In mythological ancient Greece, soaring above Crete on wings made from wax and feathers, Icarus, the son of Daedalus, defied the laws of both man and nature. Ignoring the warnings of his father, he rose higher and higher. To witnesses on the ground, he looked like a god, and as he peered down from above, he felt like one, too. But, in mythological ancient Greece, the line that separated god from man was absolute and the punishment for mortals who attempted to cross it was severe. Such was the case for Icarus and Daedalus. Years before Icarus was born, his father Daedalus was highly regarded as a genius inventor, craftsman, and sculptor in his homeland of Athens. He invented carpentry and all the tools used for it. He designed the first bathhouse and the first dance floor. He made sculptures so lifelike that Hercules mistook them for actual men. Though skilled and celebrated, Daedalus was egotistical and jealous. Worried that his nephew was a more skillful craftsman, Daedalus murdered him. As punishment, Daedalus was banished from Athens and made his way to Crete. Preceded by his storied reputation, Daedalus was welcomed with open arms by Crete's King Minos. There, acting as the palace technical advisor, Daedalus continued to push the boundaries. For the king's children, he made mechanically animated toys that seemed alive. He invented the ship's sail and mast, which gave humans control over the wind. With every creation, Daedalus challenged human limitations that had so far kept mortals separate from gods, until finally, he broke right through. King Minos's wife, Pasiphaë, had been cursed by the god Poseidon to fall in love with the king's prized bull. Under this spell, she asked Daedalus to help her seduce it. With characteristic audacity, he agreed. Daedalus constructed a hollow wooden cow so realistic that it fooled the bull. With Pasiphaë hiding inside Daedalus's creation, she conceived and gave birth to the half-human half-bull minotaur. This, of course, enraged the king who blamed Daedalus for enabling such a horrible perversion of natural law. As punishment, Daedalus was forced to construct an inescapable labyrinth beneath the palace for the minotaur. When it was finished, Minos then imprisoned Daedalus and his only son Icarus within the top of the tallest tower on the island where they were to remain for the rest of their lives. But Daedalus was still a genius inventor. While observing the birds that circled his prison, the means for escape became clear. He and Icarus would fly away from their prison as only birds or gods could do. Using feathers from the flocks that perched on the tower, and the wax from candles, Daedalus constructed two pairs of giant wings. As he strapped the wings to his son Icarus, he gave a warning: flying too near the ocean would dampen the wings and make them too heavy to use. Flying too near the sun, the heat would melt the wax and the wings would disintegrate. In either case, they surely would die. Therefore, the key to their escape would be in keeping to the middle. With the instructions clear, both men leapt from the tower. They were the first mortals ever to fly. While Daedalus stayed carefully to the midway course, Icarus was overwhelmed with the ecstasy of flight and overcome with the feeling of divine power that came with it. Daedalus could only watch in horror as Icarus ascended higher and higher, powerless to change his son's dire fate. When the heat from the sun melted the wax on his wings, Icarus fell from the sky. Just as Daedalus had many times ignored the consequences of defying the natural laws of mortal men in the service of his ego, Icarus was also carried away by his own hubris. In the end, both men paid for their departure from the path of moderation dearly, Icarus with his life and Daedalus with his regret.
Az ókori görög mitológiában magasan szárnyalva Kréta fölött tollból és viaszból készült szárnyakkal Daidalosz fia, Ikarosz ellenszegült az ember és a természet törvényeinek. Semmibe véve apja figyelmeztetését egyre magasabbra és magasabbra emelkedett. Akik a földről látták, azoknak istennek tűnt, és ahogy föntről nézett lefelé annak is érezte magát. De az ókori görög mitológiában éles vonal választotta el az isteneket az embertől, és súlyos büntetést kaptak azok a halandók, akik ezt átlépték. Így járt Ikarosz és Daidalosz is. Évekkel Ikarosz születése előtt apja, Daidalosz nagyra tartott feltaláló zseni, kézműves és szobrász volt szülőhazájában, Athénben. Ő találta fel az asztalosmesterséget és az ahhoz tartozó összes szerszámot. Ő tervezte meg az első fürdőházat és az első táncszínpadot. Olyan élethű szobrokat faragott, hogy Herkules valódi embernek hitte azokat. Bár tehetséges volt és ünnepelt, Daidalosz önző volt és féltékeny. Attól való félelmében, hogy unokaöccse, tehetségesebb mesterember, Daidalosz megölte őt. Büntetésképpen Daidaloszt Krétára száműzték Athénból. Hírnevének köszönhetően Daidaloszt tárt karokkal fogadta Kréta királya, Minósz. Ő lett a palota műszaki tanácsadója, és továbbra is feszegette a határokat. A király gyermekeinek mechanikusan mozgó játékokat készített, melyek úgy néztek ki, mintha élnének. Feltalálta a vitorlát és az árbocot – segítségükkel az ember uralhatta a szelet. Daidalosz minden alkotásával megkérdőjelezte azokat a határokat, melyek a halandó embert megkülönböztették az istenektől, míg végül át is törte ezeket a határokat. Minósz király feleségét, Pasziphaét azzal átkozta meg Poszeidón tengeristen, hogy essen szerelembe a király díjnyertes bikájával. Az átok hatására a nő megkérte Daidaloszt, hogy segítsen neki elcsábítani a bikát. Daidalosz, a rá jellemző vakmerőséggel beleegyezett. Fából készített egy üreges tehenet, mely olyannyira élethű volt, hogy a bikát megtévesztette. Pasziphaé elrejtőzött Daidalosz alkotásában, teherbe esett, és megszülte a félig ember, félig bika Minótauruszt. Ez természetesen felbőszítette a királyt, aki Daidaloszt okolta, hogy lehetővé tette ezt a borzalmas fajtalanságot. Büntetésképp megparancsolta, hogy Daidalosz áthatolhatatlan labirintust alkosson a Minótaurusznak a palota alatt. Mikor ezt befejezte, Minósz elzáratta Daidaloszt és egyetlen fiát, Ikaroszt a sziget legmagasabb tornyának tetejébe, ahol életfogytig tartó rabságra ítéltettek. De Daidalosz itt is ugyanaz a zseniális feltaláló maradt. Ahogy nézte a madarakat börtönük felett körözni, rájött, hogyan szökjenek meg. Ő és Ikarosz azt tervezte kirepülnek a börtönből, ahogy csak a madarak vagy az istenek képesek. A tornyon megtelepedő madarak tollaiból és gyertyaviaszból Daidalosz két pár hatalmas szárnyat alkotott. Mikor felrögzítette a szárnyat fiára, Ikaroszra, figyelmeztette: Ne repüljön túl közel az óceánhoz, mert ha a szárnyak nedvesek lesznek, túlságosan elnehezülnek. Ne repüljön túl közel a naphoz, mert a hő megolvasztja a viaszt és a szárnyak szétesnek. Mindkettő a biztos halált jelentené. Tehát a menekülés kulcsa, ha középtájon haladnak. Az útmutatás egyértelmű volt, és azzal mindketten leugrottak a toronyból. Ők voltak az első halandók, akik repülhettek. Míg Daidalosz figyelt, hogy középtájon maradjon, Ikaroszt magával ragadta a repülés mámora, és eluralkodott rajta az isteni hatalom érzése. Daidalosz elborzadva nézte, ahogy Ikarosz mind feljebb emelkedik; tehetetlen volt, hogy megakadályozza fia szörnyű sorsát. Amikor a nap hője megolvasztotta szárnyain a viaszt, Ikarosz lezuhant az égből. Ahogy Daidalosz is oly sokszor figyelmen kívül hagyta a következményeket, mikor önös érdekeit követve ellenszegült a halandóság törvényeinek, Ikarosznak is önhittsége lett a végzete. Végül mindketten drágán megfizetettek, hogy nem az önmérséklet ösvényén haladtak: Ikarosz az életével, Daidalosz pedig örökké tartó bűnbánattal.