(Ήχοι της φύσης)
(Nature sounds)
Όταν πρωτοξεκίνησα την ηχογράφηση άγριων ηχητικών τοπίων πριν από 45 χρόνια, δεν είχα ιδέα ότι τα μυρμήγκια, οι προνύμφες εντόμων, οι θαλάσσιες ανεμώνες και οι ιοί δημιουργούσαν υπογραφές ήχου. Το κάνουν όμως. Το ίδιο ισχύει και για κάθε άγριο ενδιαίτημα στον πλανήτη, όπως το τροπικό δάσος του Αμαζονίου που ακούτε πίσω μου. Στην πραγματικότητα, τα εύκρατα και τροπικά δάση σχηματίζουν μια ζωηρή ορχήστρα ζώων, εκείνη τη στιγμιαία και οργανωμένη έκφραση των εντόμων, ερπετών, αμφιβίων, πουλιών και των θηλαστικών. Κάθε ηχοτοπίο που ξεπηδά από έναν άγριο οικότοπο παράγει τη δική του, μοναδική υπογραφή η οποία εμπεριέχει απίστευτη πληθώρα πληροφοριών, μερικές από τις οποίες θέλω να μοιραστώ μαζί σας σήμερα.
When I first began recording wild soundscapes 45 years ago, I had no idea that ants, insect larvae, sea anemones and viruses created a sound signature. But they do. And so does every wild habitat on the planet, like the Amazon rainforest you're hearing behind me. In fact, temperate and tropical rainforests each produce a vibrant animal orchestra, that instantaneous and organized expression of insects, reptiles, amphibians, birds and mammals. And every soundscape that springs from a wild habitat generates its own unique signature, one that contains incredible amounts of information, and it's some of that information I want to share with you today.
Το ηχοτοπίο αποτελείται από τρείς βασικές πηγές. Η πρώτη είναι η γεωφωνία, ή οι μη-βιολογικοί ήχοι που συμβαίνουν σε οποιοδήποτε ενδιαίτημα, όπως ο άνεμος στα δέντρα, το νερό στο ρυάκι, τα κύματα στις ακτές ωκεανών, η κίνηση της Γης. Η δεύτερη πηγή είναι η βιοφωνία. Η βιοφωνία είναι όλοι οι ήχοι που προκαλούνται από οργανισμούς σε ένα συγκεκριμένο οικότοπο σε συγκεκριμένο χρόνο και τόπο. Και η τρίτη είναι όλοι οι ήχοι που παράγουμε εμείς οι άνθρωποι που ονομάζεται ανθρωποφωνία. Μερικοί από αυτούς είναι ελεγχόμενοι, όπως η μουσική ή το θέατρο. Οι περισσότεροι όμως είναι χαοτικοί και ασυνάρτητοι, αυτό που πολλοί αποκαλούμε θόρυβο.
The soundscape is made up of three basic sources. The first is the geophony, or the nonbiological sounds that occur in any given habitat, like wind in the trees, water in a stream, waves at the ocean shore, movement of the Earth. The second of these is the biophony. The biophony is all of the sound that's generated by organisms in a given habitat at one time and in one place. And the third is all of the sound that we humans generate that's called anthrophony. Some of it is controlled, like music or theater, but most of it is chaotic and incoherent, which some of us refer to as noise.
Κάποτε θεωρούσα τα άγρια ηχοτοπία ένα τεχνούργημα χωρίς αξία. Απλά υπήρχαν, αλλά δεν είχαν καμιά σημασία. Είχα άδικο. Αυτό που διδάχτηκα από αυτές συναντήσεις ήταν ότι η προσεχτική ακρόαση μάς παρέχει πολύτιμα εργαλεία με τα οποία μπορούμε να αξιολογούμε την υγεία ενός οικότοπου σε ολόκληρο το φάσμα της ζωής.
There was a time when I considered wild soundscapes to be a worthless artifact. They were just there, but they had no significance. Well, I was wrong. What I learned from these encounters was that careful listening gives us incredibly valuable tools by which to evaluate the health of a habitat across the entire spectrum of life.
Όταν ξεκίνησα την ηχογράφηση στα τέλη της δεκαετίας του '60, οι τυπικές μέθοδοι ηχογράφησης περιορίζονταν μόνο στην αποσπασματική καταγραφή του κάθε είδους όπως τα πουλιά κυρίως, στην αρχή, και αργότερα ζώα όπως θηλαστικά και αμφίβια. Για μένα, ήταν σαν να προσπαθώ να καταλάβω τη μεγαλοπρέπεια της Πέμπτης Συμφωνίας του Μπετόβεν αφαιρώντας τον ήχο ενός βιολιστή από το πλαίσιο της ορχήστρας και ακούγοντας μόνο εκείνο το κομμάτι. Ευτυχώς, όλο και περισσότερα ιδρύματα εφαρμόζουν τα περισσότερο ολιστικά μοντέλα που έγω και κάποιοι συνάδελφοι έχουμε εισάγει στο πεδίο της οικολογίας των ηχοτοπίων.
When I began recording in the late '60s, the typical methods of recording were limited to the fragmented capture of individual species like birds mostly, in the beginning, but later animals like mammals and amphibians. To me, this was a little like trying to understand the magnificence of Beethoven's Fifth Symphony by abstracting the sound of a single violin player out of the context of the orchestra and hearing just that one part. Fortunately, more and more institutions are implementing the more holistic models that I and a few of my colleagues have introduced to the field of soundscape ecology.
Όταν ξεκίνησα την ηχογράφηση, πάνω από σαράντα χρόνια πριν, μπορούσα να μαγνητοφωνώ για 10 ώρες και να συλλαμβάνω αξιοποιήσιμο υλικό μιας ώρας, αρκετό για ένα άλμπουμ ή για μουσική υπόκρουση ταινίας ή για εγκατάσταση σε μουσείο. Τώρα, εξαιτίας της υπερθέρμανσης του πλανήτη, της εξόρυξης πόρων και του ανθρώπινου θορύβου, ανάμεσα σε άλλους παράγοντες, μπορεί να χρειαστούν έως 1.000 ώρες ή και παραπάνω για να καταγραφεί το ίδιο πράγμα. Το 50 τοις εκατό του αρχείου μου προέρχεται από οικοτόπους που έχουν αλλάξει τόσο ριζικά που είτε είναι εντελώς σιωπηλοί ή δεν ακούγονται πλέον σε καμία από τις πρωτότυπες μορφές τους.
When I began recording over four decades ago, I could record for 10 hours and capture one hour of usable material, good enough for an album or a film soundtrack or a museum installation. Now, because of global warming, resource extraction, and human noise, among many other factors, it can take up to 1,000 hours or more to capture the same thing. Fully 50 percent of my archive comes from habitats so radically altered that they're either altogether silent or can no longer be heard in any of their original form.
Οι συνηθισμένες μέθοδοι αξιολόγησης ενός φυσικού περιβάλλοντος έγιναν με την οπτική μέτρηση του αριθμού των ειδών και του αριθμού των ατόμων κάθε είδους σε συγκεκριμένη περιοχή. Ωστόσο, συγκρίνοντας δεδομένα που συνδέουν τόσο την πυκνότητα όσο και την ποικιλία όσων ακούμε, μπορώ να φτάσω σε ακόμη πιο ακριβή συμπεράσματα. Θέλω να σας δείξω μερικά παραδείγματα που αντιπροσωπεύουν τις πιθανότητες που ανοίγονται με την εμβάθυνση σε αυτή τη σφαίρα.
The usual methods of evaluating a habitat have been done by visually counting the numbers of species and the numbers of individuals within each species in a given area. However, by comparing data that ties together both density and diversity from what we hear, I'm able to arrive at much more precise fitness outcomes. And I want to show you some examples that typify the possibilities unlocked by diving into this universe.
Αυτό είναι το Λίνκολν Μέντοου (λιβάδι). Το Λίνκολν Μέντοου βρίσκεται τρεισήμισι ώρες με το αυτοκίνητο ανατολικά του Σαν Φραντζίσκο στα Βουνά της Σιέρα Νεβάδα, σε υψόμετρο γύρω στα 2.000 μέτρα, και εκεί έχω κάνει ηχογραφήσεις για πολλά χρόνια. Το 1988, μια εταιρεία ξυλείας έπεισε τους κατοίκους της περιοχής ότι δεν θα υπήρχε απολύτως καμία περιβαλλοντική επίπτωση από μια νέα μέθοδο που δοκίμαζαν ονομαζόμενη «επιλεκτική υλοτομία», με το να κόψουν δέντρα εδώ κι εκεί αντί να καθαρίσουν μια ολόκληρη περιοχή. Έχοντας εξασφαλίσει άδεια για μαγνητοφώνηση πριν και μετά την επιχείρηση, έστησα τον εξοπλισμό μου και κατέγραψα πολλές χορωδίες της αυγής. με αυστηρό πρωτόκολλο και βαθμονομημένες ηχογραφήσεις, διότι ήθελα μια πραγματικά καλή βάση αναφοράς. Αυτό είναι ένα παράδειγμα φασματογράμματος. Σπεκτόγραμμα είναι η γραφική αποτύπωση του ήχου με το χρόνο από αριστερά προς τα δεξιά στη σελίδα (στην περίπτωσή μας, αντιπροσωπεύονται 15 δευτερόλεπτα) και τη συχνότητα από το τέλος της σελίδας προς την κορυφή, από τη χαμηλότερη στην υψηλότερη. Βλέπετε ότι η υπογραφή ενός ρυακιού αντιπροσωπεύεται εδώ στο ένα τρίτο ή στο μισό του τέλους της σελίδας, ενώ τα πουλιά που κάποτε βρέθηκαν στο Μέντοου αντιπροσωπεύονται στην υπογραφή από τη μια μεριά της κορυφής της σελίδας στην άλλη. Υπήρξαν αρκετά. Εδώ βλέπετε το Λίνκολν Μέντοου πριν την επιλεκτική υλοτόμηση.
This is Lincoln Meadow. Lincoln Meadow's a three-and-a-half-hour drive east of San Francisco in the Sierra Nevada Mountains, at about 2,000 meters altitude, and I've been recording there for many years. In 1988, a logging company convinced local residents that there would be absolutely no environmental impact from a new method they were trying called "selective logging," taking out a tree here and there rather than clear-cutting a whole area. With permission granted to record both before and after the operation, I set up my gear and captured a large number of dawn choruses to very strict protocol and calibrated recordings, because I wanted a really good baseline. This is an example of a spectrogram. A spectrogram is a graphic illustration of sound with time from left to right across the page -- 15 seconds in this case is represented — and frequency from the bottom of the page to the top, lowest to highest. And you can see that the signature of a stream is represented here in the bottom third or half of the page, while birds that were once in that meadow are represented in the signature across the top. There were a lot of them. And here's Lincoln Meadow before selective logging.
(Ήχοι της φύσης)
(Nature sounds)
Επέστρεψα λοιπόν ένα χρόνο αργότερα, και με τη χρήση των ίδιων πρωτοκόλλων και ηχογραφώντας κάτω από τις ίδιες συνθήκες, κατέγραψα μερικά παραδείγματα των ίδιων χορωδιών της αυγής, και ορίστε τι έχουμε. Αυτό είναι μετά την επιλεκτική υλοτόμηση. Βλέπετε ότι το ρυάκι εξακολουθεί να αντιπροσωπεύεται στο ένα τρίτο του τέλους της σελίδας. Προσέξτε όμως τι λείπει από τα δύο τρίτα στην κορυφή της σελίδας.
Well, a year later I returned, and using the same protocols and recording under the same conditions, I recorded a number of examples of the same dawn choruses, and now this is what we've got. This is after selective logging. You can see that the stream is still represented in the bottom third of the page, but notice what's missing in the top two thirds.
(Ήχοι της φύσης)
(Nature sounds)
Αυτό που έρχεται είναι ο ήχος ενός τρυποκάρυδου.
Coming up is the sound of a woodpecker.
Επέστρεψα στο Λίνκολν Μέντοου 15 φορές τα τελευταία 25 χρόνια και μπορώ να σας πω ότι η βιοφωνία, η πυκνότητα και η ποικιλία εκείνης της βιοφωνίας, δε μοιάζει σε τίποτα με αυτό που ήταν πριν από την επιχείρηση. Εδώ είναι μια φωτογραφία του Λίνκολν Μέντοου μετά, και μπορείτε να δείτε πως, από τη οπτική της κάμερας ή του ανθρώπινου ματιού, ούτε ένα κλαδάκι ή δέντρο δε φαίνεται να λείπει που θα επιβεβαίωνε τον ισχυρισμό της εταιρείας υλοτόμησης ότι δεν υπάρχουν περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Τα αυτιά μας, όμως, διηγούνται μια πολύ διαφορετική ιστορία.
Well, I've returned to Lincoln Meadow 15 times in the last 25 years, and I can tell you that the biophony, the density and diversity of that biophony, has not yet returned to anything like it was before the operation. But here's a picture of Lincoln Meadow taken after, and you can see that from the perspective of the camera or the human eye, hardly a stick or a tree appears to be out of place, which would confirm the logging company's contention that there's nothing of environmental impact. However, our ears tell us a very different story.
Οι νεαροί φοιτητές πάντα με ρωτούν τι λένε αυτά τα ζώα, και πράγματι δεν έχω ιδέα. Μπορώ όμως να σας διαβεβαιώσω ότι ασφαλώς και εκφράζονται. Αν το καταλαβαίνουμε ή όχι είναι μια άλλη ιστορία. Περπατούσα κατά μήκος της ακτής στην Αλάσκα και συνάντησα αυτή την λίμνη της παλίρροιας γεμάτη με μια ποικιλία από θαλάσσιες ανεμώνες, αυτές τις υπέροχες μηχανές βρώσης, συγγενείς του κοραλλιού και της μέδουσας. Όντας περίεργος να δω αν κάνουν κάποιο θόρυβο, έρριξα ένα υδρόφωνο, ένα υποβρύχιο μικρόφωνο καλυμμένο με καουτσούκ, προς τη μεριά του στόματος και αμέσως το ζωντανό άρχισε να ρουφάει το μικρόφωνο στην κοιλιά του, ενώ τα πλοκάμια έψαχναν στην επιφάνεια να βρούν κάτι με διατροφική αξία. Οι σχεδόν στατικοί ήχοι που είναι πολύ χαμηλοί, και θα ακούσετε αμέσως... (Στατικοί ήχοι) Ναι, αλλά προσέξτε. Όταν δεν βρήκε κάτι να φάει ... (Ήχος κρωξίματος) (Γέλια) Αυτή νομίζω ότι είναι μια έκφραση κατανοητή σε κάθε γλώσσα. (Γέλια)
Young students are always asking me what these animals are saying, and really I've got no idea. But I can tell you that they do express themselves. Whether or not we understand it is a different story. I was walking along the shore in Alaska, and I came across this tide pool filled with a colony of sea anemones, these wonderful eating machines, relatives of coral and jellyfish. And curious to see if any of them made any noise, I dropped a hydrophone, an underwater microphone covered in rubber, down the mouth part, and immediately the critter began to absorb the microphone into its belly, and the tentacles were searching out of the surface for something of nutritional value. The static-like sounds that are very low, that you're going to hear right now. (Static sounds) Yeah, but watch. When it didn't find anything to eat -- (Honking sound) (Laughter) I think that's an expression that can be understood in any language. (Laughter)
Στο τέλος του κύκλου αναπαραγωγής, ο Μεγάλος Φτυαροπόδαρος Φρύνος του λεκανοπεδίου βυθίζεται περίπου ένα μέτρο κάτω από το σκληρό έδαφος της ερήμου της Αμερικανικής Δύσης, όπου μπορεί να μείνει πολλές εποχές μέχρι να τον βολέψουν οι συνθήκες και να αναδυθεί ξανά. Όταν υπάρχει αρκετή υγρασία στο έδαφος, την άνοιξη, βατράχια βυθίζονται στην επιφάνεια και συγκεντρώνονται γύρω από αυτές τις μεγάλες, εαρινές λίμνες σε μεγάλους αριθμούς. Τραγουδούν ομόφωνα και είναι απολύτως συγχρονισμένοι. Το κάνουν για δυο λόγους. Ο πρώτος είναι ανταγωνιστικός, διότι ψάχνουν για ζευγάρωμα, και ο δεύτερος είναι συνεργατικός, διότι αν όλοι τραγουδούν ταυτόχρονα, είναι πράγματι δύσκολο για αρπακτικά όπως τα κογιότ, οι αλεπούδες και οι κουκουβάγιες να ξεχωρίσουν έναν μόνο για το γεύμα τους. Αυτό είναι ένα φασματογράφημα που δείχνει τη συνάθροιση των βατράχων όταν βρίσκεται σε πολυ υγιή μορφή.
At the end of its breeding cycle, the Great Basin Spadefoot toad digs itself down about a meter under the hard-panned desert soil of the American West, where it can stay for many seasons until conditions are just right for it to emerge again. And when there's enough moisture in the soil in the spring, frogs will dig themselves to the surface and gather around these large, vernal pools in great numbers. And they vocalize in a chorus that's absolutely in sync with one another. And they do that for two reasons. The first is competitive, because they're looking for mates, and the second is cooperative, because if they're all vocalizing in sync together, it makes it really difficult for predators like coyotes, foxes and owls to single out any individual for a meal. This is a spectrogram of what the frog chorusing looks like when it's in a very healthy pattern.
(Κοασμός βατράχων)
(Frogs croaking)
Η Λίμνη Μόνο βρίσκεται ανατολικά του Εθνικού Πάρκου Γιοσέμιτι στην Καλιφόρνια, και είναι αγαπημένος οικότοπος αυτών των βατράχων, που επίσης ευνοείται από τους πιλότους αεριωθούμενων του ναυτικού των ΗΠΑ, που εκπαιδεύονται και πετούν με ταχύτητα που ξεπερνά τα 1.100 χιλιόμετρα την ώρα και μόνο λίγες εκατοντάδες μέτρα υψόμετρο πάνω από το έδαφος στο Λεκανοπέδιο Μόνο. Πετούν πολύ γρήγορα, πολύ χαμηλά και τόσο δυνατά που η ανθρωποφωνία, ο θόρυβος του ανθρώπου, αν και είναι εξίμιση χιλόμετρα από τη λίμνη των βατράχων που ακούσατε πριν από λίγο, κάλυψε τον ήχο των χορωδών βατράχων. Μπορείτε να δείτε σε αυτό το φασματογράφημα ότι όλη η ενέργεια που υπήρχε κάποτε στο πρώτο φασματογράφημα χάθηκε από το πάνω μέρος του φασματογραφήματος, και υπάρχουν διαλείμματα στη χορωδία στα 2,5, 4,5 και στα 6,5 δευτερόλεπτα, και μετά ο ήχος του αεριωθούμενου, η υπογραφή, φαίνεται με κίτρινο στη βάση της σελίδας.
Mono Lake is just to the east of Yosemite National Park in California, and it's a favorite habitat of these toads, and it's also favored by U.S. Navy jet pilots, who train in their fighters flying them at speeds exceeding 1,100 kilometers an hour and altitudes only a couple hundred meters above ground level of the Mono Basin, very fast, very low, and so loud that the anthrophony, the human noise, even though it's six and a half kilometers from the frog pond you just heard a second ago, it masked the sound of the chorusing toads. You can see in this spectrogram that all of the energy that was once in the first spectrogram is gone from the top end of the spectrogram, and that there's breaks in the chorusing at two and a half, four and a half, and six and a half seconds, and then the sound of the jet, the signature, is in yellow at the very bottom of the page.
( Κοασμός βατράχων)
(Frogs croaking)
Στο τέλος αυτής της αεροπορικής επίδειξης, οι βάτραχοι χρειάστηκαν 45 ολόκληρα λεπτά για να επανακτήσουν τον συγχρονισμό τους ενώ, εν τω μεταξύ και με την πανσέληνο, παρατηρήσαμε δυο κογιότ και μια Μεγάλη Κερασφόρο κουκουβάγια να εισβάλλουν και να αρπάζουν μερικά βατράχια. Τα καλά νέα είναι ότι με μια μικρή αποκατάσταση του οικότοπου και λιγότερες πτήσεις, οι πληθυσμοί των βατράχων, που στη δεκαετία του '80 και στις αρχές της δεκαετίας του '90 μειώνονταν, έχουν επιστρέψει στα φυσιολογικά τους.
Now at the end of that flyby, it took the frogs fully 45 minutes to regain their chorusing synchronicity, during which time, and under a full moon, we watched as two coyotes and a great horned owl came in to pick off a few of their numbers. The good news is that, with a little bit of habitat restoration and fewer flights, the frog populations, once diminishing during the 1980s and early '90s, have pretty much returned to normal.
Θα ήθελα να κλείσω με μια ιστορία που την είπε ένας κάστορας. Είναι πολύ θλιβερή ιστορία, αλλά αντικατοπρίζει πώς τα ζώα ενίοτε μπορούν να εκφράζουν συναισθήματα, ένα επίμαχο θέμα ανάμεσα σε παλαιότερους βιολόγους. Ένας συνάδελφός μου μαγνητοφωνούσε στην Αμερικάνικη Μεσοδύση γύρω από μια λίμνη που διαμορφώθηκε πιθανόν πριν από 16.000 χρόνια στα τέλη της τελευταίας εποχής των παγετώνων. Σχηματίστηκε επίσης εν μέρει από ένα φράγμα καστόρων σε μια μεριά που συγκρατούσε αυτό το οικοσύστημα με μια ευαίσθητη ισορροπία. Ένα απόγευμα, λοιπόν, ενώ ηχογραφούσε, ξαφνικά εμφανίστηκαν από το πουθενά δυο επόπτες κυνηγίου, οι οποίοι, χωρίς προφανή λόγο, περπάτησαν το φράγμα των καστόρων, του έριξαν δυναμίτη και το ανατίναξαν, σκοτώνοντας το θηλυκό και τα μωρά της. Τρομοκρατημένος ο συνάδελφός μου έμεινε πίσω για να συμμαζέψει τις σκέψεις του και να καταγράψει ό,τι μπορούσε το υπόλοιπο απόγευμα. Εκείνο το δειλινό, αποτύπωσε ένα αξιοσημείωτο γεγονός: ο μόνος επιζών κάστορας κολυμπώντας σε αργούς κύκλους έκλαιγε απαρηγόρητα για τη χαμένη σύντροφο και τα βλαστάρια του. Είναι πιθανόν ο πιο θλιβερός ήχος που έχω ακούσει ποτέ να προέρχεται από οργανισμό, ανθρώπινο ή μη.
I want to end with a story told by a beaver. It's a very sad story, but it really illustrates how animals can sometimes show emotion, a very controversial subject among some older biologists. A colleague of mine was recording in the American Midwest around this pond that had been formed maybe 16,000 years ago at the end of the last ice age. It was also formed in part by a beaver dam at one end that held that whole ecosystem together in a very delicate balance. And one afternoon, while he was recording, there suddenly appeared from out of nowhere a couple of game wardens, who for no apparent reason, walked over to the beaver dam, dropped a stick of dynamite down it, blowing it up, killing the female and her young babies. Horrified, my colleagues remained behind to gather his thoughts and to record whatever he could the rest of the afternoon, and that evening, he captured a remarkable event: the lone surviving male beaver swimming in slow circles crying out inconsolably for its lost mate and offspring. This is probably the saddest sound I've ever heard coming from any organism, human or other.
(Κάστορας που κλαίει)
(Beaver crying)
Ναι. Λοιπόν.
Yeah. Well.
Τα ηχοτοπία έχουν πολλές πτυχές, όπως τρόποι με τους οποίους τα ζώα μάς έμαθαν να χορεύουμε και να τραγουδάμε. που θα κρατήσω για μια άλλη φορά. Ακούσατε όμως πώς οι βιοφωνίες βοηθούν στην αποσαφίνηση και κατανόηση του φυσικού κόσμου. Ακούσατε για την επίπτωση της εξόρυξης, του ανθρώπινου θορύβου και της καταστροφής του οικοτόπου. Αν και οι περιβαλλοντικές επιστήμες έχουν τυπικά προσπαθήσει να κατανοήσουν τον κόσμο από αυτά που βλέπουμε, μπορούμε να έχουμε καλύτερη κατανόηση από αυτά που ακούμε. Οι βιοφωνίες και οι γεοφωνίες αποτελούν τις φωνές υπογραφής του φυσικού κόσμου, και καθώς τις ακούμε, προικιζόμαστε με μια αίσθηση χώρου, την πραγματική ιστορία του κόσμου μέσα στον οποίο ζούμε. Σε λίγα δευτερόλεπτα, ένα ηχοτοπίο αποκαλύπτει πολλές περισσότερες πληροφορίες από πολλές απόψεις, από ποσοτικοποιημένα δεδομένα μέχρι πολιτιστική έμπνευση. Η οπτική αποτύπωση έμμεσα πλαισιώνει μια περιορισμένη μετωπική οπτική ενός συγκεκριμένου χώρου, ενώ οι ηχότοποι διευρύνουν αυτή την οπτική κατά 360 μοίρες περικλείοντάς μας πλήρως. Ενώ μια εικόνα αξίζει 1.000 λέξεις, ένα ηχοτοπίο αξίζει 1.000 εικόνες. Τα αυτιά μας μάς λένε ότι ο ψίθυρος κάθε φύλλου και πλάσματος μιλά για τις φυσικές πηγές της ζωής μας, που πράγματι μπορεί να κρατούν τα μυστικά της αγάπης για όλα τα πράγματα, ιδιαίτερα της ίδιας μας της ανθρωπιάς. Και τον τελευταίο λόγο έχει ένα τζάγκουαρ από τον Aμαζόνιο.
There are many facets to soundscapes, among them the ways in which animals taught us to dance and sing, which I'll save for another time. But you have heard how biophonies help clarify our understanding of the natural world. You've heard the impact of resource extraction, human noise and habitat destruction. And where environmental sciences have typically tried to understand the world from what we see, a much fuller understanding can be got from what we hear. Biophonies and geophonies are the signature voices of the natural world, and as we hear them, we're endowed with a sense of place, the true story of the world we live in. In a matter of seconds, a soundscape reveals much more information from many perspectives, from quantifiable data to cultural inspiration. Visual capture implicitly frames a limited frontal perspective of a given spatial context, while soundscapes widen that scope to a full 360 degrees, completely enveloping us. And while a picture may be worth 1,000 words, a soundscape is worth 1,000 pictures. And our ears tell us that the whisper of every leaf and creature speaks to the natural sources of our lives, which indeed may hold the secrets of love for all things, especially our own humanity, and the last word goes to a jaguar from the Amazon.
(Γρύλισμα)
(Growling)
Ευχαριστώ για την ακρόαση.
Thank you for listening.
(Χειροκρότημα)
(Applause)