I am in search of another planet in the universe where life exists. I can't see this planet with my naked eyes or even with the most powerful telescopes we currently possess. But I know that it's there. And understanding contradictions that occur in nature will help us find it.
Es Visumā meklēju vēl kādu planētu, kur pastāv dzīvība. Es nespēju saskatīt šo planētu ar neapbruņotu aci vai pat visjaudīgākajiem teleskopiem, kādi pašlaik ir mūsu rīcībā. Bet es zinu, ka tā tur ir. Dabā sastopamo pretrunu izprašana mums palīdzēs to atrast.
On our planet, where there's water, there's life. So we look for planets that orbit at just the right distance from their stars. At this distance, shown in blue on this diagram for stars of different temperatures, planets could be warm enough for water to flow on their surfaces as lakes and oceans where life might reside. Some astronomers focus their time and energy on finding planets at these distances from their stars. What I do picks up where their job ends. I model the possible climates of exoplanets. And here's why that's important: there are many factors besides distance from its star that control whether a planet can support life.
Uz zemeslodes dzīvība pastāv tur, kur ir ūdens. Tāpēc mēs meklējam planētas, kas riņķo tieši īstajā attālumā no savām zvaigznēm. Šajā attālumā, kas šajā dažādu temperatūru zvaigžņu diagrammā parādīts zilā krāsā, planētas var būt gana siltas, lai pa to virsmām plūstu ūdens ezeru un okeānu veidā, kur varētu mist dzīvība. Daži astronomi velta laiku un enerģiju, meklējot planētas, kas atrastos šādos attālumos no savām zvaigznēm. Es turpinu tur, kur viņu darbs beidzas. Es modelēju citplanētu iespējamos klimatus. Lūk, kāpēc tas ir svarīgi: bez attāluma no zvaigznes ir vēl daudz citu faktoru, kas nosaka, vai planēta var uzturēt dzīvību.
Take the planet Venus. It's named after the Roman goddess of love and beauty, because of its benign, ethereal appearance in the sky. But spacecraft measurements revealed a different story. The surface temperature is close to 900 degrees Fahrenheit, 500 Celsius. That's hot enough to melt lead. Its thick atmosphere, not its distance from the sun, is the reason. It causes a greenhouse effect on steroids, trapping heat from the sun and scorching the planet's surface. The reality totally contradicted initial perceptions of this planet. From these lessons from our own solar system, we've learned that a planet's atmosphere is crucial to its climate and potential to host life.
Piemēram, Venēra. Tā nosaukta romiešu mīlas un dailes dievietes vārdā tās maigā un gaisīgā debesu paskata dēļ. Taču kosmosa kuģu mērījumi atklāja citu stāstu. Tās virsmas temperatūra pietuvojas 900 Fārenheita grādiem, 500 Celsija grādiem. Ar to pietiek, lai izkausētu svinu. Iemesls ir tās biezā atmosfēra, nevis attālums no Saules. Tas izraisa zvērīgu siltumnīcas efektu, aizturot Saules karstumu un nosvilinot planētas virsmu. Īstenība bija pilnībā pretēja sākotnējiem iespaidiem par šo planētu. No šīm mācībām par mūsu pašu Saules sistēmu esam uzzinājuši, ka planētas atmosfēra tās klimatam un potenciālam uzturēt dzīvību ir izšķiroša.
We don't know what the atmospheres of these planets are like because the planets are so small and dim compared to their stars and so far away from us. For example, one of the closest planets that could support surface water -- it's called Gliese 667 Cc -- such a glamorous name, right, nice phone number for a name -- it's 23 light years away. So that's more than 100 trillion miles. Trying to measure the atmospheric composition of an exoplanet passing in front of its host star is hard. It's like trying to see a fruit fly passing in front of a car's headlight. OK, now imagine that car is 100 trillion miles away, and you want to know the precise color of that fly.
Mēs nezinām, kādas ir šo planētu atmosfēras, jo planētas ir ļoti mazas un blāvas salīdzinājumā ar savām zvaigznēm un ļoti tālu no mums. Piemēram, vienu no tuvākajām planētam, uz kuras virsmas varētu būt šķidrs ūdens sauc par Glīzi 667 Cc. Kāds valdzinošs nosaukums, vai ne? Vairāk izklausās pēc tālruņa numura. Tā ir 23 gaismas gadu attālumā. Tas ir vairāk nekā 160 triljoni kilometru. Censties izmērīt atmosfēras sastāvu citplanētai, kas slīd gar savu saimniekzvaigzni, ir grūti. Tas ir kā mēģināt ieraudzīt augļu mušiņu, kas palido garām automašīnas priekšējiem lukturiem. Nu iedomājieties, ka mašīna ir 160 triljonu kilometru attālumā un jūs vēlaties uzzināt precīzu šīs mušiņas krāsu.
So I use computer models to calculate the kind of atmosphere a planet would need to have a suitable climate for water and life.
Es izmantoju datormodeļus, lai izskaitļotu, kāda veida atmosfēra vajadzīga planētai, lai tai būtu ūdenim un dzīvībai piemērots klimats.
Here's an artist's concept of the planet Kepler-62f, with the Earth for reference. It's 1,200 light years away, and just 40 percent larger than Earth. Our NSF-funded work found that it could be warm enough for open water from many types of atmospheres and orientations of its orbit. So I'd like future telescopes to follow up on this planet to look for signs of life.
Lūk, māksliniecisks uzskates materiāls par planētu Kepler-62f, blakus Zeme salīdzināšanai. Tā ir 1200 gaismas gadu attālumā un vien 40 procentus lielāka nekā Zeme. Mūsu NZF finansētajā darbā tika atklāts, ka tās daudzo atmosfēru veidu un orbītas novietojuma dēļ uz tās varētu būt šķidrs ūdens. Tāpēc es vēlētos, lai nākotnes teleskopi dzīvības pazīmju meklējumos apsekotu šo planētu.
Ice on a planet's surface is also important for climate. Ice absorbs longer, redder wavelengths of light, and reflects shorter, bluer light. That's why the iceberg in this photo looks so blue. The redder light from the sun is absorbed on its way through the ice. Only the blue light makes it all the way to the bottom. Then it gets reflected back to up to our eyes and we see blue ice. My models show that planets orbiting cooler stars could actually be warmer than planets orbiting hotter stars. There's another contradiction -- that ice absorbs the longer wavelength light from cooler stars, and that light, that energy, heats the ice.
Klimatam būtisks ir arī uz planētas virsmas esošais ledus. Ledus absorbē garākus un sarkanākus gaismas viļņu garumus un atstaro īsāku, zilāku gaismu. Tieši tāpēc aisbergs šajā foto izskatās tik zils. Sarkanākā gaisma no Saules tiek absorbēta ledus iekšienē. Līdz pašam dibenam nokļūst tikai zilā gaisma. Tad tā tiek atstarota atpakaļ mūsu acīs, un mēs redzam zilu ledu. Mani modeļi parāda, ka planētas, kas riņķo ap aukstākām zvaigznēm, varētu būt pat siltākas nekā planētas, kas riņķo ap karstākām zvaigznēm. Ir vēl kāda pretruna ‒ ka no aukstākām zvaigznēm ledus absorbē gaismu ar garāku viļņa garumu un ka šī gaisma, šī enerģija, sakarsē ledu.
Using climate models to explore how these contradictions can affect planetary climate is vital to the search for life elsewhere.
Klimata modeļu izmantošana, lai pētītu, kā šīs pretrunas var ietekmēt planētu klimatu, ir ārkārtīgi nozīmīga dzīvības meklēšanai citur.
And it's no surprise that this is my specialty. I'm an African-American female astronomer and a classically trained actor who loves to wear makeup and read fashion magazines, so I am uniquely positioned to appreciate contradictions in nature --
Nav nekāds pārsteigums, ka šī ir mana specialitāte. Es esmu afroamerikāniešu astronome un klasiski apmācīta aktrise, kas dievina nēsāt kosmētiku un lasīt modes žurnālus, tāpēc esmu neatkārtojamā stāvoklī, lai novērtētu dabas pretrunas...
(Laughter)
(Smiekli)
(Applause)
(Aplausi)
... and how they can inform our search for the next planet where life exists.
... un to, kā tās var meklējumos informēt par nākamo planētu, kur pastāv dzīvība.
My organization, Rising Stargirls, teaches astronomy to middle-school girls of color, using theater, writing and visual art. That's another contradiction -- science and art don't often go together, but interweaving them can help these girls bring their whole selves to what they learn, and maybe one day join the ranks of astronomers who are full of contradictions, and use their backgrounds to discover, once and for all, that we are truly not alone in the universe.
Mana organizācija, <i>Rising Stargirls</i>, tumšādainajām vidusskolniecēm māca astronomiju ar teātra, rakstīšanas un tēlotājmākslas palīdzību. Tā ir vēl viena pretruna ‒ zinātne un māksla bieži neiet kopā, taču to saaušana var palīdzēt šīm meitenēm caur mācībām izaugt un varbūt vienudien pievienoties pretrunu pilnajam astronomu pulkam, un izmantot savu izcelšanos, lai reizi par visām reizēm atklātu, ka patiesi Visumā neesam vieni.
Thank you.
Paldies.
(Applause)
(Aplausi)