I am in search of another planet in the universe where life exists. I can't see this planet with my naked eyes or even with the most powerful telescopes we currently possess. But I know that it's there. And understanding contradictions that occur in nature will help us find it.
Jam në kërkim të një planeti tjetër në universin tonë ku jeta ekziston. Nuk mund ta shoh këtë planet me sy të zhveshur madje as edhe me teleskopët më të fuqishëm që posedojmë momentalisht. Por e di se është aty. Kuptimi i kontradiktave që paraqiten në natyrë do të na ndihmojë që ta gjejmë atë.
On our planet, where there's water, there's life. So we look for planets that orbit at just the right distance from their stars. At this distance, shown in blue on this diagram for stars of different temperatures, planets could be warm enough for water to flow on their surfaces as lakes and oceans where life might reside. Some astronomers focus their time and energy on finding planets at these distances from their stars. What I do picks up where their job ends. I model the possible climates of exoplanets. And here's why that's important: there are many factors besides distance from its star that control whether a planet can support life.
Në planetin tonë, aty ku ka ujë, ka edhe jetë. Andaj kërkojmë planete që sillen pikërisht në distancën e duhur nga yjet e tyre. Në këtë distancë të paraqitur me të kaltër në këtë diagram, për yjet e temperaturave të ndryshme planetet mund të ngrohen mjaftueshëm që të qarkullojnë ujin në siperfaqen e tyre si liqene dhe oqeane ku jeta eshte e mundur. Disa astronautë fokusojnë kohën dhe energjinë e tyre në gjetjen e planeteve nga këto distanca prej yjeve. Puna ime fillon aty ku puna e tyre përfundon. Unë modeloj klima të mundshme të ekzoplaneteve. Dhe ja pse kjo është e rëndësishme: ka shumë faktorë pos distancës nga yjet që kontrollojnë nese ai planet mundëson jetën apo jo.
Take the planet Venus. It's named after the Roman goddess of love and beauty, because of its benign, ethereal appearance in the sky. But spacecraft measurements revealed a different story. The surface temperature is close to 900 degrees Fahrenheit, 500 Celsius. That's hot enough to melt lead. Its thick atmosphere, not its distance from the sun, is the reason. It causes a greenhouse effect on steroids, trapping heat from the sun and scorching the planet's surface. The reality totally contradicted initial perceptions of this planet. From these lessons from our own solar system, we've learned that a planet's atmosphere is crucial to its climate and potential to host life.
Merrni si shembull planetin Afërdita. Eshtë quajtur sipas hyjneshës romane të dashurisë dhe bukurisë, për shkak të paraqitjes së lehte eterike të saj në qiell. Por anijet kozmike kanë shpalosur nje histori tjetër. Temperatura e sipërfaqes është rreth 900 gradë Fahrenheit, 500 gradë Celcius. E cila është mjaft e ngrohtë për të shkrirë plumbin. Atmosfera e tij e dendur, dhe jo distanca e tij nga dielli, është arsyeja. Ajo shkakton efekt sere në asteroidet duke zënë nxehtësinë nga dielli dhe duke djegur sipërfaqen e planetit. Realiteti kundërshton krejtësisht perceptimin fillestar për këtë planet. Nga këto mësime prej sistemit tonë diellor, ne kemi mësuar se atmosfera e një planeti është thelbësore për klimën e tij dhe potencialit për të mirëpritur jetën.
We don't know what the atmospheres of these planets are like because the planets are so small and dim compared to their stars and so far away from us. For example, one of the closest planets that could support surface water -- it's called Gliese 667 Cc -- such a glamorous name, right, nice phone number for a name -- it's 23 light years away. So that's more than 100 trillion miles. Trying to measure the atmospheric composition of an exoplanet passing in front of its host star is hard. It's like trying to see a fruit fly passing in front of a car's headlight. OK, now imagine that car is 100 trillion miles away, and you want to know the precise color of that fly.
Ne nuk e dimë se si janë atmosferat e këtyre planeteve sepse planetet janë aq të vogla dhe të zbehta krahasuar me yjet e tyre dhe shumë larg prej nesh. P.sh. një nga planetet më të afërt që do të mund të kishte ujin ne sipërfaqe quhet Gliese 667 Cc -- emër joshës, apo jo? Numër i mirë telefoni për emër-- është larg 23 vjet drite. Pra që është më shumë se 100 trilion milje. Të provojmë të masim kompozimin atmosferik e një ekzoplaneti që kalon para yjeve të tij, është e vështirë. Është sikur të provojmë të shohim një mizë frutash duke kaluar para dritave të veturës. Ok, tani imagjinoni sikur vetura është larg 100 trilion milje. dhe ju doni të dini ngjyrën e saktë të asaj mize.
So I use computer models to calculate the kind of atmosphere a planet would need to have a suitable climate for water and life.
Prandaj unë përdor modele kompjuterike për të llogaritur llojin e atmosferës që do t'i nevojitej planetit që të ketë klimë të përshtatshme për ujë dhe jetë.
Here's an artist's concept of the planet Kepler-62f, with the Earth for reference. It's 1,200 light years away, and just 40 percent larger than Earth. Our NSF-funded work found that it could be warm enough for open water from many types of atmospheres and orientations of its orbit. So I'd like future telescopes to follow up on this planet to look for signs of life.
Ja një koncept artisti për planetin Kepler-62f, me planetin Tokë si referencë. Është larg 1,200 vjet drite dhe vetëm 40 përqind më i madh se planeti Tokë. Kërkimi yne ka gjetur se mund të jetë ngrohtë mjaftueshëm për ujin e hapur edhe me lloje te ndryshme atmosferash dhe orientimesh të orbitës së tij. Andaj do të doja që teleskopët e ardhshëm të vazhdojnë me këtë planet për të kerkuar shenja jete.
Ice on a planet's surface is also important for climate. Ice absorbs longer, redder wavelengths of light, and reflects shorter, bluer light. That's why the iceberg in this photo looks so blue. The redder light from the sun is absorbed on its way through the ice. Only the blue light makes it all the way to the bottom. Then it gets reflected back to up to our eyes and we see blue ice. My models show that planets orbiting cooler stars could actually be warmer than planets orbiting hotter stars. There's another contradiction -- that ice absorbs the longer wavelength light from cooler stars, and that light, that energy, heats the ice.
Akulli në sipërfaqen e planetit është gjithashtu i rëndësishem për klimën. Akulli thith valë më të gjata dhe më të kuqe drite dhe reflekton dritë më të shkurtër dhe më të kaltër. Kjo është pse ajsbergu në këtë foto duket kaq i kaltër. Drita më e kuqe nga Dielli absorbohet gjatë rrugës se saj përmes akullit. Vetëm drita e kaltër ia del deri në fund. Pastaj reflektohet prapa tek sytë tanë dhe ne shohim akull të kaltër. Mostrat e mia tregojnë se planetet që sillen rreth yjeve më të ftohta mund të jenë më të ngrohta se planetet që sillen rreth yjeve më të ngrohta. Ka edhe një kontradiktë -- se akulli absorbon valë më të gjata drite nga yjet e ftohta, dhe se ajo dritë, ajo energji, e ngroh akullin.
Using climate models to explore how these contradictions can affect planetary climate is vital to the search for life elsewhere.
Përdorimi i mostrave klimatike për të eksploruar se si këto kontradikta mund të kenë ndikim në klimën e planetëve është kyç për kërkimin e jetës diku tjetër.
And it's no surprise that this is my specialty. I'm an African-American female astronomer and a classically trained actor who loves to wear makeup and read fashion magazines, so I am uniquely positioned to appreciate contradictions in nature --
Dhe nuk është surprize qe e kam zgjedhur si specialitetin tim. Jam astronaute femër afriko-amerikane dhe aktore e trajnuar klasike. që adhuron të bëj grim dhe të lexoj revista mode, pra jam e pozicionuar në mënyrë unike për të vlerësuar kontradiktat në natyrë --
(Laughter)
(Te qeshura)
(Applause)
(Duartrokitje)
... and how they can inform our search for the next planet where life exists.
... dhe si mund të ndihmojnë hulumtimin tonë për planetin tjetër ku jeta ekziston.
My organization, Rising Stargirls, teaches astronomy to middle-school girls of color, using theater, writing and visual art. That's another contradiction -- science and art don't often go together, but interweaving them can help these girls bring their whole selves to what they learn, and maybe one day join the ranks of astronomers who are full of contradictions, and use their backgrounds to discover, once and for all, that we are truly not alone in the universe.
Organizata ime, Rising Stargirls, u jep mësim astronomie vajzave me ngjyrë të shkollave tetëvjecare duke përdorur teatrin, shkrimin dhe artin vizual. Një tjetër kontradikte - shkenca dhe arti nuk shkojnë shpesh bashkë por gërshetimi i tyre mund t'i ndihmojë këto vajza që të nxjerrin veten e tyre për të mësuar dhe ndoshta një ditë për t'ju bashkuar listës së astronautëve, të cilët janë plot me kontradikta, dhe te përdorin kualifikimin e tyre për të zbuluar, njëherë dhe përgjithmonë, që ne me të vërtetë nuk jemi të vetmit në univers.
Thank you.
Ju faleminderit
(Applause)
(Durtrokitje)