I want to start with a game. Okay? And to win this game, all you have to do is see the reality that's in front of you as it really is, all right? So we have two panels here, of colored dots. And one of those dots is the same in the two panels. And you have to tell me which one.
אני רוצה להתחיל במשחק וכדי לזכות במשחק כל מה שתצטרכו לעשות הוא לראות את המציאות שלפניכם כמו שהיא באמת. בסדר? אז, יש לנו פה שני לוחות עליהם עיגולים צבעוניים. צבע אחד העיגולים זהה בשני הלוחות, אוקיי? ואתם צריכים לומר לי איזה מהם.
Now, I narrowed it down to the gray one, the green one, and, say, the orange one. So by a show of hands, we'll start with the easiest one. Show of hands: how many people think it's the gray one? Really? Okay. How many people think it's the green one? And how many people think it's the orange one? Pretty even split.
עכשיו נצמצם את האפשרויות האפור, הירוק נגיד גם הכתום. אז, בהרמת יד - נתחיל עם הקל יותר - ירימו ידיים: כמה חושבים שזה האפור? באמת? אוקיי. כמה חושבים שזה הירוק? וכמה חושבים שזה הכתום? החלוקה שווה בערך.
Let's find out what the reality is. Here is the orange one.
אז בואו ונראה מה המציאות באמת. הנה הכתום.
(Laughter)
(צחוק)
Here is the green one. And here is the gray one.
הנה הירוק. והנה האפור.
(Laughter)
(צחוק)
So for all of you who saw that, you're complete realists. All right?
אז, למי מיכם שראה את זה, אתם ראליסטים לגמרי. בסדר? (צחוק)
(Laughter)
So this is pretty amazing, isn't it? Because nearly every living system has evolved the ability to detect light in one way or another. So for us, seeing color is one of the simplest things the brain does. And yet, even at this most fundamental level, context is everything. What I'm going to talk about is not that context is everything, but why context is everything. Because it's answering that question that tells us not only why we see what we do, but who we are as individuals, and who we are as a society.
אז, זה די מדהים בעצם, לא? מפני שכמעט כל יצור חי פיתח את היכולת לגלות אור בדרך זו או אחרת. לכן, בשבילנו, לראות צבע זה אחד הדברים הפשוטים שהמוח עושה. ובכל זאת, אפילו ברמה הבסיסית הזו, ההקשר הוא הכל. מה שאני רוצה לדבר עליו זה לא שההקשר הוא הכל, אלא למה ההקשר הוא הכל. מפני שתשובה לשאלה זו אומרת לנו לא רק למה אנו רואים מה שאנו עושים, אלא מי אנחנו כפרט, ומי אנחנו כחברה.
But first, we have to ask another question, which is, "What is color for?" And instead of telling you, I'll just show you. What you see here is a jungle scene, and you see the surfaces according to the amount of light that those surfaces reflect. Now, can any of you see the predator that's about to jump out at you? And if you haven't seen it yet, you're dead, right?
אבל ראשית, עלינו לשאול שאלה נוספת, והיא, "למה יש צבע?" ובמקום לאמר לכם, אני פשוט אראה לכם. מה שאתם רואים כאן זו תמונה של ג'ונגל. ואתם רואים את המשטחים לפי כמות האור שמשטחים אלה מחזירים. עכשיו, האם מישהו מכם יכול לראות את הטורף שמתכוון לקפוץ עליכם? ואם עדיין לא ראיתם אותו, אתם מתים. בסדר?
(Laughter)
(צחוקים בקהל)
Can anyone see it? Anyone? No? Now let's see the surfaces according to the quality of light that they reflect. And now you see it.
האם מישהו יכול לראות אותו? מישהו? לא? עכשיו, הבה נראה את המשטחים לפי סוג האור שהם מחזירים. ועכשיו אתם רואים אותו.
So, color enables us to see the similarities and differences between surfaces, according to the full spectrum of light that they reflect. But what you've just done is in many respects mathematically impossible. Why? Because, as Berkeley tells us, we have no direct access to our physical world, other than through our senses. And the light that falls onto our eyes is determined by multiple things in the world, not only the color of objects, but also the color of their illumination, and the color of the space between us and those objects. You vary any one of those parameters, and you'll change the color of the light that falls onto your eye.
אז, צבע מאפשר לנו לראות. את הדמיון וההבדלים בין המשטחים, לפי המנעד המלא של האור שהם מחזירים. אבל מה שעשיתם כרגע, במובנים רבים, הוא בלתי אפשרי מתמטית. למה? מפני שכמו שברקלי מספר לנו, אין לנו גישה ישירה לעולם הפיזי, אלא דרך החושים שלנו. והאור שמגיע לעיניים שלנו נקבע על ידי דברים רבים בעולם - לא רק צבע האובייקט אלא גם על ידי צבע האור, וצבע המרחב בינינו ובין האוביקטים. אם תשנו כל אחד מהפרמטרים האלה, תשנו את צבע האור המגיע לעינינו.
This is a huge problem, because it means that the same image could have an infinite number of possible real-world sources. Let me show you what I mean. Imagine that this is the back of your eye, okay? And these are two projections from the world. They're identical in every single way. Identical in shape, size, spectral content. They are the same, as far as your eye is concerned. And yet they come from completely different sources. The one on the right comes from a yellow surface, in shadow, oriented facing the left, viewed through a pinkish medium. The one on the left comes from an orange surface, under direct light, facing to the right, viewed through sort of a bluish medium. Completely different meanings, giving rise to the exact same retinal information. And yet it's only the retinal information that we get.
זו בעיה גדולה מפני שזה אומר שלאותה תמונה יכולות להיות מספר אינסופי של מקורות אפשריים בעולם האמיתי. אז הבה אראה לכם למה אני מתכון. דמינו שזה החלק האחורי של העין שלכם. ואלה שני הקרנות מהעולם. הן זהות בכל מובן. זהות בצורה, גודל, ותוכן ספקטרלי. הן זהות ככל שהעין יכולה לראות. ועדיין הן מגיעות משני מקורות שונים לחלוטין. זו שמימין מגיעה ממשטח צהוב, בצל, פונה לשמאל, דרך תווך ורדרד. זו משמאל מגיעה ממשטח כתום, בתאורה ישירה, פונה לימין, ונצפת דרך תווך כחלחל. שתי משמעויות שונות לחלוטין, שמביאות למידע זהה על הרשתית. ועם זאת זה המידע הרישתי בלבד שאנו מקבלים.
So how on Earth do we even see? So if you remember anything in this next 18 minutes, remember this: that the light that falls onto your eye, sensory information, is meaningless, because it could mean literally anything. And what's true for sensory information is true for information generally. There's no inherent meaning in information. It's what we do with that information that matters.
אז איך אנחנו רואים בכלל? אז, אם תזכרו משהו מ 18 הדקות הקרובות, תזכרו : את העובדה שהאור שמגיע לעינכם, המידע החושי, הוא חסר משמעות. מפני שהוא יכול להביע כל דבר. ומה שנכון למידע חושי נכון גם למידע בכלל. אין משמעות טבועה במידע. זה מה שאנו עושים במידע שמשנה.
So, how do we see? Well, we see by learning to see. The brain evolved the mechanisms for finding patterns, finding relationships in information, and associating those relationships with a behavioral meaning, a significance, by interacting with the world. We're very aware of this in the form of more cognitive attributes, like language. I'm going to give you some letter strings, and I want you to read them out for me, if you can.
אז, איך אנחנו רואים? אנחנו רואים על ידי למידה לראות. המוח פיתח את המגנון למציאת תבניות, מציאת יחסים, במידע ושיוך בין היחסים למשמעות התנהגותית, משמעות, על ידי אינטראקציה עם העולם. אנחנו מאוד מודעים לזה בתכונות יותר קוגניטיביות, כמו שפה. אני עומד לתת לכם כמה מחרוזות של אותיות. ואני רוצה שתקראו אותן בשבילי, אם תוכלו.
Audience: "Can you read this?" "You are not reading this." "What are you reading?"
קהל: "האם אתם יכולים לקרוא את זה?" "אתם לא קוראים את זה" "מה אתם קוראים?"
Beau Lotto: "What are you reading?" Half the letters are missing, right? There's no a priori reason why an "H" has to go between that "W" and "A." But you put one there. Why? Because in the statistics of your past experience, it would have been useful to do so. So you do so again. And yet you don't put a letter after that first "T." Why? Because it wouldn't have been useful in the past. So you don't do it again.
באו לוטו: "מה אתם קוראים?" חצי מהאותיות חסרות. נכון? אין סיבה קודמת מדוע H צריך להופיע בין ה"W" וה "A". אבל אתם שמתם אחת שם. למה? מפני שלפי הסטטיסטיקה של נסיון העבר שלכם היה מועיל לנהוג כך. לכן עשיתם זאת שוב. ועדין אתם לא מוסיפים אות אחרי ה "T" הראשון. מדוע? מפני שזה לא היה מועיל בעבר. לכן לא תעשו זאת שוב.
So, let me show you how quickly our brains can redefine normality, even at the simplest thing the brain does, which is color. So if I could have the lights down up here. I want you to first notice that those two desert scenes are physically the same. One is simply the flipping of the other. Now I want you to look at that dot between the green and the red. And I want you to stare at that dot. Don't look anywhere else. We're going to look at it for about 30 seconds, which is a bit of a killer in an 18-minute talk.
אז תנו לי להראות לכם באיזו מהירות המוח שלנו מגדיר מחדש נורמליות. אפילו בדבר הפשוט ביותר שהמוח שלנו עושה, צבע. אז, אם אוכל לקבל את האורות מוחשכים כאן. הייתי רוצה שתשימו לב לכך ששתי סצנות המדבר זהות לחלוטין. אחת היא פשוט תמונת ראי של השניה. בסדר? עכשיו הייתי רוצה שתביטו בנקודה ההיא בין הירוק והאדום. בסדר? ואני רוצה שתבהו בנקודה. אל תביטו בשום דבר אחר. ואנו נביט בה למשך כ30 שניות. שזה מעט בזבוז בהרצאה של 18 דקות.
(Laughter)
(צחוק)
But I really want you to learn. And I'll tell you -- don't look anywhere else -- I'll tell you what's happening in your head. Your brain is learning, and it's learning that the right side of its visual field is under red illumination; the left side of its visual field is under green illumination. That's what it's learning. Okay? Now, when I tell you, I want you to look at the dot between the two desert scenes. So why don't you do that now?
אבל אני באמת רוצה שתלמדו. ואני אסביר לכם - אל תסתכלו לשום מקום אחר - ואני אסביר לכם מה קורה בתוך הראש שלכם. המוח שלכם לומד. והוא לומד ששדה הראיה הימני נמצא בתאורה אדומה; שדה הראיה השמאלי נמצא בתאורה ירוקה. זה מה שהוא לומד. בסדר? עכשיו, כשאגיד לכם, אני רוצה שתביטו בנקודה בין שתי תמונות המדבר. אז למה שלא תעשו זאת עכשיו?
(Laughter)
(צחוק)
Can I have the lights up again?
אפשר לקבל את האורות בחזרה?
I take it from your response they don't look the same anymore, right?
אני מבין מהתגובה שהן כבר לא נראות זהות. נכון?
(Applause)
(תשואות)
Why? Because your brain is seeing that same information as if the right one is still under red light, and the left one is still under green light. That's your new normal. Okay? So, what does this mean for context? It means I can take two identical squares, put them in light and dark surrounds, and the one on the dark surround looks lighter than on the light surround. What's significant is not simply the light and dark surrounds that matter. It's what those light and dark surrounds meant for your behavior in the past.
מדוע? מפני שהמוח שלכם רואה את אותו מידע כאילו הימני עדיין בתאורה אדומה. והשמאלי עדיין בתאורה ירוקה. זה הנורמלי החדש שלכם. אז, מה זה אומר על ההקשר? זה אומר שאני יכול לקחת את שני הריבועים הזהים האלה, אני יכול לשים אותם בסביבות כהות ובהירות. ועכשיו זה שבסביבה הכהה נראה בהיר מזה בסביבה הבהירה. מה שמשמעותי הוא לא שפשוט הסביבות הכהה והבהירה משנות. אלא מה המשמעויות בעבר של הסביבה הכהה והבהירה.
So I'll show you what I mean. Here we have that exact same illusion. We have two identical tiles on the left, one in a dark surround, one in a light surround. And the same thing over on the right. Now, I'll reveal those two scenes, but I'm not going to change anything within those boxes, except their meaning. And see what happens to your perception.
אז אראה לכם למה אני מתכוון. כאן יש לנו את אותה אשלייה בדיוק. יש לנו כאן שתי לוחיות זהות, בצד שמאל, אחת בסביבה כהה. ואותו דבר בצד ימין. עכשיו, מה שאני עומד לעשות זה לראות את שתי הסצנות. אבל אני לא עומד לשנות דבר בשתי הקופסאות. חוץ מהמשמעות שלהן. ותראו מה קורה לתפיסה שלכם.
Notice that on the left the two tiles look nearly completely opposite: one very white and one very dark, right? Whereas on the right, the two tiles look nearly the same. And yet there is still one on a dark surround, and one on a light surround. Why? Because if the tile in that shadow were in fact in shadow, and reflecting the same amount of light to your eye as the one outside the shadow, it would have to be more reflective -- just the laws of physics. So you see it that way.
שמו לב שבצד שמאל שתי הלוחיות נראות כמעט לחלוטין הפוכות: אחת מאוד בהירה ואחת מאוד כהה. בסדר? לעומת זאת, בצד ימין, שתי הלוחיות נראות כמעט זהות. ועדיין יש אחת על רקע כהה, ואחת על רקע בהיר. למה? מפני שאם הלוחית בצל ההוא היו באמת בצל, ומחזירות את אותה כמות של אור לעין כמו זו שמחוץ לצל, היא היתה צריכה להיות מחזירת אור טובה יותר - פשוט חוקי הפיזיקה. לכן אתם רואים את זה כך.
Whereas on the right, the information is consistent with those two tiles being under the same light. If they're under the same light reflecting the same amount of light to your eye, then they must be equally reflective. So you see it that way. Which means we can bring all this information together to create some incredibly strong illusions.
לעומת צד ימין, שם המידע אחיד כששתי הלוחיות נמצאות תחת אותו אור. אם הן נמצאות תחת אותו אור, ומחזירות את אותה כמות אור לעין שלכם, אז הן צריכות להיות מחזירות אור באותה מידה. לכן אתם רואים אותן כך. מה שאומר שאנחנו יכולים לאחד את כל המידע הזה וליצור אשליות מאוד חזקות.
This is one I made a few years ago. And you'll notice you see a dark brown tile at the top, and a bright orange tile at the side. That is your perceptual reality. The physical reality is that those two tiles are the same.
את זו יצרתי לפני כמה שנים. ותשימו לב שרואים לוחית חומה כהה על הפן העליון. ולוחית כתומה בהירה בצד. זו המציאות התפיסתית שלכם. המציאות הפיסית היא ששתי הלוחיות זהות.
Here you see four gray tiles on your left, seven gray tiles on the right. I'm not going to change those tiles at all, but I'm going to reveal the rest of the scene. And see what happens to your perception. The four blue tiles on the left are gray. The seven yellow tiles on the right are also gray. They are the same. Okay? Don't believe me? Let's watch it again.
כאן תראו ארבע לוחיות אפורות בצד שמאל, שבע לוחיות אפורות בצד ימין. אני לא עומד לשנות את הלוחיות האלה בכלל. אבל אני עומד לחשוף את שאר הסצנה. ותראו מה קורה לתפיסה שלכם. ארבע הלוחיות הכחולות משמאל הן אפורות. ושבע הלוחיות הצהובות לימין הן גם אפורות. הן זהות. בסדר? לא מאמינים לי? בו נראה שוב.
What's true for color is also true for complex perceptions of motion. So, here we have -- let's turn this around -- a diamond. And what I'm going to do is, I'm going to hold it here, and I'm going to spin it. And for all of you, you'll see it probably spinning this direction. Now I want you to keep looking at it. Move your eyes around, blink, maybe close one eye. And suddenly it will flip, and start spinning the opposite direction. Yes? Raise your hand if you got that. Yes? Keep blinking. Every time you blink, it will switch. So I can ask you, which direction is it rotating? How do you know? Your brain doesn't know, because both are equally likely. So depending on where it looks, it flips between the two possibilities.
מה שנכון לצבע נכון גם לתפיסה המורכבת של תנועה. אז כאן יש לנו - בא נסובב את זה - יהלום. ומה שאני עומד לעשות, אני אחזיק את זה כאן, ואני אסובב אותו. וכולכם, כנראה תראו אותו מסתובב לכיוון הזה. עכשיו אני רוצה שתמשיכו להביט בו. הזיזו את העיניים שלכם, מצמצו, אולי תעצמו עיין אחת. ופתאום הוא יתהפך ויתחיל להסתובב לכיוון השני. כן? הרימו את הידיים אם ראיתם את זה. כן? המשיכו למצמץ. כל פעם שתמצמצו הוא יחליף כיוון. בסדר? אז אני יכול לשאול אתכם, לאיזה כיוון הוא מסתובב? איך אתם יודעים? המוח שלכם לא יודע. מפני ששני הכיוונים אפשריים במידה שווה. אז תלוי לא אתם מסתכלים, זה מתחלף בין שתי האפשרויות.
Are we the only ones that see illusions? The answer to this question is no. Even the beautiful bumblebee, with its mere one million brain cells, which is 250 times fewer cells than you have in one retina, sees illusions, does the most complicated things that even our most sophisticated computers can't do. So in my lab we work on bumblebees, because we can completely control their experience, and see how it alters the architecture of their brain. We do this in what we call the Bee Matrix.
האם אנחנו היחידים שרואים אשליות ? התשובה לשאלה היא לא. אפילו הדבורה היפיפיה, עם מליון תאי מוח בלבד, שזה פי 250 תאים פחות ממה שיש לכם על הרשתית, רואה אשליות, ועושה דברים מסובכים שאפילו המחשבים המשוכללים ביותר שלנו לא יכולים לעשות. אז במעבדה שלי, אנחנו כמובן עובדים עם דבורים. מפני שאנחנו יכלים לשלוט בחוויה שלהן באופן מלא, ולראות איך זה משנה את מבנה המוח שלהן. ואנחנו עושים זאת במה שאנחנו קוראים לו מטריצת הדבורים.
Here you have the hive. You can see the queen bee, the large bee in the middle. Those are her daughters, the eggs. They go back and forth between this hive and the arena, via this tube. You'll see one of the bees come out here. You see how she has a little number on her? There's another one coming out, she also has a number on her. Now, they're not born that way, right? We pull them out, put them in the fridge, and they fall asleep. Then you can superglue little numbers on them.
וכאן יש לכם את הכוורת. אתם יכולים לראות את המלכה, הדבורה הגדולה במרכז. כל אלו הן בנותיה, הביצים. והו הולכות הלוך ושוב בין הכוורת והזירה, דרך הצינור הזה. ואתם תראו אחת מהדבורים יוצאת מכאן. אתם רואים שיש עליה מספר קטן? כן יש עוד אחת שיוצאת. גם עליה יש מספר. עכשיו, הן לא נולדות ככה. בסדר? אנחנו מוציאים אותן, שמים אותן במקרר, והן נרדמות. ואז אפשר להדביק מספרים קטנים עליהן.
(Laughter)
(צחוק)
And now, in this experiment they get a reward if they go to the blue flowers. They land on the flower, stick their tongue in there, called a proboscis, and drink sugar water. She's drinking a glass of water that's about that big to you and I, will do that about three times, then fly. And sometimes they learn not to go to the blue, but to go where the other bees go. So they copy each other. They can count to five. They can recognize faces. And here she comes down the ladder. And she'll come into the hive, find an empty honey pot, and throw up, and that's honey.
ועכשיו בניסוי הזה הן מתוגמלות אם הן עפות לפרח הכחול. והן נוחתות על הפרח. הן מכניסות את הלשון שלהן, שנקראת פרובוסיס, והן שותות מי סוכר. עכשיו היא שותה כוס מים שהיא כזאת גדולה לנו, היא תעשה זאת שלוש פעמים, ואז תעוף. ולפעמים הן לומדות לא לעוף לכחול, אלא למקום שאליו עפות הדבורים האחרות. אז הן מחקות אחת את השניה. הן יכולות לספור עד חמש. הן מסוגלות לזהות פרצופים. וכאן היא יורדת בסולם. והיא תכנס לכוורת, ותמצא תא דבש ריק, ותקיא לתוכו, וזה דבש.
(Laughter)
(צחוק)
Now remember, she's supposed to be going to the blue flowers, but what are these bees doing in the upper right corner? It looks like they're going to green flowers. Now, are they getting it wrong? And the answer to the question is no. Those are actually blue flowers. But those are blue flowers under green light. So they're using the relationships between the colors to solve the puzzle, which is exactly what we do.
עכשיו תזכרו - (צחוק) - היא אמורה ללכת לפרחים הכחולים. אבל מה הדבורים האלה עושות בפינה הימנית העליונה? נראה שהן עפות לפרחים הירוקים. עכשיו, האם הן טועות? והתשובה לשאלה היא לא. אלה בעצם פרחים כחולים. אבל אלה פרחים כחולים תחת תאורה ירוקה. אז הן משתמשות ביחס בין הצבעים כדי לפתור את הבעיה. שזה בדיוק מה שאנחנו עושים.
So, illusions are often used, especially in art, in the words of a more contemporary artist, "to demonstrate the fragility of our senses." Okay, this is complete rubbish. The senses aren't fragile. And if they were, we wouldn't be here. Instead, color tells us something completely different, that the brain didn't actually evolve to see the world the way it is. We can't. Instead, the brain evolved to see the world the way it was useful to see in the past. And how we see is by continually redefining normality.
אז, אשליות משמשות אותנו פעמים רבות, ביחוד באומנות, במילים של אומן עכשוי יותר, "להדגים את השבריריות של החושים שלנו." בסדר, זה שטות לחלוטין. החושים לא שבריריים. ואם הם היו, אנחנו לא היינו כאן. במקום זאת, צבעים מספרים לנו משהו שונה לחלוטין, שהמוח לא התפתח לראות את העולם כמו שהוא. אנחנו לא יכולים. במקום זאת, המוח התפתח לראות את העולם בצורה שהיתה יעילה בשבילנו בעבר. והצורה שאנו רואים היא על ידי הגדרה קבועה מחדש של נורמליות.
So, how can we take this incredible capacity of plasticity of the brain and get people to experience their world differently? Well, one of the ways we do it in my lab and studio is we translate the light into sound, and we enable people to hear their visual world. And they can navigate the world using their ears.
אז איך אנחנו יכולים לקחת את הפלסטיות המדהימה של המוח ולגרום לאנשים לחוות את העולם בצורה אחרת? ובכן, אחת הדרכים שאנו עושים זאת במעבדה והסטודיו שלי היא לתרגם את האור לצליל ואנחנו מאפשרים לאנשים לשמוע את העולם הויזואלי. והם יכולים לנווט בעולם בעזרת האוזניים.
Here's David on the right, and he's holding a camera. On the left is what his camera sees. And you'll see there's a faint line going across that image. That line is broken up into 32 squares. In each square, we calculate the average color. And then we just simply translate that into sound. And now he's going to turn around, close his eyes, and find a plate on the ground with his eyes closed.
הנה דוד, בצד ימין. והוא מחזיק מצלמה. בצד שמאל רואים את מה שהמצלמה רואה. ואתם תראו קו, קו חלש עובר לרוחב התמונה. הקן מחולק ל32 ריבועים. בכל ריבוע אנחנו מחשבים את הצבע הממוצע. ואז אנחנו פשוט מתרגמים אותו לצליל. ועכשיו הוא עומד להסתובב, לעצום את עיניו, ולמצוא צלחת על הרצפה, עם עיניים עצומות.
(Continuous sound)
(Sound changes momentarily)
(Sound changes momentarily)
(Sound changes momentarily)
(Sound changes momentarily)
(Sound changes momentarily)
Beau Lotto: He finds it. Amazing, right? So not only can we create a prosthetic for the visually impaired, but we can also investigate how people literally make sense of the world. But we can also do something else. We can also make music with color. So, working with kids, they created images, thinking about what might the images you see sound like if we could listen to them. And then we translated these images. And this is one of those images. And this is a six-year-old child composing a piece of music for a 32-piece orchestra. And this is what it sounds like.
הוא מוצא אותה. מדהים. נכון? אז לא רק שאנחנו יכולים ליצור תותב לאנשים עם בעיות ראיה, אנחנו גם יכולים לחקור איך אנשים פשוטו כמשמעו מבינים את העולם. אבל אנחנו יכולים לעשות דבר נוסף, אנחנו יכולים ליצור מוסיקה עם צבע. אז, בעבודה עם ילדים, הם יוצרים תמונות, במחשבה על איך התמונות שאתם רואים ישמעו אם תוכלו להאזין להן. ואז אנחנו מתרגמים את התמונות האלה. וזו אחת מהתמונות. וזה ילד בן שש שמלחין מוזיקה לתזמורת 32 כלים. וכך זה נשמע.
(Electronic representation of orchestral music)
So, a six-year-old child. Okay?
אז, ילד בן שש. בסדר?
Now, what does all this mean? What this suggests is that no one is an outside observer of nature, okay? We're not defined by our central properties, by the bits that make us up. We're defined by our environment and our interaction with that environment, by our ecology. And that ecology is necessarily relative, historical and empirical. So, what I'd like to finish with is this over here. Because what I've been trying to do is really celebrate uncertainty. Because I think only through uncertainty is there potential for understanding.
עכשיו, מה כל זה אומר? מה שזה מציע זה שאף אחד לא צופה מחוץ לטבע. בסדר? אנחנו לא מוגדרים על ידי התכונות המרכזיות שלנו, על ידי החלקים שמרכיבים אותנו. אנחנו מוגדרים על ידי הסביבה והאינטראקציה שלנו עם הסביבה על ידי האקולוגיה שלנו. והאקולוגיה היא בהכרח יחסית, הסטורית ואמפירית. אז מה שארצה לסיים איתו נמצא כאן. מפני שמה שאני באמת מנסה לעשות הוא לחגוג את אי הודאות. מפני שאני חושב שרק דרך אי הודאות מגיע פוטנציאל ההבנה שלנו.
So, if some of you are still feeling a bit too certain, I'd like to do this one. So, if we have the lights down. And what we have here -- Can everyone see 25 purple surfaces on your left, and 25, call it yellowish, surfaces on your right? So now, what I want to do, I'm going to put the middle nine surfaces here under yellow illumination, by simply putting a filter behind them. Now you can see that changes the light that's coming through there, right? Because now the light is going through a yellowish filter and then a purplish filter. I'm going to do the opposite on the left here. I'm going to put the middle nine under a purplish light.
אז, אם חלק מכם עדיין מרגישים יותר מדי בטוחים, הייתי רוצה להדגים את זה. אז, אם נוכל להחליש את האורות. ומה שיש לנו כאן - האם כולם יכולים לראות 25 משטחים סגולים בצד שמאל, ו 25 משטחים, נקרא להם צהבהבים, בצד ימין? אז, עכשיו מה שהייתי רוצה לעשות: אני עומד לשים את תשעת המשטחים האמצעיים כאן תחת תאורה צהובה ע"י הוספת פילטר מאחוריהם. בסדר, עכשיו אתם יכולים לראות שזה משנה את האור שיוצא משם. נכון? מפני שהאור עובר עכשיו דרך פילטר צהבהב ואז דרך פילטר סגלגל. אני עומד לעשות את ההפך בצד שמאל. אני עומד לשים את תשעת המשטחים באמצע תחת תאורה סגולה.
Now, some of you will have noticed that the consequence is that the light coming through those middle nine on the right, or your left, is exactly the same as the light coming through the middle nine on your right. Agreed? Yes? Okay. So they are physically the same. Let's pull the covers off. Now remember -- you know that the middle nine are exactly the same. Do they look the same? No. The question is, "Is that an illusion?" And I'll leave you with that.
עכשיו, חלק מכם יבחינו שהתוצאה של זה היא שהאור שיוצא דרך תשעת האמצעיים בצד ימין, השמאל שלכם, זהה לחלוטין לאור שיוצא דרך תשעת האמצעיים מימין. הסכמנו? כן? בסדר, אז הם זהים לחלוטין. הבה נמשוך את הכיסויים. עכשיו תזכרו, אתם יודעים שתשעת האמצעיים זהים לחלוטין. האם הם נראים זהים? לא. השאלה היא, "האם זו אשליה?" ואני אשאיר אתכם עם זה.
So, thank you very much.
אז, תודה רבה לכם
(Laughter)
(מחיאות כפיים)
(Applause)