Two years ago, I was invited as an artist to participate in an exhibition commemorating 100 years of Islamic art in Europe. The curator had only one condition: I had to use the Arabic script for my artwork. Now, as an artist, a woman, an Arab, or a human being living in the world in 2010, I only had one thing to say: I wanted to say no. And in Arabic, to say "no," we say "no, and a thousand times no."
Pred dvomi rokmi som ako umelkyňa dostala ponuku podieľať sa na výstave, ktorá mala byť oslavou 100tých rokov islamského umenia v Európe. Riaditeľ múzea mi dal jedinú podmienku - vo svojom umeleckom prejave som musela použiť arabské písmo. Ako umelkyni, žene, Arabke, alebo ako ľudskej bytosti žijúcej vo svete v roku 2010 som chcela povedať len jediné: chcela som povedať nie. Na vyjadrenie nesúhlasu v arabčine používame frázu „Nie a tisíckrát nie."
So I decided to look for a thousand different noes. on everything ever produced under Islamic or Arab patronage in the past 1,400 years, from Spain to the borders of China. I collected my findings in a book, placed them chronologically, stating the name, the patron, the medium and the date. Now, the book sat on a small shelf next to the installation, which stood three by seven meters, in Munich, Germany, in September of 2010.
A tak som sa rozhodla nájsť tisíc rôznych nie. vo všetkom, čo bolo za posledných 1400 rokov vytvorené pod islamskou alebo arabskou záštitou medzi Španielskom a hranicami Činy. Svoje nálezy som zozbierala do knihy, usporiadala ich chronologicky a uviedla som názov, patróna, médium, a dátum. Kniha ležala na poličke pri mojej inštalácii o veľkosti 3 x 7 metrov, ktorá bola vystavená v nemeckom Mníchove v septembri 2010.
Now, in January, 2011, the revolution started, and life stopped for 18 days, and on the 12th of February, we naively celebrated on the streets of Cairo, believing that the revolution had succeeded.
V januári 2011 sa začala revolúcia a život sa na 18 dní zastavil. 12.februára sme naivne oslavovali v uliciach Káhiry, veriac, že revolúcia uspela.
Nine months later I found myself spraying messages in Tahrir Square. The reason for this act was this image that I saw in my newsfeed. I did not feel that I could live in a city where people were being killed and thrown like garbage on the street. So I took one "no" off a tombstone from the Islamic Museum in Cairo, and I added a message to it: "no to military rule." And I started spraying that on the streets in Cairo. But that led to a series of no, coming out of the book like ammunition, and adding messages to them, and I started spraying them on the walls. So I'll be sharing some of these noes with you.
O deväť mesiacov som sprejovala odkazy na Tahrirskom námestí. Viedla ma k tomu táto snímka, ktorá ma zaujala v mojom newsfeede. Cítila som, že nemôžem žiť v meste, v ktorom ľudí zabijú a vyhodia ich na ulici ako odpad. Prevzala som nápis „NIE“ z náhrobku v káhirskom Múzeu islamského umenia a pridala som „NIE vojenskému režimu". Začala som tento odkaz sprejovať po káhirských uliciach. Viedlo to k sérii odkazov vyjadrujúcich nesúhlas, ktoré priam vystrelili z mojej knihy, ako munícia. K nápisom NIE som vždy pridala odkaz a začala ich sprejovať na steny mesta. Rada by som sa s vami o niektoré z nich teraz podelila.
No to a new Pharaoh, because whoever comes next should understand that we will never be ruled by another dictator.
NIE novému faraónovi, pretože všetci nástupníci nech odteraz majú na pamäti, že nám nikdy viac nebude vládnuť diktátor.
No to violence: Ramy Essam came to Tahrir on the second day of the revolution, and he sat there with this guitar, singing. One month after Mubarak stepped down, this was his reward.
NIE násiliu: Ramy Essam prišiel na Tahrirské námestie v druhý deň revolúcie. Sedel tam, hral na gitare a spieval. Takúto odmenu si vyslúžil mesiac po odstúpení Mubaraka.
No to blinding heroes. Ahmed Harara lost his right eye on the 28th of January, and he lost his left eye on the 19th of November, by two different snipers.
NIE oslepovaniu hrdinov. Ahmed Harara prišiel o pravé oko 28. januára, a 19. novembra prišiel aj o druhé oko. Strelami dvoch rôznych ostreľovačov.
No to killing, in this case no to killing men of religion, because Sheikh Ahmed Adina Refaat was shot on December 16th, during a demonstration, leaving behind three orphans and a widow.
NIE zabíjaniu. V tomto prípade zabíjaniu mužov viery, pretože Šejka Ahmeda Adinu Refaata zastrelili 16.decembra počas demonštrácie. Zanechal po sebe vdovu a tri siroty.
No to burning books. The Institute of Egypt was burned on December 17th, a huge cultural loss.
NIE páleniu kníh. 17.decembra vyhorel Egyptský inštitút - čo je obrovská kultúrna strata.
No to stripping the people, and the blue bra is to remind us of our shame as a nation when we allow a veiled woman to be stripped and beaten on the street, and the footprint reads, "Long live a peaceful revolution," because we will never retaliate with violence.
NIE strhávaniu šiat z ľudí. Modrá podprsenka nech nám pripomína našu hanbu, keď ako národ dovolíme, aby obnažili a zbili zahalenú ženu priamo na ulici. Odtlačok prehlasuje „Nech žije mierová revolúcia,“ pretože nikdy neodpovieme násílim.
No to barrier walls. On February 5th, concrete roadblocks were set up in Cairo to protect the Ministry of Defense from protesters.
NIE stenovým bariéram. 5.februára boli v Káhire rozostavené betonové cestné zátarasy na ochranu ministerstva obrany pred demonštrantmi.
Now, speaking of walls, I want to share with you the story of one wall in Cairo. A group of artists decided to paint a life-size tank on a wall. It's one to one. In front of this tank there's a man on a bicycle with a breadbasket on his head. To any passerby, there's no problem with this visual. After acts of violence, another artist came, painted blood, protesters being run over by the tank, demonstrators, and a message that read, "Starting tomorrow, I wear the new face, the face of every martyr. I exist." Authority comes, paints the wall white, leaves the tank and adds a message: "Army and people, one hand. Egypt for Egyptians." Another artist comes, paints the head of the military as a monster eating a maiden in a river of blood in front of the tank. Authority comes, paints the wall white, leaves the tank, leaves the suit, and throws a bucket of black paint just to hide the face of the monster. So I come with my stencils, and I spray them on the suit, on the tank, and on the whole wall, and this is how it stands today until further notice. (Laughter)
Keď už hovoríme o stenách, rada by som sa s Vami podelila o príbeh jednej konkrétnej. V Káhire sa skupina umelcov rozhodla namaľovať tank v skutočnej veľkosti. Pred tankom je muž na bicykli s košom na chlieb na hlave. Pre okoloidúcich nič nezvyčajné. Po prepuknutí násilností, istý umelec domaľoval krv, demonštrujúcich pod kolesami tanku, a odkaz, ktorý znel, „Odzajtra ponesiem novú tvár, tvár každého mučeníka. Ja existujem. “ Vláda stenu nechala natrieť na bielo, ale ponechali tank a dodali odkaz „Armáda a ľudia, ruka v ruke. Egypt Egypťanom. “ Ktosi spomedzi umelcov na to domaľoval armádného veliteľa ako príšeru požierajúcu pannu v potoku krvi pred tankom. Odpoveďou bolo prebielenie steny a prekrytie tváre príšery čiernou farbou. Tank a uniformu nechali tak. A tu som prišla ja so svojimi šablónami, a nasprejovala som odkazy na uniformu, na tank, na celú stenu. A takto to vyzerá dodnes, až do odvolania. (Smiech)
Now, I want to leave you with a final no. I found Neruda scribbled on a piece of paper in a field hospital in Tahrir, and I decided to take a no of Mamluk Mausoleum in Cairo. The message reads, [Arabic] "You can crush the flowers, but you can't delay spring."
Rada by som uzavrela svoj vstup posledným NIE. Našla som výrok Nerudu načarbaný na kúsku papiera v poľnej nemocnici na Tahrirskom námestí . V tomto prípade som použila nápis NIE z Mamluckého mauzólea v Káhire. Výrok znie, [arabsky] „Kvety zašliapať môžete, ale jar tým nezastavíte.“
Thank you. (Applause) (Applause) Thank you. Shukran. (Applause)
Ďakujem. (Potlesk) (Potlesk) Ďakujem. Šukran. (Potlesk)