For the past decade, I've been studying non-state armed groups: armed organizations like terrorists, insurgents or militias. I document what these groups do when they're not shooting. My goal is to better understand these violent actors and to study ways to encourage transition from violent engagement to nonviolent confrontation. I work in the field, in the policy world and in the library.
Son on yıldır, Devlet dışı silahlı gruplar üzerinde çalışıyorum. Teröristler, milisler, asiler gibi silahlı gruplar. Çatışmazken bu grupların ne yaptığını kayda geçiyorum. Hedefim bu şiddet aktörlerini daha iyi anlamak ve şiddet yükümlülüğünde şiddetsiz çatışmaya geçişleri cesaretlendiren yollar bulmak. Bu sahada ve bu politikada dünyada ve kütüphanelerde çalıştım.
Understanding non-state armed groups is key to solving most ongoing conflict, because war has changed. It used to be a contest between states. No longer. It is now a conflict between states and non-state actors. For example, of the 216 peace agreements signed between 1975 and 2011, 196 of them were between a state and a non-state actor. So we need to understand these groups; we need to either engage them or defeat them in any conflict resolution process that has to be successful.
Devlet dışı silahlı grupları anlamak devam eden çoğu çatışmalar için önemli çünkü savaş değişti. Önceden devletler arasında bir yarıştı. Daha fazlası değil. Şimdi savaşlar devletler ve devlet dışı aktörler arasında. Örneğin, 216 adet barış antlaşması imzalandı 1975 ve 2011 yılları arasında. Bunların 196sı bir devlet ve bir devlet dışı aktör arasında. Bu yüzden bu grupları ya anlamak yada çatışmak zorundayız veya başarılı olmak zorunda olan uyuşmazlık çözüm süreciyle onları yenmek zorundayız.
So how do we do that? We need to know what makes these organizations tick. We know a lot about how they fight, why they fight, but no one looks at what they're doing when they're not fighting. Yet, armed struggle and unarmed politics are related. It is all part of the same organization. We cannot understand these groups, let alone defeat them, if we don't have the full picture.
Peki nasıl yapacağız bunu? Bu grupları işler yapan şeyi bilmek zorundayız. Bunların bizimle niçin ve nasıl savaştığıyla ilgili çokça biliyoruz. fakat kimse savaşmazken ne yapıyor olduklarına bakmaz. Yine de,bu durum silahlı mücadele ve silahsız politikalarla alakalı. Aynı organziasyonun bir parçası bu. Bu grupları anlayamayız, yalnız onlarla savaşmaya izin veriyoruz. Eğer bütün resmi görmüyorsak,
And armed groups today are complex organizations. Take the Lebanese Hezbollah, known for its violent confrontation against Israel. But since its creation in the early 1980s, Hezbollah has also set up a political party, a social-service network, and a military apparatus. Similarly, the Palestinian Hamas, known for its suicide attacks against Israel, also runs the Gaza Strip since 2007. So these groups do way more than just shoot. They multi-task. They set up complex communication machines -- radio stations, TV channels, Internet websites and social media strategies. And up here, you have the ISIS magazine, printed in English and published to recruit. Armed groups also invest in complex fund-raising -- not looting, but setting up profitable businesses; for example, construction companies. Now, these activities are keys. They allow these groups to increase their strength, increase their funds, to better recruit and to build their brand.
silahlı gruplar karışık yapıdadır bugün. Lübnan Hizbullahına bakın örneğin, İsraili karşı şiddetli çatışmalarıyla bilinir. fakat 1980lerin başındaki kuruluşuna kadar Hizbullah; bir sosyal ağ, askeri ekipman ve politik parti kurar. Benzer birşekilde Filistin Haması, İsraile karşı canlı bomba saldırılarıyla bilinir. 2007ye kadar Gazze Şeridinde çalıştı. Bu gruplar savaşmaktan daha fazlasını yapar. Onlar çok görevli. Onlar karışık radyo istasyonları, tv kanallları gibi kompleks iletişim makineleri kuruyor. İnternet sayfaları ve sosyal medya stratejileri. ve burayayız şimdi. İngilizce basılan İŞİD dergisi ve yayınladığı adam toplama ilanı. Dahası silahlı gruplar karşık fonlama artışında yatırımda eder. Yağma değil karlı işler kuruyor. Örneğin inşaat firmaları, Şuanda bunlar çok önemli. Bu gruplara gücünü arttırmasına izin veriyor. onların fonlarını arttıryor, daha iyi iş ve kendi şubelerini kurma izni.
Armed groups also do something else: they build stronger bonds with the population by investing in social services. They build schools, they run hospitals, they set up vocational-training programs or micro-loan programs. Hezbollah offers all of these services and more. Armed groups also seek to win the population over by offering something that the state is not providing: safety and security. The initial rise of the Taliban in war-torn Afghanistan, or even the beginning of the ascent of ISIS, can be understood also by looking at these groups' efforts to provide security. Now, unfortunately, in these cases, the provision of security came at an unbearably high price for the population. But in general, providing social services fills a gap, a governance gap left by the government, and allows these groups to increase their strength and their power. For example, the 2006 electoral victory of the Palestinian Hamas cannot be understood without acknowledging the group's social work.
Silahlı gruplar başka şeylerde yapar. Halkla güçlü bağlar kurar sosyal hizmetlere yatırım yaparak. Okul inşa ederler, hastahane çalıştırırlar. Mesleki eğitim programları veya mikro krediler oluştururlar. Hizbullah tüm bu olanakları ve daha fazlasını sundu. Ayrıca silahlı gruplar halkın gözünde kazanmayı da arıyor, Onlara devletin sağlamadığını sağlayarak: emniyet ve güvenlik gibi. Talibanın ilk yükselişi; Afganistanın parçalama savaşında, veya hatta İŞİD'in yükselişi bu grupların güvenliği sağlamak için yaptıklarına bakarak anlaşılabilir. Şimdi bu olaylarda, güvenlik hususu katlanılamaz yüksek bir bedel getirdi topluma. fakat genel olarak, sosyal olanak sağlama boşlukla doldurulur, Hükmetsel boşluk terk edildi hükümet tarafından ve bu gruplara hakimiyetlerini ve güçlerini arttırmaları için izin verildi. Örneğin, 2006 yılındaki seçimin galibi Filistinli Hamas; Hamas, grubun sosyal çalışmadaki tasdiki olmadan anlaşılamaz.
Now, this is a really complex picture, yet in the West, when we look at armed groups, we only think of the violent side. But that's not enough to understand these groups' strength, strategy or long-term vision. These groups are hybrid. They rise because they fill a gap left by the government, and they emerge to be both armed and political, engage in violent struggle and provide governance.
Şimdi, bu durum gerçek bir karmaşa. henüz Batıda, silahlı gruplara baktığımızda, sadece şiddet yönünü anlıyoruz. fakat bu yeterli değil bu grupların gücünü, stratejisini veya uzun süreli vizyonunu anlamak için. Bu gruplar karışık. Bu gruplar yükseliyor çünkü hükümetin bıraktığı boşluğu dolduruyorlar. ve silahlı ve de politik olarak ortaya çıkıyorlar, şiddet mücadelesi ve yönetişimi sağlamakla bağlantılılar.
And the more these organizations are complex and sophisticated, the less we can think of them as the opposite of a state. Now, what do you call a group like Hezbollah? They run part of a territory, they administer all their functions, they pick up the garbage, they run the sewage system. Is this a state? Is it a rebel group? Or maybe something else, something different and new? And what about ISIS? The lines are blurred. We live in a world of states, non-states, and in-between, and the more states are weak, like in the Middle East today, the more non-state actors step in and fill that gap. This matters for governments, because to counter these groups, they will have to invest more in non-military tools. Filling that governance gap has to be at the center of any sustainable approach. This also matters very much for peacemaking and peacebuilding. If we better understand armed groups, we will better know what incentives to offer to encourage the transition from violence to nonviolence.
Daha fazla karışık ve sofistikeler, biz de onlarıdaha az anlayabiliyoruz devlete karşı oluşlarıyla. Şimdi bu grupları nasıl çağırabiliriz? Bir memleket için çalışıyorlar ve tüm fonksiyonları yönetiyorlar. Çöpleri kaldırıyorlar, kanalizasyon sistemini işletiyorlar. Bu bir devlet mi? İsyancı bir grup mu? Veya başka birşey, yeni farklı bir şey. Peki ya İŞİD? Borular hasar gördü. Devletlerin, devlet dışı grupların ve arasındakilerin olduğu bir dünyada yaşıyoruz. ve Orta Doğudaki devletler gibi; devletler zayıf. daha çok devlet dışı aktörler adım atıyor ve boşluğu dolduruyor. Bu meselerler yüzünden karşı çıkıyorlar bu silahlı gruplara, Daha çok yatırım etmek zorundalar kalacaklar askeri olmayan araçlarda. Hükümet boşluğunu doldurarak herhangi bir sürdürülebilir yaklaşımın merkezi olmak zorundalar. Bu durum barışın inşası ve oluşturulması içinde önem arzeder. Eğer silahlı grupları daha iyi anlarsak, Şiddetten şiddetsiz bağlantılara hangi teşviği teklif edeceğimizi daha iyi bileceğiz.
So in this new contest between states and non-states, military power can win some battles, but it will not give us peace nor stability. To achieve these objectives, what we need is a long-term investment in filling that security gap, in filling that governance gap that allowed these groups to thrive in the first place.
Bu bağlamda, Devletler ve devlet dışı aktörler arasında, askeri güç bazı şavaşları kazandırabilir,, fakat barışı ve istikrarı bize vermeyecektir. Bu amaçlara ulaşmak için, güvenlik açığı ve yönetim açıkları için uzun süreli yatırımlara ihtiyacımız var. Bu yatırımlar bu grupları birinciliğe çıkaracak.
Thank you.
Teşekkürler.
(Applause)
Alkışlar