Two years ago, I was invited as an artist to participate in an exhibition commemorating 100 years of Islamic art in Europe. The curator had only one condition: I had to use the Arabic script for my artwork. Now, as an artist, a woman, an Arab, or a human being living in the world in 2010, I only had one thing to say: I wanted to say no. And in Arabic, to say "no," we say "no, and a thousand times no."
Acum doi ani am fost invitată să particip ca artist într-o expoziție comemorând 100 de ani de artă islamică în Europa. Custodele avea doar o condiție: trebuia să folosesc scrierea arabă în lucrările mele. Ca artist, femeie, arabă, sau ca ființă umană trăind în lumea anului 2010, aveam un singur lucru de spus. Voiam să spun „nu”. În arabă, „nu” se spune: „nu, de o mie de ori nu”.
So I decided to look for a thousand different noes. on everything ever produced under Islamic or Arab patronage in the past 1,400 years, from Spain to the borders of China. I collected my findings in a book, placed them chronologically, stating the name, the patron, the medium and the date. Now, the book sat on a small shelf next to the installation, which stood three by seven meters, in Munich, Germany, in September of 2010.
Am decis să caut o mie de „nu” diferiți pentru orice s-a produs vreodată sub patronaj islamic sau arab în ultimii 1.400 de ani, din Spania până la granițele Chinei. Ce am găsit am strâns într-o carte, le-am înșirat cronologic, numind autorul, patronajul, mediul și data. Cartea stătea pe un mic raft lângă lucrarea care era de 3 pe 7 m, în München, Germania, în septembrie 2010.
Now, in January, 2011, the revolution started, and life stopped for 18 days, and on the 12th of February, we naively celebrated on the streets of Cairo, believing that the revolution had succeeded.
În ianuarie, 2011 a început revoluția și viața s-a oprit pentru 18 zile, iar pe 12 februarie naiv, am celebrat pe străzile din Cairo, crezând că revoluția a avut succes.
Nine months later I found myself spraying messages in Tahrir Square. The reason for this act was this image that I saw in my newsfeed. I did not feel that I could live in a city where people were being killed and thrown like garbage on the street. So I took one "no" off a tombstone from the Islamic Museum in Cairo, and I added a message to it: "no to military rule." And I started spraying that on the streets in Cairo. But that led to a series of no, coming out of the book like ammunition, and adding messages to them, and I started spraying them on the walls. So I'll be sharing some of these noes with you.
După nouă luni imprimam cu spray lozinci în Tahrir Square. Motivul a fost această imagine pe care am văzut-o pe Facebook. Nu credeam că pot trăi într-un oraș unde oamenii erau uciși și aruncați ca gunoaiele pe stradă. Așa că am luat un „nu” de pe o piatra funerară de la Muzeul Islamic din Cairo și am adăugat un mesaj: „Nu, dictaturii militare!” Și am început să scriu asta pe străzile din Cairo. Dar asta a condus la o serie de „nu”-uri din cartea mea ca gloanţele, și, adăugând mesaje la ele, am început să le scriu pe ziduri. Voi împărtăși câteva dintre aceste „nu”-uri cu voi.
No to a new Pharaoh, because whoever comes next should understand that we will never be ruled by another dictator.
„Nu unui nou faraon!”, pentru că oricine urmează trebuie să înțeleagă că nu vom mai accepta să fim conduși de un alt dictator.
No to violence: Ramy Essam came to Tahrir on the second day of the revolution, and he sat there with this guitar, singing. One month after Mubarak stepped down, this was his reward.
„Nu violenței!”. Ramy Essam a venit în Tahrir în a doua zi a revoluției, s-a așezat și a cântat la chitară. La o lună după ce Mubarak a căzut de la putere, aceasta i-a fost răsplata.
No to blinding heroes. Ahmed Harara lost his right eye on the 28th of January, and he lost his left eye on the 19th of November, by two different snipers.
„Nu orbirii eroilor!”. Ahmed Harara și-a pierdut ochiul drept pe 28 ianuarie, și ochiul stâng pe 19 noiembrie, fiind împușcat de doi lunetiști diferiți.
No to killing, in this case no to killing men of religion, because Sheikh Ahmed Adina Refaat was shot on December 16th, during a demonstration, leaving behind three orphans and a widow.
„Nu uciderilor!”, în acest caz nu uciderii oamenilor religiei, Sheikh Ahmed Adina Refaat a fost împușcat pe 16 decembrie, în timpul demonstrației, lăsând în urmă trei copii și o văduvă.
No to burning books. The Institute of Egypt was burned on December 17th, a huge cultural loss.
„N arderii cărților!”, Institutul din Egipt a fost ars pe 17 decembrie, o uriașă pierdere culturală.
No to stripping the people, and the blue bra is to remind us of our shame as a nation when we allow a veiled woman to be stripped and beaten on the street, and the footprint reads, "Long live a peaceful revolution," because we will never retaliate with violence.
„Nu despuierii oamenilor!” sutienul albastru e pentru a ne reaminti de rușinea noastră ca nație când permitem ca o femeie acoperită cu voal să fie dezbrăcată și bătută în stradă, iar pe urma de picior scrie: „Trăiască revoluția pașnică!” pentru că niciodată nu ne vom împăca cu violența.
No to barrier walls. On February 5th, concrete roadblocks were set up in Cairo to protect the Ministry of Defense from protesters.
„Nu zidurilor-bariere!”, pe 5 februarie blocuri de beton au fost stivuite în Cairo ca să protejeze Ministerul Apărării de protestatari.
Now, speaking of walls, I want to share with you the story of one wall in Cairo. A group of artists decided to paint a life-size tank on a wall. It's one to one. In front of this tank there's a man on a bicycle with a breadbasket on his head. To any passerby, there's no problem with this visual. After acts of violence, another artist came, painted blood, protesters being run over by the tank, demonstrators, and a message that read, "Starting tomorrow, I wear the new face, the face of every martyr. I exist." Authority comes, paints the wall white, leaves the tank and adds a message: "Army and people, one hand. Egypt for Egyptians." Another artist comes, paints the head of the military as a monster eating a maiden in a river of blood in front of the tank. Authority comes, paints the wall white, leaves the tank, leaves the suit, and throws a bucket of black paint just to hide the face of the monster. So I come with my stencils, and I spray them on the suit, on the tank, and on the whole wall, and this is how it stands today until further notice. (Laughter)
Pentru că vorbim de ziduri, vreau să vă spun o poveste a unui zid din Cairo. Un grup de artiști a decis să picteze un tanc în mărime naturală pe zid. E la scară 1:1. În fața acestui tanc e un om pe bicicletă cu un coș de pâine pe cap. Pentru trecători imaginea nu e o problemă. După actele de violență, un alt artist a pictat sânge, protestatari călcați de tanc, demonstranți, și un masaj: „Începând de mâine voi purta o nouă față, fața fiecărui martir. Exist.” Autoritățile au pictat peretele alb, au lăsat tancul și au adăugat mesajul: „Armata și oamenii sunt de aceeași parte. Egiptul pentru egipteni. Alt artist a pictat șeful armatei ca un monstru mâncând o copilă într-un râu de sânge în fața tancului. Autoritățile pictează peretele alb, lasă tancul lasă costumul și aruncă o găleată de vopsea neagră doar ca să ascundă fața monstrului. Vin eu cu șabloanele mele și le aplic pe costum, pe tanc și pe întregul zid, și așa a rămas până azi până la următoarea notificare.
Now, I want to leave you with a final no. I found Neruda scribbled on a piece of paper in a field hospital in Tahrir, and I decided to take a no of Mamluk Mausoleum in Cairo. The message reads, [Arabic] "You can crush the flowers, but you can't delay spring."
(Râsete) Vreau să vă las cu un „Nu” final. Am găsit Neruda scris pe o bucată de hârtie într-un spital de război din Tahrir și am decis să iau un „Nu” de pe mausoleul Mamluk din Cairo. Mesajul zicea: (Arabă) „Poți strivi florile, dar nu poți întârzia primăvara.”
Thank you. (Applause) (Applause) Thank you. Shukran. (Applause)
Vă mulțumesc! (Aplauze) Vă mulțumesc! Shukran!