(Applause)
(Aplauze)
(Applause)
(Aplauze)
I am a papercutter. (Laughter) I cut stories. So my process is very straightforward. I take a piece of paper, I visualize my story, sometimes I sketch, sometimes I don't. And as my image is already inside the paper, I just have to remove what's not from that story. So I didn't come to papercutting in a straight line. In fact, I see it more as a spiral.
Sunt decupator. (Râsete) Tai poveşti. Procesul meu este foarte direct. Iau o bucată de hârtie, vizualizez povestea mea, uneori fac o schiţă, alteori, nu. Şi, deoarece imaginea mea este deja în hârtie, trebuie doar să elimin ceea ce nu face parte din poveste. Nu am ajuns să fac decupaje chiar în linie dreaptă. De fapt, o văd mai mult ca o spirală.
I was not born with a blade in my hand. And I don't remember papercutting as a child. As a teenager, I was sketching, drawing, and I wanted to be an artist. But I was also a rebel. And I left everything and went for a long series of odd jobs. So among them, I have been a shepherdess, a truck driver, a factory worker, a cleaning lady. I worked in tourism for one year in Mexico, one year in Egypt. I moved for two years in Taiwan. And then I settled in New York where I became a tour guide. And I still worked as a tour leader, traveled back and forth in China, Tibet and Central Asia.
Nu m-am născut cu o lamă în mână. Nu-mi amintesc să fi decupat când eram mică. În adolescenţă, schiţam, desenam şi îmi doream să devin artistă. Dar eram şi rebelă. Şi am lăsat totul şi am avut o serie lungă de slujbe ciudate. Printre acestea, am fost ciobăniţă, şofer de camion, muncitoare într-o fabrică, femeie de serviciu. Am lucrat un an în turism în Mexic, un an în Egipt. M-am mutat pentru doi ani în Taiwan. Apoi, m-am stabilit în New York, unde am devenit ghid turistic. Şi încă mai lucrez ca ghid, călătoresc înspre şi dinspre China, Tibet şi Asia Centrală.
So of course, it took time, and I was nearly 40, and I decided it's time to start as an artist. (Applause) I chose papercutting because paper is cheap, it's light, and you can use it in a lot of different ways. And I chose the language of silhouette because graphically it's very efficient. And it's also just getting to the essential of things. So the word "silhouette" comes from a minister of finance, Etienne de Silhouette. And he slashed so many budgets that people said they couldn't afford paintings anymore, and they needed to have their portrait "a la silhouette." (Laughter) So I made series of images, cuttings, and I assembled them in portfolios. And people told me -- like these 36 views of the Empire State building -- they told me, "You're making artist books."
Desigur, a durat mult şi aveam aproape 40 de ani şi am decis că este vremea să încep ca artist. (Aplauze) Am ales decupajul deoarece hârtia este ieftină, este uşoară şi o poţi folosi în multe moduri diferite. Şi am ales limbajul siluetelor pentru că e foarte eficient din punct de vedere grafic. Şi, de asemenea, ajunge la esenţa lucrurilor. Cuvântul "siluetă" vine de la un ministru de finanţe, Etienne de Silhouette. El a tăiat atâtea bugete, încât oamenii au spus că nu îşi mai permit deloc picturi şi că trebuie să îşi facă portretele "a la Silhouette." (Râsete) Am făcut o serie de imagini, tăieturi şi le-am asamblat în portofolii. Şi lumea mi-a spus... cum ar fi aceste viziuni suprarealiste ale Empire State building... mi-au spus: "Faci cărţi artistice."
So artist books have a lot of definitions. They come in a lot of different shapes. But to me, they are fascinating objects to visually narrate a story. They can be with words or without words. And I have a passion for images and for words. I love pun and the relation to the unconscious. I love oddities of languages. And everywhere I lived, I learned the languages, but never mastered them. So I'm always looking for the false cognates or identical words in different languages.
Aşadar, cărţile artistice au multe definiţii. Vin în multe forme diferite. Dar, pentru mine, sunt nişte obiecte fascinante pentru a nara vizual o poveste. Pot fi cu cuvinte sau fără cuvinte. Şi sunt pasionată de imagini şi de cuvinte. Ador jocurile de cuvinte şi relaţia lor cu inconştientul. Ador ciudăţeniile limbilor. Oriunde am trăit, am învăţat limbile, dar niciodată nu le-am stăpânit perfect. Mereu caut cuvinte fals înrudite sau cuvinte identice în limbi diferite.
So as you can guess, my mother tongue is French. And my daily language is English. So I did a series of work where it was identical words in French and in English. So one of these works is the "Spelling Spider." So the Spelling Spider is a cousin of the spelling bee. (Laughter) But it's much more connected to the Web. (Laughter) And this spider spins a bilingual alphabet. So you can read "architecture active" or "active architecture." So this spider goes through the whole alphabet with identical adjectives and substantives. So if you don't know one of these languages, it's instant learning.
După cum puteţi ghici, limba mea maternă este franceza. Şi limba de zi cu zi este engleza. Aşa că am făcut o serie de lucrări unde erau cuvinte identice în engleză şi franceză. Şi una dintre aceste lucrări este "Păianjenul ortograf". Păianjenul ortograf este văr cu albinuţa ortograf. (Râsete) Dar are mai mare legătură cu plasa internetului. (Râsete) Şi acest păianjen ţese un alfabet bilingv. Aşa că puteţi citi "architecture active", în franceză, sau "active architecture", în engleză. Acest păianjen trece prin tot alfabetul cu adjective şi substantive identice. Aşa că, dacă nu ştiţi una dintre aceste limbi, învăţaţi instantaneu.
And one ancient form of the book is scrolls. So scrolls are very convenient, because you can create a large image on a very small table. So the unexpected consequences of that is that you only see one part of your image, so it makes a very freestyle architecture. And I'm making all those kinds of windows. So it's to look beyond the surface. It's to have a look at different worlds. And very often I've been an outsider. So I want to see how things work and what's happening. So each window is an image and is a world that I often revisit. And I revisit this world thinking about the image or cliché about what we want to do, and what are the words, colloquialisms, that we have with the expressions.
O formă antică a cărţii au fost papirusurile. Acestea sunt foarte convenabile, căci poţi crea o imagine mare pe o masă foarte mică. Consecinţele neaşteptate ale acestui fapt sunt că nu vezi decât o parte a imaginii tale, deşi creează o arhitectură în stil liber. Şi fac toate acele feluri de ferestre. Asta înseamnă să priveşti dincolo de suprafaţă. Este să priveşti spre lumi diferite. Adesea, am fost un străin. Vreau să văd cum funcţionează aceste lucruri şi ce se întâmplă. Fiecare fereastră este o imagine şi este o lume pe care o revizitez adesea. Şi revizitez această lume gândindu-mă la imaginea sau clişeul despre care vrem să facem, şi care sunt cuvintele, colocvialismele, pe care le avem cu expresiile.
It's all if. So what if we were living in balloon houses? It would make a very uplifting world. And we would leave a very low footprint on the planet. It would be so light. So sometimes I view from the inside, like EgoCentriCity and the inner circles. Sometimes it's a global view, to see our common roots and how we can use them to catch dreams. And we can use them also as a safety net.
Totul este "dacă". Ce-ar fi dacă am trăi în case-balon? Ar fi o lume foarte înălţătoare. Şi am lăsa o amprentă foarte scăzută pe planetă. Ar fi aşa de uşoară. Uneori văd din interior, ca egocentrismul şi cercurile interioare. Alteori, e o viziune globală, să văd rădăcinile noastre comune şi cum le putem folosi pentru a prinde visele. Şi le putem folosi şi ca plase de siguranţă.
And my inspirations are very eclectic. I'm influenced by everything I read, everything I see. I have some stories that are humorous, like "Dead Beats." (Laughter) Other ones are historical. Here it's "CandyCity." It's a non-sugar-coated history of sugar. It goes from slave trade to over-consumption of sugar with some sweet moments in between. And sometimes I have an emotional response to news, such as the 2010 Haitian earthquake. Other times, it's not even my stories. People tell me their lives, their memories, their aspirations, and I create a mindscape. I channel their history [so that] they have a place to go back to look at their life and its possibilities. I call them Freudian cities.
Sursele mele de inspiraţie sunt foarte diverse. Sunt influenţată de tot ce citesc, de tot ce văd. Am câteva poveşti care sunt umoristice, cum ar fi "Ritmuri mortale". (Râsete) Altele sunt istorice. Acesta este "Oraşul bomboanelor". Este o neîndulcită istorie a zahărului. Trece de la traficul de sclavi la consumul excesiv de zahăr, cu câteva momente dulci pe parcurs. Uneori am un răspuns emoţional la ştiri, cum ar fi cutremurul din 2010 din Haiti. Alteori, nici măcar nu sunt poveştile mele. Oamenii îmi povestesc despre vieţile lor, amintirile, aspiraţiile şi eu creez o imagine mintală. Le canalizez trecutul, ca să aibă un loc în care să se întoarcă să îşi privească viaţa şi posibilităţile ei. Le numesc oraşe freudiene.
I cannot speak for all my images, so I'll just go through a few of my worlds just with the title. "ModiCity." "ElectriCity." "MAD Growth on Columbus Circle." "ReefCity." "A Web of Time." "Chaos City." "Daily Battles." "FeliCity." "Floating Islands." And at one point, I had to do "The Whole Nine Yards." So it's actually a papercut that's nine yards long. (Laughter) So in life and in papercutting, everything is connected. One story leads to another. I was also interested in the physicality of this format, because you have to walk to see it.
Nu pot vorbi despre toate imaginile mele, aşa că voi trece prin câteva dintre lumile mele doar spunând titlul. "Moderare". "Electricitate". "Creştere nebunească în Columbus Circle". "Oraşul-recif". "O plasă a timpului". "Oraşul haosului". "Lupte zilnice". "Fericire". "Insule plutitoare". Şi, la un moment-dat, a trebuit să fac "Toţi cei nouă iarzi". Chiar este un decupaj care are nouă iarzi. (Râsete) În viaţă şi în decupaj, totul este conectat. O poveste duce la alta. Am fost interesată şi de aspectul fizic al acestui format, deoarece trebuie să mergi pentru a-l vedea.
And parallel to my cutting is my running. I started with small images, I started with a few miles. Larger images, I started to run marathons. Then I went to run 50K, then 60K. Then I ran 50 miles -- ultramarathons. And I still feel I'm running, it's just the training to become a long-distance papercutter.
În paralel cu decupajul alerg. Am început cu imagini mici, am început cu câţiva kilometri. Cu imagini mai mari, am început să alerg la maratoane. Apoi am trecut să alerg 50 km, apoi 60 km. Apoi am alergat 80 km... ultramaratoane. Şi încă mai simt că alerg, e doar antrenamentul să devin decupator de cursă lungă.
(Laughter)
(Râsete)
And running gives me a lot of energy. Here is a three-week papercutting marathon at the Museum of Arts and Design in New York City. The result is "Hells and Heavens." It's two panels 13 ft. high. They were installed in the museum on two floors, but in fact, it's a continuous image. And I call it "Hells and Heavens" because it's daily hells and daily heavens. There is no border in between. Some people are born in hells, and against all odds, they make it to heavens. Other people make the opposite trip. That's the border. You have sweatshops in hells. You have people renting their wings in the heavens. And then you have all those individual stories where sometimes we even have the same action, and the result puts you in hells or in heavens. So the whole "Hells and Heavens" is about free will and determinism.
Alergatul îmi oferă multă energie. Aici e un maraton de decupat de trei săptămâni la Muzeul de Artă şi Design din New York. Rezultatul este "Iaduri şi Paradisuri". Sunt două panouri de 4 m înălţime. Au fost instalate în muzeu pe două etaje, dar, de fapt, e o imagine continuă. Şi am denumit-o "Iaduri şi Paradisuri" pentru că sunt iaduri zilnice şi paradisuri zilnice. Nu este nicio graniţă între ele. Unii oameni s-au născut în iaduri şi, în ciuda şanselor, au ajuns în paradisuri. Alţii fac drumul invers. Aceasta este graniţa. Sunt ateliere cu condiţii grele de muncă în iaduri. Şi sunt oameni care îşi închiriază aripile în paradisuri. Când ai toate aceste poveşti individuale în care uneori avem aceeaşi acţiune şi rezultatul ne duce în iaduri sau în paradisuri. Toată lucrarea "Iaduri şi Paradisuri" este despre liberul arbitru şi determinism.
And in papercutting, you have the drawing as the structure itself. So you can take it off the wall. Here it's an artist book installation called "Identity Project." It's not autobiographical identities. They are more our social identities. And then you can just walk behind them and try them on. So it's like the different layers of what we are made of and what we present to the world as an identity.
În decupaj, desenul este însăşi structura. Şi o poţi lua de pe perete. Aici este montată o carte artistică numită "Proiectul identităţii". Nu sunt identităţi autobiografice. Sunt mai mult identităţile noastre sociale. Şi, apoi, puteţi trece în spatele lor, să le probaţi. Sunt ca diferite straturi din ceea ce ne formează şi ce prezentăm noi lumii drept identitate.
That's another artist book project. In fact, in the picture, you have two of them. It's one I'm wearing and one that's on exhibition at the Center for Books Arts in New York City. Why do I call it a book? It's called "Fashion Statement," and there are quotes about fashion, so you can read it, and also, because the definition of artist book is very generous. So artist books, you take them off the wall. You take them for a walk. You can also install them as public art. Here it's in Scottsdale, Arizona, and it's called "Floating Memories." So it's regional memories, and they are just randomly moved by the wind.
Acesta este un alt proiect de carte artistică. De fapt, în fotografie vedeţi două. Cea pe care o port eu şi cea care este expusă la Centrul pentru cărţi artistice din New York. De ce spun că este carte? Se numeşte "Declaraţie de modă" şi are citate despre modă, ca să le puteţi citi şi, de asemenea, deoarece definiţia cărţii artistice este foarte generoasă. Cărţile artistice le iei de pe perete. Le scoţi la plimbare. Poţi şi să le montezi ca artă publică. Aici este în Scottsdale, Arizona şi se numeşte "Amintiri plutitoare". Sunt amintiri regionale şi sunt mişcate la întâmplare de vânt.
I love public art. And I entered competitions for a long time. After eight years of rejection, I was thrilled to get my first commission with the Percent for Art in New York City. It was for a merger station for emergency workers and firemen. I made an artist book that's in stainless steel instead of paper. I called it "Working in the Same Direction." But I added weathervanes on both sides to show that they cover all directions. With public art, I could also make cut glass. Here it's faceted glass in the Bronx. And each time I make public art, I want something that's really relevant to the place it's installed. So for the subway in New York, I saw a correspondence between riding the subway and reading. It is travel in time, travel on time. And Bronx literature, it's all about Bronx writers and their stories.
Iubesc arta publică. Am participat la competiţii de mult timp. După opt ani de respingeri, am fost încântată să primesc prima comandă cu Percent for Art în New York. Era pentru o staţie comună pentru serviciul urgenţe şi pompieri. Am făcut o carte artistică din oţel inoxidabil în loc de hârtie. Am numit-o "Mersul în aceeaşi direcţie". Dar am adăugat giruete pe ambele părţi, să arăt că acoperă toate direcţiile. Pentru arta publică, folosesc şi sticlă tăiată. Aici este sticlă fasetată în Bronx. De fiecare dată când creez artă publică, vreau să fie ceva cu adevărat relevant pentru locul unde este montată. Pentru metroul din New York, am văzut o corespondenţă între mersul cu metroul şi citit. Este călătoria în timp, călătoria la timp. Şi literatura Bronxului ţine doar de scriitorii din Bronx şi poveştile lor.
Another glass project is in a public library in San Jose, California. So I made a vegetable point of view of the growth of San Jose. So I started in the center with the acorn for the Ohlone Indian civilization. Then I have the fruit from Europe for the ranchers. And then the fruit of the world for Silicon Valley today. And it's still growing. So the technique, it's cut, sandblasted, etched and printed glass into architectural glass. And outside the library, I wanted to make a place to cultivate your mind. I took library material that had fruit in their title and I used them to make an orchard walk with these fruits of knowledge. I also planted the bibliotree. So it's a tree, and in its trunk you have the roots of languages. And it's all about international writing systems. And on the branches you have library material growing. You can also have function and form with public art. So in Aurora, Colorado it's a bench. But you have a bonus with this bench. Because if you sit a long time in summer in shorts, you will walk away with temporary branding of the story element on your thighs.
Un alt proiect cu sticlă este biblioteca publică din San Jose, California. Am făcut o abordare vegetală a creşterii din San Jose. Am început în centru cu ghinda pentru civilizaţia indienilor Ohlone. Apoi am fructele din Europa pentru fermieri. Şi apoi fructele lumii pentru Silicon Valley de azi. Şi încă mai creşte. Aşadar, tehnica este tăierea sablarea, gravarea şi tipărirea sticlei în sticlă arhitecturală. În exteriorul bibliotecii am vrut să fac un loc unde să ne cultivăm minţile. Am luat materiale din bibliotecă care aveau fructe în titlu şi le-am folosit să fac o alee prin livadă cu aceste fructe ale cunoaşterii. Am plantat şi un bibliocopac. Este un copac şi în trunchiul lui sunt rădăcinile limbilor. Este vorba doar despre sistemele internaţionale de scriere. Pe crengi, creşte materialul pentru bibliotecă. Poţi avea şi funcţionalitate, şi formă în arta publică. În Aurora, Colorado, este o plajă. Dar capeţi un bonus la această bancă. Deoarece, dacă stai mult la soare în pantaloni scurţi vei pleca cu un branding temporar al elementului din poveste pe coapse.
(Laughter)
(Râsete)
Another functional work, it's in the south side of Chicago for a subway station. And it's called "Seeds of the Future are Planted Today." It's a story about transformation and connections. So it acts as a screen to protect the rail and the commuter, and not to have objects falling on the rails. To be able to change fences and window guards into flowers, it's fantastic. And here I've been working for the last three years with a South Bronx developer to bring art to life to low-income buildings and affordable housing. So each building has its own personality. And sometimes it's about a legacy of the neighborhood, like in Morrisania, about the jazz history. And for other projects, like in Paris, it's about the name of the street. It's called Rue des Prairies -- Prairie Street. So I brought back the rabbit, the dragonfly, to stay in that street.
O altă lucrare funcţională este în partea de sud din Chicago pentru o staţie de metrou. Se numeşte "Seminţele viitorului sunt plantate azi". Este o poveste despre transformare şi conexiuni. Funcţionează ca un paravan pentru a proteja linia şi călătorul şi ca să nu cadă obiecte pe linie. Să reuşeşti să transformi gardurile şi gratiile de la fereastră în flori este fantastic. Aici lucrez de trei ani cu un dezvoltator din Bronxul de sud pentru a aduce arta la viaţă în clădirile pentru cei cu venituri mici şi adăpost convenabil. Fiecare clădire are propria personalitate. Uneori ţine de moştenirea zonei, ca în Morrisania, despre istoria jazzului. Pentru alte proiecte, ca în Paris, contează numele străzii. Se numeşte Rue de Prairie, Strada Preriei. Am readus iepurele, libelula, ca să stea pe acea stradă.
And in 2009, I was asked to make a poster to be placed in the subway cars in New York City for a year. So that was a very captive audience. And I wanted to give them an escape. I created "All Around Town." It is a papercutting, and then after, I added color on the computer. So I can call it techno-crafted.
În 2009, mi s-a cerut să fac un poster care să fie afişat în vagoanele de metrou din New York timp de un an. Acesta a fost un public foarte prins. Şi voiam să le ofer o evadare. Am creat "Prin tot oraşul". Este un decupaj şi apoi am adăugat culori pe calculator. O pot numi tehno-meşteşugită.
And along the way, I'm kind of making papercuttings and adding other techniques. But the result is always to have stories. So the stories, they have a lot of possibilities. They have a lot of scenarios. I don't know the stories. I take images from our global imagination, from cliché, from things we are thinking about, from history. And everybody's a narrator, because everybody has a story to tell. But more important is everybody has to make a story to make sense of the world. And in all these universes, it's like imagination is the vehicle to be transported with, but the destination is our minds and how we can reconnect with the essential and with the magic. And it's what story cutting is all about.
Şi, pe traseu, fac într-un fel decupajul şi adaug alte tehnici. Dar rezultatul trebuie întotdeauna să aibă poveşti. Poveştile au o mulţime de posibilităţi. Au o mulţime de scenarii. Nu ştiu poveştile. Iau imagini din imaginaţia noastră generală, din clişeele, din lucrurile la care ne gândim, din istorie. Fiecare e narator, deoarece fiecare are o poveste de spus. Dar, şi mai important e că fiecare trebuie să facă o poveste ca să înţeleagă lumea. În toate aceste universuri, e ca şi cum imaginaţia este vehiculul prin care se transportă, dar destinaţia este minţile noastre şi cum ne putem reconecta la ceea ce este esenţial şi la magie. Şi la asta se rezumă decuparea poveştilor.
(Applause)
(Aplauze)