Two years ago, I was invited as an artist to participate in an exhibition commemorating 100 years of Islamic art in Europe. The curator had only one condition: I had to use the Arabic script for my artwork. Now, as an artist, a woman, an Arab, or a human being living in the world in 2010, I only had one thing to say: I wanted to say no. And in Arabic, to say "no," we say "no, and a thousand times no."
Prieš 2 metus aš buvau pakviesta kaip menininkė dalyvauti parodoje, skirtoje paminėti 100 metų islamiško meno Europoje sukaktį. Kuratorius turėjo tik vieną sąlygą: aš privalėjau naudoti arabišką raštą savo kūriniuose. Kaip menininkė, moteris, arabė ar tiesiog žmogus 2010-ųjų pasaulyje, galėjau pasakyti tik vieną dalyką. Aš norėjau pasakyti „ne“. O sakydami „ne“ arabiškai sakome „ne, ir tūkstantį kartų ne“.
So I decided to look for a thousand different noes. on everything ever produced under Islamic or Arab patronage in the past 1,400 years, from Spain to the borders of China. I collected my findings in a book, placed them chronologically, stating the name, the patron, the medium and the date. Now, the book sat on a small shelf next to the installation, which stood three by seven meters, in Munich, Germany, in September of 2010.
Tad aš nusprendžiau ieškoti tūkstančio skirtingų „ne“ ant bet ko, kas buvo pagaminta islamo ar arabų kultūroje per pastaruosius 1400 metų, nuo Ispanijos iki Kinijos sienų. Aš kaupiau savo radinius knygoje, surūšiavau juos chronologiškai, nurodžiau pavadinimą, mecenatą, terpę ir datą. Dabar knyga padėta ant mažos lentynos šalia 3x7 metrų instaliacijos Miunchene, Vokietijoje, 2010-ųjų rugsėjį.
Now, in January, 2011, the revolution started, and life stopped for 18 days, and on the 12th of February, we naively celebrated on the streets of Cairo, believing that the revolution had succeeded.
Dabar, 2011-ųjų sausį, prasidėjo revoliucija ir gyvenimas sustojo 18-ai dienų, ir vasario 12-ąją mes naiviai šventėme Kairo gatvėse, tikintis, kad revoliucija pasisekė.
Nine months later I found myself spraying messages in Tahrir Square. The reason for this act was this image that I saw in my newsfeed. I did not feel that I could live in a city where people were being killed and thrown like garbage on the street. So I took one "no" off a tombstone from the Islamic Museum in Cairo, and I added a message to it: "no to military rule." And I started spraying that on the streets in Cairo. But that led to a series of no, coming out of the book like ammunition, and adding messages to them, and I started spraying them on the walls. So I'll be sharing some of these noes with you.
Po devynių mėnesių aš pradėjau purkšti užrašus Tahriro aikštėje. Priežastis šiam veiksmui buvo vaizdas, kurį aš pamačiau savo žinių sraute. Nesijaučiau galinti gyventi mieste, kur žmonės buvo žudomi ir išmetami į gatves kaip šiukšlės. Tad aš nuėmiau vieną „ne“ nuo antkapio Kairo Islamiškame Muziejuje ir pridėjau užrašą „ne karinei valdžiai“. Ir aš pradėjau šį užrašą skleisti Kairo gatvėse. Bet tai nuvedė prie serijos „ne“, kurie ėjo iš knygos kaip amunicija, ir, pridedant užrašus prie jų, aš pradėjau purkšti juos ant sienų. Tad aš pasidalinsiu keletu tų „ne“ su Jumis.
No to a new Pharaoh, because whoever comes next should understand that we will never be ruled by another dictator.
„Ne naujajam Faraonui“, nes kad ir kas bus kitas, turės suprasti, kad mes niekada nebūsime valdomi kito diktatoriaus.
No to violence: Ramy Essam came to Tahrir on the second day of the revolution, and he sat there with this guitar, singing. One month after Mubarak stepped down, this was his reward.
„Ne smurtui“: Ramy Essam atvyko į Tahrirą antrąją revoliucijos dieną ir jis sėdėjo ten su gitara dainuodamas. Po mėnesio, kai Mubarak atsistatydino, tai buvo jo atlygis.
No to blinding heroes. Ahmed Harara lost his right eye on the 28th of January, and he lost his left eye on the 19th of November, by two different snipers.
„Ne akliems didvyriams“. Ahmed Harara prarado savo dešinę akį sausio 28-ąją ir jis prarado savo kairią akį lapkričio 19-ąją dėl 2 skirtingų snaiperių kaltės.
No to killing, in this case no to killing men of religion, because Sheikh Ahmed Adina Refaat was shot on December 16th, during a demonstration, leaving behind three orphans and a widow.
„Ne žudymui“, šiuo atveju „ne“ žudymui žmonių dėl religijos, nes šeichas Ahmed Adina Refaat buvo nušautas gruodžio 16-ąją per demonstraciją, Jo 3 vaikai liko našlaičiais, o žmona našle.
No to burning books. The Institute of Egypt was burned on December 17th, a huge cultural loss.
„Ne knygų deginimui“. Egipto Institutas buvo sudegintas gruodžio 18-ąją. Didžiulis kultūrinis praradimas.
No to stripping the people, and the blue bra is to remind us of our shame as a nation when we allow a veiled woman to be stripped and beaten on the street, and the footprint reads, "Long live a peaceful revolution," because we will never retaliate with violence.
„Ne žmonių apnuoginimui“ ir mėlyna liemenėlė primena mūsų kaip tautos gėdą, kad leidžiame apnuoginti šydu prisidengusią moterį ir būti mušamai gatvėje. Pėdsake parašyta „Tegyvuoja taiki revoliucija“, nes mes niekada nekeršysime smurtu.
No to barrier walls. On February 5th, concrete roadblocks were set up in Cairo to protect the Ministry of Defense from protesters.
„Ne užtvarų sienoms“. Vasario 5-ąją Kaire pastatytos betoninės kelių užtvaros, skirtos apginti apsaugos ministrą nuo protestantų.
Now, speaking of walls, I want to share with you the story of one wall in Cairo. A group of artists decided to paint a life-size tank on a wall. It's one to one. In front of this tank there's a man on a bicycle with a breadbasket on his head. To any passerby, there's no problem with this visual. After acts of violence, another artist came, painted blood, protesters being run over by the tank, demonstrators, and a message that read, "Starting tomorrow, I wear the new face, the face of every martyr. I exist." Authority comes, paints the wall white, leaves the tank and adds a message: "Army and people, one hand. Egypt for Egyptians." Another artist comes, paints the head of the military as a monster eating a maiden in a river of blood in front of the tank. Authority comes, paints the wall white, leaves the tank, leaves the suit, and throws a bucket of black paint just to hide the face of the monster. So I come with my stencils, and I spray them on the suit, on the tank, and on the whole wall, and this is how it stands today until further notice. (Laughter)
Kalbant apie sienas, norėčiau pasidalinti su Jumis istorija apie vieną sieną Kaire. Grupelė menininkų nusprendė nutapyti tikro dydžio tanką ant sienos. Vienas prie vieno. Priešais tą tanką yra žmogus ant dviračio su duonos pintine ant galvos. Nei vienam praeiviui nekilo jokių problemų dėl šio vaizdinio. Po smurto veiksmų kitas menininkas atėjo, nutapė kraują, pervažiuotus tanko protestuotojus, demonstrantus ir užrašą: „Nuo rytojaus aš nešiosiu naują veidą, kiekvieno kankinio veidą. Aš esu“. Valdžia nudažė sieną baltai, paliko tanką ir pridėjo užrašą: „Armija ir žmonės, viena ranka. Egiptas egiptiečiams“. Kitas menininkas ateina, nutapo kariuomenės vadą kaip pabaisą, valgantį mergelę kraujo upėje priešais tanką. Valdžia nudažo sieną baltai, palieka tanką, palieka kostiumą ir meta kibirą juodų dažų tik tam, kad paslėptų pabaisos veidą. O aš imu savo trafaretus ir išpurškiu juos ant kostiumo, tanko ir visos sienos, ir taip viskas yra šiandien, bent kuriam laikui. (Juokas)
Now, I want to leave you with a final no. I found Neruda scribbled on a piece of paper in a field hospital in Tahrir, and I decided to take a no of Mamluk Mausoleum in Cairo. The message reads, [Arabic] "You can crush the flowers, but you can't delay spring."
Dabar aš noriu palikti Jus su paskutiniu „ne“. Aš radau Nerudos raštelį ant gabalėlio popieriaus lauko ligoninėje Tahrire ir nusprendžiau paimti „ne“ iš Mamluk Mauzoliejaus Kaire. Žinutė tokia: [Arabiškai] „Jūs galite sutraiškyti gėles, bet negalite atidėti pavasario“.
Thank you. (Applause) (Applause) Thank you. Shukran. (Applause)
Ačiū Jums. (Plojimai) (Plojimai) Ačiū Jums. Sukran [labai ačiū] (Plojimai)