden. Zij nam ons mee op een reis en onthulde iets heel speciaals voor ons -- haar eigen dochtertje, acht dagen oud. Vanaf het moment dat we deze luipaard vonden, realiseerden we ons dat we daar in moesten duiken. Daarom verbleven we zowat bij deze luipaard gedurende de daaropvolgende vier en een half jaar. We volgden we haar elke dag, leerden we haar kennen, haar individuele persoonlijkheid, die we echt goed leerden kennen. Nu is het mijn lot om veel tijd door te brengen met enkele unieke, en zeer, zeer speciale, individualistische en vaak verleidelijke vrouwelijke wezens. (Gelach) Beverly is er daar duidelijk één van, en deze kleine luipaard, Legadema, is een ander voorbeeld. Zij veranderde ons leven.
BJ: Well we certainly did spend a lot of time with her -- in fact, more time than even her mother did. When her mother would go off hunting, we would stay and film. And early on, a lightning bolt hit a tree 20 paces away from us. It was frightening, and it showered us with leaves and a pungent smell. And of course, we were stunned for a while, but when we managed to get our wits about us, we looked at it and said, "My gosh, what's going to happen with that little cub? She's probably going to forever associate that deafening crash with us." Well, we needn't have worried. She came charging out of the thicket straight towards us, sat next to us, shivering, with her back towards Dereck, and looking out. And actually from that day on, she's been comfortable with us. So we felt that that day was the day that she really earned her name. We called her Legadema, which means, "light from the sky."
BJ: Ja, we brachten heus heel veel tijd met haar door -- in feite, meer tijd dan zelfs haar eigen moeder. Als haar moeder weg ging om te jagen, bleven wij om te filmen. Al snel raakte een bliksemschicht een boom 20 passen van ons vandaan. Het was erg beangstigend. Het bedolf ons met bladeren en een penetrante geur. We stonden daar een tijdje, en we kwamen weer bij zinnen. We keken er naar en zeiden: "Tjonge, wat zal er gebeuren met dat kleine welpje? Ze zal ons waarschijnlijk altijd blijven associëren met die oorverdovende explosie." Nou, we hadden ons geen zorgen hoeven maken. Ze kwam uit het struikgewas recht op ons af, zat naast ons, bevend, met haar rug naar Dereck, en op de uitkijk. Vanaf die dag heeft ze zich bij ons op haar gemak gevoeld. Dus voor ons gevoel is die dag de dag dat zij haar naam echt verdiende. We noemden haar Legedema, dat betekent "licht uit de hemel."
DJ: Now we've found these individualisms in all sorts of animals, in particular in the cats. This particular one is called Eetwidomayloh, "he who greets with fire," and you can just see that about him, you know -- that's his character. But only by getting up close to these animals and spending time with them can we actually even reach out and dig out these personal characters that they have.
DJ: Nou hebben we deze individualiteit in allerlei soorten dieren gevonden, in het bijzonder in katachtigen. Dit typische geval heet Eetwidomayloh, "hij die begroet met vuur." Dat kun je goed zien aan hem, weet je -- dat is zijn karakter. Maar alleen door heel dicht bij deze dieren te komen en veel tijd met ze door te brengen kunnen we ze uiteindelijk benaderen en de persoonlijke karakters die ze hebben, eruit halen.
BJ: But through our investigation, we have to seek the wildest places in Africa. And right now this is in the Okavango Delta in Botswana. Yes, it is swamp. We live in the swamp in a tent, but I must tell you, every day is exhilarating. But also, our hearts are in our throats a huge amount of the time, because we're driving through water, and it's an unknown territory. But we're really there seeking and searching and filming the iconic cats.
BJ: Maar door ons onderzoek, moeten we de meest ruige plaatsen in Afrika opzoeken. Hier zie je de Okavango Delta in Botswana. Ja, het is moeras. Wij leven in het moeras in een tent. Maar ik moet zeggen, elke dag is opwindend. Ja, zelfs met het hart in de keel gedurende een groot deel van de tijd, omdat we door water rijden, en het terrein onbekend is. Maar we zijn daar eigenlijk om deze archetypische katten te zoeken en te filmen.
DJ: Now one of the big things, of course, everybody knows that cats hate water, and so this was a real revelation for us. And we could only find this by pushing ourselves, by going where no sane person should go -- not without some prompting, by the way, from Beverly -- and just pushing the envelope, going out there, pushing our vehicle, pushing ourselves. But we've managed to find that these lions are 15 percent bigger than any others, and they specialize in hunting buffalo in the water.
DJ: Eén van de bekende dingen, natuurlijk, iedereen weet dat katten water haten. Dus was dit een echte openbaring voor ons. We konden dit alleen maar vinden omdat we onszelf dwongen om te gaan waar normale mensen niet naar toe zouden gaan -- niet zonder enige vragen, overigens, van Beverly -- en door steeds grenzen te verleggen, daar te gaan, onze auto te forceren, onszelf te dwingen. Maar het is ons gelukt om uit te vinden dat deze leeuwen 15 procent groter zijn dan de andere. Ze zijn gespecialiseerd in buffels jagen in het water.
BJ: And then of course, the challenge is knowing when to turn around. We don't always get that right, and on this particular day, we seriously underestimated the depth. We got deeper and deeper, until it was at Dereck's chest-height. Well then we hit a deep depression, and we seriously submerged the vehicle. We actually managed to drown two million dollars' worth of camera gear. We drowned our pride, I must tell you, which was really serious, and we seized the engine.
BJ: De uitdaging is natuurlijk, om te weten wanneer je om moet keren. Dat doen we niet altijd goed. Op deze bepaalde dag onderschatten we diepte nogal. We gingen dieper en dieper, totdat het tot aan Derecks borsthoogte kwam. Toen kwamen we bij een nog dieper stuk, en raakte het voertuig ondergedompeld. Het lukte ons om twee miljoen dollar aan camera apparatuur te verdrinken. We verdronken ook onze trots, moet ik zeggen, dat was echt heel erg, en we vernielden de motor.
DJ: And of course, one of the rules that we have in the vehicle is that he who drowns the vehicle gets to swim with the crocodiles. (Laughter) You will notice also that all of these images here are taken from the top angle by Beverly -- the dry top angle, by the way. (Laughter) But all the places we get stuck in really have great views. And it wasn't a moment, and these lions came back towards us, and Beverly was able to get a great photograph.
DJ: Natuurlijk luidt één van de regels die we in de auto hanteren is dat degene die de auto verdrinkt met de krokodillen moet zwemmen. (Gelach) U zult zien dat al deze foto's hier vanaf bovenkant door Beverly zijn genomen -- de droge bovenkant, overigens. (Gelach) Maar elke plek waar we vast komen te zitten, heeft een prachtig uitzicht. Het duurde maar even tot kwamen deze leeuwen terug naar ons toe, en Beverly deze prachtige foto kon nemen.
BJ: But we truly do spend day and night trying to capture unique footage. And 20 years ago, we did a film called "Eternal Enemies" where we managed to capture this unusual disturbing behavior across two species -- lions and hyenas. And surprisingly, it became a cult film. And we can only work that out as people were seeing parallels between the thuggish side of nature and gang warfare.
BJ: Maar we proberen echt dag en nacht om unieke beelden te maken. 20 jaar geleden maakten we de film genaamd "Eeuwige Vijanden" waar het ons lukte om dit ongewoon angstaanjagende gedrag tussen twee soorten vast te leggen -- leeuwen en hyena's. Tot onze verrassing werd het een cultfilm. We kunnen dat alleen maar begrijpen als we bedenken dat mensen de parallellen zien tussen de beestachtige kant van de natuur en bende-oorlogen.
DJ: It was amazing, because you can see that this lion is doing exactly what his name, Eetwidomayloh, represents. He's focused on this hyena, and he is going to get it. (Animal sounds) But that's, I think, what this is all about, is that these individuals have these personalities and characters. But for us to get them, not only do we push ourselves, but we live by certain rules of engagement, which mean we can't interfere. This sort of behavior has been going on for three, four, five million years, and we can't step in and say, "That's wrong, and that's right." But that's not always easy for us.
DJ: Het was verbazend, want je kunt zien dat deze leeuw precies doet waar zijn naam, Eetwidomayloh, voor staat. Hij is gefocust op deze hyena, en hij zal hem te pakken krijgen. (Diergeluiden) Het gaat, denk ik, allemaal over het gegeven dat deze individuen hun persoonlijkheden en karakters hebben. Om dicht bij ze te komen, dwingen we niet alleen onszelf, maar we werken ook volgens zekere "rules of engagement", en dat betekent dat we niet tussenbeide kunnen komen. Dit soort gedrag wordt al drie, vier, vijf miljoen jaar vertoond, en daar kunnen wij niet tussen komen en zeggen: "Dat is slecht en dat is goed." Maar dat is niet altijd makkelijk voor ons.
BJ: So, as Dereck says, we have to work through extremes -- extreme temperatures, push ourselves at night. Sleep deprivation is extreme. We're on the edge through a large part of the time. But, for 10 years, we tried to capture lions and elephants together -- and never ever managed until this particular night. And I have to tell you that it was a disturbing night for me. I had tears rolling down my cheeks. I was shaking with anxiety, but I knew that [I had] to capture something that had never been seen before, had never been documented. And I do believe you should stay with us.
BJ: Zoals Dereck al zegt, we moeten onder extreme omstandigheden werken -- extreme temperaturen, onszelf de nacht doorslepen. Het slaaptekort is extreem. We leven aan de rand van de afgrond voor een groot deel van de tijd. Tien jaar lang hebben we geprobeerd om leeuwen en olifanten tegelijk te betrappen -- en dat lukte nooit, tot deze zekere nacht. Ik moet wel zeggen het was een verontrustende nacht voor mij. De tranen rolden over mijn wangen. Ik beefde helemaal van angst. Maar ik wist dat we iets zouden vastleggen dat nog nooit was gezien, nog nooit was gedocumenteerd. En ik geloof dat dit ons altijd bij zal blijven.
DJ: The amazing thing about these moments -- and this is probably a highlight of our career -- is that you never know how it's going to end. Many people believe, in fact, that death begins in the eyes, not in the heart, not in the lungs, and that's when people give up hope, or when any life form gives up hope. And you can see the start of it here. This elephant, against overwhelming odds, simply gives up hope. But by the same token, you can get your hope back again. So just when you think it's all over, something else happens, some spark gets into you, some sort of will to fight -- that iron will that we all have, that this elephant has, that conservation has, that big cats have. Everything has that will to survive, to fight, to push through that mental barrier and to keep going. And for us, in many ways, this elephant has become a symbol of inspiration for us, a symbol of that hope as we go forward in our work.
DJ: Het verbazingwekkende van deze momenten -- en dit is waarschijnlijk een hoogtepunt in onze loopbaan -- is dat je nooit weet hoe het zal aflopen. Veel mensen geloven dat de dood in de ogen begint, niet in het hart, niet in de longen. Dat is als mensen de hoop opgeven, of als een andere levensvorm de hoop opgeeft. Het begin daarvan kun je hier zien. Deze olifant, geconfronteerd met een grote overmacht, geeft simpelweg de hoop op. Maar voor hetzelfde geld kun je opnieuw hoop krijgen. Dus net als je denkt "het is gedaan, gebeurt er iets anders", komt er een vonkje in je, een soort wil om te vechten -- die ijzeren wil die we allemaal hebben, die deze olifant heeft, die lijfsbehoud heeft, die grote katachtigen hebben. Alles heeft de wil om te overleven, om te vechten, om door die mentale blokkade heen te gaan, en door te gaan. Voor ons is, in veel opzichten, deze olifant het symbool geworden van onze inspiratie, een symbool van hoop als we doorgaan met ons werk.
(Applause)
(Applaus)
Now back to the leopard. We were spending so much time with this leopard and getting to understand her individualism, her personal character, that maybe we were taking it a little bit far. We were perhaps taking her for granted, and maybe she didn't like that that much. This is about couples working together, and so I do need to say that within the vehicle we have quite strict territories, Beverly and I. Beverly sits on the one side where all her camera gear is, and I'm on the other side where my space is. These are precious to us, these divides.
Nu terug naar de luipaard. We brachten zoveel tijd door met deze luipaard en begonnen haar individualiteit te begrijpen, haar persoonlijke karakter, dat we misschien een beetje doorschoten. Misschien namen we haar voor lief en misschien vond ze dat niet zo leuk. Dit gaat over paren die samen werken, en dus moet ik vertellen dat wij in de auto elk strikte afgebakende ruimten hebben, Beverly en ik. Beverly zit aan de ene kant met haar camera-apparatuur, en ik zit aan de andere kant, waar mijn ruimte is. Dat is belangrijk voor ons, deze verdeling.
BJ: But when this little cub saw that I had vacated my seat and climbed to the back to get some camera gear, she came in like a curious cat to come and investigate. It was phenomenal, and we felt grateful that she trusted us to that extent. But at the same time, we were concerned that if she created this as a habit and jumped into somebody else's car, it might not turn out the same way -- she might get shot for that. So we knew we had to react quickly. And the only way we thought we could without scaring her is to try and simulate a growl like her mother would make -- a hiss and a sound. So Dereck turned on the heater fan in the car -- very innovative.
BJ: Maar toen dit kleine welpje zag dat ik mijn stoel leeg achterliet omdat ik naar achter geklommen was om wat cameraspullen te pakken, kwam ze in de auto als een nieuwsgierige kat om die eens te onderzoeken. Het was fenomenaal, en we waren er dankbaar voor dat ze ons zo zeer vertrouwde. Maar tegelijkertijd waren we ook bang dat als ze hier een gewoonte van maakte en ook in de auto van iemand anders zou klimmen, dat het dan niet hetzelfde zou aflopen -- ze zou daardoor doodgeschoten kunnen worden. Dus wisten we dat we snel moesten reageren. En de enige manier waarop we dachten dat te kunnen doen zonder haar te laten schrikken, was door het gebrul na te doen dat haar moeder zou laten horen -- een gesis en een gebrul. Dus Dereck zette de aanjager van de auto aan -- zeer innovatief.
DJ: It was the only way for me to save the marriage, because Beverly felt she was being replaced, you see. (Laughter) But really and truly, this was how this little leopard was displaying her individual personality. But nothing prepared us for what happened next in our relationship with her, when she started hunting.
DJ: Dat was voor mij de enige manier om ons huwelijk te redden, want Beverly had het gevoel dat ze werd vervangen, begrijp je. (Gelach) Maar echt, dit was de manier waarop dit kleine luipaardje haar individuele persoonlijkheid liet zien. Maar wij waren totaal niet voorbereid op wat er daarna gebeurde in onze relatie met haar, toen ze begon met jagen.
BJ: And on this first hunt, we truly were excited. It was like watching a graduation ceremony. We felt like we were surrogate parents. And of course, we knew now that she was going to survive. But only when we saw the tiny baby baboon clinging to the mother's fur did we realize that something very unique was taking place here with Legadema. And of course, the baby baboon was so innocent, it didn't turn and run. So what we watched over the next couple of hours was very unique. It was absolutely amazing when she picked it up to safety, protecting it from the hyena. And over the next five hours, she took care of it. We realized that we actually don't know everything, and that nature is so unpredictable, we have to be open at all times.
BJ: Bij de eerste jachtpartij waren we erg opgewonden. Het was net als kijken naar een promotieceremonie. We voelden ons net surrogaatouders. Natuurlijk wisten we nu dat ze zou overleven. Maar zodra we de kleine babybaviaan zagen die zich vasthield aan de moeders vacht, begrepen we dat er iets heel speciaals gebeurde met Lagadema hier. Het babybaviaantje was zo onschuldig, het draaide zich niet om om weg te rennen. Waar we dus naar keken de volgende paar uren was zeer uniek. Het was absoluut verbazingwekkend toen ze het oppakte en in veiligheid bracht, om het te beschermen tegen de hyena. De volgende vijf uur, zorgde ze voor de baby. We realiseerden ons dat we lang niet alles weten, en dat de natuur zeer onvoorspelbaar is, daar moeten we constant voor openstaan.
DJ: Okay, so she was a little bit rough. (Laughter) But in fact, what we were seeing here was interesting. Because she is a cub wanting to play, but she was also a predator needing to kill, and yet conflicted in some way, because she was also an emerging mother. She had this maternal instinct, much like a young girl on her way to womanhood, and so this really took us to this new level of understanding that personality.
DJ: OK, ze was natuurlijk een beetje ruw. (Gelach) Maar eigenlijk was wat we hier zien erg interessant. Want ze is een welpje dat wil spelen, maar ze was ook een roofdier dat moet doden, en dat kwam op een bepaalde manier met elkaar in conflict, omdat ze ook een moeder in wording was. Ze had een moederlijk instinct, net als een jong meisje dat uitgroeit tot vrouw. Dit tilde ons begrip van haar persoonlijkheid op een volgend niveau.
BJ: And of course, through the night, they lay together. They ended up sleeping for hours. But I have to tell you -- everybody always asks, "What happened to the baby baboon?" It did die, and we suspect it was from the freezing winter nights.
BJ: 's Nachts lagen ze natuurlijk samen. Uiteindelijk sliepen ze urenlang. Maar ik moet jullie wel vertellen -- iedereen vraagt altijd, "Wat gebeurde er met het babybaviaantje?" Het ging dood. We vermoeden dat dat door de koude winternachten kwam.
DJ: So at this stage, I guess, we had very, very firm ideas on what conservation meant. We had to deal with these individual personalities. We had to deal with them with respect and celebrate them. And so we, with the National Geographic, formed the Big Cats Initiative to march forward into conservation, taking care of the big cats that we loved -- and then had an opportunity to look back over the last 50 years to see how well we had all collectively been doing. So when Beverly and I were born, there were 450,000 lions, and today there are 20,000. Tigers haven't fared any better -- 45,000 down to maybe 3,000.
DJ: In dit stadium, denk ik, hadden wij zeer, zeer vast omlijnde ideeën over wat natuurbehoud betekent. We moesten omgaan met deze individuele persoonlijkheden. We moesten met respect met hen omgaan en hen vereren. Dus vormden we, met de National Geographic, het Big Cats Initiative om verder te komen in het behoud en de zorg voor de grote katachtigen waar we van hielden. We kregen de kans om terug te kijken over de laatste 50 jaar om te zien hoe goed we dat met z'n allen hadden gedaan. Toen Beverly en ik werden geboren, leefden er 450.000 leeuwen, vandaag de dag zijn er 20.000. Tijgers is het niet beter vergaan -- 45.000 tot nu misschien 3.000.
BJ: And then cheetahs have crashed all the way down to 12,000. Leopards have plummeted from 700,000 down to a mere 50,000. Now in the extraordinary time that we have worked with Legadema -- which is really over a five-year period -- 10,000 leopards were legally shot by safari hunters. And that's not the only leopards that were being killed through that period. There's an immense amount of poaching as well, and so possibly the same amount. It's simply not sustainable. We admire them, and we fear them, and yet, as man, we want to steal their power. It used to be the time where only kings wore a leopard skin, but now throughout rituals and ceremonies, traditional healers and ministers. And of course, looking at this lion paw that has been skinned, it eerily reminds me of a human hand, and that's ironic, because their fate is in our hands.
BJ: De jachtluipaarden zijn gedecimeerd tot amper 12.000. Luipaarden zijn massaal verdwenen van 700.000 tot een schamele 50.000. Tijdens de zeer bijzondere periode waarin we werkten met Legadema, -- een periode van vijf jaar -- zijn er 10.000 luipaarden legaal afgeschoten door safari-jagers. Dat zijn niet de enige luipaarden die werden gedood gedurende die periode. Er wordt ook enorm veel gestroopt. Dat zijn er waarschijnlijk evenveel. Dat is simpelweg niet duurzaam. We bewonderen ze, en we vrezen ze. Tegelijkertijd willen wij, als mensen, hun macht stelen. Er was ooit een tijd waarin alleen koningen de luipaardvacht droegen, maar tegenwoordig worden ze, in allerlei rituelen en ceremonieën, gedragen door medicijnmannen en geestelijken. Als je kijkt naar deze leeuwenklauw die gevild is, herinnert deze me angstaanjagend aan een menselijke hand. Dat is ironisch, want hun lot ligt in onze handen.
DJ: There's a burgeoning bone trade. South Africa just released some lion bones onto the market. Lion bones and tiger bones look exactly the same, and so in a stroke, the lion bone industry is going to wipe out all the tigers. So we have a real problem here, no more so than the lions do, the male lions. So the 20,000 lion figure that you just saw is actually a red herring, because there may be 3,000 or 4,000 male lions, and they all are actually infected with the same disease. I call it complacency -- our complacency. Because there's a sport, there's an activity going on that we're all aware of, that we condone. And that's probably because we haven't seen it like we are today.
DJ: Er is een bloeiende handel in botten. Zuid-Afrika heeft onlangs enkele leeuwenbotten toegelaten op de markt. Leeuwenbotten en tijgerbotten zien er exact hetzelfde uit, en dus zal de leeuwenbottenindustrie, in één klap, alle tijgers uitroeien. We hebben dus een echt groot probleem hier, en groter dan het probleem van de leeuwen, is dat van de mannelijke leeuwen. Want het 20.000 getal dat je zojuist zag, is eigenlijk een geflatteerd cijfer. Er zijn maar zo'n drie tot vierduizend mannelijke leeuwen, en die zijn allemaal geïnfecteerd met dezelfde ziekte. Ik noem dat zelfingenomenheid -- onze zelfingenomenheid. Want er is een sport, een vrijetijdsbesteding die bestaat, waar we ons steeds bewust van zijn, die we door de vingers zien. Dat komt waarschijnlijk omdat we dat niet zien zoals wij dat tegenwoordig doen.
BJ: And you have to know that, when a male lion is killed, it completely disrupts the whole pride. A new male comes into the area and takes over the pride, and, of course, first of all kills all the cubs and possibly some of the females that are defending their cubs. So we've estimated that between 20 [and] 30 lions are killed when one lion is hanging on a wall somewhere in a far-off place.
BJ: Je moet namelijk weten dat, als een mannelijke leeuw wordt gedood, dat dat de hele groep verstoort. Een nieuw mannetje komt in het gebied en neemt de groep over. Hij doodt eerst al de welpjes en mogelijk sommige van de vrouwtjes die hun welpen verdedigen. Wij schatten dat er tussen de 20 en 30 leeuwen worden gedood als er een leeuw aan de muur hangt op een plek hier ver vandaan.
DJ: So what our investigations have shown is that these lions are essential. They're essential to the habitat. If they disappear, whole ecosystems in Africa disappear. There's an 80-billion-dollar-a-year ecotourism revenue stream into Africa. So this is not just a concern about lions; it's a concern about communities in Africa as well. If they disappear, all of that goes away. But what I'm more concerned about in many ways is that, as we de-link ourselves from nature, as we de-link ourselves spiritually from these animals, we lose hope, we lose that spiritual connection, our dignity, that thing within us that keeps us connected to the planet.
DJ: Wat ons onderzoek heeft aangetoond, is dat deze leeuwen essentieel zijn. Ze zijn essentieel voor de leefomgeving. Als zij verdwijnen, zal het hele Afrikaanse ecosysteem verdwijnen. Er is een geldstroom van 80 miljard dollar per jaar afkomstig van eco-toerisme in Afrika. Dus dit is niet alleen een zorg over leeuwen, het is ook een zorg over de gemeenschappen in Afrika. Als zij weggaan, dan zal dat alles verdwijnen. Maar waar ik mij op velerlei manieren nog meer zorgen over maak is dit: als we ons onthechten van de natuur, als we ons geestelijk onthechten van deze dieren, dan verliezen we de hoop, dan verliezen we die spirituele verbinding, onze waardigheid, datgene in ons dat ons verbindt met deze planeet.
BJ: So you have to know, looking into the eyes of lions and leopards right now, it is all about critical awareness. And so what we are doing, in February, we're bringing out a film called "The Last Lion," and "The Last Lion" is exactly what is happening right now. That is the situation we're in -- the last lions. That is, if we don't take action and do something, these plains will be completely devoid of big cats, and then, in turn, everything else will disappear. And simply, if we can't protect them, we're going to have a job protecting ourselves as well.
BJ: Je moet je dus beseffen, als je in de ogen kijkt van leeuwen en luipaarden vandaag de dag, dan gaat het om een kritisch bewustzijn. Dus gaan wij in februari een film uitbrengen die heet "De Laatste Leeuw". "De Laatste Leeuw" is precies wat er op dit moment gebeurt. Dat is de situatie waar we ons bevinden -- de laatste leeuwen. Tenminste, als we geen actie ondernemen en er niets tegen doen, dan zullen deze vlakten compleet verstoken worden van grote katachtigen. Als gevolg daarvan, zal al het andere verdwijnen. Als wij niet in staat zijn hen te beschermen, dan zullen we het ook zwaar krijgen om onszelf te beschermen.
DJ: And in fact, that original thing that we spoke about and designed our lives by -- that conservation was all about respect and celebration -- is probably true. That's really what it needs. We need it. We respect and celebrate each other as a man and a woman, as a community and as part of this planet, and we need to continue that.
DJ: Het oorspronkelijke onderwerp waarover wij spraken en waar we ons leven op richtten -- dat natuurbehoud gaat over respect en verering -- is waarschijnlijk waar: dat is waarover het gaat. We hebben dat nodig. We respecteren en vereren elkaar als man en vrouw, als gemeenschap en als deel van deze planeet, en dat moeten we voortzetten.
And Legadema? Well we can report, in fact, that we're grandparents.
En Legadema? Nou, we kunnen nu melden dat we grootouders zijn.
(Laughter)
(Gelach)
BJ/DJ: Thank you very much.
BJ/DJ: Hartelijk bedankt.
(Applause)
(Applaus)