It's Christmas Eve, 1968. The Apollo 8 spacecraft has successfully completed its first three orbits around the moon. Launched from Cape Canaveral three days before, this is the first time that humans have ever traveled beyond low Earth orbit. On the vessel's fourth pass, the Earth slowly comes into view and reveals itself above the Moon's horizon. Astronaut Bill Anders frantically asks his crewmates where their camera is, grabs the Hasselblad, points it towards the window, presses the shutter, and takes one of the most important photographs of all time: "Earthrise."
Szenteste, 1968. Az Apollo–8 űrhajó már háromszor sikeresen megkerülte a Holdat. Három nappal korábban lőtték ki Cape Canaveralról, ez az első alkalom, hogy ember elhagyta az alacsony Föld körüli pályát. A negyedik elhaladás során lassan a látótérbe kúszik a Föld, felfedve magát a Hold horizontja fölött. Bill Anders űrhajós lázasan kérdi társait, hol van a fényképezőgépük, megragadja a Hasselbladot, az ablak felé fordítja, lenyomja az exponáló gombot, és elkészíti minden idők legfontosabb képét: a "Földkelté"-t.
When the crew was safely home a few days later, they were asked about the mission. Anders famously replied, "We went to the moon, but we actually discovered Earth."
Miután pár napra rá a legénység biztonságosan hazatért, a küldetésükről faggatták őket. Anders híres válasza így szólt: "...a Hold felfedezésére indultunk, ám végül a Földet fedeztük fel."
What did he and his fellow crewmates feel in this incredible moment? In a study released just this past year, a team of researchers at the University of Pennsylvania examined the testimonies of hundreds of astronauts who had the opportunity to view the Earth from space. Their analysis uncovered three common feelings: first, a greater appreciation for Earth's beauty; second, an increased sense of connection to all other living beings; and third, an unexpected, often overwhelming sense of emotion. The researchers believe that seeing the Earth from a great distance provokes someone to develop new cognitive frameworks to understand what they are seeing. They believe these astronauts were forever changed by this new view, this new perspective, this new visual truth. This feeling is commonly referred to as the "overview effect."
Vajon mit érezhetett társaival e hihetetlen pillanatban? Egy tavaly megjelent tanulmányban csapatnyi tudós nézte át űrhajósok százainak beszámolóját, olyanokét, akik az űrből szemrevételezhették a Földet. Elemzésük három érzést tárt fel. Először is: felértékelődik a Föld szépsége; másodszor: erősödik a más élőlényekhez való kapcsolódás érzése; harmadszor: váratlan és gyakran túláradó érzelmek. A tudósok úgy vélik, a Föld nagy távolságból való szemlélése arra készteti a nézőt, hogy új értelmezési keretet alkosson annak megértésére, amit lát. A tudósok szerint az űrhajósokat örökre megváltoztatja ez az új látvány, új nézőpont, ez az újfajta vizuális igazság. Az érzésre általában "távlati hatás" elnevezéssel utalnak.
Only 558 people have ever been to outer space. 558 people had the opportunity to gaze down in awe, to wonder at our planet floating in an infinite sea of darkness. But what if that number were bigger?
Csupán 558 ember járt valaha is a világűrben. 558 embernek nyílt lehetősége, hogy áhítattal lenézzen, rácsodálkozzon bolygónkra, amely a sötétség végtelen tengerén lebeg. Mi lenne, ha a szám nagyobb lenne?
Three years ago, I set off on my own mission: to see if I could bring this feeling of overwhelming scale and beauty to many more people just by using one small computer in my small New York City apartment. It was then, in 2013, that I launched "Daily Overview." Every day, I have used satellite imagery to create one expansive overhead view of our planet. More than 1,000 of these images have been created thus far, and more than 600,000 people tune in for this daily dose of perspectives. I create the imagery by curating photos from the massive archive of a satellite company called Digital Globe. They operate a constellation of five satellites, each roughly the size of an ambulance, that is constantly taking pictures of the Earth as they orbit at 28,000 kilometers per hour.
Három évvel ezelőtt saját küldetésbe kezdtem: tudni akartam, hogy kis New York-i lakásomból, egy kis számítógép segítségével, meg tudnám-e másokkal is osztani ezt a felkavaró és gyönyörű érzést. 2013-ban indítottam útjára a "Daily Overview"-t. Műholdas képek segítségével minden nap elkészítettem bolygónk felülnézeti, nagy kiterjesztésű képét. Ezernél is több ilyen kép készült eddig, és több mint 600 000 ember lép be naponta, hogy megkapja e látványból a napi adagját. A képalkotáshoz a Digital Globe nevű műholdas cég óriási adatbázisából gyűjtök képeket. Öt műhold konstellációját működtetik, amelyek mérete egyenként megfelel egy mentőautónak, és amelyek folyamatosan fotókat készítenek a Földről, miközben 28 000 km/órás sebességgel száguldanak körülötte.
Now, what does this mean? Each of these satellites is equipped with a camera that has a focal length of 16 meters, so that's roughly 290 times greater than a DSLR camera equipped with a standard 55 millimeter lens. So if were able to attach one of their satellites to the roof of this theater in Oxford, we could take a picture of a football, clearly, on the pitch at the stadium in Amsterdam. That's 450 kilometers away. That's incredibly powerful technology. And I decided at the beginning of this project that I would use that incredible technology to focus on the places where humans have impacted the planet.
Hogy ez mit jelent pontosan? A műholdak mindegyikét kamerával látták el, amelyek fókusztávolsága 16 méter, ami nagyjából 290-szer nagyobb, mint egy sztenderd, 55 mm-es lencséjű tükörreflexes gépé. Ha egy ilyen műholdat felszerelhetnénk az oxfordi színház tetejére, tiszta képet készíthetnénk egy focilabdáról az amszterdami stadionban. Ez 450 km-es távolságot jelent. Hihetetlen hatékony technológiáról van szó. A projekt elején úgy döntöttem, ezt a hihetetlen technológiát arra használom, hogy felfedjem azon helyeket, ahol az ember nyomott hagyott a bolygón.
As a species, we dig and scrape the Earth for resources, we produce energy, we raise animals and cultivate crops for food, we build cities, we move around, we create waste. And in the process of doing all of these things, we shape landscapes and seascapes and cityscapes with increasing control and impunity. So with that in mind, I would like to share a few of my overviews with you now.
A földet túrjuk, a mélybe ásunk erőforrásokért, energiát termelünk, állatokat tartunk és gabonát termesztünk élelmezés céljából, városokat húzunk fel, utazunk, hulladékot termelünk. Miközben ezeket tesszük, egyre növekvő mértékben és büntetlenül formáljuk a szárazföldeket, vizeket és városokat. Ezeket figyelembe véve, szeretném megosztani néhány képemet önökkel.
Here we see cargo ships and oil tankers waiting outside the entry to the port of Singapore. This facility is the second-busiest in the world by terms of total tonnage, accounting for one-fifth of the world's shipping containers and one half of the annual supply of crude oil.
Itt például tankereket és teherhajókat láthatunk, ahogy Szingapúr kikötőjének bejáratánál várakoznak. Teljes kapacitását tekintve, ez a világ második legforgalmasabb kikötője. Áthalad rajta a világ szállítókonténereinek egyötöde és az évente szállított nyersolajmennyiség fele.
If you look closely at this overview, you'll see a lot of little specks. Those are actually cows at a feedlot in Summerfield, Texas, in the United States. So once cows reach a particular weight, roughly 300 kilograms, they are moved here and placed on a specialized diet. Over the next three to four months, the cows gain an additional 180 kilograms before they are shipped off to slaughter. You're also probably wondering about this glowing pool at the top there. That gets its color from a unique combination of manure, chemicals and a particular type of algae that grows in the stagnant water.
Ha közelről szemügyre veszik e képet, sok kis foltocskát láthatnak. Azok ott valójában hízómarhák a texasi Summerfieldben, az Egyesült Államokban. Amikor a marhák elérnek egy bizonyos súlyt, nagyjából 300 kilogrammot, ide kerülnek, és speciális étrendre fogják őket. Az ezt követő három-négy hónapban plusz 180 kilogrammot híznak, mielőtt vágóhídra kerülnek. Valószínűleg eltűnődtek rajta, mi ez a csillogó tó itt, a kép tetején. A színét egy egyedi keverék adja, amely trágyából, vegyi anyagokból és egy bizonyos, az állóvizekben tenyésző algafajtából áll.
This is the Mount Whaleback iron ore mine in the Pilbara region of Western Australia, a beautiful yet scary scar on the face of the Earth. Of the world's mined iron ore, 98 percent is used to make steel and is therefore a major component in the construction of buildings, automobiles or appliances such as your dishwasher or refrigerator.
Ez itt a Whaleback-hegy vasércbányája a Pilbara régióban, Nyugat-Ausztráliában. Csodálatos, de egyben ijesztő seb a Föld felszínén. A világ kitermelt vasércének 98 százalékát acélgyártásra használják, vagyis az építészet, az autóipar és egyéb készülékgyártás, mint a mosogatógép és hűtő fő alapanyaga.
This is a solar concentrator in Seville, Spain. So this facility contains 2,650 mirrors which are arrayed in concentric circles around an 140-meter-tall tower at its center. At the top of the tower, there is a capsule of molten salt that gets heated by the beams of light reflected upwards from the mirrors below. From there, the salt circulates to a storage tank underground, where it produces steam, which spins turbines and generates enough electricity to power 70,000 homes and offsets 30,000 tons of carbon dioxide emissions every year.
Ez egy napkoncentrátor Sevillában, Spanyolországban. Ezen a telepen 2650 tükör található, koncentrikus körökbe rendezve egy torony körül, amely 140 méter magas. A torony tetején egy kapszulában olvadt só kering, amelyet a lenti tükrökről felfelé verődő fénysugárnyalábok melegítenek fel. A torony tetejéből a só egy földalatti tartályba áramlik, ahol gőzt fejleszt, amely turbinákat hajt meg, és annyi energiát termel, amely 70 000 háztartás energiaellátását fedezi, és évente 30 000 tonnával csökkenti a széndioxid-kibocsátást.
This overview shows deforestation in Santa Cruz, Bolivia immediately adjacent to untouched tracts of rainforest. Deforestation in the country has primarily been driven by the expansion of mechanized agriculture and cattle ranching, so as the country tries to meet the demand of its growing population and feed them, the sacrificial destruction of its rainforest has taken place to do so. It is estimated that the country lost 4.5 million acres of rainforest in one decade alone from 2000 until 2010.
Ezen a képen a bolíviai Santa Cruz, és az ott folyó erdőirtás látható, mellette közvetlenül egy érintetlen esőerdősáv. Az országban az erdőirtás oka elsősorban a gépesített mezőgazdaság terjedése és a marhatenyésztés, és ahogy az ország próbálja a növekvő népesség igényeit ellátni, és etetni az embereket, az őserdő válik ennek pusztulásra ítélt áldozatává. A becslések szerint az ország csupán egyetlen évtized alatt, 2000-től 2010-ig, több mint 18 000 km² esőerdőt veszített.
This is the Eixample district in Barcelona, Spain. So the overview perspective can be incredibly helpful to help us understand how cities function and how we can devise smarter solutions for urban planning, and this will become only more relevant as it is expected that 4.9 billion people will live in cities around the world by the year 2030. This area of Barcelona is characterized by its strict grid pattern, apartments with communal courtyards and these octagonal intersections which allow for more sunlight, better ventilation and additional parking at street level.
Ez a spanyolországi Barcelona Eixample kerülete. Ez a távlati rátekintés roppant nagy segítség lehet abban, hogy megértsük, hogyan működnek a városok, és hogyan állhatunk elő okosabb várostervezési megoldásokkal, ami sokkal lényegesebb lesz 2030 körül, amikorra a világon feltehetően 4,9 milliárdan élnek majd városokban. Barcelonának ezt a részét szigorú rácsos elrendezés jellemzi, lakások közös udvarral, és nyolcszögletű kereszteződések, amelyek több napfényt és jobb szellőzést biztosítanak, továbbá több földfelszíni parkolót.
And here we see that grid pattern but under much different circumstances. This is the Dadaab Refugee Camp in northern Kenya, the largest such facility of its kind in the world. To cope with the influx of refugees who are fleeing Somalia, where there is famine and conflict, the UN has built this area gridded out at left called the LFO extension to house more and more refugees who are arriving and occupying these white dots, which are actually tents which will slowly fill up the area over time.
Itt is rácsos az elrendezés, ám teljesen másak a körülmények. Ez itt az észak-kenyai Dadaab menekülttábor, amely a világ legnagyobb ilyen létesítménye. Hogy kezelni tudják a Szomáliából érkező menekültek áradatát, ahol éhínség és belviszály dúl, az ENSZ kiépítette ezt a rácsos elrendezésű területet, az Ifo II nevű tábort. Így mind több menekült kap szállást, akik érkezéskor e fehér pöttyöket foglalják el, amelyek valójában sátrak, és ezek idővel, lassan megtöltik e területet.
So if you have one of these overviews, you have a moment in time. If we have two overviews, however, we are able to tell stories about changes in time. I call that feature of the project "Juxtapose," and we'll share a few examples of it with you now.
Ha van egy ilyen távlati képük, azzal megörökítenek egy pillanatot. Ha viszont két ilyen képük van, mesélni tudnak az idővel bekövetkező változásról. A projektnek ez az opciója az "Összehasonlítás", én most önök is megtekinthetnek néhány példát.
So the tulip fields in Netherlands bloom every year in April. So we take an image captured in March a few weeks before and contrast it to one taken a few weeks later. We're able to watch the flowers bloom in this magnificent cascade of color. It is estimated that the Dutch produce 4.3 billion tulip bulbs every year.
E tulipánmezők minden év áprilisában virágoznak Hollandiában. Márciusban készítünk egy felvételt néhány héttel a virágzás előtt, majd kontrasztként néhány héttel később is. Így láthatjuk, ahogy a virágok e hihetetlen színkavalkádban kinyílnak. Becslések szerint a hollandok évente 4,3 milliárd tulipánhagymát termesztenek.
In 2015, two dams collapsed at an iron ore mine in southeastern Brazil, causing one of the worst environmental disasters in the history of the country. It is estimated that 62 million cubic meters of waste were released when the dams broke, destroying numerous villages in the process, including Bento Rodrigues, seen here before ... and after the flood. Ultimately, 19 people were killed in this disaster. Half a million people did not have access to clean drinking water for an extended period of time, and the waste soon entered into the Doce River, extended for 650 kilometers all the way into the sea, killing unknowable amounts of plant and animal life along the way.
2015-ben átszakadt két gát Brazília délnyugati részén egy vasércbányában, ami az ország egyik legsúlyosabb természeti katasztrófájához vezetett. Becslések szerint 62 millió köbméter zagy ömlött ki a tározókból a gátszakadás után. Számos falut rombolt le, köztük Bento Rodriguest, amelyről itt egy áradás előtti kép, és egy áradás utáni is. Végül 19-en veszítették életüket a katasztrófában. Félmillió ember friss ivóvízellátása szűnt meg meglehetősen hosszú időre, a zagy pedig a Doce folyóba ömlött, amely 650 kilométer hosszan, egészen a tengerig beszennyeződött, aminek következtében számtalan növény és állat pusztult el a folyó mentén.
And lastly, here is a story related to the crisis in Syria, a conflict which has claimed the lives of hundreds of thousands of people and displaced millions. So this patch of desert is seen in Mafraq, Jordan in 2011, the year the conflict started, and when we compare it to an image captured just this year in 2017, we see the construction of the Zaatari refugee camp.
Végül itt egy történet, amely a szíriai válsággal függ össze. A konfliktus százezrek életét vette el, és milliókat kényszerített elvándorlásra. A kép erről a sivatagról Mafraqban, Jordániában készült 2011-ben, a viszály kitörésének évében, és ha összehasonlítjuk egy képpel, amely 2017-ben készült, láthatjuk, ahogy a Zaatari menekülttábor épül.
So just as the astronauts of Apollo 8 watched the Earth rising above the lunar landscape for the first time, there is no way that you could have imagined what the places I just showed you look like from outer space. And while you may enjoy the aesthetics of an image, once you learn exactly what it is you're seeing, you may struggle with the fact that you still like it. And that's the tension I want to create with my work, because I believe it is that contemplation, that internal dialogue that will lead to greater interest in our planet and more awareness of what we're doing to it.
Ahogy az Apollo–8 űrhajósai is először láthatták, ahogy a Föld felkel a holdbéli táj fölött, valószínűleg önöknek sem volt fogalmuk arról, hogy a helyek, amiket mutattam önöknek, hogyan nézhetnek ki az űrből. Miközben egy-egy kép csodálattal töltheti el önöket, ha rájönnek, mit látnak pontosan, valószínűleg azzal fognak küzdeni, hogy még mindig tetszik-e a kép. Ezt a fajta feszültséget szeretném megteremteni a munkámmal, mert hiszem, hogy ez az a fajta tűnődés, belső párbeszéd, amely nagyobb érdeklődést generál bolygónk iránt, és nagyobb tudatosságot, hogy mit teszünk vele.
I believe that viewing the Earth from the overview perspective is more important now than ever before. Through the incredible technology of these high-flying cameras, we can see, monitor and expose the unprecedented impact that we are having. And whether we are scientists or engineers or policymakers or investors or artists, if we can adopt a more expansive perspective, embrace the truth of what is going on and contemplate the long-term health of our planet, we will create a better and safer and smarter future for our one and only home.
Hiszem, hogy távolról szemlélni a Földet manapság minden eddiginél fontosabb. E magasban repkedő kamerák hihetetlen technológiája révén láthatjuk, figyelhetjük és közszemlére tehetjük a bolygónkra gyakorolt példátlan hatásunkat. Legyünk bár tudósok, mérnökök vagy törvényhozók, befektetők vagy művészek, ha ki tudjuk szélesíteni a látómezőnket, ha elfogadjuk az igazságot, hogy mi történik valójában, és elgondolkodunk bolygónk hosszú távú egészségéről, jobb, biztonságosabb és okosabb jövőt alkothatunk egyetlenegy otthonunk számára.
Thank you.
Köszönöm.
(Applause)
(Taps)