It's Christmas Eve, 1968. The Apollo 8 spacecraft has successfully completed its first three orbits around the moon. Launched from Cape Canaveral three days before, this is the first time that humans have ever traveled beyond low Earth orbit. On the vessel's fourth pass, the Earth slowly comes into view and reveals itself above the Moon's horizon. Astronaut Bill Anders frantically asks his crewmates where their camera is, grabs the Hasselblad, points it towards the window, presses the shutter, and takes one of the most important photographs of all time: "Earthrise."
Het is kerstavond 1968. Het ruimteschip Apollo 8 heeft met succes de eerste drie banen om de maan gemaakt. Het is drie dagen na de lancering vanaf Cape Canaveral, en voor de eerste keer heeft de mens zich tot buiten een lage baan om de aarde begeven. Tijdens de vierde rondgang om de maan komt de aarde langzaam in zicht en laat zich zien boven de horizon van de maan. Astronaut Bill Anders vraagt snel aan z'n collega's waar de camera is, hij grijpt de Hasselblad, richt hem op het raam, drukt op de sluiterknop, en maakt een van de belangrijkste foto's die er ooit zijn gemaakt: 'Earthrise'.
When the crew was safely home a few days later, they were asked about the mission. Anders famously replied, "We went to the moon, but we actually discovered Earth."
Toen de bemanning een paar dagen later weer veilig thuis was, kregen ze vragen over de missie. Het beroemde antwoord van Anders was: "We gingen naar de maan, maar in feite hebben we de aarde ontdekt."
What did he and his fellow crewmates feel in this incredible moment? In a study released just this past year, a team of researchers at the University of Pennsylvania examined the testimonies of hundreds of astronauts who had the opportunity to view the Earth from space. Their analysis uncovered three common feelings: first, a greater appreciation for Earth's beauty; second, an increased sense of connection to all other living beings; and third, an unexpected, often overwhelming sense of emotion. The researchers believe that seeing the Earth from a great distance provokes someone to develop new cognitive frameworks to understand what they are seeing. They believe these astronauts were forever changed by this new view, this new perspective, this new visual truth. This feeling is commonly referred to as the "overview effect."
Wat voelden hij en z'n bemanningsleden op dit ongelooflijke moment? In een onderzoek dat vorig jaar is gepubliceerd, heeft een onderzoeksteam van de University of Pennsylvania de getuigenissen onderzocht van honderden astronauten die de aarde vanuit de ruimte hebben kunnen aanschouwen. De analyse bracht drie gemeenschappelijke gevoelens aan het licht: ten eerste, een grotere waardering voor de schoonheid van de aarde; ten tweede, een groter gevoel van verbondenheid met alles wat leeft; en ten derde, een onverwacht en vaak overweldigend gevoel van emotie. De onderzoekers geloven dat het zien van de aarde vanaf grote afstand ervoor zorgt dat iemand nieuwe cognitieve kaders ontwikkelt om te begrijpen wat men ziet. Ze geloven dat deze astronauten voor altijd zijn veranderd door dit nieuwe inzicht, dit nieuwe perspectief, deze nieuwe visuele waarheid. Dit gevoel wordt inmiddels omschreven als het 'overview effect'.
Only 558 people have ever been to outer space. 558 people had the opportunity to gaze down in awe, to wonder at our planet floating in an infinite sea of darkness. But what if that number were bigger?
Slechts 558 mensen zijn ooit in de ruimte geweest. 558 mensen hadden de mogelijkheid om met ontzag en verwondering te kijken naar onze aarde die rondzweeft in een oneindige zee van duisternis. Maar wat als veel meer mensen dat zouden kunnen doen?
Three years ago, I set off on my own mission: to see if I could bring this feeling of overwhelming scale and beauty to many more people just by using one small computer in my small New York City apartment. It was then, in 2013, that I launched "Daily Overview." Every day, I have used satellite imagery to create one expansive overhead view of our planet. More than 1,000 of these images have been created thus far, and more than 600,000 people tune in for this daily dose of perspectives. I create the imagery by curating photos from the massive archive of a satellite company called Digital Globe. They operate a constellation of five satellites, each roughly the size of an ambulance, that is constantly taking pictures of the Earth as they orbit at 28,000 kilometers per hour.
Drie jaar geleden ben ik mijn eigen missie gestart. Ik wilde zien of ik dat gevoel van overweldigende omvang en schoonheid kon overbrengen op veel meer mensen met gebruik van slechts een computer in m'n kleine appartement in New York. Ik ben toen, in 2013, gestart met 'Daily Overview'. Iedere dag heb ik middels satellietbeelden één weids bovenaanzicht gemaakt van onze planeet. Inmiddels zijn er meer dan 1000 van dit soort beelden gecreëerd en ruim 600.000 mensen bezoeken de website voor hun dagelijkse dosis perspectieven. Ik stel het beeldmateriaal samen uit foto's uit het enorme archief van een satellietbedrijf, Digital Globe. Zij besturen een constellatie van vijf satellieten, ieder ongeveer zo groot als een ambulance, die continu foto's maken van de aarde terwijl ze met 28.000 kilometer per uur rond de aarde vliegen.
Now, what does this mean? Each of these satellites is equipped with a camera that has a focal length of 16 meters, so that's roughly 290 times greater than a DSLR camera equipped with a standard 55 millimeter lens. So if were able to attach one of their satellites to the roof of this theater in Oxford, we could take a picture of a football, clearly, on the pitch at the stadium in Amsterdam. That's 450 kilometers away. That's incredibly powerful technology. And I decided at the beginning of this project that I would use that incredible technology to focus on the places where humans have impacted the planet.
Wat betekent dit nu? Elke sateliet bevat een camera met een brandpuntsafstand van 16 meter, dus dat is zo'n 290 keer groter dan een DSLR camera met een standaard 55 millimeter lens. Ter illustratie: als we een van die satellieten op het dak van deze zaal in Oxford zouden plaatsen dan zouden we een scherpe foto kunnen maken van een voetbal die op het veld ligt van het stadion in Amsterdam. Dat is een afstand van 450 kilometer. Dat is ongelooflijk krachtige technologie. Ik heb aan het begin van dit project besloten dat ik die fenomenale technologie zou gebruiken om de focussen op die plaatsen waar de mens een stempel drukt op de planeet.
As a species, we dig and scrape the Earth for resources, we produce energy, we raise animals and cultivate crops for food, we build cities, we move around, we create waste. And in the process of doing all of these things, we shape landscapes and seascapes and cityscapes with increasing control and impunity. So with that in mind, I would like to share a few of my overviews with you now.
Onze soort, de mens, wroet in de aarde op zoek naar grondstoffen, we produceren energie, we houden dieren en verbouwen gewassen voor voedsel, we bouwen steden, reizen rond en produceren afval. En terwijl we al deze dingen doen, vormen we landschappen, zeelandschappen en stadslandschappen met een groeiende mate van controle en straffeloosheid. Met dat in het achterhoofd wil ik graag een aantal van m'n beelden met jullie delen.
Here we see cargo ships and oil tankers waiting outside the entry to the port of Singapore. This facility is the second-busiest in the world by terms of total tonnage, accounting for one-fifth of the world's shipping containers and one half of the annual supply of crude oil.
Hier zien we vrachtschepen en olietankers die voor de ingang van de haven van Singapore liggen te wachten. Deze haven is wat betreft tonnage de tweede grootste ter wereld, verantwoordelijk voor een vijfde van alle containerschepen in de wereld en de helft van de jaarlijkse voorraad aan ruwe aardolie.
If you look closely at this overview, you'll see a lot of little specks. Those are actually cows at a feedlot in Summerfield, Texas, in the United States. So once cows reach a particular weight, roughly 300 kilograms, they are moved here and placed on a specialized diet. Over the next three to four months, the cows gain an additional 180 kilograms before they are shipped off to slaughter. You're also probably wondering about this glowing pool at the top there. That gets its color from a unique combination of manure, chemicals and a particular type of algae that grows in the stagnant water.
Als je goed kijkt naar deze overview dan zie je heel veel kleine stipjes. Dat zijn koeien op een vetweiderij in Summerfield, Texas, in de Verenigde Staten. Wanneer een koe een streefgewicht bereikt, min of meer 300 kilo, dan worden ze hierheen gebracht en op een speciaal dieet gezet. In de volgende drie of vier maanden wordt de koe nog 180 kilo zwaarder voordat ze naar de slachterij gaan. Je vraagt vast ook af wat deze oplichtende poel hierboven is. Deze krijgt z'n kleur door een unieke combinatie van mest en chemicaliën en een bepaald soort alg die in het stilstaande water groeit.
This is the Mount Whaleback iron ore mine in the Pilbara region of Western Australia, a beautiful yet scary scar on the face of the Earth. Of the world's mined iron ore, 98 percent is used to make steel and is therefore a major component in the construction of buildings, automobiles or appliances such as your dishwasher or refrigerator.
Dit is de Mount Whaleback ijzererstmijn in het Pilbara gebied in West-Australië. Een mooi maar griezelig litteken op het aardoppervlak. Van alle gewonnen ijzererts in de wereld wordt 98 procent gebruikt om staal te maken en het is dus een belangrijk onderdeel in de constructie van gebouwen, auto's of apparaten zoals je eigen vaatwasser of koelkast.
This is a solar concentrator in Seville, Spain. So this facility contains 2,650 mirrors which are arrayed in concentric circles around an 140-meter-tall tower at its center. At the top of the tower, there is a capsule of molten salt that gets heated by the beams of light reflected upwards from the mirrors below. From there, the salt circulates to a storage tank underground, where it produces steam, which spins turbines and generates enough electricity to power 70,000 homes and offsets 30,000 tons of carbon dioxide emissions every year.
Dit is een zonneconcentrator in Sevilla, Spanje. Deze faciliteit bevat 2.650 spiegels die in concentrensische cirkels zijn opgesteld rond een 140 meter hoge toren. Bovenin deze toren is een capsule met gesmolten zout dat verhit wordt door de omhoog gereflecteerde lichtstralen vanuit de spiegels beneden. Vanuit hier circuleert het zout naar een ondergrondse opslagtank waar het stoom produceert die turbines aandrijft en genoeg energie genereert om 70.000 huizen van stroom te voorzien en 30.000 ton aan CO2 uitstoot per jaar compenseert.
This overview shows deforestation in Santa Cruz, Bolivia immediately adjacent to untouched tracts of rainforest. Deforestation in the country has primarily been driven by the expansion of mechanized agriculture and cattle ranching, so as the country tries to meet the demand of its growing population and feed them, the sacrificial destruction of its rainforest has taken place to do so. It is estimated that the country lost 4.5 million acres of rainforest in one decade alone from 2000 until 2010.
Dit beeld laat ontbossing zien in Santa Cruz, Bolivië, vlak naast de nog onaangetaste stukken regenwoud. De voornaamste oorzaak van ontbossing in dit land is de uitbreiding van gemechaniseerde landbouw en veehouderijen. Terwijl het land probeert de groeiende bevolking tevreden te stellen en deze te voeden, is de verwoestende opoffering van de regenwouden hiervan het resultaat. Naar schatting heeft het land ruim 18.000 vierkante kilometer aan woud verloren in slechts tien jaar tijd, van 2000 tot 2010.
This is the Eixample district in Barcelona, Spain. So the overview perspective can be incredibly helpful to help us understand how cities function and how we can devise smarter solutions for urban planning, and this will become only more relevant as it is expected that 4.9 billion people will live in cities around the world by the year 2030. This area of Barcelona is characterized by its strict grid pattern, apartments with communal courtyards and these octagonal intersections which allow for more sunlight, better ventilation and additional parking at street level.
Hier zie je de wijk Eixample in Barcelona, Spanje. Het overview-perspectief kan ons enorm goed helpen om te begrijpen hoe steden functioneren en hoe we slimmere stedenbouwkundige oplossingen kunnen bedenken. Dit zal alleen maar relevanter worden, gezien de verwachting dat in 2030 4,9 miljard mensen in steden zullen wonen. Deze wijk in Barcelona wordt gekenmerkt door het vaste rasterpatroon, huizenblokken rond een binnenplaats en deze achthoekige kruispunten die zorgen voor meer zonlicht, betere ventilatie, en extra parkeerruimte op straatniveau.
And here we see that grid pattern but under much different circumstances. This is the Dadaab Refugee Camp in northern Kenya, the largest such facility of its kind in the world. To cope with the influx of refugees who are fleeing Somalia, where there is famine and conflict, the UN has built this area gridded out at left called the LFO extension to house more and more refugees who are arriving and occupying these white dots, which are actually tents which will slowly fill up the area over time.
Hier zien we datzelfde rasterpatroon, maar in een heel andere situatie. Dit is het Dadaab vluchtelingenkamp in het noorden van Kenia, het grootste van dit soort kampen in de wereld. Om de toestroom aan te kunnen van vluchtelingen uit Somalië, waar hongersnood en conflicten heersen, heeft de VN dit gerasterde gebied hier links gebouwd, de LFO uitbreiding, om het toenemende aantal vluchtelingen te huisvesten in deze witte stipjes, wat in feite tenten zijn die langzaam maar zeker het gebied zullen opvullen.
So if you have one of these overviews, you have a moment in time. If we have two overviews, however, we are able to tell stories about changes in time. I call that feature of the project "Juxtapose," and we'll share a few examples of it with you now.
Kortom, als je een van deze overzichtsbeelden hebt dan heb je een momentopname. Maar met twee overzichtsbeelden kunnen we een verhaal vertellen over veranderingen in de tijd. Dat onderdeel van het project noem ik 'Juxtapose' en ik zal wat voorbeelden laten zien.
So the tulip fields in Netherlands bloom every year in April. So we take an image captured in March a few weeks before and contrast it to one taken a few weeks later. We're able to watch the flowers bloom in this magnificent cascade of color. It is estimated that the Dutch produce 4.3 billion tulip bulbs every year.
De tulpenvelden in Nederland staan elk jaar in april in bloei. We nemen dus een beeld van een paar weken eerder, in maart, en schuiven het over een beeld van een paar weken later. We zien de bloemen in bloei komen in deze prachtige waterval aan kleuren. Naar schatting produceren de Nederlanders 4,3 miljard tulpenbollen per jaar.
In 2015, two dams collapsed at an iron ore mine in southeastern Brazil, causing one of the worst environmental disasters in the history of the country. It is estimated that 62 million cubic meters of waste were released when the dams broke, destroying numerous villages in the process, including Bento Rodrigues, seen here before ... and after the flood. Ultimately, 19 people were killed in this disaster. Half a million people did not have access to clean drinking water for an extended period of time, and the waste soon entered into the Doce River, extended for 650 kilometers all the way into the sea, killing unknowable amounts of plant and animal life along the way.
In 2015 stortten twee dammen in bij een ijzererts mijn in het zuidoosten van Brazilië, wat de een van de grootste natuurrampen veroorzaakte in de geschiedenis van het land. Naar schatting 62 miljoen kubieke meters aan afval kwamen vrij toen de dammen braken. Daarbij zijn vele dorpen weggevaagd, zoals ook Bento Rodrigues, dat je hier voor de overstroming ziet en vervolgens erna. Uiteindelijk zijn 19 mensen omgekomen bij deze ramp. Een half miljoen mensen zaten lange tijd zonder schoon drinkwater en het afval belandde al snel in de rivier de Doce, waarna het 650 kilometer verderop in zee terecht kwam en waarbij onderweg onnoemelijk veel planten en dieren gedood werden.
And lastly, here is a story related to the crisis in Syria, a conflict which has claimed the lives of hundreds of thousands of people and displaced millions. So this patch of desert is seen in Mafraq, Jordan in 2011, the year the conflict started, and when we compare it to an image captured just this year in 2017, we see the construction of the Zaatari refugee camp.
En als laatste een verhaal met betrekking tot de crisis in Syrië, een conflict dat het leven kostte van honderdduizenden mensen en miljoenen ontheemd heeft. Dit deel van de woestijn is in Mafrac, Jordanië, in 2011, het jaar dat het conflict begon. Als we dat vergelijken met een beeld dat dit jaar gemaakt is, in 2017, dan zien we de aanleg van het Zaatari vluchtenlingenkamp.
So just as the astronauts of Apollo 8 watched the Earth rising above the lunar landscape for the first time, there is no way that you could have imagined what the places I just showed you look like from outer space. And while you may enjoy the aesthetics of an image, once you learn exactly what it is you're seeing, you may struggle with the fact that you still like it. And that's the tension I want to create with my work, because I believe it is that contemplation, that internal dialogue that will lead to greater interest in our planet and more awareness of what we're doing to it.
Dus net zoals de astronauten van de Apollo 8 voor het eerst de aarde zagen opkomen boven het maanlandschap, hadden we ons nooit kunnen voorstellen hoe de plaatsen die ik net heb getoond eruitzien vanuit de ruimte. En hoewel je kan genieten van de esthetiek van zo'n beeld, zal je door het begrijpen van wat je werkelijk ziet je misschien ongemakkelijk voelen dat je het toch mooi vindt. Dat is de spanning die ik wil creëren in mijn werk, want ik geloof dat deze bezinning, die innerlijke dialoog, zal leiden naar meer aandacht voor onze planeet en een groter bewustzijn over wat haar aandoen.
I believe that viewing the Earth from the overview perspective is more important now than ever before. Through the incredible technology of these high-flying cameras, we can see, monitor and expose the unprecedented impact that we are having. And whether we are scientists or engineers or policymakers or investors or artists, if we can adopt a more expansive perspective, embrace the truth of what is going on and contemplate the long-term health of our planet, we will create a better and safer and smarter future for our one and only home.
Ik geloof dat kijken naar de aarde vanuit het overview-perspectief nu belangrijker is dan ooit. Dankzij de ongelooflijke technologie van deze hoog vliegende camera's kunnen we zien, monitoren en naar buiten brengen wat de ongekende impact van onze acties is. En of we nu wetenschappers zijn, techneuten of beleidsmakers, investeerders of kunstenaars, als we een veel breder perspectief kunnen aannemen, de waarheid kunnen omarmen van wat er plaatsvindt en gaan nadenken over de gezondheid van onze planeet op de lange termijn, dan maken we een betere, veiliger en slimmere toekomst voor het enige echte thuis dat we hebben.
Thank you.
Dank jullie wel.
(Applause)
(Applaus)