Στις αρχές της δεκαετίας του '60, ο Ντικ Φόσμπερι δοκίμασε σχεδόν όλα τα αθλήματα χωρίς να διακριθεί σε κάποιο, μέχρι που στα 16, ξεκίνησε το άλμα εις ύψος. Όταν είδε πως δεν κατάφερνε να συναγωνιστεί τους δυνατούς συναθλητές του στο κολέγιο χρησιμοποιώντας τις τεχνικές άλματος της εποχής, προσπάθησε να πηδήξει με έναν διαφορετικό τρόπο: ανάποδα. Αντί να πηδήξει έχοντας το πρόσωπο στραμμένο στον πήχη και να φέρει τα πόδια του πάνω από αυτόν, σύμφωνα με την παραδοσιακή μέθοδο της ψαλίδας, πήδηξε με την πλάτη στραμμένη στον πήχη. Ο Φόσμπερι βελτίωσε το ρεκόρ του πάνω από 15 εκ. και άφησε άφωνους τους προπονητές του με την περίεργη και πρωτότυπη τεχνική του. Τα επόμενα χρόνια, τελειοποίησε την μέθοδο του, κέρδισε στους αμερικανικούς προκριματικούς αγώνες και κατοχύρωσε μία θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 στο Μεξικό. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες εντυπωσίασε τα πλήθη με τη νέα του τεχνική και κέρδισε το χρυσό μετάλλιο κάνοντας ολυμπιακό ρεκόρ με άλμα στα 2,24 μ. Μέχρι τους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες, σχεδόν όλοι οι διαγωνιζόμενοι αθλητές είχαν υιοθετήσει την τεχνική που έγινε γνωστή ως Φόσμπερι Φλοπ. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας αυτής της τεχνικής; Βασίζεται στην έννοια της Φυσικής που ονομάζεται κέντρο μάζας. Για κάθε αντικείμενο, μπορούμε να προσδιορίσουμε το μέσο της μάζας του λαμβάνοντας υπόψη πώς η μάζα του μοιράζεται γύρω από αυτό το αντικείμενο. Για παράδειγμα, το κέντρο μάζας ενός επίπεδου, ορθογώνιου αντικειμένου με ομοιόμορφη πυκνότητα θα είναι το σημείο τομής των διαγωνίων του σε ίση απόσταση από την κάθε γωνία. Μπορούμε να βρούμε το κέντρο μάζας και άλλων αντικειμένων, κάνοντας παρόμοιους υπολογισμούς ή βρίσκοντας το σημείο ισορροπίας τους, που βρίσκεται κάτω ακριβώς από το κέντρο μάζας. Προσπαθήστε να ισορροπήσετε μία σκούπα απλώς κρατώντας την και σταδιακά φέρτε τα χέρια σας μαζί, μέχρι να συναντηθούν. Αυτό το σημείο ισορροπίας βρίσκεται ακριβώς κάτω από το κέντρο μάζας της σκούπας. Ακόμα και εμείς οι άνθρωποι έχουμε κέντρο μάζας. Όταν οι περισσότεροι άνθρωποι στέκονται, το κέντρο μάζας τους βρίσκεται γύρω από την κοιλιά, τι συμβαίνει όμως στο κέντρο μάζα σας όταν ανυψώνετε τα χέρια σας στον αέρα; Τότε το κέντρο μάζας σας ανεβαίνει και εκείνο προς τα πάνω. Κινείται διαρκώς καθώς εσείς κινήστε κατά τη διάρκεια της ημέρας, ανάλογα με την θέση που παίρνει το σώμα σας. Μπορεί ακόμη να είναι και έξω από το σώμα σας. Όταν σκύβετε μπροστά, το κέντρο μάζας σας μετακινείται έξω από το σώμα κάτω από την κοιλιά, σε μέρος που δεν υπάρχει καθόλου μάζα. Σίγουρα ακούγεται κάπως περίεργο, αλλά αυτό είναι το μέσο σημείο όλης της μάζας σας. Υπάρχουν πολλά αντικείμενα που έχουν κέντρο μάζας έξω από το σώμα τους. Σκεφτείτε τα ντόνατς ή τα μπούμερανγκ. Τώρα κοιτάξτε το Φόσμπερι Φλοπ και ακολουθήστε την θέση του κέντρου μάζας του άλτη. Ο αθλητής τρέχει πολύ γρήγορα, ώστε να μπορέσει να μετατρέψει την οριζόντια ταχύτητά του σε κατακόρυφη ταχύτητα και πηδάει. Για περιμένετε... εκεί. Προσέξτε το κέντρο μάζας του αθλητή καθώς το σώμα του λυγίζει με την πλάτη προς τον πήχη. Βρίσκεται κάτω από αυτόν. Αυτό ακριβώς είναι το μυστικό του άλματος. Με τις παλιές τεχνικές, ο άλτης έπρεπε να καταβάλει αρκετή δύναμη για να σηκώσει το κέντρο μάζας του πάνω από τον πήχη μερικές ίντσες ώστε να τον περάσει. Στην τεχνική Φόσμπερι αυτό δεν απαιτείται. Η ιδιοφυής σύλληψη του Φόσμπερι Φλοπ είναι ότι ο άλτης μπορεί να χρησιμοποιήσει την ίδια δύναμη, αλλά να σηκώσει το σώμα του πολύ ψηλότερα από πριν. Μπορεί δηλαδή να ανεβάσει τον πήχη τόσο ψηλά, ώστε ακόμα κι αν το κέντρο μάζας του δεν μπορεί να πάει ψηλότερα, το κυρτό του σώμα να μπορεί. Η τεχνική αυτή έδωσε στο άλμα εις ύψος νέες διαστάσεις, αφού χώριζε το σώμα του άλτη από το κέντρο μάζας του δίνοντάς του περισσότερο χώρο για να ξεπερνά ολοένα και υψηλότερους πήχεις. Το Φόσμπερι Φλοπ συνεπώς μπορεί να είναι για την ιστορία του αθλητισμού απλώς ένα μεγάλο άλμα προς τα εμπρός αλλά αποτελεί και ένα μεγάλο άλμα προς τα πίσω.
In the early 1960s, Dick Fosbury tried his hand at almost every sport, but never excelled at anything, until, at the age of 16, he turned to the high jump. But when he couldn't compete against the strong athletes at his college using the standard high jump techniques of the time, Fosbury tried to jump a different way: backwards. Instead of jumping with his face towards the bar, bringing each leg over in the traditional straddle method, he jumped with his back towards the bar. Fosbury improved his record by over half a foot, and left his coaches amazed by this strange new style of high jumping. During the next few years, Fosbury perfected his high jump style, won the U.S. National trials, and assured his place in the 1968 Olympics in Mexico. In the Olympic Games, Fosbury amazed the world with his new technique, winning a gold metal with an Olympic record leap of 2.24 meters. By the next Olympic Games, almost all of the competing of high jumpers had adopted what came to be known as the Fosbury Flop. What's the secret behind the technique? It lies in a physics concept called the center of mass. For every object, we can locate the average position of all of its mass by taking into account how the mass is spread around the object. For instance, the center of mass of a flat, rectangular object of uniform density will be in the intersection of both diagonals, in equal distance from each corner. We can find the center of mass for other objects by similar calculations, or by finding the object's balancing point, which lies right underneath its center of mass. Try balancing a broom by holding it and slowly bringing your hands together until they meet. This balancing point lies right underneath the broom's center of mass. We humans also have a center of mass. When most people stand up, their center of mass is around the belly, but what happens to your center of mass when you lift your hands in the air? Your center of mass moves upwards. It moves all the time as you move through the day, based on how your body is positioned. It can even move outside of your body. When you bend forward, your center of mass is located below your bent belly in a place where there is no mass at all. Weird to think about, but that's the average position of all your mass. Many objects' center of mass are outside their bodies. Think of doughnuts or boomerangs. Now look at the Fosbury Flop, and follow the position of the center of mass of the jumper. The jumper runs very fast, so he can divert his horizontal velocity to vertical velocity, and jumps. Wait for it...there. Look at the jumper's center of mass as his body bends backward. It's below the bar. That is the secret behind the jump. With the old, pre-Fosbury techniques, the jumper had to apply enough force to lift his center of mass above the bar by a few inches in order to clear it. The Fosbury Flopper doesn't have to do that. The genius of the Fosbury Flop is that the jumper can apply the same amount of force, but raise his body much higher than before. That means he can raise the bar so high that even when his center of mass can't go any higher, his arching body can. Fosbury's technique brought the high jump to new heights by splitting the jumper's body away from his center of mass, giving it that much more room to clear higher and higher bars. So the Fosbury Flop may be sports history's only great leap forward, that is also a great leap backward.