Ήταν ένα συνηθισμένο Σάββατο. Ο μπαμπάς μου κούρευε το γκαζόν, η μαμά μου ήταν επάνω και δίπλωνε ρούχα, η αδερφή μου έκανε τα μαθήματά της στο δωμάτιό της και εγώ έπαιζα βιντεοπαιχνίδια στο υπόγειο. Όταν ανέβηκα επάνω για να πάρω κάτι να πιω, κοίταξα από το παράθυρο και κατάλαβα ότι υπήρχε κάτι που έπρεπε να κάνω, και είδα αυτό.
It was just an ordinary Saturday. My dad was outside mowing the lawn, my mom was upstairs folding laundry, my sister was in her room doing homework and I was in the basement playing video games. And as I came upstairs to get something to drink, I looked out the window and realized that there was something that I was supposed to be doing, and this is what I saw.
Όχι, δεν είχε πάρει φωτιά το δείπνο μας. Ήταν η εργασία μου για τη φυσική. Φλόγες ξεπηδούσαν από παντού, υπήρχε καπνός και φαινόταν ότι το κιόσκι θα έπιανε φωτιά. Άρχισα αμέσως να φωνάζω. Η μαμά μου τρόμαξε, ο μπαμπάς μου έτρεξε να σβήσει τη φωτιά και -βέβαια- η αδερφή μου άρχισε να τραβάει βίντεο για το Snapchat.
No, this wasn't my family's dinner on fire. This was my science project. Flames were pouring out, smoke was in the air and it looked like our wooden deck was about to catch fire. I immediately started yelling. My mom was freaking out, my dad ran around to put out the fire and of course my sister started recording a Snapchat video.
(Γέλια)
(Laughter)
Αυτή ήταν η αρχή για την ομαδική εργασία φυσικής. Η ομάδα αποτελείται από εμένα και ακόμη τρεις μαθητές που βρίσκονται σήμερα ανάμεσά μας. Λάβαμε μέρος στο FIRST LEGO League, που είναι ένας διεθνής διαγωνισμός ρομποτικής LEGO για παιδιά, και εκτός από το παιχνίδι ρομποτικής, εργαστήκαμε και σε μια χωριστή εργασία φυσικής, και αυτή είναι η εργασία στην οποία δουλέψαμε.
This was just the beginning of my team's science project. My team is composed of me and three other students who are here in the audience today. We competed in FIRST LEGO League which is an international LEGO robotics competition for kids, and in addition to a robotics game, we also worked on a separate science project, and this was the project that we were working on.
Η ιδέα για την εργασία ξεκίνησε λίγους μήνες νωρίτερα, όταν κάποιοι φίλοι μου ταξίδεψαν στην Κεντρική Αμερική και είδαν παραλίες με σκουπίδια από φελιζόλ ή διογκωμένη πολυστερίνη. Όταν επέστρεψαν και μας το είπαν, αρχίσαμε να σκεφτόμασταν πού συναντάμε το φελιζόλ καθημερινά. Έχετε νέα τηλεόραση επίπεδης οθόνης; Καταλήγετε με κομμάτια φελιζόλ μεγαλύτερα από την τηλεόραση. Πίνετε καφέ; Τα ποτήρια από φελιζόλ είναι πολλά. Πού καταλήγουν αφότου χρησιμοποιηθούν μόλις μία φορά; Μιας και δεν υπάρχουν ιδέες για τα χρησιμοποιημένα φελιζόλ, σχεδόν όλα καταλήγουν στη χωματερή, ή στη θάλασσα και τις παραλίες, όπου απαιτούνται πάνω από 500 χρόνια για την αποσύνθεσή τους. Κάθε χρόνο, μόνο στις ΗΠΑ παράγονται πάνω από 1 δισεκατομμύριο κιλά φελιζόλ, που καλύπτουν το 25% των χωματερών.
So the idea for this project all started when a few months earlier, a couple of my teammates took a trip to Central America and saw beaches littered with Styrofoam, or expanded polystyrene foam. And when they came back and told us about it, we really started thinking about the ways in which we see Styrofoam every day. Get a new flat-screen TV? You end up with a block of Styrofoam bigger than the TV itself. Drink a cup of coffee? Well, those Styrofoam coffee cups are sure going to add up. And where do all these items go after their one-time use? Since there aren't any good existing solutions for used Styrofoam, almost all of them end up right in the landfill, or the oceans and beaches, taking over 500 years to degrade. And in fact, every year, the US alone produces over two billion pounds of Styrofoam, filling up a staggering 25 percent of landfills.
Γιατί λοιπόν να συγκεντρώνουμε αυτά τα απορρίμματα φελιζόλ; Γιατί να μην τα ανακυκλώνουμε όπως κάνουμε με το πλαστικό; Απλώς επειδή η ανακύκλωση πολυστερίνης είναι πολύ ακριβή και πιθανόν ρυπογόνα, οπότε η ζήτηση είναι πολύ μικρή για την ανακύκλωση φελιζόλ. Ως εκ τούτου, το φελιζόλ θεωρείται μη ανακυκλώσιμο υλικό, επειδή η ανακύκλωση πολυστερίνης δεν είναι ούτε εφαρμόσιμη ούτε βιώσιμη. Στις περισσότερες πόλεις των ΗΠΑ, υπάρχουν ακόμη και διατάξεις που απαγορεύουν την παραγωγή πολλών προϊόντων από πολυστερίνη, όπως μαχαιροπίρουνα μιας χρήσεως, συσκευασίες ξηρών καρπών, σκεύη φαγητού, ακόμη και πλαστικά παιχνίδια παραλίας, δηλαδή όλα όσα είναι πολύ χρήσιμα στις μέρες μας. Πλέον η Γαλλία είναι η πρώτη χώρα που έχει απαγορεύσει πλήρως τα πλαστικά μαχαιροπίρουνα, ποτήρια και πιάτα.
So why do we have these ghost accumulations of Styrofoam waste? Why can't we just recycle them like many plastics? Well, simply put, recycled polystyrene is too expensive and potentially contaminated, so there is very little market demand for Styrofoam that has to be recycled. And as a result, Styrofoam is considered a nonrenewable material, because it is neither feasible nor viable to recycle polystyrene. And in fact, many cities across the US have even passed ordinances that simply ban the production of many products containing polystyrene, which includes disposable utensils, packing peanuts, takeout containers and even plastic beach toys, all products that are very useful in today's society. And now France has become the first country to completely ban all plastic utensils, cups and plates.
Αν όμως μπορούσαμε να χρησιμοποιούμε φελιζόλ και να επωφελούμαστε από τη φτηνή, ελαφριά, μονωτική, και άριστη συσκευασία που παρέχει, δίχως να ανησυχούμε για τις επιπτώσεις όταν θα πρέπει να το πετάξουμε; Αν μπορούσαμε να το μετατρέψουμε σε κάτι χρήσιμο; Αν μπορούσαμε να κάνουμε το αδύνατο, δυνατό;
But what if we could keep using Styrofoam and keep benefiting from its cheap, lightweight, insulating and excellent packing ability, while not having to suffer from the repercussions of having to dispose of it? What if we could turn it into something else that's actually useful? What if we could make the impossible possible?
Η ομάδα μου υπέθεσε ότι θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τον άνθρακα που υπάρχει στο φελιζόλ, μετατρέποντάς τον σε ενεργό άνθρακα, που χρησιμοποιείται σε κάθε φίλτρο νερού. Ο ενεργός άνθρακας λειτουργεί με τη χρήση μικρών πόρων για το φιλτράρισμα ρύπων του νερού ή και του αέρα.
My team hypothesized that we could use the carbon that's already in Styrofoam to create activated carbon, which is used in almost every water filter today. And activated carbon works by using very small micropores to filter out contaminants from water or even air.
Ξεκινήσαμε, κάνοντας διάφορες δοκιμές θερμότητας και δυστυχώς, είχαμε πολλές αποτυχίες. Βασικά, τίποτε δεν είχε αποτέλεσμα. Εκτός από τη σχάρα του μπαμπά μου που πήρε φωτιά, οι περισσότερες δοκιμές μας εξανεμίστηκαν ή εξερράγησαν μέσα σε ακριβούς φούρνους με δυσάρεστο αποτέλεσμα. Ήμασταν τόσο απογοητευμένοι που σχεδόν τα παρατήσαμε.
So we started out by doing a variety of heating tests, and unfortunately, we had many failures. Literally, nothing worked. Besides my dad's grill catching on fire, most of our samples vaporized into nothing, or exploded inside expensive furnaces, leaving a horribly sticky mess. In fact, we were so saddened by our failures that we almost gave up.
Γιατί όμως συνεχίσαμε όταν όλοι οι μεγάλοι έλεγαν ότι ήταν αδύνατον; Ίσως, επειδή είμαστε παιδιά. Και δεν γνωρίζουμε πολλά. Συνεχίσαμε επειδή θεωρούσαμε ότι είναι κάτι εφικτό. Γνωρίζαμε ότι αν πετυχαίναμε, θα βοηθούσαμε το περιβάλλον και θα κάναμε τον κόσμο καλύτερο. Οπότε, συνεχίσαμε να προσπαθούμε, και να αποτυγχάνουμε, και συνεχίζαμε, και αποτυγχάναμε. Ήμασταν έτοιμοι να τα παρατήσουμε.
So why did we keep trying when all the adults said it was impossible? Well, maybe it's because we're kids. We don't know any better. But the truth is, we kept trying because we thought it was still possible. We knew that if we were successful, we would be helping the environment and making the world a better place. So we kept trying and failing and trying and failing. We were so ready to give up.
Και τότε συνέβη κάτι. Με τη σωστή θερμοκρασία, χρόνο και χημικές ουσίες, είχαμε επιτέλους ένα θετικό αποτέλεσμα που έδειχνε ότι είχαμε δημιουργήσει ενεργό άνθρακα από απορρίμματα φελιζόλ. Εκείνη τη στιγμή, αυτό που ήταν ανέφικτο, ξαφνικά έγινε εφικτό. Αποδείχτηκε ότι αν και είχαμε πολλές αποτυχίες στην αρχή καταφέραμε να συνεχίσουμε και να έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Επιπλέον, όχι μόνο καταφέραμε να δημιουργήσουμε ενεργό άνθρακα για το φιλτράρισμα του νερού, αλλά και να μειώσουμε τα απορρίμματα φελιζόλ, λύνοντας δύο παγκόσμια προβλήματα με έναν μόνο τρόπο.
But then it happened. With the right temperatures, times and chemicals, we finally got that successful test result showing us that we had created activated carbon from Styrofoam waste. And at that moment, the thing that had been impossible all of a sudden wasn't. It showed us that although we had many failures at the beginning, we were able to persevere through them to get the test results that we wanted. And moreover, not only were we able to create activated carbon for purifying water, but we were also able to reduce Styrofoam waste, solving two global problems with just one solution.
Από εκεί αντλήσαμε έμπνευση για την επόμενη εργασία, κάνοντας κι άλλες δοκιμές, για καλύτερη απόδοση και δοκιμές σε πραγματικές καταστάσεις. Έπειτα, λάβαμε χρηματοδότηση, από το e-CYBERMISSION STEM-in Action πρόγραμμα της NSTA, με την υποστήριξη του στρατού των ΗΠΑ, καθώς και το πρώτο βραβείο παγκόσμιας καινοτομίας από το XPRIZE. Μας τίμησαν επίσης με το επιστημονικό βραβείο αμερικανικής καινοτομίας από το Google Science Fair. Χρησιμοποιώντας αυτούς τους πόρους, θα κατοχυρώσουμε την ευρεσιτεχνία μας και θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε.
So from then on, we were inspired to take our project further, performing more tests to make it more effective and testing it in real world situations. We then proceeded to receive funding from the NSTA's eCYBERMISSION STEM-in-Action program sponsored by the US Army, as well as FIRST Global Innovation Awards sponsored by XPRIZE. And we were also honored with the Scientific American Innovator Award from Google Science Fair. And using these funds, we plan to file a full patent on our process and to continue to work on our project.
Όλα, λοιπόν, ξεκίνησαν με τη φωτιά που έπιασε η σχάρα του μπαμπά μου, με πολλές αποτυχίες που παραλίγο να τα παρατήσουμε και πλέον όταν τα σκεφτόμαστε, βλέπουμε ότι άξιζε. Ασχοληθήκαμε με ένα πρόβλημα που πολλοί θεωρούσαν ανέφικτο, και το κάναμε εφικτό, επιμείναμε όταν φαινόταν ότι τίποτα δεν θα είχε αποτέλεσμα. Μάθαμε ότι δεν μπορείς να πετύχεις, χωρίς να υπάρχει λίγη ή αρκετή αποτυχία.
So yes, although we started with catching my dad's grill on fire and failing so many times that we almost quit, it was well worth it when we look back at it now. We took a problem that many people said was impossible and we made it possible, and we persevered when it looked like nothing that we did would work. We learned that you can't have success without a little, or a lot, of failure.
Στο μέλλον, λοιπόν, μην φοβηθείτε αν βάλετε φωτιά στη σχάρα, επειδή δεν ξέρετε πότε μπορεί να σας έρθει έμπνευση για μια ιδέα.
So in the future, don't be afraid if your grill goes up in flames, because you never know when your idea might just catch fire.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)