Σήμερα θα μιλήσω για την εργασία. Η ερώτηση που θέλω να θέσω και ν' απαντήσω, είναι η εξής: Γιατί εργαζόμαστε; Γιατί σερνόμαστε έξω απ' το κρεβάτι κάθε πρωί αντί να ζούμε τη ζωή μας χοροπηδώντας από τη μια TED περιπέτεια, στην άλλη;
Today I'm going to talk about work. And the question I want to ask and answer is this: "Why do we work?" Why do we drag ourselves out of bed every morning instead of living our lives just filled with bouncing from one TED-like adventure to another?
(Γέλια)
(Laughter)
Μπορεί ν' αναρωτιέστε κι εσείς το ίδιο. Ξέρω πως πρέπει να κερδίσουμε τα προς το ζην, αλλά κανείς στην αίθουσα δεν πιστεύει πως αυτή είναι η απάντηση στην ερώτηση, «Γιατί εργαζόμαστε;» Για όσους βρισκόμαστε εδώ, η εργασία είναι μια πρόκληση, είναι ενδιαφέρουσα, τονωτική, ουσιαστική. Και αν είμαστε τυχεροί, μπορεί να είναι ακόμα και σημαντική.
You may be asking yourselves that very question. Now, I know of course, we have to make a living, but nobody in this room thinks that that's the answer to the question, "Why do we work?" For folks in this room, the work we do is challenging, it's engaging, it's stimulating, it's meaningful. And if we're lucky, it might even be important.
Δεν θα εργαζόμασταν αν δεν πληρωνόμασταν αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος που κάνουμε ό,τι κάνουμε. Γενικά, νομίζω, πως θεωρούμε ότι οι υλικές απολαβές, είναι πολύ κακή αιτία για τη δουλειά που κάνουμε. Όταν λέμε ότι κάποιος «το κάνει για τα λεφτά», δεν είμαστε απλώς περιγραφικοί.
So, we wouldn't work if we didn't get paid, but that's not why we do what we do. And in general, I think we think that material rewards are a pretty bad reason for doing the work that we do. When we say of somebody that he's "in it for the money," we are not just being descriptive.
(Γέλια)
(Laughter)
Νομίζω πως αυτό είναι πασιφανές, αλλά επειδή είναι τόσο πρόδηλο εγείρει ένα εξαιρετικά βαθύ ερώτημα. Γιατί, αφού είναι τόσο προφανές, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων στον πλανήτη, εργάζεται σε εργασίες που δεν έχουν κανένα χαρακτηριστικό από αυτά που μας σηκώνουν κάθε πρωί απ' το κρεβάτι, για να εργαστούμε; Πώς γίνεται να επιτρέπουμε στην πλειοψηφία των ανθρώπων στον πλανήτη να κάνουν δουλειές που είναι μονότονες, ανούσιες και ψυχοφθόρες; Γιατί, καθώς εξελίχθηκε ο καπιταλισμός, δημιούργησε έναν τρόπο παραγωγής, αγαθών και υπηρεσιών, στα οποία όλες οι μη υλικές ικανοποιήσεις που μπορεί να προέλθουν από την εργασία έχουν εξαλειφθεί; Οι εργαζόμενοι σε αυτό το είδος εργασίας, σε βιομηχανίες, σε τηλεφωνικά κέντρα, ή σε αποθήκες επίδοσης, το κάνουν για τα χρήματα. Σίγουρα δεν υπάρχει άλλος πιθανός λόγος, γι' αυτό που κάνουν, πέραν της πληρωμής.
Now, I think this is totally obvious, but the very obviousness of it raises what is for me an incredibly profound question. Why, if this is so obvious, why is it that for the overwhelming majority of people on the planet, the work they do has none of the characteristics that get us up and out of bed and off to the office every morning? How is it that we allow the majority of people on the planet to do work that is monotonous, meaningless and soul-deadening? Why is it that as capitalism developed, it created a mode of production, of goods and services, in which all the nonmaterial satisfactions that might come from work were eliminated? Workers who do this kind of work, whether they do it in factories, in call centers, or in fulfillment warehouses, do it for pay. There is certainly no other earthly reason to do what they do except for pay.
Το ερώτημα, λοιπόν, είναι «Γιατί;» Και ιδού η απάντηση: Η απάντηση είναι η τεχνολογία. Τώρα, ξέρω, ξέρω -- ναι, ναι, η τεχνολογία, ο αυτοματισμός καταστρέφουν τους ανθρώπους, μπλα, μπλα -- δεν εννοώ αυτό. Δεν μιλάω για το είδος της τεχνολογίας που έχει περιβάλλει τις ζωές μας, και οι άνθρωποι έρχονται στο TED για ν' ακούσουν γι' αυτό. Δεν μιλάω για την τεχνολογία των πραγμάτων, όσο σημαντικό κι αν είναι αυτό. Μιλάω για άλλη τεχνολογία. Μιλάω για την τεχνολογία των ιδεών. Την ονομάζω «Τεχνολογία Ιδεών» -- τι έξυπνο από μέρους μου.
So the question is, "Why?" And here's the answer: the answer is technology. Now, I know, I know -- yeah, yeah, yeah, technology, automation screws people, blah blah -- that's not what I mean. I'm not talking about the kind of technology that has enveloped our lives, and that people come to TED to hear about. I'm not talking about the technology of things, profound though that is. I'm talking about another technology. I'm talking about the technology of ideas. I call it, "idea technology" -- how clever of me.
(Γέλια)
(Laughter)
Εκτός από αντικείμενα, η επιστήμη δημιουργεί και ιδέες. Δημιουργεί τρόπους κατανόησης. Και στις κοινωνικές επιστήμες, οι τρόποι κατανόησης που δημιουργούνται είναι τρόποι κατανόησης του εαυτού μας. Και έχουν τεράστια επιρροή στον τρόπο σκέψης μας, στις φιλοδοξίες μας και στις πράξεις μας.
In addition to creating things, science creates ideas. Science creates ways of understanding. And in the social sciences, the ways of understanding that get created are ways of understanding ourselves. And they have an enormous influence on how we think, what we aspire to, and how we act.
Αν νομίζεις πως η φτώχεια σου είναι θέλημα Θεού, προσεύχεσαι. Αν νομίζεις πως η φτώχεια σου είναι αποτέλεσμα της ανικανότητάς σου, βουλιάζεις στην απόγνωση. Κι αν νομίζεις πως η φτώχεια σου είναι αποτέλεσμα καταπίεσης κι εξουσίας, τότε, επαναστατείς. Η αντίδραση στη φτώχεια, είτε είναι παραίτηση είτε επανάσταση, εξαρτάται από τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι τις αιτίες της φτώχειας σου. Αυτός είναι ο ρόλος που παίζουν οι ιδέες στη διαμόρφωση των ανθρώπων, γι' αυτό και η τεχνολογία ιδεών μπορεί να είναι εξαιρετικά σημαντική τεχνολογία που μας δίνει η επιστήμη.
If you think your poverty is God's will, you pray. If you think your poverty is the result of your own inadequacy, you shrink into despair. And if you think your poverty is the result of oppression and domination, then you rise up in revolt. Whether your response to poverty is resignation or revolution, depends on how you understand the sources of your poverty. This is the role that ideas play in shaping us as human beings, and this is why idea technology may be the most profoundly important technology that science gives us.
Υπάρχει κάτι ιδιαίτερο στην τεχνολογία των ιδεών, που την κάνει να διαφέρει από την τεχνολογία των αντικειμένων. Με τα αντικείμενα, αν η τεχνολογία είναι κακή, απλά εξαφανίζεται, σωστά; Η κακή τεχνολογία χάνεται. Με τις ιδέες -- οι λανθασμένες ιδέες για τους ανθρώπους, δεν εξαφανίζονται αν οι άνθρωποι τις πιστεύουν. Επειδή αν πιστεύουν πως είναι αληθινές, δημιουργούν τρόπους διαβίωσης και θεσμούς που είναι συνεπείς μ' αυτές τις πολύ λανθασμένες ιδέες.
And there's something special about idea technology, that makes it different from the technology of things. With things, if the technology sucks, it just vanishes, right? Bad technology disappears. With ideas -- false ideas about human beings will not go away if people believe that they're true. Because if people believe that they're true, they create ways of living and institutions that are consistent with these very false ideas.
Κι έτσι, η βιομηχανική επανάσταση δημιούργησε ένα εργοστασιακό σύστημα από το οποίο δεν θα μπορούσες να κερδίσεις τίποτα μες την ημέρα, εκτός από το ημερομίσθιο σου. Επειδή ένας από τους πατέρες της βιομηχανικής επανάστασης, ο Άνταμ Σμιθ, είχε πεισθεί πως οι άνθρωποι είναι από τη φύση τους τεμπέληδες, και δεν θα έκαναν τίποτα εάν δεν άξιζε τον κόπο τους και ο κόπος τους αποκτούσε αξία με την παροχή κινήτρων, δίνοντάς τους ανταμοιβές. Αυτός ήταν ο μόνος λόγος που κάποιος έκανε οτιδήποτε. Έτσι φτιάξαμε ένα εργοστασιακό σύστημα συνεπές με αυτή τη στρεβλή άποψη για την ανθρώπινη φύση. Αλλά μόλις το εν λόγω σύστημα παραγωγής πραγματοποιήθηκε, δεν υπήρχε άλλος τρόπος να λειτουργήσουν οι άνθρωποι, εκτός από τρόπους συνεπείς με το όραμα του Άνταμ Σμιθ. Έτσι, το παράδειγμα της εργασίας είναι απλώς ένα παράδειγμα για τον τρόπο που οι λανθασμένες ιδέες μπορούν να δημιουργήσουν μια κατάσταση που καταλήγει να τις καθιστά αληθινές.
And that's how the industrial revolution created a factory system in which there was really nothing you could possibly get out of your day's work, except for the pay at the end of the day. Because the father -- one of the fathers of the Industrial Revolution, Adam Smith -- was convinced that human beings were by their very natures lazy, and wouldn't do anything unless you made it worth their while, and the way you made it worth their while was by incentivizing, by giving them rewards. That was the only reason anyone ever did anything. So we created a factory system consistent with that false view of human nature. But once that system of production was in place, there was really no other way for people to operate, except in a way that was consistent with Adam Smith's vision. So the work example is merely an example of how false ideas can create a circumstance that ends up making them true.
Δεν είναι αλήθεια πως απλώς «δεν μπορείς να βρεις καλή βοήθεια πια». Η αλήθεια είναι πως «δεν μπορείς να βρεις καλή βοήθεια πια» όταν δίνεις στους ανθρώπους δουλειά που είναι εξευτελιστική κι αψυχολόγητη. Και περιέργως, ο Άνταμ Σμιθ - ο ίδιος τύπος που μας έδωσε την απίστευτη εφεύρεση της μαζικής παραγωγής και τον καταμερισμό της εργασίας το κατανοούσε αυτό. Για τους ανθρώπους που εργάζονται σε γραμμές παραγωγής, για τους άνδρες που εργάζονται σε γραμμές παραγωγής, έλεγε: «Γίνεται γενικώς τόσο κουτός, όσο είναι δυνατόν να γίνει ένα ανθρώπινο ον». Προσέξτε εδώ τη φράση «γίνεται». «Γίνεται γενικώς τόσο κουτός, όσο είναι δυνατόν να γίνει ένα ανθρώπινο ον». Ηθελημένα ή ακούσια, αυτό που μας λέει ο Άνταμ Σμιθ εδώ, είναι ότι η ίδια η δομή των θεσμών μέσα στους οποίους εργάζονται οι άνθρωποι δημιουργεί ανθρώπους που ταυτίζονται με τις απαιτήσεις αυτών των θεσμών και στερεί από τους ανθρώπους την ευκαιρία ν' αντλήσουν από την εργασία τους τις απολαύσεις που θεωρούμε δεδομένες.
It is not true that you "just can't get good help anymore." It is true that you "can't get good help anymore" when you give people work to do that is demeaning and soulless. And interestingly enough, Adam Smith -- the same guy who gave us this incredible invention of mass production, and division of labor -- understood this. He said, of people who worked in assembly lines, of men who worked in assembly lines, he says: "He generally becomes as stupid as it is possible for a human being to become." Now, notice the word here is "become." "He generally becomes as stupid as it is possible for a human being to become." Whether he intended it or not, what Adam Smith was telling us there, is that the very shape of the institution within which people work creates people who are fitted to the demands of that institution and deprives people of the opportunity to derive the kinds of satisfactions from their work that we take for granted.
Το θέμα με την επιστήμη -- τη φυσική επιστήμη -- είναι πως μπορούμε ν' αφηγούμαστε φανταστικές θεωρίες περί του σύμπαντος και να είμαστε σίγουροι ότι το σύμπαν αδιαφορεί πλήρως για τις θεωρίες μας. Θα συνεχίσει να λειτουργεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όποιες θεωρίες κι αν έχουμε γι' αυτό. Πρέπει όμως να ανησυχούμε για τις θεωρίες περί της ανθρώπινης φύσης, επειδή η ανθρώπινη φύση θα αλλάξει από τις θεωρίες που έχουμε, που είναι σχεδιασμένες να βοηθούν να καταλάβουμε και να εξηγήσουμε, τ' ανθρώπινα όντα.
The thing about science -- natural science -- is that we can spin fantastic theories about the cosmos, and have complete confidence that the cosmos is completely indifferent to our theories. It's going to work the same damn way no matter what theories we have about the cosmos. But we do have to worry about the theories we have of human nature, because human nature will be changed by the theories we have that are designed to explain and help us understand human beings. The distinguished anthropologist, Clifford Geertz, said, years ago,
Ο διακεκριμένος ανθρωπολόγος, Κλίφορντ Γκερτς, είπε πριν από χρόνια, πως οι άνθρωποι είναι «ημιτελή ζώα». Εννοούσε πως είναι στην ανθρώπινη φύση να έχει ανθρώπινη φύση, που είναι το προϊόν της κοινωνίας στην οποία ζουν οι άνθρωποι. Αυτή η ανθρώπινη φύση, η δική μας, περισσότερο κατασκευάζεται, παρά ανακαλύπτεται. Σχεδιάζουμε την ανθρώπινη φύση σχεδιάζοντας τους θεσμούς στους οποίους οι άνθρωποι ζουν κι εργάζονται.
that human beings are the "unfinished animals." And what he meant by that was that it is only human nature to have a human nature that is very much the product of the society in which people live. That human nature, that is to say our human nature, is much more created than it is discovered. We design human nature by designing the institutions within which people live and work.
Έτσι λοιπόν εσείς -- ό,τι κοντινότερο υπάρχει σε κυρίαρχους του σύμπαντος -- πρέπει ν' αναρωτηθείτε καθώς θα επιστρέφετε στις επιχειρήσεις σας, τι είδους ανθρώπινη φύση θέλετε να βοηθήσετε να σχεδιαστεί;
And so you people -- pretty much the closest I ever get to being with masters of the universe -- you people should be asking yourself a question, as you go back home to run your organizations. Just what kind of human nature do you want to help design?
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα) Ευχαριστώ.
(Applause) Thanks.