It was just an ordinary Saturday. My dad was outside mowing the lawn, my mom was upstairs folding laundry, my sister was in her room doing homework and I was in the basement playing video games. And as I came upstairs to get something to drink, I looked out the window and realized that there was something that I was supposed to be doing, and this is what I saw.
To była zwyczajna sobota. Mój tata kosił trawnik przed domem, mama składała pranie na górze, siostra odrabiała u siebie pracę domową, a ja grałem w gry komputerowe w piwnicy. Kiedy przyszedłem na górę po coś do picia, wyjrzałem przez okno i uświadomiłem sobie, że miałem coś robić. Zobaczyłem to.
No, this wasn't my family's dinner on fire. This was my science project. Flames were pouring out, smoke was in the air and it looked like our wooden deck was about to catch fire. I immediately started yelling. My mom was freaking out, my dad ran around to put out the fire and of course my sister started recording a Snapchat video.
Nie, nasz rodziny obiad nie stanął w ogniu. To był mój projekt naukowy. Płomienie szalały, powietrze wypełniał dym i wyglądało na to, że zaraz zapali się nasz drewniany taras. Natychmiast zacząłem krzyczeć. Moja mama wpadła w panikę, tata biegał gasząc ogień, a siostra oczywiście zaczęła nagrywać filmik na Snapchata.
(Laughter)
(Śmiech)
This was just the beginning of my team's science project. My team is composed of me and three other students who are here in the audience today. We competed in FIRST LEGO League which is an international LEGO robotics competition for kids, and in addition to a robotics game, we also worked on a separate science project, and this was the project that we were working on.
To był zaledwie początek projektu naukowego mojego zespołu. W zespole byłem ja i trójka innych uczniów, którzy są dzisiaj na widowni. Braliśmy udział w FIRST LEGO League, czyli międzynarodowym konkursie robotyki LEGO dla dzieci, a oprócz zawodów robotyki zajmowaliśmy się też osobnym projektem naukowym. I właśnie nad tym pracowaliśmy.
So the idea for this project all started when a few months earlier, a couple of my teammates took a trip to Central America and saw beaches littered with Styrofoam, or expanded polystyrene foam. And when they came back and told us about it, we really started thinking about the ways in which we see Styrofoam every day. Get a new flat-screen TV? You end up with a block of Styrofoam bigger than the TV itself. Drink a cup of coffee? Well, those Styrofoam coffee cups are sure going to add up. And where do all these items go after their one-time use? Since there aren't any good existing solutions for used Styrofoam, almost all of them end up right in the landfill, or the oceans and beaches, taking over 500 years to degrade. And in fact, every year, the US alone produces over two billion pounds of Styrofoam, filling up a staggering 25 percent of landfills.
Pomysł projektu narodził się kilka miesięcy wcześniej, gdy kilku członków mojej drużyny odwiedziło Amerykę Środkową i zobaczyło plaże pełne styropianu czyli spienionego polistyrenu. Kiedy wrócili i opowiedzieli nam o tym, zaczęliśmy myśleć o tym, gdzie na co dzień widzimy styropian. Kupiłeś nowy telewizor? Zostaje ci kawałek styropianu większy niż sam telewizor. Wypiłeś kubek kawy? Te styropianowe kubki z pewnością się gromadzą. Co dzieje się z tymi rzeczami po jednorazowym wykorzystaniu? Nie istnieją dobre rozwiązania dotyczące używanego styropianu, więc większość z nich trafia na wysypiska lub do oceanów i na plaże, rozkładając się przez ponad 500 lat. W samych Stanach każdego roku produkuje się ponad 900 milionów kilogramów styropianu, który zajmuje aż 25 procent wysypisk.
So why do we have these ghost accumulations of Styrofoam waste? Why can't we just recycle them like many plastics? Well, simply put, recycled polystyrene is too expensive and potentially contaminated, so there is very little market demand for Styrofoam that has to be recycled. And as a result, Styrofoam is considered a nonrenewable material, because it is neither feasible nor viable to recycle polystyrene. And in fact, many cities across the US have even passed ordinances that simply ban the production of many products containing polystyrene, which includes disposable utensils, packing peanuts, takeout containers and even plastic beach toys, all products that are very useful in today's society. And now France has become the first country to completely ban all plastic utensils, cups and plates.
Dlaczego mamy takie ilości styropianowych odpadów? Dlaczego go nie odzyskujemy, jak wielu innych plastików? Mówiąc najprościej, polistyren z odzysku jest zbyt drogi i potencjalnie skażony, popyt na styropian z recyklingu jest więc bardzo niski. W związku z tym styropian uważa się za materiał nieodnawialny, ponieważ recykling polistyrenu jest mało realny i trudny do wykonania. W wielu miastach w Stanach Zjednoczonych wprowadzono nawet przepisy po prostu zakazujące produkcji przedmiotów zawierających polistyren, takich jak jednorazowe sztućce, wypełniacze paczek, naczynia jedzenia na wynos czy nawet plastikowe zabawki plażowe - wszystkich produktów, które są dzisiaj bardzo użyteczne. Francja jest pierwszym krajem, który całkowicie zakazał plastikowych sztućców, kubków i talerzy.
But what if we could keep using Styrofoam and keep benefiting from its cheap, lightweight, insulating and excellent packing ability, while not having to suffer from the repercussions of having to dispose of it? What if we could turn it into something else that's actually useful? What if we could make the impossible possible?
A jeśli moglibyśmy dalej używać styropianu, czerpiąc korzyści z jego niskiej ceny, lekkości, właściwości izolacyjnych i świetnych możliwości pakowania, nie ponosząc przy tym negatywnych konsekwencji konieczności utylizacji? Jeśli moglibyśmy przerobić go na coś innego, rzeczywiście użytecznego? Jeśli moglibyśmy uczynić niemożliwe możliwym?
My team hypothesized that we could use the carbon that's already in Styrofoam to create activated carbon, which is used in almost every water filter today. And activated carbon works by using very small micropores to filter out contaminants from water or even air.
Mój zespół postawił hipotezę, że z węgla zawartego już w styropianie można stworzyć węgiel aktywny, używany obecnie w większości filtrów wody. Węgiel aktywny działa dzięki użyciu bardzo małych mikroporów, przez które filtrowane są skażenia wody czy nawet powietrza.
So we started out by doing a variety of heating tests, and unfortunately, we had many failures. Literally, nothing worked. Besides my dad's grill catching on fire, most of our samples vaporized into nothing, or exploded inside expensive furnaces, leaving a horribly sticky mess. In fact, we were so saddened by our failures that we almost gave up.
Zaczęliśmy więc od przeprowadzenia różnych testów z podgrzewaniem i niestety ponieśliśmy wiele porażek. Dosłownie nic nie działało. Oprócz tego, że zapalił się grill mojego taty, większość naszych próbek wyparowała lub eksplodowała wewnątrz drogich pieców, zostawiając po sobie okropnie lepką maź. Nasze porażki tak bardzo nas zasmuciły, że prawie się poddaliśmy.
So why did we keep trying when all the adults said it was impossible? Well, maybe it's because we're kids. We don't know any better. But the truth is, we kept trying because we thought it was still possible. We knew that if we were successful, we would be helping the environment and making the world a better place. So we kept trying and failing and trying and failing. We were so ready to give up.
Czemu ciągle próbowaliśmy, gdy każdy dorosły mówił, że to niemożliwe? Może dlatego, że jesteśmy dziećmi. Nie mamy nic lepszego do roboty. Ale tak naprawdę próbowaliśmy, bo myśleliśmy, że to wciąż jest możliwe. Wiedzieliśmy, że jeśli nam się uda, to pomożemy środowisku i zmienimy świat na lepsze, więc ciągle próbowaliśmy i ponosiliśmy porażki, próbowaliśmy i ponosiliśmy porażki. Byliśmy gotowi się poddać.
But then it happened. With the right temperatures, times and chemicals, we finally got that successful test result showing us that we had created activated carbon from Styrofoam waste. And at that moment, the thing that had been impossible all of a sudden wasn't. It showed us that although we had many failures at the beginning, we were able to persevere through them to get the test results that we wanted. And moreover, not only were we able to create activated carbon for purifying water, but we were also able to reduce Styrofoam waste, solving two global problems with just one solution.
Ale wtedy to się stało. Przy odpowiednich temperaturach, czasach i substancjach w końcu test zakończył się sukcesem, pokazując, że stworzyliśmy węgiel aktywny ze styropianowych odpadów. W tamtym momencie to, co było dotychczas niemożliwe nagle takie nie było. Zobaczyliśmy, że chociaż na początku ponosiliśmy wiele porażek, daliśmy radę i osiągnęliśmy takie wyniki, jakie chcieliśmy. Co więcej, mogliśmy nie tylko wytworzyć węgiel aktywny do oczyszczania wody, ale również zmniejszyć ilość styropianowych odpadów, rozwiązując dwa globalne problemy na raz.
So from then on, we were inspired to take our project further, performing more tests to make it more effective and testing it in real world situations. We then proceeded to receive funding from the NSTA's eCYBERMISSION STEM-in-Action program sponsored by the US Army, as well as FIRST Global Innovation Awards sponsored by XPRIZE. And we were also honored with the Scientific American Innovator Award from Google Science Fair. And using these funds, we plan to file a full patent on our process and to continue to work on our project.
Zainspirowaliśmy się wtedy, aby poprowadzić projekt dalej, prowadząc testy, żeby poprawić efektywność oraz testując go w realnym świecie. Dostaliśmy wtedy dofinansowanie z prowadzonego przez NTSA programu eCYBERMISSION STEM-In-Action sponsorowanego przez armię USA, a także FIRST Global Innovation Awards sponsorowaną przez XPRIZE. Zostaliśmy też wyróżnieni nagrodą Scientific American Innovator Award od Google Science Fair. Przy użyciu tych pieniędzy planujemy złożenie wniosku patentowego i kontynuację pracy nad projektem.
So yes, although we started with catching my dad's grill on fire and failing so many times that we almost quit, it was well worth it when we look back at it now. We took a problem that many people said was impossible and we made it possible, and we persevered when it looked like nothing that we did would work. We learned that you can't have success without a little, or a lot, of failure.
Choć zaczęliśmy od płonącego grilla mojego taty i tylu porażek, że prawie zrezygnowaliśmy, patrząc teraz z perspektywy, było warto. Wzięliśmy problem, zdaniem wielu, niemożliwy do rozwiązania i rozwiązaliśmy go, wytrwaliśmy, kiedy wydawało się, że nic, co zrobimy, nie zadziała. Nauczyliśmy się, że nie odniesie się sukcesu bez kilku albo wielu porażek.
So in the future, don't be afraid if your grill goes up in flames, because you never know when your idea might just catch fire.
Więc w przyszłości nie bójcie się, jeśli wasz grill zacznie płonąć, bo nigdy nie wiecie kiedy wasz pomysł zapłonie.
Thank you.
Dziękuję.
(Applause)
(Brawa)