Did you know that every time musicians pick up their instruments, there are fireworks going off all over their brain? On the outside, they may look calm and focused, reading the music and making the precise and practiced movements required. But inside their brains, there's a party going on.
האם אתם יודעים שכל פעם שמוזיקאים לוקחים את כלי הנגינה יש זיקוקים בכל המוח שלהם? מבחוץ, הם אולי נראים רגועים ושלווים, קוראים את התווים ועושים את התנועות המדוייקות הנדרשות. אבל בתוך המוח שלהם, יש מסיבה.
How do we know this? Well, in the last few decades, neuroscientists have made enormous breakthroughs in understanding how our brains work by monitoring them in real time with instruments like fMRI and PET scanners. When people are hooked up to these machines, tasks, such as reading or doing math problems, each have corresponding areas of the brain where activity can be observed. But when researchers got the participants to listen to music, they saw fireworks. Multiple areas of their brains were lighting up at once, as they processed the sound, took it apart to understand elements like melody and rhythm, and then put it all back together into unified musical experience. And our brains do all this work in the split second between when we first hear the music and when our foot starts to tap along.
איך אנחנו יודעים את זה? ובכן, בעשורים האחרונים, מדעני מוח עשו פריצות דרך עצומות בהבנת איך המוח שלנו עובד על ידי ניטורו בזמן אמת עם כלים כמו MRI פונקציונלי וסריקות PET. כשאנשים מחוברים למכונות האלה, משימות, כמו קריאה או פתירת בעיות חשבוניות, לכל אחת יש אזור מתאים במוח בו אפשר לצפות בפעילות. אבל כשחוקרים נתנו למשתתפים להאזין למוזיקה, הם ראו זיקוקים. אזורים מרובים במוח נדלקו ביחד, כשהם עיבדו את הצלילים, פירקו אותם כדי להבין את האלמנטים, כמו מלודיה וקצב, ואז חיברו אותם יחד לחוויה מוזיקלית מאוחדת. והמוחות שלנו עושים את כל העבודה בשבריר שניה בין הזמן שאתם שומעים את המוזיקה והזמן שהרגל שלכם מתחילה לרקוע איתה.
But when scientists turned from observing the brains of music listeners to those of musicians, the little backyard fireworks became a jubilee. It turns out that while listening to music engages the brain in some pretty interesting activities, playing music is the brain's equivalent of a full-body workout. The neuroscientists saw multiple areas of the brain light up, simultaneously processing different information in intricate, interrelated, and astonishingly fast sequences.
אבל כשמדענים פונים מלהביט במוח של מאזינים למוזיקה לזה של מוזיקאים, הזיקוקים הביתיים הופכים למופע שלם. מסתבר שבעוד שהאזנה למוזיקה מפעילה את המוח בדרכים מאוד מעניינות, ניגון מוזיקה היא המקבילה המוחית של התעמלות לכל הגוף. מדעני המוח ראו אזורים מרובים של המוח נדלקים, ומעבדים במקביל מידעים שונים בשלבים מורכבים, קשורים ומהירים להפליא.
But what is it about making music that sets the brain alight? The research is still fairly new, but neuroscientists have a pretty good idea. Playing a musical instrument engages practically every area of the brain at once, especially the visual, auditory, and motor cortices. As with any other workout, disciplined, structured practice in playing music strengthens those brain functions, allowing us to apply that strength to other activities.
אבל מה יש בעשיית מוזיקה שמפעיל כך את המוח? המחקר עדיין די חדש, אבל למדעני מוח יש רעיון די טוב. נגינה בכלים מערבת כמעט את כל המוח בו זמנית, בעיקר את האונות הויזואליות, השמיעתיות והמוטוריות. וכמו כל התעמלות, אימון ממושמע ומובנה בנגינה מחזק את האזורים האלה במוח, ומאפשר לנו להתשמש בכוח הזה לפעילויות אחרות.
The most obvious difference between listening to music and playing it is that the latter requires fine motor skills, which are controlled in both hemispheres of the brain. It also combines the linguistic and mathematical precision, in which the left hemisphere is more involved, with the novel and creative content that the right excels in. For these reasons, playing music has been found to increase the volume and activity in the brain's corpus callosum, the bridge between the two hemispheres, allowing messages to get across the brain faster and through more diverse routes. This may allow musicians to solve problems more effectively and creatively, in both academic and social settings.
ההבדל הכי ברור בין האזנה למוזיקה ונגינה הוא שהשניה דורשת כישורים מוטוריים עדינים, שנשלטים בשתי האונות של המוח. היא גם משלבת את הדיוק הלשוני והמתמטי, שם האונה השמאלית מעורבת בעיקר, עם התוכן החדשני והיצירתי שהימנית מתמחה בה. מהסיבות האלו, נגינה נמצאה כמגבירה את העוצמה והפעילות בקורפוס קולוסום של המוח, הגשר בין שתי האונות, שמאפשר למסרים לעבור ברחבי המוח מהר יותר ודרך דרכים מגוונות יותר. זה אולי מאפשר למוזיקאים לפתור בעיות יותר ביעילות וביצירתיות, גם בתנאים אקדמיים וגם בחברתיים.
Because making music also involves crafting and understanding its emotional content and message, musicians often have higher levels of executive function, a category of interlinked tasks that includes planning, strategizing, and attention to detail and requires simultaneous analysis of both cognitive and emotional aspects. This ability also has an impact on how our memory systems work. And, indeed, musicians exhibit enhanced memory functions, creating, storing, and retrieving memories more quickly and efficiently. Studies have found that musicians appear to use their highly connected brains to give each memory multiple tags, such as a conceptual tag, an emotional tag, an audio tag, and a contextual tag, like a good Internet search engine.
בגלל שעשיית מוזיקה כוללת גם יצירה והבנה של התוכן הרגשי שלה והמסר, למוזיקאים יש הרבה פעמים רמות גבוהות יותר של יכולות ביצועיות, קטגוריה של מטלות קשורות שכוללות תיכנון, אסטרטגיה, ותשומת לב לפרטים ודורשים אנליזה בו זמנית של אספקטים קוגניטיביים ורגשיים. ליכולת הזו יש גם השפעה על איך מערכת הזיכרון שלנו עובדת. ובאמת, מוזיקאים מציגים יכולות זיכרון מוגברות, יצירה, שמירה ואיחזור של זכרונות במהירות ויעילות גדולה יותר. מחקרים מצאו שמוזיקאים נוטים להשתמש במוחות המחוברים שלהם כדי לתת לכל זיכרון תגים מרובים, כמו תג קונספטואלי, תג רגשי, תג שמיעתי, ותג לפי הקשר, כמו מנוע חיפוש אינטרנטי טוב.
How do we know that all these benefits are unique to music, as opposed to, say, sports or painting? Or could it be that people who go into music were already smarter to begin with? Neuroscientists have explored these issues, but so far, they have found that the artistic and aesthetic aspects of learning to play a musical instrument are different from any other activity studied, including other arts. And several randomized studies of participants, who showed the same levels of cognitive function and neural processing at the start, found that those who were exposed to a period of music learning showed enhancement in multiple brain areas, compared to the others.
אז, איך אנחנו יודעים שכל התועלות האלו יחודיות למוזיקה, בניגוד נגיד, לספורט או ציור? או אולי זה שהאנשים שהולכים למוזיקה היו כבר חכמים יותר מהתחלה? מדעני מוח חקרו את הנושאים האלה, אבל עד עכשיו, הם גילו שהפנים האסטטיים של למידה לנגן בכלי שונים מכל פעילות אחרת שנחקרה, כולל אומנויות אחרות. וכמה מחקרים אקראיים של משתתפים, שהראו את אותן רמות של יכולות קוגניטיביות ועיבוד מוח בהתחלה, מצאו שאלה שנחשפו לתקופה של למידת נגינה הראו עליה באזורים מרובים במוח, יחסית לאחרים.
This recent research about the mental benefits of playing music has advanced our understanding of mental function, revealing the inner rhythms and complex interplay that make up the amazing orchestra of our brain.
המחקר העדכני הזה על התועלות המנטליות של נגינה קידם את ההבנה שלנו של פעילויות מוחיות, וגילה את הקצבים הפנימיים והקישוריות המורכבת שיוצרת את התזמורת המדהימה במוח שלנו.