I'm here today to share with you an extraordinary journey - extraordinarily rewarding journey, actually - which brought me into training rats to save human lives by detecting landmines and tuberculosis. As a child, I had two passions. One was a passion for rodents. I had all kinds of rats, mice, hamsters, gerbils, squirrels. You name it, I bred it, and I sold them to pet shops. (Laughter) I also had a passion for Africa. Growing up in a multicultural environment, we had African students in the house, and I learned about their stories, so different backgrounds, dependency on imported know-how, goods, services, exuberant cultural diversity. Africa was truly fascinating for me.
Tänään tulette mukanani erikoislaatuiselle matkalle -- erityisen palkitsevalle matkalle -- joka vei minut kouluttamaan rottia, pelastamaan ihmishenkiä etsimällä maamiinoja ja tuberkuloosia. Lapsena minulla oli kaksi intohimoa. Jyrsijät olivat toinen intohimoni. Minulla oli kaikenlaisia rottia, hiiriä, hamstereita, gerbiilejä, oravia. Mitä vain, kasvatin niitä ja myin eläinkauppaan. (Naurua) Toinen intohimoni oli Afrikka. Kasvoin monikulttuurisessa ympäristössä. Talossamme asui afrikkalaisia opiskelijoita. Opin tuntemaan heidän tarinansa, erilaiset taustansa, riippuvuutensa maahan tuodusta tietotaidosta, tavaroista ja palveluista, heidän rehevän kulttuurinsa. Afrikka kiehtoi todella mieltäni.
I became an industrial engineer, engineer in product development, and I focused on appropriate detection technologies, actually the first appropriate technologies for developing countries. I started working in the industry, but I wasn't really happy to contribute to a material consumer society in a linear, extracting and manufacturing mode. I quit my job to focus on the real world problem: landmines. We're talking '95 now. Princess Diana is announcing on TV that landmines form a structural barrier to any development, which is really true. As long as these devices are there, or there is suspicion of landmines, you can't really enter into the land. Actually, there was an appeal worldwide for new detectors sustainable in the environments where they're needed to produce, which is mainly in the developing world. We chose rats.
Minusta tuli teollinen muotoilija -- tuotekehityssuunnittelija -- ja keskityin sovellettuun etsintäteknologiaan, itse asiassa ensimmäiseen kehitysmaille soveltuvaan teknologiaan. Aloin työskennellä alalla, mutta en halunnut osaltani edistää materiaalista kulutusyhteiskuntaa suoraviivaisen kuluttavalla tuotantotavalla. Irtisanouduin työstäni ja keskityin oikeaan ongelmaan: maamiinoihin. On vuosi 1995. Prinsessa Diana julistaa TV:ssä, että maamiinat ovat rakenteellinen este kaikelle kehitykselle, mikä on ihan totta. Maassa olevat miinat tai pelkkä epäilyskin noista värkeistä estää alueelle menon. Maailmalla haluttiin uusia paljastimia ja niiden tuottamista siellä missä niitä tarvitaan, pääasiassa kehitysmaissa. Valitsimme rotat.
Why would you choose rats? Because, aren't they vermin? Well, actually rats are, in contrary to what most people think about them, rats are highly sociable creatures. And actually, our product -- what you see here. There's a target somewhere here. You see an operator, a trained African with his rats in front who actually are left and right. There, the animal finds a mine. It scratches on the soil. And the animal comes back for a food reward. Very, very simple. Very sustainable in this environment. Here, the animal gets its food reward. And that's how it works. Very, very simple.
Miksi valita rotat? Eivätkö ne ole tuholaisia? Itse asiassa rotat ovat -- vastoin useimpien käsitystä -- erittäin seurallisia otuksia. Varsinainen tuotteemme -- näkyy tässä. Täällä jossain on kohde. Käyttäjänä on koulutettu afrikkalainen edessään rotat, milloin oikealla, milloin vasemmalla. Eläin löytää miinan. Se raapii maata ja hakee palkkionsa Hyvin, hyvin yksinkertaista. Ympäristöä säästävää. Tässä eläin saa palkkansa. Näin se toimii. Hyvin, hyvin yksinkertaista.
Now why would you use rats? Rats have been used since the '50s last century, in all kinds of experiments. Rats have more genetic material allocated to olfaction than any other mammal species. They're extremely sensitive to smell. Moreover, they have the mechanisms to map all these smells and to communicate about it. Now how do we communicate with rats? Well don't talk rat, but we have a clicker, a standard method for animal training, which you see there. A clicker, which makes a particular sound with which you can reinforce particular behaviors. First of all, we associate the click sound with a food reward, which is smashed banana and peanuts together in a syringe. Once the animal knows click, food, click, food, click, food -- so click is food -- we bring it in a cage with a hole, and actually the animal learns to stick the nose in the hole under which a target scent is placed, and to do that for five seconds -- five seconds, which is long for a rat. Once the animal knows this, we make the task a bit more difficult. It learns how to find the target smell in a cage with several holes, up to 10 holes.
Miksi käyttää rottia? Niitä on käytetty 1900-luvun puolivälistä asti kaikenlaisissa kokeissa. Rotilla on enemmän geneettistä materiaalia varattuna hajuaistille kuin millään muulla nisäkkäällä. Niiden hajuaisti on äärimmäisen herkkä. Mekanismeillaan ne pystyvät lisäksi kartoittamaan ja ilmaisemaan kaikki hajut. Kuinka kommunikoimme rottien kanssa? Emme puhu rottaa, mutta tässä käytämme eläinten koulutuksessa yleistä naksutinmenetelmää. Naksutin antaa tietyn äänen, jolla voidaan vahvistaa tiettyä käyttäytymistä. Ensiksi yhdistämme naksahduksen palkkioon, baanaanista ja pähkinästä tehtyyn soseeseen. Sitten kun eläin oppii naks, ruokaa, naks, ruokaa, naks, ruokaa -- naks on ruokaa -- se joutuu häkkiin, jossa on reikä, ja se oppii tosiaankin pistämään kuononsa reikään, jonka alle kohdehaju on laitettu, ja pitämään paikkansa viisi sekunttia -- viisi sekunttia on pitkä aika rotalle. Kun tämä on opittu, vaikeutamme tehtävää vähän. Se oppii löytämään kohdehajun häkistä, jossa on useampia reikiä, kymmenenkin.
Then the animal learns to walk on a leash in the open and find targets. In the next step, animals learn to find real mines in real minefields. They are tested and accredited according to International Mine Action Standards, just like dogs have to pass a test. This consists of 400 square meters. There's a number of mines placed blindly, and the team of trainer and their rat have to find all the targets. If the animal does that, it gets a license as an accredited animal to be operational in the field -- just like dogs, by the way. Maybe one slight difference: we can train rats at a fifth of the price of training the mining dog.
Sitten eläin oppii kävelemään ulkona hihnassa ja löytämään kohteita. Seuraavaksi eläimet oppivat löytämään oikeita miinoja aidoilla kentillä. Ne testataan, ja ne saavat valtuudet toimia kansainvälisten miinatoimintastandardien mukaan, samoin kuin koirien on suoriuduttava testistä. Tässä on 400 neliömetrin ala, jonne on laitettu joukko miinoja sattumanvaraisesti. Kouluttajan ja rotan on yhdessä löydettävä kaikki kohteet. Jos rotta pystyy tähän, se saa valtuutetun eläimen oikeudet toimia kentällä -- ihan koirien tapaan. Ehkä yksi pieni ero: rotan kouluttaminen maksaa vain viidesosan miinakoiran kouluttamisesta.
This is our team in Mozambique: one Tanzanian trainer, who transfers the skills to these three Mozambican fellows. And you should see the pride in the eyes of these people. They have a skill, which makes them much less dependent on foreign aid. Moreover, this small team together with, of course, you need the heavy vehicles and the manual de-miners to follow-up. But with this small investment in a rat capacity, we have demonstrated in Mozambique that we can reduce the cost-price per square meter up to 60 percent of what is currently normal -- two dollars per square meter, we do it at $1.18, and we can still bring that price down. Question of scale. If you can bring in more rats, we can actually make the output even bigger. We have a demonstration site in Mozambique. Eleven African governments have seen that they can become less dependent by using this technology. They have signed the pact for peace and treaty in the Great Lakes region, and they endorse hero rats to clear their common borders of landmines.
Tämä on ryhmämme Mosambikissa. Yksi tansanialainen kouluttaja, joka siirtää taidot näille kolmelle mosambikilaiselle kaverille. Näiden ihmisten katseessa loistaa ylpeys. Heillä on taito, joka vähentää kovasti heidän riippuvuuttaan ulkomaisesta avusta. Tämän pienen joukon lisäksi tarvitaan tietysti raskaita ajoneuvoja ja niitä seuraavia manuaalisia miinanpurkajia. Pienellä investoinnilla rottakapasiteettiin olemme Mosambikissa osoittaneet voivamme vähentää yksikkökustannuksia neliömetriltä jopa 60 prosenttia nykyisestä normaalihinnasta -- kaksi dollaria neliöltä, meillä 1,18 ja voimme vieläkin laskea hintaa. Mitoituskysymys. Lisärottien avulla voimme saada tuotoksen vielä suuremmaksi. Mosambikissa meillä on esittelyalue. 11 afrikkalaista hallitusta on huomannut voivansa vähentää riippuvuuttaan teknologiaamme käyttämällä. Ne ovat allekirjoittaneet rauhansopimuksen Afrikan suurten järvien alueella. Ne kannattavat sankarirottia yhteisten rajojensa miinanraivaajina.
But let me bring you to a very different problem. And there's about 6,000 people last year that walked on a landmine, but worldwide last year, almost 1.9 million died from tuberculosis as a first cause of infection. Especially in Africa where T.B. and HIV are strongly linked, there is a huge common problem. Microscopy, the standard WHO procedure, reaches from 40 to 60 percent reliability. In Tanzania -- the numbers don't lie -- 45 percent of people -- T.B. patients -- get diagnosed with T.B. before they die. It means that, if you have T.B., you have more chance that you won't be detected, but will just die from T.B. secondary infections and so on. And if, however, you are detected very early, diagnosed early, treatment can start, and even in HIV-positives, it makes sense. You can actually cure T.B., even in HIV-positives.
Siirtykäämme hyvin erilaiseen ongelmaan. Viime vuonna noin 6 000 ihmistä astui maamiinaan, mutta vuodessa maailmassa kuoli lähes 1,9 miljoonaa tuberkloosiin ensisijaisena infektiolähteenä. Erityisesti Afrikassa, missä tuberkuloosi ja HIV ovat vahvasti sidoksissa, tämä on valtavan yleinen ongelma. Mikroskopialla, WHO:n vakiomenetelmällä, päästiin 40 - 60 %:n luotettavuuteen. Tansaniassa -- numerot eivät valehtele -- 45 % tuberkuloosipotilaista diagnosoidaan ennen kuolemaa. Toisin sanoen, jos ihmisellä on tubi, sitä ei todennäköisesti huomata, hän vain kuolee tubin toissijaisiin infektioihin. Kuitenkin, jos tauti diagnosoidaan hyvin varhain, hoito voi alkaa heti. On järkevää hoitaa myös HIV-positiivisia. Itse asiassa jopa HIV-positiivisten tubi voidaan parantaa.
So in our common language, Dutch, the name for T.B. is "tering," which, etymologically, refers to the smell of tar. Already the old Chinese and the Greek, Hippocrates, have actually published, documented, that T.B. can be diagnosed based on the volatiles exuding from patients. So what we did is we collected some samples -- just as a way of testing -- from hospitals, trained rats on them and see if this works, and wonder, well, we can reach 89 percent sensitivity, 86 percent specificity using multiple rats in a row. This is how it works, and really, this is a generic technology. We're talking now explosives, tuberculosis, but can you imagine, you can actually put anything under there.
Hollannin kielessä tuberkuloosi on ´tering´, joka viittaa etymologisesti tervan hajuun. Jo vanhat kiinalaiset ja kreikkalaiset, Hippokrates, kirjasivat aikanaan, että tubi voidaan diagnosoida potilaista uhkuvien eritteiden perusteella. Hankimme joitakin näytteitä -- vain testausta varten -- sairaaloista ja koulutimme rottia niiden avulla nähdäksemme, toimiiko se. Ihme kyllä, pääsimme 89 %:n erottelukykyyn ja 86 %:n tarkkuuteen käyttäessämme useiden rottien jonoja. Näin toimimme. Tämä on tosiaan yleisteknologiaa. Nyt puhumme räjähteistä ja tuberkuloosista, mutta kuvitelkaa, että hajusyötiksi voidaan laittaa mitä tahansa.
So how does it work? You have a cassette with 10 samples. You put these 10 samples at once in the cage. An animal only needs two hundredths of a second to discriminate the scent, so it goes extremely fast. Here it's already at the third sample. This is a positive sample. It gets a click sound and comes for the food reward. And by doing so, very fast, we can have like a second-line opinion to see which patients are positive, which are negative. Just as an indication, whereas a microscopist can process 40 samples in a day, a rat can process the same amount of samples in seven minutes only. A cage like this -- (Applause) A cage like this -- provided that you have rats, and we have now currently 25 tuberculosis rats -- a cage like this, operating throughout the day, can process 1,680 samples. Can you imagine the potential offspring applications -- environmental detection of pollutants in soils, customs applications, detection of illicit goods in containers and so on.
Miten kaikki tapahtuu? Tarvitaan 10 näytteen kasetti. Kaikki 10 näytettä laitetaan häkkiin. Rotta tarvitsee vain kaksi sadasosasekunttia hajun tunnistamiseen, äärimmäisen kova vauhti. Tässä eläin on jo kolmannella näytteellä. Se on positiivinen näyte. Rotta kuulee naksauksen ja hakee palkkionsa. Näin voimme hyvin nopeasti saada ikään kuin toisen näkemyksen potilaiden positiivisuudesta tai negatiivisuudesta Esimerkiksi, kun mikroskopisti voi käsitellä 40 näytettä päivässä, rotta pystyy samaan vain seitsemässä minuutissa. Tällaisella häkillä -- (Suosionosoituksia) Tällaisella häkillä -- kun rottia on saatavilla, ja meillä on tällä hetkellä 25 tuberkuloosirottaa -- tällaisella koko päivän toimivalla häkillä voidaan käsitellä 1 680 näytettä. Voi vain kuvitella kaikkia mahdollisia sovelluksia -- saasteiden etsiminen maaperästä, tullin toiminta, laittomien tarvikkeiden etsintä konteista jne.
But let's stick first to tuberculosis. I just want to briefly highlight, the blue rods are the scores of microscopy only at the five clinics in Dar es Salaam on a population of 500,000 people, where 15,000 reported to get a test done. Microscopy for 1,800 patients. And by just presenting the samples once more to the rats and looping those results back, we were able to increase case detection rates by over 30 percent. Throughout last year, we've been -- depending on which intervals you take -- we've been consistently increasing case detection rates in five hospitals in Dar es Salaam between 30 and 40 percent. So this is really considerable. Knowing that a missed patient by microscopy infects up to 15 people, healthy people, per year, you can be sure that we have saved lots of lives. At least our hero rats have saved lots of lives.
Mutta pitäydytään aluksi tuberkuloosissa. Haluan vain kertoa, että siniset palkit ovat mikroskopialla saatuja tuloksia viideltä klinikalta Dar es Salaamista 500 000 ihmisen populaatiosta, jossa raportoitiin 15 000 tehtyä testiä. Mikroskopialla havaittiin 1 800 tapausta. Pelkästään esittämällä näytteet kertaalleen rotille ja vertaamalla tuloksia pystyimme lisäämään tautihavaintojen määrää yli 30 prosentilla. Koko viime vuoden olemme -- valituista ajanjaksoista riippuen -- jatkuvasti pystyneet lisäämään havaittujen tapausten määrää näissä viidessä sairaalassa 30 - 40 %:lla. Tämä on todella merkittävää. Kun mikroskopiassa huomaamatta jäänyt potilas tartuttaa jopa 15 ihmistä -- tervettä ihmistä -- vuodessa, voi olla varma, että olemme pelastaneet monta elämää. Ainakin meidän sankarirottamme ovat.
The way forward for us is now to standardize this technology. And there are simple things like, for instance, we have a small laser in the sniffer hole where the animal has to stick for five seconds. So, to standardize this. Also, to standardize the pellets, the food rewards, and to semi-automate this in order to replicate this on a much larger scale and affect the lives of many more people. To conclude, there are also other applications at the horizon. Here is a first prototype of our camera rat, which is a rat with a rat backpack with a camera that can go under rubble to detect for victims after earthquake and so on. This is in a prototype stage. We don't have a working system here yet.
Pyrimme nyt standardoimaan tämän teknologian. On yksinkertaisia juttuja, meillä on esimerkiksi pieni laser hajureiässä, missä rotan on pysyteltävä viisi sekunttia.. Pyrimme standardoimaan tämän, pelletit, ja ruokapalkkiot, puoliautomatisoimaan ne käyttääksemme menetelmää laajemmin yhä useampien henkien pelastamiseksi. Muitakin sovelluksia on tulossa. Tässä on ensimmäinen prototyyppi kamerarotastamme, rottareppuineen ja kameroineen. Rotta voi pujahtaa raunioihin etsimään uhreja esim. maanjäristyksen jälkeen. Tämä on prototyyppi. Toimivaa järjestelmää ei vielä ole.
To conclude, I would actually like to say, you may think this is about rats, these projects, but in the end it is about people. It is about empowering vulnerable communities to tackle difficult, expensive and dangerous humanitarian detection tasks, and doing that with a local resource, plenty available. So something completely different is to keep on challenging your perception about the resources surrounding you, whether they are environmental, technological, animal, or human. And to respectfully harmonize with them in order to foster a sustainable world.
Vielä haluaisin sanoa, että projekteissa ei ole kysymys vain rotista vaan loppujen lopuksi ihmisistä. Autamme haavoittuvaisia yhteisöjä selviytymään vaikeista, kalleista ja vaarallisista humanitaarisista etsintätehtävistä käyttäen runsaasti saatavilla olevia paikallisia resursseja. On jotain täysin uutta jatkuvasti haastaa käsityksensä maailman resursseista, liittyivätpä ne ympäristöön, tekniikkaan, eläimiin tai ihmisiin. Elää kunnioittavassa sopusoinnussa kestävää maailmaa vaalien.
Thank you very much.
Kiitoksia paljon.
(Applause)
(Suosionosoituksia)