It's Christmas Eve, 1968. The Apollo 8 spacecraft has successfully completed its first three orbits around the moon. Launched from Cape Canaveral three days before, this is the first time that humans have ever traveled beyond low Earth orbit. On the vessel's fourth pass, the Earth slowly comes into view and reveals itself above the Moon's horizon. Astronaut Bill Anders frantically asks his crewmates where their camera is, grabs the Hasselblad, points it towards the window, presses the shutter, and takes one of the most important photographs of all time: "Earthrise."
Det är julafton år 1968. Rymdfarkosten Apollo 8 har lyckats fullfölja de tre första varven runt månen. Efter att ha skjutits upp från Cape Canaveral tre dagar innan, är detta första gången som människan någonsin rest utanför jordens låga omloppsbana. På det fjärde varvet kommer jorden långsamt in i synfältet och stiger ovanför månens horisont. Astronaut Bill Anders frågar febrilt sin besättning var kameran är, tar Hasselblad-kameran, siktar den mot fönstret, trycker på slutaren och tar ett av de viktigaste korten i historien: "Earthrise".
When the crew was safely home a few days later, they were asked about the mission. Anders famously replied, "We went to the moon, but we actually discovered Earth."
När besättningen återvänt hem ett par dagar senare fick de besvara frågor om expeditionen. Anders kända svar var: "Vi flög till månen, men vi upptäckte jorden."
What did he and his fellow crewmates feel in this incredible moment? In a study released just this past year, a team of researchers at the University of Pennsylvania examined the testimonies of hundreds of astronauts who had the opportunity to view the Earth from space. Their analysis uncovered three common feelings: first, a greater appreciation for Earth's beauty; second, an increased sense of connection to all other living beings; and third, an unexpected, often overwhelming sense of emotion. The researchers believe that seeing the Earth from a great distance provokes someone to develop new cognitive frameworks to understand what they are seeing. They believe these astronauts were forever changed by this new view, this new perspective, this new visual truth. This feeling is commonly referred to as the "overview effect."
Hur kände han och hans besättning sig i denna fantastiska stund? I nyligen publicerad forskning från ett forskarlag vid University of Pennsylvania, undersökte de vittnesmålen från hundratals astronauter som haft möjligheten att se jorden från rymden. Analysen pekade på tre gemensamma känslor: För det första: en högre uppskattning för jordens skönhet; för det andra: en ökad känsla av gemenskap med andra levande varelser; och för det tredje: en oväntad, ofta överväldigande känslosamhet. Forskarna tror att genom att se jorden från ett större avstånd tvingas betraktaren utveckla nya kognitiva ramverk för att förstå det de ser. De tror att dessa astronauter förändrades permanent av denna nya syn, detta nya perspektiv, denna nya visuella sanning. Känslan kallas vanligtvis för "översiktseffekten".
Only 558 people have ever been to outer space. 558 people had the opportunity to gaze down in awe, to wonder at our planet floating in an infinite sea of darkness. But what if that number were bigger?
Endast 558 personer har någonsin varit i yttre rymden. 558 personer har haft möjligheten att förundrat titta ner, att beskåda vår planet flytande i ett oändligt hav av mörker. Men tänk om antalet kunde vara större?
Three years ago, I set off on my own mission: to see if I could bring this feeling of overwhelming scale and beauty to many more people just by using one small computer in my small New York City apartment. It was then, in 2013, that I launched "Daily Overview." Every day, I have used satellite imagery to create one expansive overhead view of our planet. More than 1,000 of these images have been created thus far, and more than 600,000 people tune in for this daily dose of perspectives. I create the imagery by curating photos from the massive archive of a satellite company called Digital Globe. They operate a constellation of five satellites, each roughly the size of an ambulance, that is constantly taking pictures of the Earth as they orbit at 28,000 kilometers per hour.
Tre år sedan inledde jag mitt eget uppdrag: ett försök att överföra denna överväldigande känsla av skönhet till många fler personer bara genom att använda en liten dator i min lilla bostad i New York. Det var då, 2013, som jag lanserade "Daily Overview". Varje dag har jag använt satellitbilder för att skapa en vidsträckt översiktsbild av vår planet. Mer än 1 000 bilder har skapats hittills, och mer än 600 000 personer loggar in för att få sin dagliga dos av perspektiv. Jag skapar bilderna genom att välja bland korten i ett massivt arkiv från satellitföretaget Digital Globe. De har en konstellation på fem satelliter, var och en stor som en ambulans, som konstant tar kort av jorden medan de kretsar kring jorden i 28 000 kilometer i timmen.
Now, what does this mean? Each of these satellites is equipped with a camera that has a focal length of 16 meters, so that's roughly 290 times greater than a DSLR camera equipped with a standard 55 millimeter lens. So if were able to attach one of their satellites to the roof of this theater in Oxford, we could take a picture of a football, clearly, on the pitch at the stadium in Amsterdam. That's 450 kilometers away. That's incredibly powerful technology. And I decided at the beginning of this project that I would use that incredible technology to focus on the places where humans have impacted the planet.
Vad betyder detta? Jo, varje satellit har en kamera som har en brännvidd på 16 meter, ungefär 290 gånger större än en DSLR-kamera med ett 55 mm objektiv. Så om vi kunde placera en av satelliterna på taket av denna teater här i Oxford, så kunde vi ta ett kort på en fotboll, helt tydligt, på fotbollsplanen på Amsterdams stadium. På 450 kilometers avstånd. Det är otroligt mäktig teknik. Jag beslöt i början av projektet att jag skulle använda denna mäktiga teknik för att fokusera på platser där människan påverkat planeten.
As a species, we dig and scrape the Earth for resources, we produce energy, we raise animals and cultivate crops for food, we build cities, we move around, we create waste. And in the process of doing all of these things, we shape landscapes and seascapes and cityscapes with increasing control and impunity. So with that in mind, I would like to share a few of my overviews with you now.
Som art gräver vi och skrapar i jorden för att hitta resurser, vi producerar energi, föder upp djur och odlar växter till mat; vi bygger städer, flyttar omkring och bildar avfall. Och i samma veva som vi gör allt detta formar vi om landskap och havsområden och städer med ökad kontroll och straffrihet. Med det i minnet vill jag dela med mig några av mina översikter med er.
Here we see cargo ships and oil tankers waiting outside the entry to the port of Singapore. This facility is the second-busiest in the world by terms of total tonnage, accounting for one-fifth of the world's shipping containers and one half of the annual supply of crude oil.
Här ser vi tankfartyg och oljetankers som står och väntar på infart till Singapores hamn. Platsen är den näst största i världen vad gäller totalt tonnage och den står för en femtedel av jordens containrar och hälften av den årliga tillförseln av råolja.
If you look closely at this overview, you'll see a lot of little specks. Those are actually cows at a feedlot in Summerfield, Texas, in the United States. So once cows reach a particular weight, roughly 300 kilograms, they are moved here and placed on a specialized diet. Over the next three to four months, the cows gain an additional 180 kilograms before they are shipped off to slaughter. You're also probably wondering about this glowing pool at the top there. That gets its color from a unique combination of manure, chemicals and a particular type of algae that grows in the stagnant water.
Om du tittar noga på denna översiktsbild ser du massor av små fläckar. De är faktiskt kor vid en utfodringsenhet i Summerfield, Texas, i USA. När korna uppnår en viss vikt, ca 300 kg, förs de hit och läggs på en specialdiet. Under de följande 3-4 månaderna ökar kons vikt med ca 180 kg innan de sedan förs till slakteriet. Du undrar kanske över den här lysande fläcken här uppe. Den får sin färg av en unik blandning av kospillning, kemikalier och en viss alg som växer i det stillastående vattnet.
This is the Mount Whaleback iron ore mine in the Pilbara region of Western Australia, a beautiful yet scary scar on the face of the Earth. Of the world's mined iron ore, 98 percent is used to make steel and is therefore a major component in the construction of buildings, automobiles or appliances such as your dishwasher or refrigerator.
Detta är Mount Whalebacks järnmalmsgruva i Pilbara-regionen i västra Australien; ett vackert men skrämmande ärr på jordens yta. Av all järnmalm på jorden går 98 % åt till att producera stål och är således en central komponent i byggen, bilar och hushållsmaskiner som diskmaskiner och kylskåp.
This is a solar concentrator in Seville, Spain. So this facility contains 2,650 mirrors which are arrayed in concentric circles around an 140-meter-tall tower at its center. At the top of the tower, there is a capsule of molten salt that gets heated by the beams of light reflected upwards from the mirrors below. From there, the salt circulates to a storage tank underground, where it produces steam, which spins turbines and generates enough electricity to power 70,000 homes and offsets 30,000 tons of carbon dioxide emissions every year.
Detta är en solkoncentrator i Sevilla i Spanien. Enheten består av 2 650 speglar som placerats i koncentriska cirklar kring ett 140 meter högt torn i mitten. På toppen av tornet finns en kapsel smält salt som värms upp av ljusstrålarna som reflekteras uppåt från speglarna nedanför. Därifrån cirkulerar saltet till en underjordisk förvaringstank där det producerar ånga som roterar turbiner och producerar tillräckligt med el för 70 000 hem och avger 30 000 ton koldioxidutsläpp årligen.
This overview shows deforestation in Santa Cruz, Bolivia immediately adjacent to untouched tracts of rainforest. Deforestation in the country has primarily been driven by the expansion of mechanized agriculture and cattle ranching, so as the country tries to meet the demand of its growing population and feed them, the sacrificial destruction of its rainforest has taken place to do so. It is estimated that the country lost 4.5 million acres of rainforest in one decade alone from 2000 until 2010.
Den här översiktsbilden visar skogsavverkning i Santa Cruz, Bolivia, intill ett område av oberörd regnskog. Avskogning i detta land har ökat främst på grund av utökningen av mekaniserat jordbruk och boskapsskötsel. Då landet försöker möta de krav en stigande befolkningsmängd ställer samt ge dem mat, har regnskogarna fått ge vika för att möjliggöra detta. Landet har förlorat uppskattningsvis 4,5 miljoner tunnland regnskog på 10 år mellan 2000 och 2010.
This is the Eixample district in Barcelona, Spain. So the overview perspective can be incredibly helpful to help us understand how cities function and how we can devise smarter solutions for urban planning, and this will become only more relevant as it is expected that 4.9 billion people will live in cities around the world by the year 2030. This area of Barcelona is characterized by its strict grid pattern, apartments with communal courtyards and these octagonal intersections which allow for more sunlight, better ventilation and additional parking at street level.
Det här är Eixample-området i Barcelona, Spanien. Översiktsperspektivet kan vara till stor hjälp för att vi ska förstå hur städer fungerar och hur vi kan ta fram bättre lösningar inom stadsplanering. Detta blir allt mer relevant då man uppskattar att 4,9 miljarder människor kommer att bo i städer senast 2030. Området i Barcelona karakteriseras av ett strikt rutsystem, lägenheter med gemensamma innergårdar och oktagonala korsningar som ger mera solljus, bättre ventilation och flera parkeringsplatser på gatan.
And here we see that grid pattern but under much different circumstances. This is the Dadaab Refugee Camp in northern Kenya, the largest such facility of its kind in the world. To cope with the influx of refugees who are fleeing Somalia, where there is famine and conflict, the UN has built this area gridded out at left called the LFO extension to house more and more refugees who are arriving and occupying these white dots, which are actually tents which will slowly fill up the area over time.
Och här ser vi samma rutsystem men i ett helt annat sammanhang. Detta är Dadaab-flyktinglägret i norra Kenya, det största av sitt slag i världen. För att klara av strömmen av flyktingar från Somalia, där hungersnöd och konflikt råder, har FN byggt området till vänster, den så kallade LFO-utvidgningen, för att rymma allt fler flyktingar som anländer och bosätter sig i dessa vita prickar som faktiskt är tält och som kommer att fylla upp området med tiden.
So if you have one of these overviews, you have a moment in time. If we have two overviews, however, we are able to tell stories about changes in time. I call that feature of the project "Juxtapose," and we'll share a few examples of it with you now.
Så om du har en av dessa översiktsbilder har du ett ögonblick. Men om vi har två översiktsbilder kan vi berätta historier om förändring i tiden. Jag kallar den här delen av projektet "Juxtapose" och jag ska visa några exempel för er nu.
So the tulip fields in Netherlands bloom every year in April. So we take an image captured in March a few weeks before and contrast it to one taken a few weeks later. We're able to watch the flowers bloom in this magnificent cascade of color. It is estimated that the Dutch produce 4.3 billion tulip bulbs every year.
Tulpanfälten i Holland blommar varje år i april. Vi tar en bild som tagits i mars ett par veckor innan och jämför den med en som tagits några veckor senare. Vi kan se blommorna blomma i ett böljande hav av färger. Holländarna producerar cirka 4,3 miljarder tulpanlökar årligen.
In 2015, two dams collapsed at an iron ore mine in southeastern Brazil, causing one of the worst environmental disasters in the history of the country. It is estimated that 62 million cubic meters of waste were released when the dams broke, destroying numerous villages in the process, including Bento Rodrigues, seen here before ... and after the flood. Ultimately, 19 people were killed in this disaster. Half a million people did not have access to clean drinking water for an extended period of time, and the waste soon entered into the Doce River, extended for 650 kilometers all the way into the sea, killing unknowable amounts of plant and animal life along the way.
År 2015 rasade två dammar vid en järnmalmsgruva i sydöstra Brasilien, vilket ledde till en av de värsta miljökatastroferna i landets historia. Uppskattningsvis 62 miljoner kubikmeter avfall läckte ut när dammarna rasade och flera byar förstördes, däribland Bento Rodrigues, som vi ser här före ... och efter översvämningen. Sammanlagt 19 personer omkom i katastrofen. En halv miljon människor var utan rent dricksvatten under lång tid och avfallet nådde fort Doce-floden, och rann i 650 kilometer, ändå ut i havet. Otaliga växter och djur fick sätta livet till på vägen.
And lastly, here is a story related to the crisis in Syria, a conflict which has claimed the lives of hundreds of thousands of people and displaced millions. So this patch of desert is seen in Mafraq, Jordan in 2011, the year the conflict started, and when we compare it to an image captured just this year in 2017, we see the construction of the Zaatari refugee camp.
Och till sist, de här bilderna visar krisen i Syrien, en konflikt som tagit livet av hundratusentals personer och förflyttat miljoner. Det här ökenområdet visar Mafraq, Jordanien, år 2011, året då konflikten började, och när vi jämför den med en bild som togs i år, 2017, ser vi bygget av Zataari-flyktinglägret.
So just as the astronauts of Apollo 8 watched the Earth rising above the lunar landscape for the first time, there is no way that you could have imagined what the places I just showed you look like from outer space. And while you may enjoy the aesthetics of an image, once you learn exactly what it is you're seeing, you may struggle with the fact that you still like it. And that's the tension I want to create with my work, because I believe it is that contemplation, that internal dialogue that will lead to greater interest in our planet and more awareness of what we're doing to it.
Precis som astronauterna i Apollo 8 såg jorden stiga över månlandskapet för första gången, kunde du aldrig ha föreställt dig hur de platser jag nyss visat dig ser ut, sedda från yttre rymden. Och fastän du kanske njuter av bildens estetik; har du kanske svårt att acceptera att du ändå gillar bilden, när du sedan får veta vad du ser på. Och det är den spänning jag vill lyfta fram i mitt arbete för jag tror att det är den eftertanken, den interna dialogen som leder oss till ett större intresse för vår planet och större insikt om vad vi gör med den.
I believe that viewing the Earth from the overview perspective is more important now than ever before. Through the incredible technology of these high-flying cameras, we can see, monitor and expose the unprecedented impact that we are having. And whether we are scientists or engineers or policymakers or investors or artists, if we can adopt a more expansive perspective, embrace the truth of what is going on and contemplate the long-term health of our planet, we will create a better and safer and smarter future for our one and only home.
Jag tror att det är viktigare än någonsin förut att vi ser på jorden uppifrån. Tack vare den fantastiska tekniken som finns i dessa högtflygande kameror kan vi se, följa med och avslöja den makalösa inverkan vi har på jorden. Och vare sig vi är vetenskapsmän eller ingenjörer eller beslutsfattare eller investerare eller konstnärer; om vi bara kan vidga vårt perspektiv och acceptera sanningen om det som håller på att ske, fundera över vår planets långsiktiga välmående, kommer vi att skapa en bättre, säkrare och smartare framtid för vårt enda hem.
Thank you.
Tack.
(Applause)
(Applåder)