Το ρητό, "Γνώθι σαυτόν" υπάρχει από την εποχή των Αρχαίων Ελλήνων. Κάποιοι αποδίδουν αυτή την πολύτιμη παγκόσμια γνώση στον Πλάτωνα, ενώ κάποιοι άλλοι στον Πυθαγόρα. Αλλά η αλήθεια για το ποιος σοφός το είπε πρώτος δεν έχει σημασία, διότι είναι μία σοφή συμβουλή, ακόμη και σήμερα. "Γνώθι σαυτόν" Είναι μεστή σχεδόν σε σημείο να είναι μάταιη, αλλά ακούγεται οικεία και αληθινή, έτσι δεν είναι. "Γνώθι σαυτόν." Κατανοώ αυτό το διαχρονικό γνωμικό ως μία δήλωση των προβλημάτων, ή ακριβέστερα των συγχύσεων, της συνείδησης. Ήμουν πάντα γοητευμένη από τη γνώση του εαυτού. Η γοητεία αυτή με οδήγησε στο να εντρυφήσω στην τέχνη, να σπουδάσω νευροεπιστήμη και αργότερα να γίνε ψυχοθεραπεύτρια.
The maxim, "Know thyself" has been around since the ancient Greeks. Some attribute this golden world knowledge to Plato, others to Pythagoras. But the truth is it doesn't really matter which sage said it first, because it's still sage advice, even today. "Know thyself." It's pithy almost to the point of being meaningless, but it rings familiar and true, doesn't it? "Know thyself." I understand this timeless dictum as a statement about the problems, or more exactly, the confusions, of consciousness. I've always been fascinated with knowing the self. This fascination led me to submerge myself in art, study neuroscience, and later, to become a psychotherapist.
Σήμερα συνδυάζω όλα τα πάθη μου ως CEO της InteraXon, μία εταιρεία ελεγχόμενης από τη σκέψη υπολογιστικής. Ο στόχος μου, αρκετά απλός, είναι να βοηθήσω τους ανθρώπους να συγχρονιστούν περισσότερο με τους εαυτούς τους. Το παίρνω από αυτό το μικρό ρητό, "Γνώθι σαυτόν." Εάν το σκεφτείτε, αυτή η επιτακτική ανάγκη είναι το προσδιοριστικό χαρακτηριστικό του είδους μας έτσι δεν είναι; Εννοώ, η αυτογνωσία διαχωρίζει τους σοφούς ανθρώπους από τις προηγούμενες εμφανίσεις της ανθρωπότητάς μας.
Today I combine all my passions as the CEO of InteraXon, a thought-controlled computing company. My goal, quite simply, is to help people become more in tune with themselves. I take it from this little dictum, "Know thyself." If you think about it, this imperative is kind of the defining characteristic of our species, isn't it? I mean, it's self-awareness that separates Homo sapiens from earlier instances of our mankind.
Σήμερα είμαστε συχνά πολύ απασχολημένοι φροντίζοντας τα iPhones και τα iPods μας κι έχουμε σταματήσει να μαθαίνουμε για τους εαυτούς μας. Υπό τον κατακλυσμό των συνομιλιών μας μέσω κειμένου ανά λεπτό, των e-mail, την αμείλικτη ανταλλαγή καναλιών μέσων και κωδικών και εφαρμογών και υπενθυμίσεων και Tweets και ετικετών παραβλέπουμε εξαρχής περί τίνος πρόκειται: για τους εαυτούς μας. Μεγάλο μέρος του χρόνου είμαστε απορροφημένοι από όλους τους τρόπους που μπορούμε να αντανακλάσουμε τους εαυτούς μας στον κόσμο. Και μετά βίας βρίσκουμε χρόνο να αντανακλάσουμε βαθιά πίσω στους ίδιους μας τους εαυτούς. Έχουμε γεμίσει τους αυτούς μας με όλα αυτά. Και νιώθουμε σαν να πρέπει να αποδράσουμε μακριά, μακριά σε ένα απομονωμένο μέρος, αφήνοντάς τα όλα πίσω.
Today we're often too busy tending to our iPhones and iPods to really stop and get to know ourselves. Under the deluge of minute-to-minute text conversations, e-mails, relentless exchange of media channels and passwords and apps and reminders and Tweets and tags, we lose sight of what all this fuss is supposed to be about in the first place: Ourselves. Much of the time we're transfixed by all of the ways we can reflect ourselves out into the world. And we can barely find the time to reflect deeply back in on our own selves. We've cluttered ourselves up with all this. And we feel like we have to get far, far away to a secluded retreat, leaving it all behind.
Οπότε απομακρυνόμαστε όσο πιο μακριά γίνεται στην κορυφή ενός βουνού, υποθέτοντας ότι αν κουρνιάσουμε ένα κομμάτι μας είναι βέβαιο ότι θα μας δώσει την ανάπαυλα που χρειαζόμαστε να βάλουμε τάξη στην χαοτική καθημερινότητα, και να ξαναβρούμε τους εαυτούς μας. Αλλά σε αυτό το βουνό όπου αποκτάμε αυτή την όμορφη ησυχία τι πραγματικά πετυχαίνουμε; Είναι μόνο μία επιτυχημένη απόδραση. Σκεφτείτε τον όρο που χρησιμοποιούμε, "Καταφύγιο." Αυτός είναι ο όρος που χρησιμοποιούν οι στρατοί όταν χάνουν μια μάχη. Σημαίνει ότι πρέπει να φύγουμε από δω. Τοσο έντονη είναι η πίεση από τον κόσμο ώστε για να μπούμε μέσα μας, πρέπει να τρέχουμε στα βουνα; Και το πρόβλημα όταν αποδράς από την καθημερινή σου ζωή είναι ότι πρέπει κάποια στιγμή να γυρίσεις σπίτι. Οπότε αν το σκεφτείτε, είμαστε σαν τουρίστες επισκεπτόμενοι τους εαυτούς μας εκεί πέρα. Και στην τελική αυτές οι διακοπές πρέπει να τελειώσουν κάποτε.
So we go far away to the top of a mountain, assuming that perching ourselves on a piece is bound to give us the respite we need to sort the clutter, the chaotic everyday, and find ourselves again. But on that mountain where we gain that beautiful peace of mind, what are we really achieving? It's really only a successful escape. Think of the term we use, "Retreat." This is the term that armies use when they've lost a battle. It means we've got to get out of here. Is this how we feel about the pressures of our world, that in order to get inside ourselves, you have to run for the hills? And the problem with escaping your day-to-day life is that you have to come home, eventually. So when you think about it, we're almost like a tourist visiting ourselves over there. And eventually, that vacation's got to come to an end.
Οπότε η ερώτησή που σας απευθυνω μπορούμε να βρούμε τρόπους να γνωρίσουμε τους εαυτούς μας χωρίς να αποδράσουμε; Μπορούμε να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με τον τεχνολογικό κόσμο έτσι ώστε να έχουμε αυξημένη αίσθηση αυτογνωσίας την οποία αναζητούμε; Μπορούμε να ζήσουμε εδώ και τώρα στον δικτυωμένο κόσμο και να ακολουθούμε ταυτόχρονα αυτές τις αρχαίες συμβουλές, "Γνώθι σαυτόν;" Εγώ λέω πως η απάντηση είναι ναι. Και είμαι εδώ σήμερα να μοιραστώ έναν νέο τρόπο τον οποίον δουλεύουμε με τη βοήθεια της τεχνολογίας για να εξοικειωθούμε με τον εσωτερικό μας εαυτό όπως ποτέ άλλοτε -- εξανθρωπίζοντας την τεχνολογία και βαθαίνοντας την μακραίωνη αναζήτησή μας για την πληρέστερη γνώση του εαυτού μας. Λέγεται υπολογιστική μέσω ελέγχου του μυαλού.
So my question to you is, can we find ways to know ourselves without the escape? Can we redefine our relationship with the technologized world in order to have the heightened sense of self-awareness that we seek? Can we live here and now in our wired web and still follow those ancient instructions, "Know thyself?" I say the answer is yes. And I'm here today to share a new way that we're working with technology to this end, to get familiar with our inner self like never before -- humanizing technology and furthering that age-old quest of ours to more fully know the self. It's called thought-controlled computing.
Ίσως έχετε ή όχι παρατηρήσει ότι φοράω ένα πολύ μικρό ηλεκτρόδιο στο μέτωπό μου. Στην πραγματικότητα είναι ένας αισθητήρας εγκεφαλικών κυμάτων ο οποίος διαβάζει την ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου μου κατά τη διάρκεια της ομιλίας μου. Αυτά τα εγκεφαλικά κύματα αναλύονται και μπορούμε να τα δούμε σε ένα γράφημα. Αφήστε με να σας δείξω τι εννοώ. Η μπλε γραμμή είναι τα εγκεφαλικά κύματα. Είναι το απευθείας σήμα που καταγράφεται από το κεφάλι μου, σε πραγματικό χρόνο. Οι πράσινες και κόκκινες μπάρες αναπαριστούν το σήμα που έρχεται κατά συχνότητα, με την χαμηλή συχνότητα εδώ και την υψηλή συχνότητα εδώ πάνω. Στην πραγματικότητα βλέπετε μέσα στο κεφάλι μου καθώς μιλάω. Αυτά τα γραφήματα είναι συναρπαστικά, έτσι όπως κυματίζουν, αλλά από την ανθρώπινη οπτική, δεν είναι και πολύ χρήσιμα. Για αυτό το λόγο ξοδέψαμε πολύ χρόνο πως να κάνουμε αυτά τα δεδομένα να έχουν νόημα σε ανθρώπους που το χρησιμοποιούν.
You may or may not have noticed that I'm wearing a tiny electrode on my forehead. This is actually a brainwave sensor that's reading the electrical activity of my brain as I give this talk. These brainwaves are being analyzed and we can see them as a graph. Let me show you what it looks like. That blue line there is my brainwave. It's the direct signal being recorded from my head, rendered in real time. The green and red bars show that same signal displayed by frequency, with lower frequencies here and higher frequencies up here. You're actually looking inside my head as I speak. These graphs are compelling, they're undulating, but from a human's perspective, they're actually not very useful. That's why we've spent a lot of time thinking about how to make this data meaningful to the people who use it.
Για παράδειγμα, τι κι αν θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω αυτά τα δεδομένα για να δω πόσο χαλαρή είμαι αυτή τη στιγμή; Ή τι κι αν μπορώ να πάρω αυτές τις πληροφορίες και να τις βάλω σε ένα οργανικό σχήμα στην οθόνη; Το σχήμα στα δεξιά εδώ είναι ένας δείκτης του τι συμβαίνει στο κεφάλι μου. Όσο πιο χαλαρή είμαι, τόση περισσότερη ενέργεια θα το διαπεράσει. Επίσης μπορεί να ενδιαφέρομαι να μάθω πόσο συγκεντρωμένη είμαι, έτσι μπορώ να βάλω το επίπεδο της προσοχής μου στο κύκλωμα στην άλλη πλευρά. Και όσο περισσότερο συγκεντρωμένος είναι ο εγκέφαλός μου, τόσο περισσότερο το κύκλωμα πρόκειται αυξήσει την ενέργεια.
For instance, what if I could use this data to find out how relaxed I am at any moment? Or what if I can take that information and put it into an organic shape up on the screen? The shape on the right over here has become an indicator of what's going on in my head. The more relaxed I am, the more the energy's going to fall through it. I may also be interested in knowing how focused I am, so I can put my level of attention into the circuit board on the other side. And the more focused my brain is, the more the circuit board is going to surge with energy.
Κανονικά, δε θα είχα κανένα τρόπο να γνωρίζω πόσο συγκεντρωμένη ή χαλαρωμένη ήμουν με οποιονδήποτε απτό τρόπο. Όπως ξέρουμε, τα αισθήματά μας για το πως νιώθουμε είναι τελείως αναξιόπιστα. Όλοι είχαμε περιπτώσεις άγχους που μας καταλάμβανε χωρίς να το προσέξουμε μέχρι που τα χάσαμε και ξεσπάσαμε σε κάποιον που δεν το άξιζε, και μετά συνειδητοποιούσαμε ότι ίσως θα έπρεπε να είχαμε ελέγξει τον εαυτό μας λίγο πιο νωρίς. Η νέα αυτή επίγνωση μας ανοίγει πλήθος δυνατοτήτων για εφαρμογές που θα μας βοηθήσουν να βελτιώσουμε τις ζωές μας και τους εαυτούς μας. Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε τεχνολογία που χρησιμοποιεί τις γνώσεις για να κάνουμε τη δουλειά μας πιο αποδοτική, τα διαλείμματά μας πιο χαλαρωτικά και τις σχέσεις μας πιο βαθιές και πιο ολοκληρωμένες από ποτέ. Θα μοιραστώ μερικά από αυτά τα οράματα σε λίγο, αλλά πρώτα θέλω να ρίξετε μια ματιά πως φτάσαμε ως εδώ. Με την ευκαιρία, μη διστάσετε να ελέγχετε το κεφάλι μου ανά πάσα στιγμή.
Ordinarily, I would have no way of knowing how focused or relaxed I was in any tangible way. As we know, our feelings about how we're feeling are notoriously unreliable. We've all had stress creep up on us without even noticing it until we lost it on someone who didn't deserve it, and then we realize that we probably should have checked in with ourselves a little earlier. This new awareness opens up vast possibilities for applications that help improve our lives and ourselves. We're trying to create technology that uses the insights to make our work more efficient, our breaks more relaxing and our connections deeper and more fulfilling than ever. I'm going to share some of these visions with you in a bit, but first I want to take a look at how we got here. By the way, feel free to check in on my head at any time.
(Γέλια)
(Laughter)
Η ομάδα μου στην InteraXon και εγώ αναπτύσσαμε εφαρμογές που ελέγχονται από το μυαλό πάνω από μια δεκαετία. Στην πρώτη φάση της ανάπτυξης ήμασταν πολύ ενθουσιασμένοι με όλα εκείνα που μπορούσαν να ελεγχθούν από το μυαλό μας. Μπορούσαμε να ενεργοποιήσουμε πράγματα, να ανοίξουμε και να δουλέψουν μόνο με τη σκέψη. Είχαμε υπερβεί το χώρο μεταξύ του μυαλού και της συσκευής. Φέραμε στη ζωή ένα ευρύ φάσμα πρωτοτύπων και προϊόντων που μπορούσες να ελέγξεις με το μυαλό σου, όπως οικιακές συσκευές ελεγχόμενες με τη σκέψη ή παιχνίδια με αυτοκίνητα ή βιντεοπαιχνίδια ή μία αιωρούμενη καρέκλα. Δημιουργήσαμε τεχνολογία και εφαργμογές οι οποίες ενεργοποιούσαν τη φαντασία των ανθρώπων, και ήταν πραγματικά συναρπαστικό.
My team at InteraXon and I have been developing thought-controlled application for almost a decade now. In the first phase of development, we were really enthused by all the things we could control with our mind. We were making things activate, light up and work just by thinking. We were transcending the space between the mind and the device. We brought to life a vast array of prototypes and products that you could control with your mind, like thought-controlled home appliances or slot-car games or video games or a levitating chair. We created technology and applications that engaged people's imaginations, and it was really exciting.
Και μετά μας ζητήθηκε να κάνουμε κάτι πραγματικά μεγάλο για τους Ολυμπιακούς. Μας κάλεσαν να δημιουργήσουμε μία τεράστια εγκατάσταση στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς του Βανκούβερ 2010, χρησιμοποιήθηκαν στο Βανκούβερ, πήραν τον έλεγχο του φωτισμού του Πύργου C.N., του Καναδικού Κοινοβουλίου και των Niagara Falls από την άλλη άκρη της χώρας χρησιμοποιώντας το μυαλό τους. Πάνω από 17 ημέρες στους Ολυμπιακούς Αγώνες 7.000 επισκέπτες από όλο τον κόσμο πήραν ξεχωριστά ο καθένας τον έλεγχο του φωτισμού από τον Πύργο C.N., του Κοινοβουλίου και του Niagara σε πραγματικό χρόνο με το μυαλό τους από την άλλη άκρη της χώρας, 3,000 χλμ μακριά. Οπότε ο έλεγχος πραγμάτων με τη σκέψη είναι αρκετά συναρπαστικό.
And then we were asked to do something really big for the Olympics. We were invited to create a massive installation at the Vancouver 2010 winter Olympics, were used in Vancouver, got to control the lighting on the CN Tower, the Canadian Parliament buildings and Niagara Falls from all the way across the country using their minds. Over 17 days at the Olympics, 7,000 visitors from all over the world actually got to individually control the light from the CN Tower, parliament and Niagara in real time with their minds from across the country, 3,000 km away. So controlling stuff with your mind is pretty cool.
Αλλά πάντα ενδιαφερόμασταν για πολλαπλά επίπεδα ανθρώπινης αλληλεπίδρασης. Κι έτσι ξεκινήσαμε να ψάχνουμε την επινόηση μιας εφαρμογής ελεγχόμενης από τη σκέψη σε ένα πιο σύνθετο πλαίσιο από εκείνο του απλού ελέγχου. Και αυτό ήταν η ανταπόκριση. Συνειδητοποιήσαμε ότι είχαμε ένα σύστημα το οποίο επέτρεπε στην τεχνολογία να γνωρίζει κάτι για σένα. Και θα μπορούσε να ενταχθεί στη σχέση με εσάς. Δημιουργήσαμε το δωμάτιο ανταπόκρισης όπου τα φώτα, η μουσική και οι περσίδες ρυθμίζονται στην κατάστασή σας. Ακολουθούν αυτές τις μικρές αλλαγές στη διανοητική σας δραστηριότητα. Οπότε, όταν χαλαρώνετε στο τέλος μια δύσκολης μέρα, στον καναπέ του γραφείου μας, η μουσική θα είναι απαλή. Όταν θα διαβάζετε, η λάμπα του γραφείου θα γίνετε φωτεινότερη. Εάν αποκοιμηθείτε, το σύστημα θα γνωρίζει, και θα εξασθενεί στο σκοτάδι όπως κι εσείς.
But we're always interested in multitiered levels of human interaction. And so we began looking into inventing thought-controlled applications in a more complex frame than just control. And that was responsiveness. We realized that we had a system that allowed technology to know something about you. And it could join into the relationship with you. We created the responsive room where the lights, music and blinds adjusted to your state. They followed these little shifts in your mental activity. So as you settled into relaxation at the end of a hard day, on the couch in our office, the music would mellow with you. When you read, the desk lamp would get brighter. If you nod off, the system would know, dimming to darkness as you do.
Μετά αντιληφθήκαμε ότι εάν η τεχνολογία μπορούσε να γνωρίζει κάτι για σένα και το χρησιμοποιούσε για να σε βοηθήσει, υπάρχει μια πιο πολύτιμη εφαρμογή από αυτό. Ότι θα μπορούσατε να γνωρίζετε κάτι για τον εαυτό σας. Θα μπορούσαμε να γνωρίζουμε κάποια πλευρά του εαυτού μας η οποία ήταν αόρατη και να δούμε πράγματα τα οποία ήταν κρυμμένα πριν. Αφήστε με να σας δείξω ένα παράδειγμα του τι ακριβώς εννοώ.
We then realized that if technology could know something about you and use it to help you, there's an even more valuable application than that. That you could know something about yourself. We could know sides of ourselves that were all but invisible and come to see things that were previously hidden. Let me show you an example of what I'm talking about here.
Εδώ είναι μία εφαρμογή που έφτιαξα για το iPad. Ο στόχος για το αυθεντικό παιχνίδι Zen Bound είναι να τυλίξετε ένα σκοινί γύρω από ένα ξύλινο αντικείμενο. Οπότε το χρησιμοποιείτε με τη συσκευή στο κεφάλι σας. Η συσκευή συνδέεται ασύρματα σε ένα iPad ή σε ένα έξυπνο τηλέφωνο. Σε αυτή τη συσκευή υπάρχουν αισθητήρες στο μέτωπο και πάνω από το αυτί. Στο αυθεντικό παιχνίδι Zen Bound, παίζετε με κύλιση των δαχτύλων σας πάνω στην οθόνη. Στο παιχνίδι που δημιουργήσαμε, φυσικά, ελέγχετε το ξύλινο αντικείμενο αυτό που είναι εκεί στην οθόνη με τη σκέψη σας. Καθώς συγκεντρώνεστε στο ξύλινο αντικείμενο, αυτό περιστρέφεται. Όσο περισσότερο συγκεντρώνεστε, τόσο πιο γρήγορη είναι η περιστροφή. Αυτό είναι πραγματικό. Δεν είναι ψεύτικο. Αυτό που είναι πολύ ενδιαφέρον είναι ότι στο τέλος του παιχνιδιού βγαίνουν τα στατιστικά για το πως τα πήγατε. Έχετε γραφικά και πίνακες που σας λένε πως τα πήγε ο εγκέφαλός σας -- όχι πόσο σκοινί χρησιμοποιήσατε ή ποιο ήταν το υψηλότερο σκορ σας, αλλά τι συνέβαινε μέσα στο μυαλό σας. Κι αυτή είναι μια πολύτιμη πληροφορία που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει μέσα μας.
Here's an application that I created for the iPad. So the goal of the original game Zen Bound is to wrap a rope around a wooden form. So you use it with your headset. The headset connects wirelessly to an iPad or a smartphone. In that headset, you have fabric sensors on your forehead and above the ear. In the original Zen Bound game, you play it by scrolling your fingers over the pad. In the game that we created, of course, you control the wooden form that's on the screen there with your mind. As you focus on the wooden form, it rotates. The more you focus, the faster the rotation. This is for real. This is not a fake. What's really interesting to me though is at the end of the game, you get stats and feedback about how you did. You have graphs and charts that tell you how your brain was doing -- not just how much rope you used or what your high score is, but what was going on inside of your mind. And this is valuable feedback that we can use to understand what's going on inside of ourselves.
Αυτό το ονομάζω "ενδο-ενεργό." Φυσιολογικά θεωρούμε ότι η τεχνολογία είναι διαδραστική Αυτή η τεχνολογία είναι ενδο-ενεργή. Κατανοεί τι υπάρχει μέσα σας και χτίζει ένα είδος διαδραστικής σχέσης μεταξύ εσάς και της τεχνολογίας έτσι ώστε να μπορέσετε να χρησιμοποιήσετε αυτή την πληροφορία για να προχωρήσετε μπροστά. Οπότε μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αυτή την πληροφορία για να κατανοήσετε τον εαυτό σας σε ένα διαδραστικό βρόχο. Στην InteraXon, η ενδο-ενεργή τεχνολογία είναι μία από τους προσδιοριστικούς μας παράγοντες. Είναι το πώς αντιλαμβανόμαστε τον εσωτερικό κόσμο και πως αντικατοπτρίζεται έξω μέσα σε αυτό το στενό βρόχο.
I like to call this "intra-active." Normally, we think about technology as interactive. This technology is intra-active. It understands what's inside of you and builds a sort of responsive relationship between you and your technology so that you can use this information to move you forward. So you can use this information to understand you in a responsive loop. At InteraXon -- intra-active technology is one of our really defining mandates. It's how we understand the world inside and reflect it outside into this tight loop.
Για παράδειγμα, η ελεγχόμενη από τη σκέψη υπολογιστική μπορεί να διδάξει παιδιά με ADD πως να βελτιώσουν την συγκέντρωσή τους. Με το ADD, τα παιδιά έχουν ένα μικρό ποσοστό κυμάτων βήτα για συγκέντρωση και υψηλό ποσοστό κυμάτων θήτα. Οπότε μπορούμε να φτιάξουμε εφαρμογές οι οποίες επιβραβεύουν συγκεντρωμένους εγκεφάλους. Οπότε φανταστείτε παιδιά να παίζουν βιντεο-παιχνίδια με τα εγκεφαλικά τους κύματα και να βελτιώνουν τα συμπτώματα ADD καθώς το κάνουν. Αυτό μπορεί να είναι αποτελεσματικό όσο το Ritalin. Ίσως ακόμη πιο σημαντικό, η ελεγχόμενη με τη σκέψη υπολογιστική μπορεί να δώσει στα παιδιά με ADD γνώση της δικής τους διακύμανσης της ψυχικής κατάστασης, έτσι ώστε να κατανοήσουν καλύτερα τους εαυτούς τους και τις μαθησιακές τους ανάγκες. Ο τρόπος που αυτά τα παιδιά θα είναι σε θέση να χρησιμοποιούν τις νέες γνώσεις τους για να βελτιωθούν θα αποτινάξει πολλά από τα καταστροφικά και εκτεταμένα κοινωνικά στίγματα που οι άνθρωποι που έχουν διαγνωστεί ως διαφορετικοί αντιμετωπίζουν διαρκώς.
For example, thought-controlled computing can teach children with ADD how to improve their focus. With ADD, children have a low proportion of beta waves for focus states and a high proportion of theta states. So you can create applications that reward focused brain states. So you can imagine kids playing video games with their brain waves and improving their ADD symptoms as they do it. This can be as effective as Ritalin. Perhaps even more importantly, thought-controlled computing can give children with ADD insights into their own fluctuating mental states, so they can better understand themselves and their learning needs. The way these children will be able to use their new awareness to improve themselves will upend many of the damaging and widespread social stigmas that people who are diagnosed as different are challenged with.
Μπορούμε να κοιτάξουμε αδιάκριτα μέσα στα κεφάλια μας και να αλληλεπιδράσουμε με ό,τι ήταν κλειδωμένο μακριά μας, αυτό που κάποτε ήταν απόκρυφο και χαμένο από εμάς. Η τεχνολογία εγκεφαλικών κυμάτων μπορεί να μας κατανοήσει, να προβλέψει τα συναισθήματά μας και να βρει τις καλύτερες λύσεις για τις ανάγκες μας. Φανταστείτε αυτή η συγκεντρωμένη γνώση του ατόμου υπολογισμένη και εκφρασμένη σε μία ολόκληρη ζωή. Φανταστείτε τις γνώσεις που μπορείτε να αποκτήσετε από αυτό το είδος της δεύτερης διόρασης. Θα ήταν σαν να συνδεόσασταν με το προσωπικό σας Google.
We can peer inside our heads and interact with what was once locked away from us, what once mystified and separated us. Brainwave technology can understand us, anticipate our emotions and find the best solutions for our needs. Imagine this collected awareness of the individual computed and reflected across an entire lifespan. Imagine the insights that you can gain from this kind of second sight. It would be like plugging into your own personal Google.
Όσον αφορά τη Google, σήμερα μπορείτε να αναζητήσετε και να επισημάνετε εικόνες βασισμένες σε σκέψεις και αισθήματα που είχατε καθόσον τις βλέπατε. Μπορείτε να επισημάνετε φωτογραφίες μωρών ζώων ως χαρούμενα, ή οτιδήποτε είναι τα μωρά ζώων για σας, και μετά μπορείτε να αναζητήσετε αυτή τη βάση δεδομένων, πλοηγούμενοι από τα συναισθήματά σας, παρά από τις λέξεις-κλειδιά που έδειχναν προς αυτά. Ή θα μπορούσατε να επισημάνετε φωτογραφίες στο Facebook με τα συναισθήματα που είχατε συσχετίσει με εκείνες τις αναμνήσεις και στη συνέχεια είχατε δώσει άμεση προτεραιότητα τα ρεύματα που τραβούσαν την προσοχή σας, ακριβώς όπως αυτό. Ο εξανθρωπισμός της τεχνολογίας έχει να κάνει με το τι είναι ήδη φυσικό για την εμπειρία ανθρωπο-τεχνολογίας και την δημιουργία της τεχνολογίας άψογα σε συνδυασμό με αυτό. Καθώς ευθυγραμμίζεται με τις ανθρώπινες συμπεριφορές μας, μπορεί να μας επιτρέψει να κατανοήσουμε καλύτερα τι κάνουμε και, πιο σημαντικό, γιατί, δημιουργώντας μία μεγάλη εικόνα από όλες τις σημαντικές μικρές λεπτομέρειες οι οποίες συνθέτουν αυτό που είμαστε.
On the subject of Google, today you can search and tag images based on the thoughts and feelings you had while you watched them. You can tag pictures of baby animals as happy, or whatever baby animals are to you, and then you can search that database, navigating with your feelings, rather than the keywords that just hint at them. Or you could tag Facebook photos with the emotions that you had associated with those memories and then instantly prioritize the streams that catch your attention, just like this. Humanizing technology is about taking what's already natural about the human-tech experience and building technology seamlessly in tandem with it. As it aligns with our human behaviors, it can allow us to make better sense of what we do and, more importantly, why. Creating a big picture out of all the important little details that make up who we are.
Με την εξανθρωπισμένη τεχνολογία μπορούμε να παρατηρήσουμε την ποιότητα των κύκλων του ύπνου μας. Όταν η παραγωγικότητά μας αρχίζει να μειώνεται, μπορούμε να πάμε πίσω σε αυτά τα στοιχεία και να δούμε πως μπορούμε να ισορροπήσουμε αποτελεσματικά μεταξύ δουλειάς και παιχνιδιού. Ξέρετε τι σας προκαλεί κόπωση ή τι αναδεικνύει τον ενεργητικό σας εαυτό, ποιες αιτίες ενεργοποιούν την κατάθλιψή σας ή ποια διασκεδαστικά πράγματα θα σας βγάλουν από αυτόν τον φόβο; Φανταστείτε να είχατε πρόσβαση σε δεδομένα τα οποία σας επέτρεπαν να κατατάξετε σε μια κλίμακα από γενική ευτυχία τους ανθρώπους στη ζωή σας που σας κάνουν χαρούμενους, ή ποιες δραστηριότητες σας έφερναν χαρά. Θα βρίσκατε περισσότερο χρόνο γι' αυτούς τους ανθρώπους; Θα βάζατε προτεραιότητες; Θα παίρνατε διαζύγιο;
With humanized technology we can monitor the quality of your sleep cycles. When our productivity starts to slacken, we can go back to that data and see how we can make more effective balance between work and play. Do you know what causes fatigue in you or what brings out your energetic self, what triggers cause you to be depressed or what fun things are going to bring you out of that funk? Imagine if you had access to data that allowed you to rank on a scale of overall happiness which people in your life made you the happiest, or what activities brought you joy. Would you make more time for those people? Would you prioritize? Would you get a divorce?
Αυτό που η από σκέψη ελεγχόμενη υπολογιστική θα σας επέτρεπε να κάνετε είναι να χτίσετε πολύχρωμες πολυεπίπεδες εικόνες της ζωής σας. Και με αυτό, μπορούμε να πάρουμε την επιφάνεια των ψυχολογικών μας εκδηλώσεων και να χτίσουμε μια ιστορία των συμπεριφορών μας στο χρόνο. Μπορούμε να αρχίσουμε να βλέπουμε τις βασικές αφηγήσεις που μας ωθούν μπροστά και μας αφηγούνται τι συμβαίνει. Και από αυτό, μπορούμε να κατανοήσουμε πως να αλλάξουμε την πλοκή, το αποτέλεσμα και το χαρακτήρα των προσωπικών μας ιστοριών.
(Laughter) What thought-controlled computing can allow you to do is build colorful layered pictures of our lives. And with this, we can get the skinny on our psychological happenings and build a story of our behaviors over time. We can begin to see the underlying narratives that propel us forward and tell us about what's going on. And from this, we can learn how to change the plot, the outcome and the character of our personal stories.
Δύο χιλιετίες πριν, αυτοί οι Έλληνες είχαν κάποιες ισχυρές ιδέες. Γνώριζαν ότι ένα θεμελιώδες κομμάτι μπαίνει στη θέση του όταν αρχίζουμε να ζούμε αυτή τη μικρή φράση, όταν αρχίζουμε να ερχόμαστε σε επαφή με τον εαυτό μας. Κατανοούσαν τη δύναμη της ανθρώπινης αφήγησης και την αξία που εναποθέτουμε στους ανθρώπους καθώς αλλάζουμε, εξελισσόμαστε και αναπτυσσόμαστε. Αλλά κατανοούσαν κάτι πιο θεμελιώδες -- την απόλυτη χαρά της ανακάλυψης, την απόλαυση και την γοητεία που παίρνουμε από τον κόσμο και όντας οι ίδιοι σε αυτό, τον πλούτο που παίρνουμε βλέποντας, νιώθοντας και κατανοώντας τις ζωές μας.
Two millennia ago, those Greeks had some powerful insights. They knew that a fundamental piece falls into place when you start to live out their little phrase, when you come into contact with yourself. They understood the power of human narrative and the value that we place on humans as changing, evolving and growing. But they understood something more fundamental -- the sheer joy in discovery, the delight and fascination that we get from the world and being ourselves in it; the richness that we get from seeing, feeling and knowing the lives that we are.
Η μητέρα μου είναι καλλιτέχνης, και ως παιδί την έβλεπα να φέρνει στη ζωή πράγματα με την κίνηση του πινέλου. Τη μια στιγμή ήταν άσπρος χώρος, αγνή πιθανότητα. Την επόμενη, ήταν ζωντανός με τις πολύχρωμες ιδέες και εκφράσεις. Όπως καθόμουν στο πλάι από το καβαλέτο, βλέποντάς την να μεταμορφώνει τον έναν καμβά μετά τον άλλον, έμαθα ότι μπορούσες να δημιουργήσεις το δικό σου κόσμο. Έμαθα ότι οι δικοί μας εσωτερικοί κόσμοι -- οι ιδέες μας, τα συναισθήματα και οι φαντασίες μας -- δεν ήταν, στην πραγματικότητα, δέσμιες των εγκεφάλων μας και των σωμάτων μας. Εάν μπορείτε να το σκεφτείτε, εάν μπορείτε να το ανακαλύψετε, μπορείτε να το φέρετε στη ζωή.
My mom's an artist, and as a child, I'd often see her bring things to life with the stroke of a brush. One moment, it was all white space, pure possibility. The next, it was alive with her colorful ideas and expressions. As I sat easel-side, watching her transform canvas after canvas, I learned that you could create your own world. I learned that our own inner worlds -- our ideas, emotions and imaginations -- were, in fact, not bound by our brains and bodies. If you could think it, if you could discover it, you could bring it to life.
Για μένα, η από σκέψη ελεγχόμενη υπολογιστική είναι τόσο απλή και πανίσχυρη όσο ένα πινέλο -- ένα ακόμη εργαλείο για να ξεκλειδώσουμε και να ζωντανέψουμε τους κρυμμένους κόσμους μέσα μας. Ανυπομονώ για τη μέρα που θα μπορώ να κάθομαι δίπλα σας, δίπλα στο καβαλέτο, και θα βλέπω τον κόσμο που μπορούμε να δημιουργήσουμε με τα νέα μας εργαλεία και τις ανακαλύψεις που μπορούμε να κάνουμε για τους εαυτούς μας.
To me, thought-controlled computing is as simple and powerful as a paintbrush -- one more tool to unlock and enliven the hidden worlds within us. I look forward to the day that I can sit beside you, easel-side, watching the world that we can create with our new toolboxes and the discoveries that we can make about ourselves.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)