Την τελευταία δεκαετία, μελετώ μη-κρατικές ένοπλες ομάδες: ένοπλες οργανώσεις, όπως τρομοκράτες, αντάρτες ή παραστρατιωτικές ομάδες. Καταγράφω τι κάνουν αυτές οι ομάδες, όταν δεν πυροβολούν. Ο στόχος μου είναι να καταλάβω καλύτερα αυτούς τους βίαιους δράστες και να μελετήσω τρόπους ενθάρρυνσης για μετάβαση από μια βίαιη συμπεριφορά σε μια μη-βίαιη αντιμετώπιση. Δουλεύω στο πεδίο μάχης, στον κόσμο της πολιτικής και στη βιβλιοθήκη.
For the past decade, I've been studying non-state armed groups: armed organizations like terrorists, insurgents or militias. I document what these groups do when they're not shooting. My goal is to better understand these violent actors and to study ways to encourage transition from violent engagement to nonviolent confrontation. I work in the field, in the policy world and in the library.
Η κατανόηση τέτοιων ομάδων είναι το κλειδί για τον τερματισμό των συγκρούσεων, επειδή ο πόλεμος έχει αλλάξει. Κάποτε ήταν μια σύγκρουση μεταξύ κρατών. Όχι πια. Τώρα είναι μια σύγκρουση μεταξύ κρατών και μη-κρατικών δραστών. Παράδειγμα, από τις 216 συνθήκες ειρήνης που υπογράφηκαν από το 1975 ως το 2011, οι 196 είναι μεταξύ ενός κράτους και ενός μη-κρατικού δράστη. Άρα πρέπει να καταλάβουμε αυτές τις ομάδες και να τις ενσωματώσουμε ή να τις νικήσουμε με κάθε ειρηνευτική διαδικασία που θα έχει επιτυχία.
Understanding non-state armed groups is key to solving most ongoing conflict, because war has changed. It used to be a contest between states. No longer. It is now a conflict between states and non-state actors. For example, of the 216 peace agreements signed between 1975 and 2011, 196 of them were between a state and a non-state actor. So we need to understand these groups; we need to either engage them or defeat them in any conflict resolution process that has to be successful.
Πώς το κάνουμε αυτό; Πρέπει να μάθουμε πώς λειτουργούν αυτές οι οργανώσεις. Ξέρουμε πολλά για το πώς πολεμούν, γιατί πολεμούν, αλλά κανείς δεν ασχολείται με το τι κάνουν όταν δεν πολεμούν. Όμως, οι ένοπλοι αγώνες και η μη-ένοπλη πολιτική συνδέονται. Είναι όλα κομμάτια της ίδιας οργάνωσης. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε αυτές τις ομάδες, πόσο μάλλον να τις νικήσουμε, αν δεν έχουμε όλη την εικόνα.
So how do we do that? We need to know what makes these organizations tick. We know a lot about how they fight, why they fight, but no one looks at what they're doing when they're not fighting. Yet, armed struggle and unarmed politics are related. It is all part of the same organization. We cannot understand these groups, let alone defeat them, if we don't have the full picture.
Οι ένοπλες ομάδες σήμερα είναι πολύπλοκες οργανώσεις. Πάρτε την Λιβανέζικη Χεζμπολά, γνωστή για τις βίαιες συγκρούσεις της με το Ισραήλ. Όμως από την ίδρυσή της στις αρχές της δεκαετίας του '80, η Χεζμπολά ήταν και ένα πολιτικό κόμμα, ένα δίκτυο κοινωνικών παροχών, και ένας στρατιωτικός μηχανισμός. Η Παλαιστινιακή Χαμάς, παρομοίως, γνωστή για τις επιθέσεις αυτοκτονίας κατά του Ισραήλ, κυβερνά την Λωρίδα της Γάζας από το 2007. Αυτές οι ομάδες κάνουν περισσότερα από το να πυροβολούν. Έχουν πολλά καθήκοντα. Στήνουν πολύπλοκους επικοινωνιακούς μηχανισμούς - ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, σελίδες στο διαδίκτυο και μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Εδώ έχετε ένα περιοδικό του ISIS, στα Αγγλικά, που εκδόθηκε για να στρατολογεί. Ένοπλες ομάδες επίσης επενδύουν σε πολύπλοκους εράνους - όχι λεηλασίες, αλλά στο στήσιμο κερδοφόρων επιχειρήσεων, για παράδειγμα, κατασκευαστικές. Αυτές οι δραστηριότητες είναι σημαντικές. Τους επιτρέπουν να αυξήσουν την δύναμή τους, τα κεφάλαιά τους, να στρατολογήσουν καλύτερα και να χτίσουν την ονομασία τους.
And armed groups today are complex organizations. Take the Lebanese Hezbollah, known for its violent confrontation against Israel. But since its creation in the early 1980s, Hezbollah has also set up a political party, a social-service network, and a military apparatus. Similarly, the Palestinian Hamas, known for its suicide attacks against Israel, also runs the Gaza Strip since 2007. So these groups do way more than just shoot. They multi-task. They set up complex communication machines -- radio stations, TV channels, Internet websites and social media strategies. And up here, you have the ISIS magazine, printed in English and published to recruit. Armed groups also invest in complex fund-raising -- not looting, but setting up profitable businesses; for example, construction companies. Now, these activities are keys. They allow these groups to increase their strength, increase their funds, to better recruit and to build their brand.
Οι ένοπλες ομάδες κάνουν και άλλα: χτίζουν ισχυρότερους δεσμούς με τον πληθυσμό επενδύοντας σε κοινωνικές παροχές. Χτίζουν σχολεία, λειτουργούν νοσοκομεία, στήνουν προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης και μικρο-δανεισμού. Η Χεζμπολά προσφέρει όλες αυτές τις υπηρεσίες και άλλες ακόμα. Οι ένοπλες ομάδες προσπαθούν να κερδίσουν τον πληθυσμό προσφέροντας κάτι που το κράτος δεν προσφέρει: ασφάλεια και προστασία. Η αρχική άνοδος των Ταλιμπάν στο εμπόλεμο Αφγανιστάν, ή ακόμα και η αρχή της ανόδου του ISIS, γίνεται αντιληπτή αν δούμε τις προσπάθειες αυτών των ομάδων να προσφέρουν ασφάλεια. Δυστυχώς, σε αυτές τις περιπτώσεις, η παροχή ασφάλειας είχε πολύ υψηλό τίμημα για τον πληθυσμό. Όμως γενικότερα, παρέχοντας κοινωνικές υπηρεσίες γεμίζουν ένα κενό, ένα κενό διακυβέρνησης που αφήνει η κυβέρνηση, και τους επιτρέπει να αυξήσουν την δύναμή τους και την ισχύ τους. Παράδειγμα, η εκλογική νίκη του 2006 της Παλαιστινιακής Χαμάς δεν γίνεται αντιληπτή χωρίς να δούμε την κοινωνική δουλειά της ομάδας.
Armed groups also do something else: they build stronger bonds with the population by investing in social services. They build schools, they run hospitals, they set up vocational-training programs or micro-loan programs. Hezbollah offers all of these services and more. Armed groups also seek to win the population over by offering something that the state is not providing: safety and security. The initial rise of the Taliban in war-torn Afghanistan, or even the beginning of the ascent of ISIS, can be understood also by looking at these groups' efforts to provide security. Now, unfortunately, in these cases, the provision of security came at an unbearably high price for the population. But in general, providing social services fills a gap, a governance gap left by the government, and allows these groups to increase their strength and their power. For example, the 2006 electoral victory of the Palestinian Hamas cannot be understood without acknowledging the group's social work.
Είναι μια αληθινά πολύπλοκη εικόνα, όμως στην Δύση, όταν κοιτάμε αυτές τις ένοπλες ομάδες σκεφτόμαστε μόνο την βίαια πλευρά τους. Δεν είναι αυτό αρκετό για να καταλάβουμε τη δύναμη τους, την στρατηγική και τους μακροπρόθεσμους στόχους τους. Πρόκειται για ομάδες υβριδικές. Εμφανίζονται γεμίζοντας το κενό που αφήνουν οι κυβερνήσεις, και καταλήγουν να είναι τόσο στρατιωτικές όσο και πολιτικές, εμπλέκονται σε βίαιες συγκρούσεις και παρέχουν διακυβέρνηση.
Now, this is a really complex picture, yet in the West, when we look at armed groups, we only think of the violent side. But that's not enough to understand these groups' strength, strategy or long-term vision. These groups are hybrid. They rise because they fill a gap left by the government, and they emerge to be both armed and political, engage in violent struggle and provide governance.
Όσο αυτοί οι οργανισμοί γίνονται πολυπλοκότεροι και πιο εξελιγμένοι, τόσο λιγότερο τους σκεφτόμαστε ως αντίθετους με ένα κράτος. Πώς αποκαλείτε μια ομάδα σαν την Χεζμπολά; Κυβερνούν μια περιοχή, παρέχουν όλες τις υπηρεσίες, μαζεύουν σκουπίδια, δουλεύουν τα συστήματα αποχέτευσης. Είναι αυτό ένα κράτος; Είναι μια ομάδα ανταρτών; Ή μήπως κάτι άλλο, κάτι καινούργιο και διαφορετικό; Και η ISIS; Οι γραμμές είναι θολές. Ζούμε σε ένα κόσμο κρατών, μη-κρατών και των αναμεταξύ, και όσο τα κράτη αποδυναμώνονται όπως στην Μέση Ανατολή σήμερα, τόσο οι μη-κρατικοί παίκτες έρχονται να γεμίσουν το κενό.
And the more these organizations are complex and sophisticated, the less we can think of them as the opposite of a state. Now, what do you call a group like Hezbollah? They run part of a territory, they administer all their functions, they pick up the garbage, they run the sewage system. Is this a state? Is it a rebel group? Or maybe something else, something different and new? And what about ISIS? The lines are blurred. We live in a world of states, non-states, and in-between, and the more states are weak, like in the Middle East today, the more non-state actors step in and fill that gap.
Έχει σημασία για τις κυβερνήσεις γιατί, για να αντιμετωπίσουν τις ομάδες πρέπει να επενδύσουν περισσότερο σε μη-στρατιωτικά εργαλεία. Η λύση του κενού διακυβέρνησης πρέπει να είναι στο κέντρο κάθε βιώσιμης προσέγγισης. Έχει επίσης σημασία για οποιαδήποτε ειρηνευτική διαδικασία. Αν καταλάβουμε καλύτερα τις ένοπλες ομάδες θα μάθουμε καλύτερα τι να προσφέρουμε για να ενθαρρύνουμε την μετάβαση από τη βία στην μη-βία.
This matters for governments, because to counter these groups, they will have to invest more in non-military tools. Filling that governance gap has to be at the center of any sustainable approach. This also matters very much for peacemaking and peacebuilding. If we better understand armed groups, we will better know what incentives to offer to encourage the transition from violence to nonviolence.
Άρα σε αυτή την αντιπαράθεση μεταξύ κρατών και μη-κρατών, η στρατιωτική ισχύ ίσως κερδίσει κάποιες μάχες, αλλά δεν θα μας δώσει ούτε ειρήνη, ούτε σταθερότητα. Για να πετύχουμε αυτούς τους στόχους, αυτό που χρειαζόμαστε είναι μακροπρόθεσμες επενδύσεις σε αυτό το κενό ασφαλείας, στο κενό διακυβέρνησης που ήταν αυτό που επέτρεψε σε αυτές τις ομάδες να ανθίσουν.
So in this new contest between states and non-states, military power can win some battles, but it will not give us peace nor stability. To achieve these objectives, what we need is a long-term investment in filling that security gap, in filling that governance gap that allowed these groups to thrive in the first place.
Ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)