Shah Rukh Khan: Something goes wrong with the air that we take for granted. The ill effects are suffered by all, rich and poor, city people and village folks, those inland and those on the coast. Nobody is exempt. So how do we give our children the chance to grow up in a world where the air is clean? Our next speaker addresses this vital question. So join me in giving a wholehearted welcome to the public policy expert and author, the multifaceted Dr. Arunabha Ghosh.
Điều gì đó đang xảy ra với không khí mà chúng ta coi là dĩ nhiên Tất cả đều phải chịu hậu quả tồi tệ, dù người giàu hay người nghèo, ở thành phố hay vùng quê, sâu trong nội địa hay ven biển. Không ai là ngoại lệ. Vậy làm sao để con cháu chúng ta có cơ hội lớn lên trong một bầu không khí trong lành? Diễn giả tiếp theo sẽ trả lời câu hỏi này. Cùng chào đón lên sân khấu chuyên gia chính sách công, tác giả, tiến sĩ đa lĩnh vực, ông Arunabha Ghosh.
(Music)
(Âm nhạc)
Arunabha Ghosh: Let me tell you a story from China. In 2014, China declared war on pollution. In November that year, there was an international summit there. Presidents and prime ministers from many countries arrived. So industries around Beijing were shut down, half the cars were taken off the road. That week, I took a photograph of the unusually blue sky in Beijing. A few days later, when the summit had ended, the factories were humming again, the sky had again turned light grey. So newspapers started urging the government to make the blue skies permanent. Then in early 2015, a private citizen produced a documentary on air pollution called "Under the Dome." Just within four days, it was viewed 300 million times, and millions more continued discussing it on social media. Eventually, the government acted, and by 2018, the bulk of the Chinese population had witnessed a decline in air pollution by 32 percent on average.
Tôi sẽ kể một câu chuyện từ Trung Quốc. Năm 2014, Trung Quốc bước vào trận chiến ô nhiễm. Tháng 11 năm đó, một hội nghỉ thượng đỉnh quốc tế diễn ra. Nguyên thủ nhiều quốc gia đã tới tham dự. Các hoạt động công nghiệp quanh Bắc Kinh tạm ngưng, một nửa số ô tô không lưu thông. Tuần đó, tôi đã chụp bức ảnh bầu trời xanh hiếm thấy tại Bắc Kinh. Vài ngày sau, hội nghị kết thúc, Các nhà máy lại náo nhiệt trở lại, và bầu trời cũng xám trở lại theo. Vì thế báo chí bắt đầu thúc giục chính phủ giữ cho bầu trời luôn xanh. Đầu năm 2015, một người dân đã tạo ra tài liệu về ô nhiễm không khí có tên "Dưới vòm trời." Chỉ trong bốn ngày, nó thu hút 300 triệu lượt xem, và hàng triệu bình luận trên các trang mạng xã hội. Cuối cùng, chính phủ đã hành động. Năm 2018, phần lớn người dân ở Trung Quốc chứng kiến ô nhiễm không khí đã giảm đi ở mức trung bình là 32%.
When will we demand clean air in India?
Vậy khi nào thì chúng ta mới yêu cầu không khí sạch ở Ấn Độ?
I have a six-year-old daughter. Every morning, when I drop her to the school bus stop, I have to remind her not to take off her mask. That's the kind of world we live in. One day she pointed me to an advertisement for a face wash, which claimed that the polluting particles lodged deeply in our skin could be miraculously washed off. But what of the particles lodged in our lungs? When it's difficult to make out the difference between the lung of a smoker and the lung of a nonsmoker, we have a real problem, because I can run an air purifier at home, but can I lock up my daughter at home?
Tôi có một cô con gái sáu tuổi. Mỗi sáng, khi đưa con đến điểm dừng xe buýt, tôi phải nhắc con không được tháo khẩu trang. Đây chính là thế giới mà ta đang sống. Một ngày, con bé chỉ cho tôi quảng cáo sữa rửa mặt, trong đó nói rằng các hạt gây ô nhiễm nằm sâu trong da chúng ta có thể được rửa sạch một cách diệu kỳ. Nhưng các hạt ô nhiễm trong phổi chúng ta thì sao? Khi không thể phân biệt giữa phổi của một người hút thuốc và phổi của người không hút thuốc, chúng ta gặp vấn đề thực sự, vì tôi có thể mở máy lọc không khí ở nhà nhưng tôi có thể nhốt con trong nhà sao?
Air pollution is the great leveler. It affects us all, rich and poor, city dweller or village folk, those living inland or those living on the coast, and it's affecting our health, our economic growth, our quality of life. In 2017, more than 1.2 million deaths in India were attributable to air pollution. That's more than those deaths caused by HIV/AIDS, tuberculosis, malaria or diarrhea.
Ô nhiễm không khí ở cấp độ lớn ảnh hướng đến tất cả chúng ta, dù giàu hay nghèo, dân cư thành phố hay nông thôn, người sống ở lục địa hay ven biển nó đang ảnh hưởng đến sức khoẻ, sự tăng trưởng kinh tế và chất lượng cuộc sống của chúng ta. Năm 2017, hơn 1,2 triệu người ở Ấn Độ tử vong do ô nhiễm không khí. Nhiều hơn cả số người chết vì HIV/AIDS, lao phổi, sốt rét và tiêu chảy.
At the Council on Energy, Environment and Water, my colleagues find that today, one in two Indians is breathing air that does not meet our air quality standards. And the economic impact of this public health crisis is more than 80 billion dollars every year. At CEEW, my colleagues find that 80 percent of Indians can breathe clean air if we adopted stringent pollution controls.
Tại Hội đồng Năng lượng, Môi trường và Nước CEEW, đồng nghiệp của tôi thấy rằng, cứ hai người Ấn Độ thì có một người hít thở không khỉ không đủ chất lượng. Và tổn thất kinh tế của cuộc khủng hoảng sức khoẻ cộng đồng này là hơn 80 triệu đô mỗi năm. Tại CEEW, đồng nghiệp của tôi chỉ ra rằng 80% người Ấn Độ có thể hít thở không khí sạch nếu chúng ta áp dụng kiểm soát ô nhiễm nghiêm ngặt.
So here is my vision for India. In 2027, when we are celebrating our 80th year of independence, can we ensure that, by then, 80 cities in India have reduced air pollution by 80 percent? Let's called this Mission 80-80-80, and this is possible, but the role of citizens is going to be critical. To combat air pollution, we have to create a democratic demand for clean air. We can make this happen.
Đây là viễn cảnh của tôi về Ấn Độ. Đến 2027, khi chúng ta ăn mừng 80 năm độc lập, chúng ta có thể chắc chắn lúc đó 80 thành phố Ấn Độ cắt giảm 80% lượng ô nhiễm không khí hay không? Hãy gọi nhiệm vụ này là 80-80-80, và nhiệm vụ này khả thi, nhưng vai trò của người dân sẽ rất quan trọng Để chống lại ô nhiễm không khí, chúng ta phải tại ra nhu cầu dân chủ về không khí sạch. Chúng ta có thể làm được.
First, we have to educate ourselves. Low-cost sensors give us real-time information about the air quality, but we still need information about how to interpret it and how to act. So we need to target information to schools and children, to resident welfare associations, to the elderly, who are more at risk. You know, when the temperature outside is 30 degrees versus 40 degrees, we know how to dress, we know what to do, what not to do. We need, similarly, information on what precautions to take when the air quality outside is poor, very poor, severe or hazardous.
Đầu tiên, ta phải giáo dục người dân. Cảm biến giá rẻ cho ta biết thông tin kịp thời về chất lượng không khí nhưng chúng ta vẫn cần thêm kiến thức để hiểu và có thể hành động. Vì thế, chúng ta cần đưa thông tin đến các trường học và học sinh, đến các tổ chức phúc lợi công dân, đến người già, người có nguy cơ cao hơn. Bạn biết đó, khi nhiệt độ ngoài trời là 30 độ C hay 40 độ C, chúng ta biết nên mặc như thế nào, nên làm gì và không nên làm gì. Tương tự, chúng ta cần thông tin về các biện pháp phòng ngừa cần thực hiện khi chất lượng không khí bên ngoài kém, xấu, rất xấu hoặc nguy hại.
Second, we need to become active monitors. Today, most Indian cities and much of rural India have no air quality monitoring at all. So we need to demand that air quality sensors are installed in every constituency. Today, in Parliament, who is going to stand up for us as the air quality warrior? When enforcement agencies land up at polluting sites or dust-spewing construction sites, their whack-a-mole approach doesn't always work, because as soon as their attention turns somewhere else, the offenders go back to business as usual. We citizens have to become the fire alarms. We have to demand emergency call-in numbers and specialized task forces that can respond in real time to pollution sites. So we need not just the authority but the enforcement strength to crack down.
Bước hai, chúng ta cần trở thành những người giám sát tích cực. Hiện nay, hầu hết thành phố và nông thôn của Ấn Độ không hề giám sát chất lượng không khí. Chúng ta cần yêu cầu lắp đặt cảm biến chất lượng không khí ở mọi khu vực bầu cử. Hiện nay, tại Quốc hội, ai sẽ đứng lên vì chúng ta như một chiến binh bảo vệ không khí? Khi các cơ quan thực thi đến các địa điểm gây ô nhiễm hay công trường xây dựng tạo nhiều bụi, cách tiếp cận của họ không phải lúc nào cũng hiệu quả, bởi vì sự chú ý của họ sẽ sớm bị phân tán bởi những thứ khác, những người phạm tội trở lại kinh doanh bình thường. Người dân chúng ta cần trở thành những hồi chuông cảnh báo. Chúng ta phải yêu cầu có số điện thoại khẩn cấp và lực lượng chức năng đặc biệt những người có thể phản ứng lập tức với các điểm gây ô nhiễm. Vậy nên, chúng ta cần có cả thẩm quyền và sức mạnh thực thi để trừng trị.
Third, we have to be prepared to pay a price, whether it's for cars using BS6 fuel or for more expensive electricity from cleaner power plants. Last year, just before Diwali, I took a surprise inspection of polluting industries in an unauthorized industrial area just outside of Delhi, and I found polluting firecrackers were being sold. The Supreme Court had mandated only green firecrackers could be sold, but those were nowhere to be found. But the polluting ones were available. Why? Because we were ready to buy. As citizens, we have to reduce the demand for these polluting products or be prepared to pay more for cleaner products.
Bước ba, chúng ta cần chuẩn bị trả tiền để ô tô chạy bằng xăng BS6 hoặc một loại điện năng đắt hơn từ các nhà máy điện sạch hơn. Năm ngoái, trước lễ hội Diwali, tôi đã kiểm tra bất ngờ các ngành công nghiệp gây ô nhiễm trong một khu công nghiệp trái phép ngay ngoại ô Delhi, và tôi phát hiện pháo gây ô nhiễm đang được bán. Tòa án tối cao đã tuyên bố chỉ được phép bán pháo xanh, nhưng người ta lại không thấy nó. Nhưng pháo gây ô nhiễm lại bán đầy. Vì sao? Bởi vì chúng ta sẵn sàng mua. Là công dân, chúng ta phải cắt giảm nhu cầu với những sản phẩm gây ô nhiễm hoặc chuẩn bị trả giá đắt hơn để mua sản phẩm sạch hơn.
Fourth step: let's build some empathy for our fellow citizens. How much does it take to keep a night guard warm rather than force them to burn rubbish to stay warm in winter? Or, let's take farmers. You know, it's very easy to blame them for burning the stubble of the rice paddy crop every winter, which causes air pollution. It's much harder to understand that it's the combination of our agricultural policy and our groundwater crisis that often leaves the farmer with no option but to burn the stubble. So we need to draw in the urban poor laborer or the rural poor farmer into our collective call for clean air. Farmers come and tell us that they want to adopt sustainable agriculture, but they need some help.
Bước bốn, hãy xây dựng sự cảm thông với đồng loại của chúng ta. Mất bao nhiêu để giữ ấm cho một bảo vệ ban đêm thay vì buộc họ phải đốt rác để giữ ấm trong mùa đông? Hay những người nông dân Bạn biết đấy, chúng ta dễ dàng đổ lỗi cho họ vì đốt gốc rạ vào mỗi mùa đông, điều này gây ô nhiễm không khí. Nhưng rất khó để hiểu đó là sự kết hợp của chính sách nông nghiệp nước ta và khủng hoảng nước ngầm khiến người dân không còn lựa chọn nào khác ngoài đốt gốc rạ. Vậy nên chúng ta cần thu hút người lao động nghèo ở đô thị, người nông dân nghèo ở nông thôn tham gia chiến dịch tập thể vì không khí trong lành. Người nông dân đến và nói với chúng tôi họ muốn áp dụng nông nghiệp bền vững, nhưng họ cần sự giúp đỡ.
And fifth, we have to change our lifestyles. Yes, public transport is often not available, but the choice to buy a cleaner, less polluting private vehicle is ours. The choice to segregate and recycle household waste is ours. You know, in Surat after the 1994 plague, citizens there take pride in keeping their city one of the cleanest in the country. Down south in Mysore, public-private partnerships and citizen-led eco clubs are coming together to reduce, segregate and recycle waste in a manner that landfills can be eliminated altogether. Now I'm not saying that officials have no responsibility here, but it is our collective apathy that takes the pressure off of our parliamentarians, the bureaucrats or the enforcement agencies.
Bước năm, chúng ta phải thay đổi phong cách sống. Đúng, các phương tiện công cộng thường không có sẵn, nhưng chúng ta có thể mua các phương tiện cá nhân sạch hơn, ít ô nhiễm hơn. Chúng ta có thể phân loại và tái chế rác thải trong nhà. Bạn biết là ở Surat, sau bệnh dịch năm 1994, người dân ở đây rất tự hào khi giữ thành phố của họ là một trong những nơi sạch nhất đất nước Xuôi về phía nam Mysore, quan hệ đối tác công tư và câu lạc bộ sinh thái do công dân lãnh đạo đang cùng nhau giảm thiểu, phân loại và tái chế rác theo cách có thể loại bỏ hoàn toàn bãi rác đó. Tôi không nói là các quan chức không có trách nhiệm ở đây, nhưng chính sự thờ ơ tập thể của chúng ta đã làm giảm áp lực đối với các đại biểu quốc hội, các quan chức và các cơ quan lực lượng.
Mission 80-80-80 will only begin when we demand it. We have to create a democratic demand for clean air, because citizens, you and me, can decide what kind of air we breathe.
Nhiệm vụ 80-80-80 chỉ bắt đầu khi chúng ta yêu cầu. Chúng ta phải tạo ra nhu cầu dân chủ về không khí sạch, bởi vì người dân, chính bạn và tôi, có thể quyết định chất lượng không khí mà chúng ta thở.
Thank you.
Xin cảm ơn.
(Applause)
(Vỗ tay)
SRK: Thank you so much. Tell me something: India, our country, do we have any advantages? Have we become aware of it earlier because of all the inputs from people like you?
SRK: Cảm ơn rất nhiều. Hãy nói với tôi: Ấn Độ, đất nước chúng ta, chúng ta có thuận lợi nào không? Liệu chúng ta có thể nhận thức sớm hơn vì hiểu biết của những người như anh?
AG: Our biggest strength: our people and our ability to make change without always necessarily relying only on the government. And that strength of civil society and civil demand for a civilized living condition is, I think, our biggest asset. Then, all of those and more will happen.
AG: Sức mạnh lớn nhất của chúng ta chính là con người và khả năng thay đổi mà không cần phụ thuộc hoàn toàn vào chính phủ. Và sức mạnh của xã hội dân sự và nhu cầu của công dân về một điều kiện sống văn minh tôi nghĩ chính là tài sản lớn nhất. Chúng ta sẽ làm được điều đó và hơn thế nữa.
(Applause)
(Vỗ tay)
SRK: Thank you, Dr. Ghosh. Bless you for coming here. And it's very enlightening. Thank you very much, and all the best with 80-80-80.
SKR: Cảm ơn tiến sĩ Ghosh, vì đã dành thời gian tới đây. Và bài nói như sự khai sáng. Cảm ơn rất nhiều và chúc thành công với 80-80-80.
Dr. Ghosh, everyone. AG: Thank you.
Tiến sỹ Ghosh, mọi người. AG: Cảm ơn
(Applause)
(Vỗ tay)