Έχετε ακουστά το Δείκτης Νοημοσύνης, τη γενική ευφυΐα σας, αλλά το Δείκτη Ψυχολογικής Ευφυίας; Τι γνωρίζετε γι' αυτά που σας ενθουσιάζουν και πόσο καλά προβλέπετε την συμπεριφορά των άλλων ή ακόμη και τη δική σας; Πόσα από αυτά που νομίζετε πως ξέρετε περί ψυχολογίας είναι λάθος; Ας το δούμε ανατρέχοντας στους 10 κορυφαίους μύθους περί ψυχολογίας.
You've heard of your IQ, your general intelligence, but what's your Psy-Q? How much do you know about what makes you tick, and how good are you at predicting other people's behavior or even your own? And how much of what you think you know about psychology is wrong? Let's find out by counting down the top myths of psychology.
Θα έχετε πιθανώς ακούσει να λέγεται ότι, όσον αφορά τη ψυχολογία τους, οι άνδρες είναι από τον Άρη και οι γυναίκες από την Αφροδίτη. Αλλά πόσο διαφέρουν άνδρες και γυναίκες; Για να το βρούμε, ας αρχίσουμε εξετάζοντας κάτι όπου άνδρες και γυναίκες όντως διαφέρουν και σκιτσάροντας κάποιες διαφορές ψυχολογίας των φύλων στην ίδια βάση. Ένα πράγμα που όντως διαφέρουν είναι πόσο μακριά μπορούν να πετάξουν μια μπάλα. Αν δούμε τα δεδομένα για τους άνδρες θα δούμε τη λεγόμενη ομοιόμορφη καμπύλη κατανομής. Λίγοι άντρες μπορούν να ρίξουν τη μπάλα μακρυά και λίγοι κοντά αλλά οι περισσότεροι σε μια μέση απόσταση. Οι γυναίκες έχουν την ίδια κατανομή αλλά υπάρχει μια μεγάλη διαφορά. Ο μέσος άνδρας μπορεί να πετάξει τη μπάλα μακρύτερα από το 98% των γυναικών περίπου. Τώρα λοιπόν ας δούμε πώς μερικές ψυχολογικές διαφορές των φύλων μοιάζουν στην ίδια τυποποιημένη κλίμακα. Όλοι οι ψυχολόγοι θα σας πουν ότι οι άνδρες αντιλαμβάνονται τον χώρο καλύτερα από τις γυναίκες όπως στο διάβασμα χάρτη, το οποίο είναι αλήθεια, αλλά ας δούμε το μέγεθος της διαφοράς. Είναι ελάχιστη. Οι γραμμές σχεδόν επικαλύπτονται. Μάλιστα, η μέση γυναίκα είναι καλύτερη από το 33% των ανδρών, φυσικά εάν αυτό ήταν 50% τότε τα δύο φύλα θα ήταν ακριβώς ίσα. Αξίζει να θυμάστε ότι αυτή η διαφορά και η επόμενη που θα σας δείξω είναι σχεδόν οι μεγαλύτερες ψυχολογικές διαφορές των φύλων που έχει ανακαλύψει η ψυχολογία. Να και η επόμενη. Όλοι οι ψυχολόγοι θα σας πουν ότι οι γυναίκες υπερέχουν στη γλώσσα και τη γραμματική. Να λοιπόν η απόδοση στα τυποποιημένα τεστ γραμματικής. Εδώ οι γυναίκες. Εδώ οι άνδρες. Πάλι οι γυναίκες προηγούνται κατά μέσο όρο αλλά οι γραμμές είναι τόσο κοντά που το 33% των ανδρών είναι καλύτεροι από τη μέση γυναίκα και πάλι αν ήταν 50% θα υπήρχε πλήρης ισότητα των φύλων. Άρα δεν είναι ακριβώς περίπτωση Άρη και Αφροδίτης. Είναι πιο πολύ μια περίπτωση μπαρών Μαρς και Σνίκερς όπου βασικά είναι ίδιες αλλά η μία έχει πιο πολλούς ξηρούς καρπούς. Δεν θα πω ποια από τους δύο.
You've probably heard it said that when it comes to their psychology, it's almost as if men are from Mars and women are from Venus. But how different are men and women, really? To find out, let's start by looking at something on which men and women really do differ and plotting some psychological gender differences on the same scale. One thing men and women do really differ on is how far they can throw a ball. So if we look at the data for men here, we see what is called a normal distribution curve. A few men can throw a ball really far, a few men, not far at all, but most, a kind of average distance. And women share the same distribution as well, but actually, there's quite a big difference. In fact, the average man can throw a ball further than about 98 percent of all women. Now let's look at what some psychological gender differences look like on the same standardized scale. Any psychologist will tell you that men are better at spatial awareness than women -- things like map-reading, for example -- and it's true. But let's have a look at the size of this difference. It's tiny; the lines are so close together, they almost overlap. In fact, the average woman is better than 33 percent of all men, and of course, if that was 50 percent, then the two genders would be exactly equal. It's worth bearing in mind that this difference and the next one I'll show you are pretty much the biggest psychological gender differences ever discovered in psychology. Here's the next one. Any psychologist will tell you that women are better with language and grammar than men. Here's performance on the standardized grammar test. There, the women. There go the men. Again, yes, women are better on average, but the lines are so close that 33 percent of men are better than the average woman. And again, if it was 50 percent, that would represent complete gender equality. So it's not really a case of Mars and Venus. It's more a case of, if anything, Mars and Snickers: basically the same, but one's maybe slightly nuttier than the other. When making a cake, do you prefer to use a recipe book with pictures?
Τώρα έχουμε κάνει ζέσταμα. Ας σας ψυχαναλύσουμε με το περίφημο Τεστ Ρόρσαχ. Προφανώς βλέπετε δύο αρκούδες ή δύο ανθρώπους ή κάτι παρόμοιο. Αλλά τι νομίζετε ότι κάνουν; Σηκώστε το χέρι αν νομίζετε ότι χαιρετάνε. Όχι πολλοί. Εντάξει. Πόσοι νομίζετε ότι «δίνουν πέντε» πανηγυρίζοντας. Ωραία. Κι αν νομίζετε ότι παλεύουν; Πολλοί λίγοι εδώ. Εντάξει, αν νομίζετε ότι χαιρετούν ή πανηγυρίζουν, σημαίνει ότι είστε φιλικό άτομο. Αν νομίζετε ότι παλεύουν είστε μάλλον ένα δύσκολο και επιθετικό άτομο. Βασικά είστε ή μαχητής ή εραστής. Κι αυτό εδώ; Εδώ δεν ψηφίζουμε οπότε με το τρία όλοι φωνάξτε τι βλέπετε. Ένα, δύο, τρία. (Φωνές από το ακροατήριο) Άκουσα χάμστερ. Ποιος είπε χάμστερ; Ανησυχητικό αυτό. Ένας τύπος εκεί είπε χάμστερ. Θα πρέπει να δείτε κάποιο δίποδο ζώο εδώ και μετά τον αντικατοπτρισμό του εκεί. Αν δεν το είδατε, σημαίνει ότι δυσκολεύεστε να επεξεργαστείτε περίπλοκες καταστάσεις όπου συμβαίνουν πολλά.
Yeah, a few people. Have a friend talk you through? Or have a go, making it up as you go along? Quite a few people there. OK, so if you said A, then this means that you're a visual learner, and you learn best when information is presented in a visual style. If you said B, it means you're an auditory learner, that you learn best when information is presented to you in an auditory format. And if you said C, it means that you're a kinesthetic learner, that you learn best when you get stuck in and do things with your hands. Except, of course, as you've probably guessed, that it doesn't, because the whole thing is a complete myth. Learning styles are made up and are not supported by scientific evidence. We know this because in tightly controlled experimental studies when learners are given material to learn, either in their preferred style or an opposite style, it makes no difference at all to the amount of information they retain. And if you think about it for just a second, it's obvious that this has to be true. It's obvious that the best presentation format depends not on you,
Εκτός φυσικά αν δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Τα τεστ Ρόρσαχ δεν έχουν καμία ουσιαστική εγκυρότητα στη διάγνωση της ανθρώπινης προσωπικότητας και δεν χρησιμοποιούνται από τους σύγχρονους ψυχολόγους. Στην πράξη, μια πρόσφατη μελέτη αποκάλυψε ότι όταν επιχειρήσετε να διαγνώσετε την ανθρώπινη προσωπικότητα με τα τεστ Ρόρσαχ, θα διαγνώσετε σχιζοφρένεια στο 1/6 περίπου των εμφανέστατα απόλυτα φυσιολογικών συμμετεχόντων.
but on what you're trying to learn. Could you learn to drive a car, for example, just by listening to someone telling you what to do, with no kinesthetic experience? Could you solve simultaneous equations by talking them through in your head, without writing them down? Could you revise for your architecture exams using interpretive dance if you're a kinesthetic learner? No; what you need to do is match the material to be learned
Άρα, αν δεν τα πήγατε και τόσο καλά εδώ, ίσως δεν είστε πολύ οπτικός τύπος. Πάμε για ένα άλλο γρήγορο κουίζ για να δούμε. Όταν φτιάχνετε τούρτα, - σηκώστε χέρι για καθένα - προτιμάτε να έχετε ένα βιβλίο μαγειρικής με εικόνες; Ναι, λίγοι άνθρωποι. Να έχετε ένα φίλο να σας δίνει προφορικές οδηγίες; Να ξεκινάτε να αυτοσχεδιάζετε στην πορεία; Αρκετοί άνθρωποι εδώ. Εντάξει, αν επιλέξατε το πρώτο, σημαίνει ότι μαθαίνετε οπτικά και μαθαίνετε καλύτερα από οπτικοποιημένες πληροφορίες. Αν είπατε το δεύτερο, σημαίνει ότι είστε ακουστικός τύπος, ότι μαθαίνετε καλύτερα από πληροφορίες σε ακουστική μορφή. Κι αν είπατε το τρίτο, σημαίνει πως είστε κιναισθητικός τύπος, ότι μαθαίνετε καλύτερα όταν καταπιαστείτε και κάνετε πράγματα με τα χέρια.
to the presentation format, not you. I know many of you are A-level students that will have recently gotten your GCSE results. And if you didn't quite get what you were hoping for, then you can't really blame your learning style. But one thing that you might want to think about blaming is your genes. So what this is all about is that a recent study at University College London found that 58 percent of the variation between different students and their GCSE results was down to genetic factors. That sounds like a very precise figure. So how can we tell? Well, when we want to unpack the relative contributions of genes and the environment, what we can do is a twin study. Identical twins share 100 percent of their environment
Εκτός φυσικά, όπως πιθανώς μαντέψατε, αν τίποτα δεν ισχύει, γιατί όλα αυτά είναι ένας μύθος. Οι τρόποι μάθησης είναι επινοημένοι και δεν έχουν επιστημονική τεκμηρίωση. Το γνωρίζουμε επειδή, σε στενά ελεγχόμενο πειραματικό περιβάλλον, όταν δίνεται στους σπουδαστές υλικό για μελέτη, είτε στη μορφή που προτιμούν, είτε σε αντίθετη μορφή, δεν υπάρχει διαφορά στον όγκο πληροφοριών που συγκρατούν. Αν το σκεφτείτε για λίγο, είναι προφανές ότι πρέπει να αληθεύει. Είναι προφανές ότι η καλύτερη μορφή παρουσίασης δεν εξαρτάται από εσάς, αλλά από αυτό που προσπαθείτε να μάθετε. Θα μπορούσατε, ας πούμε, να μάθετε να οδηγείτε ακούγοντας μόνο κάποιον να σας λέει τι να κάνετε χωρίς καμία κιναισθητική εμπειρία; Θα μπορούσατε να λύσετε σύστημα εξισώσεων μόνο με το μυαλό σας και χωρίς να γράψετε κάτι; Θα μελετούσατε για εξετάσεις στην αρχιτεκτονική κάνοντας χορό αυτοέκφρασης, εάν μαθαίνετε κιναισθητικά; Όχι. Το διδακτικό υλικό πρέπει να ταιριάζει με τη μορφή παρουσίασης, και όχι με εσάς.
and 100 percent of their genes, whereas nonidentical twins share 100 percent of their environment, but just like any brother and sister, share only 50 percent of their genes. So by comparing how similar GCSE results are in identical twins versus nonidentical twins and doing some clever maths, we can get an idea of how much variation in performance is due to the environment, and how much is due to genes. And it turns out that it's about 58 percent due to genes. This isn't to undermine the hard work that you and your teachers here put in. If you didn't quite get the GCSE results that you were hoping for, then you can always try blaming your parents, or at least their genes. One thing that you shouldn't blame is being a left-brained or right-brained learner, because again, this is a myth. The myth here is that the left brain is logical, it's good with equations like this, and the right brain is more creative, so the right brain is better at music. But again, this is a myth,
Ξέρω ότι πολλοί από εσάς είστε αριστούχοι και πρόσφατα πήρατε αποτελέσματα από εξετάσεις GCSE. Αν δεν πήγατε τόσο καλά όσο ελπίζατε δεν πρέπει να κατηγορείτε τον τρόπο που μαθαίνετε αλλά ένα πράγμα που ίσως μπορείτε να κατηγορήσετε είναι τα γονίδιά σας. Αναφέρομαι σε μια πρόσφατη μελέτη από το Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Λονδίνου που βρήκε ότι 58% της διακύμανσης μεταξύ διαφόρων μαθητών και των αποτελεσμάτων στις εξετάσεις GCSE αποδίδεται σε γενετικούς παράγοντες. Πώς μπορούμε να μιλάμε με τόση ακρίβεια; Όταν θέλουμε να δούμε αναλυτικά τις σχετικές συνεισφορές των γονιδίων και του περιβάλλοντος τότε μελετούμε τους δίδυμους. Οι μονοζυγωτικοί δίδυμοι μοιράζονται το 100% του περιβάλλοντος και το 100% των γονιδίων, ενώ οι διζυγωτικοί δίδυμοι μοιράζονται το 100% του περιβάλλοντος, αλλά όπως κάθε αδερφός και αδερφή, μοιράζονται το 50% των γονιδίων. Συγκρίνοντας λοιπόν παρόμοια αποτελέσματα εξετάσεων GCSE σε μονοζυγωτικούς και διζυγωτικούς διδύμους, και με έξυπνους υπολογισμούς, βρίσκουμε πόση διακύμανση και απόδοση οφείλεται στο περιβάλλον και πόση στα γονίδια. Αποδεικνύεται ότι 58% οφείλεται στα γονίδια.
because nearly everything you do involves nearly all parts of your brain talking together, even just the most mundane thing like having a normal conversation. However, perhaps one reason why this myth has survived is that there is a slight grain of truth to it. A related version of the myth is that left-handed people are more creative than right-handed people, which kind of makes sense because your brain controls the opposite hand. So in left-handed people, the right side of the brain is slightly more active than the left side of the brain, and the idea is the right-hand side is more creative. Now, it isn't true per se that left-handed people are more creative than right-handed people. But what is true is that ambidextrous people, or people who use both hands for different tasks, are more creative thinkers than one-handed people, because being ambidextrous involves having both sides of the brain talk to each other a lot, which seems to be involved in creative and flexible thinking. The myth of the creative left-hander arises from the fact that being ambidextrous is more common amongst left-handers than right-handers, so a grain of truth in the idea of the creative left-hander, but not much.
Αυτό δεν υποσκάπτει τη δική σας σκληρή δουλειά και των δασκάλων σας. Αν δεν πήγατε τόσο καλά όσο ελπίζατε στις εξετάσεις της GCSE μπορείτε πάντα να κατηγορείτε τους γονείς σας ή τουλάχιστον τα γονίδιά τους.
A related myth that you've probably heard of is that we only use 10 percent of our brains. This is, again, a complete myth. Nearly everything that we do, even the most mundane thing, uses nearly all of our brains.
Αυτό που δεν πρέπει να κατηγορήσετε είναι ότι μαθαίνετε με το αριστερό ή το δεξί μέρος του εγκεφάλου, γιατί και πάλι είναι μύθος. Ο μύθος εδώ είναι ότι το αριστερό μέρος είναι λογικό, είναι καλό για εξισώσεις όπως αυτή, και το δεξί μέρος είναι πιο δημιουργικό, έτσι είναι καλύτερο στη μουσική. Και πάλι όμως είναι μύθος επειδή σχεδόν όλα όσα κάνετε εμπλέκουν τη λειτουργία όλων των μερών του εγκεφάλου, ακόμη και το πιο συνηθισμένο πράγμα όπως μια απλή συζήτηση. Παρόλα αυτά, ένας λόγος που ο μύθος παραμένει είναι ότι περιέχει ένα ίχνος αλήθειας. Μια σχετική έκδοση του μύθου είναι ότι οι αριστερόχειρες είναι πιο δημιουργικοί από τους δεξιόχειρες, που έχει λογική μιας και ο εγκέφαλος ελέγχει το αντίθετο χέρι, έτσι στους αριστερόχειρες, το δεξί μέρος του εγκεφάλου είναι ελαφρώς πιο δραστήριο από το αριστερό μέρος του εγκεφάλου, και συμπεραίνουμε ότι το δεξί είναι πιο δημιουργικό. Βέβαια, δεν αληθεύει πλήρως ότι οι αριστερόχειρες είναι πιο δημιουργικοί από τους δεξιόχειρες. Αυτό που αληθεύει είναι ότι οι αμφιδέξιοι, όσοι χρησιμοποιούν και τα δύο χέρια για δουλειές, σκέφτονται πιο δημιουργικά από όσους χρησιμοποιούν το ένα χέρι, επειδή στον αμφιδέξιο τα δύο μέρη του εγκεφάλου συνομιλούν πάρα πολύ, που φαίνεται να συμβάλει στη δημιουργική ευέλικτη σκέψη. Ο μύθος του δημιουργικού αριστερόχειρα προκύπτει από το γεγονός ότι αμφιδέξιοι βρίσκονται πιο συχνά ανάμεσα στους αριστερόχειρες παρά στους δεξιόχειρες, άρα μόνο ένα ψήγμα της υπόθεσης του δημιουργικού αριστερόχειρα, και όχι πολύ.
That said, it is of course true that most of us don't use our brainpower quite as well as we could. So what could we do to boost our brainpower? Maybe we could listen to a nice bit of Mozart. Have you heard of the idea of the Mozart effect? The idea is that listening to Mozart makes you smarter and improves your performance on IQ tests. Now again, what's interesting about this myth is that although it's basically a myth, there is a grain of truth to it. So the original study found that participants who were played Mozart music for a few minutes did better on a subsequent IQ test than participants who simply sat in silence. But a follow-up study recruited some people who liked Mozart music and then another group of people who were fans of the horror stories of Stephen King. And they played the people the music or the stories. The people who preferred Mozart music to the stories got a bigger IQ boost from the Mozart than the stories, but the people who preferred the stories to the Mozart music got a bigger IQ boost from listening to the Stephen King stories than the Mozart music. So the truth is that listening to something that you enjoy perks you up a bit and gives you a temporary IQ boost on a narrow range of tasks. There's no suggestion that listening to Mozart, or indeed Stephen King stories, is going to make you any smarter in the long run. Another version of the Mozart myth is that listening to Mozart can make you not only cleverer but healthier, too.
Ένας σχετικός μύθος που θα έχετε ακούσει είναι ότι χρησιμοποιούμε μόνο το 10% του εγκεφάλου μας. Αυτός είναι καθαρός μύθος. Σχεδόν καθετί που κάνουμε, ακόμα και το πιο απλό πράγμα, χρησιμοποιεί σχεδόν όλο το μυαλό μας.
Unfortunately, this doesn't seem to be true of someone who listened to the music of Mozart almost every day, Mozart himself, who suffered from gonorrhea, smallpox, arthritis,
Eίναι φυσικά αλήθεια ότι οι περισσότεροι από εμάς δε χρησιμοποιούμε τη δύναμη του μυαλού μας όσο θα μπορούσαμε. Τι κάνουμε λοιπόν για να την ενισχύσουμε; Ίσως θα μπορούσαμε να ακούσουμε λίγο Μότσαρτ. Έχετε ακούσει τη θεωρία για την επίδραση του Μότσαρτ; Λέει ότι ακούγοντας Μότσαρτ γίνεστε πιο έξυπνοι και αποδίδετε καλύτερα στα τεστ ευφυίας. Και εδώ, έχει ενδιαφέρον ότι, παρότι είναι βασικά μύθος, ενέχει ίχνος αλήθειας. Έτσι η αρχική μελέτη αποκάλυψε ότι οι συμμετέχοντες που άκουσαν μουσική του Μότσαρτ για λίγα λεπτά, τα πήγαν καλύτερα σε ακολουθούμενο τεστ ευφυίας από τους συμμετέχοντες που απλώς περίμεναν ήσυχοι. Αλλά μια συμπληρωματική μελέτη πήρε θαυμαστές της μουσικής του Μότσαρτ, και μια άλλη ομάδα ανθρώπων που τους άρεσαν οι ιστορίες τρόμου του Στίβεν Κινγκ. Έβαλαν σε κάθε ομάδα τη μουσική ή τις ιστορίες. Όσοι προτιμούσαν τη μουσική του Μότσαρτ ενισχύθηκαν περισσότερο από το Μότσαρτ παρά από τις ιστορίες, αλλά αυτοί που προτιμούσαν τις ιστορίες, ενισχύθηκαν περισσότερο ακούγοντας τις ιστορίες του Στίβεν Κινγκ παρά τη μουσική του Μότσαρτ. Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι, όταν ακούς κάτι που σου αρέσει, αυτό σε αναπτερώνει λίγο και σου ενισχύει προσωρινά την ευφυία σε μικρό αριθμό εργασιών. Δεν υπονοούμε ότι ακούγοντας Μότσαρτ, ή αντίστοιχα τον Στίβεν Κινγκ, θα γίνετε ευφυέστεροι μακροπρόθεσμα.
and, what most people think eventually killed him in the end, syphilis. This suggests that Mozart should have been a bit more careful, perhaps, when choosing his sexual partners. But how do we choose a partner? So a myth that I have to say is sometimes spread a bit by sociologists is that our preferences in a romantic partner are a product of our culture, that they're very culturally specific. But in fact, the data don't back this up. A famous study surveyed people from [37] different cultures across the globe from Americans to Zulus, on what they look for in a partner. And in every single culture across the globe, men placed more value on physical attractiveness in a partner than did women, and in every single culture, too, women placed more importance than did men on ambition and high earning power. In every culture, too, men preferred women who were younger than themselves, an average of, I think it was 2.66 years. And in every culture, too, women preferred men who were older than them, so an average of 3.42 years, which is why we've got here, "Everybody needs a Sugar Daddy." (Laughter) So moving on from trying to score with a partner to trying to score in basketball or football or whatever your sport is. The myth here is that sportsmen go through "hot hand" streaks, Americans call them, or "purple patches," we sometimes say in England,
Μια άλλη έκδοση του μύθου περί της μουσικής Μότσαρτ είναι ότι ακούγοντάς την, όχι μόνο σας κάνει εξυπνότερο αλλά και υγιέστερο. Δυστυχώς δεν φαίνεται να επαληθεύεται ούτε από κάποιον που άκουγε τη μουσική του Μότσαρτ κάθε μέρα, τον ίδιον τον Μότσαρτ, που έπασχε από γονόρροια, ευλογιά, αρθρίτιδα, και από αυτό που πιστεύεται ότι τον σκότωσε, σύφιλη. Αυτό μάλλον υπονοεί ότι ο Μότσαρτ θα έπρεπε να επιλέγει πιο προσεκτικά τους σεξουαλικούς του συντρόφους. Πώς όμως επιλέγουμε σύντροφο;
where they just can't miss, like this guy here. But in fact, what happens is that if you analyze the pattern of hits and misses statistically, it turns out that it's nearly always at random. Your brain creates patterns from the randomness. If you toss a coin, a streak of heads or tails is going to come out somewhere in the randomness, and because the brain likes to see patterns where there are none, we look at these streaks and attribute meaning to them and say, "Yeah he's really on form today," whereas actually you would get the same pattern
Ένας μύθος που πρέπει να ομολογήσω πως διαδίδεται από κοινωνιολόγους είναι ότι οι προτιμήσεις μας για ρομαντικό σύντροφο καθορίζονται ρητώς απ΄την κουλτούρα μας. Αλλά τα δεδομένα δεν το στηρίζουν αυτό. Γνωστή μελέτη εξέτασε άτομα από 37 διαφορετικές κουλτούρες ανά τον κόσμο. από Αμερικανούς έως Ζουλού, σχετικά με το τι ψάχνουν στο σύντροφο. Και σε όλες τις κουλτούρες του κόσμου οι άνδρες αξιολόγησαν περισσότερο τη σωματική ομορφιά του συντρόφου από ό,τι οι γυναίκες, και σε κάθε μία κουλτούρα επίσης, οι γυναίκες έριχναν περισσότερο βάρος στη φιλοδοξία και το υψηλό εισόδημα. Σε κάθε κουλτούρα επίσης οι άνδρες προτιμούσαν νεότερες γυναίκες κατά μέσο όρο 2,66 χρόνια νομίζω, και σε κάθε κουλτούρα επίσης οι γυναίκες προτίμησαν μεγαλύτερους άνδρες με κατά μέσο όρο τα 3,42 χρόνια, γι΄αυτό πιστεύεται ότι όλες ψάχνουν έναν γέρο και πλούσιο.
if you were just getting hits and misses at random. An exception to this, however, is penalty shootouts. A recent study looking at penalty shootouts in football showed that players who represent countries with a very bad record in penalty shootouts, like, for example, England, tend to be quicker to take their shots than countries with a better record, and presumably as a result, they're more likely to miss. Which raises the question of if there's any way we could improve people's performance. And one thing you might think about doing is punishing people for their misses and seeing if that improves them. This idea, the effect that punishment can improve performance, was what participants thought they were testing in Milgram's famous learning and punishment experiment that you've probably heard about if you're a psychology student. The story goes that participants were prepared to give what they believed to be fatal electric shocks to a fellow participant
Φεύγουμε από την επιδίωξη συντρόφου και πάμε στην επιτυχία σε μπάσκετμπολ ποδόσφαιρο και κάθε άλλο άθλημα. Υπάρχει ο μύθος ότι οι αθλητές περνούν μια ρόδινη περίοδο που «έχουν μεγάλη ευστοχία», κατά το κοινώς λεγόμενο, όπου είναι αδύνατον να αστοχήσουν, όπως αυτός εδώ ο τύπος. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι αν αναλύσουμε στατιστικά το μοτίβο εμφάνισης επιτυχημένων και χαμένων βολών, αποδεικνύεται ότι σχεδόν πάντα είναι τυχαία. Το μυαλό μας βλέπει μοτίβα μέσα στις συγκυρίες. Αν στρίψεις ένα κέρμα θα προκύψει μια τυχαία σειρά από κορώνες και γράμματα, και καθώς το μυαλό θέλει να βλέπει μοτίβα εκεί που δεν υπάρχουν, βλέπουμε αυτά τα σερί και τους αποδίδουμε κάποιο νόημα και λέμε «Είναι σε καλή φόρμα σήμερα» ενώ στην ουσία θα είχατε το ίδιο μοτίβο αν είχατε εντελώς τυχαίες επιτυχημένες και αποτυχημένες βολές.
when they got a question wrong, just because someone in a white coat told them to. But this story is a myth for three reasons. Firstly, and most crucially, the lab coat wasn't white. It was, in fact, grey. Secondly, the participants were told before the study and reminded any time they raised a concern, that although the shocks were painful, they were not fatal and indeed caused no permanent damage whatsoever. And thirdly, participants didn't give the shocks just because someone in the coat told them to. When they were interviewed after the study, all the participants said that they firmly believed that the learning and punishment study served a worthy scientific purpose which would have enduring gains for science, as opposed to the momentary, nonfatal discomfort caused to the participants.
Μια εξαίρεση σε αυτό όμως είναι οι βολές πέναλτυ. Μια πρόσφατη μελέτη για τα πέναλτυ στο ποδόσφαιρο δείχνει ότι οι παίκτες που εκπροσωπούν χώρες με άσχημο ρεκόρ στις βολές πέναλτυ, όπως για παράδειγμα η Αγγλία, τείνουν να σουτάρουν πιο βιαστικά από τις χώρες με καλύτερο ρεκόρ, και προφανώς σαν αποτέλεσμα αυτού είναι πιο πιθανόν να αστοχήσουν.
OK, so I've been talking for about 12 minutes now, and you've probably been sitting there listening to me, analyzing my speech patterns and body language and trying to work out if you should take any notice of what I'm saying, whether I'm telling the truth or whether I'm lying. But if so, you've probably completely failed,
Το οποίο μας οδηγεί στην ερώτηση, εάν υπάρχει κάποιος τρόπος για να βελτιώσουμε την απόδοσή τους. Ένα πράγμα που ίσως να σκεφτείτε είναι να τους τιμωρείτε για τις αποτυχίες και να δείτε αν θα φέρει αποτέλεσμα. Η ιδέα ότι η τιμωρία μπορεί να βελτιώσει την απόδοση είναι αυτό που συμμετέχοντες νόμιζαν ότι εξεταζόταν στο πείραμα του Μίλγκραμ για τη μάθηση και την τιμωρία που πιθανόν θα έχετε ακούσει αν είστε φοιτητής ψυχολογίας. Το ιστορικό λέει ότι οι συμμετέχοντες ήταν διατεθειμένοι να κάνουν ηλεκτρικά σοκ
because although we all think we can catch a liar from their body language and speech patterns, hundreds of psychological tests over the years have shown that all of us, including police officers and detectives, are basically at chance when it comes to detecting lies from body language and verbal patterns. Interestingly, there is one exception: TV appeals for missing relatives. It's quite easy to predict when the relatives are missing and when the appealers have, in fact, murdered the relatives themselves.
που νόμιζαν ότι ήταν μοιραία σε φίλο τους συμμετέχοντα όταν απαντούσε λάθος σε ερώτηση, απλά και μόνο επειδή τους το έλεγε κάποιος με λευκή ποδιά.
So hoax appealers are more likely to shake their heads, to look away, and to make errors in their speech, whereas genuine appealers are more likely to express hope
Αλλά αυτή η ιστορία είναι μύθος για τρεις λόγους. Πρώτο και πιο σοβαρό, η ποδιά εργαστηρίου δεν ήταν λευκή, ήταν γκρίζα. Δεύτερον, πριν την μελέτη έλεγαν στους συμμετέχοντες, και το υπενθύμιζαν κάθε φορά που εξέφραζαν ανησυχία, ότι ενώ τα σοκ ήταν οδυνηρά, δεν ήταν μοιραία, και ότι όντως δεν προκαλούσαν οποιαδήποτε μόνιμη βλάβη. Και τρίτον, οι συμμετέχοντες δεν έκαναν τα σοκ απλώς επειδή το έλεγε κάποιος με ποδιά. Όταν ερωτήθηκαν μετά την έρευνα, όλοι οι συμμετέχοντες είπαν ότι πραγματικά πίστευαν ότι η έρευνα περί μάθησης και τιμωρίας εξυπηρετούσε σοβαρό επιστημονικό σκοπό που θα επέφερε διαρκή οφέλη στην επιστήμη παρά την προσωρινή μη μοιραία ταλαιπωρία των συμμετεχόντων.
that the person will return safely and to avoid brutal language. So, for example, they might say "taken from us" rather than "killed." Speaking of which, it's about time I killed this talk, but before I do, I just want to give you, in 30 seconds, the overarching myth of psychology. The myth is that psychology is just a collection of interesting theories, all of which say something useful and all of which have something to offer. What I hope to have shown you in the past few minutes is that this isn't true. What we need to do is assess psychological theories by seeing what predictions they make, whether that is that listening to Mozart makes you smarter, that you learn better when information is presented in your preferred learning style or whatever it is,
Εντάξει, σας μιλάω εδώ και 12 λεπτά και μάλλον κάθεστε και με ακούτε, αναλύοντας τον τρόπο ομιλίας και τη γλώσσα του σώματός μου, και προσπαθείτε να καταλάβετε αν πρέπει να πιστέψετε τα λεγόμενά μου, αν σας λέω αλήλθεια ή αν σας λέω ψέμματα, αλλά αν το κάνετε έχετε αποτύχει πλήρως, γιατί, αν και όλοι νομίζουμε ότι θα καταλάβουμε τον ψεύτη, από τη στάση και τον τρόπο ομιλίας, εκατοντάδες ψυχολογικά τεστ αυτά τα χρόνια έχουν δείξει ότι όλοι μας, μαζί και αστυνομικοί και ντετέκτιβ, βασικά εικάζουν όταν προσπαθούν να ανιχνεύσουν ψέμματα με τη γλώσσα του σώματος και τα γλωσσικά μοτίβα. Ενδιαφέρον παρουσιάζει μια εξαίρεση: Οι τηλεοπτικές εκκλήσεις για αγνοούμενους συγγενείς. Είναι αρκετά εύκολο να προβλέψετε πότε αγνοούνται οι συγγενείς και πότε στην πραγματικότητα έχουν δολοφονηθεί από τους αναζητώντες. Οι ψεύτες είναι πιο πιθανό να κινούν το κεφάλι, να αποστρέφουν το βλέμμα, και να κάνουν γλωσσικά ολισθήματα ενώ οι γνήσιοι αναζητώντες μάλλον θα εκφράσουν ελπίδα ότι το άτομο θα επιστρέψει ασφαλές και θα αποφύγουν τη βίαιη γλώσσα. Για παράδειγμα, θα πουν «τον πήραν από κοντά μας» αντί για «τον σκότωσαν».
all of these are testable empirical predictions, and the only way we can make progress is to test these predictions against the data in tightly controlled experimental studies. And it's only by doing so that we can hope to discover which of these theories are well supported, and which, like all the ones I've told you about today, are myths. Thank you. (Applause)
Μιλώντας για αυτά, ήρθε ώρα να τελειώνουμε αλλά πριν απ΄αυτό θέλω να σας δώσω σε μισό λεπτό τον πονεμένο μύθο της ψυχολογίας. Ο μύθος είναι ότι η ψυχολογία είναι απλώς μια συλλογή από ενδιαφέρουσες θεωρίες, που όλες λένε κάτι χρήσιμο και όλες έχουν κάτι να προσφέρουν. Αυτό που ελπίζω ότι σας έδειξα στα προηγούμενα λεπτά είναι πως αυτό δεν είναι αλήθεια. Χρειάζεται να αποτιμήσουμε τις ψυχολογικές θεωρίες βλέποντας τις προβλέψεις τους, είτε πρόκειται για το αν η μουσική του Μότσαρτ σας κάνει ευφυέστερους, ότι μαθαίνετε ευκολότερα από πληροφορίες στη προτιμώμενη από εσάς μορφή, όλες αυτές είναι εμπειρικές προβλέψεις που μπορούν να εξεταστούν και ο μόνος τρόπος να κάνουμε πρόοδο είναι να εξετάσουμε τις προβλέψεις βάσει δεδομένων σε στενά ελεγχόμενες πειραματικές μελέτες. Μόνο έτσι ελπίζουμε να ανακαλύψουμε ποιες από αυτές τις θεωρίες έχουν καλή βάση, και ποιες, όπως όλες που σας είπα σήμερα, είναι μύθοι.
Ευχαριστώ.
(Χειροκρότημα)