What's one thing that every person in this room is going to become? Older. And most of us are scared stiff at the prospect. How does that word make you feel? I used to feel the same way. What was I most worried about? Ending up drooling in some grim institutional hallway. And then I learned that only four percent of older Americans are living in nursing homes, and the percentage is dropping. What else was I worried about? Dementia. Turns out that most of us can think just fine to the end. Dementia rates are dropping, too. The real epidemic is anxiety over memory loss.
Wat gaat iedereen hier worden? Ouder. En de meesten van ons zijn daar uiterst bang voor. Hoe voel je je bij dat woord? Ik had dat vroeger ook. Waar was ik het meest bezorgd over? Kwijlend eindigen in een of andere godvergeten instelling. Maar ik leerde dat slechts 4% oudere Amerikanen in verpleeghuizen wonen, en dat percentage daalt. Wat was ik nog bezorgd over? Dementie. Blijkt dat de meesten van ons goed kunnen denken tot aan hun einde. Dementie neemt ook af. De werkelijke epidemie is angst voor geheugenverlies.
(Laughter)
(Gelach)
I also figured that old people were depressed because they were old and they were going to die soon.
Ik dacht ook dat oude mensen depressief waren omdat ze oud waren en snel zouden gaan sterven.
(Laughter)
(Gelach)
It turns out that the longer people live, the less they fear dying, and that people are happiest at the beginnings and the end of their lives. It's called the U-curve of happiness, and it's been borne out by dozens of studies around the world. You don't have to be a Buddhist or a billionaire. The curve is a function of the way aging itself affects the brain.
Hoe langer mensen leven, hoe minder schrik hebben ze om te sterven, en dat mensen het gelukkigst zijn aan het begin en het einde van hun leven. Dat is de U-curve van geluk en het blijkt uit tientallen studies over de hele wereld. Je hoeft geen boeddhist of miljardair te zijn. De curve toont hoe veroudering de hersenen beïnvloedt.
So I started feeling a lot better about getting older, and I started obsessing about why so few people know these things. The reason is ageism: discrimination and stereotyping on the basis of age. We experience it anytime someone assumes we're too old for something, instead of finding out who we are and what we're capable of, or too young. Ageism cuts both ways. All -isms are socially constructed ideas -- racism, sexism, homophobia -- and that means we make them up, and they can change over time. All these prejudices pit us against each other to maintain the status quo, like auto workers in the US competing against auto workers in Mexico instead of organizing for better wages.
Dus begon ik me een stuk beter te voelen over ouder worden en ik raakte geobsedeerd over waarom zo weinig mensen deze dingen weten. De reden is leeftijdsdiscriminatie: discriminatie en stereotypering op grond van leeftijd. We zien het wanneer iemand ervan uitgaat dat we ergens te oud voor zijn, in plaats van uit te zoeken wie we zijn en wat we kunnen, of te jong. Leeftijdsdiscriminatie snijdt aan beide kanten. Alle -ismen zijn sociaal geconstrueerde ideeën -- racisme, seksisme, homofobie -- en dat betekent dat we ze uitvinden en ze kunnen veranderen. Al deze vooroordelen zetten ons tegen elkaar op om de status quo te handhaven, net als autoarbeiders in de V.S. concurreren tegen autoarbeiders in Mexico in plaats van zich te organiseren voor betere lonen.
(Applause)
(Applaus)
We know it's not OK to allocate resources by race or by sex. Why should it be OK to weigh the needs of the young against the old? All prejudice relies on "othering" -- seeing a group of people as other than ourselves: other race, other religion, other nationality. The strange thing about ageism: that other is us. Ageism feeds on denial -- our reluctance to acknowledge that we are going to become that older person. It's denial when we try to pass for younger or when we believe in anti-aging products, or when we feel like our bodies are betraying us, simply because they are changing. Why on earth do we stop celebrating the ability to adapt and grow as we move through life? Why should aging well mean struggling to look and move like younger versions of ourselves? It's embarrassing to be called out as older until we quit being embarrassed about it, and it's not healthy to go through life dreading our futures. The sooner we get off this hamster wheel of age denial, the better off we are.
We weten dat het fout is om te bevoordelen op basis van ras of geslacht. Waarom zou het dan oké zijn om jongeren voor te trekken op ouderen? Vooroordelen zijn gebaseerd op ‘othering’ -- het zien van een groep mensen als anders dan onszelf: ander ras, andere religie, andere nationaliteit. Het vreemde aan leeftijdsdiscriminatie: dat andere zijn we zelf. Leeftijdsdiscriminatie stoelt op ontkenning: onze onwil om te erkennen dat wijzelf ooit die oudere persoon gaan zijn. Het is ontkenning als we proberen door te gaan voor jonger of als we in verjongingsproducten geloven, of wanneer we denken dat onze lichamen ons verraden, gewoon omdat ze aan het veranderen zijn. Waarom stoppen we met het vermogen om aanpassing en groei te vieren terwijl we door het leven gaan? Moet goed verouderen inhouden dat we er willen uitzien en bewegen als jongere versies van onszelf? Het is beschamend om ouder te worden genoemd totdat we stoppen er beschaamd over te zijn en het is ongezond om bang voor de toekomst door het leven te gaan. Hoe eerder we uit deze tredmolen van leeftijdsontkenning stappen, hoe beter het voor ons is.
Stereotypes are always a mistake, of course, but especially when it comes to age, because the longer we live, the more different from one another we become. Right? Think about it. And yet, we tend to think of everyone in a retirement home as the same age: old --
Stereotypen zijn natuurlijk altijd fout, maar vooral wanneer het gaat om leeftijd, want hoe langer we leven, hoe meer we van elkaar gaan verschillen. Toch? Denk erover na. Toch hebben we de neiging om iedereen in een bejaardentehuis als even oud te zien: namelijk oud --
(Laughter)
(Gelach)
when they can span four decades. Can you imagine thinking that way about a group of people between the ages of 20 and 60?
terwijl het vier decennia kan omvatten. Stel je voor dat we op die manier over een groep mensen tussen 20 en 60 zouden denken.
When you get to a party, do you head for people your own age? Have you ever grumbled about entitled millennials? Have you ever rejected a haircut or a relationship or an outing because it's not age-appropriate? For adults, there's no such thing. All these behaviors are ageist. We all do them, and we can't challenge bias unless we're aware of it. Nobody's born ageist, but it starts at early childhood, around the same time attitudes towards race and gender start to form, because negative messages about late life bombard us from the media and popular culture at every turn. Right? Wrinkles are ugly. Old people are pathetic. It's sad to be old.
Als je naar een feestje gaat, zoek je dan mensen van je eigen leeftijd op? Heb je ooit gemopperd over die bevoorrechte millennials? Heb je ooit een kapsel, een relatie of een uiting geweigerd wegens niet aangepast aan de leeftijd? Voor volwassenen bestaat zoiets niet. Dat is allemaal leeftijdsdiscriminerend. We doen het allemaal en we stellen het niet in vraag zolang we er ons niet bewust van zijn. Het is niemand aangeboren, maar het begint al vroeg rond de tijd dat houdingen over ras en geslacht zich ontwikkelen, omdat media en populaire cultuur ons voortdurend overstelpen met negatieve berichten over ouder worden. Toch? Rimpels zijn lelijk. Ouderen zijn zielig. Het is triest om te oud zijn.
Look at Hollywood. A survey of recent Best Picture nominations found that only 12 percent of speaking or named characters were age 60 and up, and many of them were portrayed as impaired. Older people can be the most ageist of all, because we've had a lifetime to internalize these messages and we've never thought to challenge them. I had to acknowledge it and stop colluding. "Senior moment" quips, for example: I stopped making them when it dawned on me that when I lost the car keys in high school, I didn't call it a "junior moment."
Kijk naar Hollywood. Een overzicht van recente Best Picture-nominaties gaf aan dat slechts 12% van de rollen van leeftijd 60 en hoger waren, en vele personages werden voorgesteld als gehandicapt. Oudere mensen zijn vaak het meest discriminerend omdat we al een heel leven deze berichten moesten slikken en we er nooit aan dachten ze in vraag te stellen. Ik moest het erkennen en ophouden er zelf aan mee te doen. Met zeggen “Ik word oud.” stopte ik toen ik besefte dat, toen ik mijn sleutels verloor op de middelbare school, dat niet aan ‘jong zijn’ weet.
(Laughter)
(Gelach)
I stopped blaming my sore knee on being 64. My other knee doesn't hurt, and it's just as old.
Ik stopte op 64 met mijn zere knie de schuld te geven. Mijn andere knie doet geen pijn en die is net zo oud.
(Laughter)
(Gelach)
(Applause)
(Applaus)
We are all worried about some aspect of getting older, whether running out of money, getting sick, ending up alone, and those fears are legitimate and real. But what never dawns on most of us is that the experience of reaching old age can be better or worse depending on the culture in which it takes place. It is not having a vagina that makes life harder for women. It's sexism.
Wij zijn allemaal bezorgd over sommige aspecten van het ouder worden, of het nu geldtekort is, of ziek worden, of alleen vallen. Die angsten zijn legitiem en echt. Maar de meesten van ons beseffen nooit dat oud worden beter of slechter kan zijn afhankelijk van de cultuur waarin ze plaatsvindt. Niet het hebben van een vagina maakt het leven voor vrouwen moeilijker. Het is seksisme.
(Applause)
(Applaus)
It's not loving a man that makes life harder for gay guys. It's homophobia. And it is not the passage of time that makes getting older so much harder than it has to be. It is ageism. When labels are hard to read or there's no handrail or we can't open the damn jar, we blame ourselves, our failure to age successfully, instead of the ageism that makes those natural transitions shameful and the discrimination that makes those barriers acceptable. You can't make money off satisfaction, but shame and fear create markets, and capitalism always needs new markets. Who says wrinkles are ugly? The multi-billion-dollar skin care industry. Who says perimenopause and low T and mild cognitive impairment are medical conditions? The trillion-dollar pharmaceutical industry.
Niet een man liefhebben maakt het leven moeilijker voor homo’s. Het is de homofobie. En het is niet het verstrijken van de tijd dat ouder worden onnodig moeilijker maakt. Het is leeftijdsdiscriminatie. Etiketten zijn moeilijk te lezen, er is geen leuning, we krijgen die verdomde pot niet open: we geven onszelf de schuld, ons falen om goed oud te worden, in plaats van de leeftijdsdiscriminatie die natuurlijke overgangen beschamend en hindernissen aanvaardbaar maakt. Met tevredenheid verdien je geen geld, maar schaamte en angst creëren markten, en kapitalisme is altijd op zoek naar nieuwe markten. Wie zegt dat rimpels lelijk zijn? De multi-miljard-dollar huidzorgindustrie. Wie zegt dat perimenopauze, lage testosteron en een milde cognitieve stoornis medische problemen zijn? De biljoenendollar farmaceutische industrie.
(Cheers)
(Gejuich)
The more clearly we see these forces at work, the easier it is to come up with alternative, more positive and more accurate narratives. Aging is not a problem to be fixed or a disease to be cured. It is a natural, powerful, lifelong process that unites us all.
Hoe duidelijker we deze krachten zien, hoe makkelijker het is om alternatieve, positievere en nauwkeurigere verhalen te vinden. Veroudering is geen op te lossen probleem of te genezen ziekte. Het is een natuurlijk, krachtig, levenslang proces dat ons allen verenigt.
Changing the culture is a tall order, I know that, but culture is fluid. Look at how much the position of women has changed in my lifetime or the incredible strides that the gay rights movement has made in just a few decades, right?
Een cultuur veranderen is geen sinecure, weet ik, maar cultuur is vloeiend. Kijk hoezeer de positie van vrouwen tijdens mijn leven is veranderd of de ongelooflijke vooruitgang van de beweging voor homorechten in slechts een paar decennia, niet?
(Applause)
(Applaus)
Look at gender. We used to think of it as a binary, male or female, and now we understand it's a spectrum. It is high time to ditch the old-young binary, too. There is no line in the sand between old and young, after which it's all downhill. And the longer we wait to challenge that idea, the more damage it does to ourselves and our place in the world, like in the workforce, where age discrimination is rampant. In Silicon Valley, engineers are getting Botoxed and hair-plugged before key interviews -- and these are skilled white men in their 30s, so imagine the effects further down the food chain.
Kijk naar geslacht. We waren gewend het als binair, man of vrouw, te zien en nu begrijpen we dat het een spectrum is. Het is hoog tijd om ook de oude oud-jong-tweeledigheid te begraven. Er is geen scheidslijn tussen oud en jong, waarna het allemaal bergafwaarts gaat. Hoe langer wij wachten om dat idee aan te vechten, des te meer schade we onszelf en onze plaats in de wereld berokkenen, zoals in het beroepsleven waar leeftijdsdiscriminatie dagelijkse kost is. In Silicon Valley krijgen ingenieurs een botoxbehandeling en haarinplantingen voor belangrijke interviews -- dat zijn geschoolde blanke mannen in de 30. Stel je voor hoe het er in de lagere echelons aan toegaat.
(Laughter)
(Gelach)
The personal and economic consequences are devastating. Not one stereotype about older workers holds up under scrutiny. Companies aren't adaptable and creative because their employees are young; they're adaptable and creative despite it. Companies --
De persoonlijke en economische gevolgen zijn verwoestend. Geen enkel stereotype over oudere werknemers klopt. Bedrijven zijn niet flexibel en creatief omdat hun werknemers jong zijn; ze zijn flexibel en creatief ondanks dat. Bedrijven --
(Laughter)
(Gelach)
(Applause)
(Applaus)
We know that diverse companies aren't just better places to work; they work better. And just like race and sex, age is a criterion for diversity.
Wij weten dat diverse bedrijven niet alleen betere plaatsen zijn om te werken; ze werken beter. En net als ras en geslacht is leeftijd een criterium voor diversiteit.
A growing body of fascinating research shows that attitudes towards aging affect how our minds and bodies function at the cellular level. When we talk to older people like this (Speaks more loudly) or call them "sweetie" or "young lady" -- it's called elderspeak -- they appear to instantly age, walking and talking less competently. People with more positive feelings towards aging walk faster, they do better on memory tests, they heal quicker, and they live longer. Even with brains full of plaques and tangles, some people stayed sharp to the end. What did they have in common? A sense of purpose. And what's the biggest obstacle to having a sense of purpose in late life? A culture that tells us that getting older means shuffling offstage. That's why the World Health Organization is developing a global anti-ageism initiative to extend not just life span but health span.
Steeds meer fascinerend onderzoek toont aan dat die houding over veroudering de werking van ons denken en organen op cellulair niveau beïnvloedt. Wanneer we zo [spreekt luider] met oudere mensen gaan praten of ze ‘lieverd’ of ‘jonge dame’ noemen -- het heet ‘elderspeak’ -- lijken ze op slag te verouderen en minder goed te kunnen lopen en praten. Mensen met positievere gevoelens jegens veroudering lopen sneller, doen het beter op geheugentests, genezen sneller en leven langer. Zelfs met hersenen vol ‘plaques en tangles’ bleven sommige mensen scherp tot op het einde. Wat hadden ze gemeen? Een gevoel van doel. Wat vooral verhindert dat gevoel van doelgerichtheid in het latere leven? Een cultuur die je vertelt dat oud zijn afgang van het toneel betekent. Daarom ontwikkelt de Wereldgezondheidsorganisatie een mondiaal initiatief tegen leeftijdsdiscriminatie om zowel gezondheid als levensduur te laten toenemen.
Women experience the double whammy of ageism and sexism, so we experience aging differently. There's a double standard at work here -- shocker --
Vrouwen ervaren de dubbele klop van leeftijdsdiscriminatie en seksisme, dus ervaren we veroudering anders. Weer die dubbele moraal -- sensatie! --
(Laughter)
(Gelach)
the notion that aging enhances men and devalues women. Women reinforce this double standard when we compete to stay young, another punishing and losing proposition. Does any woman in this room really believe that she is a lesser version -- less interesting, less fun in bed, less valuable -- than the woman she once was? This discrimination affects our health, our well-being and our income, and the effects add up over time. They are further compounded by race and by class, which is why, everywhere in the world, the poorest of the poor are old women of color.
het idee dat veroudering mannen verbetert en vrouwen devalueert. Vrouwen versterken deze dubbele standaard wanneer we concurreren om jong te blijven, nog eens een bestraffende en verliezende stellingname. Gelooft elke vrouw hier echt dat ze een mindere versie is -- minder interessant, minder leuk in bed, minder waardevol -- dan de vrouw die ze ooit was? Deze discriminatie beïnvloedt onze gezondheid, ons welzijn en onze inkomsten, en de effecten tellen op in de tijd. Ze worden verder verergerd door ras en klasse en daarom zijn overal ter wereld de allerarmsten oude, gekleurde vrouwen.
What's the takeaway from that map? By 2050, one out of five of us, almost two billion people, will be age 60 and up. Longevity is a fundamental hallmark of human progress. All these older people represent a vast unprecedented and untapped market. And yet, capitalism and urbanization have propelled age bias into every corner of the globe, from Switzerland, where elders fare the best, to Afghanistan, which sits at the bottom of the Global AgeWatch Index. Half of the world's countries aren't mentioned on that list because we don't bother to collect data on millions of people because they're no longer young. Almost two-thirds of people over 60 around the world say they have trouble accessing healthcare. Almost three-quarters say their income doesn't cover basic services like food, water, electricity, and decent housing. Is this the world we want our children, who may well live to be a hundred, to inherit? Everyone -- all ages, all genders, all nationalities -- is old or future-old, and unless we put an end to it, ageism will oppress us all. And that makes it a perfect target for collective advocacy.
Wat leid je af uit die kaart? Tegen 2050 zal één op de vijf onder ons, bijna twee miljard mensen, 60 of ouder zijn. Levensduur is een fundamenteel kenmerk van menselijke vooruitgang. Al deze oudere mensen vertegenwoordigen een enorme, ongekende en onaangesproken markt. Toch hebben kapitalisme en verstedelijking leeftijdsvooroordelen in alle hoeken van de wereld veroorzaakt, van Zwitserland, waar ouderlingen het het beste doen, tot Afghanistan, dat aan de bodem van de Global AgeWatch Index zit. De helft van de landen in de wereld staan niet op deze lijst omdat we niet de moeite nemen gegevens te verzamelen over miljoenen mensen omdat ze niet langer jong zijn. Bijna tweederde van de mensen ouder dan 60 over de wereld hebben geen goede toegang tot gezondheidszorg. Bijna driekwart zegt dat hun inkomen geen basisdiensten dekt zoals voedsel, water, elektriciteit en fatsoenlijke huisvesting. Is dit de wereld die we willen dat onze kinderen, die wel honderd jaar gaan worden, gaan erven? Iedereen -- alle leeftijden, alle geslachten, alle nationaliteiten -- is oud of gaat oud worden, en tenzij we het stoppen, gaat leeftijdsdiscriminatie ons allen onderdrukken. Dat maakt het een perfect doel om er samen iets aan te doen.
Why add another -ism to the list when so many, racism in particular, call out for action? Here's the thing: we don't have to choose. When we make the world a better place to grow old in, we make it a better place in which to be from somewhere else, to have a disability, to be queer, to be non-rich, to be non-white. And when we show up at all ages for whatever cause matters most to us -- save the whales, save the democracy -- we not only make that effort more effective, we dismantle ageism in the process.
Waarom een ander -isme aan de lijst toevoegen wanneer er al zo vele, racisme in het bijzonder, oproepen tot actie? Hierom: we hebben geen keuze. Wanneer wij de wereld een betere plek maken om in oud te worden, maken we het een betere plek voor wie van elders komt, voor wie een handicap heeft, voor wie homo is, niet rijk is, niet blank is. En als we met alle leeftijden opdagen bij wat voor de meesten onder ons telt -- red de walvissen, red de democratie -- maken wij niet alleen die inspanning doeltreffender, maar doorbreken we ook de leeftijdsdiscriminatie.
Longevity is here to stay. A movement to end ageism is underway. I'm in it, and I hope you will join me.
Langer leven zit in de lift. Een beweging tegen leeftijdsdiscriminatie is aan de gang. Ik doe mee, en ik hoop dat van jullie ook.
(Applause and cheers)
(Applaus en gejuich)
Thank you. Let's do it! Let's do it!
Dank u.
(Applause)
Laten we het doen! Laten we het doen!