Θα ήθελα να σας πω μια ιστορία αγάπης. Αλλά δεν έχει αίσιο τέλος. Μια φορά και έναν καιρό, ήμουν ένα πεισματάρικο πεντάχρονο, που αποφάσισε να γίνει θαλάσσια βιολόγος.
I want to tell you a love story. But it doesn't have a happy ending. Once upon a time, I was a stubborn five-year-old who decided to become a marine biologist.
Τριάντα τέσσερα χρόνια, 400 υποβρύχιες καταδύσεις και ένα διδακτορικό αργότερα, εξακολουθώ να είμαι ολοκληρωτικά ερωτευμένη με τον ωκεανό. Πέρασα μια δεκαετία δουλεύοντας με αλιευτικές κοινότητες στην Καραϊβική, μετρώντας ψάρια, παίρνοντας συνεντεύξεις ψαράδων, επανασχεδιάζοντας εξοπλισμούς αλιείας και αναπτύσσοντας πολιτικές. Βοηθούσα στο να βρούμε τρόπους για το πώς μπορεί να μοιάζει η αειφόρος διαχείριση σε μέρη στα οποία η επισιτιστική ασφάλεια, οι δουλειές και οι πολιτισμοί όλα εξαρτώνται από τη θάλασσα.
Thirty-four years, 400 scuba dives and one PhD later, I'm still completely enamored with the ocean. I spent a decade working with fishing communities in the Caribbean, counting fish, interviewing fishermen, redesigning fishing gear and developing policy. I've been helping to figure out what sustainable management can look like for places where food security, jobs and cultures all depend on the sea.
Εν μέσω όλων αυτών, ερωτεύτηκα. Με ένα ψάρι. Υπάρχουν πάνω από 500 είδη ψαριών στους υφάλους της Καραϊβικής, όμως αυτά που δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου είναι τα παπαγαλόψαρα. Τα παπαγαλόψαρα ζουν σε κοραλλιογιενείς υφάλους ανά τον κόσμο, υπάρχουν 100 είδη, μπορούν να ξεπεράσουν το ένα μέτρο και ζυγίζουν πάνω απο 20 κιλά, όμως, αυτό είναι το βαρετό κομμάτι. Θέλω να σας πω πέντε απίθανα πράγματα γι' αυτά τα ψάρια.
In the midst of all this, I fell in love. With a fish. There are over 500 fish species that live on Caribbean reefs, but the ones I just can't get out of my head are parrotfish. Parrotfish live on coral reefs all over the world, there are 100 species, they can grow well over a meter long and weigh over 20 kilograms, but that's the boring stuff. I want to tell you five incredible things about these fish.
Πρώτον, έχουν ένα στόμα σαν ράμφος παπαγάλου, που είναι δυνατό για να μασάει κοράλλια αν και, κυρίως, αναζητούν φύκια. Είναι οι μηχανές γκαζόν του υφάλου. Αυτό είναι σημαντικό, αφού πολλοί ύφαλοι καλύπτονται από φύκια λόγω της ρύπανσης από λύματα και λιπάσματα που ρέουν από τη γη. Δεν υπάρχουν αρκετά φυτοφάγα σαν τα παπαγαλόψαρα που να απομένουν στους υφάλους ώστε να «κουρέψουν» όλο το τοπίο.
First, they have a mouth like a parrot's beak, which is strong enough to bite coral, although mostly they're after algae. They are the lawn mowers of the reef. This is key, because many reefs are overgrown with algae due to nutrient pollution from sewage and fertilizer that runs off of land. And there just aren't enough herbivores like parrotfish left out on the reefs to mow it all down.
Δεύτερο απίθανο γεγονός. Μετά το φαγητό, αφοδεύουν λευκή ψιλή άμμο, Ένα παπαγαλόψαρο παράγει πάνω από 380 κιλά κονιορτοποιημένων κοραλλιών κάθε χρόνο. Κάποιες φορές, όταν καταδυόμουν, κοιτούσα προς τα πάνω και έβλεπα να πέφτουν σαν βροχή ίχνη από περιττώματα παπαγαλόψαρων. Έτσι, την επόμενη φορά που θα βρεθείτε σε μια τροπική παραλία λευκής άμμου σκεφτείτε, ίσως, τα παπαγαλόψαρα.
OK, second amazing thing. After all that eating, they poop fine white sand. A single parrotfish can produce over 380 kilograms of this pulverized coral each year. Sometimes, when scuba diving, I would look up from my clipboard and just see contrails of parrotfish poop raining down. So next time you're lounging on a tropical white-sand beach, maybe thank of parrotfish.
(Γέλια)
(Laughter)
Τρίτον, έχουν πάρα πολύ στιλ. Πιτσιλωτά, ριγέ, γαλαζοπράσινα, φούξια, κίτρινα, πορτοκαλί, πουά, τα ψάρια αυτά παίζουν μεγάλο ρόλο στο ότι οι ύφαλοι είναι τόσο χρωματιστοί. Επιπλέον, όπως μια αληθινή ντίβα, έχουν πολλές διαφορετικές γκαρνταρόμπες κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Μια νεανική ενδυμασία, ένα ενδιάμεσο ντύσιμο, και ένα τελικό στιλ.
Third, they have so much style. Mottled and striped, teal, magenta, yellow, orange, polka-dotted, parrotfish are a big part of what makes coral reefs so colorful. Plus, in true diva style, they have multiple wardrobe changes throughout their life. A juvenile outfit, an intermediate getup, and a terminal look.
Τέταρτον, με το τελικό ένδυμα έρχεται και η αλλαγή φύλου από θηλυκό σε αρσενικό, που ονομάζεται διαδοχική ερμαφροδίτιδα. Έπειτα, αυτά τα μεγάλα αρσενικά μαζεύουν χαρέμια θηλυκών για να ωοτοκήσουν. H ετερόφυλη μονογαμία δεν είναι σίγουρα το κατεστημένο της φύσης. Και τα παπαγαλόψαρα αποτελούν παράδειγμα της ομορφιάς των ποικίλων αναπαραγωγικών στρατηγικών.
Fourth, with this last wardrobe change comes a sex change from female to male, termed sequential hermaphroditism. These large males then gather harems of females to spawn. Heterosexual monogamy is certainly not nature's status quo. And parrotfish exemplify some of the beauty of diverse reproductive strategies.
Πέμπτο και πιο απίθανο, κάποιες φορές τα βράδια, όταν βολεύονται στις εσοχές των υφάλων, εκκρίνουν μια βλεννώδη φούσκα από κάποιον αδένα στο κεφάλι τους που περικλείει όλο τους το σώμα. Αυτό κρύβει τη μυρωδιά τους από τους θηρευτές και τα προστατεύει από παράσιτα, ώστε να κοιμούνται βαθειά. Πόσο τέλειο είναι αυτό;
Fifth, and the most incredible, sometimes when parrotfish cozy up into a nook in the reef at night, they secrete a mucus bubble from a gland in their head that envelops their entire body. This masks their scent from predators and protects them from parasites, so they can sleep soundly. I mean, how cool is this?
(Γέλια)
(Laughter)
Λοιπόν, αυτή είναι η ερωτική μου εξομολόγηση για τα παπαγαλόψαρα με την ένδοξη λαμπρότητα τους, τα φύκια που τρώνε, τα κακά άμμου και την αλλαγή φύλλου.
So this is a confession of my love for parrotfish in all their flamboyant, algae-eating, sand-pooping, sex-changing glory.
(Γέλια)
(Laughter)
Αλλά, με αυτή την αγάπη έρχεται και ο πόνος. Τώρα που οι ροφοί και οι σφυρίδες, δυστυχώς, υπεραλιεύονται, οι ψαράδες στοχεύουν στα παπαγαλόψαρα. Το ψαροντούφεκο αφάνισε τα μεγάλα είδη, τα μπλε και τα πολύχρωμα παπαγαλόψαρα πλέον σπανίζουν, και δίχτυα και παγίδες μαζεύουν τα μικρότερα είδη. Ως θαλάσσια βιολόγος και ως ελεύθερη, μπορώ να σας πω, πως δεν υπάρχουν αρκετά ψάρια στη θάλασσα.
But with this love comes heartache. Now that groupers and snappers are woefully overfished, fishermen are targeting parrotfish. Spearfishing took out the large species, midnight blue and rainbow parrotfish are now exceedingly rare, and nets and traps are scooping up the smaller species. As both a marine biologist and a single person, I can tell you, there aren't that many fish in the sea.
(Γέλια)
(Laughter)
Έπειτα, είναι και η αγάπη μου για τα σπίτια τους, τους κοραλλιογενείς υφάλους, που ήταν κάποτε το ίδιο ζωντανοί με τους πολιτισμούς της Καραϊβικής, τόσο πολύχρωμοι όσο η αρχιτεκτονική, και πολυσύχναστοι όπως το καρναβάλι. Λόγω της κλιματικής αλλαγής, πέραν της υπεραλιείας και της μόλυνσης, οι ύφαλοι, πιθανόν, να εξαφανιστούν στα επόμενα 30 χρόνια. Ένα ολόκληρο οικοσύστημα αφανισμένο. Αυτό είναι συγκλονιστικό διότι εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο βασίζονται στους υφάλους για τη διατροφή και τα έσοδα τους. Σκεφτείτε το.
And then, there's my love for their home, the coral reef, which was once as vibrant as Caribbean cultures, as colorful as the architecture, and as bustling as carnival. Because of climate change, on top of overfishing and pollution, coral reefs may be gone within 30 years. An entire ecosystem erased. This is devastating, because hundreds of millions of people around the world depend on reefs for their nutrition and income. Let that sink in.
Κάποια καλά νέα είναι ότι κάποια μέρη όπως το Μπελίζ, η Μπαρμπούντα και το Μποναίρ προστατεύουν τα ΠΣΠ -- Πολύ Σημαντικά Παπαγαλόψαρα. Επιπλέον, όλο και περισσότερα μέρη ιδρύουν προστατευόμενες περιοχές που προστατεύουν ολόκληρο το οικοσύστημα. Αυτές είναι σημαντικές προσπάθειες, αλλά δεν είναι αρκετές. Καθώς βρίσκομαι σήμερα εδώ, μόλις το 2,2% του ωκεανού προστατεύεται. Στο μεταξύ, 90% των μεγάλων ψαριών και 80% των κοραλλιών στους υφάλους της Καραϊβικής, έχουν ήδη εξαφανιστεί. Βρισκόμαστε στα μισά της έκτης μαζικής εξαφάνισης. Και είμαστε εμείς, οι άνθρωποι, που το προκαλούμε. Επίσης, έχουμε και τις λύσεις. Να αντιστρέψουμε την κλιματική αλλαγή και την υπεραλιεία, να προστατέψουμε τον μισό ωκεανό και να σταματήσουμε τη μόλυνση από τη γη. Όμως, αυτά είναι σημαντικά εγχειρήματα τα οποία απαιτούν συστημικές αλλαγές και ασχολούμαστε με αυτά με το πάσο μας.
A little bit of good news is that places like Belize, Barbuda and Bonaire are protecting these VIPs -- Very Important Parrotfish. Also, more and more places are establishing protected areas that protect the entire ecosystem. These are critical efforts, but it's not enough. As I stand here today, only 2.2 percent of the ocean is protected. Meanwhile, 90 percent of the large fish, and 80 percent of the coral on Caribbean reefs, is already gone. We're in the midst of the sixth mass extinction. And we, humans, are causing it. We also have the solutions. Reverse climate change and overfishing, protect half the ocean and stop pollution running from land. But these are massive undertakings requiring systemic changes, and we're really taking our sweet time getting around to it.
Παρόλ' αυτά ο καθένας μας μπορεί να συνεισφέρει. Με τις ψήφους, τις φωνές μας, τις διατροφικές μας επιλογές, τις ικανότητές μας και τα χρήματά μας. Πρέπει να αναμορφώσουμε και τις εταιρικές τακτικές και τις κυβερνητικές πολιτικές. Πρέπει να αλλάξουμε τον πολιτισμό. Το να χτίσουμε μια κοινότητα γύρω απο τις λύσεις είναι το πιο σημαντικό πράγμα.
Each of us can contribute, though. With our votes, our voices, our food choices, our skills and our dollars. We must overhaul both corporate practices and government policies. We must transform culture. Building community around solutions is the most important thing.
Ποτέ δεν θα σταματήσω να δουλεύω για να προστατεύσω και να αποκαταστήσω αυτόν τον υπέροχο πλανήτη. Κάθε κομμάτι του οικοσυστήματος που διατηρούμε, κάθε δέκατο του βαθμού της υπερθέρμανσης που αποτρέπουμε, στ' αλήθεια παίζει ρόλο. Ευτυχώς, δεν λειτουργώ με κίνητρο την ελπίδα αλλά την επιθυμία να είμαι χρήσιμη. Διότι δεν ξέρω πώς να δώσω μια ειλικρινή ομιλία για τα αγαπημένα μου παπαγαλόψαρα και τους κοραλλιογενείς υφάλους η οποία να έχει χαρούμενο τέλος.
I am never going to give up working to protect and restore this magnificent planet. Every bit of habitat we preserve, every tenth of a degree of warming we prevent, really does matter. Thankfully, I'm not motivated by hope, but rather a desire to be useful. Because I don't know how to give an honest talk about my beloved parrotfish and coral reefs that has a happy ending.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)