This is Pleurobot. Pleurobot is a robot that we designed to closely mimic a salamander species called Pleurodeles waltl. Pleurobot can walk, as you can see here, and as you'll see later, it can also swim.
Vi-l prezint pe Pleurobot. Pleurobot e un robot ce imită cu precizie o specie de salamandre numită Tritonul iberian. Pleurobot poate să meargă, după cum puteți vedea, iar mai târziu veți vedea că poate să și înoate.
So you might ask, why did we design this robot? And in fact, this robot has been designed as a scientific tool for neuroscience. Indeed, we designed it together with neurobiologists to understand how animals move, and especially how the spinal cord controls locomotion. But the more I work in biorobotics, the more I'm really impressed by animal locomotion. If you think of a dolphin swimming or a cat running or jumping around, or even us as humans, when you go jogging or play tennis, we do amazing things. And in fact, our nervous system solves a very, very complex control problem. It has to coordinate more or less 200 muscles perfectly, because if the coordination is bad, we fall over or we do bad locomotion. And my goal is to understand how this works.
Poate vă întrebați: de ce am proiectat acest robot? A fost proiectat pentru a servi ca instrument științific în neuroștiințe. Într-adevăr, l-am proiectat împreună cu neurobiologi pentru a înțelege modul în care animalele se mișcă și mai ales modul în care măduva spinării controlează locomoția. Pe măsură ce lucrez în biorobotică, sunt tot mai impresionat de locomoția animalelor. Dacă ne gândim la modul în care înoată un delfin, cum aleargă sau sare o pisică, sau chiar la noi, oamenii, atunci când alergăm sau jucăm tenis, înțelegem că sunt niște lucruri extraordinare. De fapt, sistemul nostru nervos rezolvă o problemă de control extrem de complexă. Trebuie să coordoneze perfect 200 de mușchi, iar dacă coordonarea e defectuoasă, vom cădea sau nu ne vom mișca bine. Scopul meu este să înțeleg cum funcționează această coordonare.
There are four main components behind animal locomotion. The first component is just the body, and in fact we should never underestimate to what extent the biomechanics already simplify locomotion in animals. Then you have the spinal cord, and in the spinal cord you find reflexes, multiple reflexes that create a sensorimotor coordination loop between neural activity in the spinal cord and mechanical activity. A third component are central pattern generators. These are very interesting circuits in the spinal cord of vertebrate animals that can generate, by themselves, very coordinated rhythmic patterns of activity while receiving only very simple input signals. And these input signals coming from descending modulation from higher parts of the brain, like the motor cortex, the cerebellum, the basal ganglia, will all modulate activity of the spinal cord while we do locomotion. But what's interesting is to what extent just a low-level component, the spinal cord, together with the body, already solve a big part of the locomotion problem. You probably know it by the fact that you can cut the head off a chicken, it can still run for a while, showing that just the lower part, spinal cord and body, already solve a big part of locomotion.
Există patru componente principale ce explică locomoția animalelor. Prima componentă este doar corpul; și nu trebuie niciodată să subestimăm în ce măsură biomecanica simplifică locomoția animalelor. Apoi urmează măduva spinării, iar în măduva spinării se află reflexele, mai multe reflexe care creează o coordinare senzorialo-motorie între activitatea neuronală din măduva spinării și activitatea mecanică. O a treia componentă e sistemul central de generare al mișcărilor. Sunt niște circuite foarte interesante în măduva spinării la animalele vertebrate care pot genera automat activități ritmice foarte coordonate receptând doar niște semnale de intrare foarte simple. Iar aceste semnale de intrare provin din modulații descendente din părțile superioare ale creierului, cum ar fi cortexul motor, cerebelul, ganglionii bazali, ce vor modula activitatea măduvei spinării în timp ce facem o mișcare. Ceea ce e interesant e măsura în care această simplă componentă, măduva spinării, împreună cu corpul, rezolvă o parte mare din problema locomotorie. Probabil știți asta și din exemplul găinii cu capul tăiat care va mai alerga o vreme, demonstrând că doar partea inferioară, măduva spinării și corpul rezolvă o mare parte din problema locomotorie.
Now, understanding how this works is very complex, because first of all, recording activity in the spinal cord is very difficult. It's much easier to implant electrodes in the motor cortex than in the spinal cord, because it's protected by the vertebrae. Especially in humans, very hard to do. A second difficulty is that locomotion is really due to a very complex and very dynamic interaction between these four components. So it's very hard to find out what's the role of each over time. This is where biorobots like Pleurobot and mathematical models can really help.
E complicat să înțelegem cum funcționează pentru că trebuie să analizăm activitatea din măduvă, și aste e foarte dificil. E mult mai simplu să plasezi electrozi în cortexul motor decât în măduvă, deoarece e protejată de coloana vertebrală. Mai ales la oameni. O a doua dificultate e că locomoția se datorează unei interacțiuni foarte complexe și dinamice dintre aceste patru componente. Deci e foarte greu de precizat care e rolul fiecăruia. Aici robotul Pleurobot și modelele matematice sunt cele care ne pot ajuta.
So what's biorobotics? Biorobotics is a very active field of research in robotics where people want to take inspiration from animals to make robots to go outdoors, like service robots or search and rescue robots or field robots. And the big goal here is to take inspiration from animals to make robots that can handle complex terrain -- stairs, mountains, forests, places where robots still have difficulties and where animals can do a much better job. The robot can be a wonderful scientific tool as well. There are some very nice projects where robots are used, like a scientific tool for neuroscience, for biomechanics or for hydrodynamics. And this is exactly the purpose of Pleurobot. So what we do in my lab is to collaborate with neurobiologists like Jean-Marie Cabelguen, a neurobiologist in Bordeaux in France, and we want to make spinal cord models and validate them on robots. And here we want to start simple.
Deci ce e biorobotica? Biorobotica e un câmp de cercetare foarte activ în robotică unde oamenii se inspiră de la animale pentru a proiecta roboți pentru exterior, cum ar fi roboții care prestează servicii, de căutare și salvare sau roboții de câmp. Scopul principal e să ne inspirăm de la animale pentru a crea roboți pentru terenuri complexe: scări, munți, păduri, locuri unde roboții întâmpină încă dificultăți și unde animalele se descurcă mai bine. Robotul poate fi un instrument științific extraordinar. Sunt câteva proiecte în care se folosesc roboți, ca instrumente științifice pentru neuroștiință, biomecanică sau hidrodinamică. Exact aceasta e și scopul lui Pleurobot. În laborator colaborăm cu neurobiologi, unul dintre ei e Jean-Marie Cabelguen, din Bordeaux, Franța, pentru a crea modele de măduvă a spinării pe care să le folosim pe roboți. Și am început cu ceva simplu.
So it's good to start with simple animals like lampreys, which are very primitive fish, and then gradually go toward more complex locomotion, like in salamanders, but also in cats and in humans, in mammals. And here, a robot becomes an interesting tool to validate our models. And in fact, for me, Pleurobot is a kind of dream becoming true. Like, more or less 20 years ago I was already working on a computer making simulations of lamprey and salamander locomotion during my PhD. But I always knew that my simulations were just approximations. Like, simulating the physics in water or with mud or with complex ground, it's very hard to simulate that properly on a computer. Why not have a real robot and real physics? So among all these animals, one of my favorites is the salamander. You might ask why, and it's because as an amphibian, it's a really key animal from an evolutionary point of view. It makes a wonderful link between swimming, as you find it in eels or fish, and quadruped locomotion, as you see in mammals, in cats and humans. And in fact, the modern salamander is very close to the first terrestrial vertebrate, so it's almost a living fossil, which gives us access to our ancestor, the ancestor to all terrestrial tetrapods.
E bine să începem cu animale simple cum e chișcarul de râu, o specie foarte primitivă apoi treptat să trecem la sisteme de locomoția mai complexe, cum vedem la salamandre, dar și la pisici și la oameni, adică la mamifere. Astfel, robotul devine un instrument interesant de validare a modelelor noastre. Pentru mine, Pleurobot e ca un vis devenit realitate. Acum aproximativ 20 de ani, lucram la calculator făcând simulări ale locomoției chișcarului de râu și salamandrei în timpul doctoratului. Însă știam bine că simulările erau doar aproximații. Simularea mișcărilor în apă, în nămol, sau terenuri complexe sunt foarte greu de realizat pe calculator. Dar de ce să nu avem un robot adevărat și cu mișcări reale? Dintre toate animalele, una dintre preferatele mele e salamandra. Dacă vă întrebați de ce, asta pentru că e un amfibian, este un animal esențial din punct de vedere al evoluției. Creează o conexiune extraordinară între înot, după cum vedem la țipari sau la pești, și locomoția patrupedă pe care o vedem la mamifere, la pisici și la oameni. Într-adevăr, salamandra modernă e foarte asemănătoare primelor vertebrate terestre, deci, e de-a dreptul o fosilă vie ce ne permite accesul la predecesorii noștri, predecesorul tuturor patrupedelor terestre.
So the salamander swims by doing what's called an anguilliform swimming gait, so they propagate a nice traveling wave of muscle activity from head to tail. And if you place the salamander on the ground, it switches to what's called a walking trot gait. In this case, you have nice periodic activation of the limbs which are very nicely coordinated with this standing wave undulation of the body, and that's exactly the gait that you are seeing here on Pleurobot. Now, one thing which is very surprising and fascinating in fact is the fact that all this can be generated just by the spinal cord and the body. So if you take a decerebrated salamander -- it's not so nice but you remove the head -- and if you electrically stimulate the spinal cord, at low level of stimulation this will induce a walking-like gait. If you stimulate a bit more, the gait accelerates. And at some point, there's a threshold, and automatically, the animal switches to swimming. This is amazing. Just changing the global drive, as if you are pressing the gas pedal of descending modulation to your spinal cord, makes a complete switch between two very different gaits. And in fact, the same has been observed in cats. If you stimulate the spinal cord of a cat, you can switch between walk, trot and gallop. Or in birds, you can make a bird switch between walking, at a low level of stimulation, and flapping its wings at high-level stimulation. And this really shows that the spinal cord is a very sophisticated locomotion controller.
Deci, salamandra înoată și face asta prin ceea ce numim noi înot specific anghilelor, ce propagă o mișcare unduitoare a mușchilor de la cap spre coadă. Și dacă punem salamandra jos pe pământ, va avea un mers agale. În acest caz vorbim de o activare periodică a picioarelor foarte frumos coordonată într-o ondulație permanentă a corpului. și exact aceasta este mersul pe care-l vedeți acum la Pleurobot. Un lucru care este cu adevărat surprinzător și fascinant, e că toate acestea pot fi generate doar de măduva spinării și corp. Astfel, dacă luați o salamandră decapitată — nu e un lucru drăguț dar dacă îi tăiați capul — și îi stimulați electric măduva spinării, la o stimulare ușoară, aceasta va merge agale, iar dacă stimulați un pic mai tare, mersul se va accelera. La un moment dat, se află un prag, și în mod automat animalul va începe să înoate. Este extraordinar. Doar schimbând modul de stimulare, ca și cum ai apăsa pe o pedală de accelerație, provoacă o modulație descendentă pe măduva spinării, făcând ca salamandra să își schimbe modul de deplasare în mod radical. De fapt, același lucru s-a observat și la feline. Dacă stimulezi măduva spinării unei feline, va face trecerea între mers, alergare și galop. Și la păsări. Poți face ca o pasăre să schimbe între mers, la un nivel slab de stimulare, sau să dea din aripi la o stimulare mai puternică. Și aceasta dovedește că măduva spinării e un coordonator al locomoției foarte sofisticat.
So we studied salamander locomotion in more detail, and we had in fact access to a very nice X-ray video machine from Professor Martin Fischer in Jena University in Germany. And thanks to that, you really have an amazing machine to record all the bone motion in great detail. That's what we did. So we basically figured out which bones are important for us and collected their motion in 3D. And what we did is collect a whole database of motions, both on ground and in water, to really collect a whole database of motor behaviors that a real animal can do. And then our job as roboticists was to replicate that in our robot. So we did a whole optimization process to find out the right structure, where to place the motors, how to connect them together, to be able to replay these motions as well as possible. And this is how Pleurobot came to life.
Deci, am studiat locomoția salamandrei în detalii, având acces la un aparat de radiografii foarte performant al profesorului Martin Fischer de la Jena University din Germania. Și datorită lui am avut un dispozitiv extraordinar cu care am înregistrat mișcările oaselor în mare detaliu. Exact asta am și făcut. Am încercat să ne dăm seama ce oase sunt importante pentru noi și am analizat mișcarea lor în format 3D. Am făcut o adevărată bază de date cu mișcări atât pe uscat, cât și în apă, pentru a avea o bază de date cu modul de mișcare al unui animal real. Munca noastră a fost să replicăm aceste mișcări pentru roboții noștri. Am depus o muncă titanică pentru a găsi structura potrivită, unde să plasăm motoarele, cum anume să le conectăm, pentru a putea imita acele mișcări pe cât de bine posibil. Și așa a luat viață Pleurobot.
So let's look at how close it is to the real animal. So what you see here is almost a direct comparison between the walking of the real animal and the Pleurobot. You can see that we have almost a one-to-one exact replay of the walking gait. If you go backwards and slowly, you see it even better. But even better, we can do swimming. So for that we have a dry suit that we put all over the robot --
Să analizăm acum cât de bine imită animalul real. Ceea ce vedeți aici e aproape o comparație directă între mersul animalului real și mersul lui Pluerobot. Puteți observa că am obținut aproape același mers cu al salamandrei. Dacă redăm cu încetinitorul se poate vedea și mai bine. Dar și mai bine decât atât, am imitat înotul. Pentru asta am îmbrăcat robotul cu un costumul de baie...
(Laughter)
(Râsete)
and then we can go in water and start replaying the swimming gaits. And here, we were very happy, because this is difficult to do. The physics of interaction are complex. Our robot is much bigger than a small animal, so we had to do what's called dynamic scaling of the frequencies to make sure we had the same interaction physics. But you see at the end, we have a very close match, and we were very, very happy with this. So let's go to the spinal cord. So here what we did with Jean-Marie Cabelguen is model the spinal cord circuits. And what's interesting is that the salamander has kept a very primitive circuit, which is very similar to the one we find in the lamprey, this primitive eel-like fish, and it looks like during evolution, new neural oscillators have been added to control the limbs, to do the leg locomotion. And we know where these neural oscillators are but what we did was to make a mathematical model to see how they should be coupled to allow this transition between the two very different gaits. And we tested that on board of a robot.
apoi intrăm în apă pentru a înota. Suntem foarte fericiți pentru că acesta e un lucru foarte dificil de realizat. Fizica interacțiunilor e complexă. Robotul e mult mai mare decât un animal, astfel că a trebuit să facem scalarea dinamică a frecvențelor pentru a ne asigura că avem aceeași interacțiune. Și se poate vedea că imită destul de bine și suntem foarte, foarte mândri de asta. Deci, să revenim la măduva spinării. Împreună cu Jean-Marie Cabelguen am modelat circuitele din măduva spinării. E interesant faptul că salamandra a păstrat un circuit foarte primitiv, care e foarte asemănător cu ceea ce găsim la chișcar, acest pește primitiv asemănător cu un țipar, și se pare că în timpul evoluției, noi oscilatoare neuronale s-au adăugat pentru a controla mișcarea picioarelor. Știm bine unde se află aceste oscilatoare neuronale, însă am făcut un model matematic pentru a vedea cum trebuie cuplate pentru a permite tranziția între cele două tipuri de mers. Și le-am testat pe robot.
And this is how it looks. So what you see here is a previous version of Pleurobot that's completely controlled by our spinal cord model programmed on board of the robot. And the only thing we do is send to the robot through a remote control the two descending signals it normally should receive from the upper part of the brain. And what's interesting is, by playing with these signals, we can completely control speed, heading and type of gait. For instance, when we stimulate at a low level, we have the walking gait, and at some point, if we stimulate a lot, very rapidly it switches to the swimming gait. And finally, we can also do turning very nicely by just stimulating more one side of the spinal cord than the other. And I think it's really beautiful how nature has distributed control to really give a lot of responsibility to the spinal cord so that the upper part of the brain doesn't need to worry about every muscle. It just has to worry about this high-level modulation, and it's really the job of the spinal cord to coordinate all the muscles.
Și uite cum arată. Ceea ce vedeți e versiunea anterioară a lui Pleurobot care e controlat în totalitate de modelul nostru de măduvă a spinării programat pe robot. Și singurul lucru pe care-l facem e să transmitem robotulul cu ajutorul unei telecomande cele două semnale pe care ar trebui în mod normal să le primească din partea superioară a creierului. Dacă ne jucăm cu aceste semnale putem controla viteza, direcția de deplasare și tipul de mers. De exemplu, dacă stimulăm puțin, obținem mersul normal, și la un moment dat, dacă stimulăm mai mult, mersul se va schimba rapid în înot. În final, putem de asemenea să schimbăm direcția prin stimularea unei părți a măduvei mai mult decât cealaltă. Și consider că acesta e un lucru grozav. Faptul că natura a distribuit controlul și a dat întreaga responsabilitate măduvei spinării astfel încât creierului să nu controleze fiecare mușchi. Trebuie doar să se ocupe de modulația de nivel înalt, iar măduva spinării e cea care va coordona toți mușchii.
So now let's go to cat locomotion and the importance of biomechanics. So this is another project where we studied cat biomechanics, and we wanted to see how much the morphology helps locomotion. And we found three important criteria in the properties, basically, of the limbs. The first one is that a cat limb more or less looks like a pantograph-like structure. So a pantograph is a mechanical structure which keeps the upper segment and the lower segments always parallel. So a simple geometrical system that kind of coordinates a bit the internal movement of the segments. A second property of cat limbs is that they are very lightweight. Most of the muscles are in the trunk, which is a good idea, because then the limbs have low inertia and can be moved very rapidly. The last final important property is this very elastic behavior of the cat limb, so to handle impacts and forces. And this is how we designed Cheetah-Cub.
Acum să ne întoarcem la locomoția felinelor și la importanța biomecanicii. Acesta e un alt proiect în care am studiat biomecanica felinelor și am vrut să vedem în ce măsură morfologia ajută locomoția. Am descoperit trei criterii importante ale membrelor. Primul criteriu e că membrele unei feline arată asemănător cu o structură de tip pantograf. Pantograful este o structură mecanică care ține segmentul superior și segmentele inferioare întotdeauna paralele. Un sistem geometric simplu ce coordonează mișcarea internă a segmentelor. A doua proprietatea a membrelor felinelor e că sunt extrem de ușoare. Majoritatea mușchilor se află în trunchi ceea ce e ideal, deoarece membrele au inerție mică și pot fi mișcate cu rapiditate. Ultima caracteristică foarte importantă e caracterul extrem de elastic pentru a face față impactului și forței. Astfel am proiectat „Puiul de ghepard”.
So let's invite Cheetah-Cub onstage. So this is Peter Eckert, who does his PhD on this robot, and as you see, it's a cute little robot. It looks a bit like a toy, but it was really used as a scientific tool to investigate these properties of the legs of the cat. So you see, it's very compliant, very lightweight, and also very elastic, so you can easily press it down and it will not break. It will just jump, in fact. And this very elastic property is also very important. And you also see a bit these properties of these three segments of the leg as pantograph.
Haideți să invităm „Puiul de ghepard” pe scenă. El e Peter Eckert, și el își face doctoratul pe tema acestui robot. După cum vedeți, e un robot mic și drăguț. Arată ca o jucărie, însă a fost folosit ca instrument științific pentru a cerceta caracteristicile picioarelor felinelor. Vedeți, e foarte maleabil, foarte ușor, de asemenea, și foarte elastic. Poate fi apăsat cu ușurință și nu se va rupe. De fapt, va sări. Această caracteristică a elasticității este foarte importantă. Puteți vedea aceste caracteristici ale acestor trei segmente ale picioarelor de tip pantograf.
Now, what's interesting is that this quite dynamic gait is obtained purely in open loop, meaning no sensors, no complex feedback loops. And that's interesting, because it means that just the mechanics already stabilized this quite rapid gait, and that really good mechanics already basically simplify locomotion. To the extent that we can even disturb a bit locomotion, as you will see in the next video, where we can for instance do some exercise where we have the robot go down a step, and the robot will not fall over, which was a surprise for us. This is a small perturbation. I was expecting the robot to immediately fall over, because there are no sensors, no fast feedback loop. But no, just the mechanics stabilized the gait, and the robot doesn't fall over. Obviously, if you make the step bigger, and if you have obstacles, you need the full control loops and reflexes and everything. But what's important here is that just for small perturbation, the mechanics are right. And I think this is a very important message from biomechanics and robotics to neuroscience, saying don't underestimate to what extent the body already helps locomotion.
E foarte interesant faptul că acest mers destul de dinamic e obținut printr-un circuit deschis, adică fără senzori, fără circuite de feed-back. Acest lucru e interesant pentru că înseamnă că doar mecanica a stabilizat acest mers rapid și că mecanica cu adevărat bună simplifică esențialmente locomoția. Putem chiar să deranjăm puțin locomoția, după cum veți vedea în clipul următor, unde punem robotul să facă un exercițiu, de exemplu să coboare o treaptă, și robotul nu va cădea, ceea ce a fost o surpriză pentru noi. Este o ușoară perturbare. Mă așteptam ca robotul să se împiedice imediat, pentru că nu are senzori sau circuite de feedback. Însă nu, mecanica în sine a stabilizat mersul, iar robotul nu a căzut. Evident, dacă treptele sunt mai mari, și dacă dai de obstacole, vei avea nevoie de un întreg sistem de control și de reflexe. Ceea ce e important e că doar pentru o mică perturbare, mecanica funcționează perfect. Cred că aceasta e un mesaj foarte important din partea biomecanicii și a roboticii către neuroștiințe, care ne spune să nu subestimăm gradul în care corpul deja ajută locomoția.
Now, how does this relate to human locomotion? Clearly, human locomotion is more complex than cat and salamander locomotion, but at the same time, the nervous system of humans is very similar to that of other vertebrates. And especially the spinal cord is also the key controller for locomotion in humans. That's why, if there's a lesion of the spinal cord, this has dramatic effects. The person can become paraplegic or tetraplegic. This is because the brain loses this communication with the spinal cord. Especially, it loses this descending modulation to initiate and modulate locomotion. So a big goal of neuroprosthetics is to be able to reactivate that communication using electrical or chemical stimulations. And there are several teams in the world that do exactly that, especially at EPFL. My colleagues Grégoire Courtine and Silvestro Micera, with whom I collaborate.
Cum se aseamănă toate acestea de locomoția umană? Evident, locomoția umană e mai complexă decât locomoția pisicii sau a salamandrei, însă sistemul nervos al oamenilor este foarte asemănător cu cel al altor vertebrate. În special măduva spinării e regulatorul principal și pentru locomoția umană. Din acest motiv, dacă există o leziune pe măduva spinării, aceasta are efecte dramatice. Persoana poate deveni paraplegică sau tetraplegică. Aceasta pentru că creierul pierde comunicarea cu măduva spinării. În special acea modulație descendentă ce inițiază și modulează locomoția. Un mare țel al neuroprotezelor e acela de a fi capabile să reactiveze această comunicare folosind stimulări electrice sau chimice. Sunt mai multe echipe în lume care fac exact acest lucru, în special la EPFL. Colegii mei, Grégoire Courtine și Silvestro Micera, cu care colaborez.
But to do this properly, it's very important to understand how the spinal cord works, how it interacts with the body, and how the brain communicates with the spinal cord. This is where the robots and models that I've presented today will hopefully play a key role towards these very important goals.
Dar pentru a face asta corect e foarte important să înțelegem cum funcționează măduva spinării, cum interacționează cu corpul, și cum comunică creierul cu măduva spinării. Și aici roboții și modelele pe care vi le-am prezentat astăzi vor juca sper un rol cheie în atingerea acestor țeluri foarte importante.
Thank you.
Mulțumesc.
(Applause)
(Aplauze)
Bruno Giussani: Auke, I've seen in your lab other robots that do things like swim in pollution and measure the pollution while they swim. But for this one, you mentioned in your talk, like a side project, search and rescue, and it does have a camera on its nose.
Bruno Giussani: Auke, am văzut în laboratorul tău și alți roboți care înotă în ape poluate și măsoară gradul de poluare în timp ce înoată. Dar pentru aceasta, ai menționat în discursul tău, ca e un proiect secundar pentru căutare și salvare, și are o cameră video montată pe nas.
Auke Ijspeert: Absolutely. So the robot -- We have some spin-off projects where we would like to use the robots to do search and rescue inspection, so this robot is now seeing you. And the big dream is to, if you have a difficult situation like a collapsed building or a building that is flooded, and this is very dangerous for a rescue team or even rescue dogs, why not send in a robot that can crawl around, swim, walk, with a camera onboard to do inspection and identify survivors and possibly create a communication link with the survivor.
Auke Ijspeert: Absolut. Acest robot -- Avem câteva proiecte secundare în care am dori să folosim roboți pentru acțiuni de căutare și salvare, iar acest robot te poate vedea acum. Și visul cel mare este ca în cazul unei situație dificile cum ar fi prăbușirea unei clădiri sau o clădire inundată, și e prea periculos să intre echipa de salvare sau chiar și câinii, de ce să nu trimitem un robot care se poate târî, înota sau merge, cu o cameră video pentru a inspecta terenul și a identifica supraviețuitorii și, poate, de a comunica cu supraviețuitorii.
BG: Of course, assuming the survivors don't get scared by the shape of this.
BG: Desigur, dacă supraviețuitorii nu se vor speria de forma robotului.
AI: Yeah, we should probably change the appearance quite a bit, because here I guess a survivor might die of a heart attack just of being worried that this would feed on you. But by changing the appearance and it making it more robust, I'm sure we can make a good tool out of it.
Al: Da, probabil că ar trebui să-i schimbăm înfățișarea puțin, pentru că presupun că supraviețuitorii ar putea face atac de cord dacă sunt speriați de un robot ce pare că îți caută de mâncare. Însă dacă îi schimbăm înfățișarea sunt sigur că poate fi un instrument foarte util.
BG: Thank you very much. Thank you and your team.
BG: Vă mulțumesc foarte mult.