Μπο Λόττο: Αυτό το παιχνίδι είναι πολύ απλό. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να διαβάζετε αυτό που βλέπετε. Εντάξει; Θα μετρήσω για σας ώστε να μην το κάνουμε όλοι μαζί.
Beau Lotto: So, this game is very simple. All you have to do is read what you see. Right? So, I'm going to count to you, so we don't all do it together.
Ωραία...ένα, δύο, τρία. Ακροατήριο: Μπορείς να διαβάσεις αυτό;
Okay, one, two, three.Audience: Can you read this?
ΜΛ: Καταπληκτικό. Τι γίνεται με αυτό; Ένα δύο τρία. Ακροατήριο: Δεν διαβάζετε αυτό.
BL: Amazing. What about this one? One, two, three.Audience: You are not reading this.
ΜΛ: Ωραία. Ένα, δύο, τρία. (Γέλια) Αν ήσασταν πορτογάλοι ίσως; Τι λέτε για αυτό; Ένα, δύο, τρία.
BL: All right. One, two, three. (Laughter) If you were Portuguese, right? How about this one? One, two, three.
Ακροατήριο: Τι διαβάζεις;
Audience: What are you reading?
ΜΛ: Τι διαβάζεις; Μα δεν υπάρχουν λέξεις. Σας είπα να διαβάσετε ό,τι βλέπετε. Σωστά; Λέει κυριολεκτικά , «Τι δι β ζεις;» (Γέλια) Αυτό είναι που έπρεπε να είχατε πει. Γιατί συμβαίνει αυτό;
BL: What are you reading? There are no words there. I said, read what you're seeing. Right? It literally says, "Wat ar ou rea in?" (Laughter) Right? That's what you should have said. Right? Why is this?
Επειδή η αντίληψη βασίζεται στην εμπειρία μας. Ο εγκέφαλος λαμβάνει ακατανόητες πληροφορίες και βγάζει νόημα από αυτές, πράγμα που σημαίνει πως ποτέ δεν βλέπουμε τι υπάρχει πραγματικά. Ποτέ δεν βλέπουμε την πληροφορία. Το μόνο που βλέπουμε είναι τι ήταν χρήσιμο να παρατηρήσουμε στο παρελθόν. Πράγμα που σημαίνει, όταν πρόκειται για την αντίληψη, ότι είμαστε όλοι σαν αυτό το βάτραχο. (Γέλια) Συλλέγει πληροφορίες. Διαμορφώνει συμπεριφορά που είναι χρήσιμη. (Γέλια) (Γέλια)
It's because perception is grounded in our experience. Right? The brain takes meaningless information and makes meaning out of it, which means we never see what's there, we never see information, we only ever see what was useful to see in the past. All right? Which means, when it comes to perception, we're all like this frog. (Laughter) Right? It's getting information. It's generating behavior that's useful. (Laughter) (Laughter)
(Video) Άντρας: Όου! Όου! (Γέλια) (Χειροκροτήματα)
(Video) Man: Ow! Ow! (Laughter) (Applause)
ΜΛ: Μερικές φορές, όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως θέλουμε, νευριάζουμε λιγάκι, σωστά; Αλλά εδώ μιλάμε για την αντίληψη. Η αντίληψη υποστηρίζει ο,τιδήποτε σκεφτόμαστε, γνωρίζουμε, πιστεύουμε, τις ελπίδες, τα όνειρα, τα ρούχα που φοράμε, τον έρωτα. Όλα αρχίζουν από την αντίληψη. Τώρα αν η αντίληψη βασίζεται στην ιστορία μας, αυτό σημαίνει πως ανταποκρινόμαστε μόνο σύμφωνα με ό,τι έχουμε κάνει πρωτύτερα. Στην πραγματικότητα, είναι ένα τεράστιο πρόβλημα, για το πώς θα μπορέσουμε κάποτε να δούμε διαφορετικά;
BL: And sometimes, when things don't go our way, we get a little bit annoyed, right? But we're talking about perception here, right? And perception underpins everything we think, we know, we believe, our hopes, our dreams, the clothes we wear, falling in love, everything begins with perception. Now if perception is grounded in our history, it means we're only ever responding according to what we've done before. But actually, it's a tremendous problem, because how can we ever see differently?
Θέλω να σας πω μια ιστορία σχετικά με το να βλέπουμε διαφορετικά και όλες οι νέες αντιλήψεις αρχίζουν με τον ίδιο τρόπο. Αρχίζουν με μια ερώτηση. Το πρόβλημα με τις ερωτήσεις είναι ότι προκαλούν αβεβαιότητα. Η αβεβαιότητα είναι πολύ κακό πράγμα. Είναι εξελικτικά κάτι κακό. Εάν δεν είστε βέβαιοι ότι αυτό είναι ένας θηρευτής, τότε είναι πολύ αργά. Εντάξει;(Γέλια) Ακόμη και η ναυτία είναι συνέπεια της αβεβαιότητας. Σωστά; Αν κάτσετε χαμηλά σε μια βάρκα, το εσωτερικό των αυτιών σας λέει οτι μετακινείστε. Τα μάτια σας, επειδή κινούνται σύμφωνα με τη βάρκα, λένε ότι είστε σταθεροί. Ο εγκέφαλός σας δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την αβεβαιότητα αυτών των πληροφοριών και αρρωσταίνει. Η ερώτηση «γιατί;» είναι ένα από τα πιο επικίνδυνα πράγματα που μπορείτε να κάνετε, επειδή σας οδηγεί στην αβεβαιότητα. Παρ' όλα αυτά, η ειρωνεία είναι, ότι ο μόνος τρόπος που μπορούμε ποτέ να κάνουμε κάτι καινούργιο είναι να προχωρήσουμε προς αυτό το χώρο της αβεβαιότητας. Πώς μπορούμε λοιπόν να κάνουμε κάτι καινούργιο; Ευτυχώς, η εξέλιξη μας έδωσε μια απάντηση. Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να απαντήσουμε ακόμα και τις πιο δύσκολες ερωτήσεις. Οι καλύτερες ερωτήσεις είναι εκείνες που δημιουργούν τη μεγαλύτερη αβεβαιότητα. Είναι αυτές που αμφισβητούν τα πράγματα που θεωρούμε ότι είναι ήδη αληθινά. Είναι εύκολο να ρωτήσουμε πώς ξεκίνησε η ζωή ή τι εκτείνεται πέρα από το σύμπαν, ν' αναρωτηθούμε ό,τι νομίζουμε πως είναι αληθινό μας οδηγεί προς τον χώρο της αβεβαιότητας.
Now, I want to tell you a story about seeing differently, and all new perceptions begin in the same way. They begin with a question. The problem with questions is they create uncertainty. Now, uncertainty is a very bad thing. It's evolutionarily a bad thing. If you're not sure that's a predator, it's too late. Okay? (Laughter) Even seasickness is a consequence of uncertainty. Right? If you go down below on a boat, your inner ears are you telling you you're moving. Your eyes, because it's moving in register with the boat, say I'm standing still. Your brain cannot deal with the uncertainty of that information, and it gets ill. The question "why?" is one of the most dangerous things you can do, because it takes you into uncertainty. And yet, the irony is, the only way we can ever do anything new is to step into that space. So how can we ever do anything new? Well fortunately, evolution has given us an answer, right? And it enables us to address even the most difficult of questions. The best questions are the ones that create the most uncertainty. They're the ones that question the things we think to be true already. Right? It's easy to ask questions about how did life begin, or what extends beyond the universe, but to question what you think to be true already is really stepping into that space.
Ποιά είναι λοιπόν η απάντηση της εξέλιξης στο πρόβλημα της αβεβαιότητας; Το παίξιμο. Το παίξιμο δεν είναι απλώς μια διαδικασία. Ειδικοί στα παιχνίδια θα σας πουν ότι στην πραγματικότητα είναι ένας τρόπος ύπαρξης. Το παιχνίδι είναι η μοναδική ανθρώπινη δραστηριότητα όπου η αβεβαιότητα έχει πραγματικά την τιμητική της. Η αβεβαιότητα είναι αυτή που κάνει το παίξιμο διασκέδαστικό. Σωστά; Είναι προσαρμοστικό στην αλλαγή. Σωστά; Προσφέρει δυνατότητες, και βασίζεται στη συνεργασία. Στην πραγματικότητα συμπεριφερόμαστε όπως στις κοινωνικές μας σχέσεις. και στηρίζεται στην εσωτερική παρότρυνση. Τι σημαίνει αυτό; Παίζουμε για να παίξουμε. Το παιχνίδι είναι η ανταμοιβή.
So what is evolution's answer to the problem of uncertainty? It's play. Now play is not simply a process. Experts in play will tell you that actually it's a way of being. Play is one of the only human endeavors where uncertainty is actually celebrated. Uncertainty is what makes play fun. Right? It's adaptable to change. Right? It opens possibility, and it's cooperative. It's actually how we do our social bonding, and it's intrinsically motivated. What that means is that we play to play. Play is its own reward.
Εάν κοιτάξετε αυτούς τους πέντε τρόπους ύπαρξης, είναι οι ίδιοι ακριβώς τρόποι που χρειάζεστε για να γίνετε ένας καλός επιστήμονας. Η επιστήμη δεν ορίζεται από το μεθοδολογικό κομμάτι σε μία επιστημονική εργασία. Στην πραγματικότητα είναι ένας τρόπος ύπαρξης, που βλέπετε εδώ, και αυτό αληθεύει για οτιδήποτε σχετίζεται με τη δημιουργία. Οπότε εάν προσθέσετε κανόνες στο παίξιμο έχετε ένα παιχνίδι. Αυτό ακριβώς είναι κι ένα πείραμα.
Now if you look at these five ways of being, these are the exact same ways of being you need in order to be a good scientist. Science is not defined by the method section of a paper. It's actually a way of being, which is here, and this is true for anything that is creative. So if you add rules to play, you have a game. That's actually what an experiment is.
Εξοπλισμένοι με αυτές τις δύο ιδέες, ότι η επιστήμη είναι ένας τρόπος ύπαρξης και τα πειράματα είναι παιχνίδι, αναρωτηθήκαμε αν μπορεί οποιοσδήποτε να γίνει επιστήμονας. Και ποια είναι καλύτερα να ρωτήσουμε από 25 οκτάχρονα έως δεκάχρονα παιδάκια; Γιατί είναι ειδικοί στο παιχνίδι. Πήρα λοιπόν την πίστα μελισσών μου σε ένα μικρό σχολείο στο Ντέβον, ο στόχος δεν ήταν απλά να δουν τα παιδιά την επιστήμη διαφορετικά αλλά και, μέσω της διαδικασίας της επιστήμης, να δουν τους εαυτούς τους διαφορετικά.
So armed with these two ideas, that science is a way of being and experiments are play, we asked, can anyone become a scientist? And who better to ask than 25 eight- to 10-year-old children? Because they're experts in play. So I took my bee arena down to a small school in Devon, and the aim of this was to not just get the kids to see science differently, but, through the process of science, to see themselves differently. Right?
Το πρώτο βήμα ήταν να κάνω μια ερώτηση.
The first step was to ask a question.
Πρέπει να σημειώσω πως δεν λάβαμε χρηματοδότηση για αυτή τη μελέτη επειδή οι επιστήμονες υποστήριξαν πως τα μικρά παιδιά δεν μπορούσαν να συνεισφέρουν στην επιστήμη και οι εκπαιδευτικοί είπαν πως τα παιδιά δεν μπορούσαν να το καταφέρουν. Παρόλα αυτά το προχωρήσαμε μόνοι μας.
Now, I should say that we didn't get funding for this study because the scientists said small children couldn't make a useful contribution to science, and the teachers said kids couldn't do it. So we did it anyway. Right? Of course.
Ορίστε μερικές από τις ερωτήσεις. Τις έβαλα με μικρά γράμματα για να μη κάνετε τον κόπο να τις διαβάσετε. Το θέμα είναι πως πέντε από τις ερωτήσεις που σκέφτηκαν τα παιδιά ήταν η βάση των επιστημονικών δημοσιεύσεων τα τελευταία 5-15 χρόνια. Έκαναν ερωτήσεις που ήταν σημαντικές στους εξειδικευμένους επιστήμονες.
So, here are some of the questions. I put them in small print so you wouldn't bother reading it. Point is that five of the questions that the kids came up with were actually the basis of science publication the last five to 15 years. Right? So they were asking questions that were significant to expert scientists.
Θέλω να μοιραστώ τη σκηνή με κάποια πολύ ιδιαίτερη. Ήταν μία από τα παιδιά που συμμετείχε στην εν λόγω μελέτη, και τώρα είναι μία απο τους νεότερους επιστήμονες που δημοσιεύτηκαν μελέτες τους παγκοσμίως. Θα είναι, όταν ανέβει στο πλατό, ο νεότερος άνθρωπος που θα έχει μιλήσει στο TED. Σωστά; H επιστήμη και το να κάνεις ερωτήσεις σχετίζεται με το θάρρος. Αυτή η μαθήτρια είναι η προσωποποίηση του θάρρους γιατί θα σηκωθεί εδώ και θα σας μιλήσει. Έιμυ μπορείς να ανέβεις σε παρακαλώ; (Χειροκροτήματα) (Χειροκροτήματα) Η Έιμυ θα με βοηθήσει να διηγηθώ την ιστορία του Εγχειρήματος Μπλάκοτον Μέλισσες και αρχικά θα σας πει για την ερώτηση που τους ήρθε να κάνουν. Εμπρός λοιπόν, Έιμυ.
Now here, I want to share the stage with someone quite special. Right? She was one of the young people who was involved in this study, and she's now one of the youngest published scientists in the world. Right? She will now, once she comes onto stage, will be the youngest person to ever speak at TED. Right? Now, science and asking questions is about courage. Now she is the personification of courage, because she's going to stand up here and talk to you all. So Amy, would you please come up? (Applause) (Applause) So Amy's going to help me tell the story of what we call the Blackawton Bees Project, and first she's going to tell you the question that they came up with. So go ahead, Amy.
Έιμυ Ο'Τουλ: Σ' ευχαριστώ Μπο. Πιστεύαμε ότι ήταν εύκολο να δούμε τη σχέση μεταξύ ανθρώπων και πιθήκων στο τρόπο σκέψης αφού μοιάζουμε μεταξύ μας. Αλλά αναρωτηθήκαμε αν υπάρχει μια πιθανή σύνδεση με άλλα ζώα. Θα ήταν εκπληκτικό αν ο άνθρωπος και οι μέλισσες σκέφτονταν με παρόμοιο τρόπο τη στιγμή που οι μέλισσες φαίνονται τόσο διαφορετικές από εμάς. Έτσι αναρωτηθήκαμε αν οι άνθρωποι και οι μέλισσες θα μπορούσαν να λύσουν σύνθετα προβλήματα με τον ίδιο τρόπο. Θα θέλαμε να μάθουμε εάν οι μέλισσες μπορούν επίσης να προσαρμοστούν σε νέες καταστάσεις χρησιμοποιώντας πρωτύτερα μαθημένους κανόνες και καταστάσεις. Κι αν οι μέλισσες μπορεί να σκέφτονται όπως εμείς; Θα ήταν καταπληκτικό, δεδομένου ότι μιλάμε για ένα έντομο με μόνο ένα εκατομμύριο εγκεφαλικά κύτταρα. Θα ήταν όμως πράγματι λογικό, αφού οι μέλισσες, όπως και εμείς, μπορούν να αναγνωρίσουν ένα καλό λουλούδι ανεξάρτητα από την ώρα της ημέρας, το φως, τον καιρό ή τη γωνία προσέγγισης. (Χειροκροτήματα)
Amy O'Toole: Thank you, Beau. We thought that it was easy to see the link between humans and apes in the way that we think, because we look alike. But we wondered if there's a possible link with other animals. It'd be amazing if humans and bees thought similar, since they seem so different from us. So we asked if humans and bees might solve complex problems in the same way. Really, we wanted to know if bees can also adapt themselves to new situations using previously learned rules and conditions. So what if bees can think like us? Well, it'd be amazing, since we're talking about an insect with only one million brain cells. But it actually makes a lot of sense they should, because bees, like us, can recognize a good flower regardless of the time of day, the light, the weather, or from any angle they approach it from. (Applause)
ΜΛ: Το επόμενο βήμα ήταν να σχεδιάσουν ένα πείραμα, που είναι ένα παιχνίδι. Τα παιδιά ξεκίνησαν να σχεδιάζουν αυτό το πείραμα --ή μάλλον παιχνίδι--. Έιμυ, μπορείς να μας πεις τι ήταν αυτό το παιχνίδι, και το πρόβλημα που θέσατε στις μέλισσες;
BL: So the next step was to design an experiment, which is a game. So the kids went off and they designed this experiment, and so -- well, game -- and so, Amy, can you tell us what the game was, and the puzzle that you set the bees?
ΕO: Το πρόβλημα που θέσαμε βασιζόταν στον κανόνα "εάν-τότε". Ζητήσαμε από τις μέλισσες να μάθουν όχι μόνο να πηγαίνουν σε ένα συγκεκριμένο χρώμα, αλλά σε ένα συγκεκριμένο χρώμα λουλουδιού όταν βρίσκεται σε ένα ορισμένο μοτίβο. Ανταμείβονταν μόνο αν πήγαιναν στα κίτρινα λουλούδια όταν τα κίτρινα περιβάλλονταν από μπλε λουλούδια ή εάν τα μπλε περιβάλλονταν από κίτρινα λουλούδια. Υπάρχει ένας αριθμός διαφορετικών κανόνων που οι μέλισσες πρέπει να μάθουν για να λύσουν αυτό το πρόβλημα. Η ενδιαφέρουσα ερώτηση είναι ποιους; Το συναρπαστικό με αυτό το εγχείρημα ήταν ότι δεν είχαμε --εμείς και ο Μπο-- καμία ιδέα αν θα δούλευε. Ήταν εντελώς καινούργιο και κανείς δεν το είχε ξανακάνει, συμπεριλαμβανομένων των ενηλίκων. (Γέλια)
AO: The puzzle we came up with was an if-then rule. We asked the bees to learn not just to go to a certain color, but to a certain color flower only when it's in a certain pattern. They were only rewarded if they went to the yellow flowers if the yellow flowers were surrounded by the blue, or if the blue flowers were surrounded by the yellow. Now there's a number of different rules the bees can learn to solve this puzzle. The interesting question is, which? What was really exciting about this project was we, and Beau, had no idea whether it would work. It was completely new, and no one had done it before, including adults. (Laughter)
ΜΛ: Συμπεριλαμβανομένων και των καθηγητών. Και αυτό ήταν πραγματικά σκληρό για τους δασκάλους. Είναι εύκολο για έναν επιστήμονα να ξεκινά και να μην έχει ιδέα τι κάνει, επειδή αυτό είναι ό,τι κάνουμε στο εργαστήριο αλλά για ένα δάσκαλο να μην ξέρει τι πρόκειται να συμβεί στο τέλος της ημέρας-- μέγαλο μέρος της απόδοσης πηγαίνει στον Ντέιβ Στραντγουικ, ο οποίος ήταν συνεργάτης σε αυτό το εγχείρημα. Δεν πρόκειται να πω όλες τις λεπτομέρειες της μελέτης, καθώς μπορείτε να διαβάσετε για αυτό, αλλά το επόμενο βήμα είναι η παρατήρηση. Εδώ είναι μερικοί από τους μαθητές που κάνουν τις παρατηρήσεις. Καταγράφουν τα στοιχεία για τις πτήσεις των μελισσών.
BL: Including the teachers, and that was really hard for the teachers. It's easy for a scientist to go in and not have a clue what he's doing, because that's what we do in the lab, but for a teacher not to know what's going to happen at the end of the day -- so much of the credit goes to Dave Strudwick, who was the collaborator on this project. Okay? So I'm not going to go through the whole details of the study because actually you can read about it, but the next step is observation. So here are some of the students doing the observations. They're recording the data of where the bees fly.
(Βίντεο) -Ντέιβ Στράντγουικ: Τι θα κάνουμε τώρα; -Μαθητής: 5Γ.
(Video) Dave Strudwick: So what we're going to do —Student: 5C.
ΝΣ: Συνεχίζει να ανεβαίνει εδώ; Μαθητής: Ναι.
Dave Strudwick: Is she still going up here?Student: Yeah.
ΝΣ: Παρακολούθησε την καθεμία. Μαθητής: Ερρίκο, μπορείς να με βοήθησεις εδώ;
Dave Strudwick: So you keep track of each.Student: Henry, can you help me here?
ΜΛ: «Μπορείς να με βοήθησεις εδώ, Ερρίκο»; Ποιος καλός επιστήμονας το λέει αυτό;
BL: "Can you help me, Henry?" What good scientist says that, right?
Μαθητής: Υπάρχουν δύο εκεί. Και τρία εδώ μέσα.
Student: There's two up there. And three in here.
ΜΛ: Έχουμε λοιπόν τις παρατηρήσεις μας. Έχουμε τα δεδομένα μας. Κάνουν τα απλά μαθηματικά, μέσο όρο, κ.λπ., κ.λπ. Τώρα θέλουμε να το μοιραστούμε. Αυτό είναι το επόμενο βήμα. Έτσι θα πάμε να το γράψουμε και θα προσπαθήσουμε να το υποβάλουμε για δημοσίευση. Πρέπει να το γράψουμε. Γι' αυτό πάμε στην παμπ. (Γέλια) Η αριστερά είναι δική μου, εντάξει; (Γέλια)
BL: Right? So we've got our observations. We've got our data. They do the simple mathematics, averaging, etc., etc. And now we want to share. That's the next step. So we're going to write this up and try to submit this for publication. Right? So we have to write it up. So we go, of course, to the pub. All right? (Laughter) The one on the left is mine, okay? (Laughter)
Τους λέω πως μία εργασία έχει τέσσερεις ενότητες: εισαγωγή, μεθοδολογία, αποτελέσματα και συζήτηση. Η εισαγωγή λέει ποια είναι η ερώτηση και για ποιο λόγο; Μεθοδολογία, δηλαδή τι κάνατε; Αποτελέσματα, δηλαδή ποια ήταν η παρατήρηση; Η συζήτηση είναι...ποιος νοιάζεται; Αυτή είναι βασικά μία επιστημονική εργασία. (Γέλια)
Now, I tell them, a paper has four different sections: an introduction, a methods, a results, a discussion. The introduction says, what's the question and why? Methods, what did you do? Results, what was the observation? And the discussion is, who cares? Right? That's a science paper, basically. (Laughter)
Τα παιδιά μου δίνουν τις λέξεις. Το έβαλα σε μια αφήγηση, πράγμα που σημαίνει ότι αυτή η εργασία είναι γραμμένη σε παιδική γλώσσα. Δεν είναι γραμμένο από εμένα. Είναι γραμμένο από την Έιμυ και τους άλλους μαθητές στην τάξη. Κατά συνέπεια, αυτή η επιστημονική εργασία ξεκινά, «Μια φορά κι ένα καιρό...» (Γέλια) Στα αποτελέσματα λένε: «Εκπαιδευτική φάση, το πρόβλημα...μπίρι μπίρι μπίρι; (Γέλια) Στη μεθοδολογία λένε: «Τότε βάλαμε τις μέλισσες στο ψυγείο (και φτιάξαμε μελισσόπιτα)» γελαστό πρόσωπο. (Γέλια) Αυτή είναι μια επιστημονική εργασία. Προσπαθούμε να δημοσιευτεί. Εδώ είναι η σελίδα του τίτλου. Έχουμε έναν αριθμό των συγγραφέων σ' αυτή τη σελίδα. Όλα αυτά που εμφανίζονται με έντονη γραφή είναι 8 έως 10 ετών. Ο πρώτος συγγραφέας είναι το Δημοτικό Σχολείο Μπλάκοτον, επειδή αν ποτέ αναφερθεί, θα ήταν «Όλο το Μπλάκοτον» και όχι ένα άτομο. Έτσι το υποβάλαμε σε μια εφημερίδα ελεύθερης πρόσβασης, και μας απάντησε το εξής. Έλεγε πολλά πράγματα στην απάντηση αλλα κυρίως έλεγε το εξής: «Φοβάμαι οτι η εργασία αποτυγχάνει στους ποιοτικούς ελέγχους με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.» (Γέλια) Με άλλα λόγια, ξεκινά με «Μια φορά κι έναν καιρό» οι αριθμοί είναι γραμμένοι με μπογιές, κλπ. (Γέλια)
So the kids give me the words, right? I put it into a narrative, which means that this paper is written in kidspeak. It's not written by me. It's written by Amy and the other students in the class. As a consequence, this science paper begins, "Once upon a time ... " (Laughter) The results section, it says: "Training phase, the puzzle ... duh duh duuuuuhhh." Right? (Laughter) And the methods, it says, "Then we put the bees into the fridge (and made bee pie)," smiley face. Right? (Laughter) This is a science paper. We're going to try to get it published. So here's the title page. We have a number of authors there. All the ones in bold are eight to 10 years old. The first author is Blackawton Primary School, because if it were ever referenced, it would be "Blackawton et al," and not one individual. So we submit it to a public access journal, and it says this. It said many things, but it said this. "I'm afraid the paper fails our initial quality control checks in several different ways." (Laughter) In other words, it starts off "once upon a time," the figures are in crayon, etc. (Laughter)
Αποφασίσαμε λοιπόν να επανεξεταστεί. Το έστειλα στον Ντέιλ Πέρβις, που εργάζεται στην Εθνική Ακαδημία Επιστημών ως ένας από τους κορυφαίους νευροεπιστήμονες του κόσμου, και μας απάντησε, «Αυτή είναι η πιο ειλικρινής επιστημονική εργασία που έχω διαβάσει ποτέ[...]» (Γέλια) «[...]και σίγουρα αξίζει ευρεία έκθεση.» Ο Λάρυ Μαλόνεϋ, ειδικός στην όραση, απάντησε πως «η εργασία είναι υπέροχη. Η δουλειά θα μπορούσε να δημοσιευτεί αν είχε γίνει από ενηλίκες.»
So we said, we'll get it reviewed. So I sent it to Dale Purves, who is at the National Academy of Science, one of the leading neuroscientists in the world, and he says, "This is the most original science paper I have ever read" — (Laughter) — "and it certainly deserves wide exposure." Larry Maloney, expert in vision, says, "The paper is magnificent. The work would be publishable if done by adults."
Λοιπόν τι κάναμε; Το στείλαμε ξανά στον εκδότη. Μας απάντησαν όχι. Ζητήσαμε από τον Λάρυ και τη Νάταλι Χέμπελ να γράψουν ένα σχολιασμό για τα πορίσματα των επιστημόνων βάζοντας και τις αναφορές και το υποβάλαμε στο "Biology Letters". Eκεί, επανεξετάστηκε από πέντε ανεξάρτητους ερευνητές, και δημοσιεύθηκε. (Χειροκροτήματα) (Χειροκροτήματα)
So what did we do? We send it back to the editor. They say no. So we asked Larry and Natalie Hempel to write a commentary situating the findings for scientists, right, putting in the references, and we submit it to Biology Letters. And there, it was reviewed by five independent referees, and it was published. Okay? (Applause) (Applause)
Χρειάστηκαν 4 μήνες για να κάνουμε το επιστημονικό κομμάτι, 2 χρόνια για να δημοσιευτεί. (Γέλια) Κλασική επιστήμη, σωστά; Με αυτό τον τρόπο η Έιμι και οι φίλοι της έγιναν οι νεότεροι δημοσιευμένοι επιστήμονες στον κόσμο. Πως ήταν τα σχόλια; Δημοσιεύτηκε δύο ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα, το κατέβασαν 30.000 φορές την πρώτη ημέρα. Ήταν η "Επιλογή του Εκδότη" στο Science, το οποίο είναι ένα κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό. Είναι ελεύθερα προσβάσιμο για πάντα από το Biology Letters. Είναι η μόνη επιστημονική εργασία που θα είναι ελεύθερα προσβάσιμη από αυτό το περιοδικό. Πέρυσι, ήταν η δεύτερη πιο κατεβασμένη εργασία στο Biology Letters. Tα σχόλια έγιναν όχι μόνο απο επιστήμονες και εκπαιδευτικούς αλλά και απο το κοινό. Θα σας διαβάσω μόνο ένα.
It took four months to do the science, two years to get it published. (Laughter) Typical science, actually, right? So this makes Amy and her friends the youngest published scientists in the world. What was the feedback like? Well, it was published two days before Christmas, downloaded 30,000 times in the first day, right? It was the Editors' Choice in Science, which is a top science magazine. It's forever freely accessible by Biology Letters. It's the only paper that will ever be freely accessible by this journal. Last year, it was the second-most downloaded paper by Biology Letters, and the feedback from not just scientists and teachers but the public as well. And I'll just read one.
«Έχω διαβάσει το «Μπλάκοτον Μέλισσες» πρόσφατα. Δεν έχω λόγια να περιγράψω ακριβώς πώς αισθάνομαι αυτή τη στιγμή. Αυτό που κάνατε είναι πραγματικό, ειλικρινές και εκπληκτικό. Η περιέργεια, το ενδιαφέρον, η αθωότητα και ο ζήλος είναι τα πιο βασικά και πιο σημαντικά πράγματα για να κάνεις επιστήμη. Ποιος άλλος μπορεί να έχει αυτές τις ιδιότητες περισσότερο από τα παιδιά; Παρακαλώ συγχαρείτε την παιδικής σας ομάδα από την πλευρά μου.»
"I have read 'Blackawton Bees' recently. I don't have words to explain exactly how I am feeling right now. What you guys have done is real, true and amazing. Curiosity, interest, innocence and zeal are the most basic and most important things to do science. Who else can have these qualities more than children? Please congratulate your children's team from my side."
Θα ήθελα να ολοκληρώσω με μια φυσική μεταφορά. Μπορώ να το κάνω σε σας; (Γέλια) Ω ναι, ναι, έλα. Η επιστήμη σχετίζεται με τη λήψη ρίσκων. Αυτό είναι ένα απίστευτο ρίσκο. (Γέλια) Για μένα, όχι για αυτόν. Γιατί το δοκιμάσαμε μόνο μία φορά πριν. (Γέλια) Σου αρέσει η τεχνολογία, σωστά;
So I'd like to conclude with a physical metaphor. Can I do it on you? (Laughter) Oh yeah, yeah, yeah, come on. Yeah yeah. Okay. Now, science is about taking risks, so this is an incredible risk, right? (Laughter) For me, not for him. Right? Because we've only done this once before. (Laughter) And you like technology, right?
Σίμον Σόκεν: Σωστά αλλά μου αρέσει κι ο εαυτός μου.
Shimon Schocken: Right, but I like myself.
ΜΛ: Αυτή είναι η επιτομή της τεχνολογίας. Τώρα... (Γέλια) Εντάξει. (Γέλια)
BL: This is the epitome of technology. Right. Okay. Now ... (Laughter) Okay. (Laughter)
Θα κάνουμε μια μικρή επίδειξη. Πρέπει να κλείσεις τα μάτια σου και να δείξεις από που με ακούς να χτυπώ παλαμάκια. Σύμφωνοι;
Now, we're going to do a little demonstration, right? You have to close your eyes, and you have to point where you hear me clapping. All right?
(Παλαμάκια)
(Clapping)
(Παλαμάκια)
(Clapping)
Κι αν όλοι εκει πέρα φωνάζουν; Ένα, δύο, τρία.
Okay, how about if everyone over there shouts. One, two, three?
Ακροατήριο: (Φωνές) (Γέλια)
Audience: (Shouts) (Laughter)
(Φωνές) (Γέλια)
(Shouts) (Laughter)
Περίφημα. Άνοίξε τα μάτια σου. Θα το κάνουμε ακόμη μια φορά. Όλοι εκεί φωνάξτε. (Φωνές) Απο που έρχεται ο ήχος; (Γέλια) (Χειροκροτήματα)
Brilliant. Now, open your eyes. We'll do it one more time. Everyone over there shout. (Shouts) Where's the sound coming from? (Laughter) (Applause)
Σε ευχαριστώ πολύ. (Χειροκροτήματα)
Thank you very much. (Applause)
Ποιο είναι το νόημα; Το θέμα είναι τι κάνει η επιστήμη για μας. Προχωράμε κανονικά στη ζωή ανταποκρινόμενοι αλλά αν θέλουμε ποτέ να κάνουμε κάτι διαφορετικό, θα πρέπει να μπούμε στο χώρο της αβεβαιότητας. Όταν άνοιξε τα μάτια του, ήταν σε θέση να δεί τον κόσμο με έναν νέο τρόπο. Αυτό μας προσφέρει η επιστήμη. Προσφέρει τη δυνατότητα να περάσουμε στην αβεβαιότητα μέσω της διαδικασίας του παιχνιδιού.
What's the point? The point is what science does for us. Right? We normally walk through life responding, but if we ever want to do anything different, we have to step into uncertainty. When he opened his eyes, he was able to see the world in a new way. That's what science offers us. It offers the possibility to step on uncertainty through the process of play, right?
Η σωστή επιστημονική εκπαίδευση πιστεύω ότι πρέπει να σχετιζεται με το να δίνει φωνή στους ανθρώπους και να επιτρέπει να εκφράζεται αυτή η φωνή. Γι'αυτό και ζήτησα απο την Έιμυ να είναι η τελευταία φωνή σε αυτή την ιστοριούλα. Έτσι, Έιμυ;
Now, true science education I think should be about giving people a voice and enabling to express that voice, so I've asked Amy to be the last voice in this short story. So, Amy?
ΕO: Αυτό το εγχείρημα ήταν πραγματικά συναρπαστικό για μένα, επειδή ζωντάνεψε τη διαδικασία της ανακάλυψης, και αυτό μου έδειξε ότι οποιοσδήποτε, και το εννοώ οποιοσδήποτε, έχει τη δυνατότητα να ανακαλύψει κάτι νέο και πως μια μικρή ερώτηση μπορεί να οδηγήσει σε μια μεγάλη ανακάλυψη. Το να αλλάξεις τον τρόπο που ένα άτομο σκέφτεται κάτι μπορεί να είναι εύκολο ή δύσκολο. Όλα εξαρτώνται απο το πως αυτό το άτομο αισθάνεται σχετικά με την αλλαγή. Το να αλλάξω τον τρόπο που σκεφτόμουν για την επιστήμη ήταν εκπληκτικά εύκολο. Κάποτε παίζαμε τα παιχνίδια και έπειτα αρχίσαμε να σκεφτόμαστε το πρόβλημα. Τότε συνειδητοποίησα οτι η επιστήμη δεν είναι ένα βαρετό θέμα και οτι καθένας μπορεί να ανακαλύψει κάτι καινούργιο. Χρειάζεστε μόνο μια ευκαιρία. Η ευκαιρία μου ήρθε με τη μορφή του Μπο και το "Εγχείρημα Μπλάκοτον Μέλισσα".
AO: This project was really exciting for me, because it brought the process of discovery to life, and it showed me that anyone, and I mean anyone, has the potential to discover something new, and that a small question can lead into a big discovery. Changing the way a person thinks about something can be easy or hard. It all depends on the way the person feels about change. But changing the way I thought about science was surprisingly easy. Once we played the games and then started to think about the puzzle, I then realized that science isn't just a boring subject, and that anyone can discover something new. You just need an opportunity. My opportunity came in the form of Beau, and the Blackawton Bee Project.
Ευχαριστώ. ΜΛ: Ευχαριστώ πολύ. (Χειροκροτήματα)
Thank you.BL: Thank you very much. (Applause)
(Χειροκροτήματα)
(Applause)