Πιστεύω ότι οι μεγάλοι θεσμoί έχουν σημαντικές προοπτικές να προκαλέσουν αλλαγές· και πιστεύω ότι εμείς, ως άτομα έχουμε τη μοναδική δύναμη να επηρεάσουμε την κατεύθυνση αυτών των θεσμών.
I believe big institutions have unique potential to create change, and I believe that we as individuals have unique power to influence the direction that those institutions take.
Αυτές οι πεποιθήσεις δεν μου ήρθαν φυσικά, επειδή η εμπιστοσύνη σε αυτούς τους θεσμούς, δεν είναι τμήμα της οικογενειακής μου κληρονομιάς. Η μητέρα μου απέδρασε από τη Βόρεια Κορέα όταν ήταν 10 χρονών. Για να το κάνει έπρεπε να διαφύγει από κάθε μεγάλο θεσμό στη ζωή της: καταπιεστικές κυβερνήσεις, κατοχικά στρατεύματα, ακόμη και οπλισμένους συνοριοφύλακες. Αργότερα, όταν αποφάσισε να μεταναστεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες, έπρεπε να αψηφίσει μια ολόκληρη κουλτούρα που υποστήριζε ότι οι γυναίκες δεν θα γίνουν ποτέ οι καλύτερες και οι εξυπνότερες. Απλά επειδή το όνομα της ακούγεται σαν αντρικό μπόρεσε να συμμετάσχει στις εξετάσεις μετανάστευσης ώστε να έρθει στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Now, these beliefs did not come naturally to me, because trusting big institutions, not really part of my family legacy. My mother escaped North Korea when she was 10 years old. To do so, she had to elude every big institution in her life: repressive governments, occupying armies and even armed border patrols. Later, when she decided she wanted to emigrate to the United States, she had to defy an entire culture that said the girls would never be the best and brightest. Only because her name happens to sound like a boy's was she able to finagle her way into the government immigration exam to come to the United States.
Εξαιτίας του θάρρους της και του πάθους της, είχα όλες τις ευκαιρίες που ποτέ δεν είχε η ίδια και αυτό είναι που άλλαξε την ιστορία μου. Αντί να τρέχω μακριά από τους διεθνείς θεσμούς, τελικά τρέχω προς αυτούς. Στην καριέρα μου μέχρι σήμερα είχα την ευκαιρία να δουλέψω για τη Wall Street Journal, τον Λευκό Οίκο και για έναν από τους μεγαλύτερους χρηματοπιστωτικούς θεσμούς, όπου είμαι υπεύθυνη βιώσιμων επενδύσεων.
Because of her bravery and passion, I've had all the opportunities that she never did, and that has made my story so different. Instead of running away from big institutions, I've actually run toward them. I've had the chance over the course of my career to work for The Wall Street Journal, the White House and now one of the largest financial institutions in the world, where I lead sustainable investing.
Αυτοί οι θεσμοί είναι σαν βυτιοφόρα και, δουλεύοντας μέσα σε αυτούς, άρχισα να εκτιμώ τους μεγάλους κυματισμούς που μπορούν να αφήσουν πίσω τους, και πείστηκα ότι ο θεσμός των παγκόσμιων αγορών κεφαλαίων, τα σχεδόν 290 τρισεκατομμύρια μετοχών και ομολόγων στον κόσμο, μπορεί να είναι μία από τις μεγαλύτερες δυνάμεις για θετική κοινωνική αλλαγή στη διάθεσή μας, αν θέλουμε να είναι.
Now, these institutions are like tankers, and working inside of them, I've come to appreciate what large wakes they can leave, and I've become convinced that the institution of the global capital markets, the nearly 290 trillion dollars of stocks and bonds in the world, that that may be one of our most powerful forces for positive social change at our disposal, if we ask it to be.
Ξέρω ότι κάποιοι από εσάς σκέφτονται, παγκόσμια αγορά κεφαλαίων, θετική κοινωνική αλλαγή, συνήθως δεν μπαίνουν στην ίδια πρόταση, ούτε καν στην ίδια παράγραφο. Νομίζω ότι πολλοί θεωρούν ότι οι αγορές κεφαλαίου είναι σαν τον ωκεανό: απέραντες, απρόσωπες, αδιάφορες δυνάμεις της φύσης που δεν επηρεάζονται από τις δικές μας ευχές και επιθυμίες. Άρα, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε με τις αποταμιεύσεις και τις συντάξεις μας είναι να προσπαθήσουμε να πιάσουμε κύματα στις καλές περιόδους και να ελπίζουμε να μη βουλιάξουμε στις φουρτούνες· όμως, σίγουρα, οι αποφάσεις μας για το πώς θα αξιοποιήσουμε τις συντάξεις μας δεν επηρεάζουν τις παλίρροιες, δεν αλλάζουν το σχήμα, το μέγεθος ή την κατεύθυνση των κυμάτων.
Now, I know some of you are thinking, global capital markets, positive social change, not usually in the same sentence or even the same paragraph. I think many people think of the capital markets kind of like an ocean. It's a vast, impersonal, uncaring force of nature that is not affected by our wishes or desires. So the best that our little savings accounts or retirement accounts can do is to try to catch some waves in the good cycles and hope that we don't get inundated in the turbulent ones, but certainly our decisions on how to steer our little retirement accounts don't affect the tides, don't change the shape or size or direction of the waves.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή στην πραγματικότητα, το ένα τρίτο του ωκεανού του κεφαλαίου ανήκει σε άτομα σαν εμάς, και το υπόλοιπο των αγορών κεφαλαίου ελέγχεται από οργανισμούς που παίρνουν τη δύναμη, την εξουσιοδότηση και το κεφάλαιό τους από εμάς: ως μέλη, συμμετέχοντες, δικαιούχους, μετόχους ή πολίτες. Άρα, αφού είμαστε οι απόλυτοι ιδιοκτήτες των αγορών κεφαλαίων, γιατί δεν προσπαθούμε να κάνουμε τις φωνές μας να ακουστούν; Γιατί δεν μπορούμε να φτιάξουμε μερικά κύματα;
But why is that? Because actually, one third of this ocean of capital actually belongs to individuals like us, and most of the rest of the capital markets is controlled by the institutions that get their power and authority and their capital from us, as members, participants, beneficiaries, shareholders or citizens. So if we are the ultimate owners of the capital markets, why aren't we able to make our voices heard? Why can't we make some waves?
Θα σας κάνω μια άλλη ερώτηση: αγόρασε κανείς από εσάς καφέ δίκαιου εμπορίου την τελευταία φορά που πήγε σε ένα σούπερ μάρκετ ή στα Starbucks; Μάλιστα. Πήγε κανείς σε εστιατόριο και παρήγγειλε πέστροφα βιώσιμης εκτροφής αντί για κατεψυγμένο λαβράκι Χιλής που πραγματικά ήθελε να παραγγείλει; Οδηγάει κανείς από εσάς υβριδικό αυτοκίνητο ή έστω ηλεκτρικό;
So let me ask you a different question: did any of you buy fair trade coffee the last time you were at a supermarket or at Starbucks? OK. Do any of you go to the restaurant and order the sustainably farmed trout instead of the miso-glazed Chilean sea bass that you really wish you could have? Do any of you drive hybrid cars or even electric cars?
Οπότε, γιατί κάνουμε αυτά τα πράγματα; Ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο δεν μετράει πολύ σε έναν στόλο 1.2 δισεκατομμυρίων συμβατικών αυτοκινήτων. Ένα ψάρι είναι απλώς ένα ψάρι στη θάλασσα· και ένα φλιτζάνι καφέ δεν ισοδυναμεί με ένα βουνό φασόλια σε αυτό τον τρελό κόσμο. Όμως κάνουμε αυτά τα πράγματα επειδή πιστεύουμε ότι μετράνε, ότι οι ενέργειές μας βοηθάνε, ότι οι επιλογές μας επηρεάζουν τους άλλους και, συλλογικά, τι επίδραση μπορούμε να έχουμε.
So why do we do these things? Right? One electric car doesn't amount to much in a fleet of 1.2 billion combustion engine vehicles. One fish is just one fish in the sea. And one cup of coffee doesn't amount to a hill of beans in this crazy world. But we do these things because we believe they matter, that our actions add up, that our choices might influence others and collectively, what an impact we can have.
Στην τσάντα μου έχω μια κούπα του καφέ που αγόρασα πριν λίγα χρόνια. Είναι πολλών χρήσεων. Έχει όλα αυτά τυπωμένα επάνω της. Δείτε τι λένε μερικά από αυτά που έχει γραμμένα πάνω της.
So, in my bag I have a coffee mug that I bought a couple of years ago. It's a reusable mug. It has all these things printed on it. Look at some of the things that are on it, that it says.
«Αυτή η κούπα μπορεί να χρησιμοποιηθεί πολλές φορές».
"This one cup can be used again and again."
«Αυτή η κούπα μπορεί να εμπνεύσει τους άλλους να πάρουν κι αυτοί μια».
"This one cup may inspire others to use one too."
«Αυτή η κούπα βοηθάει στη σωτηρία του πλανήτη». Δεν ήξερα ότι αυτή η κούπα είναι τόσο δυνατή.
"This one cup helps save the planet." I had no idea this plastic cup was so powerful.
(Γέλια)
(Laughter)
Επομένως, γιατί θεωρούμε ότι η επιλογή καφέ δίκαιου εμπορίου των τεσσάρων δολαρίων, σε μια κούπα πολλών χρήσεων μετράει, αλλά τι κάνουμε με 4.000 δολάρια στον επενδυτικό μας λογαριαμό για την αποταμίευσή μας όχι; Γιατί δεν λέμε στα σούπερ μάρκετ και στις αγορές κεφαλαίου ότι ενδιαφερόμαστε, ότι ενδιαφερόμαστε για δίκαια πρότυπα εργασίας, ότι ενδιαφερόμαστε για τις βιώσιμες μεθόδους παραγωγής και για τις υγιείς κοινωνίες; Γιατί δεν ψηφίζουμε με τα δολάρια επενδύσεών μας ενώ ψηφίζουμε με τους καφέδες μας;
So why do we think that our choice of a four dollar shade-grown fair trade artisanal cup of coffee in a reusable mug matters, but what we do with 4,000 dollars in our investment account for our IRA doesn't? Why can't we tell the supermarket and the capital markets that we care, that we care about fair labor standards, that we care about sustainable production methods and about healthy communities? Why aren't we voting with our investment dollars, but we would vote with our lattes?
Πιστεύω ότι έχει να κάνει με τους μύθους, τα παραμύθια που όλοι κουβαλάμε στη συλλογική μας συνείδηση. Θυμάστε το παραμύθι των αδελφών Γκριμ με το μαγικό κατσαρολάκι; Αν έλεγες στην κατσαρόλα, «Μαγείρεψε κατσαρολάκι», γέμιζε με γλυκό χυλό. Αν έλεγες, «Σταμάτα κατσαρολάκι», αυτό σταματούσε. Όμως αν έλεγες λάθος τα λόγια, δεν άκουγε και τα πράγματα πήγαιναν πολύ στραβά. Έτσι όσον αφορά τις αγορές, πιστεύω ότι έχουμε ένα παρόμοιο παραμύθι στο κεφάλι μας. Πιστεύουμε ότι οι αγορές είναι η μαγική κατσαρόλα που υπακούει μία μόνο εντολή: βγάλε περισσότερα χρήματα. Μόνο αυτές οι λέξεις ειπωμένες με αυτό τον τρόπο θα κάνουν την κατσαρόλα να γεμίσει με χρυσό. Με κάποιες άλλες λέξεις όπως «προστάτεψε το περιβάλλον», τα μάγια μπορεί να μην πιάσουν. Πες τις λάθος λέξεις, όπως «προώθησε την κοινωνική δικαιοσύνη», και θα δεις τον χρυσό σου να συρρικνώνεται ακόμη και να εξαφανίζεται, σύμφωνα με αυτό τα ξόρκι.
So I think it has something to do with the myths, the fables that we all carry around in our collective consciousness. Do you remember the Grimm's fairy tale about the magic porridge pot? If you said to the pot, "Boil, little pot, boil," it would fill up with sweet porridge. And if you said, "Stop, little pot, stop," it would stop. But if you got the words wrong, it wouldn't listen, and things could go terribly awry. So I think when it comes to markets, we have a little bit of a similar fable in our heads. We believe that the markets is this magic pot that obeys only one command: make more money. Only those words said exactly that way will make the pot fill up with gold. Add in some extra words like "protect the environment," the spell might not work. Put in the wrong words like "promote social justice," and you might see your gold coins shrink or even vanish entirely, according to this fable.
Οπότε, ρωτήσαμε ανθρώπους τι πραγματικά πιστεύουν. Βγήκαμε έξω και ρωτήσαμε χιλιάδες μεμονωμένους επενδυτές και βρήκαμε κάτι συναρπαστικό. Πλειοψηφικά, οι άνθρωποι ήθελαν να βάλουν αυτές τις πρόσθετες λέξεις στη συνταγή. 71% των ερωτηθέντων απάντησαν «ναι», ενδιαφέρονταν για βιώσιμη επένδυση, που ορίζεται ως η επιλογή της καλύτερης επενδυτικής διαδικασίας που ήδη έχετε παραδοσικά και προσθέστε τις επιπλέον πληροφορίες που παίρνετε όταν σκέφτεστε το περιβάλλον, την κοινωνία και την καλή διακυβέρνηση. Το 71% το ήθελε αυτό. Το 72% είπε ότι πιστεύει ότι οι εταιρίες που το έκαναν αυτό θα πάνε καλύτερα οικονομικά. Άρα, ο κόσμος πραγματικά πιστεύει ότι μπορείτε να πάτε καλά κάνοντας καλό. Όμως υπήρχε και κάτι περίεργο: το 54% των ερωτηθέντων είπε ότι αν βάλουν τα λεφτά τους σε τέτοιου είδους μετοχές, πιστεύουν ότι θα βγάζουν λιγότερα χρήματα.
So we asked people, what do you really think? And we actually went out and polled a thousand individual investors, and we found something fascinating. Overwhelmingly, people wanted to add those extra words into the formula. 71 percent of people said yes, they were interested in sustainable investing, which we define as taking the best in class investment process that you already have traditionally and adding in the extra information you get when you think about the environment and society and good governance. 71 percent wanted that. 72 percent said that they believe that companies who did that would actually do better financially. So people really do believe that you can do well by doing good. But here was the weird thing: 54 percent of the people still said if they put their money in those kinds of stocks, they thought that they would make less money.
Άρα είναι αλήθεια; Θα πάρετε λιγότερο «γλυκό χυλό» αν επενδύσετε σε καφέ δίκαιης επένδυσης, αντί να τον πιείτε; Ξέρετε, οι επενδυτές σε εταιρίες όπως η Burt's Bees ή η Ben & Jerry's δεν θα το έλεγαν. Αμφότερες ξεκίνησαν σαν μικρές, κοινωνικά συνειδητοποιημένες εταιρίες που έγιναν τόσο δημοφιλείς στους καταναλωτές που τις αγόρασαν οι γίγαντες Unilever και Clorox για εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια, την κάθε μία. Όμως εδώ είναι το σημαντικό. Αυτές οι εταιρίες κατάλαβαν ότι αν ήθελαν να προστατέψουν την αξία των επενδύσεων τους, έπρεπε να προστατέψουν τον σκοπό της κοινωνικής υπευθυνότητας. Αν δεν έβαζαν τις πρόσθετες λέξεις, «το φιλικό προς το περιβάλλον» και την «κοινωνική ευθύνη», δεν θα έβγαζαν περισσότερα χρήματα.
So is it true? Do you get less sweet porridge if you invest in shade-grown coffee instead of drinking it? Well, you know, the investors in companies like Burt's Bees or Ben & Jerry's wouldn't say so. Right? Both of those started out as small, socially conscious companies that ended up becoming so popular with consumers that the giants Unilever and Clorox bought them for hundreds of millions of dollars each. But here's the important thing. Those corporations realized that if they wanted to protect the value of their investments, they had to preserve that socially conscious mission. If they didn't keep adding in those extra words of environmentally friendly and socially conscious, those brands wouldn't make more money.
Όμως, μπορεί να είναι απλά η εξαίρεση που αποδεικνύει τον κανόνα, σωστά; Οι σοβαρές εταιρίες που χρηματοδοτούν την οικονομία, τις συντάξεις μας και που κινούν πραγματικά όλο τον κόσμο, πρέπει συνέχεια να βγάζουν περισσότερα χρήματα. Στην οικονομική σχολή του Χάρβαρντ έκαναν έρευνα για αυτό, και βρήκαν κάτι εντυπωσιακό: αν επένδυες ένα δολάριο πριν 20 χρόνια σε ένα χαρτοφυλάκιο εταιριών που εστίαζαν στο να βγάζουν λεφτά σεντ το σεντ, αυτό το ένα δολάριο θα γινόταν 14 δολάρια και 46 σεντς. Δεν είναι άσχημα, μέχρι να σκεφτείτε ότι αν επενδύατε αυτό το δολάριο σε ένα χαρτοφυλάκιο εταιριών που εστίαζαν στη γιγάντωση των επιχειρήσεών τους και στα πιο σημαντικά περιβαλλοντικά και κοινωνικά ζητήματα, αυτό το δολάριο θα γινόταν 28 δολάρια και 36 σεντς: σχεδόν ο διπλάσιος «γλυκός χυλός».
But maybe this is just the exception the proves the rule, right? The serious companies that fund our economy and that fund our retirements and that really make the world go round, they need to stick to making more money. So, Harvard Business School actually researched this, and they found something fascinating. If you had invested a dollar 20 years ago in a portfolio of companies that focused narrowly on making more money quarter by quarter, that one dollar would have grown to 14 dollars and 46 cents. That's not bad until you consider that if instead you'd invested that same dollar in a portfolio of companies that focused on growing their business and on the most important environmental and social issues, that one dollar would have grown to 28 dollars and 36 cents. almost twice as much sweet porridge.
Ας ξεκαθαρίσουμε ότι δεν είχαν αυτή την υπεραπόδοση δίνοντας λεφτά για να μοιάζουν σαν καλοί εταιρικοί πολίτες. Το έκαναν εστιάζοντας σε θέματα που μετρούσαν για την επιχείρησή τους, όπως η χρήση λιγότερης ενέργειας και νερού στην παραγωγική διαδικασία, ή εξασφαλίζοντας, μέσω των συμβολαίων, να έχουν διευθυντές με κίνητρα για τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα της εταιρείας, αλλά και της κοινωνίας, όχι απλώς αποτελέσματα τριμήνου, ή το χτίσιμο μιας κουλτούρας πρώτης τάξης που θα έχει υψηλότερη αφοσίωση, διατήρηση και παραγωγικότητα των εργαζομένων. Το Χάρβαρντ δεν είναι το μόνο. Η Οξφόρδη επίσης έκανε μια μελέτη όπου εξετάστικαν 120 διαφορετικές μελέτες κοιτώντας την επίδραση της αειφορίας και των οικονομικών αποτελεσμάτων και βρήκαν ότι χρόνο με το χρόνο και οι εταιρίες που νοιάζονται για αυτά τα σημαντικά θέματα είχαν καλύτερη λειτουργική αποδοτικότητα, και χαμηλότερο κόστος κεφαλαίου και καλύτερη απόδοση στην τιμή της μετοχής τους.
Now, let's be clear, they didn't make that outperformance by giving away money to seem like a nice corporate citizen. They did it by focusing on the things that matter to their business, like wasting less energy and water in their manufacturing processes; like making sure the CEO contracts had the CEOs incentivized for the long-term results of the company and the communities they served, not just quarterly results; or building a first class culture that would have higher employee loyalty, retention and productivity. Now, Harvard's not alone. Oxford also did a research study where they examined 120 different studies looking at the effect of sustainability and economic results, and they found time and time and time again that the companies that cared about these kinds of important things actually had better operational efficiency, lower cost of capital and better performance in their stock price.
Και μετά είναι ο Αλ Γκορ. Πριν από 20 χρόνια, όταν δούλευα για αυτόν στον Λευκό Οίκο, ήταν από τους πρωτοπόρους που ζήτησαν από τις επιχειρήσεις και τις κυβερνήσεις να προσέξουν τις προκλήσεις από τις κλιματικές αλλαγές. Μετά τη θητεία του στον Λευκό Οίκο ίδρυσε την επενδυτική εταιρία Generation όπου έφερε την περιβαλλοντική βιωσιμότητα και κάποια άλλα πράγματα στον πυρήνα της επενδυτικής διαδικασίας. Τότε οι απόψεις του αντιμετωπίστηκαν με αρκετό σκεπτικισμό. Δέκα χρόνια μετά, το ιστορικό του είναι ακόμη μια απόδειξη ότι αν η βιώσιμη επένδυση γίνει σωστά μπορεί να ακουστεί επενδυτική. Χωρίς να παράγει λιγότερο «γλυκό χυλό», επειδή πρόσθεσε τη βιωσιμότητα στην εξίσωση, ξεπέρασε σημαντικά το σημείο αναφοράς.
And then there's Al Gore. So 20 years ago, when I worked for Al Gore in the White House, he was one of the early pioneers pleading with businesses and governments to pay attention to the challenges of climate change. Post-White House, he opened an investment firm called Generation, where he baked environmental sustainability and other things right into the core investment process. And at the time there was a good bit of skepticism about his views. Ten years later, his track record is one more proof point that sustainable investing done right can be sound investing. Far from making less sweet porridge because he added sustainability into the mix, he actually significantly outperformed the benchmark.
Στις βιώσιμες επενδύσεις, το καλό είναι ότι δεν χρειάζονται μαγικά ξόρκια και δεν υπάρχει κάποιο επενδυτικό μυστικό και δεν είναι μόνο για την ελίτ. Δεν αφορά μόνο τα ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια των δισεκατομμυριούχων. Δεν είναι μόνο εντυπωσιακές επενδύσεις όπως η καθαρή τεχνολογία, η μικροχρηματοδότηση των αναδυόμενων αγορών ή των παραδοσιακών αρτοποιείων στο Μπρούκλιν. Έχει να κάνει με τις μετοχές, τα ομόλογα και τις εταιρείες Fortune 500. Με τα αμοιβαία κεφάλαια. Έχει να κάνει με όλα αυτά που ήδη βλέπουμε στην αγορά σήμερα.
Now, sustainable investing, the good news is it doesn't require a magic spell and it doesn't require some investment secret, and it's not just for the elite. It is not just about private equity for billionaires. It's not just groovy-sounding investments like clean technology or microfinance in emerging markets or artisanal bakeries in Brooklyn. It's about stocks and bonds and Fortune 500 companies. It's about mutual funds. It's about all the things we already see in the market today.
Τώρα οι λόγοι που είμαι πεπεισμένη ότι συλλογικά έχουμε τη δύναμη να κάνουμε τις βιώσιμες επενδύσεις τη νέα συνήθεια.
So here's why I'm convinced that we collectively have the power to make sustainable investing the new normal.
Πρώτον, προκύπτουν συνεχώς νέες αποδείξεις ότι η βιώσιμες επενδύσεις που γίνονται σωστά, διατηρώντας τις ίδιες καλές αρχές των επενδύσεων, την παραδοσιακή σφαίρα, μπορούν να αποδώσουν. Βγάζει νόημα.
First, the proof points are coming out all the time that sustainable investing done right, preserving all the same good principles of investing, the traditional sphere, can pay. It makes sense.
Δεύτερον,το μεγαλύτερο εμπόδιο που στέκεται στο δρόμο μας μπορεί να είναι μόνο στο κεφάλι μας. Πρέπει απλώς να καταρρίψουμε τον μύθο που λέει ότι αν βάλουμε τις αξίες μας στην επενδυτική σκέψη θα πάρουμε λιγότερο «γλυκό χυλό». Μόλις καταρρίψουμε τον μύθο, θα αρχίσουμε να εκτιμάμε αυτά τα γεγονότα για τα οποία μιλάμε.
Secondly, the biggest obstacle standing in our way may actually just be in our heads. We just need to let go of that myth that if you add your values into your investment thinking, that you get less sweet porridge. And once you get rid of the fable, you can actually start appreciating those facts we've been talking about.
Τρίτον, το μέλλον είναι ήδη εδώ. Οι βιώσιμες επενδύσεις σήμερα είναι μια αγορά 20 τρισεκατομμυρίων και είναι το πιο γρήγορα αναπτυσσόμενο τμήμα της βιομηχανίας των επενδύσεων. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως βλέπετε, έχει αναπτυχθεί ραγδαία. Τώρα αντιπροσωπεύει ένα από τα έξι δολάρια κάτω από επαγγελματική διαχείριση στις Ηνωμένες Πολιτείες.
And third, the future is already here. Sustainable investment today is a 20 trillion dollar market and it's the fastest-growing segment of the investment industry. In the United States, it has grown enormously, as you can see. It now represents one out of every six dollars under professional management in the United States.
Άρα τι περιμένουμε; Για μένα, πάει πίσω στην έμπνευση που πήρα από την μητέρα μου. Ήξερε ότι ήθελε μια ζωή όπου θα έχει την ελευθερία να κάνει τις δικές της επιλογές και όπου θα ακούγεται η φωνή της και όπου θα γράψει τη δική της ιστορία. Είχε πάθος για αυτό τον στόχο και ήταν ξεκάθαρη ότι δεν θα άφηνε κανέναν στρατό, κανένα εμπόδιο, κανένα μεγάλο οργανισμό να σταθεί εμπόδιο στο δρόμο της. Κατάφερε να έρθει στις Η.Π.Α., έγινε δασκάλα, μια βραβευμένη συγγραφέας και μητέρα, και κατάφερε να στείλει τις κόρες της στο Χάρβαρντ. Σήμερα, μπορούμε να πούμε ότι νιώθει όμορφα τραβώντας την προσοχή των πιο ισχυρών θεσμών στον κόσμο. Μοιάζει σχεδόν προφητικό ότι το όνομα της στα Κορεάτικα σημαίνει «παθιασμένη διαύγεια».
So what are we waiting for? For me, it goes back to the inspiration that I received from my mother. She knew that she wanted a life where she would have the freedom to make her own choices and to have her voice heard and write her own story. She was passionate about that goal and she was clear that she would let no army, no obstacle, no big institution stand in her way. She made it to the States, and she became a teacher, an award-winning author and a mother, and ended up sending her daughters to Harvard. And these days, you can tell that she is amply comfortable holding court in the most powerful institutions in the world. It seems almost too prophetic that her name in Korean means "passionate clarity."
Παθιασμένη διαύγεια: αυτό πιστεύω ότι χρειαζόμαστε για να οδηγήσουμε την αλλαγή. Πάθος για τις αλλαγές που θέλουμε να δούμε στον κόσμο, και διαύγεια ότι μπορούμε να βοηθήσουμε στην χάραξη της πορείας. Έχουμε περισσότερες ευκαιρίες σήμερα από ποτέ άλλοτε για να κάνουμε επιλογές. Έχουμε περισσότερη δύναμη από ποτέ για να κάνουμε τη φωνή μας να ακουστεί.
Passionate clarity: that's what I think we need to drive change. Passion about the change we want to see in the world, and clarity that we are able to help chart the course. We have more opportunity today than ever before to make choices. We have more power than ever before to make our voices heard.
Αλλάξτε την οπτική σας. Ψηφίστε με την μικρή αλλαγή σας. Επενδύστε στην αλλαγή που θέλετε να δείτε στον κόσμο. Αλλάξτε τους μύθους και αλλάξτε τις αγορές.
So change your perspective. Vote with your small change. Invest in the change you want to see in the world. Change the fables and change the markets.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)