Όπως φαίνεται, όταν δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι είναι άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι, υπάρχει ενδιαφέρον γι' αυτά που η τεχνολογία μπορεί να προκαλέσει στο εργατικό δυναμικό. Καθώς παρακολουθώ το διάλογο συνειδητοποιώ ότι είναι εστιασμένος στο σωστό θέμα, αλλά ταυτόχρονα χάνεται εντελώς η ουσία. Το θέμα στο οποίο εστιάζεται, η ερώτηση αν αυτές οι ψηφιακές τεχνολογίες επιδρούν στη δυνατότητα των ανθρώπων να κερδίσουν τα προς το ζην, ή για να το θέσω λίγο διαφορετικά, κλέβουν πράγματι τα ρομπότ τις δουλειές μας; Υπάρχουν μερικά στοιχεία ότι όντως το κάνουν.
As it turns out, when tens of millions of people are unemployed or underemployed, there's a fair amount of interest in what technology might be doing to the labor force. And as I look at the conversation, it strikes me that it's focused on exactly the right topic, and at the same time, it's missing the point entirely. The topic that it's focused on, the question is whether or not all these digital technologies are affecting people's ability to earn a living, or, to say it a little bit different way, are the droids taking our jobs?
Η Μεγάλη Ύφεση τελείωσε όταν το Αμερικάνικο ΑΕΠ συνέχισε
And there's some evidence that they are.
την αργή, σταθερή ανοδική πορεία, και κάποιοι άλλοι οικονομικοί παράγοντες άρχισαν να επανέρχονται, και έγιναν κάπως πιο υγιείς κάπως πιο γρήγορα. Τα εταιρικά κέρδη είναι αρκετά υψηλά. Στην πραγματικότητα, εάν συμπεριλάβετε τα κέρδη των τραπεζών, είναι υψηλότερα από ποτέ. Οι επενδύσεις των επιχειρήσεων σε εξοπλισμό υλικό και λογισμικό είναι σε πρωτοφανή ύψη. Βγάζουν λοιπόν οι επιχειρήσεις τα καρνέ των επιταγών τους. Αυτό που δεν κάνουν στην πραγματικότητα είναι να προσλαμβάνουν. Αυτή η κόκκινη γραμμή είναι το ποσοστό απασχόλησης σε σχέση με τον πληθυσμό, με άλλο λόγια, είναι το ποσοστό του ενεργού πληθυσμού στην Αμερική, που έχουν δουλειά. Βλέπουμε πως υποχώρησε κατά την διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, και δεν έχει αρχίσει ν' ανακάμπτει καθόλου.
The Great Recession ended when American GDP resumed its kind of slow, steady march upward, and some other economic indicators also started to rebound, and they got kind of healthy kind of quickly. Corporate profits are quite high; in fact, if you include bank profits, they're higher than they've ever been. And business investment in gear -- in equipment and hardware and software -- is at an all-time high. So the businesses are getting out their checkbooks. What they're not really doing is hiring. So this red line is the employment-to-population ratio, in other words, the percentage of working-age people in America who have work. And we see that it cratered during the Great Recession, and it hasn't started to bounce back at all.
Αλλά η ιστορία δεν είναι μια ιστορία ύφεσης. Η δεκαετία την οποία μόλις διανύσαμε είχε σχετικά ανεμική αύξηση θέσεων εργασίας, ειδικά όταν την συγκρίνουμε με άλλες δεκαετίες, και η δεκαετία του 2000 είναι η μόνη καταγεγραμμένη δεκαετία όπου υπήρχαν λιγότεροι εργαζόμενοι στο τέλος της δεκαετίας σε σχέση με την αρχή της. Αυτό δεν είναι κάτι που θέλετε να δείτε. Όταν βάλετε σε διάγραμμα τον αριθμό των πιθανών εργαζομένων σε αντίθεση με τον αριθμό των εργασιών στην χώρα, βλέπετε το κενό να γίνεται ολοένα και πιο μεγάλο με τον καιρό, κι έπειτα κατά την διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, το χάσμα έγινε μεγαλύτερο. Έκανα μερικούς γρήγορους υπολογισμούς. Πήρα τα τελευταία 20 χρόνια της αύξησης του ΑΕΠ και τα τελευταία 20 χρόνια της αύξηση της παραγωγικότητας του εργατικού δυναμικού και τα χρησιμοποίησα με έναν αρκετά προφανή τρόπο για να προσπαθήσω να προβλέψω πόσες δουλειές θα χρειαστεί η οικονομία για να συνεχίσει ν' αναπτύσσεται και αυτή είναι η γραμμή στην οποία κατέληξα. Είναι καλή ή κακή; Αυτή είναι η πρόβλεψη της κυβέρνησης για τον ενεργό πληθυσμό από εδώ και πέρα. Οπότε αν αυτές οι προβλέψεις είναι ακριβείς, το κενό δεν πρόκειται να κλείσει.
But the story is not just a recession story. The decade that we've just been through had relatively anemic job growth all throughout, especially when we compare it to other decades, and the 2000s are the only time we have on record where there were fewer people working at the end of the decade than at the beginning. This is not what you want to see. When you graph the number of potential employees versus the number of jobs in the country, you see the gap gets bigger and bigger over time, and then, during the Great Recession, it opened up in a huge way. I did some quick calculations. I took the last 20 years of GDP growth and the last 20 years of labor-productivity growth and used those in a fairly straightforward way to try to project how many jobs the economy was going to need to keep growing, and this is the line that I came up with. Is that good or bad? This is the government's projection for the working-age population going forward. So if these predictions are accurate, that gap is not going to close.
Το πρόβλημα είναι, ότι αυτές οι προβλέψεις δεν νομίζω ότι είναι ακριβείς. Συγκεκριμένα, νομίζω ότι η πρόβλεψή μου είναι πολύ αισιόδοξη, διότι όταν την έκανα, υπέθετα ότι το μέλλον θα έμοιαζε όπως περίπου και το παρελθόν με αύξηση της παραγωγικότητας και δεν το πιστεύω αυτό, διότι όταν κοιτάζω γύρω μου, νομίζω ότι δεν έχουμε δει τίποτα ακόμα σε ό,τι αφορά στην επίδραση της τεχνολογίας στο εργατικό δυναμικό. Μόλις την τελευταία διετία, έχουμε δει ψηφιακά εργαλεία να επιδεικνύουν ικανότητες και ιδιότητες που ποτέ δεν είχαν στο παρελθόν, και αυτό, με έναν τρόπο, φτάνει βαθιά σε αυτά που εμείς οι άνθρωποι κάνουμε για βιοπορισμό. Να σας δώσω μερικά παραδείγματα.
The problem is, I don't think these projections are accurate. In particular, I think my projection is way too optimistic, because when I did it, I was assuming that the future was kind of going to look like the past, with labor productivity growth, and that's actually not what I believe. Because when I look around, I think that we ain't seen nothing yet when it comes to technology's impact on the labor force. Just in the past couple years, we've seen digital tools display skills and abilities that they never, ever had before, and that kind of eat deeply into what we human beings do for a living. Let me give you a couple examples.
Σε όλη την ιστορία, αν ήθελες κάτι να μεταφραστεί από μια γλώσσα σε μια άλλη, έπρεπε να συμπεριλάβεις ένα ανθρώπινο ον. Σήμερα, έχουμε πολυγλωσσικές, άμεσες, αυτόματες υπηρεσίες μετάφρασης διαθέσιμες δωρεάν σε πολλές από τις συσκευές μας μέχρι και στα έξυπνα τηλέφωνά μας. Όσοι από εμάς τις έχουν χρησιμοποιήσει, ξέρουμε ότι δεν είναι τέλειες, αλλά είναι ικανοποιητικές.
Throughout all of history, if you wanted something translated from one language into another, you had to involve a human being. Now we have multi-language, instantaneous, automatic translation services available for free via many of our devices, all the way down to smartphones. And if any of us have used these, we know that they're not perfect, but they're decent.
Σε όλη την ιστορία, εάν ήθελες κάτι να γραφτεί, μια αναφορά ή ένα άρθρο, έπρεπε να συμπεριλάβεις ένα άτομο. Όχι πλέον. Αυτό είναι ένα άρθρο το οποίο εμφανίστηκε στο διαδικτυακό Φόρμπς πριν καιρό, για τα κέρδη της Απλ. Γράφτηκε από έναν αλγόριθμο. Και δεν είναι ικανοποιητικό, είναι τέλειο.
Throughout all of history, if you wanted something written, a report or an article, you had to involve a person. Not anymore. This is an article that appeared in Forbes online a while back, about Apple's earnings. It was written by an algorithm. And it's not decent -- it's perfect.
Πολλοί άνθρωποι το κοιτάνε και λένε, "Εντάξει, αλλά αυτές είναι συγκεκριμένες, πολύ μικρές εργασίες, και οι περισσότεροι εργάτες της γνώσης είναι στην πραγματικότητα γενικών καθηκόντων, και αυτό που κάνουν είναι να κάθονται πάνω σε μια πολύ μεγάλη βάση εμπειρίας και γνώσης και να τη χρησιμοποιούν για ν' αντιδρούν άμεσα σε απρόσμενες απαιτήσεις, κι αυτό είναι πολύ πολύ δύσκολο να αυτοματοποιηθεί." Ένας από τους πιο εντυπωσιακούς εργάτες της γνώσης στο μυαλό μου, είναι ένας τύπος ονόματι Κεν Τζένινγκς. Κέρδισε το σόου ερωτήσεων 'Τζόπαρντι' 74 φορές στην σειρά, και πήρε τρία εκατομμύρια δολάρια. Αυτός είναι ο Κεν στα δεξιά που νικιέται 3-1 από τον Γουότσον τον υπερυπολογιστή που σχεδιάστηκε να παίζει Τζόπαρντι από την ΙΒΜ. Όταν βλέπουμε λοιπόν, τι μπορεί να κάνει η τεχνολογία στους γενικούς εργάτες της γνώσης, αρχίζω να σκέφτομαι ότι μπορεί να μην υπάρχει κάτι τόσο ιδιαίτερο μ' αυτήν την ιδέα του ανθρώπου των γενικών καθηκόντων, ειδικά όταν κάνουμε πράγματα όπως το να συνδέουμε τη Σίρι με τον Γουότσον και να έχουμε τεχνολογίες οι οποίες μπορούν να καταλάβουν τι λέμε και αναμεταδίδουν ομιλία πίσω σε εμάς. Η Σίρι απέχει πολύ από το να είναι τέλεια και μπορεί να κοροϊδεύουμε τις αδυναμίες της, αλλά πρέπει να έχουμε στο νου μας ότι αν τεχνολογίες σαν την Σίρι και τον Γουότσον βελτιώνονται κατά μήκος της τροχιάς του νόμου του Μουρ, κάτι που θα γίνει σε έξι χρόνια, δεν θα είναι δύο φορές καλύτερα η τέσσερις φορές, θα είναι 16 φορές καλύτερα από ό,τι είναι σήμερα. Οπότε αρχίζω να σκέφτομαι, ότι πολλή από την εργασία της γνώσης πρόκειται να επηρεαστεί από αυτό.
A lot of people look at this and they say, "OK, but those are very specific, narrow tasks, and most knowledge workers are actually generalists. And what they do is sit on top of a very large body of expertise and knowledge and they use that to react on the fly to kind of unpredictable demands, and that's very, very hard to automate." One of the most impressive knowledge workers in recent memory is a guy named Ken Jennings. He won the quiz show "Jeopardy!" 74 times in a row. Took home three million dollars. That's Ken on the right, getting beat three-to-one by Watson, the Jeopardy-playing supercomputer from IBM. So when we look at what technology can do to general knowledge workers, I start to think there might not be something so special about this idea of a generalist, particularly when we start doing things like hooking Siri up to Watson, and having technologies that can understand what we're saying and repeat speech back to us. Now, Siri is far from perfect, and we can make fun of her flaws, but we should also keep in mind that if technologies like Siri and Watson improve along a Moore's law trajectory, which they will, in six years, they're not going to be two times better or four times better, they'll be 16 times better than they are right now. So I start to think a lot of knowledge work is going to be affected by this.
Και οι ψηφιακές τεχνολογίες, δεν επηρεάζουν μόνο τον τομέα της εργασίας της γνώσης. Αρχίζουν να δείχνουν τη δύναμή τους και στον φυσικό κόσμο επίσης. Είχα την ευκαιρία πριν από λίγο καιρό να οδηγήσω το αυτόνομο αυτοκίνητο της Γκουγκλ, το οποίο είναι τόσο τέλειο όσο ακούγεται. (Γέλια) Και εγγυώμαι ότι χειρίστηκε την κίνηση του σταμάτα-ξεκίνα στον αυτοκινητόδρομο 101, πολύ άνετα. Υπάρχουν περίπου 3,5 εκατομμύρια άνθρωποι οι οποίοι οδηγούν φορτηγά ως βιοπορισμό στις Ηνωμένες Πολιτείες. Νομίζω ότι μερικοί από αυτούς θα επηρεαστούν από αυτή την τεχνολογία. Αυτή τη στιγμή, τα ανθρωποειδή ρομπότ είναι εξαιρετικά πρωτόγονα. Δεν μπορούν να κάνουν πολλά, Αλλά γίνονται καλύτερα πολύ γρήγορα, και το ΝΤΑΡΠΑ, το οποίο είναι το επενδυτικό κομμάτι του Υπουργείου Άμυνας, προσπαθεί να επιταχύνει την τροχιά τους.
And digital technologies are not just impacting knowledge work, they're starting to flex their muscles in the physical world as well. I had the chance a little while back to ride in the Google autonomous car, which is as cool as it sounds. (Laughter) And I will vouch that it handled the stop-and-go traffic on US 101 very smoothly. There are about three and a half million people who drive trucks for a living in the United States; I think some of them are going to be affected by this technology. And right now, humanoid robots are still incredibly primitive. They can't do very much. But they're getting better quite quickly and DARPA, which is the investment arm of the Defense Department, is trying to accelerate their trajectory.
Οπότε, εν συντομία, ναι, τα ρομπότ έρχονται για τις δουλειές μας. Με λίγα λόγια, μπορούμε να διεγείρουμε την αύξηση θέσεων εργασίας με την ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας και με την επένδυση σε υποδομές, διότι τα ρομπότ σήμερα δεν είναι ακόμα πολύ καλά στο να επισκευάζουν γέφυρες. Αλλά στο όχι-τόσο-μακρινό-χρόνο, νομίζω μέσα στην διάρκεια της ζωής των περισσοτέρων ανθρώπων σε αυτό το δωμάτιο, θα μεταβούμε σε μια οικονομία η οποία είναι πολύ παραγωγική αλλά απλά δεν χρειάζεται τόσους πολλούς ανθρώπους εργάτες, και η διαχείριση αυτής της μετάβασης θα είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει η κοινωνία μας. Ο Βολταίρος είχε συνοψίσει το γιατί. Είπε, "Η δουλειά μας σώζει από τα τρία μεγάλα κακά: την βαρεμάρα, την φαυλότητα και την ανάγκη."
So, in short, yeah, the droids are coming for our jobs. In the short term, we can stimulate job growth by encouraging entrepreneurship and by investing in infrastructure, because the robots today still aren't very good at fixing bridges. But in the not-too-long-term, I think within the lifetimes of most of the people in this room, we're going to transition into an economy that is very productive, but that just doesn't need a lot of human workers. And managing that transition is going to be the greatest challenge that our society faces. Voltaire summarized why; he said, "Work saves us from three great evils: boredom, vice and need."
Αλλά παρά αυτή την πρόκληση, είμαι ακόμα προσωπικά, ένας υπερβολικά ψηφιακός οπτιμιστής, και είμαι εξαιρετικά βέβαιος ότι οι ψηφιακές τεχνολογίες που αναπτύσσουμε, τώρα θα μας πάνε σε ένα ουτοπικό μέλλον, όχι ένα δυστοπικό μέλλον. Και για να εξηγήσω γιατί, θέλω να θέσω μια εξαιρετικά ευρεία ερώτηση. Θέλω να ρωτήσω, ποιες ήταν οι πιο σημαντικές εξελίξεις στην ανθρώπινη ιστορία;
But despite this challenge -- personally, I'm still a huge digital optimist, and I am supremely confident that the digital technologies that we're developing now are going to take us into a Utopian future, not a dystopian future. And to explain why, I want to pose a ridiculously broad question. I want to ask: what have been the most important developments in human history?
Θέλω τώρα να μοιραστώ μερικές απαντήσεις που πήρα σε αυτήν την ερώτηση. Είναι μια θαυμάσια ερώτηση για να ρωτήσει κανείς, και να ξεκινήσει έναν ατέλειωτο διάλογο, διότι μερικοί άνθρωποι θα αναφέρουν συστήματα φιλοσοφίας σε Δύση και Ανατολή τα οποία έχουν αλλάξει το πώς πολλοί άνθρωποι σκέφτονται τον κόσμο. Και τότε άλλοι άνθρωποι θα πουν, "Όχι, ουσιαστικά, οι μεγάλες ιστορίες, και οι μεγάλες εξελίξεις είναι η ίδρυση των μεγαλύτερων θρησκειών του κόσμου, οι οποίες έχουν αλλάξει πολιτισμούς και έχουν αλλάξει και επηρεάσει πώς άπειροι άνθρωποι ζουν τις ζωές τους. Και τότε κάποιοι άλλοι τύποι θα πουν, "Ουσιαστικά, αυτό που αλλάζει πολιτισμούς, αυτό που τους τροποποιεί κι αυτό που αλλάζει τις ζωές των ανθρώπων είναι οι αυτοκρατορίες, άρα οι μεγάλες εξελίξεις στην ανθρώπινη ιστορία είναι ιστορίες κατάκτησης και πολέμου." Και τότε κάποια χαρούμενη ψυχή συνήθως πετάγεται και λέει, "Εϊ, μη ξεχάσουμε τους λιμούς." (Γέλια) Υπάρχουν μερικές οπτιμιστικές απαντήσεις σ' αυτή την ερώτηση,
Now, I want to share some of the answers that I've gotten in response to this question. It's a wonderful question to ask and start an endless debate about, because some people are going to bring up systems of philosophy in both the West and the East that have changed how a lot of people think about the world. And then other people will say, "No, actually, the big stories, the big developments are the founding of the world's major religions, which have changed civilizations and have changed and influenced how countless people are living their lives." And then some other folk will say, "Actually, what changes civilizations, what modifies them and what changes people's lives are empires, so the great developments in human history are stories of conquest and of war." And then some cheery soul usually always pipes up and says, "Hey, don't forget about plagues!" (Laughter)
γι' αυτό μερικοί άνθρωποι θ' αναφερθούν στον Αιώνα της Εξερεύνησης και την διάνοιξη του κόσμου. Άλλοι θα μιλήσουν για πνευματικά επιτεύγματα σε κλάδους όπως τα μαθηματικά τα οποία μας έχουν βοηθήσει να έχουμε μια καλύτερη αντιμετώπιση του κόσμου, και άλλοι τύποι για περιόδους όπου υπήρχε μια μεγάλη άνθηση σε τέχνες κι επιστήμες. Έτσι ο διάλογος θα συνεχίζεται επ' αόριστον. Είναι ένας ατελείωτος διάλογος και δεν υπάρχει μια πειστική, μοναδική απάντηση σ' αυτό. Αλλά όταν είσαι σπασίκλας όπως εγώ, λες, "Τα δεδομένα τι λένε;" Κι αρχίζεις να κάνεις πράγματα όπως γραφήματα που μπορεί να είναι ενδιαφέροντα, όπως ο παγκόσμιος πληθυσμός, για παράδειγμα, ή κάποια μορφή κοινωνικής εξέλιξης, ή η κατάσταση της προόδου μιας κοινωνίας, και αρχίζεις να σχεδιάζεις τα δεδομένα, διότι, με αυτή την προσέγγιση, οι μεγάλες ιστορίες, οι μεγάλες εξελίξεις στην ανθρώπινη ιστορία, είναι αυτές που θα λυγίσουν αυτές τις καμπύλες πολύ.
There are some optimistic answers to this question, so some people will bring up the Age of Exploration and the opening up of the world. Others will talk about intellectual achievements in disciplines like math that have helped us get a better handle on the world, and other folk will talk about periods when there was a deep flourishing of the arts and sciences. So this debate will go on and on. It's an endless debate and there's no conclusive, single answer to it. But if you're a geek like me, you say, "Well, what do the data say?" And you start to do things like graph things that we might be interested in -- the total worldwide population, for example, or some measure of social development or the state of advancement of a society. And you start to plot the data, because, by this approach, the big stories, the big developments in human history, are the ones that will bend these curves a lot.
Οπότε όταν το κάνεις αυτό, και όταν σχεδιάσεις τα δεδομένα, πολύ γρήγορα βρίσκεσαι μπροστά σε περίεργα συμπεράσματα. Συμπεραίνεις, στην πραγματικότητα, ότι κανένα από αυτά τα πράγματα δεν είχε ιδιαίτερη σημασία. (Γέλια)
So when you do this and when you plot the data, you pretty quickly come to some weird conclusions. You conclude, actually, that none of these things have mattered very much.
Δεν έκαναν το παραμικρό σε αυτές της καμπύλες. (Γέλια) Και υπάρχει μια ιστορία, μια εξέλιξη, στην ανθρώπινη ιστορία η οποία λύγισε την καμπύλη, την λύγισε περίπου κατά 90 μοίρες, και αυτή είναι μια ιστορία τεχνολογίας.
(Laughter) They haven't done a darn thing to the curves. There has been one story, one development in human history that bent the curve, bent it just about 90 degrees, and it is a technology story.
Η ατμομηχανή, και οι συνδεόμενες με αυτήν τεχνολογίες της Βιομηχανικής Επανάστασης άλλαξαν τον κόσμο και επηρέασαν την ανθρώπινη ιστορία τόσο πολύ, που με τα λόγια του ιστορικού Ίαν Μόρις, έκαναν πλάκα με όλα όσα υπήρχαν πιο πριν. Και το έκαναν με τον άπειρο πολλαπλασιασμό της δύναμης των μυών μας, ξεπερνώντας τους περιορισμούς τους. Αυτό που διανύουμε τώρα είναι το ξεπέρασμα των περιορισμών των ατομικών μυαλών μας με άπειρο πολλαπλασιασμό της πνευματικής μας δύναμης. Πώς μπορεί αυτό να μην είναι εξίσου σημαντικό με την υπέρβαση των περιορισμών των μυών μας; Έτσι, με κίνδυνο να επαναλαμβάνομαι λίγο, όταν κοιτάζω αυτό που συμβαίνει με την ψηφιακή τεχνολογία στις μέρες μας, δεν είμαστε καθόλου κοντά στο τέλος αυτού του ταξιδιού, και όταν κοιτάω τι συμβαίνει στις οικονομίες μας, και στις κοινωνίες μας, το μοναδικό συμπέρασμα είναι ότι δεν έχουμε δει τίποτε ακόμα. Οι καλύτερες μέρες είναι πραγματικά μπροστά.
The steam engine and the other associated technologies of the Industrial Revolution changed the world and influenced human history so much, that in the words of the historian Ian Morris, "... they made mockery out of all that had come before." And they did this by infinitely multiplying the power of our muscles, overcoming the limitations of our muscles. Now, what we're in the middle of now is overcoming the limitations of our individual brains and infinitely multiplying our mental power. How can this not be as big a deal as overcoming the limitations of our muscles? So at the risk of repeating myself a little bit, when I look at what's going on with digital technology these days, we are not anywhere near through with this journey. And when I look at what is happening to our economies and our societies, my single conclusion is that we ain't seen nothing yet. The best days are really ahead.
Ας σας δώσω μερικά παραδείγματα. Οι οικονομίες δεν λειτουργούν με ενέργεια. Δεν τρέχουν με κεφάλαια, δεν κινούνται με την εργασία. Οι οικονομίες λειτουργούν με ιδέες. Έτσι, το έργο της καινοτομίας, το έργο της διαμόρφωσης νέων ιδεών, είναι μια από τις πιο ισχυρές, μια από τις πιο ουσιώδεις δουλειές που μπορούμε να κάνουμε σε μια οικονομία. Και έτσι περίπου καινοτομούσαμε. Θα βρίσκαμε μια ομάδα όμοιων σχετικά ανθρώπων - (Γέλια) - θα τους παίρναμε από τα ελιτίστικα ιδρύματα, και θα τους βάζαμε σε άλλα ελιτίστικα ιδρύματα, και θα περιμέναμε για την καινοτομία. Τώρα - (Γέλια) -
Let me give you a couple examples. Economies don't run on energy. They don't run on capital, they don't run on labor. Economies run on ideas. So the work of innovation, the work of coming up with new ideas, is some of the most powerful, most fundamental work that we can do in an economy. And this is kind of how we used to do innovation. We'd find a bunch of fairly similar-looking people ... (Laughter) We'd take them out of elite institutions, we'd put them into other elite institutions and we'd wait for the innovation. Now --
σαν ένας λευκός άνδρας που ξόδεψε όλη την καριέρα του στο ΜΙΤ και το Χάρβαρντ, δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό. (Γέλια)
(Laughter) as a white guy who spent his whole career at MIT and Harvard, I've got no problem with this.
Αλλά κάποιοι άλλοι άνθρωποι το κάνουν, και έχουν κατά κάποιο τρόπο εισβάλλει και χαλαρώσει τον ενδυματολογικό κώδικα της καινοτομίας. (Γέλια) Αυτοί είναι οι νικητές ενός διαγωνισμού για τον Κορυφαίο Προγραμματιστή,
(Laughter) But some other people do, and they've kind of crashed the party and loosened up the dress code of innovation. (Laughter)
και σας διαβεβαιώνω ότι κανένας δεν νοιάζεται για το πού μεγάλωσαν αυτά τα παιδιά, που πήγαν σχολείο, ή πώς μοιάζουν. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η ποιότητα της δουλειάς, η ποιότητα των ιδεών.
So here are the winners of a Topcoder programming challenge, and I assure you that nobody cares where these kids grew up, where they went to school, or what they look like. All anyone cares about is the quality of the work, the quality of the ideas.
Συνεχώς, το βλέπουμε να συμβαίνει στον τεχνολογικά διευκολυνόμενo κόσμο. Το έργο της καινοτομίας γίνεται πιο ανοικτό, πιο συμμετοχικό, με περισσότερη διαφάνεια, και πιο αξιοκρατικό, και αυτό θα συνεχιστεί ό,τι κι αν σκέφτονται στο MIT και στο Χάρβαρντ και δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ευτυχής για αυτή την εξέλιξη.
And over and over again, we see this happening in the technology-facilitated world. The work of innovation is becoming more open, more inclusive, more transparent and more merit-based, and that's going to continue no matter what MIT and Harvard think of it, and I couldn't be happier about that development.
Ακούω μια στις τόσες, "Ωραία, σε παραδέχομαι σ' αυτό, αλλά η τεχνολογία είναι ακόμα ένα εργαλείο του πλούσιου κόσμου, και αυτό που δεν συμβαίνει, είναι πως αυτά τα ψηφιακά εργαλεία δεν βελτιώνουν τις ζωές των ανθρώπων στην βάση της πυραμίδας." Θέλω ν' απαντήσω σ' αυτό πολύ ξεκάθαρα: Βλακείες. Η βάση της πυραμίδας επωφελείται υπερβολικά από την τεχνολογία. Ο οικονομολόγος Ρόμπερτ Τζένσεν, έκανε αυτή την εξαιρετική μελέτη λίγο καιρό πριν, όπου παρατήρησε, με μεγάλη λεπτομέρεια, αυτό που άρχισε να συμβαίνει στα ψαροχώρια της Κεράλα στην Ινδία, όταν πήραν κινητά τηλέφωνα για πρώτη φορά, και όταν γράφεις για το Τριμηνιαίο Περιοδικό των Οικονομικών, πρέπει να χρησιμοποιήσεις πολύ στεγνή και πολύ επίσημη γλώσσα, αλλά όταν διάβασα την μελέτη του, είχα την αίσθηση ότι ο Τζένσεν προσπαθούσε να μας φωνάξει, και να μας πει, "Κοιτάξτε, αυτό είναι μεγάλο." Οι τιμές σταθεροποιήθηκαν, οπότε οι άνθρωποι μπορούσαν να προγραμματίσουν την οικονομική τους ζωή. Τα απόβλητα δεν περιορίστηκαν· εξαφανίστηκαν. Οι ζωές τόσο των αγοραστών όσο και των πωλητών σε αυτά τα χωριά βελτιώθηκαν σημαντικά. Τώρα, δεν νομίζω ότι ο Τζένσεν στάθηκε υπερβολικά τυχερός και έτυχε να προσγειωθεί σε ένα σύνολο χωριών που η τεχνολογία έκανε τα πράγματα καλύτερα. Αυτό που έγινε, είναι ότι πολύ προσεκτικά κατέγραψε αυτό που συμβαίνει ξανά και ξανά όταν η τεχνολογία έρχεται για πρώτη φορά σε ένα περιβάλλον και σε μια κοινότητα. Οι ζωές των ανθρώπων, η ευημερία των ανθρώπων, βελτιώνεται δραματικά.
I hear once in a while, "OK, I'll grant you that, but technology is still a tool for the rich world, and what's not happening, these digital tools are not improving the lives of people at the bottom of the pyramid." And I want to say to that very clearly: nonsense. The bottom of the pyramid is benefiting hugely from technology. The economist Robert Jensen did this wonderful study a while back where he watched, in great detail, what happened to the fishing villages of Kerala, India, when they got mobile phones for the very first time. And when you write for the Quarterly Journal of Economics, you have to use very dry and very circumspect language. But when I read his paper, I kind of feel Jensen is trying to scream at us and say, "Look, this was a big deal. Prices stabilized, so people could plan their economic lives. Waste was not reduced -- it was eliminated. And the lives of both the buyers and the sellers in these villages measurably improved." Now, what I don't think is that Jensen got extremely lucky and happened to land in the one set of villages where technology made things better. What happened instead is he very carefully documented what happens over and over again when technology comes for the first time to an environment and a community: the lives of people, the welfares of people, improve dramatically.
Και όσο κοιτάω όλα τα στοιχεία, και σκέφτομαι το δρόμο που έχουμε μπροστά μας, γίνομαι υπερβολικά ψηφιακός οπτιμιστής, και αρχίζω να σκέφτομαι αυτή την υπέροχη δήλωση από τον φυσικό Φρίμαν Ντάισον ότι δεν είναι στην πραγματικότητα υπερβολή. Αυτή είναι μια ακριβής εκτίμηση του τι συμβαίνει. Οι ψηφιακές μας - οι τεχνολογίες μας είναι μεγάλα δώρα, και εμείς, τώρα, έχουμε την τεράστια τύχη να ζούμε σε μια εποχή όπου η ψηφιακή τεχνολογία ανθεί, όπου επεκτείνεται και βαθαίνει και γίνεται όλο και πιο έντονη σε όλο τον κόσμο.
So as I look around at all the evidence and I think about the room that we have ahead of us, I become a huge digital optimist and I start to think that this wonderful statement from the physicist Freeman Dyson is actually not hyperbole. This is an accurate assessment of what's going on. Our technologies are great gifts, and we, right now, have the great good fortune to be living at a time when digital technology is flourishing, when it is broadening and deepening and becoming more profound all around the world.
Οπότε, οι μηχανές μας παίρνουν τις δουλειές μας, αλλά εστιάζοντας σε αυτό το γεγονός χάνουμε το νόημα. Το νόημα είναι ότι τότε απελευθερωνόμαστε για να κάνουμε άλλα πράγματα, και αυτό που πρόκειται να κάνουμε, είμαι πολύ σίγουρος, αυτό που πρόκειται να κάνουμε είναι να μειώσουμε τη φτώχεια και την αγγαρεία και την δυστυχία σε όλο τον κόσμο. Είμαι πολύ σίγουρος ότι πρόκειται να μάθουμε να ζούμε πιο αβασάνιστα στον πλανήτη, και είμαι εξαιρετικά σίγουρος ότι αυτό που πρόκειται να κάνουμε με τα νέα ψηφιακά μας εργαλεία πρόκειται να είναι τόσο προφανές και τόσο ευεργετικό που πρόκειται να κάνει πλάκα με όλα όσα υπήρχαν πριν. Θα αφήσω την τελευταία λέξη σε έναν άνθρωπο που έχει μια βασική θέση στην ψηφιακή πρόοδο, τον παλιό μας φίλο Κεν Τζέννινγκς. Είμαι μαζί του. Θα μεταφέρω τις λέξεις του: «Εγώ, για αρχή, καλωσορίζω τους νέους μας άρχοντες, τους υπολογιστές.» (Γέλια) Σας ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)
So, yeah, the droids are taking our jobs, but focusing on that fact misses the point entirely. The point is that then we are freed up to do other things, and what we're going to do, I am very confident, what we're going to do is reduce poverty and drudgery and misery around the world. I'm very confident we're going to learn to live more lightly on the planet, and I am extremely confident that what we're going to do with our new digital tools is going to be so profound and so beneficial that it's going to make a mockery out of everything that came before. I'm going to leave the last word to a guy who had a front-row seat for digital progress, our old friend Ken Jennings. I'm with him; I'm going to echo his words: "I, for one, welcome our new computer overlords." (Laughter)