It has been 128 years since the last country in the world abolished slavery and 53 years since Martin Luther King pronounced his "I Have A Dream" speech. But we still live in a world where the color of our skin not only gives a first impression, but a lasting one that remains.
Kanë kaluar 128 vjet që kur vendi i fundit në botë hoqi skllavërinë dhe 53 vjet që kur Martin Luther King mbajti fjalimin e tij "Kam një ëndërr". Por ne ende jetojmë në një botë ku ngjyra e lëkurës sonë jo vetëm që lë përshtypje të parë por një të qëndrueshme që mbetet.
I was born in a family full of colors. My father is the son of a maid from whom he inherited an intense dark chocolate tone. He was adopted by those who I know as my grandparents. The matriarch, my grandma, has a porcelain skin and cotton-like hair. My grandpa was somewhere between a vanilla and strawberry yogurt tone, like my uncle and my cousin. My mother is a cinnamon-skin daughter of a native Brazilian, with a pinch of hazel and honey, and a man [who is] a mix of coffee with milk, but with a lot of coffee. She has two sisters. One in a toasted-peanut skin and the other, also adopted, more on the beige side, like a pancake.
Unë kam lindur në një familje plot ngjyra. Babai im është djali i një shërbëtoreje nga e cila trashëgoi një ton intensiv të errët çokollate. Ai u adoptua nga ata që unë i njoh si gjyshërit e mi. Matriarch, gjyshja ime, ka një lëkurë prej porcelani dhe flokë pambuku. Gjyshi im ishte diku midis një toni të kosit me vanilje dhe luleshtrydhe, si xhaxhai dhe kushëriri im. Nëna ime ka një lëkurë ngjyrë kanelle, e bija e një Braziliane vendase, me një ngjyrë lajthie dhe mjalti, dhe një burrë [cili është] një përzierje kafeje me qumësht, por me shumë kafe. Ajo ka dy motra. Njëra në një lëkurë të kikirikut të thekur dhe tjetra gjithashtu e adoptuar, më shumë ka ana e ngjyrës bezhë, si një petull.
(Laughter)
(Qeshje)
Growing up in this family, color was never important for me. Outside home, however, things were different soon. Color had many other meanings.
Duke u rritur në këtë familje, ngjyra nuk ishte kurrë e rëndësishme për mua. Sidoqoftë, jashtë shtëpisë, gjërat ishin ndryshe. Ngjyra kishte shumë kuptime të tjera.
I remember my first drawing lessons in school as a bunch of contradictory feelings. It was exciting and creative but I never understood the unique flesh-colored pencil. I was made of flesh but I wasn't pink. My skin was brown, and people said I was black. I was seven years old with a mess of colors in my head.
Mbaj mend mësimet e para të vizatimit në shkollë si një tufë ndjenjash kontradiktore. Ishte emocionuese dhe kreative por kurrë nuk e kuptova lapsin unik me ngjyrë mishi. Unë isha bërë prej mishi por nuk isha rozë. Lëkura ime ishte kafe, dhe njerëzit thoshin se isha e zezë Unë isha shtatë vjeç me një rrëmujë ngjyrash në kokë.
Later, when I took my cousin to school, I was usually taken for the nanny. By helping in the kitchen at a friend's party, people thought I was the maid. I was even treated like a prostitute just because I was walking alone on the beach with European friends. And many times, visiting my grandma or friends in upper class buildings, I was invited not to use the main elevator. Because in the end, with this color and this hair, I cannot belong to some places.
Më vonë, kur dërgova kushëririn tim në shkollë, zakonisht më morën për dado. Duke ndihmuar në kuzhinë në një festë të një miku, njerëzit menduan se unë jam shërbëtorja. Unë madje u trajtova si prostitutë vetëm sepse isha duke ecur vetëm në plazh me miqtë evropianë Dhe shumë herë, duke vizituar gjyshen ose miqtë e mi në ndërtesat e klasave të larta më kërkuan të mos përdor ashensorin kryesor. Sepse në fund të fundit, me këtë ngjyrë dhe këto flokë, nuk mund t'i përkas disa vendeve.
In some way, I get to used to it and accept part of it. However, something inside of me keeps revolving and struggling.
Në një farë mënyre, mësohem me këtë dhe e pranoj një pjesë të saj. Sidoqoftë, diçka brenda meje vazhdon të revoltohet dhe të luftojë.
Years later I married a Spaniard. But not any Spaniard. I chose one with the skin color of a lobster when sunburnt.
Vite më vonë u martova me një Spanjoll. Por jo çfarëdo spanjolli. Zgjodha një me ngjyrë të lëkurës së një karavidhe të djegur nga dielli.
(Laughter)
(Qeshje)
Since then, a new question started to chase me. What will be the color of your children? As you can understand, this is my last concern. But thinking about it, with my previous background, my story led me to make my personal exercise as a photographer. And that is how Humanae was born.
Që atëherë, një pyetje e re filloi të më ndiqte. Cila do të jetë ngjyra e fëmijëve tuaj? Siç mund ta kuptoni, ky është shqetësimi im i fundit. Por duke menduar për këtë, me prejardhjen time të mëparshme, historia ime më bëri që të bëja stërvitjen time personale si një fotografe. Dhe kështu lindi Humanae.
Humanae is a pursuit to highlight our true colors, rather than the untrue white, red, black or yellow associated with race. It's a kind of game to question our codes. It's a work in progress from a personal story to a global history.
Humanae është një ndjekje për të nxjerrë në pah ngjyrat tona të vërteta, sesa e pavërteta e bardhë, e kuqe, e zezë ose e verdhë që lidhet me racën. Është një lloj loje për të vënë në dyshim kodet tona. Është një punë në progres nga një histori personale në një histori globale
I portray the subjects in a white background. Then I choose an 11-pixel square from the nose, paint the background, and look for the corresponding color in the industrial palette, Pantone.
I portretizoj subjektet në një sfond të bardhë. Pastaj zgjedh një 11 pixel katror nga hunda, pikturoj sfondin dhe kërkoj ngjyrën përkatëse në paletën industriale, Pantone.
I started with my family and friends, then more and more people joined the adventure, thanks to public calls coming through the social media.
Unë fillova me familjen dhe miqtë e mi, pastaj gjithnjë e më shumë njerëz u bashkuan në aventurë, falë thirrjeve publike që vinin përmes rrjeteve sociale.
I thought that the main space to show my work was the Internet because I want an open concept that invites everybody to push the share button in both the computer and their brain.
Mendova se hapësira kryesore për të treguar punën time ishte Interneti sepse dua një koncept të hapur që fton të gjithë të shtypin butonin e shpërndarjes si në kompjuter ashtu edhe në trurin e tyre.
The snowball started to roll. The project had a great welcome -- invitations, exhibitions, physical formats, galleries and museums ... just happened. And among them, my favorite: when Humanae occupies public spaces and appears in the street, it fosters a popular debate and creates a feeling of community.
Topi i borës filloi të rrokulliset. Projekti u mirëprit shkëlqyeshëm -- ftesat, ekspozitat, formatet fizike, galeritë dhe muzetë ... thjesht ndodhën. Dhe midis tyre, e preferuara ime: kur Humanae pushton hapësirat publike dhe shfaqet në rrugë ajo nxit një debat popullor dhe krijon një ndjenjë të komunitetit.
I have portrayed more than 3,000 people in 13 different countries, 19 different cities around the world. Just to mention some of them -- from someone included in the Forbes list, to refugees who crossed the Mediterranean by boat. In Paris, from the UNESCO Headquarters to a shelter. And students both in Switzerland and favelas in Rio de Janeiro.
Kam portretizuar më shumë se 3,000 njerëz në 13 shtete të ndryshme, 19 qytete të ndryshme nëpër botë. Vetëm për të përmendur disa prej tyre-- nga dikush i përfshirë në listën e Forbes, te refugjatët që kaluan Mesdheun me anije. Në Paris, nga Selia e UNESCO-s në një strehë. Dhe studentë si në Zvicër ashtu edhe në getot e Rio de Janeiro.
All kinds of beliefs, gender identities or physical impairments, a newborn or terminally ill. We all together build Humanae.
Të gjitha llojet e besimeve, identitetet gjinore ose dëmtimet fizike, një i porsalindur ose i sëmurë përfundimisht. Ne të gjithë së bashku ndërtojmë Humanae.
Those portraits make us rethink how we see each other. When modern science is questioning the race concept, what does it mean for us to be black, white, yellow, red? Is it the eye, the nose, the mouth, the hair? Or does it have to do with our origin, nationality or bank account?
Këto portrete na bëjnë të rimendojmë se si e shohim njëri-tjetrin. Kur shkenca moderne po vë në dyshim konceptin e racës, çfarë do të thotë për ne të jemi të zi, të bardhë, të verdhë, të kuq? A është syri, hunda, goja, flokët? Apo ka të bëjë me origjinën tonë, kombësinë apo llogarinë bankare?
This personal exercise turned out to be a discovery. Suddenly I realized that Humanae was useful for many people. It represents a sort of mirror for those who cannot find themselves reflected in any label.
Ky ushtrim personal doli të jetë një zbulim. Papritmas kuptova se Humanae ishte e dobishme për shumë njerëz. Ai përfaqëson një lloj pasqyre për ata që nuk mund ta gjejnë veten të pasqyruar në asnjë etiketë.
It was amazing that people started to share their thoughts about the work with me. I have hundreds of that, I will share with you, too.
Ishte e mahnitshme që njerëzit filluan të ndajnë mendimet e tyre për punën me mua. Unë kam qindra prej tyre, unë do t’i ndaj me ju gjithashtu.
A mother of 11 years -- A mother of an 11-year-old girl wrote me, "Very good for me as a tool to work on her confidence, as this past weekend one of her girlfriends argued with her that she does not belong and should not be allowed to live in Norway. So your work has a very special place in my heart and it's very important for me."
Një nënë e një vajze 11-vjeçare -- Një nënë e një vajze 11-vjeçare më shkruajti mua, "Shumë mirë nga ana ime si një mjet për të punuar mbi vetbesimin e saj, pasi fundjavën e kaluar një prej të dashurave të saj u grind me të se ajo nuk i përket dhe nuk duhet të lejohet të jetojë në Norvegji. Kështu që puna juaj ka një vend shumë të veçantë në zemrën time dhe kjo është e rëndësishme për mua "
A woman shared her portrait on Facebook and wrote, "All my life, people from across the globe had difficulties to place me in a group, a stereotype, a box. Perhaps we should stop. Instead of framing, ask the individual, 'How would you label yourself?' Then I would say, 'Hi. I'm Massiel. I'm a Dominican-Dutch, I grew up in a mixed family and I'm a bisexual woman.' "
Një grua ndau portretin e saj në Facebook dhe shkruajti, "Gjatë gjithë jetës sime, njerëz nga e gjithë bota kishin vështirësi të më vendosnin në një grup, një stereotip, një kuti. Ndoshta duhet të ndalemi. Në vend që të inkuadrohemi, pyesni individin, " Si do ta etiketonit veten? Atëherë unë do të thosha, ''Përshëndetje. Unë jam Massiel. Unë jam Dominikane-Holandeze, jam rritur në një familje të përzier dhe jam një grua biseksuale.' "
Besides these unexpected and touching reactions, Humanae finds a new life in a different variety of fields. Just to show you some examples, illustrators and art students using it as a reference for their sketches and their studies. It's a collection of faces.
Përveç këtyre reagimeve të papritura dhe prekëse, Humanae gjen një jetë të re në një larmi fushash të ndryshme. Vetëm për t'ju treguar disa shembuj, ilustruesit dhe studentët e artit e përdorin atë si një referencë për skicat dhe studimet e tyre. Është një koleksion fytyrash.
Researchers in the fields of anthropology, physics and neuroscience use Humanae with different scientific approaches related to human ethnicity, optophysiology, face recognition or Alzheimer's.
Studiuesit në fushat e antropologjisë, fizikës dhe neuroshkencës përdorin Humanae me qasje të ndryshme shkencore që lidhen me etninë njerëzore, optofiziologjinë, njohjen e fytyrës ose Alzheimerit.
One of the most important impacts of the project is that Humanae was chosen to be the cover of Foreign Affairs, one of the most relevant political publications. And talking about foreign affairs, I found the perfect ambassadors for my project ... teachers. They are the ones that use Humanae as a tool for educational purposes. Their passion encourages me to go back to drawing classes, but this time as a teacher myself.
Një nga ndikimet më të rëndësishme të projektit . është që Humanae u zgjodh të ishte prapavija e Punëve të Jashtme, një nga publikimet më të rëndësishme politike. Dhe duke folur për punët e jashtme, gjeta ambasadorë të përsosur për projektin tim ... mësues. Ata janë ata që përdorin Humanae si një mjet për qëllime edukative. Pasioni i tyre më inkurajon të kthehem në klasat e vizatimit, por këtë herë si mësuese vetë.
My students, both adults and kids, paint their self-portraits, trying to discover their own unique color.
Studentët e mi, të rritur dhe fëmijë, pikturojnë vetë-portretet e tyre, duke u përpjekur të zbulojnë ngjyrën e tyre unike.
As a photographer, I realize that I can be a channel for others to communicate. As an individual, as Angélica, every time I take a picture, I feel that I am sitting in front of a therapist. All the frustration, fear and loneliness that I once felt ... becomes love.
Si fotografe, e kuptoj se mund të jem një kanal që të tjerët të komunikojnë. Si një individ, si Angélica, sa herë që bëj një fotografi, ndiej se jam ulur para një terapisti. I gjithë zhgënjimi, frika dhe vetmia që ndjeja dikur… bëhet dashuri.
The last country -- the last country in the world who abolished slavery is the country where I was born, Brazil. We still have to work hard to abolish discrimination. That remains a common practice worldwide, and that will not disappear by itself.
Vendi i fundit -- vendi i fundit në botë që hoqi skllavërinë është vendi ku unë u linda, Brazili. Ne ende duhet të punojmë fort për të hequr diskriminimin. Kjo mbetet një praktikë e zakonshme në të gjithë botën dhe kjo nuk do të zhduket vetvetiu.
Thank you.
Falemnderit.
(Applause)
(Duartrokitje)
Thank you.
Falemnderit.