I am in search of another planet in the universe where life exists. I can't see this planet with my naked eyes or even with the most powerful telescopes we currently possess. But I know that it's there. And understanding contradictions that occur in nature will help us find it.
હું બ્રહ્માંડમાં બીજા ગ્રહની શોધમાં છું જ્યાં જીવન અસ્તિત્વમાં છે. હું આ ગ્રહને મારી ખુલ્લી આંખોથી જોઈ શકતી નથી અથવા અમારી પાસે જે શક્તિશાળી દૂરબીન છે, તેનાથી પણ નહિ. પરંતુ હું જાણું છું કે તે ત્યાં છે. અને કુદરતમાં જોવા મળતા વિરોધાભાસને સમજવાથી, અમને તે શોધવામાં મદદ મળશે.
On our planet, where there's water, there's life. So we look for planets that orbit at just the right distance from their stars. At this distance, shown in blue on this diagram for stars of different temperatures, planets could be warm enough for water to flow on their surfaces as lakes and oceans where life might reside. Some astronomers focus their time and energy on finding planets at these distances from their stars. What I do picks up where their job ends. I model the possible climates of exoplanets. And here's why that's important: there are many factors besides distance from its star that control whether a planet can support life.
આપણા ગ્રહ પર, જ્યાં પાણી છે, ત્યાં જીવન છે. તેથી અમે એવા ગ્રહો શોધીએ છીએ જે તેમના તારાઓથી યોગ્ય અંતરે ભ્રમણ કરે છે. આ અંતરે, જે ચિત્રમાં, જુદા જુદા તાપમાનવાળા તારાઓ માટે વાદળી રંગથી બતાવવામાં આવે છે, ગ્રહોની સપાટી પર પાણી, તળાવો અને સમુદ્રની જેમ વહી શકે તે માટે, ખૂબ ગરમ હોઈ શકે છે જ્યાં જીવન શક્ય છે. કેટલાક ખગોળશાસ્ત્રીઓ, તારાઓથી આ અંતરે ગ્રહોની શોધ માટે તેમનો સમય અને શક્તિ કેન્દ્રિત કરે છે. હું ત્યાંથી કામ શરૂ કરું છું જ્યાંથી તેઓ સમાપ્ત કરે છે. હું સૂર્યમંડળની બહારના ગ્રહોના વાતાવરણનાં નમૂનાઓ બનાવું છું. અને તે શા માટે મહત્વપૂર્ણ છે તે અહીં છે: તારાથી અંતર ઉપરાંત, અન્ય ઘણા તત્વો છે જે નિયંત્રણ કરે છે કે ગ્રહ પર જીવન શક્ય છે કે નહિ.
Take the planet Venus. It's named after the Roman goddess of love and beauty, because of its benign, ethereal appearance in the sky. But spacecraft measurements revealed a different story. The surface temperature is close to 900 degrees Fahrenheit, 500 Celsius. That's hot enough to melt lead. Its thick atmosphere, not its distance from the sun, is the reason. It causes a greenhouse effect on steroids, trapping heat from the sun and scorching the planet's surface. The reality totally contradicted initial perceptions of this planet. From these lessons from our own solar system, we've learned that a planet's atmosphere is crucial to its climate and potential to host life.
શુક્ર ગ્રહ લો. તે પ્રેમ અને સુંદરતાની રોમન દેવીના નામ પર રાખવામાં આવ્યું છે, કારણ કે તે આકાશમાં ખૂબ સૌમ્ય અને અલૌકિક દેખાય છે. પરંતુ અવકાશયાનના માપથી એક અલગ વાત બહાર આવી. તેની સપાટીનું તાપમાન 900 ડિગ્રી ફેરનહિટની નજીક છે, 500 સેલ્સિયસ. આ તાપમાને, સીસું પણ ઓગળી શકે છે. તેનું કારણ, વાતાવરણનું ઉંચુ તાપમાન છે, સૂર્યથી તેનું અંતર નથી. તે સ્ટીરોઇડ્સ પર ગ્રીનહાઉસ અસરનું કારણ બને છે, સૂર્યમાંથી ગરમીને ખેંચે છે અને પૃથ્વીની સપાટીને સળગાવે છે. વાસ્તવિકતા, આ ગ્રહના પ્રારંભિક ખ્યાલથી તદ્દન વિરોધાભાસી છે. આપણા પોતાના સોલર સિસ્ટમના આ પાઠોથી, આપણે જાણી લીધું છે કે ગ્રહનું વાતાવરણ, તેની આબોહવા અને જીવનની શક્યતા માટે અત્યંત મહત્વપૂર્ણ છે.
We don't know what the atmospheres of these planets are like because the planets are so small and dim compared to their stars and so far away from us. For example, one of the closest planets that could support surface water -- it's called Gliese 667 Cc -- such a glamorous name, right, nice phone number for a name -- it's 23 light years away. So that's more than 100 trillion miles. Trying to measure the atmospheric composition of an exoplanet passing in front of its host star is hard. It's like trying to see a fruit fly passing in front of a car's headlight. OK, now imagine that car is 100 trillion miles away, and you want to know the precise color of that fly.
આપણે જાણી શકતા નથી કે આ ગ્રહોનું વાતાવરણ કેવું છે કારણ કે ગ્રહો તેમના તારાઓની તુલનામાં ખૂબ નાના અને ધુમ્મસવાળા હોય છે અને તે આપણાથી ઘણા દૂર છે. ઉદાહરણ તરીકે, નજીકના ગ્રહોમાંથી એક જે પાણીને સપાટી પર ટકાવી શકે છે તેને ગ્લિઝ 667 સીસી કહેવામાં આવે છે -- મોહક નામ છે, ખરું ને? કોઈના નામ માટે સારો ફોન નંબર છે -- તે 23 પ્રકાશ વર્ષ દૂર છે. તેથી તે 100 ટ્રિલિયન માઇલથી વધુ છે. સૂર્યમંડળની બહારના ગ્રહના વાતાવરણની રચના જાણવી મુશ્કેલ છે, કે તે ક્યારે તેના યજમાન તારાઓની સામેથી પસાર થઈ રહ્યો છે. તે પણ એટલું જ મુશ્કેલ છે જેટલું કારની સામેથી એક નાનકડી માખીને પસાર થતા જોવી. ઠીક છે, હવે કલ્પના કરો કે કાર 100 ટ્રિલિયન માઇલ દૂર છે, અને તમે તેં માખીનો પાક્કો રંગ જાણવા માંગો છો.
So I use computer models to calculate the kind of atmosphere a planet would need to have a suitable climate for water and life.
તેથી હું કમ્પ્યુટર મોડેલોનો ઉપયોગ કરું છું જેથી પાણી અને જીવન માટે, ગ્રહને કયા પ્રકારનાં વાતાવરણની જરૂર પડશે, તેની ગણતરી કરી શકાય.
Here's an artist's concept of the planet Kepler-62f, with the Earth for reference. It's 1,200 light years away, and just 40 percent larger than Earth. Our NSF-funded work found that it could be warm enough for open water from many types of atmospheres and orientations of its orbit. So I'd like future telescopes to follow up on this planet to look for signs of life.
પૃથ્વીને સંદર્ભમાં રાખતા આ એક ચિત્રકારની કલ્પના છે, કેપ્લર -62f ગ્રહ વિશે. તે 1,200 પ્રકાશ વર્ષ દૂર છે, અને પૃથ્વી કરતા ફક્ત 40 ટકા વધું મોટો છે. અમારા NSF દ્વારા નીધિબદ્ધ કાર્ય એ, તેની ભ્રમણકક્ષાના ઘણા પ્રકારનાં વાતાવરણ અને દિશાઓથી શોધ્યું કે, તે ખુલ્લા પાણી માટે હિતાવહ છે. તેથી હું ઇચ્છું છું કે ભવિષ્યના ટેલિસ્કોપ્સ, આ ગ્રહ પર જીવનનાં અસ્તિત્વને શોધે.
Ice on a planet's surface is also important for climate. Ice absorbs longer, redder wavelengths of light, and reflects shorter, bluer light. That's why the iceberg in this photo looks so blue. The redder light from the sun is absorbed on its way through the ice. Only the blue light makes it all the way to the bottom. Then it gets reflected back to up to our eyes and we see blue ice. My models show that planets orbiting cooler stars could actually be warmer than planets orbiting hotter stars. There's another contradiction -- that ice absorbs the longer wavelength light from cooler stars, and that light, that energy, heats the ice.
પૃથ્વીની સપાટી પરનો બરફ પણ વાતાવરણ માટે મહત્વપૂર્ણ છે. બરફ એ લાંબી, પ્રકાશની લાલાશ પડતી તરંગ લંબાઈને શોષી લે છે, અને ટૂંકા, વાદળી પ્રકાશને પ્રતિબિંબિત કરે છે. તેથી જ આ ફોટામાંનો આઇસબર્ગ ખૂબ વાદળી દેખાય છે. સૂર્યમાંથી લાલાશ પડતો પ્રકાશ એ બરફના દ્વારા તેના માર્ગમાં જ શોષાઈ જાય છે. ફક્ત વાદળી પ્રકાશ જ તેના તળીયા સુધી પહોંચી શકે છે. પછી તે આપણી આંખો સુધી પ્રતિબિંબિત થાય છે અને આપણે વાદળી બરફ જોઈએ છીએ. મારા મોડેલો બતાવે છે કે ગરમ તારાઓની ફરતે ભ્રમણ કરતા ગ્રહો કરતાં, ઠંડા તારાઓની ફરતે ભ્રમણ કરતા ગ્રહો વાસ્તવમાં, વધુ ગરમ હોય છે. બીજો વિરોધાભાસ એ છે -- કે બરફ એ ઠંડા તારાઓથી લાંબા તરંગલંબાઇ પ્રકાશને શોષી લે છે, અને તે પ્રકાશ, તે ઉર્જા, બરફને ગરમ કરે છે.
Using climate models to explore how these contradictions can affect planetary climate is vital to the search for life elsewhere.
આ વિરોધાભાસ, ગ્રહોના વાતાવરણને કેવી રીતે અસર કરી શકે છે તેના અન્વેષણ માટે કલાઈમેટ મોડલોનો ઉપયોગ કરવો એ બીજે ક્યાંક જીવનની શોધ માટે અગત્યનું છે.
And it's no surprise that this is my specialty. I'm an African-American female astronomer and a classically trained actor who loves to wear makeup and read fashion magazines, so I am uniquely positioned to appreciate contradictions in nature --
અને આ મારી વિશેષતા છે તે આશ્ચર્યજનક નથી. હું એક આફ્રિકન-અમેરિકન સ્ત્રી ખગોળશાસ્ત્રી છું અને પરંપરાગત રીતે પ્રશિક્ષિત કલાકાર છું જે મેકઅપ પહેરવાનું અને ફેશન મેગેઝિન વાંચવાનું પસંદ કરે છે, તેથી હું પ્રકૃતિના વિરોધાભાસની પ્રશંસા કરવા માટે વિશિષ્ટ રીતની છું --
(Laughter)
(હાસ્ય)
(Applause)
(તાળીઓ)
... and how they can inform our search for the next planet where life exists.
... અને તેઓ આગલા ગ્રહ માટે અમારી શોધની માહિતી કેવી રીતે આપી શકે જ્યાં જીવન અસ્તિત્વમાં છે.
My organization, Rising Stargirls, teaches astronomy to middle-school girls of color, using theater, writing and visual art. That's another contradiction -- science and art don't often go together, but interweaving them can help these girls bring their whole selves to what they learn, and maybe one day join the ranks of astronomers who are full of contradictions, and use their backgrounds to discover, once and for all, that we are truly not alone in the universe.
મારી સંસ્થા, રાઇઝિંગ સ્ટારગર્લ્સ, રંગની મધ્યમ-શાળાની છોકરીઓને ખગોળશાસ્ત્ર શીખવે છે, થિયેટર, લેખન અને દ્રશ્ય કલાનો ઉપયોગ કરીને. તે બીજો વિરોધાભાસ છે -- વિજ્ઞાન અને કલા હંમેશાં સાથે નથી ચાલતા, પરંતુ તેમને એક સાથે લાવવાથી, આ છોકરીઓને, તેઓ જે શીખે છે તેના માટે મદદ મળશે. અને કદાચ એક દિવસ તેઓ, ખગોળશાસ્ત્રીઓની હરોળમાં જોડાશે જે વિરોધાભાસથી ભરેલા છે, અને તેમની પૃષ્ઠભૂમિનો ઉપયોગ એ શોધવા માટે કરે, એકવાર અને હંમેશા, કે આપણે બ્રહ્માંડમાં ખરેખર એકલા નથી.
Thank you.
આભાર.
(Applause)
(તાળીઓ)