Beverly Joubert: We are truly passionate about the African wilderness and protecting the African wilderness, and so what we've done is we've focused on iconic cats. And I know, in the light of human suffering and poverty and even climate change, one would wonder, why worry about a few cats? Well today we're here to share with you a message that we have learned from a very important and special character -- this leopard.
אנחנו נלהבים במיוחד בכל הקשור לסביבה הפראית באפריקה ולהגנה עליה. ולכן מה שעשינו במסגרת עבודתנו זה להתרכז בחתולים הגדולים האיקוניים. אני יודעת שלאור הסבל האנושי, העוני ואפילו שינוי האקלים הקיצוני בעולם עולה השאלה למה בכלל לדאוג לכמה חתולים בודדים? ובכן, היום אנחנו פה להעביר לכם את השיעור שלמדנו מדמות חשובה ומיוחדת - הנמר הזה.
Dereck Joubert: Well, our lives have basically been like a super long episode of "CSI" -- something like 28 years. In essence, what we've done is we've studied the science, we've looked at the behavior, we've seen over 2,000 kills by these amazing animals. But one of the things that science really lets us down on is that personality, that individual personality that these animals have. And here's a prime example. We found this leopard in a 2,000-year-old baobab tree in Africa, the same tree that we found her mother in and her grandmother. And she took us on a journey and revealed something very special to us -- her own daughter, eight days old. And the minute we found this leopard, we realized that we needed to move in, and so we basically stayed with this leopard for the next four-and-a-half years -- following her every day, getting to know her, that individual personality of hers, and really coming to know her. Now I'm destined to spend a lot of time with some unique, very, very special, individualistic and often seductive female characters. (Laughter) Beverly's clearly one of them, and this little leopard, Legadema, is another, and she changed our lives.
דרק: ובכן החיים שלנו נראו בעיקרון כמו פרק ארוך מאוד של סי אס אי - משהו כמו 28 שנים. בעיקרון מה שעשינו זה למדנו את המדע ובחנו את ההתנהגות, וראינו מעל 2000 הריגות שנעשו על ידי החיות המדהימות האלו. אבל נושא אחד שהמדע ממש אכזב אותנו לגביו היה נושא האופי, אותו האופי האינדיבידואלי שקיים בחיות אלה. והנה דוגמא מצוינת: מצאנו את הנמרה הזאת בתוך עץ באובב עתיק כבן 2000 שנה, באפריקה, וזהו אותו העץ שבו מצאנו את אמא שלה וגם את סבתא שלה. והיא לקחה אותנו למסע וגילתה לנו משהו מאוד מיוחד - את הגורה שלה, בת 8 ימים. וברגע שמצאנו את הנמרה הזאת, הבנו שאנחנו חייבים להתקרב. ומאז פשוט נשארנו עם הנמרה הזו לאורך ארבע וחצי השנים הבאות- עוקבים אחריה כל יום, ולומדים להכיר אותה, ואת האופי היחודי שלה, וממש לומדים להכיר אותה. אני נועדתי לבלות הרבה מזמני עם כמה נקבות מאוד מאוד מיוחדות, אינדבידואליות ולפעמים מפתות... (צחוק) בוורלי היא ללא ספק אחת מהן, והנמרה הזאת, לגאדמה, היא אחרת והיא שינתה את חיינו.
BJ: Well we certainly did spend a lot of time with her -- in fact, more time than even her mother did. When her mother would go off hunting, we would stay and film. And early on, a lightning bolt hit a tree 20 paces away from us. It was frightening, and it showered us with leaves and a pungent smell. And of course, we were stunned for a while, but when we managed to get our wits about us, we looked at it and said, "My gosh, what's going to happen with that little cub? She's probably going to forever associate that deafening crash with us." Well, we needn't have worried. She came charging out of the thicket straight towards us, sat next to us, shivering, with her back towards Dereck, and looking out. And actually from that day on, she's been comfortable with us. So we felt that that day was the day that she really earned her name. We called her Legadema, which means, "light from the sky."
בוורלי: בילינו בחברתה הרבה מאוד זמן הרבה יותר זמן, למעשה, ממה שאמא שלה בילתה איתה. כשאימא שלה הייתה יוצאת לצוד, אנחנו נשארנו לצלם. בשלב מוקדם של ההיכרות שלנו, פגע ברק בעץ במרחק 20 צעדים מאתנו זה היה מבהיל. והפגיעה המטירה עלינו עלים וגרמה לריח חריף. ונשארו המומים במקום למשך זמן מה, אבל כשהצלחנו לחזור לעצמנו חשבנו על זה ואמרנו - "אוי ואבוי, מה הולך לקרות לגורה הקטנה? היא בטח תקשר לתמיד את המכה המחרישה איתנו". אבל לא היה שום צורך בדאגה. היא הגיחה בריצה דרך הסובך לכיוונינו, ישבה לצידנו, רועדת כשגבה לעבר דרק, ורק הסתכלה סביב. ומאותו היום, למעשה, היה לה נוח איתנו. ואנחנו הרגשנו שאותו היום הוא היום שזיכה אותה בשמה קראנו לה לגאדמה, שמשמעותו "אור מהשמיים".
DJ: Now we've found these individualisms in all sorts of animals, in particular in the cats. This particular one is called Eetwidomayloh, "he who greets with fire," and you can just see that about him, you know -- that's his character. But only by getting up close to these animals and spending time with them can we actually even reach out and dig out these personal characters that they have.
דרק: מצאנו את האינדיבידואליות הזו במגוון רחב של בעלי חיים ובמיוחד בחתולים. האריה הזה נקרא איתווידומאילה - "המברך באש". ואפשר ממש לראות את זה עליו- זהו האופי שלו. אבל רק בהתקרבות אל החיות ובילוי זמן ממושך איתם אפשר באמת ליצור קשר איתם ולגלות את המאפיינים האישיים שמרכיבים את האופי שלהם.
BJ: But through our investigation, we have to seek the wildest places in Africa. And right now this is in the Okavango Delta in Botswana. Yes, it is swamp. We live in the swamp in a tent, but I must tell you, every day is exhilarating. But also, our hearts are in our throats a huge amount of the time, because we're driving through water, and it's an unknown territory. But we're really there seeking and searching and filming the iconic cats.
בוורלי: אבל לאורך המשימה שלנו, נאלצנו לחפש את האזורים הפרועים ביותר של אפריקה. וכרגע זוהי הדלתה של האוקוונגו בבוצואנה. כן, זו אכן ביצה. ואנחנו חיים בה בתוך אוהל. אבל אני מוכרחה להגיד לכם, כל יום הוא מרתק. ויחד עם זאת, הלב שלנו בתחתונים חלק נכבד מהזמן, מכיוון שאנחנו נוסעים דרך מים, באזורים לא מוכרים. אבל אנחנו ממש שם מחפשים ומצלמים חתולים את החתונים האיקוניים.
DJ: Now one of the big things, of course, everybody knows that cats hate water, and so this was a real revelation for us. And we could only find this by pushing ourselves, by going where no sane person should go -- not without some prompting, by the way, from Beverly -- and just pushing the envelope, going out there, pushing our vehicle, pushing ourselves. But we've managed to find that these lions are 15 percent bigger than any others, and they specialize in hunting buffalo in the water.
דרק: אחד הדברים שכולם יודעים עליו, כמובן, הוא שחתולים שונאים מים. ולכן זה היה ממש גילוי בשבילנו גילוי, שאליו יכולנו להגיע רק על ידי מתיחת הגבולות והליכה למקומות שאף אדם שפוי לא יעז, בעידוד מרובה של בוורלי,כמובן והמשכנו פשוט לדחוף לקצה לצאת לשטח, לדחוק ברכב, לדחוק בעצמנו. והצלחנו לגלות שהאריות האלו גדולים ב-15 אחוזים מאריות אחרים, והם מתמחים בציד בפאלו במים.
BJ: And then of course, the challenge is knowing when to turn around. We don't always get that right, and on this particular day, we seriously underestimated the depth. We got deeper and deeper, until it was at Dereck's chest-height. Well then we hit a deep depression, and we seriously submerged the vehicle. We actually managed to drown two million dollars' worth of camera gear. We drowned our pride, I must tell you, which was really serious, and we seized the engine.
בוורלי: כמובן שהאתגר האמיתי הוא לדעת מתי להסתובב אחורה. ואנחנו לא תמיד טובים בזה... וביום המסויים ההוא, הערכנו את עומק המים לא נכון. נכנסנו עמוק יותר ויותר, עד שמפלס המים הגיע לגובה החזה של דרק. ושם נתקענו בבור מתחת למים, והרכב שקע בצורה חמורה. למעשה הצלחנו להטביע ציוד צילום בשווי 2 מליון דולר. והגאווה שלנו שקעה ביחד עם הציוד, מה שהיה חמור מאוד, ובנוסף לכל, הצפנו את המנוע.
DJ: And of course, one of the rules that we have in the vehicle is that he who drowns the vehicle gets to swim with the crocodiles. (Laughter) You will notice also that all of these images here are taken from the top angle by Beverly -- the dry top angle, by the way. (Laughter) But all the places we get stuck in really have great views. And it wasn't a moment, and these lions came back towards us, and Beverly was able to get a great photograph.
דרק: וכמובן, אחד החוקים שלנו ברכב אומר שמי שמטביע את האוטו זוכה לשחות עם התנינים... (צחוק) אתם יכולים לראות גם שכל התמונות האלו צולמו מהחלק העליון של הרכב על ידי בוורלי החלק העליון היבש, דרך אגב. (צחוק) אבל בכל המקומות בהם אנחנו נתקעים יש נוף מהמם. לא עבר רגע וקבוצת האריות חזרו לכיווננו ובוורלי זכתה לצלם תמונה מעולה שלהם.
BJ: But we truly do spend day and night trying to capture unique footage. And 20 years ago, we did a film called "Eternal Enemies" where we managed to capture this unusual disturbing behavior across two species -- lions and hyenas. And surprisingly, it became a cult film. And we can only work that out as people were seeing parallels between the thuggish side of nature and gang warfare.
בוורלי: אנחנו באמת מבלים, יום ולילה מנסים לתפוס צילומים יוצאי דופן. ולפני כ20 שנה, עשינו סרט שנקרא "אויבים נצחיים" ובו הצלחנו לתעד התנהגות מטרידה ויוצאת דופן בין שני מינים- אריות וצבועים. באופן מפתיע, הסרט הפך לסרט פולחן. והצלחנו להסביר את זה רק מתוך הבנה שאנשים עושים הקבלות בין הצד האלים של הטבע ומלחמת כנופיות של ימינו.
DJ: It was amazing, because you can see that this lion is doing exactly what his name, Eetwidomayloh, represents. He's focused on this hyena, and he is going to get it. (Animal sounds) But that's, I think, what this is all about, is that these individuals have these personalities and characters. But for us to get them, not only do we push ourselves, but we live by certain rules of engagement, which mean we can't interfere. This sort of behavior has been going on for three, four, five million years, and we can't step in and say, "That's wrong, and that's right." But that's not always easy for us.
דרק: זה היה מדהים, בגלל שהיה ברור שהאריה פועל בדיוק באופן ששמו, איתווידומאילה, מייצג. הוא ממוקד בצבוע, והוא ישיג אותו. (קולות של חיות) אבל זה, למיטב הבנתי, הוא כל העניין שלפרטים אלו יש תכונות ואופי יחודי אבל כדי שאנחנו נוכל להבין אותם, אנחנו לא רק דוחפים עצמנו, אנחנו גם חיים לפי כללים מסויימים, לפיהם אסור לנו להתערב. התנהגות מסוג זה קיימת כבר שלושה, ארבעה, חמישה מליון שנים ואנחנו לא יכולים להחליט מה "נכון" ומה "לא נכון". אבל לא תמיד זה קל לנו.
BJ: So, as Dereck says, we have to work through extremes -- extreme temperatures, push ourselves at night. Sleep deprivation is extreme. We're on the edge through a large part of the time. But, for 10 years, we tried to capture lions and elephants together -- and never ever managed until this particular night. And I have to tell you that it was a disturbing night for me. I had tears rolling down my cheeks. I was shaking with anxiety, but I knew that [I had] to capture something that had never been seen before, had never been documented. And I do believe you should stay with us.
בוורלי: אז כמו שדרק אמר אנחנו חייבים לעבוד בתנאים קיצוניים: טמפרטורה קיצונית, לילות ארוכים חוסר השינה הוא קיצוני. ואנחנו חיים על הקצה חלק גדול מהזמן. במשך 10 שנים, ניסינו לצלם אריות ופילים יחד ומעולם לא הצלחנו עד הלילה המסויים הזה. ואני חייבת להודות שזה היה לילה מטריד במיוחד בשבילי דמעות זלגו על לחיי. רעדתי מחרדה. אבל ידעתי שבשביל לצלם משהו שמעולם לא נראה ומעולם לא תועד. ואני מאמינה שכדאי לכם להשאר איתנו.
DJ: The amazing thing about these moments -- and this is probably a highlight of our career -- is that you never know how it's going to end. Many people believe, in fact, that death begins in the eyes, not in the heart, not in the lungs, and that's when people give up hope, or when any life form gives up hope. And you can see the start of it here. This elephant, against overwhelming odds, simply gives up hope. But by the same token, you can get your hope back again. So just when you think it's all over, something else happens, some spark gets into you, some sort of will to fight -- that iron will that we all have, that this elephant has, that conservation has, that big cats have. Everything has that will to survive, to fight, to push through that mental barrier and to keep going. And for us, in many ways, this elephant has become a symbol of inspiration for us, a symbol of that hope as we go forward in our work.
דרק: מה שמדהים ברגעים הללו שהם כנראה רגעי השיא בקריירה שלנו - זה שלעולם אין לדעת איך הוא יגמר. הרבה אנשים מאמינים שהמוות מתחיל בעיניים, לא בלב, ולא בריאות. וזו הנקודה שאנשים מאבדים תקווה, או שכל צורת חיים מאבדת תקווה. ואפשר לראות את ההתחלה של זה כאן. הפיל, מעמדת נחיתות ברורה, פשוט מאבד תקווה. אבל כמו שאיבדת אותה אתה יכול לקבל אותה בחזרה. ובדיוק ברגע בו הכל אבוד, משהו אחר קורה, ניצוץ פנימי מצית אותך, רצון כלשהו להילחם - כוח הרצון החזק שלכולנו יש שלפיל הזה יש, הצורך בשימור עצמי, שקיים גם אצל החתולים הגדולים. לכל צורת חיים יש את הרצון לשרוד, להלחם, לחדור מחסום מנטאלי ולהמשיך להלחם. ובשבילנו, בדרכים רבות, הפיל הזה הפך להיות סמל של השראה בשבילנו, סמל של תקווה, בעודנו ממשיכים בעבודתנו.
(Applause)
(מחיאות כפיים)
Now back to the leopard. We were spending so much time with this leopard and getting to understand her individualism, her personal character, that maybe we were taking it a little bit far. We were perhaps taking her for granted, and maybe she didn't like that that much. This is about couples working together, and so I do need to say that within the vehicle we have quite strict territories, Beverly and I. Beverly sits on the one side where all her camera gear is, and I'm on the other side where my space is. These are precious to us, these divides.
ועכשיו בחזרה לנמרה. בילינו הרבה מזמננו איתה, לומדים להכיר ולהבין את האינדיוידואליות שלה, את האופי שלה, ויכול להיות שלקחנו את זה טיפה רחוק מדי. ככל הנראה לקחנו אותה כמובן מאליו ואולי היא לא אהבה את זה כל כך. הנושא כאן הוא על זוגות שעובדים ביחד לכן אני חייב להודות שבתוך האוטו יש לנו חוקים די נוקשים לבוורלי ולי. בוורלי יושבת בצד אחד איפה שכל ציוד הצילום שלה, ואני יושב בצד השני במרחב שלי. החלוקה הזאת חשובה לנו מאוד.
BJ: But when this little cub saw that I had vacated my seat and climbed to the back to get some camera gear, she came in like a curious cat to come and investigate. It was phenomenal, and we felt grateful that she trusted us to that extent. But at the same time, we were concerned that if she created this as a habit and jumped into somebody else's car, it might not turn out the same way -- she might get shot for that. So we knew we had to react quickly. And the only way we thought we could without scaring her is to try and simulate a growl like her mother would make -- a hiss and a sound. So Dereck turned on the heater fan in the car -- very innovative.
בוורלי: אבל כשהגורה הקטנה ראתה שאני עזבתי את מושבי וטיפסתי לחלק האחורי של הרכב להביא ציוד, היא עלתה על הרכב כחתול סקרן על מנת לסקור ולחקור. זו הייתה תופעה של ממש, והיינו מלאי תודה שהיא בוטחת בנו כל כך. אבל במקביל, דאגנו שהיא תפתח את זה להרגל ותקפוץ על רכב של מישהו אחר, וזה עלול להתפתח בדרך אחרת לגמרי - היא עלולה לחטוף יריה כתוצאה מכך. ולכן ידענו שאנחנו חייבים להגיב מהר. והדרך היחידה שחשבנו שאפשר, מבלי להפחיד אותה, היה לדמות נהמה כמו שאמא שלה נוהמת - מין שריקה וקול. אז דרק הפעיל את המזגן באוטו - מאוד יצירתי.
DJ: It was the only way for me to save the marriage, because Beverly felt she was being replaced, you see. (Laughter) But really and truly, this was how this little leopard was displaying her individual personality. But nothing prepared us for what happened next in our relationship with her, when she started hunting.
דרק:זו הייתה הדרך היחידה בשבילי להציל את הנישואים, כי בוורלי הרגישה שאני מחליף אותה אתם מבינים. (צחוק) אבל ברצינות, זו הייתה הדרך בה הנמרה הקטנה הזאת הביעה את אישיותה העצמאית. אך דבר לא הכין אותנו למה שקרה בשלב הבא של מערכת היחסים שלנו, כשהיא החלה לצוד.
BJ: And on this first hunt, we truly were excited. It was like watching a graduation ceremony. We felt like we were surrogate parents. And of course, we knew now that she was going to survive. But only when we saw the tiny baby baboon clinging to the mother's fur did we realize that something very unique was taking place here with Legadema. And of course, the baby baboon was so innocent, it didn't turn and run. So what we watched over the next couple of hours was very unique. It was absolutely amazing when she picked it up to safety, protecting it from the hyena. And over the next five hours, she took care of it. We realized that we actually don't know everything, and that nature is so unpredictable, we have to be open at all times.
בוורלי: כשהיא צדה לראשונה, התרגשנו מאוד זה היה כמו לצפות בטקס הסיום שלה. הרגשנו כמו הורים מאמצים. וכמובן שלא היה לנו ספק שהיא הולכת לשרוד מעכשיו. אבל רק כשראינו את גור הבובינים נתפס בחוזקה לפרוותה של אימו הבנו שמשהו מאוד מיוחד הולך לעבור על לגאדמה. ברור, הבבון הקטן היה כל כך תמים, הוא אפילו לא הסתובב וברח. מה שזכינו לראות במשך השעות הקרובות היה מיוחד במינו. היה מדהים לראות איך היא סחבה אותו למקום מבטחים, מגנה עליו מפני הצבוע. ולאורך החמש שעות הבאות, היא טיפלה בו. הבנו שלמעשה אנחנו לא באמת יודעים הכל, ושהטבע הוא כל כך לא צפוי, כך שאנחנו חייבים להיות פתוחים אליו כל הזמן.
DJ: Okay, so she was a little bit rough. (Laughter) But in fact, what we were seeing here was interesting. Because she is a cub wanting to play, but she was also a predator needing to kill, and yet conflicted in some way, because she was also an emerging mother. She had this maternal instinct, much like a young girl on her way to womanhood, and so this really took us to this new level of understanding that personality.
דרק: נכון, היא לא הייתה כל כך עדינה איתו. (צחוק) אבל למעשה, מה שצפינו בו היה מרתק. בגלל שהיא גורה שרוצה לשחק, אבל באותו הזמן, היא גם טורפת שרוצה להרוג, אבל נמצאת בקונפליקט עם עצמה בגלל שהתחילה להראות סימני אמהות. האינסטיקטים האמהיים שלה נכנסו לפעולה, בדיוק כמו נערה צעירה בדרכה לבגרות. והחוויה הזאת לקחה אותנו לרמה חדשה של הבנת האישיות שלה.
BJ: And of course, through the night, they lay together. They ended up sleeping for hours. But I have to tell you -- everybody always asks, "What happened to the baby baboon?" It did die, and we suspect it was from the freezing winter nights.
בוורלי: וכמובן, בלילה הם התכרבלו אחד עם השניה. וישנו למשך שעות. אבל אני חייבת לספר, כולם תמיד שואלים אותי "מה קרה לבבון הקטן?" הוא אכן מת. ואנחנו מאמינים שזה קרה בגלל הקור המקפיא של לילות החורף.
DJ: So at this stage, I guess, we had very, very firm ideas on what conservation meant. We had to deal with these individual personalities. We had to deal with them with respect and celebrate them. And so we, with the National Geographic, formed the Big Cats Initiative to march forward into conservation, taking care of the big cats that we loved -- and then had an opportunity to look back over the last 50 years to see how well we had all collectively been doing. So when Beverly and I were born, there were 450,000 lions, and today there are 20,000. Tigers haven't fared any better -- 45,000 down to maybe 3,000.
דרק: אז בשלב זה, אני מאמין הייתה לנו מושג ברור של משמעות המילה שימור. יצא לנו לעבוד עם החתולים המיוחדים האלו. היינו חייבים לכבד אותם ולחגוג אותם. ולכן, בעזרת נשיונאל גאוגרפיק, יצרנו את "יוזמת החתולים הגדולים" כדי לזרז את תהליך השימור, לדאוג לחתולים הגדולים שאנו אוהבים ואז הייתה לנו ההזדמנות להסתכל על חמישים השנה האחרונות לראות לאיזה שינוי הצלחנו כולנו לגרום. כשבוורלי ואני נולדנו, היו כ450,000 אריות וכיום ישנם רק 20,000. גורלם של הטיגריסים לא יותר טוב. מ - 45,000 נשארו בסביבות ה- 3,000.
BJ: And then cheetahs have crashed all the way down to 12,000. Leopards have plummeted from 700,000 down to a mere 50,000. Now in the extraordinary time that we have worked with Legadema -- which is really over a five-year period -- 10,000 leopards were legally shot by safari hunters. And that's not the only leopards that were being killed through that period. There's an immense amount of poaching as well, and so possibly the same amount. It's simply not sustainable. We admire them, and we fear them, and yet, as man, we want to steal their power. It used to be the time where only kings wore a leopard skin, but now throughout rituals and ceremonies, traditional healers and ministers. And of course, looking at this lion paw that has been skinned, it eerily reminds me of a human hand, and that's ironic, because their fate is in our hands.
אוכלוסיית הברדלסים התרסקה למטה עד ל - 12,000 נמרים צנחו גם כן מ - 700,000 ל - 50,000 בלבד. במשך כל התקופה היוצאת דופן שבה עבדנו עם לגאדמה, תקופה של קצת יותר מחמש שנים, 10,000 נמרים נורו, באופן חוקי על ידי ציידי ספארי. והנמרים האלו לא היו היחידים שנהרגו במשך אותה התקופה. קיימת תופעה של ציד לא חוקי בכמויות אדירות. כנראה באותה הכמות כמו של הציד החוקי. זה פשוט לא מאפשר קיום. אנחנו מעריצים אותם ואנחנו מפחדים מהם. ואם זאת כבני אדם, אנחנו רוצים לגנוב את כוחותיהם. היו זמנים בעבר שרק מלכים לבשו את עורו של הנמר, אבל היום התופעה קיימת בטקסים ופולחנים שונים, אצל מרפאים וכהנים מסורתיים. בהסתכלות על כפותיו של האריה שפשטו את עורו, זה מזכיר בצורה מצמררת יד של בן אדם. וזה אירוני מכיוון שהגורל שלהם מונח בידינו.
DJ: There's a burgeoning bone trade. South Africa just released some lion bones onto the market. Lion bones and tiger bones look exactly the same, and so in a stroke, the lion bone industry is going to wipe out all the tigers. So we have a real problem here, no more so than the lions do, the male lions. So the 20,000 lion figure that you just saw is actually a red herring, because there may be 3,000 or 4,000 male lions, and they all are actually infected with the same disease. I call it complacency -- our complacency. Because there's a sport, there's an activity going on that we're all aware of, that we condone. And that's probably because we haven't seen it like we are today.
דרק: קיים שוק לסחר בעצמות, שגדל בקצב מהיר. בדרום אפריקה הכניסו לאחרונה עצמות של אריות לשוקץ עצמות של אריות ושל טיגריסים נראים בדיוק אותו הדבר, ולכן תעשיית השכר בעצמות של אריות תגרום בעקיפין לחיסול אוכלוסיית הטיגריסים. יש לנו בעיה אמיתית, כמו הבעיה שיש לאריות, האריות הזכרים. המספר של 20,000 האריות שהזכרנו קודם הוא בעצם הטעיה, מכיוון שקיימים בערך 3,000 או 4,000 אריות זכרים, והם כולם ככולם חולים באותה המחלה. מחלת השאננות, השאננות שלנו. בגלל שצייד הוא ספורט, קיימת פעילות שכולנו מודעים אליה ואנחנו מוחלים עליה. וזה כנראה מכיוון שלא באמת ראינו אותה כמו שאנחנו היום.
BJ: And you have to know that, when a male lion is killed, it completely disrupts the whole pride. A new male comes into the area and takes over the pride, and, of course, first of all kills all the cubs and possibly some of the females that are defending their cubs. So we've estimated that between 20 [and] 30 lions are killed when one lion is hanging on a wall somewhere in a far-off place.
בוורלי: חשוב לי להזכיר שכשאריה נהרג, זה מפרק לגמרי את כל הלהקה. זכר חדש מגיע לאזור ומשתלט על הלהקה, וכמובן, הורג את כל הגורים ולפעמים גם את הנקבות שמגנות על הגורים. ולכן אנחנו מעריכים שבין עשרים לשלושים אריות נהרגים על כל אריה שתלוי על הקיר באיזשהו מקום מרוחק.
DJ: So what our investigations have shown is that these lions are essential. They're essential to the habitat. If they disappear, whole ecosystems in Africa disappear. There's an 80-billion-dollar-a-year ecotourism revenue stream into Africa. So this is not just a concern about lions; it's a concern about communities in Africa as well. If they disappear, all of that goes away. But what I'm more concerned about in many ways is that, as we de-link ourselves from nature, as we de-link ourselves spiritually from these animals, we lose hope, we lose that spiritual connection, our dignity, that thing within us that keeps us connected to the planet.
דרק:מה שהחקירה שלנו גילתה, זה שהאריות הם חיוניים. הם חיוניים לסביבת המחיה. אם הם יעלמו, כל המערכת האקולוגית באפריקה תעלם. בשנה יש הכנסה של כ - 80 מיליארד דולר מתיירות סביבתית באפריקה. לכן, לא מדובר רק בדאגה לאריות, אלא גם לקהילות שלמות באפריקה. אם הם יעלמו, הכל יעלם. אבל מה שיותר מטריד אותי מסיבות רבות זה שבעודנו מפרידים עצמנו מהטבע, מנתקים עצמנו רוחנית מהחיות האלו, אנחנו מאבדים תקווה, ומאבדים את הקשר הרוחני, את הכבוד שלנו, הדבר הזה בתוכנו שמחבר בינינו לבין כוכב הלכת.
BJ: So you have to know, looking into the eyes of lions and leopards right now, it is all about critical awareness. And so what we are doing, in February, we're bringing out a film called "The Last Lion," and "The Last Lion" is exactly what is happening right now. That is the situation we're in -- the last lions. That is, if we don't take action and do something, these plains will be completely devoid of big cats, and then, in turn, everything else will disappear. And simply, if we can't protect them, we're going to have a job protecting ourselves as well.
בוורלי: אנחנו חייבים להבין, בהסתכלות לתוך העיניים של האריות והנמרים הללו שמדובר בהתעוררות קריטית. ולכן, מה שאנחנו עושים, בפברואר אנחנו מוציאים סרט שנקרא "האריה האחרון". ו"האריה האחרון" הוא בדיוק מה שקורה לנו עכשיו. זה המצב בו אנחנו נמצאים - מצב האריות האחרונים. זה המצב הצפוי, אם לא נתעורר ונעשה משהו, המישורים האלו יהיו ריקים לגמרי מחתולים גדולים, ואז, בתורו, כל השאר יעלם. ובכנות, אם אנחנו לא מסוגלים להגן עלייהם, תהיה לנו עבודה קשה לנסות להגן על עצמנו.
DJ: And in fact, that original thing that we spoke about and designed our lives by -- that conservation was all about respect and celebration -- is probably true. That's really what it needs. We need it. We respect and celebrate each other as a man and a woman, as a community and as part of this planet, and we need to continue that.
דרק: הדבר ההתחלתי שדיברנו עליו ולפיו אנחנו חיים, השימור ההוא, שכולו עוסק בכבוד ובקבלה - הוא מה שאנחנו צריכים באמת כנראה. אנחנו חייבים את זה. אנחנו מכבדים ומקבלים אחד את השני כגבר, כאישה וכקהילה וכחלק מהעולם הזה, ואנחנו צריכים להמשיך בכך.
And Legadema? Well we can report, in fact, that we're grandparents.
ולגאדמה? למעשה כל שאנחנו יכולים לדווח זה שהפכנו לסבא וסבתא...
(Laughter)
(צחוק)
BJ/DJ: Thank you very much.
בוורלי ודרק: תודה רבה לכם.
(Applause)
(מחיאות כפיים)