Namaste. Salaam. Shalom. Sat Sri Akal. Greetings to all of you from Pakistan. It is often said that we fear that which we do not know. And Pakistan, in this particular vein, is very similar. Because it has provoked, and does provoke, a visceral anxiety in the bellies of many a Western soul, especially when viewed through the monochromatic lens of turbulence and turmoil. But there are many other dimensions to Pakistan.
Namaste. Salaam. Shalom. Sat Sri Akal. Përshëndetje të gjithëve nga Pakistani. Shpresh thuhet se ndjejmë frikë nga ajo që nuk e njohim. Dhe në këtë gjë Pakistani është i ngjashëm. Ngase ka nxitur dhe nxit ankth në organet e brendëshme dhe në stomakun e shumë njerëzve në Perëndim, veçanërisht kur shihet nëpërmjet thjerrëzave njëngjyrëshe të trazirave. Por ka shumë dimensione të tjera të Pakistanit.
And what follows is a stream of images, a series of images captured by some of Pakistan's most dynamic and young photographers, that aims to give you an alternative glimpse, a look inside the hearts and minds of some ordinary Pakistani citizens. Here are some of the stories they wanted us to share with you.
Dhe ajo që do të vijojë është sërë imazhesh, një seri imazhesh të nxjerra nga disa prej fotografëve më të rinj dhe më dinamikë të Pakistanit. që ka për qëllim të iu ofrojë një paraqitje tjetër, një shikim brenda zemrave dhe mëndjeve të disa prej qytetarëve të zakonshëm pakistanezë. Këtu kemi disa nga tregimet që ata dëshironin të ndanim me ju.
My name is Abdul Khan. I come from Peshawar. I hope that you will be able to see not just my Taliban-like beard, but also the richness and color of my perceptions, aspirations and dreams, as rich and colorful as the satchels that I sell.
Quhem Abdul Khan, jam nga Peshauar. Shpresoj që mund të shihni jo vetëm mjekrën time në stilin e Talibanëve, por edhe pasurinë dhe ngjyrat e përceptimeve, qëllimeve dhe ëndërrave të mia, aq të pasura dhe shumëngjyrëshe si pëlhurat që shes.
My name is Meher and this is my friend Irim. I hope to become a vet when I grow up so that I can take care of stray cats and dogs who wander around the streets of the village that I live near Gilgit, northern Pakistan.
Quhem Meher dhe ky është shoku im Irim. Shpresoj të bëhem veterinar kur të rritem që të mund të kujdesëm për macet e qentë e humbur të cilët sillen nëpër rrugët e fshatit ku jetoj afër Gilgitit, në Pakistanin verior.
My name is Kailash. And I like to enrich lives through technicolored glass. Madame, would you like some of those orange bangles with the pink polka dots?
Quhem Kailash, dhe dëshiroj të pasuroj jetërat e njerëzve me anë të xhamit shumëngjyrësh. Zonjë, dëshironi ato byzylykë ngjyrë portokalli me pika-pika?
My name is Zamin. And I'm an IDP, an internally displaced person, from Swat. Do you see me on the other side of this fence? Do I matter, or really exist for you?
Quhem Zamin. Dhe jam refugjat, person i zhvendosur brenda vendit, vij nga Suati. A më shikon në anën tjetër të kësaj rrethoje me gjemba? A kam rëndësi unë për ty, a ekzistoj unë për ty?
My name is Iman. I am a fashion model, an up-and-coming model from Lahore. Do you see me simply smothered in cloth? Or can you move beyond my veil and see me for who I truly am inside?
Quhem Iman. Jam një modele mode, duke u rritur në famë, dhe vij nga Lahore. A më shikon veçse të mbuluar më pëlhurë? Apo mund të tejkalosh përtej velës sime dhe të shikosh se kush jam brënda në shpirt?
My name is Ahmed. I am an Afghan refugee from the Khyber agency. I have come from a place of intense darkness. And that is why I want to illuminate the world.
Quhem Ahmed. Jam refugjat nga Afganistani nga agjensia Kyber. Kam ardhur nga një vend i mbuluar me errësirë. Ndaj për këtë arsye dua të ndriçoj botën.
My name is Papusay. My heart and drum beat as one. If religion is the opium of the masses, then for me, music is my one and only ganja.
Quhem Papusay. Zemra dhe daullja ime rrahin me të njëjtin ritëm. Nëse religjioni është opium për masat, atëherë për mua muzika është e vetmja drogë.
A rising tide lifts all boats. And the rising tide of India's spectacular economic growth has lifted over 400 million Indians into a buoyant middle class. But there are still over 650 million Indians, Pakistanis, Sri Lankans, Bangladeshis, Nepalese, who remain washed up on the shores of poverty.
Kur fillon batica ngriten anijet. Dhe ngritja e baticës së rritjes ekonomike madhështore të Indisë ka nxjerrur më shumë se 400 milionë indianë në një klasë të mesme pluskuese. Por ka ende mbi 650 milionë indianë, pakistanezë, njerëz nga Sri Lanka, Bangladeshi e Nepali që mbesin të larë tek brigjet e varfërisë.
Therefore as India and Pakistan, as you and I, it behooves us to transcend our differences, to celebrate our diversity, to leverage our common humanity. Our collective vision at Naya Jeevan, which for many of you, as you all recognize, means "new life" in Urdu and Hindi, is to rejuvenate the lives of millions of low income families by providing them with affordable access to catastrophic health care. Indeed it is the emerging world's first HMO for the urban working poor.
Ndaj si Indi dhe Pakistan, si une dhe ju, na duhet të tejkalojmë dallimet, të kremtojmë shumëllojshmërinë, dhe të fuqizojmë humanitetin tonë të përbashkët. Visioni ynë i përbashkët tek Naja Xhevan, i cili për shumë nga ju siç e dini, nënkupton "jetë e re" në gjuhën Urdu dhe Hindi, është të ripërtrijmë jetët e miliona familjeve me të ardhura të ulëta duke iu siguruar qasje me çmim të volitshëm tek ndihma shëndetësore. Në fakt është e para organizatë e tillë shëndetësore për punëtorët e varfër të zonave urbane.
Why should we do this as Indians and Pakistanis? We are but two threads cut from the same cloth. And if our fates are intertwined, then we believe that it is good karma, it is good fortune. And for many of us, our fortunes do indeed lie at the bottom of the pyramid. Thank you. (Applause)
Përse duhet ne indianët dhe pakistanezët të bëjmë një gjë të tillë? Ne jemi dy fije të prera nga e njëjta pëlhurë. Dhe nëse fatet tona janë të ndërlidhura, atëherë ne besojmë që është fat i mirë. Për shumë nga ne fatet tona në fakt janë tek fundi i piramidës. Ju faleminderit! (Duartrokitje)
Chris Anderson: Fantastic. Just stay up here. That was fantastic. I found that really moving. You know, we fought hard to get at least a small Pakistani contingent to come. It felt like it was really important. They went through a lot to get here. Would the Pakistanis please just stand up please? I just really wanted to acknowledge you. (Applause) Thank you so much.
Chris Anderson: Fantastike. Qëndro pak aty. Ajo ishte fantastike. Me të vërtetë më preku shumë. E dini, ne u munduam shumë të kishim të paktën një grup të vogël nga Pakistani të vinte. Na është dukur që është shumë me rëndësi. Ata që erdhën kanë kaluar nëpër rrethana të vështira për të ardhur. A munden pakistanezët ju lutem të ngriteni në këmbë? Vetëm desha të iu shprehim mirënjohje. (Duartrokitje) Ju faleminderit shumë!