Όταν κοιτάτε τα αστέρια τη νύχτα, είναι εκπληκτικό τι μπορείτε να δείτε. Είναι πανέμορφο. Αλλά είναι ακόμη πιο εκπληκτικά αυτά που δεν μπορείτε να δείτε. Διότι αυτό που ξέρουμε τώρα είναι πως γύρω από κάθε αστέρι ή σχεδόν κάθε αστέρι, υπάρχει ένας πλανήτης ή τουλάχιστον μερικοί.
So when you look out at the stars at night, it's amazing what you can see. It's beautiful. But what's more amazing is what you can't see, because what we know now is that around every star or almost every star, there's a planet, or probably a few.
Άρα αυτό που αυτή η εικόνα δε σας δείχνει είναι όλοι οι πλανήτες για τους οποίους γνωρίζουμε εκεί έξω στο Διάστημα. Όταν, όμως, σκεφτόμαστε τους πλανήτες έχουμε την τάση να σκεφτόμαστε απομακρυσμένα πράγματα, πολύ διαφορετικά από τα δικά μας. Εδώ όμως είμαστε σε έναν πλανήτη και υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που είναι εκπληκτικά σχετικά με τη Γη που ψάχνουμε μακριά και ευρέως να βρούμε πράγματα σαν κι αυτά. Και όταν ψάχνουμε, βρίσκουμε εκπληκτικά πράγματα. Αλλά θέλω να σας μιλήσω για κάτι εκπληκτικό εδώ στη Γη. Και αυτό είναι πως κάθε λεπτό, 181 κιλά υδρογόνου και σχεδόν 3 κιλά ηλίου δραπετεύουν από τη Γη στο Διάστημα. Αυτά είναι αέρια τα οποία εκλύονται και δεν επιστρέφουν ποτέ. Υδρογόνο, ήλιο και πολλά άλλα συνθέτουν αυτό που είναι γνωστό ως η ατμόσφαιρα της Γης. Η ατμόσφαιρα είναι απλώς αυτά τα αέρια, τα οποία σχηματίζουν μια λεπτή μπλε γραμμή που φαίνεται εδώ από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, μια φωτογραφία την οποία έβγαλαν κάποιοι αστροναύτες. Αυτή η λεπτή επίστρωση γύρω από τον πλανήτη μας είναι αυτό που επιτρέπει στη ζωή να ευδοκιμήσει. Προστατεύει τον πλανήτη μας από πάρα πολλές συγκρούσεις από μετεωρίτες και τα συναφή. Είναι ένα τόσο εκπληκτικό φαινόμενο που το γεγονός ότι εξαφανίζεται θα έπρεπε να σας τρομάζει, τουλάχιστον λίγο.
So what this picture isn't showing you are all the planets that we know about out there in space. But when we think about planets, we tend to think of faraway things that are very different from our own. But here we are on a planet, and there are so many things that are amazing about Earth that we're searching far and wide to find things that are like that. And when we're searching, we're finding amazing things. But I want to tell you about an amazing thing here on Earth. And that is that every minute, 400 pounds of hydrogen and almost seven pounds of helium escape from Earth into space. And this is gas that is going off and never coming back. So hydrogen, helium and many other things make up what's known as the Earth's atmosphere. The atmosphere is just these gases that form a thin blue line that's seen here from the International Space Station, a photograph that some astronauts took. And this tenuous veneer around our planet is what allows life to flourish. It protects our planet from too many impacts, from meteorites and the like. And it's such an amazing phenomenon that the fact that it's disappearing should frighten you, at least a little bit.
Αυτή η διαδικασία είναι κάτι που μελετάω και ονομάζεται ατμοσφαιρική διαφυγή. Η ατμοσφαιρική διαφυγή δε συμβαίνει αποκλειστικά στον πλανήτη Γη. Είναι μέρος του τι σημαίνει πλανήτης, αν με ρωτάτε, διότι οι πλανήτες, όχι μόνο εδώ στη Γη, αλλά παντού στο Σύμπαν, μπορούν να υποστούν ατμοσφαιρική διαφυγή. Και ο τρόπος με τον οποίο συμβαίνει μας μαθαίνει για τους ίδιους τους πλανήτες. Διότι όταν σκέφτεστε το ηλιακό σύστημα, μπορεί να σκεφτείτε αυτήν την εικόνα εδώ. Και θα λέγατε, λοιπόν, υπάρχουν οκτώ πλανήτες, ίσως εννιά. Για όσους από εσάς αγχώνονται με αυτή τη φωτογραφία, θα προσθέσω κάποιον για εσάς.
So this process is something that I study and it's called atmospheric escape. So atmospheric escape is not specific to planet Earth. It's part of what it means to be a planet, if you ask me, because planets, not just here on Earth but throughout the universe, can undergo atmospheric escape. And the way it happens actually tells us about planets themselves. Because when you think about the solar system, you might think about this picture here. And you would say, well, there are eight planets, maybe nine. So for those of you who are stressed by this picture, I will add somebody for you.
(Γέλια)
(Laughter)
Παραχώρηση του New Horizons, συμπεριλαμβάνουμε τον Πλούτωνα. Το θέμα εδώ είναι πως για τον σκοπό αυτής της ομιλίας και της ατμοσφαιρικής διαφυγής, ο Πλούτωνας είναι πλανήτης στο μυαλό μου, με τον ίδιο τρόπο που πλανήτες γύρω από άλλα άστρα που δεν μπορούμε να δούμε, είναι επίσης πλανήτες. Βασικά χαρακτηριστικά των πλανητών συμπεριλαμβάνουν το γεγονός ότι είναι σώματα τα οποία συγκρατούνται μαζί λόγω της βαρύτητας. Είναι πολλά υλικά απλώς κολλημένα μεταξύ τους με αυτή την ελκτική δύναμη. Και αυτά τα σώματα είναι τόσο μεγάλα και έχουν τόση πολλή βαρύτητα, γι' αυτό και είναι στρογγυλά. Όταν, λοιπόν, κοιτάτε όλα αυτά, συμπεριλαμβανομένου του Πλούτωνα, είναι στρογγυλά.
Courtesy of New Horizons, we're including Pluto. And the thing here is, for the purposes of this talk and atmospheric escape, Pluto is a planet in my mind, in the same way that planets around other stars that we can't see are also planets. So fundamental characteristics of planets include the fact that they are bodies that are bound together by gravity. So it's a lot of material just stuck together with this attractive force. And these bodies are so big and have so much gravity. That's why they're round. So when you look at all of these, including Pluto, they're round.
Άρα μπορείτε να καταλάβετε πως η βαρύτητα εμπλέκεται πραγματικά εδώ. Αλλά άλλο ένα βασικό χαρακτηριστικό των πλανητών, είναι αυτό που δε βλέπετε εδώ. Και αυτό είναι το άστρο, ο Ήλιος, γύρω από τον οποίο κινούνται όλοι οι πλανήτες στο ηλιακό σύστημα. Και αυτό είναι βασικά που προκαλεί την ατμοσφαιρική διαφυγή. Ο βασικός λόγος για τον οποίο τα άστρα προκαλούν την ατμοσφαιρική διαφυγή από τους πλανήτες είναι το ότι τα άστρα προσφέρουν στους πλανήτες σωματίδια και φως και θερμότητα που μπορούν να προκαλέσουν την ατμοσφαιρική διαφυγή. Αν σκεφτείτε ένα αερόστατο ή εάν κοιτάξετε αυτήν την εικόνα φαναριών στην Ταϊλάνδη σε ένα φεστιβάλ, μπορείτε να δείτε πως ο ζεστός αέρας μπορεί να ωθήσει αέρια προς τα πάνω. Και εάν έχετε αρκετή ενέργεια και θερμότητα, τις οποίες έχει ο Ήλιος μας, αυτό το αέριο, το οποίο είναι τόσο ελαφρύ και συγκρατείται μόνο με τη βαρύτητα, μπορεί να διαφύγει στο Διάστημα. Αυτό είναι στην πραγματικότητα που προκαλεί την ατμοσφαιρική διαφυγή εδώ στη Γη, άλλα και σε άλλους πλανήτες - αυτή η αλληλεπίδραση μεταξύ θερμότητας από το άστρο και υπέρβασης της δύναμης της βαρύτητας στον πλανήτη.
So you can see that gravity is really at play here. But another fundamental characteristic about planets is what you don't see here, and that's the star, the Sun, that all of the planets in the solar system are orbiting around. And that's fundamentally driving atmospheric escape. The reason that fundamentally stars drive atmospheric escape from planets is because stars offer planets particles and light and heat that can cause the atmospheres to go away. So if you think of a hot-air balloon, or you look at this picture of lanterns in Thailand at a festival, you can see that hot air can propel gasses upward. And if you have enough energy and heating, which our Sun does, that gas, which is so light and only bound by gravity, it can escape into space. And so this is what's actually causing atmospheric escape here on Earth and also on other planets -- that interplay between heating from the star and overcoming the force of gravity on the planet.
Σας είπα, λοιπόν, πως αυτό συμβαίνει με ρυθμό 181 κιλών το λεπτό για το υδρογόνο και σχεδόν 3 κιλών για το ήλιο. Πώς, όμως, μοιάζει αυτό; Λοιπόν, ακόμη και τη δεκαετία του '80, βγάλαμε φωτογραφίες της Γης με υπεριώδη ακτινοβολία χρησιμοποιώντας το διαστημόπλοιο Dynamic Explorer της NASA. Αυτές, λοιπόν, οι δύο φωτογραφίες της Γης σας δείχνουν πώς μοιάζει αυτή η λάμψη του υδρογόνου που διαφεύγει, σε κόκκινο. Και μπορείτε να δείτε κι άλλα χαρακτηριστικά, όπως οξυγόνο και άζωτο, σε αυτή τη λευκή λάμψη στον κύκλο που σας δείχνει τα σέλας καθώς και κάποιες δέσμες γύρω από τους τροπικούς. Αυτές, λοιπόν, είναι εικόνες που μας δείχνουν ολοκληρωτικά πως η ατμόσφαιρά μας δεν είναι σφιχτά δεσμευμένη σε μας εδώ στη Γη, αλλά στην πραγματικότητα εξαπλώνεται μακριά στο Διάστημα, σε ανησυχητικό βαθμό, θα μπορούσα να προσθέσω.
So I've told you that it happens at the rate of 400 pounds a minute for hydrogen and almost seven pounds for helium. But what does that look like? Well, even in the '80s, we took pictures of the Earth in the ultraviolet using NASA's Dynamic Explorer spacecraft. So these two images of the Earth show you what that glow of escaping hydrogen looks like, shown in red. And you can also see other features like oxygen and nitrogen in that white glimmer in the circle showing you the auroras and also some wisps around the tropics. So these are pictures that conclusively show us that our atmosphere isn't just tightly bound to us here on Earth but it's actually reaching out far into space, and at an alarming rate, I might add.
Αλλά η Γη δεν είναι η μόνη που υφίσταται ατμοσφαιρική διαφυγή. Ο Άρης, ο πλησιέστερός μας γείτονας, είναι πολύ μικρότερος από τη Γη, και άρα έχει πολύ λιγότερη βαρύτητα με την οποία συγκρατεί την ατμόσφαιρά του. Παρόλο που ο Άρης έχει μια ατμόσφαιρα, μπορούμε να δούμε πως είναι πολύ πιο λεπτή από της Γης. Κοιτάξτε μόνο την επιφάνεια. Βλέπετε κρατήρες που υποδεικνύουν πως δεν είχε ατμόσφαιρα που θα μπορούσε να σταματήσει αυτές τις συγκρούσεις. Επίσης, βλέπουμε πως είναι ο «κόκκινος πλανήτης» και η ατμοσφαιρική διαφυγή διαδραματίζει έναν ρόλο στο γεγονός πως ο Άρης είναι κόκκινος. Και αυτό επειδή πιστεύουμε ότι ο Άρης είχε ένα πιο υγρό παρελθόν, και όταν το νερό είχε αρκετή ενέργεια, διασπάστηκε σε υδρογόνο και οξυγόνο, και το υδρογόνο, όντας τόσο ελαφρύ, διέφυγε στο Διάστημα, και το οξυγόνο που παρέμεινε οξείδωσε ή σκούριασε το έδαφος, προκαλώντας αυτό το γνωστό σκουριασμένο κόκκινο χρώμα που βλέπουμε.
But the Earth is not alone in undergoing atmospheric escape. Mars, our nearest neighbor, is much smaller than Earth, so it has much less gravity with which to hold on to its atmosphere. And so even though Mars has an atmosphere, we can see it's much thinner than the Earth's. Just look at the surface. You see craters indicating that it didn't have an atmosphere that could stop those impacts. Also, we see that it's the "red planet," and atmospheric escape plays a role in Mars being red. That's because we think Mars used to have a wetter past, and when water had enough energy, it broke up into hydrogen and oxygen, and hydrogen being so light, it escaped into space, and the oxygen that was left oxidized or rusted the ground, making that familiar rusty red color that we see.
Άρα είναι φυσιολογικό να κοιτάμε φωτογραφίες του Άρη και να λέμε πως πιθανόν να συνέβη ατμοσφαιρική διαφυγή, αλλά η NASA έχει έναν ανιχνευτή που βρίσκεται τώρα στον Άρη, τον δορυφόρο MAVEN, δουλειά του οποίου είναι η μελέτη της ατμοσφαιρικής διαφυγής. Είναι το διαστημόπλοιο Αρειανής Ατμόσφαιρας και Πτητικής Εξέλιξης. Τα αποτελέσματά του έχουν ήδη δείξει εικόνες αρκετά όμοιες με αυτές που έχετε δει εδώ στη Γη. Γνωρίζουμε εδώ και καιρό πως ο Άρης έχανε την ατμόσφαιρά του, αλλά έχουμε κάποιες εκπληκτικές εικόνες. Εδώ, για παράδειγμα, μπορείτε να δείτε στον κόκκινο κύκλο το μέγεθος του Άρη, και στο μπλε μπορείτε να δείτε το υδρογόνο που διαφεύγει μακριά απ' τον πλανήτη. Εκτείνεται πάνω από 10 φορές το μέγεθος του πλανήτη, αρκετά μακριά ώστε να μην είναι πλέον δέσμιο σε αυτόν τον πλανήτη. Διαφεύγει μακριά στο Διάστημα. Αυτό μας βοηθάει να επιβεβαιώσουμε ιδέες, όπως το γιατί ο Άρης είναι κόκκινος, από αυτό το χαμένο υδρογόνο. Το υδρογόνο, όμως, δεν είναι το μόνο αέριο που χάνεται. Ανέφερα το ήλιο στη Γη και κάποιο οξυγόνο και άζωτο και από τον MAVEN μπορούμε επίσης να δούμε το οξυγόνο που χάνεται από τον Άρη. Μπορείτε να δείτε πώς, επειδή το οξυγόνο είναι βαρύτερο, δεν μπορεί να φτάσει τόσο μακριά όσο το υδρογόνο κι όμως διαφεύγει μακριά από τον πλανήτη. Δεν τα βλέπετε όλα περιορισμένα σε αυτόν τον κόκκινο κύκλο.
So it's fine to look at pictures of Mars and say that atmospheric escape probably happened, but NASA has a probe that's currently at Mars called the MAVEN satellite, and its actual job is to study atmospheric escape. It's the Mars Atmosphere and Volatile Evolution spacecraft. And results from it have already shown pictures very similar to what you've seen here on Earth. We've long known that Mars was losing its atmosphere, but we have some stunning pictures. Here, for example, you can see in the red circle is the size of Mars, and in blue you can see the hydrogen escaping away from the planet. So it's reaching out more than 10 times the size of the planet, far enough away that it's no longer bound to that planet. It's escaping off into space. And this helps us confirm ideas, like why Mars is red, from that lost hydrogen. But hydrogen isn't the only gas that's lost. I mentioned helium on Earth and some oxygen and nitrogen, and from MAVEN we can also look at the oxygen being lost from Mars. And you can see that because oxygen is heavier, it can't get as far as the hydrogen, but it's still escaping away from the planet. You don't see it all confined into that red circle.
Άρα το γεγονός ότι δεν παρατηρούμε την ατμοσφαιρική διαφυγή μόνο στον δικό μας πλανήτη, αλλά μπορούμε να τη μελετήσουμε αλλού και να στείλουμε διαστημόπλοια, μας επιτρέπει να μάθουμε για το παρελθόν πλανητών, αλλά και για τους πλανήτες γενικά και για το μέλλον της Γης. Ένας τρόπος, λοιπόν, με τον οποίο μπορούμε πραγματικά να μάθουμε για το μέλλον είναι με πλανήτες τόσο μακρινούς που δεν μπορούμε καν να δούμε. Θα έπρεπε ωστόσο να σημειώσω, πριν προχωρήσω σε αυτό, πως δεν πρόκειται να σας δείξω φωτογραφίες σαν αυτή του Πλούτωνα, που μπορεί να είναι απογοητευτικές, αλλά επειδή δεν τις έχουμε ακόμα. Η νέα αποστολή του New Horizons είναι η μελέτη της ατμοσφαιρικής διαφυγής που χάνεται από τον πλανήτη. Μείνετε, λοιπόν, συντονισμένοι και προσέξτε το. Οι πλανήτες, όμως, για τους οποίους ήθελα να μιλήσω είναι γνωστοί ως διερχόμενοι εξωπλανήτες.
So the fact that we not only see atmospheric escape on our own planet but we can study it elsewhere and send spacecraft allows us to learn about the past of planets but also about planets in general and Earth's future. So one way we actually can learn about the future is by planets so far away that we can't see. And I should just note though, before I go on to that, I'm not going to show you photos like this of Pluto, which might be disappointing, but that's because we don't have them yet. But the New Horizons mission is currently studying atmospheric escape being lost from the planet. So stay tuned and look out for that. But the planets that I did want to talk about are known as transiting exoplanets.
Κάθε πλανήτης, λοιπόν, του οποίου η τροχιά βρίσκεται γύρω από άστρο το οποίο δεν είναι ο Ήλιος μας, ονομάζεται εξωπλανήτης ή εξωηλιακός πλανήτης. Και αυτοί οι πλανήτες τους οποίους καλούμε διερχόμενους έχουν το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό πως, αν κοιτάξετε εκείνο το άστρο στη μέση, θα δείτε πως στην πραγματικότητα αναβοσβήνει. Ο λόγος που αναβοσβήνει είναι γιατί υπάρχουν πλανήτες που το προσπερνούν συνέχεια, και είναι σε ιδιαίτερο προσανατολισμό που οι πλανήτες εμποδίζουν το φως από το άστρο που μας επιτρέπει να δούμε αυτό το φως να αναβοσβήνει. Ψάχνοντας τα άστρα στον νυχτερινό ουρανό για αυτήν την κίνηση, μπορούμε να βρούμε πλανήτες. Με αυτόν τον τρόπο μπορέσαμε να εντοπίσουμε πάνω από 5.000 πλανήτες στον δικό μας Γαλαξία και ξέρουμε πως υπάρχουν πολλοί περισσότεροι εκεί έξω.
So any planet orbiting a star that's not our Sun is called an exoplanet, or extrasolar planet. And these planets that we call transiting have the special feature that if you look at that star in the middle, you'll see that actually it's blinking. And the reason that it's blinking is because there are planets that are going past it all the time, and it's that special orientation where the planets are blocking the light from the star that allows us to see that light blinking. And by surveying the stars in the night sky for this blinking motion, we are able to find planets. This is how we've now been able to detect over 5,000 planets in our own Milky Way, and we know there are many more out there, like I mentioned.
Όταν, λοιπόν, κοιτάμε το φως από αυτά τα άστρα, αυτό που βλέπουμε, όπως είπα, δεν είναι ο ίδιος ο πλανήτης, αλλά στην πραγματικότητα βλέπετε ένα σκοτείνιασμα του φωτός που μπορούμε να καταγράψουμε στον χρόνο. Το φως, λοιπόν, εξασθενεί καθώς ο πλανήτης μικραίνει μπροστά στο άστρο, και αυτό είναι που είδατε πριν. Όχι μόνο εντοπίζουμε τους πλανήτες, λοιπόν, αλλά μπορούμε να κοιτάξουμε αυτό το φως σε διαφορετικά μήκη κύματος. Ανέφερα την παρατήρηση της Γης και του Άρη με υπεριώδη ακτινοβολία. Εάν κοιτάξουμε τους διερχόμενους εξωπλανήτες, με το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ, βρίσκουμε πως στην υπεριώδη ακτινοβολία, βλέπουμε πιο έντονο αυτό το φαινόμενο, πολύ λιγότερο φως από το άστρο, όταν ο πλανήτης περνάει από μπροστά. Πιστεύουμε πως αυτό συμβαίνει επειδή έχουμε μια διευρυμένη ατμόσφαιρα υδρογόνου γύρω από τον πλανήτη που τον κάνει να μοιάζει πιο φουσκωμένος και έτσι εμποδίζει πιο πολύ από το φως που βλέπετε.
So when we look at the light from these stars, what we see, like I said, is not the planet itself, but you actually see a dimming of the light that we can record in time. So the light drops as the planet decreases in front of the star, and that's that blinking that you saw before. So not only do we detect the planets but we can look at this light in different wavelengths. So I mentioned looking at the Earth and Mars in ultraviolet light. If we look at transiting exoplanets with the Hubble Space Telescope, we find that in the ultraviolet, you see much bigger blinking, much less light from the star, when the planet is passing in front. And we think this is because you have an extended atmosphere of hydrogen all around the planet that's making it look puffier and thus blocking more of the light that you see.
Χρησιμοποιώντας αυτήν την τεχνική, μπορέσαμε να ανακαλύψουμε μερικούς διερχόμενους εξωπλανήτες που υφίστανται ατμοσφαιρική διαφυγή. Αυτοί οι πλανήτες μπορούν να αποκαλούνται καυτοί Δίες, για μερικούς από αυτούς που έχουμε βρει. Και αυτό επειδή είναι αέριοι πλανήτες σαν τον Δία, αλλά βρίσκονται τόσο κοντά στο άστρο τους, περίπου 100 φορές πιο κοντά απ' ό,τι ο Δίας. Και επειδή υπάρχει όλο αυτό το ελαφρύ αέριο έτοιμο να διαφύγει, και όλη αυτή τη θερμότητα από το άστρο, έχετε εντελώς καταστροφικούς ρυθμούς ατμοσφαιρικής διαφυγής. Αντίθετα, λοιπόν, με τα 181 κιλά ανά λεπτό του υδρογόνου που χάνεται από τη Γη, για αυτούς τους πλανήτες χάνεται μισό δισεκατομμύριο κιλά υδρογόνου ανά λεπτό.
So using this technique, we've actually been able to discover a few transiting exoplanets that are undergoing atmospheric escape. And these planets can be called hot Jupiters, for some of the ones we've found. And that's because they're gas planets like Jupiter, but they're so close to their star, about a hundred times closer than Jupiter. And because there's all this lightweight gas that's ready to escape, and all this heating from the star, you have completely catastrophic rates of atmospheric escape. So unlike our 400 pounds per minute of hydrogen being lost on Earth, for these planets, you're losing 1.3 billion pounds of hydrogen every minute.
Μπορεί να σκεφτείτε, κάνει αυτό τον πλανήτη να σταματήσει να υπάρχει; Αυτό είναι κάτι για το οποίο οι άνθρωποι αναρωτιόντουσαν όταν κοίταζαν το ηλιακό σύστημα, διότι οι πιο κοντινοί στον Ήλιο πλανήτες είναι πετρώδεις και οι πιο μακρινοί πλανήτες είναι πιο μεγάλοι και πιο αεριώδεις. Θα μπορούσατε να ξεκινήσετε με κάτι σαν τον Δία που ήταν πιο κοντά στον Ήλιο, και να ξεφορτωθείτε όλο το αέριο σε αυτόν; Πιστεύουμε τώρα πως αν ξεκινήσετε με κάτι σαν έναν καυτό Δία, στην πραγματικότητα δεν μπορείτε να καταλήξετε με τον Ερμή ή τη Γη. Αλλά αν ξεκινούσατε με κάτι μικρότερο, θα μπορούσε να διαφύγει αρκετό αέριο που θα το είχε επηρεάσει σημαντικά και θα σας άφηνε με κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό με το οποίο ξεκινήσατε.
So you might think, well, does this make the planet cease to exist? And this is a question that people wondered when they looked at our solar system, because planets closer to the Sun are rocky, and planets further away are bigger and more gaseous. Could you have started with something like Jupiter that was actually close to the Sun, and get rid of all the gas in it? We now think that if you start with something like a hot Jupiter, you actually can't end up with Mercury or the Earth. But if you started with something smaller, it's possible that enough gas would have gotten away that it would have significantly impacted it and left you with something very different than what you started with.
Όλα αυτά ακούγονται κάπως γενικά, και μπορούμε να αναλογιστούμε σχετικά με το ηλιακό σύστημα, αλλά τι έχει να κάνει αυτό με εμάς εδώ στη Γη; Λοιπόν, στο μακρινό μέλλον, ο Ήλιος θα γίνει πιο λαμπερός. Και καθώς συμβαίνει αυτό, η θερμότητα που λαμβάνουμε από τον Ήλιο θα γίνει πολύ έντονη. Με τον ίδιο τρόπο που βλέπετε αέρια να διαρρέουν από έναν καυτό Δία, αέρια πρόκειται να διαρρεύσουν από τη Γη. Άρα, αυτό που μπορούμε να περιμένουμε ή τουλάχιστον να προετοιμαστούμε γι' αυτό, είναι το γεγονός πως στο μακρινό μέλλον, η Γη θα μοιάζει περισσότερο με τον Άρη. Το υδρογόνο μας, από νερό το οποίο που έχει διασπαστεί, πρόκειται να διαφύγει στο Διάστημα πολύ πιο γρήγορα και θα ξεμείνουμε με αυτόν τον ξηρό, κοκκινωπό πλανήτη.
So all of this sounds sort of general, and we might think about the solar system, but what does this have to do with us here on Earth? Well, in the far future, the Sun is going to get brighter. And as that happens, the heating that we find from the Sun is going to become very intense. In the same way that you see gas streaming off from a hot Jupiter, gas is going to stream off from the Earth. And so what we can look forward to, or at least prepare for, is the fact that in the far future, the Earth is going to look more like Mars. Our hydrogen, from water that is broken down, is going to escape into space more rapidly, and we're going to be left with this dry, reddish planet.
Οπότε μη φοβάστε, δε θα συμβεί για μερικά δισεκατομμύρια χρόνια, οπότε υπάρχει χρόνος να προετοιμαστούμε.
So don't fear, it's not for a few billion years, so there's some time to prepare.
(Γέλια)
(Laughter)
Αλλά ήθελα να είστε ενήμεροι του τι συμβαίνει, όχι μόνο στο μέλλον, καθώς η ατμοσφαιρική διαφυγή συμβαίνει όσο μιλάμε. Υπάρχει, λοιπόν, πολλή εντυπωσιακή επιστήμη για την οποία ακούτε να συμβαίνει στο Διάστημα και σε πλανήτες που βρίσκονται πολύ μακριά και μελετάμε αυτούς τους πλανήτες για να μάθουμε γι' αυτούς τους κόσμους. Άλλα όσο μαθαίνουμε για τον Άρη ή για εξωπλανήτες, όπως τους καυτούς Δίες, βρίσκουμε πράγματα όπως την ατμοσφαιρική διαφυγή τα οποία μας λένε πιο πολλά για τον πλανήτη μας εδώ στη Γη.
But I wanted you to be aware of what's going on, not just in the future, but atmospheric escape is happening as we speak. So there's a lot of amazing science that you hear about happening in space and planets that are far away, and we are studying these planets to learn about these worlds. But as we learn about Mars or exoplanets like hot Jupiters, we find things like atmospheric escape that tell us a lot more about our planet here on Earth.
Αναλογιστείτε το αυτό την επόμενη φορά που θα σκεφτείτε
So consider that the next time you think that space is far away.
ότι το Διάστημα βρίσκεται πολύ μακριά. Σας ευχαριστώ.
Thank you. (Applause)
(Χειροκρότημα)