I want to start with a game. Okay? And to win this game, all you have to do is see the reality that's in front of you as it really is, all right? So we have two panels here, of colored dots. And one of those dots is the same in the two panels. And you have to tell me which one.
Vreau să încep cu un joc. Pentru a câștiga acest joc, trebuie doar să vedeți ce aveți în fața ochilor. Așa cum e, bine? Avem două panouri aici cu buline colorate. Una dintre buline se regăsește pe ambele panouri. Și voi trebuie să-mi spuneți care este.
Now, I narrowed it down to the gray one, the green one, and, say, the orange one. So by a show of hands, we'll start with the easiest one. Show of hands: how many people think it's the gray one? Really? Okay. How many people think it's the green one? And how many people think it's the orange one? Pretty even split.
Să ne rezumăm la bulinele gri, verzi și portocalii. Să începem cu cea mai ușoară. Ridicând mâna, cine crede că e bulina gri? Da? Bine. Cine crede că e bulina verde? Și cine crede că e cea portocalie? Aproape la egalitate.
Let's find out what the reality is. Here is the orange one.
Să vedem cum e de fapt. Aceasta este bulina portocalie.
(Laughter)
(Râsete)
Here is the green one. And here is the gray one.
Cea verde... Și cea gri...
(Laughter)
(Râsete)
So for all of you who saw that, you're complete realists. All right?
Cei care au văzut-o sunt niște realiști. (Râsete)
(Laughter)
So this is pretty amazing, isn't it? Because nearly every living system has evolved the ability to detect light in one way or another. So for us, seeing color is one of the simplest things the brain does. And yet, even at this most fundamental level, context is everything. What I'm going to talk about is not that context is everything, but why context is everything. Because it's answering that question that tells us not only why we see what we do, but who we are as individuals, and who we are as a society.
E uimitor, nu-i așa? Aproape toate organismele vii au capacitatea de a detecta lumina într-un fel sau în altul. Identificarea culorilor e un proces simplu al creierului. Dar chiar și la acest nivel de bază, contextul este totul. Nu vreau să vă vorbesc despre faptul că contextul e totul, ci motivele pentru care este așa. Răspunsul la această întrebarea ne spune de ce vedem într-un anumit fel, dar și cine suntem ca indivizi și ca societate.
But first, we have to ask another question, which is, "What is color for?" And instead of telling you, I'll just show you. What you see here is a jungle scene, and you see the surfaces according to the amount of light that those surfaces reflect. Now, can any of you see the predator that's about to jump out at you? And if you haven't seen it yet, you're dead, right?
Prima dată trebuie să ne punem întrebarea: la ce folosește culoarea ? În loc să vă răspund, mai bine vă arăt. Aici vedeți o scenă din junglă. Suprafețele sunt vizibile în funcție de cantitatea de lumină reflectată de acele suprafețe. Vedeți animalul de pradă din imagine? Dacă nu l-ați văzut deja, sunteți morți.
(Laughter)
(Râsete)
Can anyone see it? Anyone? No? Now let's see the surfaces according to the quality of light that they reflect. And now you see it.
Îl vede cineva? Nu? Acum să vedem suprafețele în funcție de calitatea luminii reflectate. Și acum îl vedeți.
So, color enables us to see the similarities and differences between surfaces, according to the full spectrum of light that they reflect. But what you've just done is in many respects mathematically impossible. Why? Because, as Berkeley tells us, we have no direct access to our physical world, other than through our senses. And the light that falls onto our eyes is determined by multiple things in the world, not only the color of objects, but also the color of their illumination, and the color of the space between us and those objects. You vary any one of those parameters, and you'll change the color of the light that falls onto your eye.
Culoarea ne permite să vedem asemănările și diferențele dintre suprafețe, în funcție de spectrul de lumină reflectat. Dar asta e imposibil din punct de vedere matematic. De ce? Potrivit spuselor lui Berkeley, accesul la lumea fizică este intermediat de simțuri. Lumina care cade asupra ochilor noștri este determinată de mai mulți factori: nu numai de culoarea obiectelor, dar și de culoarea iluminării lor, de culoarea spațiului dintre noi și acele obiecte. Dacă unul din parametri variază, se schimbă culoarea luminii care cade asupra ochiului.
This is a huge problem, because it means that the same image could have an infinite number of possible real-world sources. Let me show you what I mean. Imagine that this is the back of your eye, okay? And these are two projections from the world. They're identical in every single way. Identical in shape, size, spectral content. They are the same, as far as your eye is concerned. And yet they come from completely different sources. The one on the right comes from a yellow surface, in shadow, oriented facing the left, viewed through a pinkish medium. The one on the left comes from an orange surface, under direct light, facing to the right, viewed through sort of a bluish medium. Completely different meanings, giving rise to the exact same retinal information. And yet it's only the retinal information that we get.
Asta e o problemă foarte mare pentru că aceeași imagine poate avea un număr infinit de surse posibile în lumea reală. Imaginați-vă că acesta e spatele ochiului vostru. Iar acestea sunt două proiecții din realitate. Ele sunt complet identice. Identice ca formă, mărime, conținut al spectrului. În ceea ce privește ochiul, sunt identice. Și totuși, ele provin din surse complet diferite. Cea din dreapta aparține unei suprafețe galbene, în umbră, orientată spre stânga, văzută printr-un filtru roz. Cea din stânga aparține unei suprafețe portocalii, sub lumină directă, orientată spre dreapta, văzută printr-un filtru albăstrui. Semnificații complet diferite, care dau naștere aceleiași informații pe retină. Și totuși, noi primim doar informația de pe retină.
So how on Earth do we even see? So if you remember anything in this next 18 minutes, remember this: that the light that falls onto your eye, sensory information, is meaningless, because it could mean literally anything. And what's true for sensory information is true for information generally. There's no inherent meaning in information. It's what we do with that information that matters.
Cum reușim să vedem ? Din următoarele 18 minute, trebuie să rețineți acest aspect: lumina care cade asupra ochiului, informația senzorială, e lipsită de semnificații. Pentru că ar putea să însemne orice. Ceea ce e valabil pentru informația senzorială e valabil pentru informații în general. Informația nu conține nicio semnificație inerentă. Contează doar ceea ce facem cu această informație.
So, how do we see? Well, we see by learning to see. The brain evolved the mechanisms for finding patterns, finding relationships in information, and associating those relationships with a behavioral meaning, a significance, by interacting with the world. We're very aware of this in the form of more cognitive attributes, like language. I'm going to give you some letter strings, and I want you to read them out for me, if you can.
Și cum vedem ? Vedem învățând să vedem. Creierul a dezvoltat mecanismele de a identifica tipare, de a găsi relații în interiorul informației și de a asocia acele relații cu o semnificație comportamentală, interacționând cu lumea exterioară. Suntem mult mai conștienți de asta sub forma unor atribute cognitive, cum e limbajul. Vă voi da niște șiruri de litere și vreau să mi le citiți, dacă puteți.
Audience: "Can you read this?" "You are not reading this." "What are you reading?"
Can you read this? You are not reading this. What are you reading?
Beau Lotto: "What are you reading?" Half the letters are missing, right? There's no a priori reason why an "H" has to go between that "W" and "A." But you put one there. Why? Because in the statistics of your past experience, it would have been useful to do so. So you do so again. And yet you don't put a letter after that first "T." Why? Because it wouldn't have been useful in the past. So you don't do it again.
Jumătate din litere lipsesc, corect ? Nu există niciun motiv a priori pentru care H trebuie să vină între W și A. Dar ați pus unul acolo. De ce ? Pentru că, potrivit experienței voastre trecute, ar fi fost util să faceți așa. Așa că repetați gestul. Și totuși, nu puneți o literă după primul T. De ce ? Pentru că nu ați mai făcut așa. Așa că nu repetați gestul.
So, let me show you how quickly our brains can redefine normality, even at the simplest thing the brain does, which is color. So if I could have the lights down up here. I want you to first notice that those two desert scenes are physically the same. One is simply the flipping of the other. Now I want you to look at that dot between the green and the red. And I want you to stare at that dot. Don't look anywhere else. We're going to look at it for about 30 seconds, which is a bit of a killer in an 18-minute talk.
Să vă arăt cât de rapid creierul nostru redefinește normalitatea, în cel mai simplu proces al creierului: recunoașterea culorilor. Puteți să stingeți luminile ? Cele două peisaje deșertice sunt identice din punct de vedere fizic. Un peisaj este reversul celuilalt. Vreau să vă uitați la acel punct dintre verde și roșu. Bine ? Vreau să vă uitați fix la acel punct. Nu vă uitați în altă parte. Ne uităm acolo aproximativ 30 de secunde, ceea ce e destul de mult într-o conferință de 18 minute.
(Laughter)
(Râsete)
But I really want you to learn. And I'll tell you -- don't look anywhere else -- I'll tell you what's happening in your head. Your brain is learning, and it's learning that the right side of its visual field is under red illumination; the left side of its visual field is under green illumination. That's what it's learning. Okay? Now, when I tell you, I want you to look at the dot between the two desert scenes. So why don't you do that now?
Eu chiar vreau să învățați. Nu vă uitați în altă parte, iar eu vă voi spune ce se petrece în capul vostru. Creierul învață că partea dreaptă a câmpului său vizual este iluminată în roșu. Partea stângă a câmpului vizual e iluminată în verde. Asta învață. Bine ? Când vă spun eu, să vă uitați fix la punctul dintre cele două deșerturi. Faceți-o acum !
(Laughter)
(Râsete)
Can I have the lights up again?
Puteți să aprindeți luminile ?
I take it from your response they don't look the same anymore, right?
Din reacția voastră, înțeleg că nu mai arată la fel.
(Applause)
(Aplauze)
Why? Because your brain is seeing that same information as if the right one is still under red light, and the left one is still under green light. That's your new normal. Okay? So, what does this mean for context? It means I can take two identical squares, put them in light and dark surrounds, and the one on the dark surround looks lighter than on the light surround. What's significant is not simply the light and dark surrounds that matter. It's what those light and dark surrounds meant for your behavior in the past.
De ce ? Creierul vostru vede aceeași informație de parcă imaginea din dreapta e încă în lumină roșie, iar cea din stânga e încă în lumină verde. Aceasta e noua voastră normalitate. Ce înseamnă asta pentru context ? Înseamnă că pot lua aceste două pătrate identice și că le pot pune pe fundale diferite. Cel de pe fundalul întunecat pare mai deschis la culoare decât celălalt. Nu contează numai culoarea fundalelor, ci și cum v-au influențat reacțiile în trecut.
So I'll show you what I mean. Here we have that exact same illusion. We have two identical tiles on the left, one in a dark surround, one in a light surround. And the same thing over on the right. Now, I'll reveal those two scenes, but I'm not going to change anything within those boxes, except their meaning. And see what happens to your perception.
Să vă arăt cum. Aici avem exact aceeași iluzie. Avem două plăci identice, în stânga, una pe un fundal întunecat și una pe un fundal luminos. Avem același lucru și în dreapta. Acum voi trece în revistă aceste două scene. Dar nu voi schimba nimic la acele plăci, cu excepția semnificației lor. Să vedeți cum vi se va schimba percepția.
Notice that on the left the two tiles look nearly completely opposite: one very white and one very dark, right? Whereas on the right, the two tiles look nearly the same. And yet there is still one on a dark surround, and one on a light surround. Why? Because if the tile in that shadow were in fact in shadow, and reflecting the same amount of light to your eye as the one outside the shadow, it would have to be more reflective -- just the laws of physics. So you see it that way.
Observați că în stânga, cele două plăci par opuse: una e albă și cealaltă e neagră. În dreapta, cele două plăci sunt aproape identice. Și totuși, una e pe un fundal întunecat și cealaltă pe un fundal luminat. De ce ? Dacă placa din umbră ar fi cu adevărat în umbră și ar reflecta aceeași cantitate de lumină spre ochi, la fel ca cea din afara umbrei, atunci ar trebui să reflecte mai mult. Așa spun legile fizicii. Așa că o vedeți într-un anumit fel.
Whereas on the right, the information is consistent with those two tiles being under the same light. If they're under the same light reflecting the same amount of light to your eye, then they must be equally reflective. So you see it that way. Which means we can bring all this information together to create some incredibly strong illusions.
În dreapta, informația primită înseamnă că cele două plăci se află sub aceeași lumină. Dacă ele reflectă aceeași cantitate de lumină către ochii noștri, înseamnă că reflectă la fel de mult. Și le vedeți în consecință. Putem pune cap la cap aceste informații pentru a crea niște iluzii puternice.
This is one I made a few years ago. And you'll notice you see a dark brown tile at the top, and a bright orange tile at the side. That is your perceptual reality. The physical reality is that those two tiles are the same.
Pe aceasta am creat-o acum câțiva ani. Observați că avem un pătrat maro deasupra și un pătrat portocaliu pe lateral. Aceasta e realitatea pe care o percepeți. Realitatea fizică e că acele două pătrate sunt la fel.
Here you see four gray tiles on your left, seven gray tiles on the right. I'm not going to change those tiles at all, but I'm going to reveal the rest of the scene. And see what happens to your perception. The four blue tiles on the left are gray. The seven yellow tiles on the right are also gray. They are the same. Okay? Don't believe me? Let's watch it again.
Vedeți patru pătrate gri în stânga și șapte pătrate gri în dreapta. Nu le voi modifica în niciun fel. Dar vă voi dezvălui și restul scenei. Să vedem ce se întâmplă cu percepția voastră. Cele patru pătrate albastre din stânga sunt gri. Cele șapte pătrate galbene din dreapta sunt tot gri. Ele sunt la fel. Nu mă credeți ? Să revedem.
What's true for color is also true for complex perceptions of motion. So, here we have -- let's turn this around -- a diamond. And what I'm going to do is, I'm going to hold it here, and I'm going to spin it. And for all of you, you'll see it probably spinning this direction. Now I want you to keep looking at it. Move your eyes around, blink, maybe close one eye. And suddenly it will flip, and start spinning the opposite direction. Yes? Raise your hand if you got that. Yes? Keep blinking. Every time you blink, it will switch. So I can ask you, which direction is it rotating? How do you know? Your brain doesn't know, because both are equally likely. So depending on where it looks, it flips between the two possibilities.
Ce e valabil pentru culoare e valabil și pentru percepția mișcării. Aici avem, să-l întoarcem cu spatele, un diamant. Îl voi ține aici și îl voi roti. Probabil îl vedeți că se rotește în această direcție. Continuați să vă uitați la el, mișcați-vă ochii, clipiți, închideți un ochi și veți vedea că se rotește în cealaltă direcție. Da? Ridicați mâna dacă ați văzut asta. Da? Continuați să clipiți. De fiecare dată când clipiți, își va schimba direcția. În ce direcție se rotește acum? De unde știți? Creierul vostru nu știe. Amândouă direcțiile sunt posibile. În funcție de cum vă uitați, oscilează între cele două posibilități.
Are we the only ones that see illusions? The answer to this question is no. Even the beautiful bumblebee, with its mere one million brain cells, which is 250 times fewer cells than you have in one retina, sees illusions, does the most complicated things that even our most sophisticated computers can't do. So in my lab we work on bumblebees, because we can completely control their experience, and see how it alters the architecture of their brain. We do this in what we call the Bee Matrix.
Suntem singurii care vedem iluzii optice ? Răspunsul e nu. Chiar și frumosul bondar, cu cele un milion de celule nervoase, de 250 de ori mai puține decât avem într-o retină, vede iluziile și efectuează operații mai complicate decât cele mai sofisticate computere. În laboratorul meu, lucrăm și cu bondari, pentru că le putem controla experiența în totalitate și putem vedea cum influențează asta arhitectura creierului lor. Asta o facem în așa-numita Matrice Apicolă.
Here you have the hive. You can see the queen bee, the large bee in the middle. Those are her daughters, the eggs. They go back and forth between this hive and the arena, via this tube. You'll see one of the bees come out here. You see how she has a little number on her? There's another one coming out, she also has a number on her. Now, they're not born that way, right? We pull them out, put them in the fridge, and they fall asleep. Then you can superglue little numbers on them.
Aici avem stupul. Vedeți matca aici, albina mai mare din mijloc. Acelea sunt fiicele ei, ouăle. Ele parcurg drumul între stup și arenă, prin acest tub. Una dintre albine iese. Vedeți că are un număr pe ea? Iese încă una. Și ea are un număr pe ea. Ele nu s-au născut așa. Le luăm, le punem în frigider, ele adorm. Atunci putem să lipim niște numere micuțe pe ele.
(Laughter)
(Râsete)
And now, in this experiment they get a reward if they go to the blue flowers. They land on the flower, stick their tongue in there, called a proboscis, and drink sugar water. She's drinking a glass of water that's about that big to you and I, will do that about three times, then fly. And sometimes they learn not to go to the blue, but to go where the other bees go. So they copy each other. They can count to five. They can recognize faces. And here she comes down the ladder. And she'll come into the hive, find an empty honey pot, and throw up, and that's honey.
În acest experiment, ele sunt recompensate dacă merg la florile albastre. Ele aterizează pe floare. Își pun limba acolo, numită proboscis, și beau apă cu zahăr. Acum ea bea dintr-un pahar care e cam atât de mare pentru noi și va face asta de trei ori, după care își va lua zborul. Uneori, ele învață să nu se ducă spre albastru și să le urmeze pe celelalte albine. Ele se imită una pe cealaltă. Pot număra până la cinci. Pot recunoaște fețe. Aici, ea coboară scara, intră în stup, găsește un spațiu liber, vomită și așa se face mierea.
(Laughter)
(Râsete)
Now remember, she's supposed to be going to the blue flowers, but what are these bees doing in the upper right corner? It looks like they're going to green flowers. Now, are they getting it wrong? And the answer to the question is no. Those are actually blue flowers. But those are blue flowers under green light. So they're using the relationships between the colors to solve the puzzle, which is exactly what we do.
Țineți minte că ea trebuie să se ducă la florile albastre. Dar ce fac aceste albine în colțul din dreapta sus ? Se pare că se duc la florile verzi. S-au înșelat? Răspunsul e nu. Acelea sunt de fapt flori albastre. Dar sunt flori albastre în lumină verde. Ele folosesc relațiile dintre culori pentru a rezolva puzzle-ul. Asta facem și noi.
So, illusions are often used, especially in art, in the words of a more contemporary artist, "to demonstrate the fragility of our senses." Okay, this is complete rubbish. The senses aren't fragile. And if they were, we wouldn't be here. Instead, color tells us something completely different, that the brain didn't actually evolve to see the world the way it is. We can't. Instead, the brain evolved to see the world the way it was useful to see in the past. And how we see is by continually redefining normality.
Iluziile sunt adesea folosite mai ales în artă, și, potrivit unui artist contemporan, ”pentru a demonstra fragilitatea simțurilor noastre”. Asta e o prostie. Simțurile nu sunt fragile. Dacă ar fi așa, noi nu am fi aici. Culorile ne spun ceva cu totul diferit: creierul nu s-a dezvoltat astfel încât să vadă lumea așa cum este. În schimb, creierul a ajuns să vadă lumea așa cum obișnuia să o facă în trecut. Felul în care vedem redefinește încontinuu normalitatea.
So, how can we take this incredible capacity of plasticity of the brain and get people to experience their world differently? Well, one of the ways we do it in my lab and studio is we translate the light into sound, and we enable people to hear their visual world. And they can navigate the world using their ears.
Cum am putea să folosim această incredibilă plasticitate a creierului pentru a-i face pe oameni să vadă lumea în mod diferit? Ceea ce facem în laboratorul meu este transformarea luminii în sunet, ceea ce le permite oamenilor să audă lumea lor vizuală. Ei pot experimenta folosindu-se de urechile lor.
Here's David on the right, and he's holding a camera. On the left is what his camera sees. And you'll see there's a faint line going across that image. That line is broken up into 32 squares. In each square, we calculate the average color. And then we just simply translate that into sound. And now he's going to turn around, close his eyes, and find a plate on the ground with his eyes closed.
În dreapta, îl avem pe David. El ține o cameră video. În stânga, avem ceea ce vede camera. Veți vedea că e o linie subțire care străbate imaginea. Acea linie este împărțită în 32 de pătrate. În fiecare pătrat, calculăm culoarea aproximativă. Apoi, transformăm asta în sunet. Acum, el se va întoarce, își va închide ochii și va găsi o farfurie pe podea, cu ochii închiși.
(Continuous sound)
(Sound changes momentarily)
(Sound changes momentarily)
(Sound changes momentarily)
(Sound changes momentarily)
(Sound changes momentarily)
Beau Lotto: He finds it. Amazing, right? So not only can we create a prosthetic for the visually impaired, but we can also investigate how people literally make sense of the world. But we can also do something else. We can also make music with color. So, working with kids, they created images, thinking about what might the images you see sound like if we could listen to them. And then we translated these images. And this is one of those images. And this is a six-year-old child composing a piece of music for a 32-piece orchestra. And this is what it sounds like.
A reușit s-o găsească. Uimitor, nu ? Nu numai că putem crea o proteză pentru cei cu dificultăți de vedere, dar putem investiga și felul în care oamenii recepționează lumea. Dar putem să mai facem ceva. Putem să facem muzică folosind culori. Copiii cu care am lucrat au creat imagini, încercând să-și imagineze cum ar suna imaginile pe care le vedeți. Apoi, am transformat aceste imagini. Aceasta e una din acele imagini. Acesta e un copil de 6 ani care compune o piesă muzicală pentru o orchestră cu 32 de instrumente. Ar suna în felul următor...
(Electronic representation of orchestral music)
So, a six-year-old child. Okay?
E un copil de 6 ani, bine ?
Now, what does all this mean? What this suggests is that no one is an outside observer of nature, okay? We're not defined by our central properties, by the bits that make us up. We're defined by our environment and our interaction with that environment, by our ecology. And that ecology is necessarily relative, historical and empirical. So, what I'd like to finish with is this over here. Because what I've been trying to do is really celebrate uncertainty. Because I think only through uncertainty is there potential for understanding.
Ce înseamnă toate astea ? Asta înseamnă că nimeni nu este un observator din exterior al naturii. Noi nu suntem definiți de proprietățile noastre centrale, de componentele care ne alcătuiesc. Suntem definiți de mediul nostru și de interacțiunea noastră cu el, de ecologia noastră. Iar acea ecologie este în mod necesar relativă, istorică și empirică. Aș vrea să termin cu ceea ce am aici. Eu am vrut să celebrez nesiguranța, deoarece eu cred că numai prin nesiguranță există potențialul de a înțelege.
So, if some of you are still feeling a bit too certain, I'd like to do this one. So, if we have the lights down. And what we have here -- Can everyone see 25 purple surfaces on your left, and 25, call it yellowish, surfaces on your right? So now, what I want to do, I'm going to put the middle nine surfaces here under yellow illumination, by simply putting a filter behind them. Now you can see that changes the light that's coming through there, right? Because now the light is going through a yellowish filter and then a purplish filter. I'm going to do the opposite on the left here. I'm going to put the middle nine under a purplish light.
Dacă unii dintre voi sunt încă mult prea siguri, aș vrea să încerc acest experiment. Dacă puteți stinge luminile... Ceea ce avem aici... Vede toată lumea cele 25 de suprafețe violete din stânga și cele 25 de suprafețe galbene din dreapta ? Iată ce vreau să faceți: Voi pune cele 9 suprafețe din mijloc aici, în lumina galbenă, punând un filtru în spatele lor. Acum puteți vedea că asta schimbă lumina care trece pe aici. Acum lumina trece printr-un filtru galben, și apoi prin unul violet. Voi face opusul acestui lucru în stânga. Le voi pune pe cele 9 mijlocii în lumină violet.
Now, some of you will have noticed that the consequence is that the light coming through those middle nine on the right, or your left, is exactly the same as the light coming through the middle nine on your right. Agreed? Yes? Okay. So they are physically the same. Let's pull the covers off. Now remember -- you know that the middle nine are exactly the same. Do they look the same? No. The question is, "Is that an illusion?" And I'll leave you with that.
Unii dintre voi au observat că lumina care trece prin cele 9 din dreapta, sau din stânga voastră, e la fel ca cea care trece prin cele 9 din dreapta. De acord? Deci ele sunt identice fizic. Să le descoperim. Țineți minte, cele 9 din mijloc sunt exact la fel. Arată la fel? Nu. Întrebarea e dacă asta e o iluzie optică. Vă voi lăsa cu această întrebare.
So, thank you very much.
Vă mulțumesc foarte mult.
(Laughter)
(Aplauze)
(Applause)