Around the globe, there are approximately 60 million people who have been forced to leave their homes to escape war, violence, and persecution. The majority of them have become internally displaced persons, which means they have fled their homes but are still within their own countries. Others have crossed a border and sought shelter outside of their own countries. They are commonly referred to as refugees. But what exactly does that term mean? The world has known refugees for millennia, but the modern definition was drafted in the UN's 1951 Convention relating to the status of refugees in response to mass persecutions and displacements of the Second World War. It defines a refugee as someone who is outside their country of nationality, and is unable to return to their home country because of well-founded fears of being persecuted. That persecution may be due to their race, religion, nationality, membership in a particular social group, or political opinion, and is often related to war and violence. Today, roughly half the world's refugees are children, some of them unaccompanied by an adult, a situation that makes them especially vulnerable to child labor or sexual exploitation. Each refugee's story is different, and many must undergo dangerous journeys with uncertain outcomes. But before we get to what their journeys involve, let's clear one thing up. There's a lot of confusion regarding the difference between the terms "migrant" and "refugee." "Migrants" usually refers to people who leave their country for reasons not related to persecution, such as searching for better economic opportunities or leaving drought-stricken areas in search of better circumstances. There are many people around the world who have been displaced because of natural disasters, food insecurities, and other hardships, but international law, rightly or wrongly, only recognizes those fleeing conflict and violence as refugees. So what happens when someone flees their country? Most refugee journeys are long and perilous with limited access to shelter, water, or food. Since the departure can be sudden and unexpected, belongings might be left behind, and people who are evading conflict often do not have the required documents, like visas, to board airplanes and legally enter other countries. Financial and political factors can also prevent them from traveling by standard routes. This means they can usually only travel by land or sea, and may need to entrust their lives to smugglers to help them cross borders. Whereas some people seek safety with their families, others attempt passage alone and leave their loved ones behind with the hopes of being reunited later. This separation can be traumatic and unbearably long. While more than half the world's refugees are in cities, sometimes the first stop for a person fleeing conflict is a refugee camp, usually run by the United Nations Refugee Agency or local governments. Refugee camps are intended to be temporary structures, offering short-term shelter until inhabitants can safely return home, be integrated to the host country, or resettle in another country. But resettlement and long-term integration options are often limited. So many refugees are left with no choice but to remain in camps for years and sometimes even decades. Once in a new country, the first legal step for a displaced person is to apply for asylum. At this point, they are an asylum seeker and not officially recognized as a refugee until the application has been accepted. While countries by and large agree on one definition of refugee, every host country is responsible for examining all requests for asylum and deciding whether applicants can be granted the status of refugee. Different countries guidelines can vary substantially. Host countries have several duties towards people they have recognized as refugees, like the guarantee of a minimum standard of treatment and non-discrimination. The most basic obligation towards refugees is non-refoulement, a principle preventing a nation from sending an individual to a country where their life and freedom are threatened. In reality, however, refugees are frequently the victims of inconsistent and discriminatory treatment. They're increasingly obliged to rebuild their lives in the face of xenophobia and racism. And all too often, they aren't permitted to enter the work force and are fully dependent on humanitarian aid. In addition, far too many refugee children are out of school due to lack of funding for education programs. If you go back in your own family history, chances are you will discover that at a certain point, your ancestors were forced from their homes, either escaping a war or fleeing discrimination and persecution. It would be good of us to remember their stories when we hear of refugees currently displaced, searching for a new home.
Over de hele wereld zijn er ongeveer 60 miljoen mensen die hun huis hebben moeten verlaten om te ontsnappen aan oorlog, geweld en vervolging. De meerderheid van hen zijn intern verdrevenen geworden, wat betekent dat ze uit hun huis zijn gevlucht, maar nog in eigen land zijn. Anderen zijn een grens overgestoken en zochten bescherming buiten hun land. Ze worden meestal 'vluchtelingen' genoemd. Maar wat betekent dat woord precies? De wereld kent 'vluchtelingen' al duizenden jaren, maar de moderne definitie komt uit de VN-conventie van 1951 over de status van vluchtelingen als antwoord op de massavervolgingen en ontheemdingen uit de Tweede Wereldoorlog. Ze definieert een vluchteling als iemand die zich niet in het land van zijn nationaliteit bevindt en die niet naar zijn vaderland kan terugkeren omwille van een gegronde vrees voor vervolging. Die vervolging kan te maken hebben met ras, godsdienst of nationaliteit, lidmaatschap van een sociale groep of politieke opinie, en houdt vaak verband met oorlog en geweld. Vandaag zijn zowat de helft van de vluchtelingen op de wereld kinderen, sommigen niet begeleid door een volwassene, een situatie die hen extra kwetsbaar maakt voor kinderarbeid of seksuele uitbuiting. Het verhaal van elke vluchteling is anders en velen moeten een gevaarlijke reis ondernemen met onzekere afloop. Maar voor we komen tot wat er bij die reis komt kijken, moeten we één punt uitklaren. Er bestaat veel verwarring over het verschil tussen de termen 'migrant' en 'vluchteling'. 'Migrant' verwijst veelal naar mensen die hun land verlaten om redenen die niet met vervolging hebben te maken: ze gaan op zoek naar betere economische kansen of ze verlaten door droogte geteisterde gebieden op zoek naar een betere toekomst. Er zijn vele mensen op de wereld die ontheemd zijn door natuurrampen, voedselonzekerheid en andere ontberingen, maar het internationale recht, al dan niet terecht, erkent alleen als vluchteling wie vlucht voor conflict en geweld. Wat gebeurt er als iemand zijn land ontvlucht? De reis van de meeste vluchtelingen is lang en gevaarlijk, met beperkte toegang tot onderdak, water en voedsel. Omdat het vertrek plots en onverwacht kan zijn, kunnen bezittingen achtergelaten zijn en heeft wie vlucht voor een conflict vaak niet de vereiste papieren, zoals visa, om met het vliegtuig te reizen en legaal het land binnen te komen. Financiële en politieke factoren kunnen hen ook verhinderen om te reizen langs de gebruikelijke wegen. Daardoor kunnen ze meestal alleen over land of over zee reizen en moeten ze hun leven soms toevertrouwen aan smokkelaars om hen de grens over te helpen. Sommigen zoeken veiliger oorden op met hun familie, anderen wagen de overtocht alleen en laten hun geliefden achter, in de hoop om later herenigd te worden. Deze scheiding kan traumatisch zijn en ondraaglijk lang duren. Hoewel meer dan de helft van 's werelds vluchtelingen in steden leven, is de eerste halte voor wie een conflict ontvlucht, soms een vluchtelingenkamp, meestal beheerd door het VN Hoog Commissariaat voor de Vluchtelingen of door de plaatselijke overheid. Vluchtelingenkampen zijn bedoeld als tijdelijke structuren, die kortdurend onderdak bieden tot de inwoners veilig naar huis kunnen, in het gastland geïntegreerd kunnen worden of zich elders kunnen vestigen. Maar de opties tot hervestiging en langdurige integratie zijn vaak beperkt. Zovele vluchtelingen hebben geen andere keuze dan jarenlang in kampen verblijven, soms tientallen jaren lang. Eens ze een nieuw land bereiken, is de eerste stap voor een ontheemde asiel aanvragen. Op dat ogenblik zijn ze asielzoekers en worden ze niet officieel erkend als vluchteling tot hun aanvraag is aanvaard. Landen zijn het meestal wel eens over de definitie van vluchteling, maar elk gastland staat in voor het onderzoek van alle asielaanvragen en voor de beslissing of de kandidaat de status van vluchteling krijgt. De richtlijnen van de landen kunnen onderling erg verschillen. Gastlanden hebben verscheidene plichten tegenover mensen die ze erkend hebben als vluchteling. Zo moeten ze een minimumstandaard van behandeling en niet-discriminatie halen. De basisverplichting tegenover vluchtelingen is niet-refoulement, een principe waardoor een natie een individu niet mag sturen naar een land waar zijn leven en vrijheid bedreigd zijn. Maar in werkelijkheid zijn vluchtelingen vaak het slachtoffer van incoherente en discriminerende behandeling. Ze moeten steeds vaker hun leven opbouwen temidden van xenofobie en racisme. Al te vaak mogen ze niet werken en zijn ze volledig afhankelijk van humanitaire hulp. Bovendien gaan te veel kindvluchtelingen niet naar school omwille van gebrek aan financiering voor onderwijsprogramma's. Als je graaft in je eigen familiegeschiedenis kom je wellicht op een punt waarop je ouders hun huis moesten verlaten, om aan oorlog, discriminatie of vervolging te ontsnappen. Het zou goed zijn als we ons hun verhalen herinnerden als we horen over vluchtelingen die vandaag ontheemd zijn en op zoek zijn naar een nieuwe thuis.