Όταν ο πατέρας μου κι εγώ ξεκινήσαμε μια εταιρεία τρισδιάστατης εκτύπωσης ανθρωπίνων ιστών και οργάνων, αρχικά, κάποιοι άνθρωποι νόμισαν ότι είμαστε λίγο τρελοί. Αλλά από τότε, έχει σημειωθεί μεγάλη πρόοδος, τόσο στο εργαστήριό μας, όσο και σε άλλα εργαστήρια σε όλον τον κόσμο. Μ' αυτό το δεδομένο, αρχίσαμε να δεχόμαστε ερωτήσεις όπως: «Αφού μπορείτε να δημιουργήσετε μέρη του ανθρωπίνου σώματος, μήπως μπορείτε να δημιουργήσετε και ζωικά προϊόντα όπως κρέας και δέρμα;».
When my father and I started a company to 3D print human tissues and organs, some people initially thought we were a little crazy. But since then, much progress has been made, both in our lab and other labs around the world. And given this, we started getting questions like, "If you can grow human body parts, can you also grow animal products like meat and leather?"
Όταν μου το πρότειναν αρχικά, ειλικρινά, σκέφτηκα πως ήταν λίγο τρελοί, όμως, σύντομα συνειδητοποίησα ότι αυτό δεν είναι καθόλου τρελό, τελικά. Αυτό που είναι τρελό είναι αυτό που κάνουμε σήμερα. Είμαι πεπεισμένος πως σε 30 χρόνια, όταν θα κοιτάμε πίσω στο σήμερα και στο πώς εκτρέφουμε και σφαγιάζουμε δισεκατομμύρια ζώα για να φτιάξουμε τα χάμπουργκερ και τις τσάντες μας, θα το βλέπουμε αυτό ως επιζήμιο και πραγματικά τρελό. Ξέρατε πως σήμερα διατηρούμε μια παγκόσμια αγέλη 60 δισεκατομμυρίων ζώων που μας παρέχει κρέας, γαλακτοκομικά προϊόντα, αυγά και δερμάτινα είδη; Μέσα στις επόμενες δεκαετίες, καθώς ο παγκόσμιος πληθυσμός αυξάνεται στα 10 δισεκατομμύρια, αυτή (η αγέλη) θα χρειαστεί σχεδόν να διπλασιαστεί στα 100 δισεκατομμύρια ζώα.
When someone first suggested this to me, quite frankly I thought they were a little crazy, but what I soon came to realize was that this is not so crazy after all. What's crazy is what we do today. I'm convinced that in 30 years, when we look back on today and on how we raise and slaughter billions of animals to make our hamburgers and our handbags, we'll see this as being wasteful and indeed crazy. Did you know that today we maintain a global herd of 60 billion animals to provide our meat, dairy, eggs and leather goods? And over the next few decades, as the world's population expands to 10 billion, this will need to nearly double to 100 billion animals.
Όμως, η διατήρηση αυτής της αγέλης ενέχει ένα βαρύ τίμημα για τον πλανήτη μας. Τα ζώα δεν είναι απλά πρώτες ύλες. Είναι ζωντανοί οργανισμοί και ήδη τα ζωντανά μας είναι από τους μεγαλύτερους χρήστες γης, πόσιμου νερού κι ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς αερίων του Θερμοκηπίου το οποίο συντελεί στην κλιματική αλλαγή. Επιπλέον, όταν στοιβάζονται τόσα πολλά ζώα τόσο κοντά το ένα με το άλλο, δημιουργούνται κατάλληλες συνθήκες για ασθένειες κι ευκαιρίες για ζημιές και κατάχρηση. Προφανώς, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε αυτήν την πορεία που θέτει το περιβάλλον, την δημόσια υγεία και τη διατροφική ασφάλεια σε κίνδυνο.
But maintaining this herd takes a major toll on our planet. Animals are not just raw materials. They're living beings, and already our livestock is one of the largest users of land, fresh water, and one of the biggest producers of greenhouse gases which drive climate change. On top of this, when you get so many animals so close together, it creates a breeding ground for disease and opportunities for harm and abuse. Clearly, we cannot continue on this path which puts the environment, public health, and food security at risk.
Υπάρχει ένας άλλος τρόπος, γιατί ουσιαστικά, τα ζωικά προϊόντα είναι απλά κομμάτια ιστών κι αυτή τη στιγμή εκτρέφουμε και μεγαλώνουμε ζώα υψηλής πολυπλοκότητας μόνο και μόνο για να δημιουργήσουμε προϊόντα τα οποία φτιάχνονται από σχετικά απλούς ιστούς. Πώς θα ήταν αν, αντί ν' αρχίσουμε με ένα πολύπλοκο κι αισθανόμενο ζώο, ξεκινούσαμε με αυτό που κατασκευάζονται οι ίδιοι οι ιστοί, τη βασική μονάδα της ζωής, το κύτταρο;
There is another way, because essentially, animal products are just collections of tissues, and right now we breed and raise highly complex animals only to create products that are made of relatively simple tissues. What if, instead of starting with a complex and sentient animal, we started with what the tissues are made of, the basic unit of life, the cell?
Πρόκειται για εμβιοκατασκευές, όπου τα ίδια τα κύτταρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να καλλιεργηθούν βιολογικά προϊόντα όπως ιστοί και όργανα. Ήδη στην Ιατρική, τεχνικές εμβιοκατασκευών έχουν χρησιμοποιηθεί για να παραχθούν περίπλοκα μέρη του σώματος, όπως αυτιά, τραχείες, δέρμα, αιμοφόρα αγγεία και κόκκαλο, τα οποία έχουν μεταμοσχευθεί επιτυχώς σε ασθενείς. Πέρα από την Ιατρική, οι εμβιοκατασκευές μπορούν να είναι μια μη βάναυση, βιώσιμη και κλιμακούμενη νέα βιομηχανία.
This is biofabrication, where cells themselves can be used to grow biological products like tissues and organs. Already in medicine, biofabrication techniques have been used to grow sophisticated body parts, like ears, windpipes, skin, blood vessels and bone, that have been successfully implanted into patients. And beyond medicine, biofabrication can be a humane, sustainable and scalable new industry.
Θα πρέπει να ξεκινήσουμε με την αναθεώρηση του δέρματος. Δίνω έμφαση στο δέρμα γιατί χρησιμοποιείται ευρέως. Είναι όμορφο κι έχει από καιρό αποτελέσει μέρος της ιστορίας μας. Η καλλιέργεια δέρματος είναι, επίσης, τεχνικά ευκολότερη απ' την καλλιέργεια άλλων ζωικών προϊόντων, όπως το κρέας. Κυρίως χρησιμοποιεί ένα είδος κυττάρου και είναι κυρίως δισδιάστατο. Επιπλέον, είναι λιγότερο πολωτικό για τους καταναλωτές και τους νομοθέτες. Μέχρι να γίνουν καλύτερα κατανοητές οι εμβιοκατασκευές, είναι ξεκάθαρο ότι, αρχικά τουλάχιστον, περισσότεροι άνθρωποι θα ήταν πρόθυμοι να φορούν καινοτόμα υλικά παρά να τρώνε καινοτόμες τροφές, ανεξάρτητα απ' το πόσο νόστιμες είναι. Υπό αυτή την έννοια, το δέρμα είναι υλικό πρόσβασης, μια αφετηρία για την επικρατούσα βιομηχανία των εμβιοκατασκευών. Εάν μπορέσουμε να επιτύχουμε σε αυτό το σημείο, θα προκύψουν κι άλλα καταναλωτικά βιο-προϊόντα όπως το κρέας πιο κοντά στον ορίζοντα.
And we should begin by reimagining leather. I emphasize leather because it is so widely used. It is beautiful, and it has long been a part of our history. Growing leather is also technically simpler than growing other animal products like meat. It mainly uses one cell type, and it is largely two-dimensional. It is also less polarizing for consumers and regulators. Until biofabrication is better understood, it is clear that, initially at least, more people would be willing to wear novel materials than would be willing to eat novel foods, no matter how delicious. In this sense, leather is a gateway material, a beginning for the mainstream biofabrication industry. If we can succeed here, it brings our other consumer bioproducts like meat closer on the horizon.
Και τώρα, πώς το κάνουμε αυτό; Για να καλλιεργήσουμε δέρμα, ξεκινάμε παίρνοντας κύτταρα από ένα ζώο, μέσω μιας απλής βιοψίας. Το ζώο αυτό θα μπορούσε να είναι μια αγελάδα, ένα πρόβατο ή ακόμη και κάτι πιο εξωτικό. Αυτή η διαδικασία δε βλάπτει και η Νταίζη, η αγελάδα, μπορεί να ζήσει μια χαρούμενη ζωή. Έπειτα, απομονώνουμε τα κύτταρα δέρματος και τα πολλαπλασιάζουμε σε ένα μέσο καλλιέργειας κυττάρων. Αυτό παίρνει εκατομμύρια κύτταρα και τα κάνει να εξαπλωθούν σε δισεκατομμύρια. Στη συνέχεια, παρακινούμε αυτά τα κύτταρα να παράξουν κολλαγόνο, όπως θα παρήγαγαν φυσικά. Αυτό το κολλαγόνο είναι η ουσία ανάμεσα στα κύτταρα. Είναι ένας φυσικός συνδετικός ιστός. Είναι η εξωκυττάρια μήτρα, όμως στο δέρμα, είναι το κύριο θεμέλιο. Μετά παίρνουμε τα κύτταρα και το κολλαγόνο τους και τα απλώνουμε έτσι ώστε να δημιουργηθούν φύλλα κι έπειτα, βάζουμε αυτά τα λεπτά φύλλα το ένα πάνω στο άλλο, όπως με το φύλλο κρούστας, για να δημιουργήσουμε πιο παχιά φύλλα τα οποία έπειτα αφήνουμε να ωριμάσουν. Τέλος, παίρνουμε αυτό το δέρμα με τις πολλές στρώσεις και μέσω μιας συντομότερης, αλλά πολύ λιγότερη χημικής διαδικασίας βυρσοδεψίας, δημιουργούμε το δέρμα. Είμαι τόσο πολύ ενθουσιασμένος που σας δείχνω, για πρώτη φορά, την πρώτη παρτίδα δέρματος που καλλιεργήσαμε, φρέσκο απ' το εργαστήριο. Είναι πραγματικό, γνήσιο δέρμα, χωρίς την θυσία του ζώου. Μπορεί να έχει όλα τα χαρακτηριστικά του δέρματος γιατί έχει φτιαχτεί απ' τα ίδια κύτταρα κι ακόμη καλύτερα, δεν υπάρχουν τρίχες για αφαίρεση, ούτε ουλές ή τσιμπήματα εντόμων κι ούτε απορρίμματα. Αυτό το δέρμα μπορεί να καλλιεργηθεί στο σχήμα ενός πορτοφολιού, μιας τσάντας ή ενός καθίσματος αυτοκινήτου. Δεν περιορίζεται στο ασύμμετρο σχήμα μιας αγελάδας ή ενός αλιγάτορα.
Now how do we do it? To grow leather, we begin by taking cells from an animal, through a simple biopsy. The animal could be a cow, lamb, or even something more exotic. This process does no harm, and Daisy the cow can live a happy life. We then isolate the skin cells and multiply them in a cell culture medium. This takes millions of cells and expands them into billions. And we then coax these cells to produce collagen, as they would naturally. This collagen is the stuff between cells. It's natural connective tissue. It's the extracellular matrix, but in leather, it's the main building block. And what we next do is we take the cells and their collagen and we spread them out to form sheets, and then we layer these thin sheets on top of one another, like phyllo pastry, to form thicker sheets, which we then let mature. And finally, we take this multilayered skin and through a shorter and much less chemical tanning process, we create leather. And so I'm very excited to show you, for the first time, the first batch of our cultured leather, fresh from the lab. This is real, genuine leather, without the animal sacrifice. It can have all the characteristics of leather because it is made of the same cells, and better yet, there is no hair to remove, no scars or insect's bites, and no waste. This leather can be grown in the shape of a wallet, a handbag or a car seat. It is not limited to the irregular shape of a cow or an alligator.
Κι επειδή δημιουργούμε εμείς αυτό το υλικό, το καλλιεργούμε εξ' αρχής οι ίδιοι, μπορούμε να ελέγξουμε τις ιδιότητές του με ενδιαφέροντες τρόπους. Αυτό το κομμάτι δέρματος δεν είναι παρά μόνο 7 στρώσεις ιστού σε πάχος κι όπως μπορείτε να δείτε, είναι σχεδόν διαφανές. Αυτό το δέρμα έχει 21 στρώσεις σε πάχος και είναι αρκετά αδιαφανές. Δεν έχουμε τέτοιου είδους ενδελεχούς ελέγχου όταν πρόκειται για το συμβατικό δέρμα. Μπορούμε να ρυθμίσουμε αυτό το δέρμα για άλλες επιθυμητές ιδιότητες, όπως η απαλότητα, η αναπνευσιμότητα, η αντοχή, η ελαστικότητα κι ακόμη για πράγματα όπως τα σχέδια. Μπορούμε να μιμηθούμε την φύση, αλλά κατά κάποιον τρόπο και να την βελτιώσουμε. Αυτό το είδος δέρματος μπορεί να κάνει ό,τι και το σημερινό δέρμα, αλλά με λίγη φαντασία, ίσως κι ακόμη περισσότερα.
And because we make this material, we grow this leather from the ground up, we can control its properties in very interesting ways. This piece of leather is a mere seven tissue layers thick, and as you can see, it is nearly transparent. And this leather is 21 layers thick and quite opaque. You don't have that kind of fine control with conventional leather. And we can tune this leather for other desirable qualities, like softness, breathability, durability, elasticity and even things like pattern. We can mimic nature, but in some ways also improve upon it. This type of leather can do what today's leather does, but with imagination, probably much more.
Πώς μπορεί να μοιάζει το μέλλον των ζωικών προϊόντων; Δεν χρειάζεται να μοιάζει έτσι, όπως είναι πραγματικά η υφιστάμενη κατάσταση σήμερα. Αντιθέτως, θα μπορούσε να ήταν περισσότερο έτσι. Ήδη, κατασκευάζουμε με καλλιέργειες κυττάρων επί εκατοντάδες χρόνια, ξεκινώντας με προϊόντα όπως το κρασί, η μπύρα και το γιαούρτι. Παρεμπιπτόντως, το καλλιεργημένο φαγητό μας έχει εξελιχθεί και σήμερα ετοιμάζουμε καλλιεργημένο φαγητό σε όμορφες, αποστειρωμένες εγκαταστάσεις όπως αυτή. Ένα ζυθοποιείο είναι ουσιαστικά ένας βιοαντιδραστήρας. Εκεί λαμβάνει χώρα η καλλιέργεια κυττάρων. Φανταστείτε πως σ' αυτήν την εγκατάσταση, αντί να παρασκευάζεται μπύρα, εμείς παρασκευάζαμε δέρμα ή κρέας. Φανταστείτε να επισκεπτόσαστε αυτήν την εγκατάσταση και να μαθαίνατε πώς καλλιεργείται το δέρμα ή το κρέας, να βλέπατε τη διαδικασία απ' την αρχή μέχρι το τέλος κι ακόμη να δοκιμάζατε λίγο. Είναι καθαρό, ανοιχτό κι εκπαιδευτικό και είναι σε πλήρη αντίθεση με τα κρυμμένα, φυλασσόμενα κι απομακρυσμένα εργοστάσια όπου παράγονται το δέρμα και το κρέας σήμερα. Ίσως, οι εμβιοκατασκευές να είναι μια φυσική εξέλιξη της βιομηχανίας για την ανθρωπότητα. Είναι περιβαλλοντικά υπεύθυνη, αποδοτική και μη βάναυση. Μας επιτρέπει να είμαστε δημιουργικοί. Μπορούμε να σχεδιάσουμε νέα υλικά, νέα προϊόντα και νέες εγκαταστάσεις. Χρειάζεται να ξεπεράσουμε τη θανάτωση των ζώων ως πηγή πόρων και να περάσουμε σε κάτι πιο πολιτισμένο κι εξελιγμένο. Πιθανόν να είμαστε έτοιμοι για κάτι, κυριολεκτικά και μεταφορικά, πιο καλλιεργημένο.
What could the future of animal products look like? It need not look like this, which is actually the state of the art today. Rather, it could be much more like this. Already, we have been manufacturing with cell cultures for thousands of years, beginning with products like wine, beer and yogurt. And speaking of food, our cultured food has evolved, and today we prepare cultured food in beautiful, sterile facilities like this. A brewery is essentially a bioreactor. It is where cell culture takes place. Imagine that in this facility, instead of brewing beer, we were brewing leather or meat. Imagine touring this facility, learning about how the leather or meat is cultured, seeing the process from beginning to end, and even trying some. It's clean, open and educational, and this is in contrast to the hidden, guarded and remote factories where leather and meat is produced today. Perhaps biofabrication is a natural evolution of manufacturing for mankind. It's environmentally responsible, efficient and humane. It allows us to be creative. We can design new materials, new products, and new facilities. We need to move past just killing animals as a resource to something more civilized and evolved. Perhaps we are ready for something literally and figuratively more cultured.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)