So I'm a doctor, but I kind of slipped sideways into research, and now I'm an epidemiologist. And nobody really knows what epidemiology is. Epidemiology is the science of how we know in the real world if something is good for you or bad for you. And it's best understood through example as the science of those crazy, wacky newspaper headlines. And these are just some of the examples.
Kështu pra, jam mjek, por u futa si shkarazi në fushën kërkimore, dhe tani jam epidemiolog. Dhe askush nuk e di vërtet se çfarë është epidemiologjia. Epidemiologjia është shkenca se qysh e njohim ne botën reale, nëse diçka është e mirë apo e keqe për ju. Dhe, kuptohet më mirë përmes shembujsh si shkenca e atyre titujve të çmendur, të çuditshëm të gazetave. Dhe këto janë vetëm disa nga shembujt.
These are from the Daily Mail. Every country in the world has a newspaper like this. It has this bizarre, ongoing philosophical project of dividing all the inanimate objects in the world into the ones that either cause or prevent cancer. Here are some of the things they said cause cancer: divorce, Wi-Fi, toiletries and coffee. Some things they say prevent cancer: crusts, red pepper, licorice and coffee. So you can see there are contradictions. Coffee both causes and prevents cancer. As you start to read on, you can see that maybe there's some political valence behind some of this. For women, housework prevents breast cancer, but for men, shopping could make you impotent.
Këto janë prej Daily Mail-it. Çdo vend i botës e ka një gazetë si kjo. Ka këtë projekt të çuditshëm filozofik, në shtjellim e sipër, të ndarjes së krejt objekteve jofrymore të botës në ato që ose e shkaktojnë, ose e parandalojnë kancerin. Ja disa nga gjërat që kanë thënë tani se shkaktojnë kancer: divorci, Wi-Fi, artikujt e higjienës dhe kafeja. Dhe ja disa nga gjërat që thonë se e parandalojnë kancerin: koret, piperi i kuq, jamballi dhe kafeja. Pra, mund të shihni që tani se ka kundërthënie. Kafeja i bën që të dyja, shkakton dhe parandalon kancerin. Dhe kur vazhdoni e lexoni, mund të shihni që ndoshta ka një lloj velloje politike pas disave prej këtyre. Kështu për gratë, punët e shtëpisë e parandalojnë kancerin e gjirit, por për burrat, bërja e pazareve mund t'ju bëjë impotent. Kështu që e kuptojmë se na duhet të fillojmë
(Laughter)
So we know that we need to start unpicking the science behind this. And what I hope to show is that unpicking the evidence behind dodgy claims isn't a kind of nasty, carping activity; it's socially useful. But it's also an extremely valuable explanatory tool, because real science is about critically appraising the evidence for somebody else's position. That's what happens in academic journals, it's what happens at academic conferences -- the Q&A session after a postdoc presents data is often a bloodbath. And nobody minds that; we actively welcome it. It's like a consenting intellectual S&M activity.
të nxjerrim në shesh shkencën pas kësaj. Dhe çfarë shpresoj të tregoj është që nxjerrja zbuluar e pretendimeve dredharake, nxjerrja në pah e fakteve pas pretendimeve dredharake, nuk është rënie e pahijshme e fyellit në një vrimë; është e dobishme për shoqërinë, por është gjithashtu një mjet shpjegues tejet i vlefshëm. Sepse shkenca e vërtetë është e gjitha vlerësim kritik i i fakteve për pozicionin e dikujt tjetër. Kjo është ajo që ndodh në buletinet akademike. Kjo është çka ndodh në konferencat shkencore. Sesioni pyetje-përgjigje pas provave shpesh është një kasaphanë. Dhe askujt nuk i prish punë kjo. E mirëpresim aktivisht. I ngjan një veprimtarie S&M intelektuale me pëlqimin e krejt palëve.
(Laughter)
Pra, ajo që do t'ju tregoj
So what I'm going to show you is all of the main things, all of the main features of my discipline, evidence-based medicine. And I will talk you through all of these and demonstrate how they work, exclusively using examples of people getting stuff wrong.
është krejt nga gjërat bazë, krejt nga veçoritë kryesore të disiplinës sime -- mjekësi e bazuar në fakte. Dhe do t'ju flas për gjithë këtë dhe t'ju tregoj se si funksionon, duke përdorur përjashtimisht shembuj njerëzish që i ngatërrojnë gjërat.
We'll start with the absolute weakest form of evidence known to man, and that is authority. In science, we don't care how many letters you have after your name -- we want to know what your reasons are for believing something. How do you know that something is good for us or bad for us? But we're also unimpressed by authority because it's so easy to contrive. This is somebody called Dr. Gillian McKeith, PhD, or, to give her full medical title, Gillian McKeith.
Pra, le ta nisim me formën më të dobët të evidencës që njeh njeriu, që është autoriteti. Në shkencë, nuk e cajmë kokën se sa shkronja ka pas emrit tuaj. Në shkencë, duam të dimë se cilat janë arsyet për të besuar diçka. Nga ta dini se diçka na bën mirë ose është e dëmshme për ne? Por, gjithashtu, nuk na bën përshtypje autoriteti, ngaqë është kaq kollaj të projektohet. Ky është dikush i quajtur Dr. Gillian McKeith Ph.D, ose, për të dhënë titullin e saj të plotë mjekësor, Gillian McKeith.
(Laughter)
(Të qeshura)
Again, every country has somebody like this. She is our TV diet guru. She has five series of prime-time television, giving out very lavish and exotic health advice. She, it turns out, has a non-accredited correspondence course PhD from somewhere in America. She also boasts that she's a certified professional member of the American Association of Nutritional Consultants, which sounds very glamorous; you get a certificate. This one belongs to my dead cat, Hettie. She was a horrible cat. You go to the website, fill out the form, give them $60, it arrives in the post. That's not the only reason we think this person is an idiot. She also says things like eat lots of dark green leaves, they contain chlorophyll and really oxygenate your blood. And anybody who's done school biology remembers that chlorophyll and chloroplasts only make oxygen in sunlight, and it's quite dark in your bowels after you've eaten spinach.
Sërish, në çdo vend ka dikë si kjo. Ajo është expertja jonë e dietave në TV. me pesë seri emisionesh televizive në kohën më me ndjekje, për të dhënë këshilla të pakursyera dhe ekzotike mbi shëndetin. Ajo, nga sa del, Ph.D-në e ka nga një shkollë me korrespondencë dhe jo e akredituar, prej diku në Amerikë. Ajo gjithashtu mburret se është anëtare profesioniste me dëshmi e Shoqatës Amerikane të Këshilltarëve të të Ushqyerit, çka dëgjohet si goxha e ndritshme dhe ngazëlluese. Dëshmi, e ç'të doni, merrni sa të duash. Kjo këtu i përket maces sime të ngordhur, Hetit. Që qe një mace e tmerrshme. Thjesht shkoni te site-i web, plotësoni formularin, u jepni 60 dollarë, dhe ju vjen me postë. Por kjo nuk është arsyeja e vetme që na bën të mendojmë se ky person është një idiot. Ajo shkon më tej e thotë gjëra të tilla si, duhet të hani shumë gjethe me ngjyrë të gjelbër të errët, sepse ato përmbajnë shumë klorofil, dhe kjo ju shton oksigjenin në gjak. Dhe cilido që ka bërë biologji në shkollë, e mban mend që klorofili dhe kloroplastet prodhojnë oksigjen vetëm nën dritën diellore, kurse brenda zorrëve tuaja, pas një pjate me spinaq, është shumët errët.
Next, we need proper science, proper evidence. So: "Red wine can help prevent breast cancer." This is a headline from The Daily Telegraph in the UK. "A glass of red wine a day could help prevent breast cancer." So you find this paper, and find that it is a real piece of science. It's a description of the changes in the behavior of one enzyme when you drip a chemical extracted from some red grape skin onto some cancer cells in a dish on a bench in a laboratory somewhere. And that's a really useful thing to describe in a scientific paper. But on the question of your own personal risk of getting breast cancer if you drink red wine, it tells you absolutely bugger all. Actually, it turns out that your risk of breast cancer increases slightly with every amount of alcohol you drink. So what we want are studies in real human people.
Tjetra, na duhet shkencë e saktë, fakte të sakta. P.sh., "Vera e kuqe mund të ndihmoj në parandalimin e kancerit të gjirit." Ky është një titull nga Daily Telegraph në Britaninë e Madhe. "Një gotë verë e kuqe në ditë mund t'ju ndihmoj të parandaloni kancerin e gjirit." Pra, ju bie kjo gazetë në dorë, dhe çka gjeni është se bëhet fjalë për copëz të vërtetë nga shkenca. Është një përshkrim i ndryshimeve në një tharm kur shtoni në disa qeliza kanceroze pika nga një kimikat i përftuar prej cipash rrushi të kuq diku në një provëz, në një raft të një laboratori. Dhe kjo është vërtet gjë e dobishme për përshkrim në një artikull shkencor, por lidhur me riskun tuaj vetjak për të pësuar kancer gjiri, nëse pini verë të kuqe, s'ju tregon kokrrën e gjësë. Në të vërtetë, del se risku juaj për kancer gjiri në fakt rritet pakëz pas çdo sasie alkooli që pini. Pra ajo çka na duhet janë studime mbi njerëz realë.
And here's another example. This is from Britain's "leading" diet nutritionist in the Daily Mirror, our second-biggest selling newspaper. "An Australian study in 2001 found that olive oil, in combination with fruits, vegetables and pulses, offers measurable protection against skin wrinklings," and give the advice: "If you eat olive oil and vegetables, you'll have fewer wrinkles." They helpfully tell you how to find the paper, and what you find is an observational study. Obviously, nobody has been able to go back to 1930, get all the people born in one maternity unit, and half of them eat lots of fruit and veg and olive oil, half of them eat McDonald's, and then we see how many wrinkles you've got later.
Dhe ja edhe një shembull tjetër. Ky vjen prej të parit të dietave dhe të të ushqyerit në Britani, nga Daily Mirror, që është gazeta jonë e dytë më e shitur. "Një studim australian më 2001 tregoi se vaji i ullirit me fruta, perime dhe bishtaja ofron mbrojtje të matshme kundër rrudhave të lëkurës." Dhe mandej ju japin këshillën: Po të hani vaj ulliri dhe perime, do t'ju dalin më pak rrudha në lëkurë." Dhe me shumë dashamirësi ju tregojnë se ku ta gjeni artikullin. Kështu që e gjeni artikullin, dhe ajo që shihni është një studim vëzhgues. Kuptohet që askush s'ka qenë në gjendje t'u kthehet viteve '30, të merrte krejt të lindurit e një materniteti, dhe gjysmën ta ushqente me fruta, perime dhe vaj ulliri, kurse gjysmën tjetër me McDonald's, e pastaj të shohim se sa rrudha i dolën secilit.
You have to take a snapshot of how people are now. And what you find is, of course: people who eat veg and olive oil have fewer wrinkles. But that's because people who eat fruit and veg and olive oil are freaks -- they're not normal, they're like you; they come to events like this.
Doni, s'doni, duhet parë pamja se si janë njerëzit sot. Dhe ajo çka ju del, është, sigurisht, se njerëzit që hanë perime dhe vaj ulliri kanë më pak rrudha në lëkurë. Por kjo vjen ngaqë njerëzit që hanë fruta, perime dhe vaj ulliri, janë të shkarë, nuk janë normalë, janë si ju; vijnë për të parë gjëra si kjo e jona.
(Laughter)
Janë nga sërë e lartë, pasanikë, zor se punojnë në punëra në qiell të hapur,
They're posh, they're wealthy, less likely to have outdoor jobs, less likely to do manual labor, they have better social support, are less likely to smoke; for a host of fascinating, interlocking social, political and cultural reasons, they're less likely to have wrinkles. That doesn't mean it's the vegetables or olive oil.
zor se merren me punë krahu, kanë mbështetje shoqërore më të mirë, ka më pak gjasa të tymosin duhan -- kështu pra, për një sërë arsyesh interesante, të gërshetuara, shoqërore, politike dhe kulturore, ka më pak gjasa të kenë rrudha në lëkurë. E jo për shkak të perimeve apo të vajit të ullirit. (Të qeshura)
(Laughter)
Pra, ajo që do të donit të bënit, në një botë ideale, janë provat.
So ideally, what you want to do is a trial. People think they're familiar with the idea of a trial. Trials are old; the first one was in the Bible, Daniel 1:12. It's straightforward: take a bunch of people, split them in half, treat one group one way, the other group, the other way. A while later, you see what happened to each of them. I'm going to tell you about one trial, which is probably the most well-reported trial in the UK news media over the past decade. This is the trial of fish oil pills. The claim: fish oil pills improve school performance and behavior in mainstream children. They said, "We did a trial. All the previous ones were positive, this one will be too." That should ring alarm bells: if you know the answer to your trial, you shouldn't be doing one. Either you've rigged it by design, or you've got enough data so there's no need to randomize people anymore.
Gjithkush është i mendimit se ideja e provës është shumë familjare. Provat janë histori shumë e vjetër. Prova e parë gjendet në Bibël -- Danieli 1:12. Është fare e lehtë -- merrni një dorë personash, e ndani grupin më dysh, njërin grup e trajtoni sipas një mënyre, grupin tjetër sipas mënyrës tjetër, dhe pas ca kohe, i vëzhgoni dhe shihni se ç'ka ndodhur me ta. Po ju tregoj për një provë, që ka gjasa të jetë prova e mbuluar më mirë nga lajmet e Britanisë së Madhe për dekadën e kaluar. Dhe kjo është prova me pilulat e vajit të peshkut. Pretendimi qe që pilulat e vajit të peshkut përmirësojnë suksesin dhe sjelljen në shkollë të fëmijëve të zakonshëm. Dhe na thanë, "Kemi bërë një provë. Krejt provat e mëparshme qenë pozitive, dhe e dimë që kështu do të jetë edhe kjo." Kaq mjafton për t'i rënë këmbanës së alarmit. Pasi, nëse e dini tashmë përgjigjen e provës suaj, s'ka pse ta bëni. Ose ka hile që në konceptim, ose keni të dhëna të mjaftueshme, ndaj nuk ka më nevojë të pyeten njerëzit. Ja se ç'do të bënin në provën e tyre.
So this is what they were going to do in their trial: They were taking 3,000 children, they were going to give them these huge fish oil pills, six of them a day, and then, a year later, measure their school exam performance and compare their performance against what they predicted their exam performance would have been if they hadn't had the pills. Now, can anybody spot a flaw in this design?
Do të merrnin 3000 fëmijë, do t'u jepnin të gjithëve këto kokrra të mëdha vaji peshku, gjashtë copë në ditë, dhe mandej, pas një viti, do të shihnin përfundimet e tyre në provimet dhe do t'i krahasonin arritjet e tyre në provimet e shkollës me ato që kishin parashikuar se do të qenë po të mos kishin marrë kokrrat. A sheh njeri ndonjë të metë në këtë konceptim?
(Laughter)
Nuk lejohet t'i përgjigjen kësaj pyetje
And no professors of clinical trial methodology are allowed to answer this question. So there's no control group. But that sounds really techie, right? That's a technical term. The kids got the pills, and their performance improved.
profesorë të metodologjisë së provave klinike. Pra nuk ka kontroll; nuk ka grup kontrolli. Por kjo tingëllon si tepër teknologjike. Ky është term teknik. Fëmijët i morën kokrrat, dhe kështu arritjet e tyre u përmirësuan.
What else could it possibly be if it wasn't the pills? They got older; we all develop over time. And of course, there's the placebo effect, one of the most fascinating things in the whole of medicine. It's not just taking a pill and performance or pain improving; it's about our beliefs and expectations, the cultural meaning of a treatment. And this has been demonstrated in a whole raft of fascinating studies comparing one kind of placebo against another. So we know, for example, that two sugar pills a day are a more effective treatment for gastric ulcers than one sugar pill. Two sugar pills a day beats one a day. That's an outrageous and ridiculous finding, but it's true. We know from three different studies on three different types of pain that a saltwater injection is a more effective treatment than a sugar pill, a dummy pill with no medicine in it, not because the injection or pills do anything physically to the body, but because an injection feels like a much more dramatic intervention. So we know that our beliefs and expectations can be manipulated, which is why we do trials where we control against a placebo, where one half of the people get the real treatment, and the other half get placebo.
Ç'tjetër mund të ishte, po të mos qenë kokrrat? U rritën. Me kalimin e kohës, të gjithë ne zhvillohemi. Dhe sigurisht, luan rol edhe efekti placebo. Efekti placebo është një nga gjërat më tërheqëse në krejt mjekësinë. Nuk bëhet fjalë për të marrë kokrra, as për performancën tuaj apo lehtësimin e dhimbjeve. Bëhet fjalë rreth besimeve dhe shpresave tona. Bëhet fjalë për anën kulturore të një trajtimi. Dhe këtë e tregojnë një numër i madh studimesh tërheqëse ku krahasohet një lloj placeboje me një tjetër. Për shembull, ne e dimë që dy kokrra të sheqerosura në ditë përbëjnë një trajtim më të efektshëm për t'u çliruar nga ulçera gastrike se sa një kokërr e sheqerosur. Dy kokrra të sheqerosura në ditë e mundin një kokërr të sheqerosur në ditë. Ky është zbulim tronditës dhe qesharak, por është i vërtetë. Nga tre studime të ndryshme, mbi tre lloje të ndryshme dhimbjeje, dimë që një injeksion me ujë të kripur përbën një trajtim më të efektshëm të dhimbjeve se sa marrja e një kokrre të sheqerosur, e një pilule të rreme, që nuk ka brenda mjekim -- jo ngaqë injeksioni apo kokrrat i bëjnë gjë trupit fizikisht, por ngaqë një injeksion përjetohet si një ndërhyrje shumë më dramatike. Pra, e dimë që besimet tona dhe ajo çka presim mund të manipulohen, dhe kjo është arsyeja pse bëjmë prova me të cilat kontrollojmë përkundër një placeboje -- gjysma e personave merr trajtimin real dhe gjysma tjetër merr placebo.
But that's not enough. What I've just shown you are examples of the very simple and straightforward ways that journalists and food supplement pill peddlers and naturopaths can distort evidence for their own purposes. What I find really fascinating is that the pharmaceutical industry uses exactly the same kinds of tricks and devices, but slightly more sophisticated versions of them, in order to distort the evidence they give to doctors and patients, and which we use to make vitally important decisions.
Por kaq nuk mjafton. Ajo që sapo ju tregova janë shembuj rrugësh shumë të thjeshta e të drejtpërdrejta me të cilat gazetarët, ambulantët e kokrrave suplementare të ushqimit, dhe natyropatët mund të shtrembërojnë faktet për qëllimet e tyre. Ajo që më duket vërtet mbresëlënëse është që industria farmaceutike përdor saktësisht të njëjtat lloje rrengjesh dhe rrugësh, por në versione paksa më të sofistikuara, me qëllim që të shtrembërojë faktet që u jepen mjekëve dhe pacientëve, të cilat ne i përdorim për të marrë vendime të rëndësishme jetike.
So firstly, trials against placebo: everybody thinks a trial should be a comparison of your new drug against placebo. But in a lot of situations that's wrong; often, we already have a good treatment currently available. So we don't want to know that your alternative new treatment is better than nothing, but that it's better than the best available treatment we have. And yet, repeatedly, you consistently see people doing trials still against placebo. And you can get licensed to bring your drug to market with only data showing that it's better than nothing, which is useless for a doctor like me trying to make a decision.
Pra, së pari, provat përkundrejt placebos: gjithkush mendon se dihet që një provë do të duhej të ishte një krahasim mes mjekimit tuaj të ri dhe efektit placebo. Por në fakt në mjaft raste kjo është gabim. Ngaqë, shpesh, e kemi tashmë një trajtim shumë të mirë në përdorim, kështu që nuk na duhet të dimë nëse alternativa e trajtimit tuaj të ri është më mirë se hiç. Duam të dimë nëse është më e mirë se sa trajtimi më i mirë që kemi tani. Por ja që, në mënyrë të përsëritur, vazhdimisht shihni njerëz që ende bëjnë prova përkundër placebos. Dhe marrin leje për ta hedhur mjekimin në treg vetëm me të dhëna që tregojnë se është më i mirë se sa asgjëja, çka është e padobishme për një mjek si unë, që i duhet të marrë një vendim.
But that's not the only way you can rig your data. You can also rig your data by making the thing you compare your new drug against really rubbish. You can give the competing drug in too low a dose, so people aren't properly treated. You can give the competing drug in too high a dose, so people get side effects. And this is exactly what happened with antipsychotic medication for schizophrenia. Twenty years ago, a new generation of antipsychotic drugs were brought in; the promise was they would have fewer side effects. So people set about doing trials of the new drugs against the old drugs. But they gave the old drugs in ridiculously high doses: 20 milligrams a day of haloperidol. And it's a foregone conclusion if you give a drug at that high a dose, it will have more side effects, and your new drug will look better.
Por kjo nuk është mënyra e vetme me të cilën mund të bëhet hile me të dhënat. Të dhënat mund të jenë me hile edhe kur krahasoni ilaçin tuaj të ri me diçka krejt të pavlerë. Mund ta aplikoni ilaçin konkurrues në një dozë kaq të ulët, sa kështu pacientët nuk trajtohen si duhet. Mund ta aplikoni ilaçin konkurrues në një dozë kaq të lartë, saqë pacientët të kenë efekte anësore. Dhe kjo është saktësisht ajo që ndodhi me mjekimin antipsikotik për skizofreninë. 20 vjetë më parë, u pa një brez i ri barnash antipsikotike dhe premtimi qe që prej tyre do të kiheshin më pak efekte anësore. Dhe njerëzit i hynë provave për këto barna të reja përkundër të vjetrave, por, në mënyrë qesharake, barnat e vjetra i dhanë në doza të larta -- 20 miligramë haloperidol në ditë. Dhe përfundimi është i pritshëm, po e aplikuat një ilaç në doza të tilla të larta, ai do japë më tepër efekte anësore dhe ilaçi juaj i ri do të duket më i mirë.
Ten years ago, history repeated itself, when risperidone, the first of the new-generation antipsychotic drugs, came off copyright, so anybody could make copies. Everybody wanted to show their drug was better than risperidone, so you see trials comparing new antipsychotic drugs against risperidone at eight milligrams a day. Again, not an insane dose, not an illegal dose, but very much at the high end of normal. So you're bound to make your new drug look better. And so it's no surprise that overall, industry-funded trials are four times more likely to give a positive result than independently sponsored trials.
10 vjetë më parë, interesante, historia përsëriti veten, me risperidonin, që qe i pari ndër ilaçet antipsikotike të brezit pasues, që u la jashtë të drejtave të kopjimit, pra kushdo mund ta riprodhonte. Gjithkush donte të tregonte se ilaçi i tyre qe më i mirë se risperidoni, ndaj edhe shihni një dorë provash që krahasojnë barnat e reja antipsikotike përkundër risperidonit me tetë miligramë në ditë. Sërish, jo një dozë e shkalluar, një dozë jo ilegale, por shumë afër skajit të sipërm të normales. Pra, bëhet çmos që të paraqitet një ilaç i ri si më të mirë. Ndaj nuk është çudi që, përgjithësisht, provat e financuara nga industria kanë gjasë katër herë më të madhe të japin përfundim pozitiv se sa provat e sponsorizuara në mënyrë të pavarur.
But -- and it's a big but --
Por -- dhe ky është një por i madh --
(Laughter)
(Të qeshura)
it turns out, when you look at the methods used by industry-funded trials, that they're actually better than independently sponsored trials. And yet, they always manage to get the result that they want. So how does this work?
del se, kur vështroni metodat e përdorura në provat e financuara nga industria, ato janë më të mira se sa provat e sponsorizuara në mënyrë të pavarur. E megjithatë, përherë ia dalin të marrin përfundimet që duan. Si ndodh kështu?
(Laughter)
Si ta shpjegojmë këtë dukuri të çuditshme?
How can we explain this strange phenomenon? Well, it turns out that what happens is the negative data goes missing in action; it's withheld from doctors and patients. And this is the most important aspect of the whole story. It's at the top of the pyramid of evidence. We need to have all of the data on a particular treatment to know whether or not it really is effective. There are two different ways you can spot whether some data has gone missing. You can use statistics or you can use stories. I prefer statistics, so that's what I'll do first.
Me sa duket, ajo çka ndodh është që të dhënat negative humbin në rrugë e sipër; ato nuk u jepen mjekëve dhe pacientëve. Dhe kjo është ana më e rëndësishme në tërë këtë histori. Ajo qëndron në majë të piramidës së evidencave. Për të ditur nëse është a jo vërtet i efektshëm, lypset të njohim krejt të dhënat mbi një trajtim të caktuar. Dhe ka dy rrugë të ndryshme për të dalluar nëse në rrugë e sipër kanë humbur ca të dhëna. Mund të përdorni statistikat, ose mund të përdorni historira. Personalisht parapëlqej statistikat, ndaj po merrem me to së pari.
This is a funnel plot. A funnel plot is a very clever way of spotting if small negative trials have disappeared, have gone missing in action. This is a graph of all of the trials done on a particular treatment. As you go up towards the top of the graph, what you see is each dot is a trial. As you go up, those are bigger trials, so they've got less error; they're less likely to be randomly false positives or negatives. So they all cluster together. The big trials are closer to the true answer. Then as you go further down at the bottom, what you can see is, on this side, spurious false negatives, and over on this side, spurious false positives. If there is publication bias, if small negative trials have gone missing in action, you can see it on one of these graphs. So you see here that the small negative trials that should be on the bottom left have disappeared. This is a graph demonstrating the presence of publication bias in studies of publication bias. And I think that's the funniest epidemiology joke you will ever hear.
Ky është ai që quhet grafiku hinkë. Dhe grafiku hinkë është një mënyrë shumë e mençur për të pikasur nëse janë zhdukur, kanë humbur gjatë rrugës, prova të vogla negative. Ky, pra, është një grafik i krejt provave që janë bërë mbi një trajtim të dhënë. Dhe, teksa i ngjiteni majës së grafikut, ajo që shihni si një pikë, është një provë. Dhe duke u ngjitur, këto janë provat më të mëdha, ndaj kanë më pak gabime. Pra, ka më pak gjasa të jenë përfundime pozitive ose negative false të rastit. Pra, bëhen grumbull bashkë. Provat e mëdha janë më afër përgjigjes së vërtetë. Mandej, sa më shumë që i afroheni fundit, çka shihni, në këtë anë, janë negativet e rreme jo të mirëfillta, dhe në këtë anë, pozitivet e rreme jo të mirëfillta. Nëse ka anshmëri në botimin e përfundimeve, nëse gjatë rrugës kanë humbur prova të vogla negative, mund t'i shihni në një nga këta grafikë. Kështu, mund të shihni që provat e vogla negative që do të duhej të ishin majtas poshtë, kanë avulluar. Ky është një grafik që dëshmon praninë e anshmërisë në publikim në studime të anshmërisë në publikime. Dhe mendoj se është një nga shakatë më zbavitëse të epidemiologjisë që mund të dëgjonit ndonjëherë.
(Laughter)
Kjo është mënyra për ta provuar statistikisht,
That's how you can prove it statistically. But what about stories? Well, they're heinous, they really are. This is a drug called reboxetine. This is a drug which I, myself, have prescribed to patients. And I'm a very nerdy doctor. I hope I go out of my way to try and read and understand all the literature. I read the trials on this. They were all positive, all well-conducted. I found no flaw. Unfortunately, it turned out, that many of these trials were withheld. In fact, 76 percent of all of the trials that were done on this drug were withheld from doctors and patients. Now if you think about it, if I tossed a coin a hundred times, and I'm allowed to withhold from you the answers half the times, then I can convince you that I have a coin with two heads. If we remove half of the data, we can never know what the true effect size of these medicines is.
por, po sipas historive? Këto janë të urryera, vërtet. Ky është një ilaç i quajtur reboksetinë. Një ilaç që unë vetë ua kam dhënë pacientëve. Dhe jam ca mjek i zoti dhe i mbyllur. Përpiqem të dal nga vetja dhe të provoj të lexoj dhe kuptoj krejt literaturën. Lexova provat për të. Të tëra qenë pozitive. Të tëra qenë kryer mirë. Nuk u gjeta të metë. Për fat të keq, doli që shumë prej provave janë mbajtur fshehur. Në fakt, 76 përqind e krejt provave që qenë bërë për këtë ilaç nuk u janë dhënë mjekëve dhe pacientëve. Mendojeni një çast këtë, po të hedh një monedhë njëqind herë, dhe më lejojnë t'ju fsheh përfundimin për gjysmën e rasteve, atëherë mund t'ju bind se kam një monedhë me dy anë të njëjta. Nëse heqim gjysmën e të dhënave, nuk mund ta dimë kurrë efektin e vërtetë të këtyre barnave.
And this is not an isolated story. Around half of all of the trial data on antidepressants has been withheld, but it goes way beyond that. The Nordic Cochrane Group were trying to get ahold of the data on that to bring it all together. The Cochrane Groups are an international nonprofit collaboration that produce systematic reviews of all of the data that has ever been shown. And they need to have access to all of the trial data. But the companies withheld that data from them. So did the European Medicines Agency -- for three years.
Dhe ky nuk është një rast i izoluar. Gati gjysma e krejt të dhënave nga provat mbi antidepresantët nuk jepen, por shkon më tej se kaq. Nordic Cochrane Group po përpiqej të merrte një dorë të dhënash mbi këtë to bring it all together. Cochrane Groups janë një bashkëpunim ndërkombëtar jofitimprurës që prodhon shqyrtime sistematike të krejt të dhënave që jepen. Dhe u nevojitet të kenë hyrje në krejt të dhënat nga provat. Por kompanitë nuk ua dhanë të dhënat, dhe po kështu bëri edhe Agjencia Europiane e Mjekësisë për tre vjetë. Ky është një problem pa zgjidhje deri më sot.
This is a problem that is currently lacking a solution. And to show how big it goes, this is a drug called Tamiflu, which governments around the world have spent billions and billions of dollars on. And they spend that money on the promise that this is a drug which will reduce the rate of complications with flu. We already have the data showing it reduces the duration of your flu by a few hours. But I don't care about that, governments don't care. I'm sorry if you have the flu, I know it's horrible, but we're not going to spend billions of dollars trying to reduce the duration of your flu symptoms by half a day. We prescribe these drugs. We stockpile them for emergencies on the understanding they'll reduce the number of complications, which means pneumonia and death. The infectious diseases Cochrane Group, which are based in Italy, has been trying to get the full data in a usable form out of the drug companies, so they can make a full decision about whether this drug is effective or not, and they've not been able to get that information. This is undoubtedly the single biggest ethical problem facing medicine today. We cannot make decisions in the absence of all of the information.
Dhe që të shihet se deri ku shkon, ja një ilaç që quhet Tamiflu, për të cilin, qeveri anembanë botës, kanë shpenzuar miliarda, miliarda dollarë. Dhe paratë i shpenzuan pas premtimit se ky do të ishte një ilaç që do të ulte shkallën e ndërlikimeve nga gripi. I kemi tashmë të dhënat që tregojnë se e ul me ca orë zgjatjen e gripit. Por nuk më intereson kjo kushedi. Qeverive nuk u intereson kjo. Më vjen shumë keq nëse jeni me grip, e di që është e shpifur, por nuk kemi ndër mend të shpenzojmë miliarda dollarë në përpjekje për uljen e zgjatjes së simptomave tuaja të gripit me gjysmë dite. Shkruajmë receta për këto barna, mbushim raftet e urgjencës duke menduar që do të ulin numrin e ndërlikimeve, të cilat përkthehen pneumoni dhe kjo nënkupton vdekje. Grupi Cochrane për sëmundjet infektive, me bazë në Itali, është përpjekur të marrë nga shoqëritë farmaceutike të dhënat e plota, në format të përdorshëm që kështu të munden të japin një vendim lidhur me faktin nëse një ilaç është apo jo i efektshëm, dhe nuk ka qenë në gjendje t'i marrin këto të dhëna. Ky është padyshim problemi më i madh etik përballë mjekësisë së sotme. Nuk merren dot vendime nën mungesë të plotë të informacionit.
So it's a little bit difficult from there to spin in some kind of positive conclusion. But I would say this: I think that sunlight is the best disinfectant. All of these things are happening in plain sight, and they're all protected by a force field of tediousness. And I think, with all of the problems in science, one of the best things that we can do is to lift up the lid, finger around at the mechanics and peer in.
Pra është paksa e vështirë që prej andej të dalësh me ndonjë lloj vendimi pozitiv. Por mund të thosha se: Mendoj se drita e Diellit është dezinfektuesi më i mirë. Gjithë këto gjëra ndodhin para syve tanë, dhe të tëra të mbrojtura nga një fushë forcash zakoni. Dhe mendoj, si për krejt problemet në shkencë, një nga gjërat më të mira që mund të bëjmë është të ngremë kapakun, t'i bëjmë duart me vaj dhe të rrëmojmë vetë ne.
Thank you very much.
Ju falemnderit shumë.
(Applause)
(Duartrokitje)