It's Christmas Eve, 1968. The Apollo 8 spacecraft has successfully completed its first three orbits around the moon. Launched from Cape Canaveral three days before, this is the first time that humans have ever traveled beyond low Earth orbit. On the vessel's fourth pass, the Earth slowly comes into view and reveals itself above the Moon's horizon. Astronaut Bill Anders frantically asks his crewmates where their camera is, grabs the Hasselblad, points it towards the window, presses the shutter, and takes one of the most important photographs of all time: "Earthrise."
E Ajunul Crăciunului, anul 1968. Nava spaţială Apollo 8 a finalizat cu succes primele sale trei orbitări în jurul Lunii. A fost lansată din Cape Canaveral cu trei zile înainte, asta fiind prima dată când oamenii au călătorit dincolo de orbita joasă a Pământului. Odată cu a patra lansare a navei, putem să vedem Pământul cum ni se arată deasupra suprafeţei Lunii. Astronatutul Bill Anders, agitat, întreabă colegii unde e camera de filmat, apucă modelul Hasselblad, îl îndreaptă către geam, apasă pe buton şi face una dintre cele mai importante fotografii din toate timpurile: „Răsăritul Pământului”.
When the crew was safely home a few days later, they were asked about the mission. Anders famously replied, "We went to the moon, but we actually discovered Earth."
Când echipa a ajuns cu bine acasă după câteva zile, au fost întrebaţi despre misiune. Anders a oferit un răspuns memorabil: „Am mers pe Lună, dar de fapt am descoperit Pământul.”
What did he and his fellow crewmates feel in this incredible moment? In a study released just this past year, a team of researchers at the University of Pennsylvania examined the testimonies of hundreds of astronauts who had the opportunity to view the Earth from space. Their analysis uncovered three common feelings: first, a greater appreciation for Earth's beauty; second, an increased sense of connection to all other living beings; and third, an unexpected, often overwhelming sense of emotion. The researchers believe that seeing the Earth from a great distance provokes someone to develop new cognitive frameworks to understand what they are seeing. They believe these astronauts were forever changed by this new view, this new perspective, this new visual truth. This feeling is commonly referred to as the "overview effect."
Ce au simţit el şi colegii lui în acest moment incredibil? Într-un studiu publicat anul trecut, o echipă de cercetători de la Universitatea din Pennsylvania a analizat mărturiile a sute de astronauţi care au avut şansa să vadă Pământul din spaţiu. Studiile lor au dezvăluit trei sentimente comune: primul, o apreciere mai mare pentru frumuseţea Pământului; al doilea, un sentiment de conexiune cu restul fiinţelor vii; şi al treilea, un sentiment neaşteptat şi deseori copleşitor. Cercetătorii cred că atunci când privim Pământul de la mare distanţă, se dezvoltă un nou cadru cognitiv pentru a înţelege ce vedem. Ei cred că aceşti astronauţi s-au schimbat pentru totdeauna din cauza acestei noi privelişti, acestei noi perspective, acestui adevăr vizual nou. Acest sentiment e cunoscut de obicei ca „efectul vederii de ansamblu.”
Only 558 people have ever been to outer space. 558 people had the opportunity to gaze down in awe, to wonder at our planet floating in an infinite sea of darkness. But what if that number were bigger?
Numai 558 de oameni au fost în spaţiu. 558 de oameni au avut oportunitatea să privească cu admiraţie în jos, să fie uimiţi de planeta noastră care pluteşte într-o mare a întunericului. Cum ar fi dacă acest număr ar fi mai mare?
Three years ago, I set off on my own mission: to see if I could bring this feeling of overwhelming scale and beauty to many more people just by using one small computer in my small New York City apartment. It was then, in 2013, that I launched "Daily Overview." Every day, I have used satellite imagery to create one expansive overhead view of our planet. More than 1,000 of these images have been created thus far, and more than 600,000 people tune in for this daily dose of perspectives. I create the imagery by curating photos from the massive archive of a satellite company called Digital Globe. They operate a constellation of five satellites, each roughly the size of an ambulance, that is constantly taking pictures of the Earth as they orbit at 28,000 kilometers per hour.
Acum trei ani am dat startul propriei mele misiuni: am încercat să aduc acest sentiment inegalabil şi frumos mai multor oameni, folosindu-mă doar de un calculator mic în apartamenul meu modest din New York. În 2013, am iniţiat „Daily Overview.” În fiecare zi, am folosit imaginile din satelit pentru a crea o vedere extinsă şi aeriană a planetei noastre. Mai mult de 1.000 de imagini au fost folosite până acum, şi peste 600.000 de oameni primesc această doză zilnică de perspective. Am creat aceste imagini prin selectarea dintr-o arhivă masivă de pe satelitul companiei Digital Globe. Ei gestionează o constelaţie care deţine cinci sateliţi, fiecare aproape de dimensiunea unei ambulanţe, care fotografiază mereu Pământul în timp ce orbitează cu 28.000 de kilometri pe oră.
Now, what does this mean? Each of these satellites is equipped with a camera that has a focal length of 16 meters, so that's roughly 290 times greater than a DSLR camera equipped with a standard 55 millimeter lens. So if were able to attach one of their satellites to the roof of this theater in Oxford, we could take a picture of a football, clearly, on the pitch at the stadium in Amsterdam. That's 450 kilometers away. That's incredibly powerful technology. And I decided at the beginning of this project that I would use that incredible technology to focus on the places where humans have impacted the planet.
Ce înseamnă asta? Fiecare satelit este echipat cu o cameră foto cu o distanţă focală de 16 metri, adică aproape de 290 de ori mai mare faţă de echipamentul unei camere DSLR cu lentile de 55 mm. Dacă am putea ataşa unul dintre aceşti sateliţi de acoperişul acestui teatru din Oxford, am putea fotografia o minge de fotbal, în mod clar, ce se află pe terenul unui stadion din Amsterdam. Adică de la 450 de kilometri distanţă. E o tehnologie incredibil de puternică. La începutul acestui proiect am decis că voi folosi această tehnologie incredibilă pentru a mă concentra asupra locurilor în care oamenii își fac simțit impactul asupra planetei.
As a species, we dig and scrape the Earth for resources, we produce energy, we raise animals and cultivate crops for food, we build cities, we move around, we create waste. And in the process of doing all of these things, we shape landscapes and seascapes and cityscapes with increasing control and impunity. So with that in mind, I would like to share a few of my overviews with you now.
Ca specie, săpăm şi adunăm resurse, producem energie creştem animale şi cultivăm recolte pentru hrană, construim oraşe, ne mutăm, creăm deşeuri. În tot acest proces, modificăm forma peisajelor din jur, a celor marine şi a peisajelor urbane, printr-un control și o impunitate tot mai mare. Având asta în vedere, aş vrea să împărtăşesc cu voi nişte imagini de ansamblu.
Here we see cargo ships and oil tankers waiting outside the entry to the port of Singapore. This facility is the second-busiest in the world by terms of total tonnage, accounting for one-fifth of the world's shipping containers and one half of the annual supply of crude oil.
Aici putem vedea nave de transport şi petroliere aşteptând la portul Singapore. Conform tonajului, această facilitate e a doua cea mai aglomerată din lume, reprezentând o cincime din containerele din întreaga lume şi jumătate din aprovizionarea anuală de ţiţei.
If you look closely at this overview, you'll see a lot of little specks. Those are actually cows at a feedlot in Summerfield, Texas, in the United States. So once cows reach a particular weight, roughly 300 kilograms, they are moved here and placed on a specialized diet. Over the next three to four months, the cows gain an additional 180 kilograms before they are shipped off to slaughter. You're also probably wondering about this glowing pool at the top there. That gets its color from a unique combination of manure, chemicals and a particular type of algae that grows in the stagnant water.
Dacă vă uitaţi bine la această imagine, veţi vedea particule mici. Acelea sunt vacile dintr-o fermă din Summerfield, Texas, în Statele Unite. Odată ce vacile au o anumită greutate, aproximativ 300 de kilograme, sunt mutate aici şi au o dietă specială. În următoarele 3-4 luni, vacile iau în greutate 180 de kilograme înainte să fie trimise spre măcelărie. Probabil vă întrebaţi ce e această porțiune incandescentă de sus. Culoarea provine dintr-o combinaţie unică de îngrăşământ, chimicale şi un anume tip de alge care cresc în apa stătută.
This is the Mount Whaleback iron ore mine in the Pilbara region of Western Australia, a beautiful yet scary scar on the face of the Earth. Of the world's mined iron ore, 98 percent is used to make steel and is therefore a major component in the construction of buildings, automobiles or appliances such as your dishwasher or refrigerator.
Aceasta este mina de fier Mount Whaleback în regiunea Pilbara în partea de vest a Australiei, o cicatrice frumoasă, dar înfricoşătoare pe suprafaţa Pământului. Din totalul minereurilor de fier la nivel mondial, 98% este folosit pentru a produce oţel, acesta fiind o componentă majoră în construirea locuinţelor, a automobilelor, a aparatelor precum maşina de spălat vase sau frigiderul.
This is a solar concentrator in Seville, Spain. So this facility contains 2,650 mirrors which are arrayed in concentric circles around an 140-meter-tall tower at its center. At the top of the tower, there is a capsule of molten salt that gets heated by the beams of light reflected upwards from the mirrors below. From there, the salt circulates to a storage tank underground, where it produces steam, which spins turbines and generates enough electricity to power 70,000 homes and offsets 30,000 tons of carbon dioxide emissions every year.
Acesta e o centrală solară din Seville, Spania. Această facilitate conţine 2.650 de oglinzi aranjate în cercuri concetrice în jurul unui turn de 140 de metri ce e în centru. În vârful turnului e o capsulă de sare topită ce e încălzită de razele de lumină reflectate în sus de oglinzile de dedesubt. De acolo, sarea curge către un rezervor subteran de stocare, unde produce aburi, care învârt turbinele şi generează suficientă energie pentru 70.000 de locuinţe şi reduce anual cantitatea de dioxid carbon emisă cu 30.000 de tone.
This overview shows deforestation in Santa Cruz, Bolivia immediately adjacent to untouched tracts of rainforest. Deforestation in the country has primarily been driven by the expansion of mechanized agriculture and cattle ranching, so as the country tries to meet the demand of its growing population and feed them, the sacrificial destruction of its rainforest has taken place to do so. It is estimated that the country lost 4.5 million acres of rainforest in one decade alone from 2000 until 2010.
Această imagine de ansamblu ilustrează defrişarea din Santa Cruz, Bolivia, din imediata apropiere de zonele neatinse de pădure tropicală. Defrişarea din ţară a fost determinată în primul rând de expansiunea agriculturii mecanizate şi creşterea bovinelor, declanşată de nevoia de a asigura nevoile unei populaţii în creştere şi hrănirea ei, motiv pentru care a avut loc această distrugere a pădurilor tropicale. Aproximativ 1,8 milioane de hectare de pădure tropicală au fost distruşi numai într-un deceniu, începând cu anul 2000 până în anul 2010.
This is the Eixample district in Barcelona, Spain. So the overview perspective can be incredibly helpful to help us understand how cities function and how we can devise smarter solutions for urban planning, and this will become only more relevant as it is expected that 4.9 billion people will live in cities around the world by the year 2030. This area of Barcelona is characterized by its strict grid pattern, apartments with communal courtyards and these octagonal intersections which allow for more sunlight, better ventilation and additional parking at street level.
Acesta este districtul Eixample din Barcelona, Spania. Vederea de ansamblu poate să fie de mare folos, fiindcă ne ajută să vedem cum funcţionează oraşele şi să elaborăm soluţii mai bune pentru planificarea urbană. şi asta va deveni mai relevant întrucât 4,9 miliarde de oameni vor locui în oraşe până în anul 2030. Această zonă a oraşului Barcelona are un model strict de tip rețea, apartamente cu grădini comune şi intersecţii octogonale care permit o iluminare naturală și o ventilaţie mai bune şi în plus, parcare la nivelul străzii.
And here we see that grid pattern but under much different circumstances. This is the Dadaab Refugee Camp in northern Kenya, the largest such facility of its kind in the world. To cope with the influx of refugees who are fleeing Somalia, where there is famine and conflict, the UN has built this area gridded out at left called the LFO extension to house more and more refugees who are arriving and occupying these white dots, which are actually tents which will slowly fill up the area over time.
Aici vedem tot modelul de reţea, dar în circumstanţe total diferite. Asta e tabăra de refugiaţi Dadaab din nordul Kenyei, cea mai mare facilitate de acest tip din întreaga lume. Pentru a face faţă fluxului de refugiaţi care fug din Somalia, unde există foamete şi conflict, Naţiunile Unite au construit această zonă numită extensia LFO pentru a găzdui cât mai mulţi refugiaţi care sosesc şi ocupă aceste puncte albe, care sunt, de fapt, corturi şi care, cu timpul, vor împânzi întreaga zonă.
So if you have one of these overviews, you have a moment in time. If we have two overviews, however, we are able to tell stories about changes in time. I call that feature of the project "Juxtapose," and we'll share a few examples of it with you now.
Dacă vedeţi aceste imagini de ansamblu, veţi avea o experienţă unică. Dacă avem două imagini de ansamblu, suntem capabili să spunem ce schimbări au avut loc. Această opțiune a proiectului se numește „Juxtapunere,” şi vă voi arăta câteva exemple acum.
So the tulip fields in Netherlands bloom every year in April. So we take an image captured in March a few weeks before and contrast it to one taken a few weeks later. We're able to watch the flowers bloom in this magnificent cascade of color. It is estimated that the Dutch produce 4.3 billion tulip bulbs every year.
Câmpurile de lalele din Olanda înfloresc în fiecare an în aprilie. Comparăm o imagine din martie, cu câteva săptămâni mai înainte, cu una cu câteva săptămâni mai târziu. Putem observa cum înfloresc florile în această cascadă incredibilă de culori. Olanda produce aproximativ 4,3 miliarde de bulbi de lalele în fiecare an.
In 2015, two dams collapsed at an iron ore mine in southeastern Brazil, causing one of the worst environmental disasters in the history of the country. It is estimated that 62 million cubic meters of waste were released when the dams broke, destroying numerous villages in the process, including Bento Rodrigues, seen here before ... and after the flood. Ultimately, 19 people were killed in this disaster. Half a million people did not have access to clean drinking water for an extended period of time, and the waste soon entered into the Doce River, extended for 650 kilometers all the way into the sea, killing unknowable amounts of plant and animal life along the way.
În 2015, două baraje au cedat, iar o mină de fier din sud-estul Braziliei, a cauzat unul dintre cele mai mari dezastre ecologice din istoria ţării. Aproximativ 62 de milioane de metri cubi de deşeuri au fost eliberate când barajele au cedat şi au distrus multe sate din aval, inclusiv Bentro Rodrigues, care se putea observa aici înainte... şi după inundaţie. 19 persoane au murit în acest dezastru. 500.000 de mii de oameni nu au avut acces la apă potabilă curată pentru o perioadă lungă, iar deşeurile au ajuns în râul Doce, s-au întins pe o suprafață de 650 de kilometri şi au ajuns în mare, distrugerile de vegetaţie şi faună din calea sa fiind inestimabile.
And lastly, here is a story related to the crisis in Syria, a conflict which has claimed the lives of hundreds of thousands of people and displaced millions. So this patch of desert is seen in Mafraq, Jordan in 2011, the year the conflict started, and when we compare it to an image captured just this year in 2017, we see the construction of the Zaatari refugee camp.
Şi în cele din urmă, o poveste legată de criza din Siria, un conflict care a distrus vieţile a sute de mii de oameni şi a strămutat milioane. Aici vedem o bucată de deşert din Mafraq, Iordania în 2011, anul în care a început conflictul, şi când o comparăm cu o imagine din anul 2017, vedem construcţia taberei de refugiaţi Zaatari.
So just as the astronauts of Apollo 8 watched the Earth rising above the lunar landscape for the first time, there is no way that you could have imagined what the places I just showed you look like from outer space. And while you may enjoy the aesthetics of an image, once you learn exactly what it is you're seeing, you may struggle with the fact that you still like it. And that's the tension I want to create with my work, because I believe it is that contemplation, that internal dialogue that will lead to greater interest in our planet and more awareness of what we're doing to it.
Precum astronauţii de pe Apollo 8, au văzut Pământul ridicându-se deasupra peisajului selenar pentru prima dată, probabil nu puteaţi să vă imaginaţi cum arată aceste locuri din spaţiu. În timp ce vă bucuraţi de estetica unei imagini, odată ce aflați ce vedeţi de fapt, s-ar putea să vi se pară ciudat faptul că încă vă mai place imaginea. Asta e tensiunea pe care vreau s-o creez în lucrarea mea, deoarece cred că această contemplare, acest dialog intern ne va face mai interesaţi de planeta noastră şi mai conştienţi de ce-i facem.
I believe that viewing the Earth from the overview perspective is more important now than ever before. Through the incredible technology of these high-flying cameras, we can see, monitor and expose the unprecedented impact that we are having. And whether we are scientists or engineers or policymakers or investors or artists, if we can adopt a more expansive perspective, embrace the truth of what is going on and contemplate the long-term health of our planet, we will create a better and safer and smarter future for our one and only home.
Cred că a vedea Pământul de la mare depărtare e mai important acum decât a fost vreodată. Datorită tehnologiei incredibile a acestor sateliți de la mare altitudine, putem vedea, monitoriza şi expune impactul fără precedent pe care îl avem. Indiferent dacă suntem oameni de ştiinţă, ingineri sau legislatori, investitori sau artişti, dacă am putea avea o perspectivă mai largă, dacă am accepta adevărul despre ceea ce se întâmplă şi dacă ne-am gândi la sănătatea pe termen lung a planetei, vom crea un viitor mai bun, mai sigur şi mai ingenios pentru singurul nostru cămin.
Thank you.
Vă mulţumesc!
(Applause)
(Aplauze)