Shah Rukh Khan: Something goes wrong with the air that we take for granted. The ill effects are suffered by all, rich and poor, city people and village folks, those inland and those on the coast. Nobody is exempt. So how do we give our children the chance to grow up in a world where the air is clean? Our next speaker addresses this vital question. So join me in giving a wholehearted welcome to the public policy expert and author, the multifaceted Dr. Arunabha Ghosh.
S. R. Khan: Valami nem stimmel a levegővel, amit készpénznek veszünk. Káros hatásaitól mindenki szenved: szegények és gazdagok, városlakók és falusiak, az ország belsejében és a tengerparton élők. Senki sem kivétel. Hogyan adjunk esélyt a gyerekeinknek, hogy olyan világban nőhessenek fel, ahol a levegő tiszta? Következő előadónk erre az életbevágó kérdésre válaszol. Kérem fogadják sok szeretettel a közpolitikai szakértőként és íróként is elismert, sokoldalú Dr. Arunabha Ghosht.
(Music)
(Zene)
Arunabha Ghosh: Let me tell you a story from China. In 2014, China declared war on pollution. In November that year, there was an international summit there. Presidents and prime ministers from many countries arrived. So industries around Beijing were shut down, half the cars were taken off the road. That week, I took a photograph of the unusually blue sky in Beijing. A few days later, when the summit had ended, the factories were humming again, the sky had again turned light grey. So newspapers started urging the government to make the blue skies permanent. Then in early 2015, a private citizen produced a documentary on air pollution called "Under the Dome." Just within four days, it was viewed 300 million times, and millions more continued discussing it on social media. Eventually, the government acted, and by 2018, the bulk of the Chinese population had witnessed a decline in air pollution by 32 percent on average.
A. Ghosh: Engedjék meg, hogy elmeséljek egy történetet. 2014-ben Kína meghirdette a légszennyezés elleni harcot. Az év novemberében nemzetközi csúcstalálkozót rendeztek. Elnökök és miniszterelnökök érkeztek számos országból. A Peking környéki gyárakat leállították, az autók felét kitiltották az utakról. Azon a héten készítettem egy fényképet a szokatlanul kék égről Peking felett. Néhány nappal később, amikor a csúcstalálkozó befejeződött, és a gyárak újból üzemeltek, az ég ismét elszürkült. Így a folyóiratok elkezdték sürgetni a kormányt, hogy tegyenek valamit a tartósan kék ég érdekében. 2015-ben egy lakos dokumentumfilmet készített a légszennyezésről "Búra alatt" címmel. Mindössze négy nap alatt 300 millióan nézték meg, és további milliók vitatták meg a közösségi média felületein. Végül a kormány cselekedett, és 2018-ra a kínai lakosság zöme szemtanúja lehetett annak, hogy a légszennyezés átlagosan 32%-kal csökkent.
When will we demand clean air in India?
Mikor fogjuk megkövetelni a tiszta levegőt Indiában?
I have a six-year-old daughter. Every morning, when I drop her to the school bus stop, I have to remind her not to take off her mask. That's the kind of world we live in. One day she pointed me to an advertisement for a face wash, which claimed that the polluting particles lodged deeply in our skin could be miraculously washed off. But what of the particles lodged in our lungs? When it's difficult to make out the difference between the lung of a smoker and the lung of a nonsmoker, we have a real problem, because I can run an air purifier at home, but can I lock up my daughter at home?
Van egy hatéves kislányom. Minden reggel, amikor kiteszem az iskolabusz megállójában, emlékeztetem, hogy ne vegye le a védőmaszkját. Ilyen világban élünk. Egyik nap rámutatott egy arclemosó hirdetésére, amely azt állította, hogy a szennyeződések, amelyek beivódnak az arcbőrbe, ezzel a tisztítóval varázslatosan könnyen lemoshatóak. De mi van azokkal a részecskékkel, amelyek a tüdőnkbe ivódnak be? Amikor nehéz különbséget tenni egy dohányzó és egy nem dohányzó ember tüdeje között, akkor nagy baj van. Hiszen otthon bekapcsolhatom a légtisztító berendezést, de vajon a lányomat is bezárhatom a házba?
Air pollution is the great leveler. It affects us all, rich and poor, city dweller or village folk, those living inland or those living on the coast, and it's affecting our health, our economic growth, our quality of life. In 2017, more than 1.2 million deaths in India were attributable to air pollution. That's more than those deaths caused by HIV/AIDS, tuberculosis, malaria or diarrhea.
A légszennyezés mindenkire egyenformán hat. Mindannyiunkat érint, szegényeket és gazdagokat, városlakókat és falusiakat, az ország belsejében és tengerparton élőket is. Hatással van az egészségünkre, gazdaságunk növekedésére és az életminőségünkre is. 2017-ben több mint 1,2 millió indiai ember halálát lehetett a légszennyezettséghez kötni. Ez több, mint az AIDS/HIV, a TBC, a malária és a hasmenés okozta halálozások száma.
At the Council on Energy, Environment and Water, my colleagues find that today, one in two Indians is breathing air that does not meet our air quality standards. And the economic impact of this public health crisis is more than 80 billion dollars every year. At CEEW, my colleagues find that 80 percent of Indians can breathe clean air if we adopted stringent pollution controls.
Kollégáim a CEEW-nél kimutatták, hogy ma az indiaiak fele olyan levegőt lélegez be, amely nem felel meg a levegő minőségére vonatkozó szabványoknak. E népegészségügyi krízis gazdasági hatásainak költsége több mint 80 milliárd dollár évente. Kollégáim arra is rájöttek, hogy az indiaiak 80%-a tiszta levegőhöz juthatna, ha szigorú szennyezés elleni szabályozást vezetnénk be.
So here is my vision for India. In 2027, when we are celebrating our 80th year of independence, can we ensure that, by then, 80 cities in India have reduced air pollution by 80 percent? Let's called this Mission 80-80-80, and this is possible, but the role of citizens is going to be critical. To combat air pollution, we have to create a democratic demand for clean air. We can make this happen.
Tehát elmondom, mi az elképzelésem Indiával kapcsolatban. 2027-re, amikor függetlenségünk 80. évfordulóját ünnepeljük, elérhetjük-e, hogy a légszennyezés 80%-kal csökkenjen 80 indiai városban? Nevezzük ezt a küldetést 80-80-80-nak. Lehetséges. De az emberek szerepe meghatározó lesz ebben. Annak érdekében, hogy legyőzzük a légszennyezést, demokratikus módon követelnünk kell a tiszta levegőt. Képesek vagyunk rá.
First, we have to educate ourselves. Low-cost sensors give us real-time information about the air quality, but we still need information about how to interpret it and how to act. So we need to target information to schools and children, to resident welfare associations, to the elderly, who are more at risk. You know, when the temperature outside is 30 degrees versus 40 degrees, we know how to dress, we know what to do, what not to do. We need, similarly, information on what precautions to take when the air quality outside is poor, very poor, severe or hazardous.
Először is tanulnunk kell. Ma megfizethető érzékelők adnak valós idejű információt a levegő minőségéről, de további információra is szükségünk van ahhoz, hogy ezeket az adatokat elemezni és hasznosítani tudjuk. Tehát elsősorban a gyerekeket és az iskolákat kell tájékoztatnunk, valamint a helyi jóléti szolgálatokat és az időseket, akik különösen veszélyeztetettek. Amikor odakint 30 vagy 40 fok van, mind tudjuk, hogyan öltözzünk fel, tudjuk, mit csináljunk, és mit ne. Ehhez hasonlóan, tudnunk kell, hogy milyen óvintézkedéseket tegyünk, amikor a levegőminőség rossz, nagyon rossz, súlyos vagy veszélyes az utcán.
Second, we need to become active monitors. Today, most Indian cities and much of rural India have no air quality monitoring at all. So we need to demand that air quality sensors are installed in every constituency. Today, in Parliament, who is going to stand up for us as the air quality warrior? When enforcement agencies land up at polluting sites or dust-spewing construction sites, their whack-a-mole approach doesn't always work, because as soon as their attention turns somewhere else, the offenders go back to business as usual. We citizens have to become the fire alarms. We have to demand emergency call-in numbers and specialized task forces that can respond in real time to pollution sites. So we need not just the authority but the enforcement strength to crack down.
Továbbá, aktívan mérnünk kell. Ma India legtöbb városában és vidéken egyáltalán nincs levegőminőség-ellenőrzés. Tehát követelnünk kell, hogy minden választókerületben szereljenek fel levegőminőség-érzékelőket. Ki fog kiállni értünk ma a Parlamentben, hogy a levegőminőségért harcoljon? Amikor a hatóság kiszáll a szennyezést okozó területekre vagy port kibocsátó építkezésekre, pillanatnyi megoldásaik nem mindig működnek jól, mivel amint más problémára terelődik a figyelmük, az elkövetők újrakezdik szokásos tevékenységüket. Nekünk, polgároknak kell jeleznünk a veszélyt. Követelnünk kell, hogy hozzanak létre segélyhívó számokat és speciálisan képzett munkacsoportokat, amelyek időben képesek reagálni a szennyező tevékenységekre. Nemcsak hatóságra van szükségünk, hanem a bűnüldöző szervek erejére is, hogy lecsaphassunk.
Third, we have to be prepared to pay a price, whether it's for cars using BS6 fuel or for more expensive electricity from cleaner power plants. Last year, just before Diwali, I took a surprise inspection of polluting industries in an unauthorized industrial area just outside of Delhi, and I found polluting firecrackers were being sold. The Supreme Court had mandated only green firecrackers could be sold, but those were nowhere to be found. But the polluting ones were available. Why? Because we were ready to buy. As citizens, we have to reduce the demand for these polluting products or be prepared to pay more for cleaner products.
A harmadik lépés: fel kell készülnünk arra, hogy ennek ára van: legyen ez magas környezetvédelmi besorolású autó vagy a tisztábban működő erőművekből érkező, drágább villamosenergia. Tavaly pont hindu ünnepünk, a Diwali előtt meglepetésszerűen ellenőriztem néhány szennyező gyárat Delhi egyik törvénytelenül működő külvárosi gyártelepén, és láttam, hogy környezetszennyező tűzijátékot árusítanak. A Legfelsőbb Bíróság döntése szerint csak "zöld" tűzijáték hozható forgalomba, de ilyet sehol sem lehetett kapni. A szennyező változatokat viszont igen. De miért? Mert mi készek voltunk megvásárolni ezeket. Nekünk, polgároknak kell csökkentenünk a szennyező termékek iránti keresletet, vagy el kell fogadnunk, hogy többet fizetünk környezetbarát termékekért.
Fourth step: let's build some empathy for our fellow citizens. How much does it take to keep a night guard warm rather than force them to burn rubbish to stay warm in winter? Or, let's take farmers. You know, it's very easy to blame them for burning the stubble of the rice paddy crop every winter, which causes air pollution. It's much harder to understand that it's the combination of our agricultural policy and our groundwater crisis that often leaves the farmer with no option but to burn the stubble. So we need to draw in the urban poor laborer or the rural poor farmer into our collective call for clean air. Farmers come and tell us that they want to adopt sustainable agriculture, but they need some help.
Negyedik lépés: legyünk együttérzőbbek embertársainkkal. Mennyibe telne meleget biztosítani télen egy éjjeliőrnek ahelyett, hogy szemetet kelljen égetnie azért, hogy melegen tartsa magát? Vagy vegyük a gazdákat. Könnyű hibáztatni őket, amiért minden télen leégetik a rizsföldeket, ami szennyezi a levegőt. Viszont sokkal nehezebb megérteni, hogy agrárpolitikánk és a talajvízkrízis együttes hatásának köszönhető az, hogy gyakran nincs más választásuk, mint a tarlóégetés. Tehát közös tervünkbe be kell vonnunk a városokban vagy vidéken élő szegény munkásokat és földműveseket a tiszta levegő elérésének érdekében. A földművesek elmondják, hogy szeretnének fenntartható módon gazdálkodni, de ehhez szükségük van segítségre.
And fifth, we have to change our lifestyles. Yes, public transport is often not available, but the choice to buy a cleaner, less polluting private vehicle is ours. The choice to segregate and recycle household waste is ours. You know, in Surat after the 1994 plague, citizens there take pride in keeping their city one of the cleanest in the country. Down south in Mysore, public-private partnerships and citizen-led eco clubs are coming together to reduce, segregate and recycle waste in a manner that landfills can be eliminated altogether. Now I'm not saying that officials have no responsibility here, but it is our collective apathy that takes the pressure off of our parliamentarians, the bureaucrats or the enforcement agencies.
Az ötödik lépés: változtatnunk kell az életmódunkon. Igen, a tömegközlekedés gyakran nem hozzáférhető, de rajtunk áll, hogy kevésbé szennyező személygépkocsit vásároljunk, vagy hogy szétválogassuk és újrahasznosítsuk a hulladékainkat. A surati polgárok ma is büszkék rá, hogy az 1994-es a pestisjárvány után meg tudták őrizni a várost, mint az ország egyik legtisztábbját. Délen, Mysore-ban összefog a köz- és a magánszféra, civil ökoklubok jönnek létre azért, hogy csökkentsék, szétválogassák és újrahasznosítsák a hulladékot a szemétlerakók teljes megszüntetése céljából. Nem arra akarok kilyukadni, hogy ebben a hivatalnokoknak nincs felelősségük, hanem arra, hogy kollektív apátiánk az oka, hogy politikai képviselőink és tisztviselőink vagy a hatóságok nem tesznek sokat.
Mission 80-80-80 will only begin when we demand it. We have to create a democratic demand for clean air, because citizens, you and me, can decide what kind of air we breathe.
A 80-80-80 küldetése csak akkor fog elkezdődni, ha ezt megköveteljük. Demokratikus módon kell követelnünk a tiszta levegőt, mert nekünk, polgároknak kell eldöntenünk, hogy milyen levegőt akarunk belélegezni.
Thank you.
Köszönöm.
(Applause)
(Taps)
SRK: Thank you so much. Tell me something: India, our country, do we have any advantages? Have we become aware of it earlier because of all the inputs from people like you?
SRK: Köszönöm szépen. Áruljon el valamit. Hazánknak, Indiának, van bármilyen erőssége? Vajon az önhöz hasonló emberek munkája miatt szereztünk erről hamarabb tudomást?
AG: Our biggest strength: our people and our ability to make change without always necessarily relying only on the government. And that strength of civil society and civil demand for a civilized living condition is, I think, our biggest asset. Then, all of those and more will happen.
AG: A legnagyobb erősségünk maguk az indiaiak és az a képességünk, hogy anélkül tudunk változást elérni, hogy mindig a kormányra támaszkodnánk. A civil közösség ereje és az ő követeléseik a civilizált életkörülmények érdekében: azt hiszem, ez a legnagyobb értékünk. Ezzel mindez és még sok más jó dolog is megvalósítható.
(Applause)
(Taps)
SRK: Thank you, Dr. Ghosh. Bless you for coming here. And it's very enlightening. Thank you very much, and all the best with 80-80-80.
SRK: Köszönjük szépen, Dr. Ghosh. Isten áldja, amiért eljött ide ma. Nagyon tanulságos volt. Köszönöm szépen. Sok sikert kívánok a 80-80-80-hoz. Dr. Ghosht hallották.
Dr. Ghosh, everyone. AG: Thank you.
AG: Köszönöm szépen.
(Applause)
(Taps)