Chris Anderson: So, you've been obsessed with this problem for the last few years. What is the problem, in your own words?
Chris Anderson: Je bent al een paar jaar door dit probleem geobsedeerd. Wat is het probleem, in je eigen woorden?
Andrew Forrest: Plastic. Simple as that. Our inability to use it for the tremendous energetic commodity that it is, and just throw it away.
Andrew Forrest: Plastic. Zo simpel. Ons onvermogen om het te gebruiken als een enorm energetisch product en dat we het gewoon weggooien.
CA: And so we see waste everywhere. At its extreme, it looks a bit like this. I mean, where was this picture taken?
CA: We zien overal verspilling. Extreem gesteld, ziet het er een beetje zo uit. Waar werd deze foto genomen?
AF: That's in the Philippines, and you know, there's a lot of rivers, ladies and gentlemen, which look exactly like that. And that's the Philippines. So it's all over Southeast Asia.
AF: Dit is in de Filippijnen en een heleboel rivieren, dames en heren, zien er net zo uit. Dit is in de Filippijnen. Zo is het in heel Zuidoost-Azië.
CA: So plastic is thrown into the rivers, and from there, of course, it ends up in the ocean. I mean, we obviously see it on the beaches, but that's not even your main concern. It's what's actually happening to it in the oceans. Talk about that.
CA: Plastic wordt in de rivieren gegooid en van daar gaat het uiteraard de zee in. We zien het duidelijk op de stranden, maar dat is niet eens je voornaamste zorg. Het gaat eigenlijk om er wat in zee gebeurt.
AF: OK, so look. Thank you, Chris.
Zeg daar eens wat over.
About four years ago, I thought I'd do something really barking crazy, and I committed to do a PhD in marine ecology. And the scary part about that was, sure, I learned a lot about marine life, but it taught me more about marine death and the extreme mass ecological fatality of fish, of marine life, marine mammals, very close biology to us, which are dying in the millions if not trillions that we can't count at the hands of plastic.
AF: OK, dus kijk. Dank je, Chris. Ongeveer vier jaar geleden kreeg ik een stapelgek idee en besloot om aan een doctoraat in mariene ecologie te beginnen. Het enge eraan was dat ik zeker leerde over het leven in zee, maar ik leerde meer over de dood in zee en het enorme ecologische afsterven van vis, het mariene leven, zeezoogdieren, met een biologie bijna als de onze, waarvan er miljoenen, zo niet ontelbare biljoenen, afsterven door het plastic.
CA: But people think of plastic as ugly but stable. Right? You throw something in the ocean, "Hey, it'll just sit there forever. Can't do any damage, right?"
CA: Mensen vinden plastic lelijk, maar stabiel. Toch? Je gooit iets in de oceaan met het idee, "Hè, daar gebeurt verder niks mee. Kan toch geen kwaad, hè?"
AF: See, Chris, it's an incredible substance designed for the economy. It is the worst substance possible for the environment. The worst thing about plastics, as soon as it hits the environment, is that it fragments. It never stops being plastic. It breaks down smaller and smaller and smaller, and the breaking science on this, Chris, which we've known in marine ecology for a few years now, but it's going to hit humans. We are aware now that nanoplastic, the very, very small particles of plastic, carrying their negative charge, can go straight through the pores of your skin. That's not the bad news. The bad news is that it goes straight through the blood-brain barrier, that protective coating which is there to protect your brain. Your brain's a little amorphous, wet mass full of little electrical charges. You put a negative particle into that, particularly a negative particle which can carry pathogens -- so you have a negative charge, it attracts positive-charge elements, like pathogens, toxins, mercury, lead. That's the breaking science we're going to see in the next 12 months.
AF: Kijk, Chris, het is een geweldig product voor de economie. Maar wel de ergst mogelijke stof voor het milieu. Het ergste aan plastics is dat als ze in het milieu geraken, ze uiteenvallen. Ze houden nooit op met plastic te zijn. Ze breken af in steeds kleiner en kleiner wordende deeltjes en het begint ons nu te dagen, Chris, wat we in de mariene ecologie al een paar jaar weten, dat het ook mensen gaat treffen. We weten nu dat nanoplastics, die zeer kleine deeltjes plastic, met hun negatieve lading dwars door de poriën van de huid kunnen gaan. Dat is niet eens het slechte nieuws. Het slechte nieuws is dat ze dwars door de bloed-hersenbarrière gaan, die beschermende coating om je hersenen te beschermen. Je hersenen zijn een amorfe, natte massa met veel kleine elektrische ladingen. Breng daar een negatief deeltje in -- in het bijzonder een negatief deeltje met pathogenen -- die negatieve lading trekt dingen met positieve ladingen aan, zoals pathogenen, toxinen, kwik, lood. Dat is de nieuwe wetenschap die we in de komende 12 maanden gaan zien.
CA: So already I think you told me that there's like 600 plastic bags or so for every fish that size in the ocean, something like that. And they're breaking down, and there's going to be ever more of them, and we haven't even seen the start of the consequences of that.
CA: Ik dacht dat je me al had verteld dat er al zo’n 600 plastic zakken voor elke vis van ongeveer die grootte in zee aanwezig zijn. Ze breken af, er komen er steeds meer en we beginnen de gevolgen ervan nog niet eens te zien.
AF: No, we really haven't. The Ellen MacArthur Foundation, they're a bunch of good scientists, we've been working with them for a while. I've completely verified their work. They say there will be one ton of plastic, Chris, for every three tons of fish by, not 2050 -- and I really get impatient with people who talk about 2050 -- by 2025. That's around the corner. That's just the here and now. You don't need one ton of plastic to completely wipe out marine life. Less than that is going to do a fine job at it. So we have to end it straightaway. We've got no time.
AF: Nee, dat zien we nog niet. Bij Ellen MacArthur Foundation zitten een hoop goede wetenschappers waarmee we een tijdje hebben samengewerkt. Ik heb hun werk helemaal geverifieerd. Ze zeggen dat er één ton plastic, Chris, voor elke drie ton vis zal zijn, niet tegen 2050 -- en ik word echt ongeduldig met mensen die praten over 2050 -- maar tegen 2025. Dat is om de hoek. Dat is gewoon hier en nu. Je hebt echt geen ton plastic nodig om het zeeleven volledig uit te roeien. Met minder dan dat gaat dat ook prima. Dus moeten we er direct mee stoppen. We hebben geen tijd meer.
CA: OK, so you have an idea for ending it, and you're coming at this not as a typical environmental campaigner, I would say, but as a businessman, as an entrepreneur, who has lived -- you've spent your whole life thinking about global economic systems and how they work. And if I understand it right, your idea depends on heroes who look something like this. What's her profession?
CA: OK, je hebt een idee om hier een eind aan te maken. Je kwam daar niet op als milieu-activist, zou ik zeggen, maar als een zakenman, als een ondernemer die zijn hele leven nagedacht heeft over de wereldwijde economische systemen en hoe ze werken. En als ik het goed begrijp, steunt je idee op helden die er ongeveer zo uitzien. Wat is haar beroep?
AF: She, Chris, is a ragpicker, and there were 15, 20 million ragpickers like her, until China stopped taking everyone's waste. And the price of plastic, minuscule that it was, collapsed. That led to people like her, which, now -- she is a child who is a schoolchild. She should be at school. That's probably very akin to slavery. My daughter Grace and I have met hundreds of people like her.
AF: Ze is een voddenraapster, Chris, en er waren 15, 20 miljoen voddenraapsters zoals zij, totdat China stopte met ieders afval op te nemen en de prijs van plastic, hoe laag hij ook was, instortte. Dat leidde tot mensen zoals zij, die nu -- ze is een kind, een schoolkind. Ze zou op school moeten zitten. Dat kan je wel bijna slavernij noemen. Mijn dochter Grace en ik ontmoetten honderden mensen zoals zij.
CA: And there are many adults as well, literally millions around the world, and in some industries, they actually account for the fact that, for example, we don't see a lot of metal waste in the world.
CA: En zo zijn er ook miljoenen volwassenen over de hele wereld, en in sommige sectoren zorgen die ervoor dat we, bijvoorbeeld, niet veel metaalafval tegenkomen in de wereld.
AF: That's exactly right. That little girl is, in fact, the hero of the environment. She's in competition with a great big petrochemical plant which is just down the road, the three-and-a-half-billion-dollar petrochemical plant. That's the problem. We've got more oil and gas in plastic and landfill than we have in the entire oil and gas resources of the United States. So she is the hero. And that's what that landfill looks like, ladies and gentlemen, and it's solid oil and gas.
AF: Ja, precies. Dat kleine meisje is in feite de held van het milieu. Ze beconcurreert een enorme petrochemische fabriek even verderop, een petrochemische fabriek van 3,5 miljard dollar. Dat is het probleem. Er zit meer olie en gas in plastic en stortplaatsen dan in de hele olie- en gasbronnen van de Verenigde Staten. Dus is zij de held. Zo ziet zo’n stortplaats eruit, dames en heren, olie en gas in vaste vorm.
CA: So there's huge value potentially locked up in there that the world's ragpickers would, if they could, make a living from. But why can't they?
CA: Er zit een enorme waarde in opgesloten waarmee voddenrapers van over de wereld hun boterham zouden kunnen verdienen. Maar waarom kunnen ze dat niet?
AF: Because we have ingrained in us a price of plastic from fossil fuels, which sits just under what it takes to economically and profitably recycle plastic from plastic. See, all plastic is is building blocks from oil and gas. Plastic's 100 percent polymer, which is 100 percent oil and gas. And you know we've got enough plastic in the world for all our needs. And when we recycle plastic, if we can't recycle it cheaper than fossil fuel plastic, then, of course, the world just sticks to fossil fuel plastic.
AF: Omdat we te maken hebben met het feit dat de prijs van plastic uit fossiele brandstoffen net iets te laag is om recyclen van plastic uit plastic economisch en winstgevend te maken. Alle plastic bevat bouwstenen uit olie en gas. Plastics zijn 100 procent polymeer, die weer 100 procent olie en gas zijn. En je weet dat we in de wereld genoeg plastic hebben voor al onze behoeften. En als we niet zorgen dat plastic recyclen goedkoper wordt dan plastic maken uit fossiele brandstoffen, dan blijft de wereld natuurlijk hangen aan plastic uit fossiele brandstoffen.
CA: So that's the fundamental problem, the price of recycled plastic is usually more than the price of just buying it made fresh from more oil. That's the fundamental problem.
CA: Dat is het fundamentele probleem, de prijs voor het recyclen van plastic ligt meestal hoger dan de prijs om het van nieuwe olie te maken. Dat is het fundamentele probleem.
AF: A slight tweak of the rules here, Chris. I'm a commodity person. I understand that we used to have scrap metal and rubbish iron and bits of copper lying all round the villages, particularly in the developing world. And people worked out it's got a value. It's actually an article of value, not of waste. Now the villages and the cities and the streets are clean, you don't trip over scrap copper or scrap iron now, because it's an article of value, it gets recycled.
AF: Dus moeten we de regels hier een beetje aanpassen, Chris. Ik ben een grondstoffenprofessional. Ik weet dat er vroeger overal schroot, afvalijzer en stukjes koper lagen, vooral dan in de derde wereld. De mensen gingen beseffen dat ze waarde hadden. Het zijn eigenlijk artikelen van waarde, geen afval. Nu zijn de dorpen, de steden en de straten schoon, je valt er niet meer over het koper- of ijzerafval, want het is een artikel van waarde, het wordt gerecycled.
CA: So what's your idea, then, to try to change that in plastics?
CA: Hoe wil jij dat veranderen voor plastics?
AF: OK, so Chris, for most part of that PhD, I've been doing research. And the good thing about being a businessperson who's done OK at it is that people want to see you. Other businesspeople, even if you're kind of a bit of a zoo animal species they'd like to check out, they'll say, yeah, OK, we'll all meet Twiggy Forrest. And so once you're in there, you can interrogate them. And I've been to most of the oil and gas and fast-moving consumer good companies in the world, and there is a real will to change. I mean, there's a couple of dinosaurs who are going to hope for the best and do nothing, but there's a real will to change. So what I've been discussing is, the seven and a half billion people in the world don't actually deserve to have their environment smashed by plastic, their oceans rendered depauperate or barren of sea life because of plastic. So you come down that chain, and there's tens of thousands of brands which we all buy heaps of products from, but then there's only a hundred major resin producers, big petrochemical plants, that spew out all the plastic which is single use.
AF: OK, Chris, voor het grootste deel van dat doctoraat deed ik aan onderzoek. Het voordeel van een geslaagde ondernemer is dat mensen je willen zien. Andere ondernemers, zelfs als je een beetje een showexemplaar bent waarmee ze willen kennismaken, zullen zeggen: "OK, we gaan allemaal naar Twiggy Forrest." En zodra je daar bent, kan je ze ondervragen. Ik heb de meeste olie-, gas- en levensmiddelenbedrijven ter wereld bezocht en er is een echte wil om te veranderen. Er zijn wel een paar dinosauriërs die hopen dat het goed gaat en niets doen, maar toch is de wil er wel. Ik legde uit dat de zeven en een half miljard mensen in de wereld het echt niet verdienen dat hun omgeving verdrinkt in plastic en het leven in hun oceanen uitsterft als gevolg van plastic. Onderaan die keten vind je de tienduizenden merken waarvan wij allen die hopen producten kopen, maar er zijn slechts een honderdtal grote harsproducenten, grote petrochemische fabrieken, die al die plastic voor eenmalig gebruik uitspuwen.
CA: So one hundred companies are right at the base of this food chain, as it were.
CA: Dus honderd bedrijven zitten aan de basis van die 'voedselketen'.
AF: Yeah.
AF: Ja.
CA: And so what do you need those one hundred companies to do?
CA: Wat wil je dan dat die honderd bedrijven gaan doen?
AF: OK, so we need them to simply raise the value of the building blocks of plastic from oil and gas, which I call "bad plastic," raise the value of that, so that when it spreads through the brands and onto us, the customers, we won't barely even notice an increase in our coffee cup or Coke or Pepsi, or anything.
AF: Ze moeten gewoon de waarde verhogen van de plasticbouwstenen van olie en gas, wat ik noem het ‘slechte plastic’, verhoog daar de waarde van, zodat wanneer het zich verspreid via de merken en naar ons, de klanten, we nauwelijks iets zullen merken van de prijstoename van onze koffiekop, Coke, Pepsi of wat dan ook.
CA: Like, what, like a cent extra?
CA: Iets als één cent extra?
AF: Less. Quarter of a cent, half a cent. It'll be absolutely minimal. But what it does, it makes every bit of plastic all over the world an article of value. Where you have the waste worst, say Southeast Asia, India, that's where the wealth is most.
AF: Minder. Een kwart cent, een halve cent. Het zal absoluut minimaal zijn. Maar het maakt dat elk stukje plastic ter wereld een artikel van waarde wordt. Waar het afvalprobleem het ergste is, zeg maar Zuidoost-Azië, India, gaat dat het meeste voordeel bieden.
CA: OK, so it feels like there's two parts to this. One is, if they will charge more money but carve out that excess and pay it -- into what? -- a fund operated by someone to tackle this problem of -- what? What would that money be used for, that they charge the extra for?
CA: OK, het voelt alsof er twee kanten aan zijn. Een ervan is: als ze er meer geld voor vragen, maar dat teveel eruit halen en het investeren -- in wat? -- een fonds dat wordt beheerd door iemand om dit probleem van –- wat? -- aan te pakken? Waarvoor dient dan dat extra aangerekend geld?
AF: So when I speak to really big businesses, I say, "Look, I need you to change, and I need you to change really fast," their eyes are going to peel over in boredom, unless I say, "And it's good business." "OK, now you've got my attention, Andrew." So I say, "Right, I need you to make a contribution to an environmental and industry transition fund. Over two or three years, the entire global plastics industry can transition from getting its building blocks from fossil fuel to getting its building blocks from plastic. The technology is out there. It's proven." I've taken two multibillion-dollar operations from nothing, recognizing that the technology can be scaled. I see at least a dozen technologies in plastic to handle all types of plastic. So once those technologies have an economic margin, which this gives them, that's where the global public will get all their plastic from, from existing plastic.
AF: Als ik aan echt grote bedrijven zeg: "Kijk, ik wil dat jullie veranderen en wel echt snel veranderen", zullen ze me verveeld aankijken, totdat ik zeg: "Het is goed voor de zaken." "OK, nu heb je mijn aandacht, Andrew." Dus zeg ik: "Goed, jullie moeten een bijdrage leveren aan een overgangsfonds voor milieu en industrie. Binnen twee, drie jaar kan de hele wereldwijde plasticindustrie overstappen van het winnen van bouwstenen uit fossiele brandstoffen naar het winnen van de bouwstenen uit plastic. De technologie bestaat. Ze is bewezen." Ik heb twee miljardenindustrieën vanuit het niets opgestart en aangetoond dat de techniek kan worden opgeschaald. Ik zie minstens een dozijn technologieën om alle soorten plastic te verwerken. Zodra die technologieën een economische marge hebben, en dit geeft ze dat, zal het mondiale publiek al zijn plastic betrekken uit bestaande plastics.
CA: So every sale of virgin plastic contributes money to a fund that is used to basically transition the industry and start to pay for things like cleanup and other pieces.
CA: Dus elke verkoop van nieuw plastic draagt geld bij aan een fonds dat wordt gebruikt om de industrie over te schakelen en gaat betalen voor dingen zoals opruimen en andere zaken.
AF: Absolutely. Absolutely.
AF: Absoluut.
CA: And it has the incredible side benefit, which is maybe even the main benefit, of creating a market. It suddenly makes recyclable plastic a giant business that can unlock millions of people around the world to find a new living collecting it.
CA: Het heeft het ongelooflijke neveneffect, misschien het belangrijkste voordeel, dat het een markt creëert. Het zorgt dat er een enorme handel in recyclebare plastic op gang komt die miljoenen mensen ter wereld kan helpen om de kost te verdienen door het te verzamelen ervan.
AF: Yeah, exactly. So all you do is, you've got fossil fuel plastics at this value and recycled plastic at this value. You change it. So recycled plastic is cheaper. What I love about this most, Chris, is that, you know, we waste into the environment 300, 350 million tons of plastic. On the oil and gas companies own accounts, it's going to grow to 500 million tons. This is an accelerating problem. But every ton of that is polymer. Polymer is 1,000 dollars, 1,500 dollars a ton. That's half a trillion dollars which could go into business and could create jobs and opportunities and wealth right across the world, particularly in the most impoverished. Yet we throw it away.
AF: Ja, precies. Het enige wat je doet: plastic uit fossiele brandstoffen is zoveel waard en gerecyclede plastic is zoveel waard, en dat verander je. Dus is gerecycled plastic goedkoper. Dit vind ik hieraan het leukste, Chris. We storten 300 à 350 miljoen ton plastic in het milieu. Volgens de eigen berekeningen van de olie- en gasbedrijven gaat dat aangroeien tot 500 miljoen ton. Dat is een aangroeiend probleem. Maar elke ton ervan is polymeer. Polymeer kost 1000 tot 1500 dollar/ton. Dat is een half biljoen dollar dat ondernemerschap zou kunnen aanwakkeren en banen, kansen en overal middelen van bestaan creëren, vooral dan in de armste streken. En toch gooien we het weg.
CA: So this would allow the big companies to invest in recycling plants literally all over the world --
CA: Dit zou grote bedrijven laten investeren in recyclingbedrijven, letterlijk over de hele wereld --
AF: All over the world. Because the technology is low-capital cost, you can put it in at rubbish dumps, at the bottom of big hotels, garbage depots, everywhere, turn that waste into resin.
AF: Over de hele wereld. Omdat de technologie zo goedkoop is, kan je ze inzetten bij afvalhopen, in grote hotels, vuilstortplaatsen, overal, en hars maken van die afval.
CA: Now, you're a philanthropist, and you're ready to commit some of your own wealth to this. What is the role of philanthropy in this project?
CA: Nu ben je een filantroop en je wil hier eigen vermogen in investeren. Welke rol speelt filantropie in dit project?
AF: I think what we have to do is kick in the 40 to 50 million US dollars to get it going, and then we have to create absolute transparency so everyone can see exactly what's going on. From the resin producers to the brands to the consumers, everyone gets to see who is playing the game, who is protecting the Earth, and who doesn't care. And that'll cost about a million dollars a week, and we're going to underwrite that for five years. Total contribution is circa 300 million US dollars.
AF: Ik denk dat we 40 à 50 miljoen dollar nodig hebben om het op gang te brengen en dan moet er ook absolute transparantie zijn zodat iedereen kan zien wat er gaande is. Vanaf de harsproducenten tot de producten voor de consument krijgt iedereen te zien wie het spel meespeelt, wie de aarde beschermt, en wie het niet kan schelen. Het zal wekelijks zowat één miljoen dollar kosten, en we gaan dat voor vijf jaar onderschrijven. De totale bijdrage is ongeveer 300 miljoen US dollar.
CA: Wow. Now --
CA: Wow. Nu --
(Applause)
(Applaus)
You've talked to other companies, like to the Coca-Colas of this world, who are willing to do this, they're willing to pay a higher price, they would like to pay a higher price, so long as it's fair.
Je sprak met andere bedrijven, zoals de Coca-Cola’s van deze wereld, die bereid zijn om een hogere prijs te betalen, ze willen een hogere prijs betalen, zolang het eerlijk verloopt.
AF: Yeah, it's fair. So, Coca-Cola wouldn't like Pepsi to play ball unless the whole world knew that Pepsi wasn't playing ball. Then they don't care. So it's that transparency of the market where, if people try and cheat the system, the market can see it, the consumers can see it. The consumers want a role to play in this. Seven and a half billion of us. We don't want our world smashed by a hundred companies.
AF: Ja, dat is eerlijk. Coca-Cola zou het niet leuk vinden dat Pepsi meedeed, tenzij de hele wereld wist dat Pepsi niet meedeed. Dan gaven ze er niet om. Door die transparantie van de markt, waarbij, als mensen proberen het systeem te bedriegen, de markt het kan zien, de consument het kan zien. De consument wil hierin een rol spelen. Zeven en een half miljard mensen willen niet dat 100 bedrijven hun wereld om zeep helpen.
CA: Well, so tell us, you've said what the companies can do and what you're willing to do. What can people listening do?
CA: Je vertelde ons wat de bedrijven kunnen doen en wat jij wil doen. Wat kunnen de toehoorders doen?
AF: OK, so I would like all of us, all around the world, to go a website called noplasticwaste.org. You contact your hundred resin producers which are in your region. You will have at least one within an email or Twitter or a telephone contact from you, and let them know that you would like them to make a contribution to a fund which industry can manage or the World Bank can manage. It raises tens of billions of dollars per year so you can transition the industry to getting all its plastic from plastic, not from fossil fuel. We don't need that. That's bad. This is good. And it can clean up the environment. We've got enough capital there, we've got tens of billions of dollars, Chris, per annum to clean up the environment.
AF: Ik zou willen dat wij allen over de hele wereld naar de website ‘noplasticwaste.org’ gaan. Je neemt contact op met de 100 harsproducenten in jouw regio. Je moet er ten minste één hebben bij je e-mail-, Twitter- of telefooncontacten en je laat hen weten dat je wil dat ze een bijdrage leveren aan een fonds -- dat de industrie of de Wereldbank kan beheren, het brengt tientallen miljarden dollars per jaar op -- zodat jij de industrie de overgang kan laten maken om alle plastic uit plastic en niet uit fossiele brandstof te maken. Willen we niet. Dat is slecht. Dit is goed. En het kan de omgeving schoonmaken. We hebben dan genoeg kapitaal, tientallen miljarden dollars, Chris, per jaar voor het opruimen van de omgeving.
CA: You're in the recycling business. Isn't this a conflict of interest for you, or rather, a huge business opportunity for you?
CA: Je zit in het recyclingbedrijf. Is dit geen belangenconflict voor jou of is het eerder een buitenkans voor je?
AF: Yeah, look, I'm in the iron ore business, and I compete against the scrap metal business, and that's why you don't have any scrap lying around to trip over, and cut your toe on, because it gets collected.
AF: Ja, ik zit in het ijzerertsbedrijf en ik concurreer met de schroothandel, en daarom liggen er geen resten schroot om over te struikelen en je teen aan te snijden: omdat het wordt verzameld.
CA: This isn't your excuse to go into the plastic recycling business.
CA: Dit is niet je excuus voor de instap in het plasticrecyclingbedrijf.
AF: No, I am going to cheer for this boom. This will be the internet of plastic waste. This will be a boom industry which will spread all over the world, and particularly where poverty is worst because that's where the rubbish is most, and that's the resource. So I'm going to cheer for it and stand back.
AF: Nee, ik ga deze actie toejuichen. Dit wordt het internet van plasticafval. Dit gaat een hausse-industrie worden over de hele wereld en vooral waar de meeste armoede is, want daar is ook het meeste afval en dat is de bron. Dus ga ik het toejuichen en een stapje terugzetten.
CA: Twiggy, we're in an era where so many people around the world are craving a new, regenerative economy, these big supply chains, these big industries, to fundamentally transform. It strikes me as a giant idea, and you're going to need a lot of people cheering you on your way to make it happen. Thank you for sharing this with us.
CA: We zijn in een tijdperk waar zo veel mensen over de hele wereld hunkeren naar een nieuwe, regeneratieve economie om deze grote productieketens, deze grote industrieën, fundamenteel te transformeren. Het lijkt mij een gigantisch idee en je gaat een heleboel mensen nodig hebben die je aanmoedigen om dat te realiseren. Bedankt om dit met ons te delen.
AF: Thank you very much. Thank you, Chris.
AF: Dank je zeer. Dank je, Chris.
(Applause)
(Applaus)